Ένας διαδεδομένος αστικός μύθος, που διδάσκεται σε σχολεία και Πανεπιστήμια, λέει, ότι στην χώρα μας, υπάρχουν 3 εξουσίες και είναι διακριτές-ανεξάρτητες : νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική.
Απέναντι στην "πραγματικότητα" των βιβλίων και των συνταγματολόγων, υπάρχει η σκληρή καθημερινή πραγματικότητα, που διαφέρει-απέχει παρασάγγας.
Μετά από πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, αναφορικά με τον χρόνο παραγραφής των αξιώσεων της φορολογικής Διοίκησης, έναντι των πολιτών, οι δικαστές δέχτηκαν επίθεση, από τον "τσε γκεβάρα" του διαδικτύου, τον Πολάκη και όχι μόνον, από Υπουργούς, φαντάζομαι, αλλά και από άλλα -αριστερά- χάπατα.
Σε μια τέτοια περίπτωση, όπου οι δικαστές απλά εφάρμοσαν το Νόμο, έκαναν δηλαδή τη δουλειά τους, δεν μπορεί παρά να είμαστε 100% με το μέρος τους, αυτό είναι ξεκάθαρο !
Σε μια άλλη ωστόσο περίπτωση, οι δικαστές (ή διχαστές, επειδή διχάζουν, με τις αποφάσεις τους, στην Ελλάδα, τουλάχιστον), απέδειξαν πόσο "γατάκια", είναι : αναφέρομαι φυσικά στο γεγονός ότι οι δανειστές, έβαλαν ως προϋπόθεση καταβολής της "δόσης", την απαλλαγή αλλοδαπών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, από (σοβαρές) διώξεις, που είχαν ασκηθεί εις βάρος τους.
Μπροστά στον κίνδυνο λοιπόν, να χαθεί η "δόση" και να πεθάνουν, λόγω στέρησης, τα κρατικοδίαιτα "πρεζάκια" (μεταξύ των οποίων και οι δικαστές), ασκήθηκε από τον Α.Π, "αυτεπάγγελτη" (χαχα) αίτηση αναίρεσης, κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος...
Και δεν είναι αυτό, το μοναδικό κρούσμα, όπου οι δικαστές εκτελούν εντολές πολιτικών παραγόντων, τελευταία υπήρξαν και άλλα και πάντα, οι Εισαγγελείς, που μονίμως αδρανούν ή κοιμούνται και δεν ιδρώνει το αυτί τους (ούτε υπό συνθήκες καύσωνα), όταν τελούνται αυτόφωρα εγκλήματα (ακόμα και κακουργήματα), ενεργοποιούνται, μόνον αν αναφέρει κάτι κάποιος Υπουργός κλπ (όπως με το Σπίρτζη και τους σεισμολόγους π.χ).
Διότι προφανώς, θέλουν να είναι αρεστοί, στην εκάστοτε εξουσία, που κρίνει και από την οποία εξαρτάται, η υπηρεσιακή τους εξέλιξη...
Για να μην μακρηγορώ, οι δικαστές ΚΑΜΊΑ εξουσία δεν έχουν, αυτή είναι η Αλήθεια, όταν δουλειά τους, είναι, να εφαρμόζουν το Νόμο, αυτό σημαίνει ότι είναι υποτελείς στον εκάστοτε Νομοθέτη, που αλλάζει τους Νόμους, κατά το δοκούν !
Για να πω, ένα ακραίο παράδειγμα, θα μπορούσε αύριο, ένας Νόμος, να χαρακτηρίσει, ως μη αξιόποινα, τα μισά εγκλήματα, που προβλέπει ο σημερινός-ισχύων Π.Κ, με συνέπεια δεκάδες χιλιάδες Δίκες να καταργηθούν και οι κατηγορούμενοι, να αθωωθούν (χωρίς να μπορούν τα γατάκια οι Δικαστές, να κάνουν κάτι άλλο, όσο και αν θα ήθελαν).
Βέβαια, πλέον και η νομοθετική εξουσία, που μοιάζει ως η ισχυρότερη, έχει εκφυλιστεί, καθώς πρακτικά ταυτίζεται με την εκτελεστική : οι Νόμοι, τα νομοσχέδια, έρχονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και οι βουλευτές της πλειοψηφίας, τα δέχονται και τα ψηφίζουν, ως πρόβατα (κυριολεκτικά)...
Αν ο κάθε Πολάκης, το κάθε αριστερό χάπατο, που επιτέθηκε στους Δικαστές, είχαν βασικές νομικές γνώσεις, θα ήξεραν ότι ουσιαστικά η κυβέρνηση κάνει κουμάντο και δεν θα αντιδρούσαν καν, σε μια ...μη αρεστή, δικαστική απόφαση !
Έτσι π.χ στο εξεταζόμενο θέμα, όπου υποτίθεται πως το ΣτΕ έβαλε ταφόπλακα στους φορολογικούς ελέγχους και ευνόησε δήθεν τους φοροφυγάδες κλπ., θα μπορούσε, η κυβέρνηση να φέρει Νόμο, που να λέει το εξής απλό και πολύ πιο σκληρό : όσοι θεωρούνται ύποπτοι για φοροδιαφυγή, ξέπλυμα κ.ο.κ, θα κληθούν σε εξηγήσεις, αν δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, τότε αυτόματα ΔΕΣΜΕΎΕΤΑΙ-ΔΗΜΕΎΕΤΑΙ όλο το ποσόν ή ένα μέρος του και μπαίνει αμέσως στα (τρύπια) κρατικά ταμεία, ΤΌΣΟ ΑΠΛΆ, ούτε φωνές, για δικαστικά νιαουρίσματα, ούτε τίποτε...
Το ΜΌΝΟ εμπόδιο, το μόνο ανάχωμα, στις ορέξεις της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας και αντίστοιχα το μοναδικό "όπλο" των διχαστών, είναι το Σύνταγμα, θα πρέπει ο Νόμος, να μην έρχεται σε αντίθεση με αυτό, εκεί μόνον θέλει λίγη προσοχή.
Έτσι, π.χ στην ως άνω "πρόταση", δεν υπάρχει ζήτημα αντισυνταγματικότητας, διότι το Σύνταγμα, όταν μιλάει για προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, αναφέρεται μόνον σε εμπράγματα δικαιώματα, όχι σε ενοχικά, όπως είναι οι καταθέσεις σε τράπεζες...(εξάλλου, αν το ακίνητο κάποιου είναι προϊόν εγκλήματος-ξεπλύματος, φαντάζομαι ότι ...δεν προστατεύεται, ούτε αυτό, από το Σύνταγμα !)
Απέναντι στην "πραγματικότητα" των βιβλίων και των συνταγματολόγων, υπάρχει η σκληρή καθημερινή πραγματικότητα, που διαφέρει-απέχει παρασάγγας.
Μετά από πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, αναφορικά με τον χρόνο παραγραφής των αξιώσεων της φορολογικής Διοίκησης, έναντι των πολιτών, οι δικαστές δέχτηκαν επίθεση, από τον "τσε γκεβάρα" του διαδικτύου, τον Πολάκη και όχι μόνον, από Υπουργούς, φαντάζομαι, αλλά και από άλλα -αριστερά- χάπατα.
Σε μια τέτοια περίπτωση, όπου οι δικαστές απλά εφάρμοσαν το Νόμο, έκαναν δηλαδή τη δουλειά τους, δεν μπορεί παρά να είμαστε 100% με το μέρος τους, αυτό είναι ξεκάθαρο !
Σε μια άλλη ωστόσο περίπτωση, οι δικαστές (ή διχαστές, επειδή διχάζουν, με τις αποφάσεις τους, στην Ελλάδα, τουλάχιστον), απέδειξαν πόσο "γατάκια", είναι : αναφέρομαι φυσικά στο γεγονός ότι οι δανειστές, έβαλαν ως προϋπόθεση καταβολής της "δόσης", την απαλλαγή αλλοδαπών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, από (σοβαρές) διώξεις, που είχαν ασκηθεί εις βάρος τους.
Μπροστά στον κίνδυνο λοιπόν, να χαθεί η "δόση" και να πεθάνουν, λόγω στέρησης, τα κρατικοδίαιτα "πρεζάκια" (μεταξύ των οποίων και οι δικαστές), ασκήθηκε από τον Α.Π, "αυτεπάγγελτη" (χαχα) αίτηση αναίρεσης, κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος...
Και δεν είναι αυτό, το μοναδικό κρούσμα, όπου οι δικαστές εκτελούν εντολές πολιτικών παραγόντων, τελευταία υπήρξαν και άλλα και πάντα, οι Εισαγγελείς, που μονίμως αδρανούν ή κοιμούνται και δεν ιδρώνει το αυτί τους (ούτε υπό συνθήκες καύσωνα), όταν τελούνται αυτόφωρα εγκλήματα (ακόμα και κακουργήματα), ενεργοποιούνται, μόνον αν αναφέρει κάτι κάποιος Υπουργός κλπ (όπως με το Σπίρτζη και τους σεισμολόγους π.χ).
Διότι προφανώς, θέλουν να είναι αρεστοί, στην εκάστοτε εξουσία, που κρίνει και από την οποία εξαρτάται, η υπηρεσιακή τους εξέλιξη...
Για να μην μακρηγορώ, οι δικαστές ΚΑΜΊΑ εξουσία δεν έχουν, αυτή είναι η Αλήθεια, όταν δουλειά τους, είναι, να εφαρμόζουν το Νόμο, αυτό σημαίνει ότι είναι υποτελείς στον εκάστοτε Νομοθέτη, που αλλάζει τους Νόμους, κατά το δοκούν !
Για να πω, ένα ακραίο παράδειγμα, θα μπορούσε αύριο, ένας Νόμος, να χαρακτηρίσει, ως μη αξιόποινα, τα μισά εγκλήματα, που προβλέπει ο σημερινός-ισχύων Π.Κ, με συνέπεια δεκάδες χιλιάδες Δίκες να καταργηθούν και οι κατηγορούμενοι, να αθωωθούν (χωρίς να μπορούν τα γατάκια οι Δικαστές, να κάνουν κάτι άλλο, όσο και αν θα ήθελαν).
Βέβαια, πλέον και η νομοθετική εξουσία, που μοιάζει ως η ισχυρότερη, έχει εκφυλιστεί, καθώς πρακτικά ταυτίζεται με την εκτελεστική : οι Νόμοι, τα νομοσχέδια, έρχονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και οι βουλευτές της πλειοψηφίας, τα δέχονται και τα ψηφίζουν, ως πρόβατα (κυριολεκτικά)...
Αν ο κάθε Πολάκης, το κάθε αριστερό χάπατο, που επιτέθηκε στους Δικαστές, είχαν βασικές νομικές γνώσεις, θα ήξεραν ότι ουσιαστικά η κυβέρνηση κάνει κουμάντο και δεν θα αντιδρούσαν καν, σε μια ...μη αρεστή, δικαστική απόφαση !
Έτσι π.χ στο εξεταζόμενο θέμα, όπου υποτίθεται πως το ΣτΕ έβαλε ταφόπλακα στους φορολογικούς ελέγχους και ευνόησε δήθεν τους φοροφυγάδες κλπ., θα μπορούσε, η κυβέρνηση να φέρει Νόμο, που να λέει το εξής απλό και πολύ πιο σκληρό : όσοι θεωρούνται ύποπτοι για φοροδιαφυγή, ξέπλυμα κ.ο.κ, θα κληθούν σε εξηγήσεις, αν δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, τότε αυτόματα ΔΕΣΜΕΎΕΤΑΙ-ΔΗΜΕΎΕΤΑΙ όλο το ποσόν ή ένα μέρος του και μπαίνει αμέσως στα (τρύπια) κρατικά ταμεία, ΤΌΣΟ ΑΠΛΆ, ούτε φωνές, για δικαστικά νιαουρίσματα, ούτε τίποτε...
Το ΜΌΝΟ εμπόδιο, το μόνο ανάχωμα, στις ορέξεις της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας και αντίστοιχα το μοναδικό "όπλο" των διχαστών, είναι το Σύνταγμα, θα πρέπει ο Νόμος, να μην έρχεται σε αντίθεση με αυτό, εκεί μόνον θέλει λίγη προσοχή.
Έτσι, π.χ στην ως άνω "πρόταση", δεν υπάρχει ζήτημα αντισυνταγματικότητας, διότι το Σύνταγμα, όταν μιλάει για προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, αναφέρεται μόνον σε εμπράγματα δικαιώματα, όχι σε ενοχικά, όπως είναι οι καταθέσεις σε τράπεζες...(εξάλλου, αν το ακίνητο κάποιου είναι προϊόν εγκλήματος-ξεπλύματος, φαντάζομαι ότι ...δεν προστατεύεται, ούτε αυτό, από το Σύνταγμα !)
Πόσο τραγικά υποκριτικό, είναι, να κατηγορούν τους Δικαστές, για κάλυψη των φοροφυγάδων, μιζαδόρων και λοιπών τρωκτικών, οι μαλάκες εκείνοι, που είχαν τις Λίστες στα χέρια τους και τις έκρυβαν σε συρτάρια, τις έβαζαν σε στικάκια και τις έχαναν, έσβηναν ονόματα, από αυτές και γενικά "κοσκίνιζαν, επειδή δεν ήθελαν να ζυμώσουν" ; Προφανώς, ήταν πολιτική απόφαση, να μην ελεγχθούν και έχουν συνέπειες, όσοι περιλαμβάνονται σε αμαρτωλές Λίστες, να αφεθεί το ζήτημα στη λήθη και στην παραγραφή, οι Δικαστές, ήρθαν απλά να επικυρώσουν μια ήδη ειλημμένη πολιτική απόφαση...
ΑπάντησηΔιαγραφή