ζητήματα από την κατάργηση της προίκας

    Ο θεσμός της προίκας καταργήθηκε με τον περιβόητο Νόμο 1329/83, ο οποίος ανήκει σε εκείνους τους Νόμους, που συνιστούν κοινωνικές τομές και ρήξη με το παρελθόν.
 Ουσιαστικά, (και) με τον Νόμο αυτόν, υλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό, η "αλλαγή", που είχαν υποσχεθεί να φέρουν στην χώρα μας, οι αμερικανοτραφείς "σοσιαληστές", στις εκλογές του 1981.
 Σκοπός του Νόμου, ήταν, υποτίθεται τουλάχιστον, η ανύψωση της κοινωνικής θέσης της γυναίκας, η εξίσωσή της, τρόπον τινά, με τους άνδρες και ο "εκσυγχρονισμός" της κοινωνίας, στα δυτικά "πρότυπα", με την καθιέρωση, μεταξύ άλλων, του πολιτικού γάμου, την κατάργηση της προίκας, αλλά και της μοιχείας (λίγο νωρίτερα), τη διευκόλυνση των διαζυγίων και την πρόβλεψη συμμετοχής της συζύγου, στα αποκτήματα του γάμου.
 Η αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, που συντελέστηκε τότε, με την κατάργηση ή αλλαγή πολλών άρθρων του Αστικού Κώδικα, σηκώνει πολλή συζήτηση, για το κατά πόσον τελικά, είχε θετικές επιπτώσεις, στην ελληνική κοινωνία (και εντεύθεν Οικονομία, πολλοί ξεχνούν ή εθελοτυφλούν, ότι όταν νοσεί το ένα, νοσεί και το άλλο)...
 Όταν μιλάμε για "προίκα", νομίζω, όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοούμε, ακόμα και εμείς, που δεν ζήσαμε ανάλογες καταστάσεις : πρόκειται για τα περιουσιακά στοιχεία (κυρίως ακίνητα), που μεταβίβαζαν, είτε η ίδια η νύφη, είτε οι συγγενείς της, πριν το γάμο, στον γαμπρό (ανάλογα και με το πόσο "κελεπούρι" ήταν).
  Η αλήθεια είναι, πως το όλο σκηνικό και η νομοθετικά προβλεπόμενη υποχρέωση, για προικοδότηση του άνδρα-υποψήφιου γαμπρού, υποβίβαζαν το Μυστήριο του Γάμου, σε οικονομική συναλλαγή, θέμα που αποτυπώνεται και σε παλιές ελληνικές ταινίες...
  Από την άλλη, η κατάργηση του θεσμού το 1983 και η αντικατάσταση του όρου "προίκα" με τον όρο "γονική παροχή", δε νομίζω ότι άλλαξε και πολύ τα πράγματα, επί της ουσίας, τα οικονομικά συμφέροντα ποτέ δεν έπαψαν ...να απασχολούν τους μελλόνυμφους, ενώ και ο όρος "προικοθήρας" εξακολουθεί να χρησιμοποιείται.
   Αφορμή για το κείμενο, αποτέλεσε πρόσφατη συζήτηση, που είχα με συμβολαιογράφο, η οποία μου είπε, ότι με την θέση σε ισχύ του Νόμου 1329, στις 18.2.1983, όλα τα προικώα ακίνητα, επέστρεψαν στις γυναίκες !
   Στην αρχή και μέχρι να το δω, με τα μάτια μου, ήμουν λιγάκι δύσπιστος, στο ενδεχόμενο να δόθηκε πλήρης αναδρομική ισχύς στον Νόμο και να ΑΝΈΤΡΕΠΕ έτσι καταστάσεις και εμπράγματα δικαιώματα, μετά από δεκαετίες και όμως είχε δίκιο...
   Αυτό έχει ως συνέπεια, όσο συμβόλαια έγιναν μετά τις 18.2.1983, επάνω σε προικώα ακίνητα, από συμβαλλομένους, που ΔΕΝ γνώριζαν την σχετική πρόβλεψη (και δεν το "είδε" και ο συμβολαιογράφος), είναι μάλλον άκυρα !
  Για παράδειγμα (μάλλον πραγματικό) : αν η μέλλουσα νύφη, είχε μεταβιβάσει, ως προίκα, το 50% οικοπέδου, στο μέλλοντα γαμπρό και εν συνεχεία, έκαναν σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας, έχτισαν ένα τριώροφο κτίριο και μοίρασαν αργότερα, στα παιδιά τους, με γονικές παροχές κλπ, όσα συμβόλαια έγιναν, μετά τις 18.2.1983, "είναι στον αέρα"...
  Διότι απλά, στα συμβόλαια, φαίνεται να μεταβιβάζουν από 50% ο καθένας, ενώ ουσιαστικά ο πατέρας ΔΕΝ είχε πλέον τίποτα, άρα ουκ αν λάβοις, από μη κύριο, ενώ η μητέρα μεταβίβαζε το μισό, ενώ της ανήκε ολόκληρο, οπότε τίθεται ζήτημα ερμηνείας, για το αν ήθελε να μεταβιβάσει και το υπόλοιπο (που υποτίθεται κατείχε ο σύζυγος, από την καταργημένη όμως προίκα) και γενικά προκύπτει ένα μεγάλο μπέρδεμα και ίσως η ανάγκη να γίνουν τα συμβόλαια όλα από την αρχή (αν δε, έχει μεσολαβήσει και θάνατος της μητέρας-συζύγου, που από άγνοια αφήνει σε διαθήκη το 50%, ενώ είχε το 100%, η κατάσταση περιπλέκεται έτι περαιτέρω) !