η μήνυση ...ως μέσο (αναγκαστικής) εκτέλεσης

     Για τη διαφορά μήνυσης και αγωγής, έχουμε αναφερθεί σε ξεχωριστή ανάρτηση και τι σκοπούς εξυπηρετεί το κάθε ένα, από αυτά τα ένδικα βοηθήματα.
 Στην πράξη ωστόσο, παρατηρείται μία σύγχυση και μία κατάχρηση του ενός (της μήνυσης), από τους συναδέλφους, σε υποθέσεις, που είναι καθαρά αστικές (άρα, αρκεί η αγωγή) και δεν έπρεπε να φτάνουν και να απασχολούν τα ποινικά Δικαστήρια.
  Βέβαια, σε κάποιες περιπτώσεις, ο ίδιος ο Νομοθέτης, έχει προσδώσει χαρακτήρα ποινικού αδικήματος, σε χρέη, όχι μόνον (και κυρίως...) προς το Δημόσιο, αλλά και σε αστικά χρέη, όπως είναι οι οφειλές εργοδότη προς εργαζόμενο ή οι απαιτήσεις διατροφής, για τα τέκνα χωρισμένων γονιών.
  Σε παρόμοιες περιπτώσεις, λοιπόν, αυτός που έχει λαμβάνειν, ασκεί τόσο αγωγή, όσο και μήνυση, θεωρώντας ότι η δεύτερη αποτελεί έναν επιπλέον μοχλό πίεσης, προς τον οφειλέτη, ο οποίος πιστεύεται πως θα πληρώσει, για να αποφύγει τις ποινικές κυρώσεις και το "λέρωμα" του ποινικού του μητρώου.
  Και μάλιστα ανεξάρτητα από την φερεγγυότητα ή μη του οφειλέτη, όπερ σημαίνει : πρώτον, αν μεν είναι φερέγγυος και έχει περιουσιακά στοιχεία στο όνομά του, θα μπορούσε να ικανοποιηθεί η απαίτηση, με τα μέσα της αναγκαστικής εκτέλεσης (άρα, δεν έχει νόημα η μήνυση και η σχετική ταλαιπωρία) ή δεύτερον, αν δεν είναι φερέγγυος, το πιθανότερο είναι να μην προσέλθει καν στην ποινική Δίκη, αφού δεν έχει να πληρώσει και να αποφύγει την καταδίκη (οπότε πάλι η μήνυση δεν έχει κάποιο απτό αποτέλεσμα).
  Φυσικά, πολλές φορές, ο κατηγορούμενος και παράλληλα οφειλέτης "ζυγίζει" τι τον συμφέρει περισσότερο : να πληρώσει την απαίτηση για να αθωωθεί στο ποινικό Δικαστήριο ή να μην πληρώσει και να πάρει μια ποινή με αναστολή ή εξαγοράσιμη, με ...λιγότερα χρήματα, από το ύψος της απαίτησης ;
   Στις περισσότερες περιπτώσεις πλέον, ποινικών αδικημάτων, που σχετίζονται με χρήματα, που έχει "φάει" ο κατηγορούμενος, από τον μηνυτή, δίνεται η δυνατότητα απαλλαγής, εφόσον ικανοποιηθεί ο μηνυτής, ωστόσο και εδώ ισχύει συχνά το "ουκ αν λάβοις, παρά του μη έχοντος"...
   Παράλληλα, υπάρχουν και ποινικά αδικήματα, τα οποία συνιστούν φυσικά και αδικοπραξία, κατά το Αστικό Δίκαιο, με συνέπεια, να ασκείται παράλληλα, τόσο αγωγή, όσο και μήνυση, για να πάρει πίσω τα λεφτά του ο μηνυτής (π.χ απάτη, υπεξαίρεση) ή να ικανοποιηθεί η τυχόν ηθική βλάβη, που υπέστη (π.χ συκοφαντική δυσφήμηση).
  Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι θεμιτό και εύλογο, να ανοίγουν ταυτόχρονα, δύο Δίκες, μία αστική και μία ποινική, ωστόσο, όπως ανέφερα εξαρχής, παρουσιάζονται και πολλά φαινόμενα κατάχρησης της μήνυσης και υποβολής της, χωρίς λόγο και αιτία, με νομικές "κατασκευές" ποινικών αδικημάτων, που ΔΕΝ υπάρχουν, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται άδικα και οι διάδικοι και τα Δικαστήρια (που δυστυχώς, πέφτουν στην παγίδα και δεν μπορούν να διακρίνουν πότε μία διαφορά είναι καθαρά και μόνον αστική, ώστε να θέσουν τη μήνυση στο Αρχείο) !
  Θα αναφέρω, τελειώνοντας, δύο πραγματικά παραδείγματα, για να γίνουν πιο σαφή και πιο κατανοητά τα παραπάνω : ο Α έδωσε προκαταβολή αγοράς διαμερίσματος στην Β, 1000 ευρώ και ενώ η πώληση δεν προχώρησε τελικά, η προκαταβολή δεν επιστράφηκε στον υποψήφιο αγοραστή του.
  Έτσι έκανε αγωγή, εναντίον της ιδιοκτήτριας, ζητώντας πίσω το χιλιάρικο, η οποία και έγινε δεκτή και θα μπορούσε προφανώς, αν δεν πλήρωνε η εναγόμενη, να εκτελέσει, για αυτή την ψωροαπαίτηση, εφόσον εκείνη είχε και άλλα ακίνητα, υπό την κυριότητά της (γιατί αυτό το πούλησε, λίγο μετά, σε άλλη)...
   Αντί αυτού, ο δικηγόρος στην αστική Δίκη, θέλοντας να δικαιολογήσει την υπαναχώρηση του πελάτη του, από την αγορά του διαμερίσματος, είπε ότι αυτό είχε αυθαιρεσίες και ζήτησε να πάει η υπόθεση στον Εισαγγελέα, όπερ και εγένετο.
  Το αποτέλεσμα ήταν να ασκηθεί δίωξη στο μηχανικό για ψευδή βεβαίωση περί ανυπαρξίας αυθαιρεσιών και στην ιδιοκτήτρια για ηθική αυτουργία σε αυτό (και ενώ μετά από λίγο, το διαμέρισμα πουλήθηκε αλλού, με ...τις ΊΔΙΕΣ βεβαιώσεις) !
   Εδώ ανοίγει παρένθεση για να πούμε, ότι η μήνυση μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης ...και αποσυμπίεσης, όταν το αδίκημα διώκεται κατ' έγκληση ή όταν η πληρωμή του χρέους, οδηγεί σε απαλλαγή του κατηγορούμενου, στα αυτεπάγγελτα αδικήματα, όπως εδώ, μπορεί ο κατηγορούμενος ΚΑΙ να ικανοποιήσει αστικά ΚΑΙ να καταδικαστεί, στο τέλος, χωρίς ο μηνυτής να μπορεί (ακόμα και αν θέλει) να τον βοηθήσει...
   Η άλλη και ίσως πιο συχνή περίπτωση, έχει να κάνει με τις λεγόμενες "επιταγές ευκολίες" (υπάρχει και εδώ ξεχωριστή ανάρτηση) : αν αυτές, παρά την συμφωνία, εισπραχθούν ή κυκλοφορήσουν έτι περαιτέρω, ο λήπτης ευθύνεται σε αποζημίωση του εκδότη.
    Ωστόσο, εδώ, επειδή η συμφωνία αυτή, αναφέρεται ΣΤΟ ΜΈΛΛΟΝ, έχει καθαρά αστικό-ενοχικό χαρακτήρα και ΔΕΝ συνιστά και απάτη, σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα και εντούτοις ασκείται συχνά και μήνυση, εκτός από αγωγή !
   Το πιο τραγελαφικό της υπόθεσης, είναι, πως, για να δικαιολογήσει την δήθεν ...εξαπάτησή του, ο μηνυτής αναφέρει πως ο κατηγορούμενος εμφανιζόταν ως οικονομικά εύρωστος και φερέγγυος και για αυτό, του έδωσε τις επιταγές ευκολίας...
    Όμως, ΠΏΣ γίνεται να είναι κάποιος σε καλή οικονομική κατάσταση και να ζητά ...διευκολύνσεις, αυτού του τύπου, που ...δεν είναι και οι πιο νόμιμες ; Προφανώς, για να ζητάς "ευκολίες", είσαι στριμωγμένος, έχεις "δυσκολίες" (οικονομικές), άρα ο εκδότης των σχετικών επιταγών, δεν μπορεί, εκ των υστέρων, να εμφανίζεται ως "μωρά παρθένα" και να λέει ότι εξαπατήθηκε ή παρασύρθηκε !

πότε μπαίνει το "βραχιολάκι" (στην ανάκριση)

    Η χθεσινή είδηση, πως για τον τέως παραολυμπιονίκη, που διέπραξε ανθρωποκτονία, στο Μοσχάτο, μετά την απολογία του, επιβλήθηκε "κατ' οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση", μάλλον "μούδιασε" την κοινή γνώμη (την πλειοψηφία, τουλάχιστον), που προφανώς ανέμενε να προφυλακιστεί.
 Το λεγόμενο και "βραχιολάκι" είναι ένας περιοριστικός όρος, που προστέθηκε στο ποινικό (δικονομικό) μας Δίκαιο, πολύ πρόσφατα, ως τώρα γνωρίζαμε την χρηματική εγγύηση, την εμφάνιση σε Αστυνομικό τμήμα, την απαγόρευση εξόδου, από την χώρα κλπ.
 Ο κατ΄οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση, βρίσκεται ένα σκαλοπάτι, κάτω από την προφυλάκιση, είναι αυστηρός περιοριστικός όρος και γι' αυτό επιβάλλεται υπό αυστηρές προϋποθέσεις και σκοπός του, όπως και όλων των περιοριστικών όρων, είναι διττός : αφενός να αποτρέψει τον κατηγορούμενο (...μην ξεχνάμε ότι είμαστε ακόμα σε προδικαστικό στάδιο), από την τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων και αφετέρου, να εξασφαλίσει την παρουσία του, στη Δίκη και ότι θα υποβληθεί στην εκτέλεση της απόφασης (...αν είναι καταδικαστική).
  Όπως όλοι οι περιοριστικοί όροι, το "βραχιολάκι" μπορεί να επιβληθεί, αν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργημα ή πλημμέλημα, που τιμωρείται με ποινή, τουλάχιστον 3 μηνών φυλάκισης και μόνον εφόσον έχει γνωστή διαμονή (...εκεί προφανώς όπου και θα περιοριστεί) και το ζητήσει ο ίδιος (αν δεν το ζητήσει ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ...πρέπει να προφυλακιστεί).
  Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να κριθεί, αιτιολογημένα, ότι δεν επαρκούν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι "κλασικοί" περιοριστικοί όροι και ειδικότερα : πρώτον, ότι ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής και δεύτερον, ότι αν αφεθεί ελεύθερος, θα διαπράξει νέα αδικήματα (όλα αυτά, βέβαια, με "χειροπιαστά" και όχι αόριστα στοιχεία, από το "παρελθόν" του κατηγορούμενου π.χ προηγούμενες -αμετάκλητες- καταδίκες).
  Σε σοβαρά τώρα κακουργήματα, που απειλούνται με ισόβια ή κάθειρξη μέχρι 20 έτη ή υπάρχουν πολλά θύματα, μπορεί να μπει το "βραχιολάκι", αν κριθεί αιτιολογημένα, ότι αυτό αρκεί και παρέχει την ...βάσιμη προσδοκία, ότι ο κατηγορούμενος έτσι, δεν θα διαπράξει άλλα εγκλήματα.
  Από την πρόβλεψη της προηγούμενης παραγράφου, εξαιρούνται ωστόσο μια σειρά, από κακουργήματα, όπως π.χ η ληστεία, ο βιασμός και ο φόνος, που σημαίνει ότι εκεί, η προσωρινή κράτηση είναι μονόδρομος...
  Ενόψει αυτού, δημιουργείται η εύλογη απορία, γιατί επιβλήθηκε κατ΄οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση στον παραολυμπιονίκη, αφού σκότωσε και έτσι φτάνουμε ...στην εξαίρεση της εξαίρεσης (είναι γνωστό, ότι οι Νόμοι μας, δεν είναι και οι πλέον καλογραμμένοι, συχνά πρέπει να βγάλεις τα μάτια σου, για να να δεις ΤΙ τελικά ισχύει), αφού ο περιορισμός της προηγούμενης παραγράφου, δεν ισχύει, για τους ανάπηρους (από 67% και άνω, ουσιαστικά), "εισέρχεται δηλαδή στο κάδρο", ο παράγων της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης στην φυλακή !
  Σε εξαιρετικές περιπτώσεις και συγκεκριμένα στο αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, κατά συρροή, μπορεί επίσης να επιβληθεί "βραχιολάκι", για διάστημα έξι μηνών, όπως επίσης και σε ανήλικους κατηγορούμενους (άνω των 15 ετών), υπό προϋποθέσεις.
   Τα έξοδα της ηλεκτρονικής επιτήρησης, κανονικά, επιβάλλονται στον κατηγορούμενο και μάλιστα προκαταβάλλονται, αλλά αν αυτός επικαλεστεί αδυναμία καταβολής, επιβαρύνεται ...τελικά το Δημόσιο.
   Τέλος, αν ο κατηγορούμενος δεν παραμένει στον χώρο, όπου έχει περιοριστεί ή επιχειρήσει "επέμβαση" (αφαίρεση, φθορά ή καταστροφή) στο "βραχιολάκι", τότε προφανώς φλερτάρει επικίνδυνα, με αυτό που απέφυγε αρχικά (την προφυλάκιση).

ΠΌΤΕ θα αντιδράσουμε ;

     Πρόσφατα, πήρε το μάτι μου, φευγαλέα, ένα ρεπορτάζ, σε κάποια "μικρή" εφημερίδα, που έλεγε ότι ο Δήμαρχος Πατούλης, χρέωσε το Δήμο του, ήτοι το δημότη και φορολογούμενο, με 90 ευρώ, για "οδοιπορικά", που αφορούσαν ...την απόσταση Ακαδημία-Σύνταγμα και άλλα τόσα, αν δεν κάνω λάθος, για την επιστροφή !
  Με απλά λόγια, ο Δήμαρχος, που παίρνει ένα μεγάλο μισθό, έχει υπηρεσιακό αυτοκίνητο και οδηγό, ζήτησε και έλαβε, 90 ευρώ, για μια απόσταση, μικρότερη ίσως και από 500 μέτρα, ως "οδοιπορικά" (με ...διαστημόπλοιο την έκανε ;).
  Με αυτά τα χρήματα, που χρέωσε το δημόσιο Ταμείο, θα μπορούσε κάποιος να γυρίσει ΌΛΗ την Ελλάδα με ΚΤΕΛ ή να αγοράσει ένα καλό αεροπορικό εισιτήριο, μετ' επιστροφής, για κάποια Ευρωπαϊκή χώρα !
  Φυσικά, το ρεπορτάζ αυτό, δεν κρίθηκε άξιο αναπαραγωγής, από τα "μεγάλα" ΜΜΕ, κάποιοι προφανώς θεωρούν ότι είναι ...αρκετά ηλίθιοι και κορόιδα, για να πληρώνουν 90 ευρώ, ως οδοιπορικά, σε κρατικό λειτουργό, για την απόσταση Σύνταγμα-Ακαδημία.
  Το θέμα είναι εμείς οι υπόλοιποι, τι κάνουμε ; Έως πότε θα ανεχόμαστε την σπατάλη και τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, με ΤΌΣΟ προκλητικούς τρόπους ; Φυσικά, αν ερωτηθεί, θα πει ότι αυτό προβλέπει ...ο Νόμος, πως ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό, αλλά η άποψή του, δεν μας ενδιαφέρει.
  Εμείς, που πληρώνουμε εξοντωτικούς φόρους και παράνομα χαράτσια, επί τόσα χρόνια και δεν βλέπουμε φως στο τούνελ (το γιατί, το εξηγούν περιπτώσεις, όπως αυτή), κάτι πρέπει να κάνουμε, κάπως να αντιδράσουμε πλέον, δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, μια παρωνυχίδα της οποίας, είναι "τα οδοιπορικά Σύνταγμα-Ακαδημία" του Πατούλη.
   Δεν προτρέπω τον κόσμο να ξεσηκωθεί και να σοδομίσει τα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος και να πάρει πίσω ό,τι του έχουν κλέψει όλα αυτά τα χρόνια (σχεδόν 40), διότι αυτό είναι μάλλον παράνομο (η σχετική προτροπή, εννοώ), αλλά πρέπει, επιβάλλεται πλέον, να αντιδράσουμε ειρηνικά και νόμιμα, έστω !
   Δεν μπορεί να συνεχίζεται η προκλητική σπατάλη, στο Δημόσιο και να μας λένε οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ότι οι δαπάνες δεν μπορούν να κοπούν άλλο, άρα ...βάζουμε νέους φόρους, ώστε να συνεχιστεί (η προκλητική σπατάλη και διασπάθιση-κατάχρηση των δημόσιων ταμείων).
   Κοντά σε αυτό, μαθαίνουμε επίσης ότι η ΕΡΤ, με πάνω από 2.000 αργόμισθους και μηδενικές τηλεθεάσεις, θα προσλάβει άλλους 500, αλλά και τις παράνομες μονιμοποιήσεις μετακλητών υπαλλήλων στη Βουλή.
   Τόσο η αρχική περίπτωση, όσο και αυτές οι δύο, είναι προφανώς, σταγόνες στον ωκεανό της εγκληματικής κακοδιαχείρισης του δημόσιου χρήματος, για ίδιον όφελος ("ημών" και των "ημετέρων", δηλαδή) και έτσι ανακύπτουν εύλογα ερωτήματα : ΤΙ σκατά έλεγχο κάνουν, οι περιβόητοι "ελεγκτές" της τρόικα (ή θεσμών, αν προτιμάτε), όταν έρχονται στην χώρα μας, γιατί δεν τα βλέπουν αυτά (!), αλλά και τι δουλειά κάνουν οι εγχώριοι (υποτίθεται) ελεγκτικοί μηχανισμοί (κεντρικοί, όπως το Ελεγκτικό Συνέδριο και περιφερειακοί, σε κάθε υπηρεσία ξεχωριστά) ;
   Και προφανώς, το ποσόν των 90 ευρώ, για την απόσταση Σύνταγμα-Ακαδημία, φαίνεται ...λογικό και νόμιμο, όχι μόνον για τα λοιπά κρατικοδίαιτα τρωκτικά και τους ελεγκτές (της συμφοράς), αλλά και για τους Εισαγγελείς μας, αφού δεν αντιδρούν...
   Εδώ που φτάσαμε και με τις συνεχιζόμενες και σχεδόν καθημερινές προκλήσεις, από περιπτώσεις διασπάθισης δημόσιου χρήματος, που μαζεύεται με αίμα πλέον, πρέπει η (υγιής) κοινωνία να αντιδράσει, ο κόμπος έφτασε στο χτένι, δεν πάει άλλο, πως το λένε, δεν μπορεί να συνεχίζονται, μετά από 7 χρόνια Μνημονίων, οι πρακτικές, που μας οδήγησαν σε αυτά !
   Πρέπει ΌΛΟΙ όσοι διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, από τον ΠτΔ, μέχρι τον τελευταίο Δ.Υ, να αντιληφθούν ότι έχει και η υπομονή τα όριά της, αν δεν αλλάξουν, θα βουλιάξουν (ή θα τους βουλιάξουμε) και να πάψουν να προκαλούν, κάνοντας κηδείες με ξένα κόλλυβα, με διορισμούς συγγενών και φίλων, "οδοιπορικά" και λοιπά "έξοδα", μονιμοποιήσεις συμβασιούχων κ.ο.κ.

"κωλοχανείο"

      Θεωρώ ότι αυτή η λέξη περιγράφει ιδανικά την αίσθηση, που αποκομίζει κανείς (και υποθέτω πως δεν είμαι ο μόνος), από την έκδοση της δικαστικής απόφασης, για το περιβόητο "σκάνδαλο του Βατοπαιδίου" (πολλοί το γράφουν και "Βατοπέδι", αλλά το σωστό είναι μάλλον "Βατοπαίδι").
  Στο άκουσμα της ετυμηγορίας "άπαντες αθώοι" και μάλιστα ομόφωνα, τα ΜΜΕ μίλησαν για "θαύμα" (προφανώς ειρωνικά), αλλά το μόνο θαύμα είναι ΠΏΣ αντέχουμε ακόμα και ζούμε σε αυτή τη χώρα και δεν έχουμε φύγει όλοι...
  Για να εξηγηθώ εξαρχής, δεν υπαινίσσομαι ότι η απόφαση έπρεπε να είναι καταδικαστική, δέχομαι καλόπιστα ό,τι και το Δικαστήριο, δηλαδή ότι δεν υπήρχε δόλος !
  Ενώ βέβαια πολύς κόσμος, θεωρεί (και ίσως εύλογα, με όσα είχαν προηγηθεί) ότι έπρεπε να πέσει "πέλεκυς" και μάλιστα βαρύς, από όποια πλευρά και αν το δεις, πάλι στο ίδιο, αρχικό συμπέρασμα, καταλήγεις.
  Βέβαια, η παραδοχή του Δικαστηρίου, ότι τα ακίνητα, που αντάλλασσε η Μονή, με το Δημόσιο, δεν ανήκαν σε αυτήν, αλλά ...στο Δημόσιο, είναι τουλάχιστον αντιφατική : εδώ δε μιλάμε για κόψιμο του καρπουζιού, στη μέση, αλλά ότι ...δόθηκε από ένα καρπούζι και στις δύο πλευρές !
  Για να επανέλθουμε στην αθωωτική απόφαση, που είναι και η μόνη που μετράει πλέον, το ΜΕΓΆΛΟ ερώτημα, είναι : ΓΙΑΤΊ χρειάστηκαν 10 ολόκληρα χρόνια, για να βεβαιωθεί ότι δεν υπήρχε δόλος και εντεύθεν ποινική ευθύνη ;
  Στο διάστημα αυτό (επειδή έχουμε την τάση να ξεχνάμε), η υπόθεση βαφτίστηκε "μέγα σκάνδαλο", απασχόλησε επί μακρόν τα ΜΜΕ, διερευνήθηκε από επιτροπές και παραεπιτροπές της Βουλής και επάνω της χτίστηκαν ή γκρεμίστηκαν ολόκληρες πολιτικές καριέρες.
  Οι δεκάδες κατηγορούμενοι, διασύρθηκαν και σπιλώθηκαν, "μάτωσαν" οικονομικά, για να πληρώσουν εγγυήσεις και δικαστικά έξοδα, άλλοι πιθανώς δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό ή έπρεπε να εμφανίζονται σε Αστυνομικά Τμήματα, ένας από αυτούς αρρώστησε και πέθανε κ.ο.κ.
   Και φυσικά, όλοι θυμούνται στα τέλη του 2011, ότι κατόπιν εισαγγελικής προφανώς εντολής, η Αστυνομία, μπήκε στη Μονή, συνέλαβε τον Ηγούμενο Εφραίμ και τον μετέφερε με πομπή στις φυλακές Κορυδαλλού, σαν να ήταν ο "αλ καπόνε" !
   Έρχεσαι λοιπόν, ως Κράτος, μέσω της δικαστικής σου λειτουργίας, μετά από ΧΙΛΙΆΔΕΣ εργατοώρες, μετά από χιλιάδες σελίδες δικογραφίας κλπ και μας λες τι ; "Συγγνώμη, λάθος" ; 
   Δεν θα έπρεπε κανονικά, να είναι υπόλογοι σήμερα, όλοι οι δικαστικοί λειτουργοί, που έφτασαν την υπόθεση, σε αυτό το σημείο, που ταλαιπώρησαν και διέσυραν τόσους πολλούς ανθρώπους και για τόσο διάστημα ; Γιατί να μην καταφαθεί η έλλειψη του δόλου, στο προδικαστικό στάδιο και να πρέπει να φθάσει η υπόθεση να δικάζεται στο ακροατήριο, επί δύο χρόνια, για να γίνει αυτό ; Επειδή τότε, το 2008, κάποια (συγκεκριμένα) ΜΜΕ, μιλούσαν για "σκάνδαλο" ;
  Αναδεικνύεται έτσι, ένα σημαντικό πρόβλημα, στην απονομή της Δικαιοσύνης, όπου φθάνουν να δικάζονται υποθέσεις, που έπρεπε να είχαν μπει εξαρχής στο Αρχείο, επειδή δικαστές και εισαγγελείς ...δεν έχουν τα άντερα να το κάνουν (να τις αρχειοθετήσουν, δηλαδή), επειδή πετάει ο ένας την ευθύνη στον άλλον, ως άλλος "πόντιος πιλάτος" !
  Και φυσικά ο Νόμος, προβλέπει μια υποτυπώδη αποζημίωση, μόνον για τις περιπτώσεις άδικης κράτησης-φυλάκισης, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δικαστικής πλάνης και άδικης ταλαιπωρίας, το Κράτος (του τίτλου), μπορεί να "καθαρίζει" με μία "συγγνώμη" (και αυτή όχι πάντα) ;

η (μέγιστη) υποκρισία με "τα εργασιακά"

   Ένα από τα "αγκάθια", στα οποία "σκαλώνουν" διαπραγματεύσεις και αξιολογήσεις, τα τελευταία έξι χρόνια, είναι, σύμφωνα με τα ελληνικά ΜΜΕ, τα λεγόμενα "εργασιακά" και ...όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
  Αν ερμηνεύω ορθά τον όρο, πρόκειται για ζητήματα, που αφορούν τη ρύθμιση της ιδιωτικής αγοράς εργασίας και κυρίως τα θέματα των ομαδικών απολύσεων και (της επαναφοράς) των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
  Με απλά λόγια, κρατικοδίαιτοι και ενίοτε ανεπάγγελτοι (εγχώριοι) πολιτικοί παράγοντες, καλούνται να αποφασίσουν για την ελεύθερη αγορά εργασίας και φορώντας τη μάσκα του αυτόκλητου σωτήρα (εδώ κολλάει το "όχι άλλο σώσιμο"), προσπαθούν να "σώσουν" τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, από τους "κακούς" δανειστές, που ζητάνε παράλογα πράγματα...
  Αν ζούσαν στον πραγματικό κόσμο και όχι στα γνωστά παράλληλα σύμπαντα του Δημοσίου, θα έβλεπαν τα αποτελέσματα, από τα "σωσίματα" και τις "κόκκινες γραμμές" τους, όλα αυτά τα χρόνια : πάνω από 1 εκατομμύριο απολυμένοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, τεράστια ανεργία (με αυξητικές μάλιστα τάσεις, τελευταία), μισθοί Βουλγαρίας, "ευέλικτες" μορφές εργασίας (δηλαδή εκμετάλλευσης) και "μπράβοι", που ...συνοδεύουν τους υπαλλήλους στα ΑΤΜ'S.
  Δηλαδή, βρε "σαΐνια", χωρίς τα "σωσίματα" και τις "κόκκινες γραμμές" σας, τι θα μπορούσε να πάει χειρότερα ; (λολ) Και ΠΟΊΑ κατάσταση πάτε να συντηρήσετε, με τα ...νέα καμώματά σας ; ΑΥΤΉ ;
  Σε μια χώρα με ήδη 1.000.000 απολυμένους και 30% ανεργία, ειδικά στους νέους, αλλά και με πάρα πολλούς μακροχρόνια άνεργους, οι "εγκέφαλοι" του Υπουργείου Εργασίας, "αγωνίζονται", λέει, για να μην αυξηθεί το όριο των απολύσεων ! Τι μπορεί να πάει χειρότερα, βρε καραγκιόζηδες, όταν με το ήδη υπάρχον καθεστώς, που υπερασπίζεστε με σθένος, απολύθηκαν ήδη 1 εκατομμύριο άνθρωποι, τι σκατά προστασία, παρέχει η εν λόγω διάταξη, που θεωρείτε ως "κόκκινη γραμμή" ; Και γιατί ...δεν προστάτευσε όλους αυτούς, στο παρελθόν ;
   Η απάντηση είναι ότι μία επιχείρηση που πάει για κλείσιμο, αν δεν έχει δυνατότητα, να απολύσει όσους θέλει-πρέπει για να γίνει βιώσιμη, απλά ...θα κλείσει και θα μείνουν άνεργοι και οι υπόλοιποι (και όταν σκάσει "το κανόνι", όταν γίνει ασύνταχτα και ξαφνικά η χρεοκοπία, μένουν και οι εργάζομενοι ...απλήρωτοι και χωρίς αποζημιώσεις).
   Μην ξεχνάμε ότι η διάταξη περί ομαδικών απολύσεων αφορά πλέον λίγες (μεγάλες) επιχειρήσεις και κυρίως, ότι στην Ελλάδα, οι επιχειρήσεις καταστρέφονται και κλείνουν, από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, την υπεροφορολόγηση και τις αποφάσεις της Εξουσίας (νομοθετική, εκτελεστική και δικ(χ)αστική), ΟΙ ΊΔΙΟΙ δηλαδή που καταστρέφουν την επιχειρηματικότητα και βάζουν τα λουκέτα, έρχονται τώρα, να μας πουν ΤΙ ; Ότι κόπτωνται για τους ιδιωτικούς υπάλληλους ; Υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία και κατάντια, από αυτή ;
   Τα ίδια και με τους μισθούς, θέλουν, λέει, οι μισθοί να καθορίζονται από αυτούς ή από ...διαπραγματεύσεις, μεταξύ εργοδότη (ισχυρού) και εργαζόμενου (αδύναμου), όπερ σημαίνει είτε νέες απολύσεις, είτε μισθούς πείνας-ανάγκης !
   Οι μισθοί διαμορφώνονται από την Αγορά και τα έσοδα της επιχείρησης, αν όλα τα λεφτά του επιχειρηματία πάνε σε φόρους και εισφορές προς το Κράτος, ούτε επενδύσεις μπορεί να κάνει, ούτε να δώσει καλούς μισθούς...
   Έτσι και αυτό το πρόβλημα, ξανακαταλήγει στο ίδιο σημείο, έχει την ίδια πηγή του Κακού, την οποία δεν αγγίζει κανείς, όταν μιλάει για "εργασιακά" και ...ΕΞΑΙΡΕΊ από αυτά, τα υπεράριθμα δημοσιοκοπρόσκυλα, που παίρνουν 20 και 30% μεγαλύτερους μισθούς, από ό,τι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, τους οποίους θέλουν να σώσουν" !
   Συνεπώς, αν η εκάστοτε Αχτσιόγλου, πραγματικά ενδιαφερόταν για τη βελτίωση της ιδιωτικής αγοράς εργασίας, θα μπορούσε να βοηθήσει με δύο πολύ απλές κινήσεις : πρώτον, μείωση 20% σε όλους τους μισθούς στο Δημόσιο και δεύτερον, άμεση απόλυση μερικών δεκάδων χιλιάδων δημοσιοκηφήνων (κυρίως συμβασιούχων) και αμέσως και ...ως "δια μαγείας" και η ανεργία στον Ιδιωτικό τομέα, θα μειωνόταν και οι μισθοί θα αυξάνονταν.
  Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει, κανένα κρατικοδίαιτο γατάκι, που παριστάνει τον/την Υπουργό, δεν θα τολμούσε να το κάνει, γιατί ...υπάρχει "πολιτικό κόστος", με συνέπεια οι "αυτόκλητοι σωτήρες" (δηλαδή καταστροφείς) μας, να μας βυθίζουν ολοένα πιο βαθιά, αντί να μας σώζουν !
 

οι (οδυνηρές) συνέπειες της ερημοδικίας

     Οι ερήμην καταδίκες του ζεύγους Σώρρα, αναδεικνύουν, με τον πιο εμφατικό τρόπο, την σημασία αυτού που επαναλαμβάνω διαρκώς, ήτοι των, με αριθμούς 1 και 2 (από άποψη σπουδαιότητας) νομικών συμβουλών : όταν δικαζόμαστε, φροντίζουμε να δώσουμε το "παρών" και να έχουμε δικηγόρο.
  Φυσικά μιλάω ως μάχιμος δικηγόρος, που η δουλειά του, έχει να κάνει με (ποινικές και αστικές) Δίκες, διότι κάποιος άλλος δικηγόρος (οι καλούμενοι και "συμβουλευτικοί", που δεν κάνουν παραστάσεις) μπορεί να θεωρεί σημαντικότερο κάτι άλλο π.χ το "πρόσεχε τι υπογράφεις".
  Πλέον, με την καθιέρωση του θεσμού της νομικής βοήθειας, δεν υπάρχει δικαιολογία (τύπου "δεν έχω λεφτά να πληρώσω δικηγόρο"), για την απουσία κάποιου, από ...τη Δίκη του.
  Στις μεν αστικές Δίκες, η απουσία σου, ερμηνεύεται ως ...συνομολογία των ισχυρισμών του αντιδίκου, ενώ στις ποινικές υποθέσεις, αν δεν προβάλλεις αντίλογο και νομική υπεράσπιση, μπορεί (πολύ εύκολα) να σου φορτώσουν περισσότερα αδικήματα, από όσα έχεις κάνει ή πολύ βαρύτερα (π.χ κάτι που επισύρει ισόβια, ενώ κανονικά αυτό που έχεις κάνει, είναι για μέχρι 10 έτη) και αυτά ...δεν τα λέω τυχαία, αλλά από πραγματικές περιπτώσεις.
   Για να επιστρέψουμε στην υπόθεση, που βρίσκεται στην επικαιρότητα, το ζεύγος Σώρρα, αν είχε εμφανιστεί στη Δίκη του, είναι σφόδρα πιθανόν, ότι τώρα δεν θα ήταν φυγόποινοι και αναγκασμένοι να κρύβονται, για να μην συλληφθούν και οδηγηθούν στην φυλακή...
   Μιλώντας για "παρουσία", βέβαια και πλέον, δεν εννοούμε απαραίτητα, την αυτοπρόσωπη, αφού μπορεί ο διάδικος ή ο κατηγορούμενος να εκπροσωπείται κάλλιστα, στο Δικαστήριο και από τον συνήγορό του !
   Η τακτική των συνεχόμενων αναβολών, που φαίνεται πως ακολουθούσαν, είναι μάταιη και αδιέξοδη, προφανώς, αφού απλά μεταθέτει το πρόβλημα, για αργότερα, δεν το θεραπεύει...
   Δεν ξέρω αν καλώς ή κακώς απορρίφθηκε το αίτημα της αναβολής τους, αλλά όταν έχεις ήδη πάρει 2 αναβολές, φροντίζεις, τουλάχιστον, να έχεις εφοδιάσει το δικηγόρο σου, με μια εξουσιοδότηση, προκειμένου να παραστεί εκείνος, αντί για εσένα, ως plan B (από τη στιγμή μάλιστα, που ΒΛΈΠΕΙΣ ότι έχει αλλάξει "το κλίμα" και η στάση των διωκτικών Αρχών εναντίον σου).
   Άλλωστε, τα συνεχή αιτήματα αναβολών, ερμηνεύονται και εύλογα, ως έμμεση παραδοχή ότι είσαι ένοχος και απλά καθυστερείς το μοιραίο, ενώ είναι καλύτερο (για μένα, τουλάχιστον) να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα ευθέως και κατάματα, για να μην υπάρχει και η εκκρεμότητα !
   Αν έχει αλήθεια ο ισχυρισμός, ότι η καταδίκη είχε και πολιτικά ελατήρια, άλλο τόση ή και μεγαλύτερη έχει και η ενοχή του Σώρρα, πράγμα που άλλωστε παραδέχτηκε εμμέσως και ο ίδιος στο διάγγελμά του "κατόπιν εορτής", μιλώντας ...για μεγάλη ποινή και όχι ότι έπρεπε να απαλλαγεί.
   Θέλω να πω, ότι, ακόμα και αν εμφανιζόταν, δύσκολα θα απέφευγε την καταδίκη, ωστόσο : πρώτον, θα ξεκαθάριζε η συμμετοχή ή μη, στην υπόθεση, της συζύγου του, ώστε αυτή σήμερα να μην ήταν πιθανόν καταζητούμενη (αν δεν συμμετείχε), δεύτερον, η ποινή θα ήταν λογικά μικρότερη (πιο κοντά στο κατώτερο όριο των 5 έτων, όπου μάλιστα, αν πετύχαινε το 5, θα μπορούσε να ζητήσει και μετατροπή, σε χρήμα) και τρίτον, η τυχόν έφεσή του, θα είχε (πάλι λογικά) ανασταλτικό αποτέλεσμα.
   Είναι σαφές, ότι η υπόθεση για την οποία καταδικάστηκε το ζεύγος Σώρρα, είναι του κοινού ποινικού Δικαίου, όμοια με χιλιάδες άλλες και παρωνυχίδα, σχετικά με τα νομικά ζητήματα, που εγείρει ο ισχυρισμός (και τα επακόλουθά του) περί των 600 δις ευρώ.
   Η ανυπαρξία αυτών των χρημάτων, φυσικά, δεν μπορεί να κριθεί ως ένα απλό πλημμέλημα (διασπορά ψευδών ειδήσεων), αλλά εγείρει κακουργηματικές πράξεις, κατά του Ελληνικού Δημοσίου, εφόσον πολλοί, πατώντας εκεί, αρνούνται να πληρώσουν τις βεβαιωμένες οφειλές τους, προς το Κράτος, με συνέπεια το τελευταίο να χάνει σημαντικού ύψους έσοδα !
   Πάντως και ενώ το τελευταίο πράγμα, που θα ήθελα, είναι να κάνω το συνήγορο του Σώρρα, για την αποκατάσταση της αλήθειας, από τα ελάχιστα που έχω ακούσει, για την "περίπτωσή" του και την "οργάνωση", που διευθύνει, θεωρώ, ότι ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως κατέχει αυτά τα χρήματα ο ίδιος, όπως λανθασμένα τον κατηγορούν κάποιοι, αλλά ότι αυτά είναι κατατεθειμένα ...κάπου, υπέρ της χώρας μας.
   Κατά 99,999% αυτό είναι φυσικά μεγάλο ψέμα, αλλά για να μην υπάρχει έστω και το 0,001% αμφιβολία, θα πρέπει να διαψευστεί με επίσημα και κατηγορηματικά στοιχεία, ώστε να διαλυθεί και η οργάνωσή του, να πάει πιο βαθιά στην φυλακή και να πάψουν και τα χάπατα, που τον ακολουθούν, να πιστεύουν, ότι ένας αμόρφωτος Πατρινός, χωρίς συγκεκριμένο επάγγελμα και με μαυρισμένο ποινικό μητρώο (με απάτες και υπεξαιρέσεις), μπορεί να είναι ...ο ΜΟΝΑΔΙΚΌΣ (!) Έλληνας, που ανακάλυψε την "ύπαρξη" αυτών των χρημάτων.
   
 Υ.Γ : Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι και ..."ένοχος, όπως κατηγορείται", επειδή αυτή είναι η στερεότυπη εισαγγελική πρόταση, στις Δίκες, όπου απουσιάζει ο κατηγορούμενος !

τρομοκρατία ...για κλάματα

    Η αποστολή δύο "τρομοδεμάτων" σε Σόιμπλε και Τόμσεν, από Ελλάδα, με υποτιθέμενους αποστολείς τους Α. Γεωργιάδη και Β. Κικίλια, αντίστοιχα, μόνο δάκρυα (λύπης) προκαλεί.
 Δάκρυα για την σήψη και κατάντια της χώρας μας, που είναι φυσικά και πρωτίστως ηθική και πνευματική και πολύ δευτερευόντως οικονομική και όχι γέλια, αφού, όσο "τελειωμένοι" και αν είναι αυτοί ...που μπήκαν στη διαδικασία να τα στείλουν, η τρομοκρατία εν γένει, δεν προκαλεί γέλιο, διότι μπορεί κάποιος να σκοτωθεί ή να τραυματιστεί, έστω και κατά λάθος.
  Μόλις έγινε γνωστό, διεθνώς, το γεγονός και λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία (αποστολέα, παραλήπτη και ερασιτεχνική κατασκευή βόμβας), θα ορκιζόμουν ότι τα δέματα έστειλε, ένα ανώνυμο, από τα χιλιάδες, αριστερό χάπατο !
  Αυτό το ίδιο πρόβατο, που γελάει με ...τα αστεία του Λάκη και παρακολουθεί ...με αφοσίωση τα λεγόμενα και τα γραφόμενά του : ένας δημόσιος υπάλληλος, ένας (πιο πιθανό, πρόωρα) συνταξιούχος, ένας μαϊμού ανάπηρος και γενικά κάποιο κρατικοδίαιτο τρωκτικό, που είδε το "τυράκι" να μειώνεται και ρίχνει την ευθύνη, για αυτό, στους Τόμσεν και Σόιμπλε...
   Φυσικά, τους τελευταίους, δεν έχει στοχοποιήσει μόνον "ο λαλάκης", αλλά τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, όλοι οι δημοσιοκάφροι (με δημόσιο βήμα και άσχετα αν είναι δημοσιογράφοι ή όχι, αφού μέχρι και τέως στρατιωτικοί, κάνουν εκπομπές, στην τηλεόραση) και έχουν ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης, για το αποπροσανατολισμό των προβάτων, αφού παρουσιάζουν μονίμως ως "κακούς", αυτούς τους δύο.
  Αναρωτιέμαι ΠΌΣΟ κενός, μπορεί να είναι ένας εγκέφαλος, για να πιστέψει, ότι αν πεθάνει ο Τόμσεν ή ο Σόιμπλε, θα λυθούν μεμιάς όλα τα (άλυτα) θέματα και προβλήματά του (από οικονομικά έως υπαρξιακά) ;
   Βρε, αριστερό χάπατο, ακόμα και αν φύγουν, από τη μέση αυτοί οι δύο (είτε με σύνταξη, είτε αλλιώς), πάλι την επόμενη μέρα, 320 δις ευρώ θα χρωστάς (και μάλιστα μετά από μεγάλο "κούρεμα"), ΤΊΠΟΤΑ δεν θα αλλάξει στη μίζερη ζωή σου !
   Στην θέση τους, θα μπουν κάποιοι άλλοι, που πάλι τα ίδια θα υποστηρίζουν και κανένας δεν θα συναινέσει, να αυξηθούν οι αποδοχές των κρατικοδίαιτων τρωκτικών, σε μια χρεοκοπημένη και υπερδανεισμένη χώρα, όπως η Ελλάδα.
   Εκτός αυτού, δεν χρωστάμε μόνον στον Σόιμπλε και στον Τόμσεν, αλλά σε όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς (αυτό το ξεχνάνε κάποιοι τεχνηέντως), που συμμετέχουν στην Ε.Ε, σε άλλον περισσότερο και σε άλλον λιγότερο, δε μας δανείζουν οι πολιτικοί των άλλων χωρών, από την τσέπη τους...
   Για ποιο λόγο, λοιπόν, ακόμα και αν "έφευγαν από το κάδρο", οι "κακοί" Τόμσεν και Σόιμπλε, θα άλλαζαν στάση οι δανειστές, απέναντι μας, για ΠΟΙΌ λόγο, θα μπορούσαν να ανοίξουν ξανά οι κρουνοί του δανεισμού, όταν ήδη χρωστάς 320 δις ευρώ και να αυξηθούν "οι μισθοί" (σε εισαγωγικά, γιατί μισθός, χωρίς κάποια αντιπαροχή εκ μέρους σου, δεν υπάρχει) των τρωκτικών ;
   Προσωπικά και παρότι ανέλαβαν την ευθύνη, για τη μία βόμβα, κάποιοι γνωστοί τρομοκράτες, έχω ακόμα σοβαρές αμφιβολίες για αυτό, δεν μπορώ να πιστέψω ότι και η εγχώρια τρομοκρατία, έπεσε σε τέτοιο σημείο κατάντιας, αυτό είπαμε, μόνο ένα παρανοϊκό αριστερό χάπατο, θα μπορούσε να το κάνει (χωρίς φυσικά να υπαινίσσομαι ότι υπάρχει "καλή" και "κακή" τρομοκρατία, απλά παλαιότερα κρατούσαν τα προσχήματα και είχαν ένα σχετικό ιδεολογικό υπόβαθρο "τα χτυπήματα") !
   Αντί και ...χωρίς φυσικά να δίνω ιδέες, να έχουν μπει το στόχαστρο, όσοι ιθαγενείς έκατσαν στο ίδιο τραπέζι με τον εκάστοτε Πάγκαλο, υπερδανείστηκαν και χρέωσαν-χρεοκόπησαν την Ελλάδα, καταστρέφοντας σχεδόν μία γενιά Ελλήνων, οι αριστεροί δον κιχώτηδες, εξακολουθούν να κυνηγούν ανεμόμυλους και για αυτή την ανωμαλία, ευθύνη φέρουν τόσο οι λαϊκιστές-εθνοπροδότες πολιτικοί μας, όσο και τα ΜΜΕ.
   Η πραγματικότητα είναι, πως η χώρα μας είναι πολύ μικρή, σχεδόν όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα δεις, από κάτω, σχέσεις και διαπλοκές και κάτι τέτοιο οσμίζεται κανείς και εδώ.
   Έτσι και ενώ κάποιοι καταφέρθηκαν εναντίον των ανύπαρκτων μηχανισμών ελέγχου, στα ταχυδρομεία μας και χάριν αστεϊσμού και μόνον, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι οι βόμβες εστάλησαν "με τις ευλογίες τους", αφού και αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι και σίγουρα και αυτοί, μισούν τους "κακούς", Τόμσεν και Σόιμπλε, ήτοι πως ακόμα και αν ήξεραν τι πάνε να κάνουν οι "τρομοκράτες", ίσως να συναινούσαν (επαναλαμβάνω, αυτό είναι μία καθαρά δική μου υπόθεση και μόνον, που όσο παράλογη και αν ακούγεται, στην Ψωροκώσταινα, θα μπορούσε ακόμα και να συμβεί)...
   Αντί να κάνουν το Σταυρό τους, που έχουν ακόμα δουλειά και πληρώνονται σε μια ΔΕΚΟ, που αν δεν έπαιρνε χρήματα, από τον προϋπολογισμό, ήτοι τον φορολογούμενο, θα είχε κλείσει και θα είχαν μείνει στο δρόμο, κατηγορούν τους ...ξένους, για μειώσεις μισθών κλπ ! Αν αυτές οι καταστάσεις δεν είναι για κλάματα, τότε για τι είναι ;

νομική επικαιρότητα

      Χθες, έγινε γνωστή η έκδοση μίας απόφασης του Αρείου Πάγου, η οποία ανήκει στην κατηγορία "απόφαση-σταθμός" (και όχι "βόμβα", όπως τις αποκαλούν ενίοτε οι δημοσιοκάφροι), λόγω αφενός της μεγάλης πρακτικής σημασίας της και αφετέρου, επειδή βάζει τέλος, σε αυθαιρεσίες, πολλών ετών, των κατώτερων Δικαστών (κυρίως των Εφετών, που δικάζουν κακουργήματα, εν προκειμένω) !
  Ψάχνοντας, βρήκα ότι μιλάμε για την υπ' αριθμόν 130/ 2017 απόφαση του Ζ' Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, με την εξής σύνθεση : Γεώργιος Σακκάς (Προεδρεύων Αντιπρόεδρος), Βασίλειος Καπελούζος, Δημήτριος Γεώργας, Δημήτριος Τζιούβας και Ιωάννης Μπαλιτσάρης (Εισηγητής).
   Η απόφαση έχει δημοσιευτεί από 26.1.2017, απλά έγινε γνωστή χθες, από τα ΜΜΕ και όσοι παρακολουθούν τις αναρτήσεις, κατά καιρούς, θα ξέρουν ότι σπάνια εκθειάζω Δικαστές (πόσο μάλλον "γλείφω", όπως κάποιοι άλλοι) : η ονομαστική αναφορά, στη σύνθεση, έχει το νόημα της απλής αναγνώρισης-πιστοποίησης, ότι έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
   Ερμηνεύοντας ορθά το σχετικό άρθρο του Ποινικού μας Κώδικα, οι εν λόγω Αρεοπαγίτες, δέχονται ότι οποιαδήποτε ποινή, μέχρι (και) 5 έτη, ανεξάρτητα αν είναι ποινή κάθειρξης ή φυλάκισης, ΜΠΟΡΕΊ (υπό τις σχετικές προϋποθέσεις) να μετατρέπεται σε χρηματική.
   Έως τώρα, οι Εφέτες, εντελώς αυθαίρετα, απαγόρευαν τη μετατροπή των ποινών κάθειρξης 5 έτων, δηλαδή σε κακουργήματα και ενώ το σχετικό άρθρο κάνει λόγο για "ποινές περιοριστικές της ελευθερίας μέχρι 5 έτη", χωρίς να διακρίνει σχετικά, αν πρόκειται για κακούργημα ή πλημμέλημα !
   Ακόμα και αν υπήρχει αμφιβολία, ως προς το νόημα της διάταξης, αυτή, όπως πάντα, θα έπρεπε να ερμηνεύεται υπέρ του κατηγορούμενου και όχι εναντίον του...
   Συγχαρητήρια ίσως αξίζουν και στον συνάδελφο, Βασίλειο Κούτα, Δικηγόρο Λάρισας, που επέμεινε και έφτασε το ζήτημα, μέχρι τον Άρειο Πάγο και πέτυχε τη μεταστροφή της Νομολογίας του.
   Μία δεύτερη απόφαση, που αναφέρθηκε από τα ΜΜΕ, είναι διοικητικής φύσεως, του ΣτΕ και αφορά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης !
    Εδώ και επειδή το σχετικό άρθρο 20 του Συντάγματος είναι εξαιρετικά σαφές και επειδή αυτό είναι κάτι που το ξέρει και ένας φοιτητής της Νομικής, απορώ λιγάκι, γιατί έγινε είδηση και γιατί χρειάστηκε παραπομπή της υπόθεσης σε ευρύτερη σύνθεση (εκτός αν έχει πτυχές, που δεν έγιναν γνωστές στα ρεπορτάζ...).
    Το σχετικό δικαίωμα, δεν έχει εφαρμογή μόνον στα Δικαστήρια, όπου πρέπει να ακούγονται όλοι οι διάδικοι, όλες οι πλευρές, πριν εκδοθεί απόφαση (η Εντολή προς τον Δικαστή : μην εκδώσεις απόφαση προτού ακούσεις και τις δύο πλευρές, έρχεται ήδη, από την αρχαία Ελλάδα), αλλά δεσμεύει και τη Διοίκηση.
    Προτού εκδοθεί μία δυσμενής, για τον πολίτη, (ατομική) διοικητική πράξη, οφείλει η Διοίκηση να καλέσει τον ενδιαφερόμενο για εξηγήσεις και μάλιστα ακόμα και αν δεν προβλέπεται αυτό στο Νόμο (αφού θα έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 20 του Συντάγματος, ήτοι θα είναι αντισυνταγματικός).
     Πάντως, νομολογιακά, έχει παγιωθεί η άποψη, ότι το δικαίωμα αυτό, μπαίνει σε εφαρμογή, όταν για την έκδοση της διοικητικής πράξης, λαμβάνεται υπόψη η υποκειμενική συμπεριφορά, εκείνου, τον οποίο αφορά και όχι όταν αυτή βασίζεται σε αντικειμενικά-απρόσωπα δεδομένα.
     Έτσι, π.χ, πριν την επιβολή προστίμου για εικονικά τιμολόγια, θα πρέπει να κληθεί ο ύποπτος, για παροχή εξηγήσεων, ενώ αντίθετα, όταν ένας υπάλληλος παραπέμπεται για κακούργημα, μπαίνει αυτόματα σε αργία, η παραπομπή είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, εκ του Νόμου, για το οποίο ...δεν χρειάζονται εξηγήσεις.
    Τέλος, είναι αυτονόητο, ότι η σχετική υποχρέωση της Διοίκησης, εξαντλείται στην κλήτευση του ενδιαφερόμενου (που πρέπει να είναι σαφής και να δίνει ένα εύλογο περιθώριο προετοιμασίας) για παροχή εξηγήσεων, το αν θα το ασκήσει ή όχι, είναι δικό του θέμα (ή ...πρόβλημα, αν δεν το ασκήσει).
     
    

εθισμός στον τζόγο : πρόταση νομοθέτησης

    Μετά από κάθε έγκλημα και ειδικά στις ανθρωποκτονίες, ένα από τα βασικότερα ερωτήματα, είναι "το γιατί", το κίνητρο (παραλίγο να γράψω "λόγος", αλλά δεν υπάρχει Λογική σε φόνο) του δράστη, τι όπλισε το χέρι του και αφαίρεσε μια ζωή.
  Η συζήτηση αυτή, είναι στην επικαιρότητα, λόγω του εγκλήματος, στην Καστοριά, όπου ένας αστυνομικός σκότωσε (ουσιαστικά "εκτέλεσε") έναν οδηγό ταξί και παρά την 5ωρη απολογία του, δεν έχουμε μάθει το κίνητρο της δολοφονίας (ούτε εμείς, αλλά ούτε και οι δημοσιογράφοι, λόγω και της μυστικοπάθειας και της "προστασίας" του κατηγορούμενου, όταν είναι κρατικός λειτουργός)...
  Το έγκλημα, όπως και να το δεις, μοιάζει εντελώς παράλογο, απίστευτο και ίσως "ηλίθιο", αφού ο δράστης, ήταν αστυνομικός, επιφορτισμένος δηλαδή να προστατεύει και όχι να αφαιρεί ζωές...
  Αρχικά μίλησε για "προσωπικούς λόγους" και εν συνεχεία για απόπειρα ληστείας, ωστόσο το σενάριο της ληστείας δεν πείθει, επειδή ...δεν πήρε ούτε ένα ευρώ και επειδή έριξε και χαριστική βολή, οπότε το πρώτο σενάριο είναι πιο πιθανό και ίσως στην πορεία της ανάκρισης, να μάθουμε αυτούς ...τους "προσωπικούς λόγους", την αφορμή δηλαδή (αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι δράστης και θύμα, δεν γνωρίζονταν καν).
   Όποια και αν είναι η αφορμή και κανείς δεν μπορεί να μπει στο σκοτεινό μυαλό ενός δολοφόνου (ούτε και οι εγκληματολόγοι, ενίοτε), σίγουρα απαιτείται κάποιο "εγκληματικό υπόβαθρο" και είναι τεράστια συζήτηση, για το αν κάποιος γεννιέται ή γίνεται φονιάς και πως !
  Θέλω να πω ότι, για να ξεπεράσει κάποιος τις αναστολές και να κάνει πράξη έναν φόνο (εννοώ, ότι αρκετοί μπορεί να το έχουν σκεφτεί, αλλά λίγοι ...περνάνε το Ρουβίκωνα), δεν μπορεί να ανήκει στο μέσο όρο, έχει θέματα, που άλλοι επιστήμονες είναι πιο ειδικοί να τα βρουν ή να τα εξηγήσουν.
  Εξάλλου, μεγάλη εντύπωση προξενεί η τελείως ήρεμη και ανυποψίαστη συμπεριφορά του δράστη, μετά το έγκλημα, που δεν προσιδιάζει σε πρωτόπειρο εγκληματία...
  Ωστόσο και για δικαιολογήσω και τον τίτλο της ανάρτησης, ο δράστης. μεταξύ άλλων, επικαλέστηκε "εθισμό στον τζόγο" και δημιουργία χρεών, από αυτή την αιτία και ότι χρειαζόταν άμεσα ένα ποσόν.
   Βέβαια, το ποσόν των 200 ευρώ, που ακούστηκε, καταντάει λίγο ανέκδοτο, ώστε να μην μπορεί ένας Δ.Υ να το καλύψει από αλλού και να πρέπει να ληστέψει έναν οδηγό ταξί, ωστόσο δεν είναι για γέλια, μένει να αποδειχθεί και αυτό.
   Μιλώντας για εθισμό στον τζόγο, γενικότερα (και άσχετα αν ισχύει ή όχι, στην εξεταζόμενη περίπτωση) μιλάμε για ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα, κάθε άλλο, παρά αμελητέο και είναι χαρακτηριστικό ότι αυξάνονται τα εξειδικευμένα κέντρα και οι κλινικές, για "αποτοξίνωση" από αυτόν.
   Κακά τα ψέματα, ο εθισμένος στον τζόγο είναι "ασθενής", έχει πρόβλημα και ίσως χρειάζεται βοήθεια, για να ξεπεράσει το πάθος του, εμφανίζει συχνά συμπεριφορά τόσο (και κυρίως) αυτοκαταστροφική, όσο και επικίνδυνη για τους άλλους !
    Εδώ ακριβώς έγκειται και το "κενό του Νόμου", για μένα, διότι ο Ποινικός μας Κώδικας, επιφυλάσσει ευνοϊκή μεταχείριση στους εξαρτημένους από ουσίες (ναρκωτικά και αλκοόλ), αλλά δεν λέει τίποτα για την εξάρτηση του ατόμου, από τον τζόγο και ούτε μπορεί αυτή η περίπτωση, να υπαχθεί σε ένα από τα ισχύοντα ελαφρυντικά.
    Και μάλιστα, παρόλο που οι επιστήμονες, λένε ότι ο εθισμός στον τζόγο είναι ισχυρότερος και από εκείνον στο αλκοόλ και οδηγεί τον εξαρτημένο σε απώλεια περιουσίας και ενίοτε σε εγκληματικές πράξεις, προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του, για εύκολο, γρήγορο και μεγάλο κέρδος ή απλά για να αισθανθεί την αδρεναλίνη "της συμμετοχής στο παιχνίδι" (όπου κάποιοι εμφανίζονται να κερδίζουν ή να έχουν κερδίσει).
    Η φαντασίωση και μόνον, ότι ΘΑ κερδίσουν, είναι ικανή να προκαλέσει, από αϋπνίες μέχρι σπασμωδικές και βιαστικές ενέργειες, κάνει τους εθισμένους στον τζόγο, να ενεργούν σχεδόν μηχανικά, χάνουν δηλαδή τον έλεγχο και τη χρήση του λογικού.
    Βέβαια, τα σχετιζόμενα με τον τζόγο εγκλήματα, είναι, κυρίως, οικονομικής φύσεως (απάτη, κλοπή, υπεξαίρεση ή και ...υφαίρεση), προκειμένου να βρει ο δράστης χρήματα, για να ικανοποιήσει το ακόρεστο πάθος του και έχω συναντήσει τέτοιες περιπτώσεις και από τις δύο πλευρές (δηλαδή και ως πολιτική αγωγή και ως υπεράσπιση).
    Επομένως, θεωρώ, ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης, πρέπει να σκεφτεί σοβαρά να προσθέσει κάποιες προβλέψεις στον Ποινικό Κώδικα, για αυτά τα άτομα, ώστε να τυγχάνουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης, όταν υπάρχει εμφανής και αποδεδειγμένη εξάρτηση από τον τζόγο, που τα οδήγησε στο έγκλημα.
   Μην ξεχνάμε ότι τα λεφτά, που αφαιρούν, οι εθισμένοι στον τζόγο, "γίνονται καπνός", καταλήγουν σε άλλους, δεν καρπώνονται κάτι, ούτε επωφελούνται οι ίδιοι, σε τίποτα, πέρα από την πρόσκαιρη ικανοποίηση της επιθυμίας τους "να παίξουν", σε αντίθεση με άλλους εγκληματίες, που θέλουν, με τα κλεμμένα, να κάνουν "μεγάλη ζωή" ή να αποκτήσουν υλικά αγαθά.
    

οι δουλείες ...των ακινήτων

     Δουλείες, βάρη και ...σκλαβιά, δεν βασανίζουν μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τα ακίνητα και μάλιστα με τη βούλα του Νόμου !
  Ο όρος "δουλεία", που ανήκει στο Εμπράγματο Δίκαιο αναφέρεται σε κάποιους περιορισμούς, που μπορεί να έχει ένα ακίνητο, έναντι άλλου ακινήτου ή άλλου προσώπου.
  Στην πρώτη περίπτωση, μιλάμε για "πραγματική δουλεία" και με αυτήν θα ασχοληθούμε εδώ, ενώ στη δεύτερη, για "προσωπική δουλεία" (σημαντικότερη μορφή της οποίας είναι η λεγόμενη επικαρπία και έχει αναλυθεί αλλού).
  Μάλιστα, ο Νόμος, χρησιμοποιεί και αντίστοιχους χαρακτηρισμούς, για τα εμπλεκόμενα ακίνητα : "δεσπόζον" για αυτό, υπέρ του οποίου έχει συσταθεί η δουλεία και "δουλεύον" για αυτό, που βαρύνεται με τη δουλεία.
  Στην περίπτωση της πραγματικής δουλείας, που εξετάζουμε, ένα ακίνητο αποκτά ένα περιορισμένο δικαίωμα, επάνω σε ξένο ακίνητο, μία κάποια ωφέλεια και αντίστοιχα περιορίζεται, το δικαίωμα του εκάστοτε κυρίου του "δουλεύοντος" ακινήτου.
   Το περιεχόμενο της δουλείας, μπορεί να καθορίζεται από τα εμπλεκόμενα μέρη, ο Νόμος απαριθμεί κάποιες συνήθεις περιπτώσεις, αλλά δεν είναι περιοριστική η αναφορά, αλλά ενδεικτική.
   Πιο συνηθισμένη ίσως περίπτωση (πραγματική) δουλείας ακινήτου, είναι η λεγόμενη δουλεία οδού ή διόδου ή διέλευσης, όταν ένα ακίνητο δεν έχει πρόσβαση στο δρόμο και αναγκαστικά πρέπει να περάσει μέσα από ξένο, για να φτάσει εκεί και δευτερευόντως η δουλεία άντλησης ύδατος, από ξένο ακίνητο.
   Η δουλεία δεν έχει μόνον θετικό περιεχόμενο, ότι δηλαδή ο κύριος του ενός ακινήτου, μπορεί να κάνει κάτι, πάνω στο ξένο, αλλά και αρνητικό, με την έννοια ότι απαγορεύεται στον κύριο του άλλου, να επιχειρήσει ορισμένες πράξεις !
   Έτσι π.χ αν μένω στον πρώτο όροφο και έχω απέναντι μου ένα ισόγειο κτίσμα, μπορώ να έρθω σε συμφωνία με τον ιδιοκτήτη του, ότι δεν θα χτίσει άλλους ορόφους, για να μην εμποδίζεται η θέα μου...
   Η δουλεία καταρτίζεται με συμφωνία-δικαιοπραξία των μερών, η οποία, για να είναι έγκυρη, επειδή αφορά σε εμπράγματο δικαίωμα (έστω και περιορισμένο), πρέπει να γίνει με συμβολαιογραφικό τύπο και να μεταγραφεί στο υποθηκοφυλακείο, ώστε να εξασφαλίζεται και η γνώση των τρίτων, για τυχόν περιορισμούς μιας ακίνητης ιδιοκτησίας.
   Ωστόσο, μπορεί να αποκτηθεί, όπως και η κυριότητα ΚΑΙ με (έκτακτη, κατά κανόνα) χρησικτησία : έτσι, αν περνάω μέσα από ξένο ακίνητο, για πάνω από 20 χρόνια, θεωρώντας ότι έχω το δικαίωμα και κάποια στιγμή εμποδιστώ, μπορώ να ζητήσω δικαστική προστασία, επικαλούμενος απόκτηση δουλείας οδού, με έκτακτη χρησικτησία.
   Σε αντίθεση με τις προσωπικές δουλείες, που αποσβέννυνται με τον θάνατο του δικαιούχου (εκτός αντίθετης συμφωνίας), δεν συμβαίνει το ίδιο με τις πραγματικές δουλείες, αφού δεν σχετίζονται με συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά με συγκεκριμένο (άλλο) ακίνητο και τον εκάστοτε ιδιοκτήτη του, οπότε η διάρκειά τους είναι θέμα συμφωνίας ή και αόριστη.
  Οι πραγματικές δουλείες τελειώνουν αυτοδίκαια, σε πιο οριακές καταστάσεις, όπως π.χ όταν περιέλθουν και τα δύο εμπλεκόμενα ακίνητα, στον ίδιο κύριο ή αν το ένα από τα δύο καταστραφεί ολοσχερώς...

"αθροιστικό έγκλημα" (των δικαστών)

     Προχθές, σε Δίκη για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, προέκυψε το ζήτημα της παραγραφής του σχετικού ποινικού αδικήματος.
  Συγκεκριμένα, από τον σχετικό πίνακα χρεών, προέκυπτε ότι από τον χρόνο τέλεσης ορισμένων, επιμέρους, πράξεων μη καταβολής (χρόνος τέλεσης θεωρείται η πάροδος 4μήνου, από την βεβαίωσή τους), είχε παρέλθει χρονικό διάστημα, μεγαλύτερο των οκτώ (8) ετών (χρόνος παραγραφής των πλημμελημάτων).
 Πλέον, στο σχετικό άρθρο του Νόμου (...του 1990, που έχει τροποποιηθεί, ως συνήθως, πολλές φορές), ορίζεται ότι για χρέη από 100.000 έως 200.000 ευρώ (κάτω από 100 χιλιάδες, δεν υπάρχει ποινική ευθύνη), η ελάχιστη ποινή φυλάκισης είναι 1 έτος και για πάνω από 200.000, τουλάχιστον 3 έτη φυλάκισης (...χωρίς κάποιο ελαφρυντικό, εννοείται).
  Στην εξεταζόμενη περίπτωση, το συνολικό χρέος (...μαζί με τις προσαυξήσεις, άλλη αλητεία αυτή, να προσμετρώνται και οι υπέρογκες, παράλογες και παράνομες προσαυξήσεις) ανερχόταν σε 250 χιλιάρικα περίπου (χωρίς προσαυξήσεις, ήταν κάτω από το όριο των 200 χιλιάδων, που ...τριπλασιάζει την ποινή), ενώ τα χρέη που ήταν παραγεγραμμένα, ανέρχονταν σε 85 χιλιάρικα περίπου, όπερ σημαίνει ότι θα πηγαίναμε στην πρώτη κατηγορία (χρέη από 100 έως 200 χιλιάρικα, αν γινόταν δεκτή).
  Συνεπώς, η αποδοχή ή μη της ένστασης, θα είχε σημαντικές ποινικές συνέπειες και για αυτό προβλήθηκε.
  Το Δικαστήριο, ωστόσο, μετά από σύντομη "διάσκεψη", την απέρριψε, συμμορφούμενο με μία, τελευταίας κοπής, "πατέντα-ερμηνεία" των σχετικών διατάξεων, από τον Α.Π, που κάνει λόγο, σε αυτήν την περίπτωση, για ..."αθροιστικό έγκλημα", όπου κάθε επιμέρους χρέος, δεν διατηρεί την αυτοτέλειά του και ΌΛΑ μαζί παραγράφονται, μαζί με το πιο πρόσφατο-τελευταίο !
   Την ερμηνεία αυτή, που είναι για γέλια και για κλάματα μαζί και αποσκοπεί αποκλειστικά στο ...να καλύψει τις αργοκίνητες διαδικασίες, τόσο της ίδιας της "δικαιοσύνης", όσο και της Φορολογικής Διοίκησης, που κρατά τους φακέλους στα συρτάρια και τους ανασύρει, όποτε της καπνίσει, την είχα υπόψη μου.
   Ωστόσο, προχώρησα στην προβολή της ένστασης της μερικής παραγραφής, επειδή η "πατέντα" αυτή είναι πολύ πρόσφατη, δεν είναι ενιαία η Νομολογία ακόμα (και ελπίζω να μην γίνει) και επειδή βρήκα επίσης πολύ πρόσφατες αποφάσεις του Α.Π (του 2015 και 2016), που λένε το αντίθετο και το λογικό, ότι δηλαδή κάθε επιμέρους χρέος, παραγράφεται ξεχωριστά (...υποτίθεται ότι το "αθροιστικό έγκλημα" θεσπίστηκε το 2004 και μέχρι πέρσι έβγαιναν αποφάσεις, που δεν συμμερίζονταν αυτή την "ερμηνεία").
   Η αναφερόμενη σε μία παράγραφο του σχετικού άρθρου, αναστολή της παραγραφής, μετά την κίνηση της ποινικής δίωξης από τη ΔΟΥ, αναφέρεται προφανώς (αυτό το καταλαβαίνει και ένας αδαής) στη διοικητική παραγραφή ΚΑΙ ΌΧΙ στην ποινική, που θα κριθεί με βάση τις γενικές, ισχύουσες, για όλα τα πλημμελήματα, διατάξεις (5 χρόνια μέχρι την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος + 3 χρόνια μετά, 8 το μέγιστο).
   Η άποψη ότι εδώ μιλάμε για "αθροιστικό έγκλημα", δεν αντέχει σε καμία λογική, νομική ή άλλη, να θεωρήσουμε δηλαδή ότι ο οφειλέτης αφήνει το χρέος να αυξηθεί ή μάλλον ...επιδιώκει να αυξηθεί πάνω από το όριο των 100 (πόσο μάλλον των 200) χιλιάδων και να έχει ποινική ευθύνη, αφού η Λογική λέει ότι θα επιδιώξει να μην αφήσει να περάσει το όριο της ποινικής ευθύνης.
   Από την άλλη, η "ερμηνεία" αυτή, σκοπιμότητας και όχι νομιμότητας, ουσιαστικά καταργεί τις διατάξεις περί παραγραφής, με τον τρόπο αυτό οι Διχαστές υπερβαίνουν την εξουσία τους-ΠΑΡΑΝΟΜΟΎΝ, παρακάμπτοντας εμμέσως τον Π.Κ και δίνουν στη Φορολογική Διοίκηση "το ελεύθερο" να κάνει ό,τι γουστάρει...
   Έτσι π.χ , ...ο Έφορας, έχοντας ένα φάκελο με οφειλή 99.999 ευρώ, θα τον κρατάει εσαεί στο γραφείο του, ώστε, έστω και κατά λάθος, ο άνθρωπος αυτός, να ξεχάσει να πληρώσει 2 ευρώ, ακόμα και μετά από 20 ή 30 χρόνια, που λέει ο λόγος και να τον στείλει στον Εισαγγελέα ;
   Ή ακόμα χειρότερα, τι τον εμποδίζει να τον κρατήσει, ...για άλλα είκοσι χρόνια, ώστε τα επιμέρους χρέη, αθροιζόμενα, να ξεπεράσουν και τα 200.000 ευρώ, για να έχει και μεγαλύτερη ευθύνη ο οφειλέτης ;
   Αυτά είναι καραγκιοζιλίκια, δεν είναι σοβαρά πράγματα, πρέπει κάποια στιγμή και οι διχαστές να αποφασίσουν, αν θα είναι Δικαστές, αν θα εφαρμόζουν το Νόμο και θα προασπίζουν τα ατομικά δικαιώματα ή αν θα παραμείνουν Δημόσιοι Υπάλληλοι και εισπράκτορες του Κράτους, ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξει κανείς (αν και η δύναμη της συνήθειας και του "συστήματος" είναι τεράστια) !

   

οι ποινές για ναρκωτικά

   Για τον σχετικά νέο Νόμο περί ναρκωτικών (ισχύει 4 χρόνια), έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, εδώ παραθέτω ξανά τις ποινές, κάπως πιο σχηματικά :
Α. Στη βασική του μορφή, το έγκλημα της διακίνησης ναρκωτικών (χρησιμοποιείται πλέον ο γενικός όρος "διακίνηση", αντί για "κατοχή" και περιλαμβάνει κάθε σχετική πράξη, αγορά, πώληση, νόθευση, καλλιέργεια, μεταφορά κλπ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η έννοια της κατοχής, που έχει αναλυθεί σε ξεχωριστή ανάρτηση, δεν παίζει ρόλο, το αντίθετο), είναι κακούργημα, που τιμωρείται με κάθειρξη από 8 έως 20 έτη και χρηματική ποινή, έως 300 χιλιάρικα. Άρα, το ...ελάχιστο, η βάση, από την οποία ξεκινάς (χωρίς κάποιο ελαφρυντικό, εννοείται) είναι τα 8 έτη και μετά, παίζει ρόλο η ποσότητα, το είδος, η καθαρότητα του ναρκωτικού και τι βλάβες προξενεί αυτό, στον οργανισμό (έτσι, άλλη πρέπει να είναι η ποινή για ένα κιλό ακατέργαστης κάνναβης και άλλη για ένα κιλό ηρωίνης).
Β. Η πράξη γίνεται πλημμέλημα, με ποινή φυλάκισης, έως 3 έτη, όταν κάποιος διακινεί μικροποσότητες, για να εξασφαλίσει τη δική του χρήση-για τις δικές του ανάγκες ή και για να δώσει σε άλλους, χωρίς όμως κέρδος και εφόσον είναι εξαρτημένος (όχι απαραίτητα δηλαδή, τοξικομανής). Η εκτίμηση ότι πρόκειται για "αυτοεξυπηρέτηση", προκύπτει ξανά, από το είδος, την καθαρότητα και την ποσότητα του ναρκωτικού, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες ανάγκες χρήσης κάθε ενός κατηγορούμενου ξεχωριστά.
Γ. Η απλή κατοχή μικροποσότητας (ή καλλιέργεια σε τέτοια κλίμακα) προς ίδια -αποκλειστικά- χρήση, τιμωρείται με φυλάκιση έως 5 μήνες, μόνον, ενώ μπορεί ο δράστης να κριθεί και ατιμώρητος, αν αποδειχθεί ότι η χρήση ήταν περιστασιακή και δεν πρόκειται να επαναληφθεί.
Δ. Από εκεί και μετά, υπάρχουν οι διακεκριμένες περιπτώσεις διακίνησης, όπου το ελάχιστο ανεβαίνει στα 10 έτη (και μέχρι 20 ξανά) και η χρηματική ποινή, από 50 έως 500 χιλιάρικα...:
-Αν ο δράστης είναι υπάλληλος, που ασχολείται με τα ναρκωτικά, λόγω υπηρεσίας (δίωξη, φύλαξη ή υπηρετεί σε σχολεία, εν γένει, στρατόπεδο, φυλακές ή αστυνομικά κρατητήρια).
-Αν διακινεί τα ναρκωτικά στους παραπάνω χώρους (χωρίς να είναι υπάλληλος δηλαδή).
-Αν ενεργεί στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης ή για να διευκολύνει ή αποκρύψει τη διάπραξη άλλων κακουργημάτων.
-Αν νοθεύει με ναρκωτικά, τρόφιμα ή ποτά.
-Αν είναι υπότροπος, ήτοι έχει ξανά καταδικαστεί για παρόμοιο κακούργημα, εντός της τελευταίας δεκαετίας και
-Αν είναι γιατρός ή φαρμακοποιός και χορηγεί ναρκωτικές ουσίες, χωρίς συνταγή ή ιατρική ένδειξη.
Ε. Τέλος, υπάρχουν και οι λεγόμενες ιδιαίτερα διακεκριμένες περιπτώσεις διακίνησης :
-Αν ο δράστης είναι ενήλικος και διακινεί σε ανηλίκους ή μεταχειρίζεται ανηλίκους για τη διακίνηση ή διακινεί ναρκωτικά, που είναι επικίνδυνα και μπορεί να προκαλέσουν βαριές σωματικές βλάβες και είτε προκάλεσαν βαριά σωματική βλάβη ή θάνατο σε τρίτο ή επικίνδυνη σωματική βλάβη σε πολλούς, τότε η ποινή ξεκινάει από τα 10 έτη κάθειρξης και μπορεί να φτάσει τα ισόβια, ενώ επιβάλλεται και χρηματική ποινή, από 50 έως 600 χιλιάρικα...
-Με ισόβια κάθειρξη και χρηματική ποινή, από 50 χιλιάρικα έως εκατομμύριο ευρώ τιμωρείται, όποιος διακινεί ναρκωτικά, με προσδοκώμενο όφελος, που υπερβαίνει τις 75.000 ευρώ ή χρησιμοποιεί, κατά τη διακίνηση ή την διαφυγή του, όπλα !
   Πέρα από τα βασικά αυτά αδικήματα κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών, προβλέπονται βέβαια και κάποια άλλα, όπως η διαφήμιση της χρήσης τους ή η οδήγηση υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών.
   Θεωρώ, τέλος, σημαντικό να τονιστεί, πως όταν κάποιος συλλαμβάνεται για διακίνηση και είναι χρήστης-εξαρτημένος ή/και τοξικομανής, πρέπει να ζητά να εξεταστεί από αρμόδιο ψυχίατρο, ώστε να υπάρχει στη δικογραφία η σχετική έκθεση πραγματογνωμοσύνης, για να τύχει της όποιας ευνοϊκής μεταχείρισης προβλέπεται (το να λες ότι είσαι χρήστης κλπ, από μόνο του, δε λέει τίποτα, πρέπει και να αποδεικνύεται).

ζητήματα ειδικής δωσιδικίας (η περίπτωση των συμβολαιογράφων)

    Με τον νομικό όρο "δωσιδικία", εννοούμε βασικά, σε ποιο Δικαστήριο, πρέπει να δικαστεί κάποιος, ήτοι ποιο είναι το κατά τόπον και το καθ' ύλην αρμόδιο Δικαστήριο, στο οποίο οφείλει να εμφανιστεί, για να "δώσει δίκη" (όρος της αρχαίας ημών γλώσσας).
  Διακρίνεται σε γενική (κανόνας) και ειδική (εξαιρέσεις) και αφορά, τόσο τις αστικές-πολιτικές Δίκες, όσο και τις ποινικές.
  Για τα ζητήματα της αρμοδιότητας των αστικών Δικαστηρίων, έχουμε αναφερθεί αλλού, εδώ μιλάω μόνον για τις ποινικές υποθέσεις.
  Η ποινική Δικονομία μας, καθιέρωνε, από παλιά, καθεστώς ειδικής δωσιδικίας, για ορισμένα πρόσωπα, όπως οι δικαστές, οι δικηγόροι, οι "αιρετοί άρχοντες", οι ανώτεροι και ανώτατοι Ιεράρχες κ.α.
  Αυτό σήμαινε ότι τα πρόσωπα αυτά, δικάζονταν από ανώτερα Δικαστήρια, από ότι οι "κοινοί θνητοί", δηλαδή τα πλημμελήματά τους, σε πρώτο βαθμό, από το τριμελές Εφετείο και όχι από τα Πλημμελειοδικεία !
  Με το Νόμο 3904/ 2010 επήλθαν τροποποιήσεις στο σχετικό άρθρο του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και εκεί πλέον αναφέρονται, ως πρόσωπα ειδικής δωσιδικίας, μόνον εμείς οι δικηγόροι, οι δικαστικοί λειτουργοί εν γένει και τα μέλη του ΝΣΚ.
  Επειδή η ειδική δωσιδικία ορισμένων προσώπων, όπως οι Δήμαρχοι και οι συμβολαιογράφοι, καθιερώνονταν σε ειδικές διατάξεις, εκτός του ΚΠΔ, δημιουργείται το ερώτημα, αν αυτές εξακολουθούν να ισχύουν ή όχι !
   Μπορεί μεν ο Νόμος 3904/ 2010 να λέει, κάπου, ότι από την ισχύ του, "καταργείται κάθε αντίθετη διάταξη", ωστόσο θεωρώ ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή και εύκολη...
   Θα μιλήσω ειδικά για τους συμβολαιογράφους, ο Κώδικας των οποίων καθιερώνει στο άρθρο 36, την ειδική τους δωσιδικία και παραπέμπει στο σχετικό άρθρο του ΚΠΔ και γιατί, κατά τη γνώμη μου, το άρθρο αυτό εξακολουθεί να ισχύει :
-Καταρχάς, αν μπει κανείς στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ, το άρθρο 36 του Κώδικα Συμβολαιογράφων, εμφανίζεται ως ισχύον, ενώ και στο άρθρο 111 του ΚΠΔ αν ψάξεις, εμφανίζεται, από κάτω, ως σχόλιο, ότι ΚΑΙ οι συμβολαιογράφοι απολαμβάνουν της ειδικής δωσιδικίας.
-Η περιβόητη παράγραφος ενός άρθρου του Ν. 3904/ 2010, που μιλάει για "κατάργηση κάθε αντίθετης διάταξης", έχει και άλλες παραγράφους, ειδικές και όχι τόσο γενικές, όπου καταργεί ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ άρθρα του ΚΠΔ ή άλλων ειδικών Νόμων και εξ αντιδιαστολής, εφόσον ΔΕΝ περιλαμβάνει ρητά, το άρθρο 36 του Κώδικα Συμβολαιογράφων, προκύπτει πως αυτό συνεχίζει να ισχύει, ότι αν ήθελε να το καταργήσει, θα το ανέφερε πιο πάνω, ρητά.
-Τέλος και από τη βούληση του Νομοθέτη, να περιορίσει την ειδική δωσιδικία, για λόγους (δήθεν) ισότητας, μόνον σε όσους συμμετέχουν στην απονομή της Δικαιοσύνης και έρχονται "σε επαφή" με τους Δικαστές, προκύπτει ότι σε αυτούς, δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνονται ΚΑΙ οι συμβολαιογράφοι, οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά, στην απονομή Δικαιοσύνης και με πολλούς τρόπους (κυρίως σε πλειστηριασμούς, πτωχεύσεις, σφραγίσεις, αποσφραγίσεις, μεσεγγυήσεις κλπ).
   Σε κάθε περίπτωση και προς άρση πάσης αμφιβολίας, θεωρώ, ότι πρέπει να εκδοθεί (δεσμευτική για τα Δικαστήρια) ερμηνευτική εγκύκλιος, από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, για το ποια πρόσωπα, εμπίμπτουν στην "ειδική δωσιδικία" του άρθρου 111 ΚΠΔ, από την ισχύ του Ν. 3904/ 23.12.2010 και μετά !

μπορεί ο συριζα να μας κάνει Ελβετία ;

   Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, βλέποντας, ακούγοντας ή διαβάζοντας τι σόι "ενημέρωση", "προσφέρουν" στον κόσμο, οι "δημοσιογράφοι" μας και αυτό επιβεβαιώνεται από χθες, όταν έγινε γνωστή η πρόθεση, τα πρόστιμα του Κ.Ο.Κ, να γίνουν αναλογικά, με το εισόδημα του παραβάτη !
 Ενώ πρόκειται για σωστό, δίκαιο και αναμενόμενο μέτρο, που εφαρμόζεται σε πολλές (όχι αριστερές) χώρες της Ευρώπης (εξού και ο τίτλος), οι α-νόητοι δημοσιογράφοι, βρήκαν και πάλι ευκαιρία να το ρίξουν στο καλαμπούρι και το λαϊκισμό...(πάντως και ο Υφυπουργός Μαυραγάνης, πιάστηκε αδιάβαστος, διότι δεν ήξερε ότι το μέτρο εφαρμόζεται ήδη αλλού).
 Το τι ανοησία γράφτηκε ή ειπώθηκε, ως συνήθως, με την επιδερμική και ασόβαρη προσέγγιση, που έχουν πολλοί δημοσιογράφοντες ή δημοσιοομιλούντες, δεν περιγράφεται !
  Κάποιοι μπέρδεψαν τα διοικητικά πρόστιμα, π.χ για την παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, με την πρόκληση θανάτου, ήτοι την ανθρωποκτονία εξ αμελείας, που είναι ποινικό αδίκημα (ίδιο για όλους), ενώ άλλοι "συνταγματολόγοι", είπαν ότι αυτό προσβάλει την Αρχή της Ισότητας έναντι του Νόμου !
   Για τους τελευταίους δηλαδή, το ...νόμιμο και το συνταγματικό, είναι να πληρώνει 700 ευρώ, για την παραβίαση του "κόκκινου", τόσο αυτός, που δεν έχει καν 700 ευρώ, όλα και όλα, στην Τράπεζα, όσο και αυτός, που τα έχει στην τσέπη του, ως "ψιλά"...
   Για να γίνουμε Ελβετία, βέβαια, είναι πολλά ακόμα, που πρέπει να γίνουν και κυρίως, το πιο απλό και αυτονόητο (για εκείνους): να εφαρμόζεται ο Νόμος !
   Εξ όσων γνωρίζω λοιπόν, εκεί, όταν κάνεις παράβαση του ΚΟΚ, πληρώνεις ένα πρόστιμο, ανάλογο της οικονομικής σου επιφάνειας και μάλιστα αν το ξανακάνεις, αν είσαι υπότροπος, το πρόστιμο μεγαλώνει ή σου παίρνουν το δίπλωμα, ενώ την τρίτη φορά, που θα κάνεις παράβαση, απλά ...πας στη Φυλακή (εξ ού και μερικοί, στη δεύτερη παράβαση, πουλάνε το αυτοκίνητο και παίρνουν τα ΜΜΜ).
   Επίσης εκεί, σε αντίθεση με εδώ, υπάρχουν κάμερες ΠΑΝΤΟΎ και οι παραβάσεις βεβαιώνονται πάντα, σε αντίθεση με εδώ, όπου οι πιθανότητες να σε πιάσουν ...είναι υπέρ σου και έτσι μπορούν δουν π.χ αν πέρασες με πορτοκαλί, την ώρα, που άλλαζε ή αν πάτησες γκάζι να περάσεις, οπότε και το ύψος της ποινής αλλάζει !
   Σε κάθε περίπτωση, στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, σε αντίθεση με την Κολομβία των Βαλκανίων, οι άνθρωποι πειθαρχούν στους Νόμους και σέβονται τους κανόνες, υπάρχει δηλαδή και διαφορετική αντίληψη, νοοτροπία και πειθαρχία, π.χ ο αδερφός μου, δεν πίστευε στα μάτια του, όταν είδε στο Βερολίνο, 2 η ώρα την νύχτα, ποδήλατο να σταματά σε ερυθρό σηματοδότη, όταν όλοι οι δρόμοι ήταν άδειοι και έρημοι.
   Όλοι αυτοί, που βγήκαν να χλευάσουν και να σχολιάσουν την είδηση των αλλαγών στον ΚΟΚ, αντί απλά να τη μεταδώσουν, ως οφείλουν αντικειμενικά και χωρίς προσωπικά σχόλια, προφανώς θέλουν να παραμείνει το ισχύον καθεστώς...
   Και ποιο είναι αυτό ; Σε σταματάει η Τροχαία, για παραβίαση ερυθρού σηματοδότη και το πρώτο που σε ρωτάει : δουλεύεις και που ; Ακόμα και οι ίδιοι οι αστυνομικοί, κατανοούσαν το δυσανάλογα μεγάλο-εξοντωτικό ύψος των προστίμων και στο τέλος σε έγραφαν π.χ ότι δεν φόραγες ζώνη, για ...ΚΆΤΙ ΆΛΛΟ, που έχει μικρότερο πρόστιμο !
   Και φυσικά, πουθενά αλλού στον κόσμο, δεν υπάρχει αυτό, που γίνεται στην Ψωροκώσταινα (ή Σωρρακώσταινα, για να δανειστώ όρο του συμπαθή κυρίου Δανίκα), να μπορείς δηλαδή, αν έχεις "μπάρμπα στην Κορώνη" να σβήσεις την κλήση ή να την αλλάξεις, έξω ή πληρώνεις ή ξέρεις ότι θα σου χτυπήσει μια μέρα το κουδούνι, ένας κύριος με στολή και δεν θα είναι ο ταχυδρόμος...

δεν υπάρχουν τραγωδίες, μόνον ...μαθήματα

    Το τροχαίο δυστύχημα, στο Ύπατο Θηβών, χαρακτηρίστηκε, όπως πάντα, ως τραγωδία και μάλιστα ανείπωτη (νέο φρούτο, αυτό), δηλαδή ως κάποια, που δεν μπορεί να ειπωθεί (άσχετα αν τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν επί τρεις μέρες και ...μιλούσαν για αυτό, πρωί, μεσημέρι και βράδυ) !
  Τραγωδίες (μετά Χριστόν, τουλάχιστον) δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως συμβάντα θανατηφόρα και σοκαριστικά, από τα οποία, οφείλουν οι ζωντανοί, να παίρνουν μαθήματα, ώστε οι θυσίες των νεκρών, να πιάνουν τόπο, να μην πηγαίνουν χαμένες.
   Δεν αναφέρομαι βέβαια, στο ότι πρέπει να γίνουμε πιο προσεκτικοί στην οδήγηση, τροχαία δυστυχήματα, θα συνεχίσουν να γίνονται, περισσότερο ή λιγότερο, έως ότου τα αυτόνομα αυτοκίνητα, γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση (και αυτό δεν είναι πολύ μακριά...), όταν θα οδηγούν οι κρύες-ψυχρές μηχανές μόνες τους και δεν θα κάνουν παρανομίες και ...ανθρώπινα λάθη !
  Αναφέρομαι στα μαθήματα, που πρέπει να πάρουν οι τρεις εμπλεκόμενες οικογένειες και ΌΛΟΙ ΕΜΕΊΣ, διότι το συμβάν, έχει τόσες συμπτώσεις, που παύουν να είναι συμπτώσεις, από ένα σημείο και μετά, ακόμα και ένας άθεος, μπορεί να αντιληφθεί ότι, από πίσω, υπάρχει το λεγόμενο "σχέδιο του Θεού". Οι "συμπτώσεις" αυτές, είναι :
-Πρώτον, ο Τζωρτζής δεν πήρε το αυτοκίνητό του, αλλά του πατέρα του, επειδή άναψε λαμπάκι, στο δικό του.
-Δεύτερον, το ατύχημα έγινε στο Ύπατο Θηβών (που απέχει λίγο, από τις αποθήκες της εταιρίας του Βακάκη) και εμπλέκεται κάποιος, με το όνομα Υπάτιος.
-Τρίτον, αν είχε παρκάρει σωστά, μετά την τουαλέτα και όχι πριν, δεν θα είχε πέσει πάνω στην οικογένειά του, η Πόρσε.
-Μιλώντας, για Πόρσε, είναι το ίδιο αυτοκίνητο, που ο Υπάτιος λάτρευε και φωτογραφίζονταν μαζί του και μάλιστα είχε κάνει δώρο στο γιο του, μια μινιατούρα του.
-Φυσικά, το να μπει, "με το πλάι" με αυτή την ταχύτητα, η Πόρσε, μέσα σε πάρκινγκ και να μην βρει στις μπαριέρες, είναι τόσο πιθανόν, όσο και να πιάσεις το τζόκερ !
-Και τέλος, το πιο ανατριχιαστικό, που ειπώθηκε, είναι ότι οι ηλικίες των 4 θυμάτων, αθροιζόμενες, κάνουν 83 και πάνω στις τουαλέτες, αναγράφεται το χιλιόμετρο της Εθνικής, που είναι 083...
   Όλα αυτά, αναιρούν το στοιχείο του "τυχαίου", ακόμα για τον μεγαλύτερο "κάφρο", δηλαδή άπιστο, βέβαια το να προσπαθείς να ερμηνεύσεις το θέλημα του Θεού, ενέχει μεγάλο ρίσκο, λόγω του πεπερασμένου του ανθρώπινου μυαλού !
  Το μόνον σίγουρο είναι, πως ο Θεός, ούτε άδικος, ούτε "σαδιστής" είναι, αλλά, απέραντα, Δίκαιος και Φιλάνθρωπος και μέσα από τέτοια γεγονότα, "χτυπάει το καμπανάκι", στους ζωντανούς, αφού έχει πάρει κοντά Του και αναπαύει τους νεκρούς.
   Χωρίς να είμαι κανένας Γέροντας-μοναχός, που έχει φτάσει σε ψηλά πνευματικά πεδία και μπορεί να ερμηνεύει όσα συμβαίνουν, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, θα τολμήσω κάποιες κρίσεις :
-Καταρχήν, όσον αφορά τον Βακάκη, που είναι ένας από τους πιο πλούσιους επιχειρηματίες και είχε στην Πόρσε του, λάστιχα, από το 2006 και μάλιστα χιονολάστιχα (σαν να λέμε ότι στη Ρωσία φοράνε θερινά ελαστικά...) και εφόσον είναι πια βέβαιο, ότι η (φυσική) αιτία του δυστυχήματος, ήταν το σκασμένο πίσω δεξιά λάστιχο, που δεν άντεξε, λόγω παλαιότητας, αλλά και κατασκευής, στην ...επίμονη οδήγηση, πάνω από 200 ή και 250 χιλιόμετρα, ανά ώρα : Οι κακές γλώσσες λένε, ότι παρά τα υπερκέρδη του, δίνει στους υπαλλήλους "ψίχουλα", ενώ έχει αμφισβητηθεί η εν γένει επιχειρηματική του ηθική. Εκτός από τα καβούρια στην τσέπη (όπως δείχνει και το ζήτημα των ελαστικών), όμως, δεν ξέρω και ποια είναι η σχέση του, με το "Θεό", στον Οποίο αναφέρθηκε, με τη λιτή δήλωσή του, πόσο πιστεύει και πως, διότι αφενός, κάποια παλιά ραδιοφωνικά σποτάκια διαφήμισης, άγγιζαν τα όρια της βλασφημίας και αφετέρου, πριν καλά καλά θάψει το παιδί του (που προορίζονταν και για διάδοχος) ...πήγε στο γραφείο του, για "εργασιοθεραπεία" (;).
-Για τους γιατρούς-γονείς του νεαρού Ανδρέα, του συνοδηγού, δεν μπορώ να πω και πολλά (η μόνη σκέψη μου, πάει στο ότι ίσως απαιτούν "φακελάκι" για να κάνουν τη δουλειά τους και να σώσουν παιδιά και βρέφη, που κινδυνεύει η ζωή τους).
-Τέλος, να πω, ότι μας εξέπληξε όλους (ευχάριστα), η ψυχραιμία, η δύναμη και η ωριμότητα, με την οποία ο Υπάτιος, αντιμετώπισε το συμβάν. Είναι ο μόνος που μίλησε για "θέλημα Θεού", επειδή είναι κοντά στην Εκκλησία, εξομολογείται, εκκλησιάζεται, κοινωνεί και είναι αξιέπαινος για αυτά. Ωστόσο, από τα στοιχεία, που γίνονται γνωστά, φαίνεται και αυτός, να πατάει σε δύο βάρκες και εξηγούμαι : έρχεσαι από την επαρχία στην Αθήνα, σε μια καλοπληρωμένη κρατική αργομισθία, τα έχεις όλα, όμορφη και καλή γυναίκα, παιδί, σπίτι, αυτοκίνητο, πας βόλτες και καφέδες στα Malls και εντούτοις, μοιάζεις ανικανοποίητος, φαίνεσαι να λατρεύεις τις Πόρσε, εξίσου, αν ...όχι περισσότερο από τον Θεό και έτσι έρχεται Αυτός και σου δείχνει ...τι μπορεί να κάνει η Πόρσε, τα ...σίδερα δηλαδή, που ...λατρεύεις, να σου στερήσει όλα αυτά, που είχες και ίσως δεν εκτιμούσες σωστά (από την άποψη αυτή, υπάρχουν ΧΙΛΙΆΔΕΣ "Υπάτιοι) !
 Το βασικό ηθικό δίδαγμα της Ιστορίας, νομίζω, ότι είναι αυτό, να ξεκολλήσει ο ανθρώπινος νους, από τα π'ρόσκαιρα, τα υλικά και τα ασήμαντα, να δοξάζει ο άνθρωπος το Θεό, για αυτά, που έχει και όχι να παραπονιέται για αυτά που δεν έχει...
  Ζητώντας την κατανόηση και την συγγνώμη όλων και προπάντων του Θεού, που προσπάθησα να ερμηνεύσω τη βούλησή Του, έχω να πω κλείνοντας, ότι μέσα από παρόμοιες θυσίες "αμνών", όπως αυτή των 4 του εν λόγω τροχαίου, πρέπει εμείς όλοι οι επιζώντες και όχι μόνον οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι πιο κοντινοί, να γινόμαστε σοφότεροι και καλύτεροι άνθρωποι, να προβληματιζόμαστε τύπου "πάρ' το αλλιώς, κάτι κάνεις λάθος", ειδάλλως οι θυσίες αυτές πάνε χαμένες και είναι μεγάλο κρίμα !