Μνημόνια για πάντα, τι δεν καταλαβαίνετε;

    Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι και "βάστα γερά Τσίπρα", όπως λέμε "βάστα γερά Σόιμπλε", καθώς πριν ακόμα κλείσει η αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου, έχει ανοίξει η συζήτηση, για ένα τέταρτο.
 Παράλληλα έχουν αρχίσει δειλά δειλά οι πρώτες ενδείξεις-ψίθυροι, για πρόωρες εκλογές (μέχρι και ημερομηνία άκουσα, ότι κυκλοφορεί, 26.2.2017) και καλό και επιβεβλημένο, είναι να διαψευστούν, με τρόπο απόλυτο και πειστικό, ώστε ο καθένας να κοιτάει τη δουλειά του και όχι το πολιτικό ή άλλο, μέλλον του !
 Στο παρελθόν, είχα εκφράσει την άποψη ότι στο τέταρτο Μνημόνιο καίγεσαι, ωστόσο το παίρνω πίσω και λέω δυνατά: "μνημόνια φορ έβερ".
 Μεταξύ μας, έχει πειστεί κανείς, ότι η Ελλάδα, μετά από τρία (2 και 1/2 για την ακρίβεια) Μνημόνια, έχει γίνει φυσιολογική χώρα και θα βγει αύριο, να δανειστεί από τις Αγορές ; (!)
  Ότι δηλαδή, όσες μεταρρυθμίσεις έγιναν (καλύτερα επιβλήθηκαν, αφού οι δικοί μας πολιτικοί δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα), μέχρι σήμερα, είναι αρκετές, ώστε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες ;
  Πόσα χρόνια, απαιτούνται για να ισιώσει κάτι που στράβωνε επί 40 χρόνια ; Επτά χρόνια είναι αρκετά ; Δε νομίζω...Η Ελλάδα δεν είναι μία φυσιολογική χώρα, έχει τεράστιες ΔΟΜΙΚΈΣ ανωμαλίες, αδικίες και ανισότητες, που θα χρειαστούν όχι τρία, αλλά ...τριάντα τρία Μνημόνια, για να επανέλθει στην κανονικότητα και στην φυσιολογικότητα !
  Είναι και λόγοι πρακτικοί, εξάλλου, όπως διάβασα και σε μία ανακοίνωση του κόμματος "Δημιουργία Ξανά", που επιβάλλουν την "ομπρέλα" των Μνημονίων : δηλαδή, τα σημαντικά χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού, από εκείνα, που θα "πετύχουμε", αν βγούμε στις Αγορές...
  Μία χώρα 10 εκατομμυρίων, όπου οι 4 στους 10 συντηρούνται-μισθοδοτούνται, από το Γ.Λ.Κ (άμεσα και πόσοι ακόμα έμμεσα...), με 50 δις ευρώ, ετήσιες δαπάνες, θα είναι αυτοκτονία, να βγει στις Αγορές, λέγοντας ότι είναι σε θέση να αποπληρώσει τα δάνειά της !
  Δεν ξέρω αν θα ονομαστεί "Μνημόνιο", το τέταρτο, πέμπτο κ.ο.κ, η αυταπατώμενη Αριστερά, είναι μανούλα, στο να βρίσκει άλλες ονομασίες, πιο εύπεπτες στα χάπατα, που την πίστεψαν και την πιστεύουν, ξέρω όμως ότι χρειάζονται ακόμα ΠΟΛΛΆ Μνημόνια, για να έχει μέλλον αυτή η χώρα.
  Θα αναφέρω μόνον μερικά παραδείγματα, για να φανεί η αναγκαιότητα των μνημονίων, ήτοι η έξωθεν επιβολή, στους άχρηστους δικούς μας πολιτικάντηδες (από τον πρώτο, μέχρι τον τελευταίο), μέτρων αναγκαίων, για να ανασάνει η Ψωροκώσταινα :
 Ακούμε, καταρχάς, ότι σε ένα χρεοκοπημένο Κράτος, όπως το δικό μας, με ανύπαρκτα-πέτσινα πλεονάσματα, δίνονται χρήματα, με την ονομασία "εγγυημένο εισόδημα", με την εγγύηση δηλαδή του πτωχευμένου Δημοσίου...
  Κάτι αντίστοιχο, συμβαίνει και σε πλούσιες χώρες, του Ευρωπαϊκού Βορρά, με τη διαφορά ότι εκεί, υπάρχουν ισχυρά και αληθινά πλεονάσματα και δεν μιλάμε για ψίχουλα, όπως εδώ.
  Επίσης δεν ξέρω κατά πόσον εκεί, μπορούν να εισχωρήσουν στο σύστημα, λαμόγια και απατεώνες, όπως κατά κόρον συμβαίνει εδώ, που περιμένουν να μοιράσει το Κράτος λεφτά και να τα πάρουν, με ψεύτικα-ψευδή στοιχεία.
  Και φυσικά, για να μοιράσει χρήμα, μια Οικονομία, που τρώει τις σάρκες της, όπως η ελληνική, θα πρέπει να φορολογήσει άγρια και ληστρικά κάποιους, όπως και κάνει, ενώ με την ισχύουσα φορολογία, τα παίρνει πίσω και μάλιστα πολλαπλάσια, ακόμα και από τους ίδιους τους δικαιούχους !
  Τα χρήματα, για το "εγγυημένο εισόδημα", που είναι περί τα 750 εκατομμύρια το χρόνο, αν δεν απατώμαι, θα μπορούσαν να βρεθούν εύκολα, αύριο το πρωί, από περικοπές κρατικής σπατάλης : πάνω από 100 εκατομμύρια το χρόνο, μας κοστίζουν το Κοινοβούλιο (ή κυνοβούλιο) και η ΕΡΤ, ενώ τόσα είναι και τα χρήματα, που πληρώνουν κρατικές υπηρεσίες, για ενοίκια, ενώ το Δημόσιο, έχει, στην κυριότητά του, χιλιάδες άδεια ακίνητα, που σαπίζουν...
   Επίσης, περί τα 300 εκατομμύρια ευρώ, είναι οι συσσωρευμένες ζημίες, μιας, από τις λίγες, βαριές βιομηχανίες της χώρας, της ΛΑΡΚΟ, επειδή λειτουργεί υπό δημόσιο έλεγχο και έγινε μέσο βολέματος ημετέρων, όπως όλες οι υποτιθέμενες ΔΕΚΟ.
   Τέλος, σε μία χώρα, όπου κάποιοι φορολογούνται από το πρώτο ευρώ, κάποιοι άλλοι, "έξυπνοι", έχουν ακόμα φοροαπαλλαγές, με πρώτους και χειρότερους, τα ρετιρέ (βολευτές και διχαστές)...
   Με λίγα λόγια, όποιος θεωρεί, ότι μετά από τρία μνημόνια, έχουν διορθωθεί όλα στην χώρα μας, ότι δεν χρειάζονται άλλες μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις, ξένες επενδύσεις κλπ, απλά δεν θα έπρεπε να ζει εδώ (πόσο μάλλον να κατέχει υπεύθυνη δημόσια θέση) !
   Προσωπικά, δε με φοβίζει το ενδεχόμενο νέων Μνημονίων, το αντίθετο, με τρομοκρατεί η ιδέα, να φύγουν οι ξένοι επίτροποι και να κυβερνήσουν, πάλι, μόνοι τους, τα δικά μας ναυάγια, οι δικοί μας "σωτήρες", οι αργόμισθοι επαγγελματίες πολιτικοί, που δεν μπορούν να σώσουν ούτε το τομάρι τους.

τα καλά της Κρίσης

   Επειδή ως γνωστόν, ουδέν κακόν, αμιγές καλού και αντίστροφα, η οικονομική Κρίση έχει κάνει και πολλά καλά, αφού λειτουργεί, όπως είπαμε, ως "κρησάρα", από την οποία περνούν, μόνον τα αληθή, τα άξια και τα σωστά (εντάξει, μπορεί ...να ξεφεύγει και κάτι, "πιο χοντρό", όπως σε όλα τα κόσκινα).
  Έτσι, με χαρά, πληροφορηθήκαμε πρόσφατα, την είδηση ότι οι νέοι έχουν αρχίσει να γυρνούν την πλάτη τους, στο "όνειρο" των προηγούμενων γενεών, για "βόλεμα" στο Δημόσιο.
  Μιλάμε για νέους, που δεν έχουν εισέλθει ακόμα στον επαγγελματικό στίβο, όχι για όσους είναι ή ήταν ήδη σε αυτόν, διότι με τα σημερινά επίπεδα ανεργίας, πολλοί και ειδικά οι μακροχρόνια άνεργοι, θα έκαναν πλέον οποιαδήποτε δουλειά, ακόμα ...και στο Δημόσιο (με το σκεπτικό ότι καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και προκειμένου να μην κάθονται).
  Η επίσημη αιτιολογία αυτής της μεταστροφής, ήταν οι μειώσεις των αμοιβών στο Δημόσιο, λόγω Κρίσης, ωστόσο διαφωνώ, αφού οι αμοιβές και οι όροι εργασίας, εξακολουθούν να είναι σκανδαλωδώς διαφορετικοί-καλύτεροι, από ότι στον ιδιωτικό τομέα !
  Για μένα έχει να κάνει περισσότερο, με την συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο στη ζωή, εκτός από το θάνατο και τους φόρους, οι αμοιβές δεν είναι πουθενά εγγυημένες και δεν πάνε μόνον πάνω, αλλά και κάτω, όταν ο εργοδότης πτωχεύει (κάποιοι είχαν ξεχάσει, ίσως, ότι χρεοκοπούν και τα κράτη...).
  Περισσότερο όμως, θέλω να πιστεύω (έστω και σαν ευσεβή πόθο) ότι οφείλεται στο ότι οι νέοι ξύπνησαν και δεν τσιμπάνε το δόλωμα-τυράκι της δήθεν "ασφάλειας" του Δημοσίου, για το οποίο το τίμημα (σε ελευθερία) είναι δυσανάλογα βαρύ !
  Βλέποντας κανείς γύρω του, τους Δ.Υ, παρατηρεί ότι, κατά κανόνα, ασφυκτιούν στον χώρο της εργασίας τους, αισθάνονται άβολα μέσα σε αυτό, συχνά αναρωτιούνται μάλιστα "τι κάνω εδώ, με αυτούς ;" και έχουν αναπτύξει χόμπι και άλλες παράλληλες ασχολίες, για να ξεχνιούνται και να αισθάνονται την ευχαρίστηση, που δεν μπορούν να αντλήσουν, από το εργασιακό τους περιβάλλον (λένε ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, είναι όσοι κατάφεραν να κάνουν επάγγελμα, το χόμπι τους).
  Παράλληλα, το σύστημα, οι Νόμοι κλπ, διακρίνοντας αυτό το θέμα-πρόβλημα, έχουν θεσπίσει κανόνες πρόωρης αποχώρησης-συνταξιοδότησης, για τους Δ.Υ, ώστε ...να μην βασανίζονται για πολύ καιρό !
  Ελάχιστα μετά από τη δημοσίευση αυτής της στατιστικής τάσης απαξίωσης των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, έκανε την εμφάνισή της, μία άλλη στατιστική, που θέλει σχεδόν 7 στους 10 Έλληνες (!) να επιθυμούν να γίνουν επιχειρηματίες, παρά υπάλληλοι...
   Σίγουρα, αυτό δεν είναι κακό, από μόνο του, ιδίως σε πραγματικά φιλελεύθερες Οικονομίες, όπου το Κράτος στέκει δίπλα στον επιχειρηματία ή έστω ουδέτερο και όχι απέναντι, όπως στο δικό μας, όπου η επιχειρηματικότητα διώκεται και εξοντώνεται, διαρκώς.
   Πέρα από την αστεία ερώτηση, αν γίνουν όλοι επιχειρηματίες, ποιος θα δουλεύει για αυτούς, προκύπτουν και άλλα σοβαρά ερωτήματα, όπως τι εκπαίδευση ή εμπειρία έχει κάποιος, για να ξεκινήσει μια επιχείρηση, σε ποιον/ποιους τομείς θα επενδύσει και σε ποια αγορά, θα απευθυνθεί, δεδομένου ότι η ελληνική είναι πολύ μικρή και σε μεγάλη ύφεση.
   Σίγουρα και οι αποτυχίες, είναι συνυφασμένες με την επιχειρηματικότητα και τα ελεύθερα επαγγέλματα, αλλά μόνον έτσι μαθαίνεις να επιβιώνεις και να ξανασηκώνεσαι, όταν πέσεις και στο τέλος της ημέρας, σημασία έχει να κάνεις κάτι, με το οποίο αισθάνεσαι καλά και ας μην αποδίδει (βραχυπρόθεσμα-μεσοπρόθεσμα) όσο κάτι άλλο, που θα το έκανες, σαν αγγαρεία.

στις 7.12 πρέπει να δικαιωθεί ο Γιακουμάκης

   Κάποιοι ίσως νομίζουν ότι δικηγόροι, όπως ο Κούγιας, που είναι προβεβλημένοι, δεν χάνουν Δίκη, αλλά αυτό δεν ισχύει και ελπίζω και εύχομαι ότι θα χάσει και στη "Δίκη του Γιακουμάκη", όπως ονομάζεται, στα Ιωάννινα.
 Βέβαια, για να ακριβολογούμε, τις Δίκες τις κερδίζει ή τις χάνει ο πελάτης και όχι ο εκάστοτε δικηγόρος, που δεν αποφασίζει (οι Δικαστές αποφασίζουν) ενώ καλός συνήγορος, είναι αυτός, που αθωώνει έναν αθώο πελάτη και όχι έναν ένοχο !
 Λόγοι έκτακτης επικαιρότητας, "με αναγκάζουν" σε δεύτερη ανάρτηση, μέσα σε μία ημέρα (πράγμα όχι σύνηθες), καθώς εδώ και λίγες ώρες, έγινε γνωστό, ότι η πρόταση της Εισαγγελέως, είναι απαλλακτική, για τους (τρεις, αν δεν απατώμαι) κατηγορούμενους.
 Η συγκεκριμένη Εισαγγελέας, υφίσταται και μάλλον εύλογα, ένα σχετικό "γλέντι" στο διαδίκτυο, ωστόσο ούτε προσωπικές επιθέσεις θα κάνω, ούτε θα την "λιντσάρω", καθώς φρονώ, καλόπιστα, ότι αυτή είναι η νομική της άποψη και δεν συμβαίνει κάτι άλλο...
 Η γνώμη της, πρέπει μεν να γίνει σεβαστή, από την άλλη δε, πρέπει και να απορριφθεί από το Δικαστήριο, διότι εδώ μιλάμε για ΚΑΡΑΜΠΙΝΆΤΗ περίπτωση παράβασης καθήκοντος !
 Ομολογώ, ότι αρχικά, είχα και ο ίδιος σοβαρές επιφυλάξεις, για το κατά πόσον, μπορεί να στοιχειοθετηθεί η σχετική κατηγορία, ωστόσο κατόπιν ωριμότερης και ορθότερης σκέψης, κατέληξα στο ότι η καταδικαστική απόφαση είναι (και πρέπει να είναι) μονόδρομος.
  Σε (εντελώς) αντίθεση με όσα υποστήριξε η Εισαγγελέας, πληρούνται ΌΛΟΙ οι όροι του συγκεκριμένου εγκλήματος, τόσο αντικειμενικά, όσο και υποκειμενικά !
  Όταν έχεις κάποια "αγρίμια"-"κάφρους", που έχουν κάνει την Σχολή "ό,τι να ναι" και (μεταξύ άλλων) σπάνε πλάκα, κάνοντας μπούλινγκ και τον βίο αβίωτο, στον αείμνηστο Βαγγέλη και ΔΕΝ τους αποβάλεις, ως οφείλεις, τι είναι αυτό ; Υπάρχει καμία αμφιβολία, για τον δόλο, εν προκειμένω ; (!) Από ...αμέλεια, δεν αποβλήθηκαν ή επειδή έπεσε τηλέφωνο, από βουλευτή ;
   Εξάλλου, το προσδοκώμενο όφελος, είτε του δράστη, είτε του τρίτου (των "κάφρων" εν προκειμένω), ΔΕΝ χρειάζεται να είναι οικονομικό, μπορεί να είναι και άλλης φύσεως και η παραμονή στην Σχολή, κάποιων, που δεν έπρεπε να παραμείνουν, ΕΊΝΑΙ παράνομο όφελος (για τους ίδιους) !
   Η διάταξη περί "παράβασης καθήκοντος" θεσπίστηκε για τέτοιες ΑΚΡΙΒΏΣ περιπτώσεις, όπου η εκάστοτε Υπηρεσία, έχει πάψει να υπηρετεί το γενικό καλό και συμφέρον και έχει μεταβληθεί σε "μαγαζάκι", όπου ο κάθε βο(υ)λευτής ή άλλος, μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει, για εξυπηρέτηση ορισμένων-λίγων.
   Τυχόν αθωωτική απόφαση, θα έστελνε το λάθος μήνυμα, ότι η Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων, λειτουργούσε άψογα και όπως έπρεπε, πράγμα ψευδές και απαράδεκτο, όπως έχει αποδειχθεί προ πολλού.
   Λόγοι νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας, επιβάλλουν την καταδικαστική απόφαση και εύχομαι και ελπίζω, ότι τελικά οι Δικαστές, θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα καταδικάσουν και τους τρεις, όπως κατηγορούνται, απορρίπτοντας την εισαγγελική πρόταση !
  Βέβαια και οι όποιες ποινές επιβληθούν, θα είναι "χάδια", μπροστά σε παράνομες και δόλιες συμπεριφορές, σε πλημμελείς πράξεις και άθλιες παραλείψεις, που οδήγησαν, στον θάνατο, έναν τόσο νέο άνθρωπο...Εννοώ, ότι η ψυχή του νεκρού, θα αναπαυθεί μόνον εν μέρει, εφόσον δεν θα μπει (κυριολεκτικά) κανείς στην φυλακή, για τον φόνο (εντός ή εκτός εισαγωγικών, εφόσον και η εξώθηση σε αυτοκτονία είναι μορφή φόνου, αφού ισοδυναμεί με ανθρωποκτονία, με απώλεια μιας ζωής και μάλιστα τόσο νέας).

συνέπειες της πτώχευσης σε ποινικές υποθέσεις (για χρέη)

      Για τα ζητήματα αυτά, έχω αναφερθεί και στο παρελθόν, εν μέρει τουλάχιστον (κυρίως στις υποθέσεις των ακάλυπτων επιταγών), αλλά μέσα από την καθημερινή τριβή με πραγματικές υποθέσεις, μου γεννιούνται διαρκώς νέοι προβληματισμοί.
  Να ξανά τονίσω πως είναι ελάχιστες οι ποινικές υποθέσεις, στις οποίες δεν υπάρχουν περιθώρια υπερασπιστικών επιχειρημάτων...
  Επειδή φοβάμαι πως οι δικαστές, δικάζουν σχεδόν μηχανικά, με τρόπο "φασόν" και όχι νομικά (σε υποθέσεις, υποτίθεται "απλές", όπως είναι οι σχετικές με χρέη), εναπόκειται στο δικηγόρο να σκεφτεί, ενστάσεις και άλλα μέσα υπεράσπισης, ακόμα και καινοφανή, δηλαδή τέτοια, που δεν έχουν ξανά προταθεί στο παρελθόν !
  Φυσικά, ειδικά στις καινοφανείς ενστάσεις, που έρχονται σε σύγκρουση με την "κατεστημένη νοοτροπία", το πιθανότερο είναι να μπαίνουν από το ένα αυτί των δικαστών και να βγαίνουν, από το άλλο, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προβάλλονται, διότι μακροπρόθεσμα, θα αναγκαστούν και εκείνοι να προβληματιστούν, κάποια στιγμή και ίσως έτσι αλλάξει, κάποτε και η σχετική Νομολογία (προς το ορθότερο).
  Μία από τις σημαντικότερες και πολλές συνέπειες μιας πτώχευσης (σημ. : εννοείται με δικαστική απόφαση), είναι, σύμφωνα με τον σχετικό Κώδικα και η αναστολή των ατομικών καταδιωκτικών μέτρων, ότι δηλαδή ο πιστωτής δεν μπορεί να στραφεί ατομικά, κατά του "πτωχού", αλλά οφείλει να συμμετέχει στις σχετικές διαδικασίες συλλογικής ικανοποίησης.
   Η απορία, που μου γεννήθηκε, εντεύθεν, είναι, αν στα "καταδιωκτικά μέτρα" αυτά, περιλαμβάνονται ΚΑΙ οι μηνύσεις ή όχι, δηλαδή μόνον διαταγές πληρωμής, αγωγές κλπ, ήτοι αστικής φύσεως ένδικα μέσα και όχι ποινικά !
  Από μία σύντομη, σχετικά, έρευνα, δεν βρήκα ούτε Νομολογία, ούτε Θεωρία, πάνω σε αυτό το ερώτημα (επιφυλάσσομαι να επανέλθω, στο μέλλον, με σχόλιο, από κάτω, αν βρω κάτι).
  Ωστόσο, η προσωπική μου (πάντα) άποψη, είναι πως στη γενική αυτή διάταξη του Πτωχευτικού Κώδικα, μπορούν και πρέπει να περιληφθούν ΚΑΙ οι μηνύσεις (κυρίως από Δ.Ο.Υ και Ταμεία, για χρέη).
   Οι μηνύσεις και οι μηνυτήριες αναφορές, ναι μεν δεν αποσκοπούν άμεσα στην είσπραξη κάποιου ποσού, αλλά στην ποινική τιμωρία του "δράστη", δηλαδή οφειλέτη, ωστόσο, στην πράξη, χρησιμοποιούνται κατά κόρον, ως μέσα πίεσης (αντί για αστικά μέτρα είσπραξης, αγωγές, κατασχέσεις κλπ).
  Από την στιγμή, που ο κατηγορούμενος, μπορεί να αποφύγει την ποινή, μόνον ΑΝ ΠΛΗΡΏΣΕΙ το χρέος, πριν την ποινική Δίκη, ουσιαστικά, η μήνυση κατατείνει στο ίδιο αποτέλεσμα, ήτοι στην είσπραξη της απαίτησης, πράγμα, που απαγορεύεται αν η μήνυση έγινε, ΜΕΤ'Α τη δημοσίευση της πτωχευτικής απόφασης !
  Συνεπώς, θεωρώ, ότι αν τυχόν υπάρχουν περιπτώσεις, όπου το Δημόσιο υπέβαλε τη μήνυση, μετά την δημοσίευση της απόφασης πτώχευσης, αυτή (δηλαδή η μήνυση) θα πρέπει να απορρίπτεται και η ποινική δίωξη θα πρέπει να παύει, ως απαράδεκτη, λόγω παραβίασης της Αρχής της αναστολής των ατομικών καταδιωκτικών μέτρων.
  Εξάλλου και αυτό είναι επίσης σημαντικό επιχείρημα, υπέρ της άποψης αυτής, ο "πτωχός" (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) μετά την απόφαση της πτώχευσης ΧΆΝΕΙ τον έλεγχο και τη διαχείριση της περιουσίας του και παράλληλα απαγορεύεται να πληρώσει ο ίδιος επιλεκτικά το οποιοδήποτε χρέος του (στην προκειμένη περίπτωση την οφειλή, για να μην τιμωρηθεί ποινικά), ακόμα και αν έχει τη δυνατότητα, "τα χέρια του είναι δεμένα" και βρίσκεται σε δυσχερέστερη θέση, από τον οποιονδήποτε τρίτο, που έχει την ευχέρεια πληρωμής και εντεύθεν απαλλαγής (ή μείωσης) της ποινικής ευθύνης !
   

οι μεγαλύτερες προκλήσεις

    Σε παγκόσμιο επίπεδο, η μεγαλύτερη πρόκληση, που αντιμετωπίζουν τα έθνη, είναι μάλλον, η λεγόμενη "κλιματική αλλαγή", ένα θέμα-πρόβλημα, το οποίο έχουν αρχίσει ήδη να βάζουν στην ατζέντα τους και να σκέφτονται λύσεις, για αυτό.
 Αυτή τη στιγμή, δεν ξέρω, δηλαδή δεν μπορώ να εκτιμήσω, πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα αυτό, αλλά σίγουρα είναι υπαρκτό, δεν μπορεί να πει κάποιος, ότι δεν υφίσταται, θα είναι σαν να εθελοτυφλεί, όσο και αν οι συνέπειές του, δεν είναι ακόμα (πολύ) ορατές...
 Πέρα από το γεγονός, ότι το τρέχον έτος, είναι το πιο θερμό, από τότε, που καταγράφονται στατιστικά στοιχεία, το βλέπουμε όλοι, γύρω μας, ότι το κλίμα, δεν είναι όπως πριν από 10 ή 20 χρόνια (πόσο μάλλον πριν 50 ή 60) !
 Οι βροχές και τα χιόνια, λιγοστεύουν, ολοένα και περισσότερο, γίνονται πιο σπάνια και από την άλλη, παρατηρούνται έντονα και ακραία φαινόμενα, με μεγάλες και απότομες αλλαγές θερμοκρασίας, ξαφνικές πλημμύρες κλπ.
  Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, είναι σίγουρα πολύ σπουδαίο, αφού μιλάμε για το μέλλον και την επιβίωση του πλανήτη και εντεύθεν του ίδιου του ανθρώπινου γένους, που κατοικεί σε αυτόν.
  Με βάση τα δυσμενή σενάρια, το λιώσιμο των πάγων, στους δύο πόλους, θα οδηγήσει σε πλημμυρικά φαινόμενα, ενώ άλλες περιοχές, θα μετατραπούν σε ερήμους, με άλλα λόγια, θα έχουμε να κάνουμε με μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και αλλαγή, ουσιαστικά, του γεωφυσικού χάρτη (με ανυπολόγιστο οικονομικό κόστος) !
  Παράλληλα με τον άνθρωπο, φυσικά, από την κλιματική αλλαγή, επηρεάζονται και τα υπόλοιπα ένβια όντα, ζώα και φυτά, τα οποία θα βρεθούν αντιμέτωπα, ακόμα και με αφανισμό.
  Οι μεγαλύτερες Οικονομίες του Κόσμου, έχουν, ευτυχώς ήδη, αρχίσει να λαμβάνουν μέτρα και κυρίως για την μείωση των εκπομπών CO2, με την υιοθέτηση εναλλακτικών-πράσινων μορφών ενέργειας, με μικρότερους και πιο καθαρούς (ή ακόμα και ηλεκτρικούς) κινητήρες στα οχήματα κ.ο.κ (αν και νομίζω, ότι τη μεγαλύτερη ζημιά, την κάνουν τα αεροσκάφη...).
  Σε εθνικό τώρα επίπεδο, η μεγαλύτερη πρόκληση, έχει να κάνει, θεωρώ, με το δημογραφικό πρόβλημα, με την γήρανση του πληθυσμού και τη μείωση των γεννήσεων, σε επίπεδα κάτω, από τους θανάτους και όχι τόσο με το οικονομικό, αν και τα δύο ζητήματα, ασφαλώς συνδέονται.
  Με τους μισθούς των 400 ευρώ, στον ιδιωτικό τομέα και την τεράστια ανεργία, ο γάμος και η δημιουργία Οικογένειας, μοιάζουν ουτοπικά, ενώ παράλληλα, σε μια χρεοκοπημένη χώρα, είναι πολύ δύσκολο, πλέον, να δοθούν χρηματικά κίνητρα, για την απόκτηση παιδιών !
  Ασφαλώς λύσεις, πάντα υπάρχουν και μπορούν να βρεθούν, αν υπάρξει αντίστοιχη θέληση και κατανόηση του προβλήματος (λέγοντας αυτό, μου ήρθε πάλι στο νου, το χωριό-θαύμα, η Ανάβρα Μαγνησίας, που μπορεί να αποτελέσει πρότυπο και σε αυτόν τον τομέα), ενώ παράλληλα, πρέπει και ο καθένας μας, να αντιληφθεί τη δικιά του (πατριωτική) ευθύνη, για αυτό το εθνικό ζήτημα.

(δ)εμμονικές ιδεοληψίες

    Για "εμμονικές ιδεοληψίες" κατηγόρησε τους δανειστές και κυρίως το ΔΝΤ, ο γραμματέας Νεφελούδης, την περασμένη εβδομάδα και αυτό είναι κάτι που το ακούμε, σχεδόν στερεότυπα, από όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες, από το 2010, που μπήκαμε στα Μνημόνια, έως σήμερα.
 Η άποψη αυτή ενέχει μία δόση αλήθειας, κανείς δεν είπε, ότι οι δανειστές-τρόικα-θεσμοί έχουν το αλάθητο, ότι δεν μπορεί να εμμένουν και εκείνοι, σε λάθος συνταγές, άλλωστε αφενός, το έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι και αφετέρου, νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με ...μία φυσιολογική, όπως οι άλλες, χώρα (εφαρμόζουν δηλαδή "φάρμακα" τα οποία θα είχαν, ίσως, επίδραση αλλού, δεν έχουν όμως στην "Ψωροκώσταινα").
 Αυτό, όμως, που πρέπει να δουν και να δούμε, αντίστοιχα, είναι τι είδους (δ)εμμονικές ιδεοληψίες, έχει η δική μας πλευρά, διότι στο τέλος, επικρατεί σχεδόν πάντα, η άποψη των δικών μας "εγκεφάλων", που υποτίθεται ότι λειτουργούν κανονικά και χωρίς ιδεοληψίες (δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα, από αυτό).
 Αν οι δανειστές μας, έχουν δυο-τρεις ιδεοληψίες, οι δικοί μας κυβερνώντες, έχουν δύο με τρεις χιλιάδες, αναλογικά και σχηματικά, για να τις καταγράψει κανείς όλες, θα χρειαζόταν ΠΟΛΛΈΣ σελίδες και φυσικά αυτή είναι η αιτία, που δεν μπορούμε να βγούμε, από τα Μνημόνια, όπως όλοι οι άλλοι !
 Εντελώς αποσπασματικά, μπορούμε να πούμε τα εξής :
-Για να ξεκινήσω, από το πιο πρόσφατο, η κυβέρνηση, λέει, δίνει μάχη, προκειμένου να μην απελευθερωθούν οι ομαδικές απολύσεις, αλλά ο εργοδότης να τους κρατάει, π.χ για μισές ώρες, με τα μισά λεφτά...Με όσους ιδιωτικούς υπαλλήλους, έχω μιλήσει, τα τελευταία χρόνια, έχω πεισθεί ότι κανένας δεν προτιμά να παίρνει φιλοδώρημα, αντί για μισθό, να πηγαίνει στη δουλειά και να κάθεται, να μην έχει αντικείμενο και γενικά να είναι "εργαζόμενος", μόνον τυπικά και όχι ουσιαστικά, η συντριπτική πλειοψηφία, θα προτιμούσε να πάρει την αποζημίωση και να απολυθεί ! Δουλειά της κυβέρνησης, είναι να εξασφαλίζει πλήρη εργασία, με αξιοπρεπείς αποδοχές, ένσημα κλπ και όχι "μαύρη" και όχι "ευέλικτες" μορφές "απασχόλησης" με φιλοδωρήματα και μισθούς πείνας...
-Είναι ή όχι ιδεοληψία, οι Δ.Υ να παίρνουν μέχρι και διπλάσιες αμοιβές, από ότι θα έπαιρναν στον ιδιωτικό τομέα, με πολύ πιο ευνοϊκούς όρους και παράλληλα, να απολύονται, πολύ δύσκολα, ακόμα και όταν πρόκειται για εγκληματίες του κοινού ποινικού Δικαίου ;
-Είναι ή όχι ιδεοληψία, η Βουλή να κοστίζει πάνω από 130 εκατομμύρια ευρώ, το χρόνο, στον φορολογούμενο, οι βουλευτές να εξακολουθούν να παίρνουν 6 και 7 χιλιάρικα το μήνα, να μην φορολογούνται για όλο το εισόδημά τους και να αμείβονται έξτρα, για ...συμμετοχή σε Επιτροπές ;
-Είναι ή όχι ιδεοληψία, να αποκλείονται από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις χρεών, οι "μικροί" ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως ακούγεται σήμερα ;
-Είναι ή όχι ιδεοληψία, κάθε φορά, που υπάρχει δημοσιονομικό κενό, αυτό να καλύπτεται με αύξηση φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων, αντί για μείωση κρατικής σπατάλης, προκειμένου να μην δυσαρεστηθεί η κομματική πελατεία ;
-Είναι ή όχι ιδεοληψία, να ανέχεται το Κράτος, φορείς, που αρνούνται να δώσουν οικονομικά και άλλα στοιχεία ή να απογραφούν και να μην ξέρει ποιον και γιατί πληρώνει (νεκρούς συνταξιούχους, μαϊμού ανάπηρους, υπαλλήλους-"φαντάσματα" κ.ο.κ) ;
-Είναι ή όχι ιδεοληψία, αντί να μειώνεται το Δημόσιο, με κατάργηση αχρείαστων οργανικών θέσεων και απολύσεις, να μεγαλώνει έτι περαιτέρω, με στρατιές μετακλητών ;
-Είναι ή όχι ιδεοληψία, να συνεχίζει το πτωχευμένο Κράτος, να δίνει συντάξεις, σωρηδόν, σε ηλικίες, κάτω των 60 ετών ;
 Ο κατάλογος, με τις "δικές μας" εμμονικές ιδεοληψίες, είναι κυριολεκτικά, ατελείωτος και μόνον αυτός, μπορεί να εξηγήσει την εικόνα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας : 3 εκατομμύρια συνταξιούχοι, 800 χιλιάδες Δ.Υ, 1 εκατομμύριο άνεργοι, οι μισοί στα όρια ή κάτω από τα όρια της (ακραίας) φτώχειας, 500 χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες και άλλα τέτοια "ωραία".
 Συνεπώς, την επόμενη φορά, που κάποιος κυβερνητικός ή άλλος παράγων, θα θελήσει να μιλήσει για τις "ιδεοληψίες" των δανειστών, θα πρέπει να κοιταχτεί πρώτα στον καθρέφτη του και να παραδεχτεί τις δικές του εμμονές, που διαιωνίζουν την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κυρίως, κοινωνίας !

πως τιμωρούνται οι "χάκερς"

   Πολύ πρόσφατα, ο ποινικός μας Κώδικας, προσαρμοζόμενος στις νέες προκλήσεις της εποχής και στις νέες μορφές εγκλήματος, που συνδέονται με τις σύγχρονες τεχνολογίες και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, εισήγαγε νέα άρθρα, για την τιμωρία τους (επέλεξα τον όρο "χάκερς" που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι, αν και ορισμένοι λένε ότι το σωστό είναι το "κράκερς").
  Πλέον, στον Κώδικα, δίνεται ο νομικός ορισμός για το τι συνιστά "πληροφοριακό σύστημα" και τι είναι τα "ψηφιακά δεδομένα", έννοιες βασικές, για την κατάφαση των εν λόγω εγκλημάτων.
  Το πρώτο σχετικό-βασικό αδίκημα, ονομάζεται "παρακώλυση λειτουργίας πληροφοριακών συστημάτων" και ορίζεται ως σοβαρή παρεμπόδιση ή διακοπή λειτουργίας συστήματος πληροφοριών, με εισαγωγή, διαγραφή, αλλοίωση, καταστροφή ή διαβίβαση ψηφιακών δεδομένων ή με αποκλεισμό της πρόσβασης σε αυτά και τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 3 έτη.
  Από εκεί και μετά, υπάρχουν διαβαθμίσεις της ποινής, που μπορεί να φτάσει έως το μέγιστο της φυλάκισης, δηλαδή τα 5 χρόνια, ανάλογα με τον αριθμό των δραστών (αν είναι δομημένη ομάδα, ως συνήθως), με τα "εργαλεία", που χρησιμοποιήθηκαν, την ζημιά, που επέφεραν, καθώς και τον στόχο της επίθεσης (π.χ εθνική άμυνα, μεταφορές, συγκοινωνίες).
  Για τη βασική μορφή του εγκλήματος, απαιτείται έγκληση του παθόντος, για να κινηθεί η ποινική δίωξη, ενώ εξυπακούεται, κάθε φορά, ότι οι πράξεις τελέστηκαν "χωρίς δικαίωμα".
  Παράλληλα, όμως, τιμωρείται με φυλάκιση, έως 2 έτη και όποιος διακινεί, εν γένει, συσκευές ή προγράμματα ή κωδικούς πρόσβασης κλπ, για να διευκολύνει την τέλεση των προηγούμενων εγκλημάτων.
   Η επόμενη κατηγορία αδικημάτων, σχετίζεται με την πορνογραφία ανηλίκων, έτσι όποιος αποκτά πρόσβαση σε αντίστοιχο υλικό, με χρήση πληροφοριακών συστημάτων, τιμωρείται με φυλάκιση, από 1 έως 5 έτη.
   Όποιος τώρα κατέχει, αγοράζει, πωλεί, διαθέτει κλπ υλικό παιδικής πορνογραφίας, μέσω πληροφοριακών συστημάτων, τιμωρείται με φυλάκιση από 2 έως 5 έτη και χρηματική ποινή, από 50.000 έως 300.000 ευρώ (!).
   Επίσης, όποιος, μέσω πληροφοριακών συστημάτων, προτείνει (με πράξεις, που οδηγούν σε συνάντηση) σε ανήλικο, που δεν έχει συμπληρώσει τα 15 έτη, να συναντηθεί με τον ίδιο ή με τρίτο, προκειμένου να προβεί σε ασελγείς πράξεις ή σε πράξεις πορνογραφίας, τιμωρείται με φυλάκιση από 2 έως 5 έτη και χρηματική ποινή, από 50 έως 200 χιλιάδες ευρώ.
  Η επόμενη κατηγορία συναφών αδικημάτων, σχετίζεται με την παράνομη πρόσβαση, σε πληροφοριακά συστήματα και την παραβίαση προγραμμάτων-στοιχείων ηλεκτρονικών υπολογιστών.
  Έτσι, ακόμα και όποιος, χωρίς δικαίωμα, αντιγράφει ή χρησιμοποιεί προγράμματα υπολογιστών, τιμωρείται με φυλάκιση έως έξι μήνες και χρηματική ποινή, από 290 έως 5.900 ευρώ.
  Επίσης, όποιος χωρίς δικαίωμα, αποκτά πρόσβαση σε πληροφοριακά συστήματα, εν όλω ή εν μέρει, παραβιάζοντας απαγορεύσεις και μέτρα ασφαλείας, τιμωρείται με φυλάκιση έως 5 χρόνια, ενώ αν η πράξη αναφέρεται στις διεθνείς σχέσεις ή την ασφάλεια του κράτους, επιβάλλεται κάθειρξη 5 έως 20 έτη και σε καιρό πολέμου, ισόβια κάθειρξη (εφόσον η θανατική ποινή έχει καταργηθεί).
   Αν ο δράστης είναι στην υπηρεσία του κατόχου του πληροφοριακού συστήματος και των στοιχείων, η πράξη τιμωρείται, μόνον αν απαγορεύεται ρητά, από εσωτερικό κανονισμό ή έγγραφη απόφαση του κατόχου ή υπαλλήλου του, ενώ σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις (παράνομης πρόσβασης), απαιτείται έγκληση, για την κίνηση της ποινικής δίωξης.
    Όποιος τώρα, αθέμιτα, με τη χρήση τεχνικών μέσων, παρακολουθεί ή αποτυπώνει σε υλικό φορέα, μη δημόσιες διαβιβάσεις δεδομένων ή παρεμβαίνει για να πληροφορηθεί το περιεχόμενό τους, τιμωρείται με κάθειρξη, από 5 έως 10 έτη, ενώ αν αφορά η πράξη σε στρατιωτικά ή διπλωματικά απόρρητα, με κάθειρξη από 5 έως 20 και σε καιρό πολέμου, με ισόβια.
   Και εδώ προβλέπεται η τιμωρία, με φυλάκιση έως 2 χρόνια, όποιου παρέχει τα μέσα ή συνθηματικά κλπ, για την διευκόλυνση των προηγούμενων εγκλημάτων.
   Η επόμενη κατηγορία αδικημάτων, έχει να κάνει με την φθορά, αλλοίωση, καταστροφή και γενικά κάθε πράξη, με την οποία καθίσταται ανέφικτη η χρήση των ψηφιακών δεδομένων, ενός πληροφοριακού συστήματος, η οποία τιμωρείται με ποινές ίδιες, με την βασική μορφή του εγκλήματος, όπως είπαμε στην αρχή (να μην τα ξαναγράφω), ενώ (και αυτό είναι το νέο στοιχείο) σε ιδιαίτερα ελαφριές περιπτώσεις, το δικαστήριο, ...μπορεί να αφήσει το δράστη ατιμώρητο.
   Τέλος, μπήκε και ειδική διάταξη, για τις απάτες μέσω υπολογιστή, που τιμωρούνται με τις ίδιες ποινές, που τιμωρείται και η "παραδοσιακή" απάτη (βλέπε αντίστοιχη ανάρτηση).

μάθημα Δημοκρατίας ; δε νομίζω...

   Έχοντας βαρεθεί να ακούω, όλη μέρα σήμερα, τους ιθαγενείς οσφυοκάμπτες-ραγιάδες, δημοσιογράφους και όχι μόνον, για τα "μαθήματα Δημοκρατίας", που υποτίθεται ότι παρέδωσε ο Ομπάμα, κατά την παραμονή του, στην Αθήνα, δεν άντεξα και γράφω βραδιάτικα, αντί για αύριο...
 Η αρχαιολόγος, που ξενάγησε τον τέως πρόεδρο των ΗΠΑ στην Ακρόπολη, τον χαρακτήρισε "γλυκό" και "διαβασμένο" και μπορεί να είναι όντως ..."γλυκούλης", αλλά διαβασμένος, όχι !
 Καταρχάς, εφόσον επισκέφθηκε την λεηλατημένη, από τους κλέφτες Άγγλους, Ακρόπολη, ΌΦΕΙΛΕ να επισημάνει την ανάγκη επιστροφής των ελγίνειων μαρμάρων, από το Βρετανικό Μουσείο, αυτή, θα ήταν η μόνη καλή υπηρεσία, που θα μπορούσε να προσφέρει, αλλά δεν είπε ΤΊΠΟΤΑ, ίσως επειδή ...οι ΗΠΑ, ήταν κάποτε αποικία των Άγγλων.
  Εφόσον για το θέμα του δημόσιου χρέους μας, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, σε αντίθεση με ό,τι ήλπιζαν τα αριστερά χάπατα, από την στιγμή, μάλιστα, που οι ΗΠΑ δεν κατέχουν ελληνικό χρέος, θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος, τουλάχιστον, στο ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα, αλλά ...περιορίστηκε στο ρόλο του τουρίστα !
  Για τον ΠτΔ, τα έχουμε ξαναπεί, ο άνθρωπος αυτός, έχει μία και μόνη ικανότητα : να λέει τις πιο απίστευτες μπούρδες (για να μην χρησιμοποιήσω πιο βαριά έκφραση), με το πιο σοβαροφανές ύφος.
  Χθες, θυμίζοντας το θλιβερό "ευχαριστώ τους Αμερικάνους" του Σημίτη, εντός Βουλής, είπε στον Ομπάμα "μη λησμονάτε την χώρα μου", διαστρεβλώνοντας σε βαθμό ιεροσυλίας τον μεγάλο μας ποιητή, που το απευθύνει αυτό, στον νοητό "Ήλιο της Δικαιοσύνης" και στην "δοξαστική Μυρσίνη", ήτοι στον Χριστό και την Παναγία, Πρόσωπα δηλαδή εκατομμύρια φορές, πιο σημαντικά, από ...έναν απερχόμενο Ηγέτη (έστω και "υπερδύναμης").
  Επειδή ο "διαβασμένος" Ομπάμα, αναφέρθηκε στη Δημοκρατία του Περικλή, που γέννησε και την Ακρόπολη, να πούμε και τα εξής : η Δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, δεν έχει καμία σχέση με τις σημερινές, κατ΄όνομα, "Δημοκρατίες" !
  Η Δημοκρατία, στην αρχαία Αθήνα, ήταν άμεση, με την έννοια ότι συμμετείχαν όλοι στην "εκκλησία του Δήμου" (όλοι ...εκτός από τις γυναίκες) και αυτό, διότι συνέτρεχαν δύο προϋποθέσεις : πρώτον, ο μικρός, σχετικά, τότε πληθυσμός και δεύτερον, ότι οι Αθηναίοι πολίτες, είχαν την πολυτέλεια, να φιλοσοφούν, να ρητορεύουν και να πολιτεύονται, ατομικά-προσωπικά, καθώς ...στις δουλειές τους, είχαν τους ΔΟΎΛΟΥΣ, είχαν λύσει δηλαδή το βιοποριστικό τους πρόβλημα έτσι.
  Εξάλλου και τα υπέροχα αυτά Μνημεία Τέχνης της Ακρόπολης κλπ, χτίστηκαν χάρη στην εργασία δούλων και τα έσοδα, φόρους κλπ, που εισέπραττε η Αθήνα, από τις αποικίες και τις άλλες, υποτελείς, πόλεις-κράτη...
   Σήμερα και όχι μόνον σήμερα, όπου επικρατεί φτώχια και δυστυχία, αλλά και γενικά, οι άνθρωποι-πολίτες έχουν να αντιμετωπίσουν το πιεστικό πρόβλημα του βιοπορισμού, δεν μπορούν, δεν έχουν την πολυτέλεια να ασχοληθούν με την Πολιτική, ατομικά και έτσι στέλνουν, στα κοινοβούλια, με την ψήφο τους, αντιπροσώπους, υποτίθεται, οι οποίοι όμως αποδείχθηκαν (και αποδεικνύονται συνέχεια) λαμόγια, απατεώνες και εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου !
  Άρα τα σημερινά καθεστώτα, εδώ τουλάχιστον, όπου ζω και δεδομένου ότι δεν έχω εμπειρία από ξένα, πόρρω απέχουν, από το να χαρακτηριστούν "δημοκρατικά", το γιατί βέβαια, είναι θέμα ξεχωριστής ανάλυσης και συζήτησης.
  Τα "ωραία λόγια" του Ομπάμ(ι)α, λοιπόν, συγγνώμη, αλλά δε με συγκίνησαν, σαν έκθεση ιδεών, στο Γυμνάσιο, μπορεί να έπαιρνε καλό βαθμό, αλλά ...στον πραγματικό κόσμο, παίρνουν ΜΗΔΈΝ !

σχετικά με τον πρόσφατο ανασχηματισμό

   Από την άποψη της πολιτικής επικαιρότητας, δεν θα σταθώ φυσικά, στην επίσκεψη του απερχόμενου, ήδη τέως, προέδρου των ΗΠΑ, η οποία έχει νόημα, μόνον ως διαφημιστική-τουριστική προβολή της χώρας (κάποιοι θα σκεφτούν, αφού πήγε ο Ομπάμα, ας πάμε και εμείς).
 Θα μιλήσω, έστω και καθυστερημένα, για τον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης, ο οποίος άργησε πολύ, γιατί το κόμμα, στην Ελλάδα, μπαίνει πάντα, πάνω από την πατρίδα...
 Σε γενικές γραμμές, κινήθηκε προς την σωστή κατεύθυνση και έφυγαν μερικά από τα μεγαλύτερα "βαρίδια" της κυβέρνησης, όπως οι Δρίτσας και Φίλης, ωστόσο αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι παρέμειναν δύο άλλα, οι Παππάς και Σκουρλέτης (ο τελευταίος μάλιστα σε σημαντικό Υπουργείο) !
 Πριν μερικές μέρες, αποκαλύφθηκε μεγάλο σκάνδαλο, όταν ο ίδιος ο Άρης Δαβαράκης (κρίση ειλικρίνειας ή κάτι άλλο ;) είπε ότι έπαιρνε 1000 ευρώ το μήνα (και 500 ένας συνεργάτης του), από τον Παππά, για να κάνει προπαγάνδα υπέρ του, μέσα από site και η είδηση αυτή "έπαιξε" μόνον στον Σκάι, ενώ μόνον ένας βουλευτής (του ΠΑΣΟΚ) φιλοτιμήθηκε να κάνει σχετική ερώτηση...
 Ο λόγος, που δεν ασχολήθηκαν τα άλλα ΜΜΕ, με τα "έργα και τις ημέρες" εκείνου, που υποτίθεται ...ότι θέλει να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και να εξυγιάνει τα μέσα ενημέρωσης, ίσως έχει να κάνει με το γεγονός, ότι οι "μισθωτοί" κονδυλοφόροι είναι πολλοί και κανέναν δε βολεύει το άνοιγμα της σχετικής συζήτησης.
 Από την άποψη των προσώπων, στην νέα κυβέρνηση, μόνον δύο ακόμα, σύντομα, σχόλια : πρώτον, ότι η επιλογή Παπαδημητρίου, είναι πολύ κατώτερη των καιρών και των περιστάσεων και δεύτερον, η αναβάθμιση του Βερναρδάκη, είναι μάλλον ανεξήγητη, σε εμάς τους κοινούς θνητούς (το να είσαι "καλός Δ.Υ", δεν σημαίνει ότι κάνεις και καλή ή αποτελεσματική δουλειά).
 Σαν γενικότερο σχόλιο, είναι λογικό, η εναλλαγή των προσώπων, στα Υπουργεία, να οδηγεί στο λεγόμενο "φτου και από την αρχή", μόλις ο προηγούμενος κάτοχος της καρέκλας, αρχίζει να μαθαίνει τη δουλειά, αντικαθίσταται από άλλον, που ξεκινά από το μηδέν και όλα πάνε πίσω!
  Βέβαια, εδώ υπάρχουν και οι προσωπικές ευθύνες του προηγούμενου καρεκλοκένταυρου, ο οποίος δεν προώθησε πιο γρήγορα τα σχέδιά του, με άλλα λόγια "έμεινε στα σχέδια", που έκανε ...στα διαλείμματα των επισκέψεών του, στις ακριβές μπουτίκ της Αθήνας, όπως η Τζάκρη.
  Η συγκεκριμένη Υπουργός, είχε κάποιες καλές και προοδευτικές ιδέες, όπως π.χ για την επανεκκίνηση εργοστασίων, που σήμερα σαπίζουν και απαξιώνονται, ενώ θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, προς όφελος της Οικονομίας και της Απασχόλησης, αλλά μάλλον θα μείνουν "ιδέες", όπως φαίνεται...
  Η απρόσμενη και θετική αύξηση του ΑΕΠ, στο τρίτο τρίμηνο, κατά 1,5%, σίγουρα αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, ωστόσο οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις κλπ, πρέπει να προχωρήσουν πιο γρήγορα, από ό,τι μέχρι σήμερα.
  Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί το ζήτημα των αναγκαίων -ευνοϊκών- ρυθμίσεων των δανείων και των πάσης φύσεως οφειλών των επιχειρήσεων (με μειώσεις επιτοκίων, "κούρεμα" οφειλών και επιμήκυνση δανείων), κάθε μεγέθους, προκειμένου να αποκτήσουν ρευστότητα και να τονωθεί και η απασχόληση, μέσω νέων επενδύσεων.
  Τα σχετικά νομοσχέδια, μπαινοβγαίνουν στα συρτάρια, για πολύ καιρό, ενώ εδώ ισχύει και η παροιμία "ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος", με την έννοια πλέον, ότι χρειάζεται ...και η έγκριση των δανειστών, σχεδόν, για όλους τους νέους Νόμους, οπότε, ένας λόγος παραπάνω, για να ετοιμάζονται νωρίτερα και γρηγορότερα !

ποιες υποθέσεις μπαίνουν στο Αρχείο

     Ως γνωστόν, κατά καιρούς, η ελληνική Πολιτεία, με επίσημη δικαιολογία, την αποσυμφόρηση των ποινικών Δικαστηρίων, βγάζει Νόμους, με τους οποίους, παραγράφονται ποινικά αδικήματα ή ποινές και παύουν ποινικές διώξεις, που εκκρεμούν.
  Έτσι και με τον πλέον πρόσφατο Νόμο, που ισχύει από 3.8.2016, ορίζεται ότι παύει η ποινική δίωξη, λόγω εξάλειψης του αξιοποίνου, όλων των εγκλημάτων, που έχουν τελεσθεί μέχρι (και) 31.3.2016, εφόσον συνιστούν πταίσμα ή πλημμέλημα, το οποίο απειλείται με ποινή φυλάκισης έως δύο έτη !
  Οι δικογραφίες, που αφορούν τις εν λόγω αξιόποινες πράξεις, τίθενται στο Αρχείο, με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα ή δημόσιου κατήγορου.
 Έτσι, αν κάποιος δικάζεται (σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό) για πράξη, που εμπίπτει στις δύο, ως άνω, κατηγορίες, δεν χρειάζεται καν να εμφανιστεί στην σχετική Δίκη.
  Καλό και φρόνιμο, βέβαια, είναι, να έχει ελέγξει ο ίδιος ή ο δικηγόρος του, το έκθεμα της συγκεκριμένης δικασίμου, για να βεβαιωθεί ότι η υπόθεσή του, έχει μπει στο Αρχείο, από τις προηγούμενες ημέρες.
 Και αυτό, γιατί ο ίδιος ο Νόμος, προβλέπει και πολλές εξαιρέσεις, αδικήματα δηλαδή, είτε του Ποινικού Κώδικα, είτε ειδικών ποινικών Νόμων, για τα οποία δεν έχει εφαρμογή η παραγραφή και η θέση στο Αρχείο, όπως π.χ για την "απλή" υπεξαίρεση και τη μη καταβολή δεδουλευμένων.
 Το ανέλπιστο αυτό δώρο, μπορεί να πάει στράφι, αν ο ευεργετηθείς υπαίτιος-κατηγορούμενος, εντός διετίας, από τις 3.8.2106, υποπέσει σε νέο αδίκημα, με δόλο και καταδικαστεί (αμετάκλητα) σε ποινή ανώτερη των έξι μηνών φυλάκισης, οπότε, σε αυτή την περίπτωση, βγαίνει από το Αρχείο, η παλιά υπόθεση και δικάζεται και για αυτήν !
  Ρητά ορίζεται το σχεδόν αυτονόητο, ότι οι αστικές αξιώσεις για αποζημίωση κλπ του θύματος, δεν επηρεάζονται, ούτε θίγονται καθώς και ότι τυχόν διοικητικές κυρώσεις, επίσης ισχύουν κανονικά.
  Παράλληλα, παραγράφονται και οι τυχόν ποινές, έως έξι μήνες, που έχουν επιβληθεί με αποφάσεις μη αμετάκλητες και οι οποίες δεν έχουν εκτιθεί, έως τη δημοσίευση του Νόμου !
  Και εδώ υπάρχει ο όρος της μη νέας καταδίκης, εντός διετίας, σε ποινή ανώτερη των έξι μηνών, ειδάλλως η νέα ποινή, εκτίεται αθροιστικά, με την παλιότερη.
   Επίσης, υπάρχουν και εδώ κάποια αδικήματα (λιγότερα από τα προηγούμενα), όπου δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής, η ευνοϊκή αυτή παραγραφή των ποινών, όπως π.χ στις καταδίκες για απιστία ή για παραβίαση υποχρέωσης διατροφής.
   Οι ποινές μπαίνουν στο Αρχείο, επίσης με ευθύνη και πρωτοβουλία των διωκτικών Αρχών (...για να μην ξεχνιόμαστε, το λέω) !

παραγραφή μισθωμάτων από σύμβαση leasing

   Για τα ζητήματα της παραγραφής των αξιώσεων, εν γένει, μεταξύ ιδιωτών, έχω αναφερθεί και αλλού, εδώ θα ασχοληθώ με το ειδικότερο ζήτημα, που λέει ο τίτλος, επειδή έτυχε να το αντιμετωπίσω πρόσφατα.
 Ο Αστικός μας Κώδικας, καθιερώνει ως γενικό κανόνα, την 20ετή παραγραφή των απαιτήσεων, μεταξύ ιδιωτών, ωστόσο ο κανόνας ισχύει "εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά" και ενόψει του γεγονότος, ότι ο ίδιος ο ΑΚ καθιερώνει σειρά πολλών και σημαντικών εξαιρέσεων 5ετούς παραγραφής, ο κανόνας ...καταντά εξαίρεση.
 Η λέξη "μισθωμάτων" στον τίτλο, θα έπρεπε ίσως να μπει σε εισαγωγικά, για να κάνω το χατήρι ...της Θεωρίας, που υποστηρίζει ότι η σύμβαση leasing δεν είναι μισθωτική σύμβαση, έχει έναν άλλον χαρακτήρα και οι περιοδικές καταβολές, προς την εταιρία leasing, ...δεν είναι ακριβώς μισθώματα (παρότι ονομάζονται έτσι).
 Κάπου εδώ πατάνε "τα γατάκια", οι δικηγόροι των εταιριών αυτών (συνήθως είναι θυγατρικές τραπεζών), για να μας πουν, ότι δεν ισχύει στις συμβάσεις αυτές, η 5ετής παραγραφή των μισθωμάτων, που καθιερώνει ο ΑΚ, αλλά ισχύει 20ετής.
  Βέβαια, αυτοί κάνουν μια δουλειά, για να ζήσουν, οι δικ(χ)αστές, που δέχονται αυτούς τους ισχυρισμούς, τι δικαιολογία έχουν ; Ότι ...υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο ;
  Από την στιγμή, που ο Νόμος, που εισήγαγε το θεσμό της σύμβασης leasing, δεν περιέχει ειδική διάταξη περί παραγραφής, θα πρέπει να δούμε, τι ορίζει ο ΑΚ και αν η περίπτωση αυτή, υπάγεται σε μια από τις εξαιρέσεις της 5ετούς παραγραφής ή θα ισχύσει ο γενικός κανόνας, της 20ετούς.
  Καταρχάς, η διάταξη που καθιερώνει την 5ετή παραγραφή για τα μισθώματα, μιλάει για "κάθε είδους" μισθώματα και συνεπώς, θα μπορούσε και ίσως πρέπει να περιλάβει και αυτά, από την σύμβαση leasing !
  Πέρα από αυτή την διασταλτική έννοια και ερμηνεία του όρου "μισθώματα", στην σχετική διάταξη του ΑΚ, υπάρχει και άλλη γενικότερη, που μιλάει για κάθε άλλη παροχή, που επαναλαμβάνεται περιοδικά...
  Αν δεν αρκούν, αυτές οι εξαιρέσεις, υπάρχουν άλλες δύο, τουλάχιστον, ήτοι οι απαιτήσεις των εμπόρων (οι εταιρίες leasing ΈΧΟΥΝ την εμπορική ιδιότητα, κατά Νόμο) και όσων παρέχουν υπηρεσίες !
  Ενόψει αυτών, είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάμε για 20ετή παραγραφή των αξιώσεων από σύμβαση leasing, ήτοι ότι ισχύει η γενική διάταξη και όχι μία από τις τέσσερις, παραπάνω, εξαιρέσεις, ακόμα και αν δεχτούμε ότι τα ποσά που καταβάλει ο αντισυμβαλλόμενος, ως μισθώματα, ...δεν είναι μισθώματα, σύμφωνα πάντα με τη Θεωρία.
  Παρατηρείται το φαινόμενο, θυγατρικές τραπεζών, οι οποίες προφανώς, τα τελευταία έξι τουλάχιστον χρόνια, είναι απασχολημένες με τις ανακεφαλαιοποιήσεις τους και τις διοικήσεις τους, να εκδίδουν, εν έτει 2016, διαταγές πληρωμής, για συμβάσεις leasing, της περιόδου 2003-2005, οι οποίες έχουν παραγραφεί, από το 2010 και εντούτοις κάποια "ξεφτέρια" δικαστές, να τις κάνουν δεκτές !
   Από την έρευνά μου, στη Νομολογία, εξάλλου, βρήκα μία και μοναδική απόφαση Εφετείου (Λάρισας), που ουσιαστικά και εξ αντιδιαστολής, λέει ότι οι εν λόγω αξιώσεις, υπόκεινται σε σύντομη, 5ετή παραγραφή και όχι 20ετή, ΕΚΤΌΣ εάν έχει γίνει (εμπρόθεσμα) καταγγελία της σύμβασης leasing, οπότε έχουν εφαρμογή οι διατάξεις περί 20ετούς παραγραφής των αξιώσεων, από αδικαιολόγητο πλουτισμό.

οι γύφτοι με τα ακριβά αυτοκίνητα

    Πρόσφατα εξαρθρώθηκε πολυμελής και "πανελλαδικής εμβέλειας" σπείρα διαρρηκτών (αν δεν κάνω λάθος, όχι ληστών, όπως τους λένε όλους, ακόμα και δικαστικοί συντάκτες, που δεν έχουν μάθει καν τη διαφορά μεταξύ κλέφτη και ληστή και κάνουν δικαστικό ρεπορτάζ), στην οποία συμμετείχαν ακόμα και εν ενεργεία ή απόστρατοι αστυνομικοί (καμία έκπληξη, πλέον).
 Επικεφαλής φέρονται να είναι ρομά, οι οποίοι δήλωναν άεργοι, ωστόσο έκαναν "μεγάλη ζωή" με πανάκριβα αυτοκίνητα, βίλες κλπ, ενώ αίσθηση (και τα περισσότερα σχόλια) προκάλεσε και η σύλληψη υιού γνωστού επιχειρηματία, που τελικά προφυλακίστηκε.
 Πέρα από τα lifestyle και άλλα σχόλια του χαβαλέ, η εν λόγω υπόθεση εγείρει σημαντικά και σοβαρά νομικά ζητήματα, διότι, όταν εμπλέκονται τόσοι πολλοί, σε μία εγκληματική δράση, το ζητούμενο είναι να διασαφηνιστεί η δράση ενός εκάστου, ο ρόλος καθενός, ώστε να τύχει και της αντίστοιχης -ποινικής- αντιμετώπισης και να μην έχει εφαρμογή η παροιμία, ότι "κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά"...
  Έτσι, εύλογα διερωτάται κανείς, με ποια κριτήρια, προφυλακίστηκαν οι μισοί και οι άλλοι μισοί, αφέθηκαν ελεύθεροι, με περιοριστικούς όρους.
  Για την περίπτωση του υιού του επιχειρηματία, που απασχόλησε και τα ΜΜΕ περισσότερο, επειδή ήταν πιο "επώνυμος" και με την οποία θα ασχοληθώ, έγινε γνωστό ότι είχε κυρίως το ρόλο του "κλεπταποδόχου".
  Με αυτή την αφορμή, να πούμε, ότι το σχετικό αδίκημα, που ονομάζεται "αποδοχή και διάθεση προϊόντων εγκλήματος", είναι καταρχήν πλημμέλημα και δεν δικαιολογεί, από μόνο του, προσωρινή κράτηση !
  Τιμωρείται με φυλάκιση, έως πέντε έτη δηλαδή, όποιος αποκρύπτει, αγοράζει ή λαμβάνει στην κατοχή του ή μεταβιβάζει περαιτέρω, πράγμα, το οποίο προήλθε από αξιόποινη πράξη.
  Προφανώς απαιτείται δόλος, ως προς την παράνομη προέλευση του πράγματος, χωρίς όμως να χρειάζεται να γνωρίζεις και τον δράστη ή το πως έγινε η εγκληματική πράξη.
   Αν η αξία του πράγματος είναι ευτελής, το μέγιστο της ποινής είναι έξι μήνες φυλάκισης, ενώ, αν το κάνεις κατά συνήθεια ή κατ' επάγγελμα, το ...ελάχιστο είναι τόσο !
  Αυτά ισχύουν για "απλές" περιπτώσεις κλεπταποδόχων, γιατί υπάρχουν πλέον και οι διατάξεις, περί νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες-εγκληματικές πράξεις, που συνιστούν (και) κακουργήματα και μάλλον αυτές έχουν εφαρμογή σε αυτή την περίπτωση...
  Αν η συμμετοχή του εν λόγω, περιορίζεται σε αυτό, καταρχάς, διότι δεν ξέρουμε όλα τα στοιχεία της δικογραφίας (ακούστηκε π.χ ότι έδινε και πιθανούς "καλούς" στόχους, στη συμμορία), το ζητούμενο είναι ο νομικός χαρακτηρισμός της.
  Οι μορφές συμμετοχής στο έγκλημα, είναι, βασικά και γενικά, η συναυτουργία, η ηθική αυτουργία, η απλή και η άμεση συνέργεια, ωστόσο μετά την θέσπιση του σχετικού αδικήματος, έρχεται σαν τσουνάμι, θα λέγαμε, η διάταξη περί σύστασης (εξαρχής, δηλαδή) ή ένταξης (στην πορεία, δηλαδή) σε εγκληματική οργάνωση, που είναι κακούργημα και τα επισκιάζει όλα !
  Αυτό που εννοώ, είναι, πως όταν ενεργείς ως κλεπταποδόχος, όχι μεμονωμένα και περιστασιακά, αλλά συστηματικά και στα πλαίσια εγκληματικής οργάνωσης, ξεφεύγουμε από το πλημμέλημα και πάμε σε κακουργηματικές καταστάσης.
   Για να θεωρηθείς μέλος της εγκληματικής οργάνωσης, δεν χρειάζεται να λαμβάνεις, ο ίδιος, μέρος στις κλοπές κλπ, η προσωπική συμμετοχή δηλαδή στις επιμέρους εγκληματικές πράξεις, αλλά αρκεί, σύμφωνα και με τη Νομολογία, η εκ μέρους σου αποδοχή του "σκοπού" της, αποδοχή που εκδηλώνεται προφανώς και με τη λήψη, αγορά ή πώληση των κλοπιμαίων και υπό το πρίσμα αυτό, θεωρώ μάλλον σωστή, την προσωρινή κράτηση (ηθικό δίδαγμα, το γνωστό από την αρχαιότητα : πρόσεχε τις παρέες σου).

όταν το παλιό καταρρέει

   Ένα σχόλιο για το αποτέλεσμα των αμερικάνικων εκλογών, νομίζω ότι επιβάλλεται, καθώς συνέβη το μη αναμενόμενο και οι περισσότεροι, κυρίως αριστεροί, ανά τον πλανήτη, θορυβήθηκαν ή και τρομοκρατήθηκαν...
 Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, όπως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις και ως "νίκη της Δημοκρατίας", ανοίγει πάντα η συζήτηση, σε ανάλογες ανατροπές, για το κατά πόσον η "πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο", αν ο "σοφός", λεγόμενος, λαός (μέσος άνθρωπος-ψηφοφόρος), αποφασίζει σωστά ή όχι.
 Πάντως και ιδιαίτερα στην χώρα μας, κανένας δεν μπορεί να λέει ότι εκπλήσσεται ή τρομοκρατείται με το αποτέλεσμα, ειδικά αν υπήρξε ψηφοφόρος του συριζα, το Γενάρη του 2015, διότι, αναλογικά, κάτι αντίστοιχο έγινε και εδώ τότε και μάλιστα αυτοί, που ψήφισε τότε, ήταν περισσότερο τρελοί και επικίνδυνοι, από τον Τράμπ !
 Ουσιαστικά πρόκειται για το λεγόμενο "τέλος εποχής", όταν ο κόσμος έχει βαρεθεί, έχει μπουχτίσει, από το κατεστημένο, είναι πρόθυμος να ψηφίσει "ό,τι να ναι", προκειμένου να απαλλαγεί, από τους προηγούμενους και κατά κανόνα, ...έχει λόγους και αφορμές να το κάνει, με την έννοια ότι το κατεστημένο έχει σαπίσει, έχει βαλτώσει και χρειάζεται μια αλλαγή.
 Έτσι και στην Αμερική, είδαμε ότι το κατεστημένο έκανε τα πάντα, για να γαντζωθεί στην εξουσία, με κύριο όπλο, όπως πάντα, τις επιθέσεις στον αντίπαλο, προκειμένου οι συντηρητικοί πολίτες, να φοβηθούν την όποια αλλαγή του...
 Επιστρατεύτηκαν ψεύτικες δημοσκοπήσεις, που ξεφτιλίστηκαν για ακόμα μια φορά και δεκάδες επώνυμοι καλλιτέχνες και αθλητές, για να στηρίξουν το καθεστώς, μέχρι και "δωρεάν πίπες" σε όλους, υποσχέθηκαν διάφορες πόρνες, αν κερδίσει η Κλίντον !
 Ωστόσο, η ανάγκη για αλλαγή, αποδείχτηκε ισχυρότερη και σε αυτό έπαιξαν ρόλο, τόσο τα φημολογούμενα προβλήματα υγείας της Κλίντον, όσο και το σκάνδαλο με τα εμαιλς, που κουκουλώθηκε άρον-άρον, όταν η ζημιά είχε ήδη γίνει...
 Από την αρχή, η υποψηφιότητα Τράμπ, μούδιασε και φόβισε τους πάντες, μέσα και έξω, από τις ΗΠΑ, διότι χαρακτηρίζεται ως μισογύνης, σεξιστής, ρατσιστής, ανισόρροπος ή και τρελός και πολλά άλλα, ενώ στα πλαίσια του βρώμικου πολέμου, εμφανίστηκαν γυναίκες, μετά από 20 χρόνια, να λένε ότι τις θώπευσε ο Τράμπ.
 Δεν κρύβω πως αρχικά, είχα και ο ίδιος τρομάξει, ωστόσο με τον καιρό, άρχισα να το σκέφτομαι πιο λογικά, ενθυμούμενος ότι τα προεκλογικά λόγια, δεν σημαίνουν απαραίτητα και μετεκλογικές πράξεις, από την θεωρία, έως την πράξη, υπάρχει σοβαρή απόσταση, προεκλογικά πολλά λέγονται, απλά για να ειπωθούν ή για τη δημιουργία εντυπώσεων...
 Το ευτύχημα είναι ότι οι ΗΠΑ δεν είναι Β. Κορέα, δεν είναι εξουσία ενός, υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας, συστήματα και μηχανισμοί, για να επαναφέρουν στην τάξη και τη λογική, κάποιον, ο οποίος είναι τρελός ή θέλει να κάνει τρέλες, μηχανισμοί, που μπορούν να φτάσουν, μέχρι και στην εξόντωσή του "από μέσα" !
 Συνεπώς, θεωρούσα υπερβολική την κινδυνολογία, αναφορικά με το ενδεχόμενο να εκλεγεί ο Τράμπ και το ζητούμενο, πλέον, είναι, αν θα κυβερνήσει καλύτερα, από τους προηγούμενους, διότι, διαφορετικά, θα αποτελέσει μία απλή παρένθεση, μία απλή εκτόνωση της δυσαρέσκειας του λαού, ενάντια στο προηγούμενο κατεστημένο, το οποίο θα επανέλθει δριμύτερο, όπως συμβαίνει συνήθως, μετά τους αποτυχημένους πειραματισμούς, με το νέο...

η ποιότητα της Δικαιοσύνης, στην Ελλάδα

    Η συζήτηση για την ποιότητα των δικαστικών αποφάσεων, άνοιξε πρόσφατα, με αφορμή το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και τις απαράδεκτες και ελεεινές επιθέσεις, προς τους δικαστές, από κυβερνητικά στελέχη.
  Εδώ υπάρχει βέβαια, το ελαφρυντικό, ότι οι σχετικές δηλώσεις, έγιναν βεβιασμένα και υπό το κράτος πανικού, καθώς έπρεπε κάπως να δικαιολογηθούν στα αριστερά χάπατα, που περίμεναν προσλήψεις, με τα χρήματα, αμφιβόλου προέλευσης, της νέας διαπλοκής (που ήθελαν να εγκαθιδρύσουν, σκόπιμα ή και ...κατά λάθος).
  Η απόφαση για τις άδειες, υπήρξε ορθή και αναμενόμενη, όπως έχουμε πει αναλυτικά αλλού και δε δικαιολογούσε τέτοια ξεσπάσματα, από κανέναν, όπως ορθά επίσης, κρίθηκαν συνταγματικά και τα Μνημόνια, πράγμα για το οποίο επίσης κατηγορήθηκαν οι δικαστές του ΣτΕ.
  Από εκεί και μετά, φυσικά, κανείς δε λέει ότι όλα είναι εντάξει, όλα ρόδινα, ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί σωστά και ότι αποδίδει πάντα το Δίκαιο, κάθε άλλο !
 Αν και αυτή η συζήτηση είναι πολύ μεγάλη και δεν μπορεί να γίνει σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο, είναι σαφές ότι και τα δικαστήρια, δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, να λειτουργούν δηλαδή τέλεια, σε ένα Κράτος, όπου τίποτα δεν είναι όχι τέλειο, αλλά ίσως ούτε καν ικανοποιητικό...
  Η δικαιοσύνη χωρίζεται, ως γνωστόν, σε ποινική, που δικάζει και τιμωρεί τα εγκλήματα, σε αστική, που δικάζει τις διαφορές μεταξύ ιδιωτών και σε διοικητική, που δικάζει τις διαφορές, ανάμεσα στη Διοίκηση και τους πολίτες.
  Θα πούμε, δύο μόνον λόγια, για την καθεμία : στην ποινική, ευτυχώς, δεν παρατηρούνται ακραία φαινόμενα, όπως π.χ να αφήνεται ελεύθερος ένας δολοφόνος, μετά την απολογία του...
  Από την άλλη, επειδή είχα ακούσει και στο παρελθόν διάσημους συναδέλφους, να λένε ότι δεν έχουν δει αθώο να μπαίνει στη φυλακή, θα εκφράσω σοβαρές επιφυλάξεις επ' αυτού !
  Τόσο στην αστική, όσο και στην ποινική δικαιοσύνη, παρατηρούνται λάθη, τα οποία ευτυχώς, διορθώνονται συνήθως, σε δεύτερο βαθμό κατόπιν έφεσης κλπ, ωστόσο και τα όποια λάθη, δεν είναι πάντα αθώα, δεν οφείλονται σε άγνοια π.χ, πάντα, καθώς ακούμε, κάθε τόσο, για ύπαρξη παραδικαστικών κυκλωμάτων και γενικά φαίνεται πως κάποιοι, μπορούν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να επηρεάζουν τις δικαστικές αποφάσεις.
  Τέλος και η διοικητική δικαιοσύνη, μέχρι τώρα, δε νομίζω ότι έχει αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και της αποστολής της, εμφανίζεται πολύ διστακτική, έως ...απρόθυμη, να συγκρουστεί με την εξουσία και να ακυρώνει τα "εγκλήματά" της, σε βάρος των πολιτών.
  Πέρα από μία εμφανή συντεχνιακή αντίληψη, όπου παρατηρείται το φαινόμενο οι δικαστές να επιδικάζουν ποσά ...στον εαυτό τους ή να συντηρούν με λάθος τρόπο, την αντίληψη, για ειδικά μισθολόγια και ειδικές μεταχειρίσεις, σε μία πτωχευμένη χώρα, όπου ο κόσμος πεινάει και δυσκολεύεται να καλύψει βασικές ανάγκες, λόγω υπερφορολόγησης και όχι μόνον, υπάρχει και κάτι άλλο, βασικό, θεωρώ.
  Όπως, οι άλλες δύο εξουσίες, έτσι και η δικαστική, χωρίζει τους πολίτες σε Ά και Β΄ κατηγορίας, στους μόνιμα ευνοημένους του δημόσιου τομέα και στους μόνιμα αδικημένους, του ιδιωτικού και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα και η ρίζα του Κακού, σε όλους τους κλάδους της.
  Σε όλα αυτά τα χρόνια, οι μόνες περιπτώσεις, που μου έρχονται στο μυαλό, όπου ο ιδιωτικός τομέας, δικαιώθηκε, σε διαμάχη με το Δημόσιο, είναι οι τηλεοπτικές άδειες και το ζήτημα των μεταλλείων χρυσού και το κοινό στοιχείο, είναι, πως και στις δύο περιπτώσεις, υπήρξαν αντιδράσεις, ειδάλλως και εκεί θα είχαμε δράματα, που σημαίνει ότι χωρίς αντιδράσεις, χωρίς την αίσθηση ότι "η κοινωνία τους παρακολουθεί", οι δικαστές κάνουν τα δικά τους, συντάσσονται με την εκάστοτε εξουσία και δεν της χαλάνε ποτέ χατήρι, όσο εγκληματικές συμπεριφορές και αν εμφανίζει (βλέπε κούρεμα μικροομολογιούχων, αλλά και προμηθευτών του Δημοσίου, ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών και ένα σωρό σκάνδαλα, που θα μείνουν πάντα θαμμένα).
  Άρα, το ποτήρι είναι μάλλον μισοάδειο, παρά μισογεμάτο, απέχουμε πολύ από το να πούμε, ότι στην Ελλάδα, αποδίδεται Δικαιοσύνη, όσο οι δικαστές είναι ανεξάρτητοι μόνον στα λόγια και σκύβουν το κεφάλι, δουλικά, στην εκάστοτε εξουσία, δεν θα υπάρξει προκοπή.
  Όπως είπα, το θέμα είναι ανεξάντλητο, σε κατά καιρούς αναρτήσεις, έχω στηλιτεύσει λανθασμένες δικαστικές αποφάσεις ή πρακτικές και εδώ θα επαναλάβω μόνον τα εξής χαρακτηριστικά : έχουν ή όχι ευθύνες οι δικαστές (του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κυρίως, αλλά όχι μόνον, μέχρι το τελευταίο Ειρηνοδικείο, που μονιμοποίησε συμβασιούχους) για τις αλόγιστες κρατικές σπατάλες ; Και από την άλλη : πόσες επενδύσεις έχουν πάει χαμένες, λόγω δικαστικής εμπλοκής ; πόσοι άνθρωποι έχουν μείνει άνεργοι, στον ιδιωτικό τομέα, από λανθασμένες δικαστικές αποφάσεις ; Είναι πολλές χιλιάδες, κυριολεκτικά !
   Όταν δέχεσαι π.χ, για να θυμηθούμε μια χαρακτηριστική και αλησμόνητη περίπτωση, ότι στο Βοτανικό αναπαράγονται οι κορμοράνοι και απορρίπτεις μία σημαντική επένδυση, για να ξεβρωμίσει ο τόπος και να αναβαθμιστεί το αστικό περιβάλλον, τότε κανένας σοβαρός άνθρωπος, δεν θα επενδύσει εδώ, η χώρα θα εξακολουθήσει να βράζει στο ζουμί της και να τρώει τις σάρκες της.
  Πολύ χαρακτηριστική, επίσης, είναι η περίπτωση, όπου ένας, ουσιαστικά, δικαστής, ΜΕ ΜΊΑ του υπογραφή, έστειλε στην ανεργία 20 με 30 χιλιάδες ανθρώπους, άμεσα και έμμεσα απασχολούμενους, στην υπαίθρια διαφήμιση, η οποία επιτρέπεται παντού και εδώ θεωρείται μίασμα, η αιτία όλων των κακών.
   Έξι χρόνια, μετά την δικαιολογία, για αυτή την εξέλιξη, οδηγοί απρόσεχτοι ή και μεθυσμένοι, εξακολουθούν να σκοτώνονται, πέφτοντας σε κολώνες της ΔΕΗ ή σε ντουβάρια...
   Οπότε αναμένεται, σύντομα και "λογικά", δικαστική διαταγή, που θα λέει, ότι εφεξής, τα δίκτυα της ΔΕΗ θα κρέμονται από τον Ουρανό και τα σπίτια, όλα τα κτίρια μάλλον, θα αιωρούνται, με κάποιον τρόπο, πάνω από το έδαφος.
   Οι περιπτώσεις "δικαστικής τρέλας" είναι πολλές, ο καθένας ίσως θα έχει να διηγηθεί και από μία, ωστόσο δεν είναι για γέλια, διότι, αυτοί, που υποτίθεται πως οφείλουν να υπερασπίζονται τα ατομικά δικαιώματα, την ιδιωτική περιουσία, την εργασία κλπ, είναι οι ίδιοι, που τα καταστρέφουν, με τις αλλοπρόσαλλες και "δημοσιοϋπαλληλικές" αποφάσεις τους !
   

η τακτική χρησικτησία, ειδικότερα

    Για την έννοια της χρησικτησίας, έχουμε μιλήσει σε άλλη ανάρτηση και ότι διακρίνεται σε τακτική και έκτακτη, εδώ θα μιλήσουμε ειδικότερα για την τακτική, καθώς είναι πιο σύνθετη, από την έκτακτη και έχει περισσότερες προϋποθέσεις.
  Στην έκτακτη, αρκεί να κατέχει και να νέμεται κανείς (με διάνοια κυρίου, εννοείται πάντα, με την πεποίθηση δηλαδή ότι είναι δικό του και μπορεί να κάνει σε αυτό, ό,τι ένας κύριος), ένα κινητό ή ακίνητο πράγμα, επί 20 έτη και γίνεται δικό του.
 Στην τακτική, τα χρονικά όρια, είναι πιο περιορισμένα, μόλις 3 έτη στα κινητά και 10 χρόνια, στα ακίνητα, ακριβώς επειδή πρέπει να συντρέχουν και οι επιπλέον προϋποθέσεις.
 Αυτές είναι : η καλή πίστη, κατά την απόκτηση της νομής του πράγματος (ρητά μάλιστα ορίζεται ότι τυχόν μεταγενέστερη κακή πίστη δεν βλάπτει) και η ύπαρξη νόμιμου ή νομιζόμενου τίτλου.
 Ο νομέας βρίσκεται σε καλή πίστη, λέει ο Νόμος, όταν, χωρίς βαριά αμέλεια, έχει την πεποίθηση ότι απέκτησε την κυριότητα.
  Έτσι λοιπόν, όταν αγοράζεις κάτι, με συμβόλαιο, αλλά αγνοείς, από ελαφρά έστω αμέλεια, ότι δεν ανήκει σε αυτόν, που στο πουλάει, αποκτάς έναν νόμιμο τίτλο και με την παρέλευση και του χρόνου (3 ή 10 χρόνια, αντίστοιχα) γίνεται δικό σου, ακόμα δηλαδή και αν εμφανιστεί ο πραγματικός κύριος, μετά από αυτά τα χρονικά όρια, μπορείς να επικαλεστείς ίδια κυριότητα, λόγω τακτικής χρησικτησίας, εφόσον ήσουν καλόπιστος.
  Νόμιμο τίτλο, αποτελεί και η κληρονομική διαδοχή, έτσι π.χ αν κάνεις αποδοχή κληρονομιάς και μετά την δεκαετία εμφανιστεί κάποια διαθήκη, που ανατρέπει την εξ αδιαθέτου διαδοχή και πάλι μπορείς να επικαλεστείς τακτική χρησικτησία.
   Εξυπακούεται, ότι, για να επικαλεστείς νόμιμο ή νομιζόμενο τίτλο, εφόσον πρόκειται για ακίνητο, θα πρέπει ο τίτλος (συμβόλαιο) να έχει μεταγραφεί στο υποθηκοφυλακείο !
   Ο νομιζόμενος τώρα τίτλος, είναι αυτός, που είτε δεν υπάρχει καθόλου (εξ ού και η ονομασία, επειδή νομίζεις ότι έχεις τίτλο, αλλά δεν έχεις, ουσιαστικά), είτε είναι άκυρος, για οποιονδήποτε λόγο.
   Για την επίκληση ύπαρξης έστω νομιζόμενου τίτλου, θα πρέπει και πάλι να αποδεικνύεται η καλή πίστη του νομέα, δηλαδή η δικαιολογημένη, ουσιαστικά, άγνοια ότι ο τίτλος δεν είναι έγκυρος.
   Από τα Δικαστήρια, έχει κριθεί επανειλημμένα, ότι νομιζόμενο τίτλο, αποτελεί και η περίπτωση, που, κατά λάθος, ο αγοραστής ακινήτου, καταλαμβάνει μεγαλύτερη έκταση, από ό,τι αναφέρει το συμβόλαιο ή/και συνεχόμενο ακίνητο !
   Βλέπουμε επομένως, ότι ο Νομοθέτης, χρησιμοποιεί εδώ σωρεία αόριστων νομικών εννοιών, όπως "καλή ή κακή πίστη" και "βαριά αμέλεια" και είναι θέμα ερμηνείας πάντα, να βρεθεί σε κάθε υπόθεση, ξεχωριστά, σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία, αν υπάγεται ή όχι, σε αυτές τις έννοιες, τι συνιστά π.χ βαριά και όχι ελαφρά αμέλεια.
    Ίσως για αυτό, άλλωστε, η επίκληση της τακτικής χρησικτησίας, είναι πιο περιορισμένη, από εκείνη της έκτακτης, διότι εκεί απλά εξετάζεται η συμπλήρωση της 20ετίας, ακόμα και αν το ακίνητο κατελήφθη, κακόπιστα, γνωρίζοντας δηλαδή κάποιος, ότι δεν ήταν δικό του (εξαρχής).
   (Βλέπε και σχόλιο, από κάτω, τα σχόλια, μερικές φορές, κρύβουν ουσία, είναι προσθήκες στο κείμενο και το κάνω έτσι, για να μην γίνεται μεγάλο και κουραστικό, οπότε καλό είναι να τα διαβάζετε)

Η επόμενη μέρα

   Η επόμενη μέρα, μετά την απόφαση του ΣτΕ, στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, εκ των πραγμάτων, είναι ίδια, με την προηγούμενη, εφόσον ο Νόμος Παππά, έστω και καθυστερημένα, έστω και μετά από 40 κύματα, κρίθηκε επιτέλους αντισυνταγματικός, δεν μπορεί να αλλάξει το ο,τιδήποτε, χωρίς νέο, συνταγματικό, αυτή τη φορά, Νόμο.
  Άρα, το πρώτο, που πρέπει να γίνει, ενόψει και της δημοσίευσης της απόφασης, είναι να καταργηθεί ο Νόμος Παππά, να περάσει στην (μαύρη) Ιστορία, να καταργηθεί και όχι να ανασταλεί (ολικά ή μερικά), αναστολή Νόμων (ή "νόμους-γέφυρες"), έχουμε μόνον σε δικτατορίες, σε δημοκρατικά καθεστώτα, οι ...παράνομοι και αντισυνταγματικοί Νόμοι, απλά καταργούνται.
 Μετά την κατάργηση-εξαφάνιση του Νόμου Παππά, από τον νομικό και πραγματικό κόσμο, πρέπει (πάλι εκ των πραγμάτων και αναγκαστικά) να συγκροτηθεί το ΕΣΡ, κατά προτίμηση, από νυν ή τέως μέλη της ΕΣΗΕΑ, δηλαδή δημοσιογράφους και γενικά ανθρώπους σοβαρούς και σχετικούς με το αντικείμενο, όχι κομματόσκυλα ή ανδρείκελα !
 Αφού συγκροτηθεί το ΕΣΡ, θα πρέπει να βγει νέος Νόμος, που θα περιγράφει τον τρόπο, με τον οποίο αυτό, δηλαδή το ΕΣΡ, θα χορηγήσει τις τηλεοπτικές άδειες και κατά την γνώμη μου, για να είναι συνταγματικός και εντάξει, θα πρέπει να προβλέπει τα εξής :
-Χορήγηση αδειών σε ΌΛΑ τα λειτουργούντα έως σήμερα, κανάλια, συμπεριλαμβανομένου και του MEGA, εφόσον εξυγιανθεί και θελήσουν οι υπάρχοντες ή νέοι, μέτοχοι, να το σώσουν. Εδώ να επισημάνουμε την αθλιότητα της (κρατικής, τυχαίο ; δε νομίζω) Εθνικής τράπεζας, που δεν δίνει το Οκ, ώστε να εκταμιευθούν δύο μισθοί, για τους απλήρωτους εργαζόμενους, από τα δεσμευμένα εκατομμύρια και ενώ έχει τη μικρότερη έκθεση σε δάνεια του εν λόγω καναλιού !
-Ενιαίο και προπάντων, λογικό, προσαρμοσμένο στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, τίμημα, για κάθε άδεια, ανάλογα, με το αν είναι πανελλαδικής εμβέλειας ή τοπικής και όχι διαγωνισμός, τύπου Λας Βέγκας, όπως ο προηγούμενος, όπου για το ίδιο πράγμα, πλήρωναν διαφορετικά ποσά, ανάλογα με το πόσο καλό πόκερ ήξεραν...
-Αν υπάρχουν κενές θέσεις, στο φάσμα, μετά την προτίμηση των υπαρχόντων καναλιών (ή σε σπάνια περίπτωση, που κάποιο δεν συμμετάσχει), να επιτραπεί η είσοδος "νέων παικτών" και μέχρι την εξάντλησή τους. Αν τώρα οι νέοι ενδιαφερόμενοι είναι περισσότεροι, από τις εναπομείνασες θέσεις, πράγμα μάλλον δύσκολο, υπάρχει ένα θέμα, πως θα γίνει η επιλογή (θα μπορούσε να γίνει πάντως, ακόμα και με κλήρωση).
-Όσον αφορά, τώρα, προϋποθέσεις, του τύπου "θα έχεις τόσους εργαζόμενους", αυτά μπορούν να λέγονται και να γίνονται, μόνον στην Β. Κορέα, όχι σε ελεύθερες αγορές και οικονομίες, όπως, υποτίθεται, είναι και η δική μας.
-Οι ενδιαφερόμενοι για την απόκτηση άδειας, παλιοί και νέοι καναλάρχες, θα πρέπει να είναι, όσο το δυνατόν, ενήμεροι, ως προς τις υποχρεώσεις τους (δηλαδή, έστω με ρύθμιση) και να γίνει ένας, έστω τυπικός, έλεγχος πόθεν έσχες (σε σχέση με τον ανύπαρκτο, που είδαμε, στον διαγωνισμό-παρωδία, που προηγήθηκε).
  Σκοπός και πνεύμα του νέου Νόμου, θα πρέπει να είναι, να διευκολυνθούν, οι υπάρχοντες και οι επίδοξοι καναλάρχες, στην απόκτηση άδειας, στο να νομιμοποιηθούν, δηλαδή και όχι να μπαίνουν εμπόδια, όροι και προϋποθέσεις, που καθιστούν δύσκολη την απόκτηση της άδειας (έμμεσα εμπόδια), έτσι ώστε και ο τηλεθεατής να αποκτήσει περισσότερες επιλογές και καλύτερο περιεχόμενο, μέσω του ανταγωνισμού των καναλιών.
 Το περιεχόμενο τώρα, του προγράμματος, αν θα είναι ενημερωτικό ή ψυχαγωγικό ή άλλο, δηλαδή γενικής ή θεματικής φύσεως, θα επαφίεται στην κρίση, κάθε καναλάρχη, ανάλογα και με την ζήτηση και δεν μπορεί να καθορίζεται, εκ των προτέρων.
   Αυτά, σε γενικές γραμμές και υπό την σχεδόν αυτονόητη, επισήμανση, ότι η νέα διαδικασία αδειοδότησης, η σύμφωνη με το Σύνταγμα, δεν μπορεί να γίνει από τους Παππάδες, Κρέτσους κλπ, ήτοι από τα ίδια πρόσωπα, που οργάνωσαν το διαγωνισμό-φιάσκο-παρωδία, γιατί φοβάμαι, όπως δείχνουν και οι δηλώσεις τους, ότι δεν έχουν ακόμα μάθει το μάθημά τους, ούτε εμφανίζουν τάσεις εκλογίκευσης και επαναφοράς στην πραγματικότητα !
  Είναι τόσο τραγικοί και βυθισμένοι στις αυταπάτες τους, που νομίζουν ότι αν απλά συγκροτηθεί το ΕΣΡ, όλα θα γίνουν όπως πριν, με την ίδια διαδικασία, ότι η μόνη αντισυνταγματικότητα, ήταν αυτή, η παράκαμψη του ΕΣΡ...