είναι εφέσιμη η ποινή ή όχι ?

  Με επισκέφτηκε προχτές ένας κύριος, που είχε καταδικαστεί ερήμην, σε φυλάκιση 3 μηνών, με αναστολή, για χρέη προς ΟΑΕΕ και το ερώτημα, που προέκυπτε είναι αν η ποινή ήταν εφέσιμη ή όχι.
   Ο ΚΠοινΔ, για τις αποφάσεις του Μονομελούς Πλημ/κείου, όπως αυτή, θέτει ως όριο έφεσης τους 3 μήνες (υπάρχει σχετική ανάρτηση, όπου αναφέρονται τα όρια γενικά), αλλά αναφέρει επί λέξει : "πάνω από 3 μήνες" !
    Το ερώτημα λοιπόν είναι, αν η ποινή των 3 μηνών ακριβώς, είναι εφέσιμη ή πρέπει να είναι 3 μήνες και μία ημέρα τουλάχιστον, δηλαδή οπωσδήποτε πάνω από τρεις και όχι ακριβώς τρεις, όπως μου έλεγαν και οι γραμματείς των δικαστηρίων (άσχετα αν ΔΕΝ είναι δουλειά τους να κρίνουν !).
    Με βάση τη διατύπωση του Νόμου και την αυστηρά γραμματική ερμηνεία, η ποινή των 3 μηνών ακριβώς δεν είναι εφέσιμη, ωστόσο έχω σοβαρές επιφυλάξεις για αυτό και παραθέτω τα επιχειρήματά μου, με βάση τη συγκεκριμένη απόφαση :
-Καταρχάς, η απόφαση ήταν ερήμην και θεωρώ ότι σε αυτές τις περιπτώσεις οι δικαστές ΟΦΕΙΛΟΥΝ να δίνουν ποινές εφέσιμες, για να δίνεται στον κατηγορούμενο μία δεύτερη ευκαιρία, όταν λάβει το απόσπασμα της καταδικαστικής απόφασης στο σπίτι του ! Η ερημοδικία εξάλλου δεν είναι πάντα (κάκιστη) "επιλογή" του κατηγορούμενου, αλλά μπορεί να οφείλεται σε χίλιους δύο άλλους λόγους, ακόμα και ανωτέρας βίας (μη έγκαιρη και σωστή ειδοποίηση, ασθένεια, αβλεψία κλπ). Το να δίνεις μία ποινή, που για ..μία ημέρα, δεν θα είναι εφέσιμη, για μένα, είναι αλητεία.
-Αν ο συγκεκριμένος κύριος, όπως είχε την πρόθεση, ρύθμιζε και εξοφλούσε την οφειλή του στον ΟΑΕΕ και εμφανιζόταν στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, με το χαρτί της εξόφλησης, δεν μπορώ να φανταστώ Δικαστή, ο οποίος θα στεκόταν στη γραμματική ερμηνεία και δεν θα έκανε τυπικά δεκτή την έφεση, για λόγους επιείκειας και για να σβήσει η πρωτόδικη ποινή !
-Επειδή εδώ, δεν είναι τελείως ξεκάθαρο, αν οι 3 μήνες ακριβώς, εντάσσονται στις εφέσιμες ποινές θεωρώ ότι η αμφιβολία πρέπει να ενεργήσει υπέρ του κατηγορούμενου και η έφεσή του να γινόταν δεκτή.
    Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η αλλαγή των εφέσιμων ορίων έγινε στις 2.4.2012, ενώ η Δίκη στις 30.5, 2 μόλις μήνες μετά δηλαδή.
    Εδώ όμως δεν ισχύει η αρχή της εφαρμογής του ευνοϊκότερου, για τον κατηγορούμενο, Νόμου, σε περίπτωση που από την τέλεση της πράξης έως την εκδίκασή της, άλλαξε το νομικό καθεστώς, διότι τα εφέσιμα όρια, είναι δικονομική ρύθμιση, η οποία έχει άμεση-αναδρομική ισχύ και καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς (μη δικασθείσες) υποθέσεις !
    Εξήγησα στον άνθρωπο, ως όφειλα, πως έχει η κατάσταση και ότι δεν είναι σίγουρο ότι η έφεσή του θα γίνει -τυπικά- δεκτή και αναμένω την απάντησή του (μάλλον μάταια).
    Εδώ πάντως ισχύει το ρητό ότι "είναι καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες" και να μη μάθεις ποτέ αν η απόφασή σου, υπήρξε σωστή ή όχι...