ο κύριος Γιώργος (ξανά) πήρε το όπλο του

     Η σημαντικότερη είδηση νομικού ενδιαφέροντος, έρχεται, από μία κωμόπολη του νομού Δράμας, τον Άγιο Αθανάσιο, όπου ιδιοκτήτης καταστήματος, πυροβόλησε και σκότωσε έναν επίδοξο διαρρήκτη του.
   Είναι πάντα λίγο άκομψο να σχολιάζει κανείς υποθέσεις, που είναι σε εξέλιξη, ωστόσο, με όσα ακούγονται και γράφονται, δε γίνεται να απέχεις, ως νομικός...
   Οι δημοσιοκάφροι, είπαν ότι ο κύριος Γιώργος (μάθαμε και το μικρό του όνομα) πήρε ...το Νόμο στα χέρια του και διέπραξε "αυτοδικία" (ένα πλημμέλημα, δηλαδή ;), κατά των "ληστών", ενώ επρόκειτο για κλοπή-διάρρηξη και όχι ληστεία και η πλειοψηφία της κοινής γνώμης (που δεν είναι, στατιστικά, όλοι ακροδεξιοί) ότι "καλά του έκανε".
   Η πραγματικότητα εδώ, όμως, είναι ότι έχουμε ανθρωποκτονία, ήτοι κακούργημα και ίσως το πιο σοβαρό και είναι προφανές, ότι το κρίσιμο ζήτημα, που αναδεικνύεται από την υπόθεση αυτή, είναι η νόμιμη άμυνα και τα όριά της !
    Η ιδιαιτερότητα της υπόθεσης, μάλιστα, είναι ότι κάτι αντίστοιχο, όχι ίδιο όμως, είχε ξανά συμβεί το 1996, με τον ίδιο κατηγορούμενο, που και τότε είχε πυροβολήσει και σκοτώσει επίδοξο διαρρήκτη του καταστήματός του και είχε αθωωθεί.
    Η τότε υπόθεση, είναι διαφορετική, διότι τότε ο κλέφτης, όχι μόνον οπλοφορούσε, αλλά και έριξε εναντίον του θύματος της κλοπής (που έτσι ...αναβαθμίστηκε σε ληστεία).
    Μετά από 21 χρόνια, δεν αξίζει καν να ασχοληθούμε με ό,τι έγινε τότε, αφού έχουν όλα παραγραφεί, ούτως ή άλλως και μάλλον ορθά έπραξε τότε το Δικαστήριο, που τον αθώωσε.
    Μια άλλη ιδιαιτερότητα, για μένα, της υπόθεσης, είναι ότι το κατάστημα και η οικία, είναι ανεξάρτητα, σε διαφορετικούς ορόφους, το οποίο επιβαρύνει κάπως την θέση του κατηγορούμενου, χωρίς ωστόσο να αναιρεί την κατάφαση της κατάστασης άμυνας, εκ μέρους του (προφανώς, δεν είναι υποχρεωμένος να μείνει κλεισμένος στο σπίτι και να μην τον νοιάζει ότι κλέβουν ...από κάτω, το κατάστημά του).
     Ο κανόνας λοιπόν, λέει, ότι αν κάνεις έγκλημα, ακόμα και ανθρωποκτονία, όπως εδώ, σε κατάσταση άμυνας, η πράξη σου, ΔΕΝ είναι άδικη !
     Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό, με την έννοια, ότι ο Νόμος, επιβάλλει η πράξη της άμυνας, να είναι η αναγκαία, για την αποτροπή της επίθεσης.
     Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας, κρίνεται με βάση τα χαρακτηριστικά της επίθεσης : εδώ έχουμε, έναν ή δύο, επίδοξους διαρρήκτες, άοπλους, όπως αποδείχτηκε, που θέλουν να αφαιρέσουν κάποια υλικά αντικείμενα.
     Συνεπώς, η ουσία της κατηγορίας, είναι το ερώτημα, προς τον κύριο Γιώργο, αν μπορούσες να αποτρέψεις την κλοπή, με ηπιότερα μέσα, ήτοι χωρίς να αφαιρέσεις μια ζωή, πυροβολώντας π.χ στον αέρα ή σε κάποιο άλλο σημείο.
     Από την άλλη, όμως, πρέπει να δούμε και την συμπεριφορά του διαρρήκτη, δηλαδή αν άφησε τα κλοπιμαία ή όχι, μετά τις προειδοποιήσεις ότι "έχω όπλο" ή "θα σου ρίξω", οπότε η βολή εναντίον του, να κατέστη "αναπόφευκτη".
     Σε κάθε περίπτωση, εδώ μιλάμε για ΆΜΥΝΑ, όπερ σημαίνει ότι τα ισόβια, βγαίνουν εντελώς από το κάδρο και πλέον συζητάμε, για το αν είχαμε υπέρβαση των ορίων της άμυνας και τι είδους !
     Η εκ προθέσεως υπέρβαση των ορίων της άμυνας (και δηλώσεις του τύπου "με έχουν κλέψει πολλές φορές" δεν βοηθούν τον κατηγορούμενο...), οδηγεί σε ποινή 10 έως 20 έτη, ενώ η εξ αμελείας, μετατρέπει και την κατηγορία, σε ανθρωποκτονία εξ αμελείας, που είναι πλημμέλημα και δε δικαιολογεί προσωρινή κράτηση...
    Προς την κατεύθυνση της εξ αμελείας ανθρωποκτονίας, τείνει ο ισχυρισμός ότι το θύμα έκανε κάποια κίνηση, σαν να θέλει να τραβήξει όπλο ή ότι έτσι ερμηνεύτηκε από τον κατηγορούμενο.
    Πλήρη αθώωση, έχουμε μόνον αν κριθεί ότι η υπέρβαση των ορίων της άμυνας, οφείλεται στον φόβο ή την ταραχή, που προκάλεσε η επίθεση, στον αμυνόμενο.
    Συνεπώς, κατά την άποψη μου, εδώ μάλλον έχουμε υπέρβαση των ορίων της άμυνας, σε αντίθεση με το 1996 και μένει να κριθεί, από τις Αρχές, που χειρίζονται την υπόθεση, τι είδους : εκ προθέσεως, εξ αμελείας ή εκείνη, που οφείλεται σε φόβο και οδηγεί σε απαλλαγή ;
     Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και στην πρώτη, που λέει ο λόγος, πάντως, δεν θα μου έκανε εντύπωση, αν ο κατηγορούμενος, δεν κρατηθεί προσωρινά, αλλά επιβληθούν μόνον περιοριστικοί όροι, εναντίον του, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, από το Δικαστήριο, που θα κρίνει οριστικά.