"ο θάνατος του εμποράκου"

     Το θέμα άπτεται και του ντόρου περί δήθεν ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές, αλλά δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τον γνωστό τίτλο "Ποτέ την Κυριακή", αφενός γιατί έχει ήδη αναλυθεί το θέμα, πριν κάποια χρόνια, όταν προβλήθηκε το πρώτον, από τους δανειστές και αφετέρου, επειδή είναι ευρύτερες οι παρούσες σκέψεις.
  Ένας πολύ ταιριαστός τίτλος, θα ήταν και "βρε μανία με τις Κυριακές", διότι η ...εμμονή των δανειστών, σε ένα ήσσονος σημασίας (και ανεφάρμοστο στην Ελλάδα) ζήτημα, είναι ανεξήγητη, από την στιγμή, που η λειτουργία του εμπορίου, τις Κυριακές, έχει ΉΔΗ κριθεί αντισυνταγματική, από το ΣτΕ και κυρίως, επειδή, στην πράξη, όταν επιτράπηκε, άνοιξε μια πολύ μικρή μειοψηφία.
  Οι θρησκευτικοί και παραδοσιακοί λόγοι, που δεν επιτρέπουν την εργασία και το εμπόριο, κατά την Ημέρα, που είναι Αφιερωμένη στον Θεό (και εορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου, σε όλη τη διάρκεια του έτους), έχουν αναλυθεί, στην προηγούμενη ανάρτηση.
  Οι ίδιοι οι έμποροι, που αντιδρούν και ΔΕΝ ανοίγουν τα μαγαζιά τους, τις Κυριακές, υποθέτω, ότι δεν έχουν τόσο θρησκευτικά κίνητρα, αλλά σκέφτονται καθαρά οικονομικά : σε μια ήδη πεθαμένη Αγορά, το να ανοίξεις την Κυριακή, όπου οι μισθοί των εργαζομένων, έχουν μεγάλη προσαύξηση, απλά θα μεγαλώσει ...την ζημιά σου, αν "μπαίνεις μέσα" ποιος ο λόγος να ανοίξεις ;
  Και φυσικά έχουν δίκιο όσοι λένε, ότι ένα τέτοιο μέτρο θα ευνοούσε ΜΌΝΟΝ τις μεγάλες αλυσίδες και πολυεθνικές, με τους μισθούς πείνας, που δίνουν...
   Η (πολύ) μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, είναι ΚΑΤΆ της κατάργησης της Κυριακάτικης Αργίας, αν και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ωστόσο δεν λείπουν και τα χάπατα εκείνα, που νομίζουν ότι θα σωζόταν η χώρα, αν άνοιγαν τα καταστήματα τις Κυριακές (ίσως είναι ...απόγονοι όσων κρέμασαν τον Πατροκοσμά).
   Μάλιστα, μέσα από τα φερέφωνα της κρατικής προπαγάνδας (βλ. ερτ) εκφράστηκε η (φρούδα) ελπίδα, πως αυτή τη φορά, το μέτρο δεν θα καταπέσει στα Δικαστήρια, επειδή έρχεται ως Νόμος και όχι ως υπουργική απόφαση (προφανώς, ξεχνούν την ύπαρξη και την ανωτερότητα του Συντάγματος και ποιος άλλωστε μπορεί να τους κατηγορήσει, όταν το τελευταίο έχει γίνει κουρελόχαρτο, όταν οι αντισυνταγματικοί Νόμοι, από εξαίρεση, έχουν ...γίνει ο κανόνας στην Μπανανία των Βαλκανίων, όπου ζούμε ;)
   Πέρα από αυτά, με μια απλή ματιά-παρατήρηση, στους (άλλοτε) εμπορικούς δρόμους των πόλεων, βλέπει κανείς τον "θάνατο του εμποράκου", παντού άδεια, κλειστά και προς ενοικίαση καταστήματα !
   Εκτός από την οικονομική κρίση και ύφεση και την ληστρική υπερφορολόγηση, η μικρομεσαία επιχείρηση, που θεωρείται και η ραχοκοκκαλιά μιας Οικονομίας, πλήττεται, εκτιμώ και από την τάση του καταναλωτή, να επιλέγει-προτιμά τα λεγόμενα "μεγάλα" και "επώνυμα" καταστήματα, το λεγόμενο brand name παίζει, πλέον, μεγαλύτερο ίσως ρόλο, από ότι στο παρελθόν.
    Εναπόκειται επομένως και στους ίδιους τους μικρομεσαίους εμπόρους και επιχειρηματίες, είτε να χτίσουν ένα "καλό όνομα" (μέσα από καλές υπηρεσίες κλπ), είτε να εξετάσουν το ενδεχόμενο της ανάπτυξης, υπό την ομπρέλα ενός franchising, είτε να κάνουν δικούς τους συνεταιρισμούς και ενώσεις, όπως παρατηρείται ήδη (σε ηλεκτρικά είδη, έπιπλα, οπτικά κλπ).
    Διότι, υπό συνθήκες ύφεσης και έντονου ανταγωνισμού, προφανώς, θα επιβιώσουν μόνον οι καλύτεροι, έντιμοι και σοβαροί και όχι όσοι πάνε για "αρπαχτές"...