"οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων"

    Η κατηγορία αυτή των ανθρώπων, αναφέρεται έτσι στις Γραφές και περιλαμβάνεται ενίοτε στις δεήσεις που κάνει η Εκκλησία μας, υπέρ ασθενών, αιχμαλώτων, ναυτικών, ανέργων κ.ο.κ.

  Όλοι υποψιαζόμαστε σε ποιους αναφέρονται, είναι οι άνθρωποι που θα αποκαλούσαμε και "πονηρούς", όπου "Πονηρός" είναι ένας από τους χαρακτηρισμούς του Διαβόλου...(βλέπε πως καταλήγει και το "Πάτερ Ημών" : "ρύσαι ημάς από του Πονηρού")

 Στη δουλειά μας, ως δικηγόροι, ερχόμαστε αναγκαστικά σε επαφή και με αυτή την κατηγορία ανθρώπων (πολύ μικρό ποσοστό, ευτυχώς !), είτε ως πελάτες, είτε ως αντιδίκους.

 Περισσότερο βέβαια, πονάει το πρώτο, ήτοι να έχεις να αντιμετωπίσεις, εκτός από τον αντίδικο και τον δικό σου πελάτη, να σε υπονομεύει δηλαδή, αυτός, τον οποίο θέλεις να βοηθήσεις !

    Για μένα, το χειρότερο πράγμα, είναι να θες και να μπορείς να βοηθήσεις κάποιον, αλλά αυτός ...να μην σε αφήνει, να σε βλέπει ως εχθρό ή να θέλει να σε κοροϊδεύσει.

    Στην προκειμένη περίπτωση, τα γεγονότα, έχουν ως εξής : με την συγκεκριμένη πελάτισσα (δεν θα αποκαλύψω φυσικά τα στοιχεία της), είχαμε μια συνεργασία, σε εξωδικαστικές υποθέσεις, στην αρχή (έγγραφες εξηγήσεις και ψιλοαντιδικία με ΔΕΗ).

      Κάποια στιγμή, της επιδόθηκε διαταγή πληρωμής, από τράπεζα και αποφασίσαμε να κάνουμε ανακοπή, μου έδωσε τα χρήματα, για την σύνταξη και την κατάθεση και συμφωνήσαμε και στον ποσόν, που θα ελάμβανα κατά την συζήτηση αυτής.

   Στο ενδιάμεσον, της κοινοποιήθηκε αγωγή, ιδιώτη, για 50 χιλιάδες ευρώ και παρασταθήκαμε, με μια συγκεκριμένη αμοιβή : όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής, βλέπω ότι κάποιος έχει καταθέσει ένα ποσόν, 100 ευρώ λιγότερα, χωρίς αιτιολογία (δικαιολογήθηκε ότι έκανε λάθος αυτός στον οποίο είχε δώσει εντολή για την κατάθεση και μετά από ανταλλαγή μηνυμάτων, τα έδωσε, με καθυστέρηση).

     Εδώ να ανοίξω παρένθεση, για να πω, ότι από την εμπειρία μου, όταν υπάρχουν "ανωμαλίες" στην πληρωμή του δικηγόρου, κατά κανόνα, "στραβώνει" και η υπόθεση, αυτό ίσως ακούγεται αστείο ή προληπτικό, αλλά οφείλω να το πω, όπως επίσης να πω, ότι υπάρχουν και άνθρωποι-πελάτες, που τους ζητάς το Χ ποσόν και σου δίνουν Χ+Ψ, ήτοι και παραπάνω !

      Όταν έφθασε η ώρα, για την συζήτηση της ανακοπής, στέλνω ενημερωτικό εμαιλ, νωρίτερα ("μιλούσαμε" κυρίως με κανονικό ή ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και σπάνια με τηλέφωνα), χωρίς να λάβω απάντηση.

     Μετά την συζήτηση-παράσταση, ζητάω την συμφωνηθείσα, πριν ακόμα και από την κατάθεση, αμοιβή και η (λίγο καθυστερημένη) απάντηση ήταν : "γιατί πήγες, σου είπα να πας" ; (!) Προφανώς, δεν μου είπες και να μην πάω, όπως θα έκανε ο μέσος συνετός άνθρωπος, αν δεν επιθυμούσε την πρόοδο της Δίκης....

       Με τα πολλά, ρίχνω την αμοιβή μου, στο μισό και βάζω από την τσέπη μου, τα 60 ευρώ των δικαστικών εξόδων, για να μην μείνει η υπόθεση στη μέση και να επιβεβαίωσω ότι πιστεύω πραγματικά-αληθινά, στο αναφερόμενο, στο σύντομο βιογραφικό μου, ρητό, ότι "χαμένες είναι μόνον οι μάχες που δεν δώσαμε" (η απόφαση εκκρεμεί) !

    Τα χρήματα αυτά, δεν τα έχω πάρει μέχρι σήμερα και εντωμεταξύ εκδόθηκε, εις βάρος μας, η απόφαση για την αγωγή των 50 χιλιάδων και επιδόθηκε, με συνέπεια να τρέχει η προσθεσμία των 30 ημερών, προς έφεση.

          Σαν να μην έφτανε αυτό, στο δικόγραφο των προτάσεων μας, είχα μεταφέρει αυτούσιο έναν ισχυρισμό της, για την αντίδικο, ο οποίος εκ των υστέρων αποδείχθηκε ψευδής και συκοφαντικός και έγινε νέα , δεύτερη, αγωγή εις βάρος της, με συνέπεια να τρέχει παράλληλα και η προθεσμία των 100 ημερών...

     Ενώ λοιπόν, δεν είχα πληρωθεί ακόμα, για τη Δίκη της ανακοπής, ούτε είχα λάβει τα 60 ευρώ, που είχα βάλει από την τσέπη μου, μου ζητούσε να βρω λύση, στις άλλες υποθέσεις (έφεση και νέα αγωγή), χωρίς να προτείνει αμοιβή ή κάλυψη εξόδων, παρά λέγοντας ότι "έχω πληρωθεί ήδη καλά (!) και δεν θα χάσω χρήματα" !!

         Η αλήθεια είναι, πως ΕΊΧΑ ιδέες και λύσεις, για να γυρίσει η υπόθεση πιο θετικά, αλλά φυσικά δεν ήμουν διατεθειμένος να βάλω ξανά από την τσέπη μου, τα πολύ πιο αυξημένα εδώ, δικαστικά έξοδα ή να μην πληρωθώ (δηλαδή, αυτονόητα πράγματα)...

    Εξίσου διατεθειμένη όμως, ήταν και εκείνη, να μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο και πόλεμο νεύρων, μην απαντώντας καν, στο οικονομικό σκέλος, αλλά και γενικότερα και να αφήνει τις προθεσμίες να τρέχουν !

    Οι προθεσμίες, που είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης του δικηγόρου, σε συνδυασμό με την προσπάθεια της πελάτισσας, να καταστήσει δικό μου πρόβλημα, το δικό της, είχαν ως συνέπεια, να χάσω, για αρκετές ημέρες και κυριολεκτικά, τον ύπνο μου.

        Να σημειώσω επίσης, ότι δε μιλάμε για άτομο, που έχει κάποιο σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, ότι είχε αδυναμία καταβολής των ποσών, που ήταν τα ελάχιστα δυνατά, για αντίστοιχες περιπτώσεις...

             Τελικά και κυριολεκτικά στο παρά 5΄, αφού είδε ότι είμαι αλήτης και δεν θέλω ...να δουλέψω δωρεάν (λολ), βρήκε εκείνη άλλον δικηγόρο και βρήκα την ησυχία μου, ξανά.

         Είχα γράψει και παλιότερα, με αφορμή άλλες δυσάρεστες εμπειρίες με πελάτες (με ανθρώπους, ουσιαστικά), ότι η δικηγορία θέλει γερό στομάχι και ότι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα, διαψεύδεσαι !

          Στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει τελικά, είναι να έχεις να κάνεις με σωστούς και λογικούς ανθρώπους και όχι ...με πονηρούς και κυρίως να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια και ότι οι πονηροί άνθρωποι, μπορεί μεν να είναι "τοξικοί" για τους γύρω τους, όμως κάνουν κακό κυρίως στον ΕΑΥΤΌ τους...