Φαντάζομαι πως όλοι κατανοούν τα εισαγωγικά, που έβαλα στον τίτλο, αναγνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα που παράγεται, από τις δημόσιες-κρατικές υπηρεσίες, που λέγονται "Δικαστήρια", απέχει χιλιόμετρα, από το ιδεώδες της Δικαιοσύνης !
Με βάση κάποιες πρόσφατες, προσωπικές, εμπειρίες, δεν μπορώ να κρύψω ότι είμαι ανήσυχος, για το παρόν και το μέλλον της δικαιοσύνης, εννοώ τους νέους δικαστές, που έχουν πλέον μπει σε υπηρεσία, αν δηλαδή πάμε καλύτερα ή χειρότερα, σε σχέση με το παρελθόν (μάλλον το δεύτερο)...
Η Σχολή Δικαστών, υποτίθεται ότι θεσπίστηκε, για να ανέβει το επίπεδο των λειτουργών της δικαιοσύνης, να είναι πιο καταρτισμένοι και πιο έτοιμοι, ωστόσο δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι συμβαίνει αυτό.
Αντίθετα μάλιστα, αρχίζω να σκέφτομαι πόσο πιο ορθό ίσως, ήταν το προηγούμενο καθεστώς, όπου για να γίνεις Δικαστής, θα έπρεπε να έχεις ένα ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας, ως δικηγόρος !
Πέρα από τις γνώσεις, δηλαδή, όπου και εκεί, παραμένει ερωτηματικό το κατά πόσον οι νέοι δικαστές, είναι πιο καταρτισμένοι, από τους παλαιότερους, απαιτούνται και άλλα προσόντα και κυρίως μια στοιχειώδης εμπειρία ζωής, δηλαδή και κοινωνική μόρφωση, πέρα από τη νομική...
Επειδή βέβαια, είμαι έξω από το χορό, δεν μπορώ να ξέρω με βεβαιότητα, αν ορισμένες α-νόητες, δηλαδή χωρίς νόημα, ενέργειες δικαστών-εισαγγελέων, είναι αποτέλεσμα άγνοιας και ελλιπών γνώσεων ή επιβάλλονται άνωθεν ή γίνονται, επειδή "έτσι πρέπει", έτσι λειτουργεί "το σύστημα".
Περισσότερο έντονο, ίσως, είναι το πρόβλημα με τη λειτουργία και τις αποφάσεις των εισαγγελικών υπηρεσιών, απλά εκεί το καλό είναι ότι οι Εισαγγελείς δεν αποφασίζουν, απλά προτείνουν, οπότε οι τακτικοί Δικαστές, έχουν τη δυνατότητα να διορθώνουν τα λάθη των πρώτων, με τις δικές τους αποφάσεις !
Αυτό φάνηκε και σε δύο πρόσφατες περιπτώσεις : πρώτον, στην άρνηση των Δικαστών, να καταθέσουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες, στη Δίκη της Χ.Α, ...χωρίς προστασία, όπως είχε εισηγηθεί η Εισαγγελική Έδρα (!) και δεύτερον, στην καταδίκη του τέως εισαγγελέα, Διώτη.
Η εισαγγελική πρόταση για Διώτη, ήταν απαλλακτική, υιοθετούσε την άποψη ότι είχε απλά ...ξεχάσει τη λίστα Λαγκάρντ, στο συρτάρι του και νομίζω ότι με την τελική, καταδικαστική, απόφαση, η δικαιοσύνη, στην χώρα μας, κέρδισε κάποιους πόντους κύρους, πρώτα από όλα, για τον εαυτό της.
Είναι κάπως σκληρό, ένας καλός, όπως λένε, Εισαγγελέας, να αντιμετωπίζει σοβαρά το ενδεχόμενο φυλάκισης, μετά την απόφαση του Εφετείου, ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση, ισχύει ίσως το ρητό, για τις κότες και τα πίτουρα, η ενασχόληση με την πολιτική, δεν του βγήκε σε καλό.
Βέβαια, στο σημείο αυτό, αναδεικνύεται και η αντίφαση, με την ιδιότυπη και απαράδεκτη "ασυλία" και ατιμωρησία, που απολαμβάνουν πολιτικά πρόσωπα, όπως φάνηκε από την αντίστοιχη περίπτωση του τέως υπουργού, που αφαίρεσε τα ονόματα των συγγενών του, από τη λίστα και το Ειδικό Δικαστήριο, του επέβαλε μια ποινή-χάδι και ...του ζήτησε σχεδόν και συγγνώμη, για αυτό !
Ο Διώτης, αντί να μιλάει για "μαύρη ημέρα της δικαιοσύνης" (ενώ πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο), θα ήταν προτιμότερο, να ανοίξει το στόμα του και να πει, να κατονομάσει, τους πολιτικούς προϊσταμένους του, που του ζήτησαν ή και του επέβαλαν, να ξεχάσει τη Λίστα, στο συρτάρι του...
Σε κάθε περίπτωση, για να επανέλθουμε στο γενικότερο χαρακτήρα, που είχε εξαρχής η παρούσα ανάρτηση, η απονομή της Δικαιοσύνης, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και επηρεάζει σημαντικά τις ζωές των ανθρώπων, για να ανατίθεται στα χέρια ανεπαρκών, αστοιχείωτων ή και επίορκων δικαστών και θα πρέπει η Ηγεσία της (η φυσική, όχι η πολιτική) να επαγρυπνά και να προλαμβάνει τις καταστάσεις και όχι να θεραπεύει, εκ των υστέρων.
Με βάση κάποιες πρόσφατες, προσωπικές, εμπειρίες, δεν μπορώ να κρύψω ότι είμαι ανήσυχος, για το παρόν και το μέλλον της δικαιοσύνης, εννοώ τους νέους δικαστές, που έχουν πλέον μπει σε υπηρεσία, αν δηλαδή πάμε καλύτερα ή χειρότερα, σε σχέση με το παρελθόν (μάλλον το δεύτερο)...
Η Σχολή Δικαστών, υποτίθεται ότι θεσπίστηκε, για να ανέβει το επίπεδο των λειτουργών της δικαιοσύνης, να είναι πιο καταρτισμένοι και πιο έτοιμοι, ωστόσο δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι συμβαίνει αυτό.
Αντίθετα μάλιστα, αρχίζω να σκέφτομαι πόσο πιο ορθό ίσως, ήταν το προηγούμενο καθεστώς, όπου για να γίνεις Δικαστής, θα έπρεπε να έχεις ένα ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας, ως δικηγόρος !
Πέρα από τις γνώσεις, δηλαδή, όπου και εκεί, παραμένει ερωτηματικό το κατά πόσον οι νέοι δικαστές, είναι πιο καταρτισμένοι, από τους παλαιότερους, απαιτούνται και άλλα προσόντα και κυρίως μια στοιχειώδης εμπειρία ζωής, δηλαδή και κοινωνική μόρφωση, πέρα από τη νομική...
Επειδή βέβαια, είμαι έξω από το χορό, δεν μπορώ να ξέρω με βεβαιότητα, αν ορισμένες α-νόητες, δηλαδή χωρίς νόημα, ενέργειες δικαστών-εισαγγελέων, είναι αποτέλεσμα άγνοιας και ελλιπών γνώσεων ή επιβάλλονται άνωθεν ή γίνονται, επειδή "έτσι πρέπει", έτσι λειτουργεί "το σύστημα".
Περισσότερο έντονο, ίσως, είναι το πρόβλημα με τη λειτουργία και τις αποφάσεις των εισαγγελικών υπηρεσιών, απλά εκεί το καλό είναι ότι οι Εισαγγελείς δεν αποφασίζουν, απλά προτείνουν, οπότε οι τακτικοί Δικαστές, έχουν τη δυνατότητα να διορθώνουν τα λάθη των πρώτων, με τις δικές τους αποφάσεις !
Αυτό φάνηκε και σε δύο πρόσφατες περιπτώσεις : πρώτον, στην άρνηση των Δικαστών, να καταθέσουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες, στη Δίκη της Χ.Α, ...χωρίς προστασία, όπως είχε εισηγηθεί η Εισαγγελική Έδρα (!) και δεύτερον, στην καταδίκη του τέως εισαγγελέα, Διώτη.
Η εισαγγελική πρόταση για Διώτη, ήταν απαλλακτική, υιοθετούσε την άποψη ότι είχε απλά ...ξεχάσει τη λίστα Λαγκάρντ, στο συρτάρι του και νομίζω ότι με την τελική, καταδικαστική, απόφαση, η δικαιοσύνη, στην χώρα μας, κέρδισε κάποιους πόντους κύρους, πρώτα από όλα, για τον εαυτό της.
Είναι κάπως σκληρό, ένας καλός, όπως λένε, Εισαγγελέας, να αντιμετωπίζει σοβαρά το ενδεχόμενο φυλάκισης, μετά την απόφαση του Εφετείου, ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση, ισχύει ίσως το ρητό, για τις κότες και τα πίτουρα, η ενασχόληση με την πολιτική, δεν του βγήκε σε καλό.
Βέβαια, στο σημείο αυτό, αναδεικνύεται και η αντίφαση, με την ιδιότυπη και απαράδεκτη "ασυλία" και ατιμωρησία, που απολαμβάνουν πολιτικά πρόσωπα, όπως φάνηκε από την αντίστοιχη περίπτωση του τέως υπουργού, που αφαίρεσε τα ονόματα των συγγενών του, από τη λίστα και το Ειδικό Δικαστήριο, του επέβαλε μια ποινή-χάδι και ...του ζήτησε σχεδόν και συγγνώμη, για αυτό !
Ο Διώτης, αντί να μιλάει για "μαύρη ημέρα της δικαιοσύνης" (ενώ πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο), θα ήταν προτιμότερο, να ανοίξει το στόμα του και να πει, να κατονομάσει, τους πολιτικούς προϊσταμένους του, που του ζήτησαν ή και του επέβαλαν, να ξεχάσει τη Λίστα, στο συρτάρι του...
Σε κάθε περίπτωση, για να επανέλθουμε στο γενικότερο χαρακτήρα, που είχε εξαρχής η παρούσα ανάρτηση, η απονομή της Δικαιοσύνης, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και επηρεάζει σημαντικά τις ζωές των ανθρώπων, για να ανατίθεται στα χέρια ανεπαρκών, αστοιχείωτων ή και επίορκων δικαστών και θα πρέπει η Ηγεσία της (η φυσική, όχι η πολιτική) να επαγρυπνά και να προλαμβάνει τις καταστάσεις και όχι να θεραπεύει, εκ των υστέρων.
Πρέπει, όλοι οι εμπλεκόμενοι, να αποτρέψουν, πάση θυσία, το ενδεχόμενο, να μετατραπεί το δικαστικό σώμα, σε κάτι αντίστοιχο με την δημοσιογραφία, όπου δηλαδή θα καταφεύγουν, όσοι απέτυχαν ή θα αποτύγχαναν σε όλα τα άλλα επαγγέλματα...
ΑπάντησηΔιαγραφή