Το να περιμένεις να παραιτηθεί Έλληνας πολιτικός, από την καρέκλα του, όσο αποτυχημένος και αν είναι, είναι σαν να περιμένεις να βγεις από τα Μνημόνια και την χρεοκοπία...
Η περίπτωση Κουρουμπλή είναι χαρακτηριστική, ωστόσο όχι η μόνη και σίγουρα όχι η χειρότερη, έχουν υπάρξει και περιπτώσεις, με εκατόμβες νεκρών, όπως το ναυάγιο του "Σάμινα" ή οι φωτιές στην Ηλεία, το 2007 !
Κοινό χαρακτηριστικό, είναι ότι όλοι οι ανεύθυνο-υπεύθυνοι Υπουργοί, προσπάθησαν να δικαιολογηθούν, με αστείες δικαιολογίες : τότε έφταιγε ο "στρατηγός άνεμος", τώρα τα κρύα ρεύματα και ο Πουνέντες...
Και φυσικά, κάτω από τους εκάστοτε πολιτικούς προϊσταμένους, υπάρχουν δεκάδες ή εκατοντάδες Δ.Υ, που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, ωστόσο, δεν περιμένεις, από αυτούς να παραιτηθούν, αφενός, γιατί θα πεινάσουν και αφετέρου, επειδή πάντα φταίει ο ανώτερος, όταν υπάρχει Ιεραρχία και οι από κάτω, εκτελούν εντολές των από πάνω.
Αυτό το εμμονικό, το ψυχοπαθολογικό "κόλλημα" στην καρέκλα, είναι πραγματικά απίστευτο και σίγουρα δύσκολο να ερμηνευτεί, με όρους Λογικής !
Τι μπορεί άραγε να κάνει, έναν ανίκανο και αποτυχημένο Υπουργό ή άλλο κρατικοδίαιτο λειτουργό, να παραμένει στην θέση του (εκτός από την έλλειψη φιλότιμου, αξιοπρέπειας, ΑΝΘΡΩΠΙΆΣ και ευθιξίας, εννοείται) ;
Θεωρώ, προσωπική άποψη, ότι είναι ο φόβος απόκτησης κακής υστεροφημίας, εφόσον αυτοί, σε αυτό το ανώτατο επίπεδο, προφανώς, δεν θα πεινάσουν, αν παραιτηθούν...
Η αγάπη, όμως, για την καρέκλα και το γάντζωμα, επάνω της, ακόμα και αν κάποιος είναι υπαίτιος, για το θάνατο πολλών ανθρώπων, προφανώς δεν εξασφαλίζει καλή υστεροφημία, μάλλον το αντίθετο.
Κατά καιρούς, σε μονόστηλα, κανονικών ή ηλεκτρονικών εφημερίδων, δημοσιεύεται η είδηση ότι "πέθανε ο τέως βουλευτής ή Υπουργός τάδε" και πραγματικά, δεν τον ξέρει, ούτε η μάνα του, που λέει ο λόγος, το όνομα και το επίθετό του, δε λένε τίποτα και σε κανέναν, για ...ποια υστεροφημία, επομένως παλεύουν ;
Περισσότερο πιθανόν, θα ήταν να τους γράψει η Ιστορία, αν είχαν παραιτηθεί, παρά τώρα, που μένουν στην καρέκλα τους και δεν κάνουν τίποτα ή τα κάνουν σαν τα μούτρα τους !
Τώρα, όταν θα πεθάνουν και αυτοί, οι μόνοι, που ίσως θα θυμούνται τα ονόματά τους, θα είναι όσοι διορίστηκαν από αυτούς, σε κάποια κρατική αργομισθία και γενικά όσοι έτυχαν κάποιας εξυπηρέτησης (κοινώς, ρουσφετιού) από αυτούς και θα πουν ένα βιαστικό "ο Θεός να τον συγχωρήσει" (εξαιρετικά δύσκολο, αλλά αυτό είναι άλλο, μεγάλο, κεφάλαιο) και τέλος.
Άλλωστε και από την παρούσα Βουλή, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, ΑΓΝΟΕΊ τα ονοματεπώνυμα του 80%, τουλάχιστον, των βουλευτών (ένας ακόμα λόγος, για να μειωθούν σε διακόσιους).
Αν ξαναπιάσουμε την περίπτωση Κουρουμπλή, ως τι θα μπορούσε να τον θυμάται ο κόσμος ή να τον καταγράψει η Ιστορία, άραγε, μετά θάνατον ;
Ως τον Υπουργό Ναυτιλίας, που άφηνε τα σαπιοκάραβα να κυκλοφορούν (άσχετα, αν κάνουν ή όχι λαθρεμπόριο) και την πετρελαιοκηλίδα, να φτάσει από την Σαλαμίνα, στην Γλυφάδα, λόγω αδιαφορίας και μη έγκαιρου περιορισμού της ;
Μιλάμε για έναν ακόμα, τέως πασόκο, για ένα ακόμα ορφανό του παπανδρεϊσμού, που βρήκε καταφύγιο, στην αγκαλιά του Τσιπρανδρέου, όταν πλάκωσε η σκοτεινιά το ΠΑΣΟΚ, "είδε φως και μπήκε" στα γραφεία του συριζα (είναι έκφραση, όχι τρολάρισμα, για το πρόβλημα υγείας του).
Τι υπηρεσίες, έχει προσφέρει στην πατρίδα, ως πολιτικός, ο Κουρουμπλής, δηλαδή ο κάθε αντίστοιχος Κουρουμπλής, ώστε να τον θυμάται κανείς, μετά θάνατον ;
Διότι, προφανώς, το να διορίζεις σε κρατικές αργομισθίες, συγγενείς, φίλους, χωριανούς και πελάτες-ψηφοφόρους, δεν είναι υπηρεσία προς την πατρίδα, μάλλον το αντίθετο, αφού αυξάνεις την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, με το μισθό, μερικών ακόμα κρατικοδίαιτων τρωκτικών !
Θυμάμαι, πριν 3 περίπου χρόνια, πρέπει να ήταν, σε μια καφετέρια της γειτονιάς μου, κάθονταν 3-4 άνδρες, στα 50 φεύγα και σε μια στιγμή, χτύπησε το τηλέφωνο ενός (μάλλον sms), ο οποίος είχε κάποιο πρόβλημα, στο ένα του μάτι και γυρίζει και λέει στους άλλους : "είναι από το γραφείο του Κουρουμπλή, μου εύχονται χρόνια πολλά"...
Δεν χρειάζεται να είσαι σαΐνι, για να καταλάβεις, ότι αυτός, με ενάμιση μάτι καλό, που θα μπορούσε δηλαδή να εργαστεί κανονικά, είχε βγάλει προφανώς, αναπηρική σύνταξη, με τη μεσολάβηση του "γραφείου Κουρουμπλή", της ...υπουργάρας αυτής, ώστε να ζει από τα έτοιμα και σε βάρος της κοινωνίας.
Και φυσικά, αυτός ο πονηρός, όταν έκανε βαβά στο ματάκι του, πήγε σε ομοιοπαθή πολιτικό, για να του βγάλει σύνταξη, πίστεψε ότι εκείνος, θα καταλάβει καλύτερα ...την ανάγκη του, να μην εργάζεται, να μην κάνει τίποτα και να πληρώνεται.
Η περίπτωση Κουρουμπλή είναι χαρακτηριστική, ωστόσο όχι η μόνη και σίγουρα όχι η χειρότερη, έχουν υπάρξει και περιπτώσεις, με εκατόμβες νεκρών, όπως το ναυάγιο του "Σάμινα" ή οι φωτιές στην Ηλεία, το 2007 !
Κοινό χαρακτηριστικό, είναι ότι όλοι οι ανεύθυνο-υπεύθυνοι Υπουργοί, προσπάθησαν να δικαιολογηθούν, με αστείες δικαιολογίες : τότε έφταιγε ο "στρατηγός άνεμος", τώρα τα κρύα ρεύματα και ο Πουνέντες...
Και φυσικά, κάτω από τους εκάστοτε πολιτικούς προϊσταμένους, υπάρχουν δεκάδες ή εκατοντάδες Δ.Υ, που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, ωστόσο, δεν περιμένεις, από αυτούς να παραιτηθούν, αφενός, γιατί θα πεινάσουν και αφετέρου, επειδή πάντα φταίει ο ανώτερος, όταν υπάρχει Ιεραρχία και οι από κάτω, εκτελούν εντολές των από πάνω.
Αυτό το εμμονικό, το ψυχοπαθολογικό "κόλλημα" στην καρέκλα, είναι πραγματικά απίστευτο και σίγουρα δύσκολο να ερμηνευτεί, με όρους Λογικής !
Τι μπορεί άραγε να κάνει, έναν ανίκανο και αποτυχημένο Υπουργό ή άλλο κρατικοδίαιτο λειτουργό, να παραμένει στην θέση του (εκτός από την έλλειψη φιλότιμου, αξιοπρέπειας, ΑΝΘΡΩΠΙΆΣ και ευθιξίας, εννοείται) ;
Θεωρώ, προσωπική άποψη, ότι είναι ο φόβος απόκτησης κακής υστεροφημίας, εφόσον αυτοί, σε αυτό το ανώτατο επίπεδο, προφανώς, δεν θα πεινάσουν, αν παραιτηθούν...
Η αγάπη, όμως, για την καρέκλα και το γάντζωμα, επάνω της, ακόμα και αν κάποιος είναι υπαίτιος, για το θάνατο πολλών ανθρώπων, προφανώς δεν εξασφαλίζει καλή υστεροφημία, μάλλον το αντίθετο.
Κατά καιρούς, σε μονόστηλα, κανονικών ή ηλεκτρονικών εφημερίδων, δημοσιεύεται η είδηση ότι "πέθανε ο τέως βουλευτής ή Υπουργός τάδε" και πραγματικά, δεν τον ξέρει, ούτε η μάνα του, που λέει ο λόγος, το όνομα και το επίθετό του, δε λένε τίποτα και σε κανέναν, για ...ποια υστεροφημία, επομένως παλεύουν ;
Περισσότερο πιθανόν, θα ήταν να τους γράψει η Ιστορία, αν είχαν παραιτηθεί, παρά τώρα, που μένουν στην καρέκλα τους και δεν κάνουν τίποτα ή τα κάνουν σαν τα μούτρα τους !
Τώρα, όταν θα πεθάνουν και αυτοί, οι μόνοι, που ίσως θα θυμούνται τα ονόματά τους, θα είναι όσοι διορίστηκαν από αυτούς, σε κάποια κρατική αργομισθία και γενικά όσοι έτυχαν κάποιας εξυπηρέτησης (κοινώς, ρουσφετιού) από αυτούς και θα πουν ένα βιαστικό "ο Θεός να τον συγχωρήσει" (εξαιρετικά δύσκολο, αλλά αυτό είναι άλλο, μεγάλο, κεφάλαιο) και τέλος.
Άλλωστε και από την παρούσα Βουλή, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, ΑΓΝΟΕΊ τα ονοματεπώνυμα του 80%, τουλάχιστον, των βουλευτών (ένας ακόμα λόγος, για να μειωθούν σε διακόσιους).
Αν ξαναπιάσουμε την περίπτωση Κουρουμπλή, ως τι θα μπορούσε να τον θυμάται ο κόσμος ή να τον καταγράψει η Ιστορία, άραγε, μετά θάνατον ;
Ως τον Υπουργό Ναυτιλίας, που άφηνε τα σαπιοκάραβα να κυκλοφορούν (άσχετα, αν κάνουν ή όχι λαθρεμπόριο) και την πετρελαιοκηλίδα, να φτάσει από την Σαλαμίνα, στην Γλυφάδα, λόγω αδιαφορίας και μη έγκαιρου περιορισμού της ;
Μιλάμε για έναν ακόμα, τέως πασόκο, για ένα ακόμα ορφανό του παπανδρεϊσμού, που βρήκε καταφύγιο, στην αγκαλιά του Τσιπρανδρέου, όταν πλάκωσε η σκοτεινιά το ΠΑΣΟΚ, "είδε φως και μπήκε" στα γραφεία του συριζα (είναι έκφραση, όχι τρολάρισμα, για το πρόβλημα υγείας του).
Τι υπηρεσίες, έχει προσφέρει στην πατρίδα, ως πολιτικός, ο Κουρουμπλής, δηλαδή ο κάθε αντίστοιχος Κουρουμπλής, ώστε να τον θυμάται κανείς, μετά θάνατον ;
Διότι, προφανώς, το να διορίζεις σε κρατικές αργομισθίες, συγγενείς, φίλους, χωριανούς και πελάτες-ψηφοφόρους, δεν είναι υπηρεσία προς την πατρίδα, μάλλον το αντίθετο, αφού αυξάνεις την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, με το μισθό, μερικών ακόμα κρατικοδίαιτων τρωκτικών !
Θυμάμαι, πριν 3 περίπου χρόνια, πρέπει να ήταν, σε μια καφετέρια της γειτονιάς μου, κάθονταν 3-4 άνδρες, στα 50 φεύγα και σε μια στιγμή, χτύπησε το τηλέφωνο ενός (μάλλον sms), ο οποίος είχε κάποιο πρόβλημα, στο ένα του μάτι και γυρίζει και λέει στους άλλους : "είναι από το γραφείο του Κουρουμπλή, μου εύχονται χρόνια πολλά"...
Δεν χρειάζεται να είσαι σαΐνι, για να καταλάβεις, ότι αυτός, με ενάμιση μάτι καλό, που θα μπορούσε δηλαδή να εργαστεί κανονικά, είχε βγάλει προφανώς, αναπηρική σύνταξη, με τη μεσολάβηση του "γραφείου Κουρουμπλή", της ...υπουργάρας αυτής, ώστε να ζει από τα έτοιμα και σε βάρος της κοινωνίας.
Και φυσικά, αυτός ο πονηρός, όταν έκανε βαβά στο ματάκι του, πήγε σε ομοιοπαθή πολιτικό, για να του βγάλει σύνταξη, πίστεψε ότι εκείνος, θα καταλάβει καλύτερα ...την ανάγκη του, να μην εργάζεται, να μην κάνει τίποτα και να πληρώνεται.
Οι σύγχρονοι πολιτικοί, στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να ελπίζουν μήπως δοθεί το όνομά τους, σε καμία πλατεία, δρόμο, γέφυρα ή σήραγγα, αλλά αυτό ελάχιστη αξία έχει, αφού σπάνια οι άνθρωποι αναρωτιούνται ποιος είναι αυτός, που αναφέρεται στην Οδό και πολύ σπανιότερα ψάχνουν να το βρουν...Για να κερδίσεις υστεροφημία, πρέπει να σε γράψουν τα ιστορικά βιβλία του μέλλοντος και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να κάνεις κάτι Μεγάλο, Καλό, Δίκαιο και κυρίως να αναγνωρίσεις έγκαιρα και να ανταποκριθείς με επιτυχία, στις ανάγκες της εποχής σου !
ΑπάντησηΔιαγραφή