μαυρομάτης *

 * Έτσι αποδίδεται στα ελληνικά, κατά κυριολεξία, η τουρκικής προέλευσης λέξη "καραγκιόζης" και έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, μονολεκτικά, η εμφάνιση Τσίπρα, στη ΔΕΘ, όχι βέβαια, επειδή έχει μαύρα μάτια, αλλά με τη μεταφορική έννοια...
 Φυσικά, δεν παρακολούθησα την ομιλία, που παρά την απεργία των ΜΜΕ, μετέδωσε το τρίτο κανάλι κρατικής προπαγάνδας, ούτε και την συνέντευξη τύπου (αν και προσπάθησα, ειλικρινά, δεν άντεξα, πάνω από 5 λεπτά), το αρχικό συμπέρασμα, προέκυψε από τις απαντήσεις, που έδωσε στα ζητήματα των τηλεοπτικών αδειών και που μεταδόθηκαν στα δελτία των ιδιωτικών σταθμών.
 Ο ανεπάγγελτος καταληψίας, που έφθασε να γίνει Πρωθυπουργός, αντιγράφοντας (μέχρι αηδίας) τον "αντρέα", στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει και αυτός τα αδικαιολόγητα, έδειξε να συγχέει την βούρτσα ...με το άλλο, συγκρίνοντας διαρκώς το ανοσιούργημα Παππά, με το "μαύρο" στην ερτ !
  Όταν λέει "δεν σας είδα να κλαίτε, όταν έκλεισε η ερτ", έχει απόλυτο δίκιο (είχα γράψει τότε και σχετικό κείμενο με τίτλο "κανένα δάκρυ για την ερτ") και γιατί να κλάψουμε, όταν κλείνει κάτι, που μας ζητάει λεφτά, χωρίς να το βλέπουμε, με το "'έτσι θέλω" ;
   Το κλείσιμο της ερτ, που εξελίχθηκε σε μέγα φιάσκο και σκάνδαλο, αφού οι υπάλληλοι και ξανά προσλήφθηκαν και ...αποζημιώθηκαν, δεν έχει καμία σχέση, με αυτό, που πάει να γίνει τώρα.
   Γιατί, αλήθεια, να κλάψω, για κάτι, που πληρώνω πανάκριβα, χωρίς να βλέπω, που μου επιβάλλεται και που αν δεν υπήρχε αυτό και τα υπόλοιπα υπέρ τρίτων χαράτσια, στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η, αρκετοί θα είχαν τώρα ρεύμα, δεν θα τους είχε κοπεί, αν δεν έπρεπε να πληρώνουν τα "υπέρ τρίτων"... ;
   Για ένα αθλητικό γεγονός, που θα δεις, μία στο τόσο (συχνά, με τραγική περιγραφή) ή μία ταινία, στο τρίμηνο, είναι πολλά τα λεφτά, που μας ζητάει η ερτ και δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια μοίρα, με τα ιδιωτικά κανάλια, που τα πληρώνει άλλος, που δεν ζητάνε από εμάς λεφτά, που δεν έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο μας, σαν βδέλλες, ούτε μας πίνουν το αίμα, επί δεκαετίες, για να βολεύονται "οι ημέτεροι" !
   Έπειτα, άκουσα, ότι ο "μαυρομάτης" προσπάθησε να προδικάσει και την απόφαση του Σ.τ.Ε, με μεγάλη μάλιστα σιγουριά και το ερώτημα είναι αν οι δικαστές θα τσιμπήσουν το αμφίβολο "τυράκι" των 246 εκατομμυρίων, σε τρία χρόνια ή θα προτιμήσουν τα πολλαπλάσια εκατομμύρια, από την συνέχιση λειτουργίας των ιδιωτικών σταθμών (αν το δουν ψύχραιμα και λογικά και αν υποθέσουμε ότι θα αποφασίσουν με αυτά τα κριτήρια και όχι με βάση το Σύνταγμα -χαχα- η δεύτερη λύση εξασφαλίζει καλύτερα το μέλλον τους)...
   Η πολιτική κατάσταση, στην χώρα, μοιάζει, με "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα", διότι η εναλλακτική είναι ο Κούλης, αρχηγός κόμματος, που ζει ακόμα στη δεκαετία του '80 και του '90 και μας περνάει για ιθαγενείς : όταν καλεί τον Καραμανλή, διακόπτει τις αιώνιες διακοπές του, για να φωτογραφηθούν μαζί, δήθεν ότι είναι ενωμένοι και αγαπημένοι (ενώ μπορεί να μην λένε ούτε "καλημέρα") και άλλες τέτοιες επικοινωνιακές αηδίες.
   Παραδοσιακά, τα κόμματα εξουσίας, στην χώρα μας, έχουν για αρχηγούς, μαριονέτες (ή αρκουδιάρηδες), που κινούνται (ή χορεύουν) από το ρυθμό, που παίζουν διάφοροι "σύμβουλοι".
   Είναι τραγικό, πραγματικά, να μην υπάρχει, σήμερα, ούτε ένας κανονικός, σοβαρός, άνθρωπος, να ασχοληθεί με την πολιτική και να μας δώσει κίνητρο να τον ψηφίσουμε...
   Εξίσου τραγικό όμως, είναι και το γεγονός, ότι οι τύχες της χώρας, βρίσκονται, ουσιαστικά, στα χέρια του ..Καμμένου, μόνον αυτός, μπορεί να δώσει τέλος στην Χούντα της αριστερής Ιδεοληψίας, αποδεικνύοντας ότι βάζει το συμφέρον της, πάνω από την καρέκλα (αν όχι άμεσα, στο μέλλον, σίγουρα, θα δικαιωθεί).
   Όταν ζητήθηκε από τον "μαυρομάτη" να δώσει μια "παραγγελιά" στην Φιλαρμονική του Δήμου Θεσ/νικης, εκείνος επέλεξε το τραγούδι "the final countdown" και μένει να αποδειχτεί, πόσο προφητικό ήταν...
   Προσωπικά, φοβάμαι λιγάκι, ότι η χώρα, μπορεί να γίνει Ισπανία, με αλλεπάλληλες εκλογές και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης (αν και εκεί είναι αλλιώς τα πράγματα, δεν καίγονται τόσο για την ύπαρξη κυβέρνησης...) !
    Η μόνη σκέψη, που με παρηγορεί, είναι ότι οι "βάρβαροι" δανειστές, δεν πρόκειται να φύγουν σύντομα, θα συνεχίσουν να συγκυβερνούν, όσο δεν αφήνουν μόνους τους δικούς μας, να τα κάνουν, σαν τα μούτρα τους, υπάρχει, ακόμα, μια μικρή ελπίδα.