Οι εξουσιοδοτήσεις, από τους πελάτες-εντολείς, αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας, ενός (μάχιμου) δικηγόρου.
Ο πελάτης, που δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει κάτι αυτοπροσώπως ή μαζί με το δικηγόρο, εφοδιάζει τον τελευταίο με εξουσιοδότηση, ώστε να ενεργήσει εκείνος, για λογαριασμό του, σε μια ευρύτατη γκάμα περιπτώσεων, από τις πιο απλές, ως τις πιο σημαντικές, όπως π.χ λήψη αντιγράφου δικαστικής απόφασης, από το Αρχείο, άσκηση ενδίκων μέσων και φυσικά παράσταση σε Δίκη.
Από την στιγμή, που ο Νόμος δίνει τη δυνατότητα, να βεβαιώνει το γνήσιο της υπογραφής του εξουσιοδοτούντος ΚΑΙ δικηγόρος, ακόμα και ο εξουσιοδοτούμενος (το σύνηθες), στη δικηγορική καθημερινότητα και για καθαρά πρακτικούς λόγους, συμβαίνει να βάζει την υπογραφή του πελάτη, ο ίδιος ο δικηγόρος.
Δεν μπορεί, κάθε φορά, που χρειάζεται εξουσιοδότηση, να κατεβάζουμε τον κόσμο, στα γραφεία μας, μόνον και μόνον, για να βάλει μια υπογραφή (!) και έτσι θέτουμε εμείς, κατ' απομίμηση ή και ...κατά φαντασία (αν δεν υπάρχει δείγμα), την υπογραφή του.
Άλλωστε, μπορεί ο εξουσιοδοτών, να μην είναι σε θέση, είτε λόγω απουσίας, είτε για λόγους υγείας, να έρθει και να υπογράψει εξουσιοδότηση και η υπόθεση να επείγει (όπως και στις περιπτώσεις, των φυγόδικων ή φυγόποινων, που αν εμφανιστούν, κινδυνεύουν με σύλληψη και είναι αναγκασμένοι να κρύβονται).
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η υπογραφή εκ μέρους του δικηγόρου, κάτω από το όνομα του πελάτη του-εξουσιοδοτούντος, ΔΕΝ (θεωρώ ότι) αποτελεί πλαστογραφία, αφού υπάρχει η προφορική (ή και γραπτή, ακόμα καλύτερα) εντολή, προς τον δικηγόρο, να ενεργήσει, είτε συγκεκριμένες πράξεις, είτε γενικότερα !
Είναι αυτό που λέμε και "εξουσιοδότηση υπογραφής" και η βεβαίωση του γνησίου, από τον ίδιο το δικηγόρο, έχει αυτό ακριβώς το νόημα, ότι ενεργεί, κατόπιν εντολής του πελάτη, την υπογραφή του οποίου έθεσε εκείνος (όχι αυθαίρετα).
Μόνον ένας τρελός (δικηγόρος), που ...δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει, θα εμφανιζόταν, ενώπιον Δικαστικών Υπηρεσιών ή και Δικαστηρίων, για λογαριασμό κάποιου, χωρίς να έχει προσυνεννοηθεί μαζί του ή ένας Άγιος (σε περίπτωση, που δεν έχει αποζημιωθεί, για τις ενέργειές του).
Αυτά τα λέω, διότι πρόσφατα, σε 3μελες Εφετείο Κακουργημάτων, όπου εκπροσωπούσα με εξουσιοδότηση τους 2 κατηγορούμενους, κάποια στιγμή, κατατέθηκε από μάρτυρες, ότι οι κατηγορούμενοι είναι πιθανόν στο εξωτερικό, οπότε η Πρόεδρος, άρχισε να αμφισβητεί το αν όντως υπέγραψαν οι ίδιοι και σκεφτόταν να με στείλει στον Εισαγγελέα !
Αυτό που θέλω να πω, είναι, πως ΔΕΝ είναι δουλειά του Δικαστηρίου ή όποιου τελοσπάντων γίνεται δέκτης εξουσιοδότησης, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, από δικηγόρο, να ελέγξει τη γνησιότητα, αντίθετα είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν την εξουσιοδότηση, εφόσον είναι τυπικά εντάξει και περιέχει τα στοιχεία του εξουσιοδοτούντος.
Στο προηγούμενο παράδειγμα π.χ οι 2 μάρτυρες ήταν αδερφές των κατηγορούμενων, επομένως, αν ...δεν με ήξεραν ή γνώριζαν ότι ...δεν είμαι ο δικηγόρος τους, θα το έλεγαν προφανώς, με απλά λόγια, η εξουσιοδότηση-πληρεξουσιότητα, δεν είναι κάτι τυπικό, αλλά κάτι ουσιαστικό και ευρύτερο, από μία υπογραφή, η οποία δεν έχει σημασία αν έχει τεθεί ιδιοχείρως, από τον πελάτη ή κατ' απομίμηση, από τον (εξουσιοδοτημένο ΉΔΗ, προφορικά ή γραπτά) δικηγόρο του !
Σε ακραίες περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχει ή έχει πάψει η πληρεξουσιότητα του δικηγόρου και ο τελευταίος ενεργεί αυθαίρετα ή ...νομίζοντας ότι έχει την εξουσιοδότηση του πελάτη, θεωρώ, ότι ΜΌΝΟΝ εκείνος, δηλαδή ο πελάτης, μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη της (ουσιαστικής) εξουσιοδότησης και οφείλει να αποδείξει την τυχόν ανυπαρξία της και όχι φυσικά η Υπηρεσία ή το Δικαστήριο, που την έλαβε υπόψη του.
Να πούμε, τέλος, ότι εξουσιοδότηση με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής, από το δικηγόρο, δέχονται οι διοικητικές Υπηρεσίες των Δικαστηρίων, αλλά σπάνια (δηλαδή, μάλλον ποτέ) οι λοιπές δημόσιες Υπηρεσίες, που εξακολουθούν να ζητούν θεώρηση, από ΚΕΠ ή Αστυνομικό Τμήμα...
Ο πελάτης, που δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει κάτι αυτοπροσώπως ή μαζί με το δικηγόρο, εφοδιάζει τον τελευταίο με εξουσιοδότηση, ώστε να ενεργήσει εκείνος, για λογαριασμό του, σε μια ευρύτατη γκάμα περιπτώσεων, από τις πιο απλές, ως τις πιο σημαντικές, όπως π.χ λήψη αντιγράφου δικαστικής απόφασης, από το Αρχείο, άσκηση ενδίκων μέσων και φυσικά παράσταση σε Δίκη.
Από την στιγμή, που ο Νόμος δίνει τη δυνατότητα, να βεβαιώνει το γνήσιο της υπογραφής του εξουσιοδοτούντος ΚΑΙ δικηγόρος, ακόμα και ο εξουσιοδοτούμενος (το σύνηθες), στη δικηγορική καθημερινότητα και για καθαρά πρακτικούς λόγους, συμβαίνει να βάζει την υπογραφή του πελάτη, ο ίδιος ο δικηγόρος.
Δεν μπορεί, κάθε φορά, που χρειάζεται εξουσιοδότηση, να κατεβάζουμε τον κόσμο, στα γραφεία μας, μόνον και μόνον, για να βάλει μια υπογραφή (!) και έτσι θέτουμε εμείς, κατ' απομίμηση ή και ...κατά φαντασία (αν δεν υπάρχει δείγμα), την υπογραφή του.
Άλλωστε, μπορεί ο εξουσιοδοτών, να μην είναι σε θέση, είτε λόγω απουσίας, είτε για λόγους υγείας, να έρθει και να υπογράψει εξουσιοδότηση και η υπόθεση να επείγει (όπως και στις περιπτώσεις, των φυγόδικων ή φυγόποινων, που αν εμφανιστούν, κινδυνεύουν με σύλληψη και είναι αναγκασμένοι να κρύβονται).
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η υπογραφή εκ μέρους του δικηγόρου, κάτω από το όνομα του πελάτη του-εξουσιοδοτούντος, ΔΕΝ (θεωρώ ότι) αποτελεί πλαστογραφία, αφού υπάρχει η προφορική (ή και γραπτή, ακόμα καλύτερα) εντολή, προς τον δικηγόρο, να ενεργήσει, είτε συγκεκριμένες πράξεις, είτε γενικότερα !
Είναι αυτό που λέμε και "εξουσιοδότηση υπογραφής" και η βεβαίωση του γνησίου, από τον ίδιο το δικηγόρο, έχει αυτό ακριβώς το νόημα, ότι ενεργεί, κατόπιν εντολής του πελάτη, την υπογραφή του οποίου έθεσε εκείνος (όχι αυθαίρετα).
Μόνον ένας τρελός (δικηγόρος), που ...δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει, θα εμφανιζόταν, ενώπιον Δικαστικών Υπηρεσιών ή και Δικαστηρίων, για λογαριασμό κάποιου, χωρίς να έχει προσυνεννοηθεί μαζί του ή ένας Άγιος (σε περίπτωση, που δεν έχει αποζημιωθεί, για τις ενέργειές του).
Αυτά τα λέω, διότι πρόσφατα, σε 3μελες Εφετείο Κακουργημάτων, όπου εκπροσωπούσα με εξουσιοδότηση τους 2 κατηγορούμενους, κάποια στιγμή, κατατέθηκε από μάρτυρες, ότι οι κατηγορούμενοι είναι πιθανόν στο εξωτερικό, οπότε η Πρόεδρος, άρχισε να αμφισβητεί το αν όντως υπέγραψαν οι ίδιοι και σκεφτόταν να με στείλει στον Εισαγγελέα !
Αυτό που θέλω να πω, είναι, πως ΔΕΝ είναι δουλειά του Δικαστηρίου ή όποιου τελοσπάντων γίνεται δέκτης εξουσιοδότησης, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, από δικηγόρο, να ελέγξει τη γνησιότητα, αντίθετα είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν την εξουσιοδότηση, εφόσον είναι τυπικά εντάξει και περιέχει τα στοιχεία του εξουσιοδοτούντος.
Στο προηγούμενο παράδειγμα π.χ οι 2 μάρτυρες ήταν αδερφές των κατηγορούμενων, επομένως, αν ...δεν με ήξεραν ή γνώριζαν ότι ...δεν είμαι ο δικηγόρος τους, θα το έλεγαν προφανώς, με απλά λόγια, η εξουσιοδότηση-πληρεξουσιότητα, δεν είναι κάτι τυπικό, αλλά κάτι ουσιαστικό και ευρύτερο, από μία υπογραφή, η οποία δεν έχει σημασία αν έχει τεθεί ιδιοχείρως, από τον πελάτη ή κατ' απομίμηση, από τον (εξουσιοδοτημένο ΉΔΗ, προφορικά ή γραπτά) δικηγόρο του !
Σε ακραίες περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχει ή έχει πάψει η πληρεξουσιότητα του δικηγόρου και ο τελευταίος ενεργεί αυθαίρετα ή ...νομίζοντας ότι έχει την εξουσιοδότηση του πελάτη, θεωρώ, ότι ΜΌΝΟΝ εκείνος, δηλαδή ο πελάτης, μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη της (ουσιαστικής) εξουσιοδότησης και οφείλει να αποδείξει την τυχόν ανυπαρξία της και όχι φυσικά η Υπηρεσία ή το Δικαστήριο, που την έλαβε υπόψη του.
Να πούμε, τέλος, ότι εξουσιοδότηση με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής, από το δικηγόρο, δέχονται οι διοικητικές Υπηρεσίες των Δικαστηρίων, αλλά σπάνια (δηλαδή, μάλλον ποτέ) οι λοιπές δημόσιες Υπηρεσίες, που εξακολουθούν να ζητούν θεώρηση, από ΚΕΠ ή Αστυνομικό Τμήμα...
Το ζήτημα αυτό, είχε έρθει στην επιφάνεια και με την υπόθεση Σώρρα, όπου ο απόφοιτος Νομικής, αλλά άσχετος με τη δικηγορική πραγματικότητα, Ν. Ευαγγελάτος, ρωτούσε το δικηγόρο του, πως είναι δυνατόν, να είναι φυγόποινος και να κρύβεται και να υπογράφει εξουσιοδότηση, για άσκηση έφεσης και αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής...
ΑπάντησηΔιαγραφή