τι επενδύσεις θέλουμε ;

     Το νέο αφήγημα, του επίσης νέου, βελτιωμένου (όπως τα απορρυπαντικά) συριζα, είναι οι ιδιωτικές επενδύσεις, έννοια που στο παρελθόν, πολεμούσε μανιωδώς, σε δρόμους, Βουλή και δικαστήρια...(όταν μάλιστα μιλάνε για "ανάγκη επενδύσεων", ακόμα και "κλασικοί" αριστεροί, όπως ο Κούλογλου, ε, τότε λες, πως όλα είναι πιθανά, σε αυτή τη ζωή !)
  Μάλιστα, κυβέρνηση και ΜΜΕ, προσπάθησαν να συνδέσουν και το σύντομο πέρασμα του ζεύγους Μακρόν, με αυτές, επειδή συνοδευόταν και από καμιά 40ρια επιχειρηματίες.
  Εκ των πραγμάτων, ούτε επενδύσεις, ούτε καν συζήτηση για αυτές, δεν μπορεί-προλαβαίνει να γίνει σε ...24 ώρες, που έμειναν στην Αθήνα, η επίσκεψη Μακρόν, είχε μόνον συμβολικό χαρακτήρα και απλά επιβεβαίωσε την παραδοσιακή φιλία Ελλάδας-Γαλλίας.
   Όπως έχουμε ξαναπεί, δηλαδή δεν το λέμε εμείς, η Ιστορία το λέει, η Γαλλία έχει φιλλεληνική διάθεση και κυρίως, δε μένει στα λόγια, αλλά το δείχνει και έμπρακτα, που είναι και το σημαντικότερο !
   Διότι, στα λόγια, πολλοί θεωρούν ως συμμάχους μας, τους Ρώσους, επειδή είναι ομόδοξοι, ωστόσο οι τελευταίοι, έχουν γίνει κολλητοί, με τον αλλόθρησκο Ερντογάν, επειδή ...είναι καλός πελάτης και αγοράζει αβέρτα τα ρώσικα προϊόντα, για να επιβεβαιωθεί έτσι, ότι το χρήμα, είναι για κάποιους, ο μοναδικός Θεός.
   Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, στις επενδύσεις, δηλαδή, πρέπει πρώτα από όλα, να ξεκαθαρίσουμε εμείς, αλλά και οι επίδοξοι επενδυτές, τι σόι επενδύσεις, έχει ανάγκη η Ελλάδα.
   Και φυσικά, οι υποψήφιοι επενδυτές, δεν είναι απαραίτητο, να είναι Γάλλοι, η εθνικότητα μικρή έως καμία σημασία έχει, το ζητούμενο είναι, να υπάρξει αμοιβαίο όφελος !
    Να υπενθυμίσω, σε όσους έχουν κοντή μνήμη, ότι οι Γάλλοι, από την επένδυσή τους, στην Εμπορική Τράπεζα, έχασαν πάνω από 1 δις ευρώ, ενώ και τα Carrefour είχαν άσχημη κατάληξη, οπότε ίσως η Ελλάδα, να μην αποτελεί και την πρώτη τους επιλογή... 
    Επίσης, όσοι ονειρεύονται ξένες επενδύσεις, στην χώρα μας, είτε αριστεροί, που ...είδαν το φως, σε μεγάλη ηλικία, είτε δημοσιογράφοι, ΤΟ ΠΡΏΤΟ, που θα έπρεπε να ρωτήσουν τους Γάλλους, είναι γιατί έφτιαξαν εργοστάσια αυτοκινήτων, στην Τουρκία και όχι εδώ !
    Στην Ελλάδα, κατά το παρελθόν, όχι μόνον, δεν ήταν καλοδεχούμενες οι επενδύσεις, αλλά τις διώχναμε κιόλας, βίαια, ενώ και το "περιβάλλον", από άποψη υπερφορολόγησης, συνεχούς αλλαγής του θεσμικού πλαισίου, γραφειοκρατίας και των λοιπών δεινών της Δημόσιας Διοίκησης, δεν το λες και "ιδανικό", για προσέλκυση επενδύσεων.
    Ας δούμε τώρα, τι ανάγκες επενδύσεων, έχει η χώρα μας, με σειρά σπουδαιότητας, από τις λιγότερο αναγκαίες, στις περισσότερο :
    Καταρχάς, πολλοί είπαν ότι οι Γάλλοι, έρχονται εδώ, για να αγοράσουν "τα νερά" και άλλες τυχόν ΔΕΚΟ, το οποίο έχει και τη μικρότερη (όχι αμελητέα, πάντως) αξία, το να πάρεις δηλαδή μια ήδη υφιστάμενη επιχείρηση (εσωτερικού) και να την αναπτύξεις.
    Εδώ να ανοίξουμε παρένθεση, για να πούμε το αυτονόητο, ότι οι αποκρατικοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις, έχουν μείνει πίσω, από τότε που "πήγαιναν τρένο", όσο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ ήταν ο Πιτσιόρλας, ενώ τώρα, που ...αναβαθμίστηκε (;) σε Υπουργός, δεν κουνιέται φύλλο !
    Μετά τις ιδιωτικοποιήσεις (σε σημείο, που το Δημόσιο, να μην ελέγχει ούτε μία "επιχείρηση"), σε σειρά σπουδαιότητας, έρχονται οι υποδομές, τα τεχνικά έργα, δρόμοι, λιμάνια κλπ, τα οφέλη των οποίων, για τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και γενικά, είναι πολλαπλασιαστικά, έρχονται με εκθετικό ρυθμό.
    Είναι ντροπή, ένας δρόμος (Ιονία Οδός) να τελειώνει σε ...11 χρόνια και το καλοκαίρι, μέρα παρά μέρα, να έχουμε νεκρό, σε δρόμο της Κρήτης, λες και είναι πόλεμος και φυσικά, αυτό το έγκλημα, μπορεί να αποδοθεί, μόνον στους πολιτικούς, που παίρνουν ένα σκασμό λεφτά, από την Ε.Ε, για έργα και δεν μπορούν ούτε αυτά να απορροφήσουν, ακόμα και μέσα στις πόλεις, οι τριτοκοσμικοί, γεμάτοι λακκούβες, δρόμοι, απεικονίζουν το ποιόν των Δημάρχων τους...
   Το επόμενο στάδιο, είναι οι επενδύσεις στην Ενέργεια, σε πρώτες ύλες και ορυκτά : ήλιος, άνεμος, πετρέλαια, φυσικό αέριο και πολύτιμα μέταλλα, που μπορούν να αποτελέσουν σημαντική πηγή εσόδων, για το Κράτος και μάλιστα σε βάθος χρόνου !
    Το τελευταίο όμως και σημαντικότερο, είναι να γίνουν στην χώρα μας ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΈΣ επενδύσεις, να αρχίσει να παράγει, να ξεφύγει από το πεδίο των υπηρεσιών, μόνον έτσι "θα μεγαλώσει η πίτα", θα αυξηθούν τα έσοδα των δημόσιων ταμείων, αλλά και το διαθέσιμο εισόδημα του πολίτη.
    Η παραγωγή, οφείλει να ξεκινήσει, από τον πρωτογενή τομέα, από τα τρόφιμα, τα οποία δεν θα πάψουν ποτέ να έχουν ζήτηση, να εκμεταλλευτούμε τα πλεονεκτήματα της ελληνικής Γης και υπαίθρου και να δοθούν κίνητρα, για ανάπτυξη της Γεωργίας και της Κτηνοτροφίας, ώστε και επάρκεια στο εσωτερικό να υπάρχει και εξαγωγές να γίνονται.
    Π.χ μιας και μιλάμε για τους Γάλλους ακόμα, λόγω της πρόσφατης επίσκεψης Μακρόν, οι οποίοι είναι διάσημοι για τα κρασιά τους, θα μπορούσαν να γίνουν συμπράξεις με ελληνικές οινοποιητικές εταιρίες, για περαιτέρω ανάπτυξη της αμπελουργίας και επέκταση σε νέα προϊόντα (βλέπε ελληνική σαμπάνια).
    Εδώ, ανοίγω νέα παρένθεση, διότι τον Αύγουστο, στο χωριό, έπινα τσίπ(ου)ρα, με πάγο και όχι π.χ μπύρα και μάλιστα χύμα, θέλω να πω ότι και το τσίπουρο, είναι προϊόν, με περιθώρια ανάπτυξης, πέρα από κρασί, μπύρα, ούζο κλπ.
    Ο θησαυρός, βέβαια, της ελληνικής Γης, ονομάζεται "ελαιόλαδο", το πιο νόστιμο και υγιεινό λάδι, όπου και εδώ υπάρχουν ακόμα μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης και πεδίο δόξης λαμπρό, για υποψήφιους επενδυτές, εγχώριους και μη.
     Βέβαια, μετά το στάδιο αυτό, αναγκαία πρέπει να έχεις και βιοτεχνία, αλλά και βιομηχανία και δη βαριά, ώστε τα παραγόμενα προϊόντα σου, να εξάγονται και να εισρέει χρήμα, στην χώρα, χωρίς εργοστάσια, δεν μπορείς να πετύχεις ανάπτυξη και πλεονάσματα.
     Επομένως, καλό είναι ότι η τελευταία αριστερή κυβέρνηση, άρχισε να αναγνωρίζει την αξία και την σημασία των ιδιωτικών επενδύσεων, ωστόσο, από το στάδιο της αναγνώρισης, μέχρι το στάδιο της συνειδητοποίησης και της υλοποίησης, υπάρχει σημαντική απόσταση !
     Διότι, στην πράξη, βλέπουμε όχι μόνον απουσία διάθεσης για προσέλκυση επενδύσεων, αλλά και ...διώξιμο επίδοξων επενδυτών, όπως π.χ η μη έκδοση άδειας, για γυρίσματα ξένων τηλεοπτικών σειρών, με τεράστια τηλεθέαση παγκοσμίως, σε ελληνικά τοπία, που θα αποτελούσε και την καλύτερη, έμμεση, διαφήμισή τους, η κωλυσιεργία στην ανάπλαση του Ελληνικού, το γεγονός ότι έχουμε υδατοδρόμια και όχι υδροπλάνα και ένα σωρό άλλες περιπτώσεις, που δείχνουν ότι η αξία των επενδύσεων, δεν έχει γίνει ακόμα απόλυτα (τι απόλυτα δηλαδή, ούτε καν σε ικανοποιητικό βαθμό) κατανοητή...