Η χώρα μας απέκτησε το προσωνύμιο "ψωροκώσταινα", επειδή στα πρώτα του βήματα, το ελληνικό μόρφωμα, που θέλει να λέγεται Κράτος, έχοντας ανάγκη χρημάτων, ως συνήθως, "βγήκε στη γύρα" και ζητούσε λεφτά, από τον κόσμο (κυρίως για αποπληρωμή δανείων και ενίσχυση της άμυνας).
Τότε λοιπόν, μια ζητιάνα, που της είχαν βγάλει το ψευδώνυμο "ψωροκώσταινα", ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδας και έδωσε, το μοναδικό της περιουσιακό στοιχείο, ένα δαχτυλίδι, αν δεν κάνω λάθος.
Πέρα από το συγκινητικό του πράγματος, δηλαδή του μεγέθους της φιλοπατρίας και του εθελοντισμού, που επέδειξε αυτή η γυναίκα, αν και πάμφτωχη, υπάρχει και η άλλη διάσταση : τα κρατικά ταμεία, που είναι μονίμως άδεια και ότι τα βάρη πέφτουν συνήθως, στους πιο φτωχούς και αδύναμους, σε αντίθεση με ό,τι επιτάσσει η Λογική και το Σύνταγμα !
Αυτή την περίοδο, όπου υπάρχει μια αυξημένη ένταση στην περιοχή μας και όπου η γειτονική Τουρκία, παρότι η Οικονομία της, δεν πάει καθόλου καλά, έχει επιδοθεί σε κρεσέντο (ή παροξυσμό ;) αμυντικών εξοπλισμών, είναι λογικό να ανοίγει μία αντίστοιχη συζήτηση και εδώ, προκειμένου να μην διαταραχθεί σημαντικά η ισορροπία των δυνάμεων.
Εκ των πραγμάτων, δηλαδή και χωρίς να το θέλουμε, επειδή ο γείτονας αποκτά νέα οπλικά συστήματα, συρόμαστε και εμείς, προς αυτήν την κατεύθυνση, έχοντας τα επίσης γνωστά οικονομικά προβλήματα.
Συζητώντας, έτσι, με έναν ξάδερφο, έριξε εκείνος την ιδέα, να θεσπιστεί ένα (ακόμα) έκτακτο χαράτσι, που θα αφορά αυτό τον σκοπό, ήτοι την αναβάθμιση της εθνικής μας άμυνας !
Η ιδέα δεν είναι άσχημη και θεωρώ ότι οι περισσότεροι πολίτες, επειδή πρόκειται για ιερό σκοπό, δεν θα είχαν αντίρρηση να δώσουν ο καθένας ό,τι του αναλογεί, με βάση τις δυνάμεις του.
Μάλιστα, πιστεύω πως ακόμα και σε εθελοντική βάση, αν ανοιχτεί ένας ειδικός λογαριασμός, τα χρήματα του οποίου, θα καταλήξουν αποκλειστικά, στην αγορά ή αναβάθμιση του αμυντικού μας υλικού, σε στεριά, θάλασσα και αέρα, ο κόσμος, θα ευαισθητοποιηθεί και θα δώσει και θεωρώ ότι μπορούν να μαζευτούν μερικά δις ευρώ, σε σύντομο χρονικό διάστημα !
Η αισιοδοξία ότι θα μαζευτούν τα αναγκαία χρήματα, ενισχύεται αν σκεφθεί κανείς, ότι θα κινητοποιηθούν, όχι μόνον οι κάτοικοι εντός συνόρων, αλλά και οι Έλληνες ομογενείς, απανταχού της Γης.
Από εκεί και μετά, το όλο σκηνικό των τελευταίων μηνών, θυμίζει το ρητό "φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη", με την έννοια ότι υπάρχει καχυποψία έντονη και κινήσεις, που είναι αμυντικές, εκλαμβάνονται από την άλλη πλευρά, ως επιθετικές και το αντίστροφο !
Σε αυτό, βέβαια, συντείνει και ο τρόπος, που μεταδίδονται ή ...διαστρεβλώνονται τα γεγονότα, από τα ΜΜΕ και των δύο χωρών.
Όπως και να έχει, είμαστε αναγκασμένοι, ως ένα βαθμό, να ακολουθήσουμε το δρόμο των γειτόνων και να μπούμε στη διαδικασία απόκτησης και αναβάθμισης των οπλικών μας συστημάτων, για πολλούς και ευνόητους λόγους, είτε κόβωντας δαπάνες από αλλού, είτε με "εράνους", είτε με "χαράτσια", το μέσον δεν έχει τόση σημασία, όσο ο σκοπός, εν προκειμένω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.