Η σημερινή και η επόμενη ανάρτηση, θα είναι αφιερωμένες, στο φλέγον ζήτημα της σχέσης δικηγόρου-πελάτη, στο οποίο έχω αναφερθεί και στο παρελθόν, περιστασιακά, συνήθως μετά από κάποια δυσάρεστη εμπειρία, με δικό μου εντολέα.
Με αφορμή, κάποιες ακυρώσεις ραντεβού, στις οποίες δεν έδινα, είναι η αλήθεια και πολύ σημασία, με τη λογική ότι "αυτά συμβαίνουν", έκανα τελευταία, κάποιες σκέψεις.
Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι, που δεν εμφανίζονται, είναι όσοι ακούνε ότι το κόστος του ραντεβού, είναι 50 ευρώ και ...δεν θέλουν να τα δώσουν (ένα πολύ μικρό ποσοστό, μπορεί πραγματικά, να μην έχει αυτή τη δυνατότητα).
Τα 50 ευρώ, σήμερα, μόνο ευκαταφρόνητο ποσόν δεν είναι, από την άλλη, αφενός η ελάχιστη χρονοχρέωση, βάσει του Κώδικα Δικηγόρων, ανέρχεται σε 80 ευρώ (άρα μιλάμε για ποσόν κατώτερο και από το ελάχιστο) ανά ώρα και αφετέρου, όλα είναι σχετικά, με την έννοια, ότι αν πάρεις μια νομική συμβουλή, χάρη στην οποία δεν θα χάσεις π.χ 5.000 ευρώ, τότε το κόστος του ραντεβού, είναι πραγματικά ασήμαντο !
Οι σκέψεις, που έκανα τελευταία, ωστόσο, δεν έχουν να κάνουν με το οικονομικό σκέλος, αλλά με την υποψία ότι : κάποιοι διαβάζουν κάποια νομική ανάρτηση και αποφασίζουν να ζητήσουν νομική βοήθεια, αλλά στο μεταξύ ίσως ξαναμπαίνουν και βρίσκουν μη νομικές αναρτήσεις, όπου εκφράζω προσωπικές απόψεις και επειδή ίσως διαφωνούν, ακυρώνουν το ραντεβού...
Το ζήτημα είναι "λεπτό", οπωσδήποτε, αλλά, ΑΝ ισχύει, θεωρώ ότι κακώς επηρεάζονται, με την έννοια ότι στο δικηγόρο πας, για συγκεκριμένο λόγο, δεν πας ούτε για κοινωνικές ή πολιτικές συζητήσεις, αρκεί να υπάρχει συνεννόηση, στο νομικό κομμάτι και όχι να ταιριάζουν, απαραίτητα, οι κοσμοθεωρίες μας !
Αν ορισμένοι θεωρούν "φασιστικές" ίσως, κάποιες γενικεύσεις μου, αναρωτιέμαι πόσο "φασιστικό" είναι και το να απορρίπτεις κάποιον, απλά επειδή διαφωνείς μαζί του ή αισθάνεσαι ότι θίγεσαι (παρότι δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα, μπορεί κάποιος να ταυτιστεί, από μόνος του, με τα λεγόμενα μου)...
Η αλήθεια είναι πως στις μη νομικές αναρτήσεις του μπλογκ, δεν είμαι καθόλου "διπλωμάτης", λέω τα πράγματα, όπως τα πιστεύω και τα νιώθω, χωρίς "καλλωπισμούς".
Θα μπορούσα ίσως, όπως κάποιοι άλλοι, να προσπαθώ να είμαι ευχάριστος και να χαϊδεύω αυτιά, λέγοντας πράγματα, που δεν τα πιστεύω, απλά για να αυξήσω την πελατεία μου, αλλά αυτό δεν με εξέφραζε ποτέ, ως τώρα, στην ζωή μου και δεν σκοπεύω να αλλάξω !
Αυτά που λέω, βέβαια, έχουν διπλή ανάγνωση : όπως δεν θέλω να κρίνομαι, ως δικηγόρος, από προσωπικές απόψεις, σε άσχετα θέματα, έτσι δεν μπορώ να κρίνω και τον πελάτη, για τη δική του ζωή, για τις δικές του κοσμοθεωρίες και απόψεις κλπ, με τα οποία μπορεί να μην συμφωνώ.
Αν η υπόθεση είναι σχετική με το αντικείμενο μου ΚΑΙ ΘΈΛΩ, με την έννοια ότι κρίνω πως μπορώ να την αναλάβω ΚΑΙ να βοηθήσω, δεν θα παίξει ρόλο, το ποιος είναι ο εντολέας μου, τη δουλειά κάνει, αν συμφωνούμε ή όχι, σε άλλα θέματα ή αν θα μπορούσαμε να είμαστε φίλοι και να κάνουμε παρέα, ούτε στο αν θα αναλάβω, ούτε στο ζήτημα της απόδοσης, φυσικά : όλες οι υποθέσεις οφείλουν να αντιμετωπίζονται με την ίδια σοβαρότητα και συνέπεια, ανεξάρτητα από το πρόσωπο του εντολέως !
Δεν είναι δουλειά μου, να κρίνω τον πελάτη, παρά μόνον και σε όση έκταση, αυτό επηρεάζει την - αυστηρά επαγγελματική- σχέση μας και την έκβαση της υπόθεσης, όπως θα αναλύσω, στην επόμενη ανάρτηση, για να γίνει πιο κατανοητό, τι τραβάμε μερικές φορές εμείς οι δικηγόροι, από "τοξικούς" πελάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.