Όπως έχουμε ξαναπεί, αν έχουν χάσει κάθε κύρος και αξιοπρέπεια, οι δικαστές μας, είναι εξ αιτίας των αποφάσεων που βγάζουν και του τρόπου με τον οποίο (δεν) αντιλαμβάνονται το Δίκαιο !
Επίσης, είναι αστείο να παραπονιούνται οι δικαστές, για παρεμβάσεις στο έργο τους, για μη σεβασμό της "ανεξαρτησίας" τους κλπ, εκ μέρους του Κράτους, δηλαδή του αφεντικού τους, εκείνου, που τους πληρώνει, όταν με τις αποφάσεις τους, επιδεικνύουν δουλοπρέπεια και υποταγή στην Εξουσία και στο αφεντικό τους.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ, της προηγούμενης εβδομάδας, η υπόθεση έχει ως εξής : πίσω, στο μακρινό (πλέον) 2008, όταν η ψεύτικη ευδαιμονία των δανεικών, είχε εκφυλίσει την κοινωνία, ένας αστυνομικός, με ειδικότητα ...την συνοδεία σκύλων, βάζει σε περιπολικό την παντρεμένη και με 2 παιδιά ερωμένη του (φαντάζομαι), βράδυ και έχοντας καταναλώσει αλκοόλ και για να την εντυπωσιάσει (εικάζουμε, πάλι), αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, ανάβει φάρο και σειρήνες, περνάει 3 κόκκινα φανάρια και καταλήγει πάνω σε κολόνα της ΔΕΗ, όπου εγκλωβίζεται η συνοδηγός και απανθρακώνεται !
Μετά, από μόλις 10 χρόνια, λοιπόν, το ΣτΕ αποφάνθηκε, οριστικά, ότι οι συγγενείς της νεκρής, δεν δικαιούνται αποζημίωσης, από το ελληνικό Δημόσιο, για ψυχική οδύνη, με αιτιολογία ...4 λέξεις : "δεν ήταν σε Υπηρεσία" (ο αστυνομικός που προκάλεσε το τροχαίο και τον θάνατο της).
Οι δικαστές, που πήραν αυτή την απόφαση, υποθέτω, ότι κοιμήθηκαν καλά το βράδυ, έχοντας την (ψευδ)αίσθηση ότι έχουν κάνει σωστά τη δουλειά τους και ότι απέκρουσαν μία αγωγή, σημαντικού ύψους, εις βάρους του, όπως είπαμε, αφεντικού τους, του ελληνικού Δημοσίου (οπότε το ποσόν, που "εξοικονομήθηκε" θα μπορεί να διατεθεί, για τους συνήθεις σκοπούς, δηλαδή αργομισθίες, μίζες, υπερτιμολογήσεις προμηθειών κλπ).
Οι δικαστές, έμαθαν στη Νομική Σχολή και αργότερα, ότι το Δημόσιο έχει αστική ευθύνη, για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του, όταν αυτά, δηλαδή τα όργανα, "είναι σε υπηρεσία", με αφορμή δηλαδή και σε εκτέλεση της υπηρεσίας τους, είναι όμως σωστή και κυρίως δίκαιη η σχολιαζόμενη απόφαση ;
Εδώ έχουμε τροχαίο ατύχημα, αν ο αστυνομικός οδηγούσε το ι.χ του και όχι κρατικό όχημα-περιπολικό, η οικογένεια θα αποζημιώνονταν από την ασφαλιστική εταιρία (με βάση τους κανόνες του αστικού Δικαίου, οπότε το ποσόν ίσως μειώνονταν λόγω μέθης κλπ, αλλά σίγουρα θα έπαιρναν κάποιο, όχι αμελητέο, ποσόν).
Οπότε, τι λέμε στους συγγενείς ; ότι η εκλιπούσα, είχε την ατυχία να μπει σε κρατικό, δηλαδή ...μη ασφαλισμένο όχημα και επομένως δεν μπορεί να αποζημιωθεί, από τον κύριο-ιδιοκτήτη του οχήματος, επειδή αυτός, που το οδηγούσε, εκείνη τη στιγμή, έκανε απλά βόλτα-επίδειξη και όχι υπηρεσία ; Δεν ακούγεται λογικό αυτό.
Και τι μας λέει το Δικαστήριο ; Κυνηγήστε ατομικά-προσωπικά τον υπαίτιο οδηγό του κρατικού οχήματος (δεν διευκρινιζόταν στο ρεπορτάζ, αν επέζησε ο οδηγός ή όχι, οπότε οι συγγενείς θα έκαναν αποποίηση κληρονομιάς και θα "καθάριζαν", ενώ αν ζούσε, τι θα του έπαιρναν ; τα σώβρακα ;), γιατί πήρε (ή έκλεψε ;) το περιπολικό, για να κάνει βόλτα, με τον παράνομο δεσμό του ;
Τι εικόνα Κράτους, δίνει όλο αυτό, όπου κάποιος αστυνομικός παίρνει τα κλειδιά ενός περιπολικού, που προορίζεται για συγκεκριμένο σκοπό και έχει πληρώσει ο φορολογούμενος, για να εντυπωσιάσει την ερωμένη του και όταν εκείνη σκοτώνεται, από αμελή-εγκληματική οδήγηση, λέει, ως πόντιος πιλάτος : "δεν ξέρω τίποτα, ήταν εκτός υπηρεσίας, ο υπάλληλος ΜΟΥ και το όχημα ΜΟΥ, άρα μην με ενοχλείται" ; (!)
Έτσι, φτάνουμε στο άλλο κρίσιμο και ίσως κρισιμότερο ερώτημα, που μάλλον δεν απασχόλησε καν τα Δικαστήρια : τα κλειδιά των περιπολικών οχημάτων, είναι πάνω στη μίζα, μπορώ αύριο να κάνω το ίδιο, να πάρω ένα για βόλτα ; Ο υπαίτιος της ανθρωποκτονίας, εξ αμελείας, αστυνομικός, μήπως τα έκλεψε, αν δεν ήταν πάνω ή μήπως ΤΟΥ ΤΑ ΈΔΩΣΕ, άλλος συνάδελφος που ΉΤΑΝ σε υπηρεσία (ο λεγόμενος "αξιωματικός υπηρεσίας") ;
Αν ισχύει το τελευταίο, που είναι και το πιο λογικό σενάριο, καταλήγουμε πάλι στο επιθυμητό αποτέλεσμα, ήτοι ότι ένας αστυνομικός υπάλληλος, που ΉΤΑΝ σε υπηρεσία, έδωσε κακώς και παράνομα σε έναν άλλον, που δεν ήταν και ίσως ήταν και πρόδηλα μεθυσμένος, τα κλειδιά, για να κάνει τη (...) του !
Με αυτή την συλλογιστική λοιπόν, έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, δηλαδή και οι δικαστές δεν έρχονται σε αντίθεση με όσα έμαθαν ή απλά διδάχτηκαν και το κυριότερο έτσι αποδίδεται Δικαιοσύνη, που θα ...όφειλε να είναι το κύριο μέλημα των δικαστών και όχι να βγάζουν αποφάσεις αρεστές, στα αφεντικά τους, αδικώντας τον πολίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.