κρίση ειλικρίνειας ή απλά κυνισμός ?

  Η δήλωση κάποιου κυρίου Θεοχάρη, ο οποίος είναι ένας από τους πολλούς γενικούς γραμματείς των υπουργείων μας -μικρή σημασία έχει σε ποιο- ότι θα προέτρεπε έναν 18χρονο νέο Έλληνα, να φύγει στο εξωτερικό, να εγκαταλείψει την Ελλάδα, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης, κοντεύει να ..επισκιάσει, ακόμα και αυτή τη συζήτηση στη Βουλή, για τη λίστα Λαγκάρντ.
   Δεν ξέρω σε τι "φάση" βρισκόταν, όταν έκανε τη σχετική ανάρτηση, αν ήταν νηφάλιος δηλαδή, όμως ξέρω ότι σε οποιοδήποτε άλλο πολιτισμένο Κράτος, θα είχε αποπεμφθεί από τη θέση του ήδη !
   Το να διαπιστώνεις ότι στην Ελλάδα, για να πας μπροστά, χρειάζεσαι μέσο, ότι η κατάσταση για τους νέους, εργασιακά τουλάχιστον, είναι τραγική, όταν ο ίδιος είσαι παχυλά αμειβόμενος και μέρος αυτού του κομματικού-πολιτικού μηχανισμού, που λυμαίνεται τη χώρα, μόνον ως σχιζοφρένεια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
    Δεν είναι τόσο η κοροϊδία, το να μιλάει κάποιος για δυσκολίες, όταν από 3,5 χιλιάρικα που έπαιρνε, παίρνει 2,5 π.χ, όσο το μήνυμα, που περνάει στην κοινωνία, ένα μήνυμα απαισιοδοξίας και μαυρίλας, ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.
    Εκτός, αν με όσα γράφει παρακάτω, θεωρεί ότι εκείνος θα αγωνιστεί, για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, οπότε η κατάσταση είναι ακόμα πιο σοβαρή.
    Είναι αδιανόητο, να κατέχεις μία τόσο υπεύθυνη δημόσια-κρατική θέση και να μην στέλνεις προς την κοινωνία, μια νότα αισιοδοξίας, ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει.
    Στην Ελλάδα, έχουν γίνει πολλά τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, για να φτάσουμε σε σημείο να θεωρούμαστε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, είναι και πάρα πολλά αυτά, που πρέπει ακόμα να γίνουν..!
    Δε μιλάω για κράτος δικαίου, διότι αυτό πλέον έχουμε καταλάβει όλοι, ότι είναι ανέκδοτο, η κοινωνική δικαιοσύνη, είναι έννοια άγνωστη στην Ελλάδα, οι μισοί πεινάνε και οι μισοί συνεχίζουν να ζουν σαν να μη συμβαίνει τίποτε.
    Το χειρότερο όμως όλων, είναι να παίζεις με τον πόνο του άλλου, κύριε Γραμματέα, ειδικά όταν δε νιώθεις, ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ να νιώσεις τον πόνο του και από την άποψη αυτή, η σχετική δήλωση μόνον ως εμπαιγμός μπορεί να εκληφθεί, όχι ως κρίση ειλικρίνειας, ούτε -πολύ περισσότερο- ως μήνυμα αντίστασης.
     Υποτίθεται ότι βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση, για να συμβάλλεις στην αλλαγή των πραγμάτων, όχι να δίνεις συμβουλές μετανάστευσης, σε μία χώρα με οξύ δημογραφικό πρόβλημα, αν δεν μπορείς ή δεν θέλεις, η λύση είναι ή να παραιτηθείς ή να σε παραιτήσουν.
      Ελπίζω και εύχομαι να πρόκειται για παρανόηση ή για λάθος διατύπωση, πάντως οι εντυπώσεις που αφήνει, η σχετική "παρέμβαση" δεν είναι οι καλύτερες, σε μία εποχή τόσο δύσκολη και κρίσιμη, όπου όλοι οφείλουμε να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί και υπεύθυνοι, από ποτέ !