προστασία de facto καταστάσεων

    Το ζήτημα αυτό, άπτεται του Διοικητικού Δικαίου, με το οποίο δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα στην πράξη, αλλά όσο να ναι, όλο και κάτι θυμόμαστε, από το Πανεπιστήμιο και σχετίζεται και με το θέμα των τηλεοπτικών αδειών ή καλύτερα, με την απόπειρα κλεισίματος καναλιών, που λειτουργούν επί είκοσι και πλέον χρόνια.
 Αυτά γράφονται, επειδή από χθες διέρρευσε ότι η εισήγηση ενός μέλους της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε (που προφανώς ...φιλοδοξεί μια μέρα να γίνει Πρόεδρος), είναι απορριπτική, λέει, δηλαδή, ότι οι προσφυγές των καναλιών, πρέπει να θεωρηθούν απαράδεκτες και το Δικαστήριο, να μην μπει καν στο ζήτημα της ουσίας, της νομιμότητας και συνταγματικότητας του Νόμου Παππά.
  Δεν έγινε γνωστή φυσικά η αιτιολόγηση της άποψης, με λεπτομέρειες, αλλά αυτό καμία σημασία δεν έχει, στην επιχειρούμενη αυτή, νέα, αθλιότητα, όπου οι δικαστές, ως Πόντιοι Πιλάτοι, νίπτουν τα χείρας τους, για να μην δυσαρεστήσουν τα αφεντικά τους και αρνούνται να κάνουν ...τη δουλειά τους, με το παραμύθι της "τυπικής" απόρριψης προσφυγών και αιτήσεων.
  Το μόνο σίγουρο είναι, πως ...αν θες, βρίσκεις σοβαροφανείς και νομικίστικες αιτιολογίες, για να δικαιολογήσεις και το μεγαλύτερο Έγκλημα, τη μεγαλύτερη Αδικία...
  Κάποιοι άσχετοι, ακόμα και νομικοί, λένε ότι η de facto (ανενόχλητη) λειτουργία των καναλιών, επί είκοσι και πλέον χρόνια, δεν έχει καμία (νομική) σημασία, ότι αυτό δε νομιμοποιεί τη λειτουργία τους και δεν μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερο ΨΈΜΑ, από αυτό !
  Καταρχάς, είναι προφανές, ότι δεν μπορούν να χρεωθούν τα κανάλια, την αδυναμία, απροθυμία (ή όπως αλλιώς θέλει να το πει κανείς, κομψά ή ...λιγότερο κομψά) της Διοίκησης, να τους χορηγήσει άδειες, πριν από πολλά χρόνια ή στην αρχή ή την αδυναμία συγκρότησης π.χ του ΕΣΡ, πράγματα για τα οποία είναι, υποτίθεται, άλλοι υπεύθυνοι και υπόλογοι.
  Εδώ έχουμε ένα πραγματικό γεγονός : ότι τα κανάλια λειτουργούν και εκπέμπουν επί είκοσι και πλέον χρόνια, πληρώνουν φόρους, εισφορές, πρόστιμα και άλλα κέρατα και αυτό το πραγματικό γεγονός, χρήζει νομικής προστασίας, από ένα σημείο και μετά, μια de facto κατάσταση, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΊ, σύμφωνα με γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου και με βάση και την Αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη, προς τη Διοίκηση (άσχετα αν αυτή έχει χαθεί προ πολλού) ! 
   Θα ήταν αλλιώς, αν ήμασταν στα χρόνια, όπου υπήρχε μόνον ΥΕΝΕΔ και προκηρυσσόταν διαγωνισμός, όχι για τέσσερις, αλλά ακόμα και για μία, μόνον, άδεια, όποιος δεν θα έπαιρνε, δεν θα μπορούσε να πει τίποτα, με βάση το "τι είχαμε, τι χάσαμε"...
  Αν όμως λειτουργούν ΉΔΗ, δέκα π.χ κανάλια, δεν μπορείς να πεις ότι θα δώσω άδεια, στα μισά και όχι στα άλλα μισά, τα οποία έχουν κάνει επενδύσεις, έχουν υπαλλήλους κλπ. και εύλογα περιμένουν να νομιμοποιηθούν !
  Αν τα κανάλια, όλα αυτά τα είκοσι και πλέον χρόνια, λειτουργούσαν παράνομα, ΠΏΣ το Κράτος, εισέπραττε, από αυτά, φόρους, τέλη κλπ και ΠΏΣ το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμα, ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ, συνολικά ;
  Ή δεχόμαστε ότι τα κανάλια λειτουργούσαν, με προσωρινές άδειες και με την ανοχή του Κράτους ή αλλιώς, θα πρέπει να επιστραφούν όλα αυτά τα ποσά, που έχουν εισπραχθεί και κάποιοι να πάνε στην φυλακή...
  Η παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος, ως λόγος, που γεννά νομικά προστατευόμενες καταστάσεις, διατρέχει όλους τους κλάδους του Δικαίου : έτσι π.χ στο Ποινικό Δίκαιο, γίνεται λόγος για παραγραφή εγκλημάτων και ποινών, μετά από ένα ορισμένο διάστημα ή αντίστοιχα στο Αστικό Δίκαιο, για παραγραφή αξιώσεων.
  Χαρακτηριστικό παράδειγμα, από το Αστικό Δίκαιο, είναι και η χρησικτησία ακινήτων, όπου κάποιος, ακόμα και αν έχει καταλάβει παράνομα ένα ακίνητο, μετά από είκοσι χρόνια, γίνεται δικό του, εφόσον το χρησιμοποιεί ανελλιπώς, με διάνοια κυρίου !
  Αυτοί επομένως, που χρησιμοποιούν τις τηλεοπτικές συχνότητες, επί είκοσι και πλέον χρόνια, πληρώνουν για αυτή την χρήση, άμεσα ή έμμεσα, δέχονται πρόστιμα κλπ, ήτοι αναγνωρίζονται από το Κράτος, ως χρήστες, είναι "αεροπειρατές", κύριε Παππά(ρα) ; Δεν προστατεύονται αυτοί, κύριοι Δικ(χ)αστές ;
   Πέρσι το καλοκαίρι, κάποιοι "εγκέφαλοι" του ΥΠ.ΟΙΚ απέστειλαν στη μισή Αθήνα, επιστολές, ενόψει κτηματογράφησης, ότι τα σπίτια τους, οι πολυκατοικίες τους, έχουν χτιστεί σε δασικές εκτάσεις και μιλάμε για σπίτια, που χτίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ή και παλιότερα !
  Αν δεν έπαιρναν πίσω αυτό το τερατούργημα και έφταναν στα άκρα τον παραλογισμό τους, τι θα έπρεπε να γίνει ; να κατεδαφιστεί η μισή Αθήνα και χιλιάδες άνθρωποι, να μείνουν άστεγοι ; ΠΟΥ ήσουν εσύ, ως Κράτος, πριν από 40 και 50 χρόνια, όταν ΕΣΎ τους έδινες τις άδειες δόμησης, για να χτίσουν ; Τότε δεν έβλεπες ότι είναι δήθεν δασικές εκτάσεις και το είδες με καθυστέρηση μισού αιώνα ; Αντίστοιχα, αν αυτοί οι άνθρωποι, προσέφευγαν στο ΣτΕ, τι θα έλεγε εκείνο, ότι είστε παράνομοι, άρα απορρίπτω τις αιτήσεις, ως απαράδεκτες, ότι δεν έχετε έννομο συμφέρον, να ζητάτε να μείνετε, στα σπίτια, όπου κατοικείτε επί 40 και 50 χρόνια ; Έλεος, κάποια στιγμή, όλα έχουν τα όριά τους...
  Εύχομαι στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, να επικρατήσει η Λογική και κυρίως η Νομιμότητα, να γίνει ό,τι λέει ο Νόμος και οι γενικές Αρχές του Διοικητικού και Συνταγματικού Δικαίου.
   Αφενός, για να μπορούν και οι Δικαστές, να κυκλοφορούν στο δρόμο, χωρίς να κινδυνεύουν να φάνε σφαλιάρα ή ροχάλα και αφετέρου, για να μην χρειαστεί να πάει η υπόθεση στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και (ξανά) γίνουμε ρεζίλι διεθνώς, να μην γίνει ξανά εμφανές, στους Ευρωπαίους, ότι εδώ ζούμε σε Μπανανία και όχι σε Κράτος Δικαίου...