Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, υπήκοος Βουλγαρίας και ήδη ευρωβουλευτής του συριζα, από το 2014, έγινε σύμβολο του εργατικού αγώνα, όταν, έχοντας αναπτύξει "ενοχλητική" συνδικαλιστική δράση, δέχτηκε βίαιη και δολοφονική επίθεση.
Συγκεκριμένα, ενώ επέστρεφε στο σπίτι, από την εργασία της (σε εταιρία, που είχε αναλάβει τον καθαρισμό των χώρων του ΗΣΑΠ), άγνωστοι την περιέλουσαν με βιτριόλι, ενώ την υποχρέωσαν και να το καταπιεί, με συνέπεια, όχι μόνον να παραμορφωθεί εξωτερικά, αλλά και να υποστούν βλάβες, εσωτερικά της όργανα.
Πρωτόδικα, στράφηκε, εναντίον της τέως εργοδότριας εταιρίας της, με αγωγή εργατικού Δικαίου και νομική βάση το "εργατικό ατύχημα" και δικαιώθηκε, αφού της επιδικάστηκε αποζημίωση, ύψους 250 χιλιάδων ευρώ.
Ήδη, σήμερα, μάθαμε ότι το Εφετείο, ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση και αποφάνθηκε ότι δεν δικαιούται αποζημίωσης...
Να τονίσουμε, ότι οι δράστες της επίθεσης, δεν βρέθηκαν ποτέ (σκοτεινό σημείο, που στηλιτεύτηκε διεθνώς), έτσι δεν αποδείχτηκε και ότι ηθικός αυτουργός, ήταν η εταιρία, υπήρχαν και υπάρχουν (βάσιμες) υπόνοιες, για αυτό, αλλά αποδείξεις όχι !
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της άσκησης αγωγής, στο πεδίο του εργατικού Δικαίου, αποδεικνύεται λανθασμένη, ωστόσο όχι και τόσο ..αθώα, αφού έγινε, υποθέτω, επειδή η ευθύνη του εργοδότη, στα εργατικά ατυχήματα, είναι σχεδόν αντικειμενική.
Εδώ όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο, αν υφίσταται "εργατικό ατύχημα", όχι μόνον επειδή το συμβάν, έγινε, μετά το πέρας του ωραρίου, αλλά κυρίως, επειδή μία δολοφονική επίθεση, με δόλο, δεν μπορεί, επ' ουδενί, να χαρακτηρίζεται ως ..ατύχημα.
Έτσι, π.χ, αν σε ένα χώρο εργασίας, ένας υπάλληλος, μαχαιρώσει έναν άλλο και τον σκοτώσει, είτε λόγω τρέλας, είτε από άλλα κίνητρα, δε νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει λόγος, για εργατικό ατύχημα, αφενός, επειδή υπάρχει δόλος (ενώ το ατύχημα, εξ ορισμού, προϋποθέτει κάποια αμέλεια) και αφετέρου, επειδή εκείνη την ώρα ο δολοφόνος-υπάλληλος, ενεργεί, προφανώς, έξω από τα όρια των εργασιακών καθηκόντων του...
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως και στην υπόθεση της κ. Κούνεβα, μπορείς να στραφείς, αστικά και ποινικά, μόνον εναντίον του δράστη ή και εναντίον των τυχόν ηθικών αυτουργών (αν αποδεικνύεται ηθική αυτουργία) και φυσικά, όχι με μέσα του εργατικού Δικαίου !
Κατόπιν τούτων, φρονώ, ότι η απόφαση του Εφετείου, υπήρξε ορθή, όσο και αν έχουν ήδη αρχίσει οι αδαείς περί τα νομικά, να την σχολιάζουν αρνητικά, μιλώντας, γενικά, για το επίπεδο της ελληνικής Δικαιοσύνης...
Είναι προτιμότερο και ασφαλέστερο, για όλους μας, τα Δικαστήρια, να εφαρμόζουν τους Νόμους, ως έχουν και όχι να τους κάνουν λάστιχο, προκειμένου να καλύπτουν και περιπτώσεις, που βρίσκονται εκτός των ορίων τους !
Συγκεκριμένα, ενώ επέστρεφε στο σπίτι, από την εργασία της (σε εταιρία, που είχε αναλάβει τον καθαρισμό των χώρων του ΗΣΑΠ), άγνωστοι την περιέλουσαν με βιτριόλι, ενώ την υποχρέωσαν και να το καταπιεί, με συνέπεια, όχι μόνον να παραμορφωθεί εξωτερικά, αλλά και να υποστούν βλάβες, εσωτερικά της όργανα.
Πρωτόδικα, στράφηκε, εναντίον της τέως εργοδότριας εταιρίας της, με αγωγή εργατικού Δικαίου και νομική βάση το "εργατικό ατύχημα" και δικαιώθηκε, αφού της επιδικάστηκε αποζημίωση, ύψους 250 χιλιάδων ευρώ.
Ήδη, σήμερα, μάθαμε ότι το Εφετείο, ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση και αποφάνθηκε ότι δεν δικαιούται αποζημίωσης...
Να τονίσουμε, ότι οι δράστες της επίθεσης, δεν βρέθηκαν ποτέ (σκοτεινό σημείο, που στηλιτεύτηκε διεθνώς), έτσι δεν αποδείχτηκε και ότι ηθικός αυτουργός, ήταν η εταιρία, υπήρχαν και υπάρχουν (βάσιμες) υπόνοιες, για αυτό, αλλά αποδείξεις όχι !
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της άσκησης αγωγής, στο πεδίο του εργατικού Δικαίου, αποδεικνύεται λανθασμένη, ωστόσο όχι και τόσο ..αθώα, αφού έγινε, υποθέτω, επειδή η ευθύνη του εργοδότη, στα εργατικά ατυχήματα, είναι σχεδόν αντικειμενική.
Εδώ όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο, αν υφίσταται "εργατικό ατύχημα", όχι μόνον επειδή το συμβάν, έγινε, μετά το πέρας του ωραρίου, αλλά κυρίως, επειδή μία δολοφονική επίθεση, με δόλο, δεν μπορεί, επ' ουδενί, να χαρακτηρίζεται ως ..ατύχημα.
Έτσι, π.χ, αν σε ένα χώρο εργασίας, ένας υπάλληλος, μαχαιρώσει έναν άλλο και τον σκοτώσει, είτε λόγω τρέλας, είτε από άλλα κίνητρα, δε νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει λόγος, για εργατικό ατύχημα, αφενός, επειδή υπάρχει δόλος (ενώ το ατύχημα, εξ ορισμού, προϋποθέτει κάποια αμέλεια) και αφετέρου, επειδή εκείνη την ώρα ο δολοφόνος-υπάλληλος, ενεργεί, προφανώς, έξω από τα όρια των εργασιακών καθηκόντων του...
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως και στην υπόθεση της κ. Κούνεβα, μπορείς να στραφείς, αστικά και ποινικά, μόνον εναντίον του δράστη ή και εναντίον των τυχόν ηθικών αυτουργών (αν αποδεικνύεται ηθική αυτουργία) και φυσικά, όχι με μέσα του εργατικού Δικαίου !
Κατόπιν τούτων, φρονώ, ότι η απόφαση του Εφετείου, υπήρξε ορθή, όσο και αν έχουν ήδη αρχίσει οι αδαείς περί τα νομικά, να την σχολιάζουν αρνητικά, μιλώντας, γενικά, για το επίπεδο της ελληνικής Δικαιοσύνης...
Είναι προτιμότερο και ασφαλέστερο, για όλους μας, τα Δικαστήρια, να εφαρμόζουν τους Νόμους, ως έχουν και όχι να τους κάνουν λάστιχο, προκειμένου να καλύπτουν και περιπτώσεις, που βρίσκονται εκτός των ορίων τους !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.