Αυτό το ερώτημα με βασανίζει, τον τελευταίο καιρό, αν δηλαδή πρέπει αυτή η κυβέρνηση να φύγει και ομολογώ ότι η απάντηση, είναι πιο δύσκολη από ποτέ !
Κάνοντας έναν απολογισμό, μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης συριζανελ (οι πρώτοι εννιά μήνες ...των τρελών, δε μετράνε, προφανώς, αυτή η παρένθεση έκλεισε ευτυχώς γρήγορα), θα έλεγα ότι τα θετικά είναι περισσότερα, από τα αρνητικά.
Όσο και αν κάποιες κινήσεις τους, προκαλούν και εξαγριώνουν την κοινωνία, αφενός τα θετικά μέτρα, που έχουν λάβει (σε μεγάλο βαθμό και κατά μεγάλη ειρωνεία, είναι όσα δίσταζαν να κάνουν οι σαμαροβενιζέλοι και έφαγαν τα μούτρα τους) και (ίσως κυρίως) ο φόβος να επανέλθουμε σε καθεστώς πασοκονεοδημοκρατίας, με κάνουν επιφυλακτικό στο να πω "ναι, πρέπει να φύγουν" !
Η καλύτερη λύση, προς το παρόν, φαίνεται να είναι, αυτή, που ετοιμάζεται, δηλαδή ένας γενναίος ανασχηματισμός (από το καλοκαίρι, έπρεπε να είχε γίνει), με προσθήκη στελεχών, που δεν θα λένε "ναι μεν, αλλά" ή "πονάμε και κλαίμε, για τα μέτρα, που παίρνουμε", αλλά θα πιστεύουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χωρίς αγκυλώσεις, οπισθοδρομήσεις και ιδεοληψίες.
Αυτό νομίζω είναι και το πλέον απωθητικό, σε αυτή την κυβέρνηση, ότι πολλά στελέχη, βρωμάνε "αριστερίλα", μιλάνε και σκέφτονται ακόμα, σαν συριζα του 4% (ακόμα και ο Τσίπρας ενίοτε, γιατί το αίμα νερό δε γίνεται), ενώ υπάρχουν και αριστερούληδες, που επιθυμούν να αλλοιώσουν την ελληνική κοινωνία, ανατρέποντας Ιδανικά και Αξίες και φέρνοντας τον δήθεν μοντερνισμό και προοδευτισμό (των μηδενιστών).
Μιλάμε για κόκκινες γραμμές, σαν αυτές, που θέλει να παραβιάσει ο Φίλης π.χ και εκεί δεν χωράει δεύτερη σκέψη στο αρχικό ερώτημα, εκεί ΌΛΟΙ μαζί, λέμε "να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν"...
Αποδεικνύεται έτσι, πόση αξία έχει το ακροδεξιό αντίβαρο των ανελ, στην προσπάθεια αριστερής ισοπέδωσης των πάντων και πόσο πετυχημένη και προφητική, ήταν η προεκλογική καμπάνια, με τα τρενάκια του μικρού Αλέξη, αν και ο Καμμένος, θεωρώ, πως έχει ήδη βάλει πολύ νερό, στο κρασί του (για να μην πω, ότι είναι στα 4), προκειμένου να διατηρήσει την καρέκλα !
Είναι γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία των (ευκαιριακών) οπαδών του συριζα, έχει ήδη γυρίσει την πλάτη, σε ένα κόμμα, που δεν έκανε ό,τι (ψευδώς) υποσχέθηκε, προεκλογικά, είτε λόγω απάτης, είτε ...λόγω αυταπάτης, για να υφαρπάξει την ψήφο του και δεν ξέρω πόσο πιθανόν είναι, να επιστρέψουν, έστω και αν εξαντληθεί η τετραετία (μάλλον απίθανο).
Οι ραγιάδες αυτοί, που πηγαίνουν, εν μία νυκτί, σε άλλο κόμμα, ανάλογα με το τι τους υπόσχεται, είναι πιθανότερο να μην ξαναψηφίσουν, αποκλειστικά και μόνον, επειδή δήθεν εξαπατήθηκαν, ενώ είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, που πίστεψαν ...τις απίστευτες προεκλογικές μπαρούφες και υποσχέσεις του Γενάρη του 2015 (σκισίματα μνημονίων, άφεση χρέους, μοίρασμα χρήματος και άλλα τέτοια τραγικά).
Αν δεν κοπεί ο ομφάλιος λώρος, ανάμεσα στην εκάστοτε εξουσία και στα τρωκτικά, του δημόσιου χρήματος, που αυτός ταΐζει και γενικά η πελατειακή σχέση συναλλαγής και ρουσφετιού, ανάμεσα σε πολίτη και πολιτικό, δεν θα υπάρξει άσπρη μέρα...
Από την άλλη, κάποιοι, πιο λογικοί άνθρωποι (...ή και σκέτο άνθρωποι), που δεν είχαν ψηφίσει έως τώρα συριζανελ, αν δουν ότι η κατάσταση στην χώρα βελτιώνεται και δεν κινδυνεύουμε να γίνουμε Β. Κορέα, μπορεί να αρχίσουν να καλοβλέπουν το ενδεχόμενο, να τους ψηφίσουν, για πρώτη φορά (βάζω και τον εαυτό μου, μέσα) !
Βλέπετε, υπάρχει ακόμα μία μειοψηφία, στην χώρα, που ψηφίζει με βάση το καλό της χώρας και όχι έχοντας το μυαλό ...στην τσέπη, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν περιμένουμε τίποτα και από καμία εξουσία, στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, για επιβίωση.
Αν ο συριζα δεν έρθει σε σύγκρουση με τους ανελ, για λόγους αριστερής ιδεοληψίας και καταφέρει να εξαντλήσει την τετραετία, μέχρι τότε, πολλά μπορούν να συμβούν, ακόμα και ανέλπιστα δώρα, όπως π.χ μία διάσπαση της ΝΔ, οπότε και ίσως μόνον έτσι, ο συριζα να αρχίσει να ονειρεύεται ξανά, την πρώτη θέση, σε εκλογές, με άλλα λόγια, όσο αργούν οι εκλογές, είναι πιθανότερο να φθείρονται οι άλλοι, παρά ο ίδιος.
Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι για να κερδίσει την εμπιστοσύνη ψηφοφόρων, που δεν την ψήφισαν, η παρούσα κυβέρνηση, δεν έχει ακόμα πολλά να κάνει, μάλλον το αντίθετο !
Κάνοντας έναν απολογισμό, μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης συριζανελ (οι πρώτοι εννιά μήνες ...των τρελών, δε μετράνε, προφανώς, αυτή η παρένθεση έκλεισε ευτυχώς γρήγορα), θα έλεγα ότι τα θετικά είναι περισσότερα, από τα αρνητικά.
Όσο και αν κάποιες κινήσεις τους, προκαλούν και εξαγριώνουν την κοινωνία, αφενός τα θετικά μέτρα, που έχουν λάβει (σε μεγάλο βαθμό και κατά μεγάλη ειρωνεία, είναι όσα δίσταζαν να κάνουν οι σαμαροβενιζέλοι και έφαγαν τα μούτρα τους) και (ίσως κυρίως) ο φόβος να επανέλθουμε σε καθεστώς πασοκονεοδημοκρατίας, με κάνουν επιφυλακτικό στο να πω "ναι, πρέπει να φύγουν" !
Η καλύτερη λύση, προς το παρόν, φαίνεται να είναι, αυτή, που ετοιμάζεται, δηλαδή ένας γενναίος ανασχηματισμός (από το καλοκαίρι, έπρεπε να είχε γίνει), με προσθήκη στελεχών, που δεν θα λένε "ναι μεν, αλλά" ή "πονάμε και κλαίμε, για τα μέτρα, που παίρνουμε", αλλά θα πιστεύουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χωρίς αγκυλώσεις, οπισθοδρομήσεις και ιδεοληψίες.
Αυτό νομίζω είναι και το πλέον απωθητικό, σε αυτή την κυβέρνηση, ότι πολλά στελέχη, βρωμάνε "αριστερίλα", μιλάνε και σκέφτονται ακόμα, σαν συριζα του 4% (ακόμα και ο Τσίπρας ενίοτε, γιατί το αίμα νερό δε γίνεται), ενώ υπάρχουν και αριστερούληδες, που επιθυμούν να αλλοιώσουν την ελληνική κοινωνία, ανατρέποντας Ιδανικά και Αξίες και φέρνοντας τον δήθεν μοντερνισμό και προοδευτισμό (των μηδενιστών).
Μιλάμε για κόκκινες γραμμές, σαν αυτές, που θέλει να παραβιάσει ο Φίλης π.χ και εκεί δεν χωράει δεύτερη σκέψη στο αρχικό ερώτημα, εκεί ΌΛΟΙ μαζί, λέμε "να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν"...
Αποδεικνύεται έτσι, πόση αξία έχει το ακροδεξιό αντίβαρο των ανελ, στην προσπάθεια αριστερής ισοπέδωσης των πάντων και πόσο πετυχημένη και προφητική, ήταν η προεκλογική καμπάνια, με τα τρενάκια του μικρού Αλέξη, αν και ο Καμμένος, θεωρώ, πως έχει ήδη βάλει πολύ νερό, στο κρασί του (για να μην πω, ότι είναι στα 4), προκειμένου να διατηρήσει την καρέκλα !
Είναι γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία των (ευκαιριακών) οπαδών του συριζα, έχει ήδη γυρίσει την πλάτη, σε ένα κόμμα, που δεν έκανε ό,τι (ψευδώς) υποσχέθηκε, προεκλογικά, είτε λόγω απάτης, είτε ...λόγω αυταπάτης, για να υφαρπάξει την ψήφο του και δεν ξέρω πόσο πιθανόν είναι, να επιστρέψουν, έστω και αν εξαντληθεί η τετραετία (μάλλον απίθανο).
Οι ραγιάδες αυτοί, που πηγαίνουν, εν μία νυκτί, σε άλλο κόμμα, ανάλογα με το τι τους υπόσχεται, είναι πιθανότερο να μην ξαναψηφίσουν, αποκλειστικά και μόνον, επειδή δήθεν εξαπατήθηκαν, ενώ είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, που πίστεψαν ...τις απίστευτες προεκλογικές μπαρούφες και υποσχέσεις του Γενάρη του 2015 (σκισίματα μνημονίων, άφεση χρέους, μοίρασμα χρήματος και άλλα τέτοια τραγικά).
Αν δεν κοπεί ο ομφάλιος λώρος, ανάμεσα στην εκάστοτε εξουσία και στα τρωκτικά, του δημόσιου χρήματος, που αυτός ταΐζει και γενικά η πελατειακή σχέση συναλλαγής και ρουσφετιού, ανάμεσα σε πολίτη και πολιτικό, δεν θα υπάρξει άσπρη μέρα...
Από την άλλη, κάποιοι, πιο λογικοί άνθρωποι (...ή και σκέτο άνθρωποι), που δεν είχαν ψηφίσει έως τώρα συριζανελ, αν δουν ότι η κατάσταση στην χώρα βελτιώνεται και δεν κινδυνεύουμε να γίνουμε Β. Κορέα, μπορεί να αρχίσουν να καλοβλέπουν το ενδεχόμενο, να τους ψηφίσουν, για πρώτη φορά (βάζω και τον εαυτό μου, μέσα) !
Βλέπετε, υπάρχει ακόμα μία μειοψηφία, στην χώρα, που ψηφίζει με βάση το καλό της χώρας και όχι έχοντας το μυαλό ...στην τσέπη, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν περιμένουμε τίποτα και από καμία εξουσία, στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, για επιβίωση.
Αν ο συριζα δεν έρθει σε σύγκρουση με τους ανελ, για λόγους αριστερής ιδεοληψίας και καταφέρει να εξαντλήσει την τετραετία, μέχρι τότε, πολλά μπορούν να συμβούν, ακόμα και ανέλπιστα δώρα, όπως π.χ μία διάσπαση της ΝΔ, οπότε και ίσως μόνον έτσι, ο συριζα να αρχίσει να ονειρεύεται ξανά, την πρώτη θέση, σε εκλογές, με άλλα λόγια, όσο αργούν οι εκλογές, είναι πιθανότερο να φθείρονται οι άλλοι, παρά ο ίδιος.
Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι για να κερδίσει την εμπιστοσύνη ψηφοφόρων, που δεν την ψήφισαν, η παρούσα κυβέρνηση, δεν έχει ακόμα πολλά να κάνει, μάλλον το αντίθετο !
Η μεγαλύτερη "πατάτα" της κυβέρνησης, ως τώρα, είναι το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και είναι σίγουρα προτιμότερο να θυσιαστεί ένας Παππάς, παρά αυτή η ίδια, ολόκληρη ! Από κοντά ακολουθούν τα ζητήματα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, επειδή επιλέχτηκε για αυτή τη θέση (!), ένας απαίδευτος και άθρησκος, οπότε και εδώ η λύση είναι απλή και εύκολη...
ΑπάντησηΔιαγραφή