Ένα από τα σημαντικότερα αποδεικτικά μέσα, στην ποινική Δίκη, αν όχι το σημαντικότερο, είναι οι μάρτυρες (κατηγορίας, εν προκειμένω).
Ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας προβλέπει πώς εξετάζονται (ή όχι, δηλαδή εξαιρούνται) οι μάρτυρες από το Δικαστήριο και το βασικότερο όλων, είναι πως (κατά 99,9%) πρέπει να καταθέτουν γεγονότα και όχι προσωπικές και ...αυθαίρετες ίσως (αξιολογικές) κρίσεις !
Σύμφωνα με πραγματικά περιστατικά-πραγματική υπόθεση, ένας κατηγορούμενος, καταδικάστηκε από Δικαστήριο (επαρχίας), με βάση μαρτυρίες 2 προσώπων, που δεν τον είδαν να τελεί το αδίκημα, ωστόσο αναφέρθηκαν στο τι τους είπαν κάποιοι άλλοι...
Το κρίσιμο και περίεργο, ωστόσο, είναι πως ΔΕΝ κατονόμασαν αυτά τα πρόσωπα (!) και συγκεκριμένα, η μεν πρώτη μάρτυρας είπε πως ακούστηκε από συνομηλίκους του (έτσι γενικά), ο ...ανήλικος υιός του κατηγορούμενου, να λέει ότι τέλεσε(-αν) την πράξη, ο δε δεύτερος πως ...κάποιος ηλικιωμένος, του είπε πως ένα ακίνητο ανήκε στον κατηγορούμενο !!
Νομίζω περιττεύει να πούμε πόσο επικίνδυνο, είναι αυτό, για τα δικαιώματα του κατηγορούμενου και για μια στοιχειώδη δίκαιη Δίκη, αν αρχίσουν οι (ψευδο;)μάρτυρες, να λένε, έτσι γενικά και αόριστα, μου είπε ο Χ ή ο Ψ ή ακούστηκε ο Α να λέει στον Β, δίχως αυτά τα πρόσωπα να κατονομάζονται...
Για αυτό το λόγο, ο Νόμος απαγορεύει ρητά, αυτή την πρακτική και επιτάσσει, με ποινή ακυρότητας, το Δικαστήριο να μην λαμβάνει υπόψιν μαρτυρίες, για ...λεγόμενα άλλων, όταν δεν κατονομάζονται αυτοί "οι άλλοι" !
Εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, αποτελούν ίσως και παραδοσιακά, οι δημοσιογράφοι, όπου ισχύει το κλασικό ότι "ποτέ δεν αποκαλύπτουν τις πηγές τους" και κάποιοι άλλοι, που μπορεί να καλύπτονται από επαγγελματικό απόρρητο, όπως εμείς οι δικηγόροι.
Σε διαφορετική περίπτωση, αν γίνει δηλαδή δεκτή και ληφθεί υπόψη (ως προς την ενοχή) κατάθεση (μη αυτόπτη και μη αυτήκοου) μάρτυρα, που δεν κατονομάζει την πηγή των πληροφοριών του, αφενός η απόφαση καθίσταται αναιρετέα και αφετέρου μπορεί οι δικαστές να φέρουν πειθαρχικές (τουλάχιστον) ευθύνες και χρειάζεται προσοχή !
Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόβλεψη, θα άνοιγε η κερκόπορτα, για τον κάθε ψευδομάρτυρα, να λέει ψέματα, με το πρόσχημα, ότι όσα λέει, του τα είπε κάποιος άλλος άγνωστος και να γλιτώνει έτσι την κατηγορία της ψευδορκίας κλπ, αλλά και να τιμωρείται κάποιος πιθανόν αθώος...
Για τα αδικήματα της ψευδορκίας, ψευδούς καταμήνυσης και δυσφήμισης, απαιτείται βέβαια δόλος άμεσος, ωστόσο ΠΏΣ αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, το να καταθέτεις λόγια άλλων, τους οποίους δεν κατονομάζεις ; Ενδεχόμενος δόλος ή μήπως ...αμέλεια ; (χαχα)
Αν ξέρεις και είσαι σίγουρος για κάτι, το καταθέτεις και αναλαμβάνεις και την ευθύνη των λεγομένων σου, αν δεν είσαι σίγουρος, δεν το λες καθόλου, δεν κρύβεσαι πίσω από λόγια άλλων (υπαρκτών ή φανταστικών προσώπων) !
Τέλος, η ευθύνη αυτού που καταθέτει λόγια τρίτων, τους οποίους δεν κατονομάζει ή προσωπικά συμπεράσματα και εικασίες που κάνει, με βάση άλλα γεγονότα, δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να αίρεται, με το σκεπτικό ότι αποτελούν "προσωπικές αξιολογικές κρίσεις" και άσχετα αν αυτές ΔΕΝ πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν, από το Δικαστήριο (συμβαίνουν και αβλεψίες όμως, όπως στην εξεταζόμενη περίπτωση, από τους δικαστές, που δέχτηκαν αόριστες αναφορές σε τρίτους), που χρειάζεται "χειροπιαστά γεγονότα", για να σχηματίσει ασφαλή δικανική κρίση, πόσο μάλλον καταδικαστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.