Ελλάς το ..μεγαλείο σου ! Νο2

  Το Διοικητικό Πρωτοδικείο ..ξαναχτύπησε ! Επιδίκασε, διαβάζουμε στην "είδηση", αποζημίωση ύψους 450.000 ευρώ σε συγγενείς κρατούμενης, που απεβίωσε στο κελί της μετά από χρήση ναρκωτικών !

  Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου έγκειται στο ότι : 1. επέτρεψε ή δεν εμπόδισε την είσοδο των ναρκωτικών ουσιών στη φυλακή και 2. ότι δεν απέτρεψε την κρατούμενη από το να κάνει χρήση !!! (έλεος δηλαδή).

  Προφανώς οι αξιότιμοι κύριοι και κυρίες δικαστές που δίκασαν την υπόθεση θεωρούν δεδομένο ότι πρέπει να υπάρχει ένας δεσμοφύλακας επί 24ωρου βάσεως πάνω από κάθε κρατούμενο και να υποβαλλέται σε εξονυχιστικό (έως εξευτελιστικό) σωματικό έλεγχο κάθε επισκέπτης στη φυλακή (συνήθως έτσι μπαίνουν τα ναρκωτικά και μάλιστα ακόμα και από ..συγγενείς).

  Με τη "λογική" αυτή, όλοι οι συγγενείς όσων πεθαίνουν από ναρκωτικά ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ, μπορούν να αξιώσουν αποζημίωση από το Κράτος, επειδή "επιτρέπει" στα ναρκωτικά να κυκλοφορούν και επειδή δεν αποτρέπει τους ναρκομανείς από τη χρήση ;;

  Αν η εν λόγω κρατούμενη είχε αυτοκτονήσει στο κελί της, θα λέγαμε και πάλι ότι ευθύνεται η Πολιτεία, επειδή δεν την απέτρεψε από την αυτοκτονία ;; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

  Η εν λόγω απόφαση λοιπόν δεν αντέχει στη λογική και δημιουργεί επικίνδυνα προηγούμενα, που μπορούν να δημιουργήσουν τελικά την εντύπωση ότι τα Διοικητικά Δικαστήρια "μοιράζουν" χιλιάδες ευρώ αφειδώς και σε όλους.

  Όποιος κάνει χρήση ναρκωτικών γνωρίζει ασφαλώς και προφανώς ότι : 1. αυτό που κάνει είναι παράνομο και 2. ότι καταστρέφει την υγεία του και είναι πιθανόν να αποβιώσει λόγω αυτής της καταστρεπτικής του έξης.

  Το Κράτος προσπαθεί με ενημέρωση, με κέντρα απεξάρτησης και με αστυνομικά μέτρα καταστολής να μετριάσει και να περιορίσει την εξάπλωση και τις συνέπειες της μάστιγας των ναρκωτικών, αλλά από εκεί και μετά υπάρχει και η ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ.

  Ασφαλώς και υπάρχουν περιπτώσεις όπου το Κράτος φέρει μεγάλες ευθύνες και θα πρέπει να υποχρεώνεται σε αποζημιώσεις (π.χ κακοτεχνίες δρόμων, ιατρικά λάθη κ.ο.κ), αλλά δεν μπορεί η ευθύνη του να διευρύνεται τόσο επικίνδυνα, ώστε να διακινδυνεύεται τελικά η ίδια η ασφάλεια Δικαίου, που πρέπει να υπάρχει σε μια ευνομούμενη Πολιτεία.

  Ας ελπίσουμε λοιπόν και εδώ, το Διοικητικό Εφετείο να εφαρμόσει ορθά τους κρίσιμους νομικούς κανόνες και να αξιολογήσει πιο ψύχραιμα τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης.