οι (νέες) αλλαγές στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (μέρος πρώτο)

   Μιλάμε για τις σημαντικότερες αλλαγές, που επέφερε ο Νόμος 4637, που ισχύει από 18.11.2019 και έχουν, επιγραμματικά, ως εξής :

-Εξαιρούνται, από το δικαίωμα του Υπουργού Δικαιοσύνης, να αναβάλει ή να αναστέλει την ποινική δίωξη, τα αδικήματα της δωροδοκίας και δωροληψίας, κάθε είδους.

-Ορίζεται ότι στις περιπτώσεις αρμοδιότητας του Εισαγγελέα Διαφθοράς, υποχωρεί η αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος.

-Διευρύνεται σημαντικά ο κύκλος των προσώπων-κατηγορουμένων, που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Διαφθοράς, με την προσθήκη υπαλλήλων (κάθε ιδιότητας και σχέσης) Ν.Π.Ι.Δ, που υπάγονται στον ευρύτερο "δημόσιο τομέα".

-Δίνεται το δικαίωμα στον Εισαγγελέα Εφετών, να διατάσσει προανάκριση, για την συμπλήρωση του αποδεικτικού υλικού (αν κρίνει ότι δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις) ή την συμπλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης (αν διαφωνεί με την θέση της υπόθεσης στο Αρχείο).

-Στα εγκλήματα, για τα οποία μπορεί ο Εισαγγελέας, να απέχει από την ποινική δίωξη τους, υπό όρους, προστίθενται τα αδικήματα της απάτης.

-Προστίθενται επίσης τα οικονομικά αδικήματα, σε βάρος της Ε.Ε, σε αυτά, για τα οποία μπορεί ο Εισαγγελέας να απέχει οριστικά, από την ποινική δίωξη, εφόσον υπάρξει πλήρης ικανοποίηση του "θύματος" από τον κατηγορούμενο.

-Εξαιρούνται από την πληρωμή παραβόλου (250 ευρώ), για την άσκηση προσφυγής, κατά απορριπτική διάταξης Εισαγγελέα σε μήνυση τους, οι δικαιούχοι "νομικής βοήθειας".

-Προβλέπεται ότι δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη κατά προσώπου, όταν διώκεται, για τον ίδιο λόγο, σε άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε.

-Δίνεται η δυνατότητα για συνέχιση της παράστασης πολιτικής αγωγής, σε νομικά πρόσωπα, που είναι καθολικοί διάδοχοι, του αρχικού ενάγοντος νομικού προσώπου (κατά αντιστοιχία, με τους κληρονόμους του φυσικού προσώπου, που αποβιώνει).

-Η δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής (ή υποστήριξης της κατηγορίας, όπως λέγεται πλέον) θα θεωρείται ως συνέχεια της δήλωσης, που έγινε στην προδικασία.

-Δίνεται (πολύ κακώς, φυσικά) στον απολογούμενο για κακούργημα (!), η "δυνατότητα" να δηλώσει ότι δεν επιθυμεί δικηγόρο...(εδώ φαίνεται ότι μιλάμε για "δεξιά" κυβέρνηση)

-Στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Εφετείου (κακουργημάτων) προστίθενται : η διακεκριμένη κλοπή, η ληστεία, τα ναρκωτικά και η μεταφορά λαθρομεταναστών, εκτός αν απειλείται κατά αυτών η ισόβια κάθειρξη, οπότε υπάγονται στο Τριμελές.

-Η ηλεκτρονική επιτήρηση, με κατ' οίκον περιορισμό, διατηρείται μέχρι ...να αποφανθεί το αρμόδιο δικαστικό όργανο.

-Περιορίζεται κάπως το αίτημα των διαδίκων να λάβουν γνώση της Εισαγγελικής Πρότασης, προς τα Συμβούλια, επί παρεμπιπτόντων ζητημάτων, σε όσα σχετίζονται με την επιβολή περιοριστικών όρων ή κατόπιν αιτήματος διαδίκου.

-Ορίζεται ότι πλέον οι αποφάσεις για την αναβολή εκδίκασης υπόθεσης, δεν χρειάζεται να καθαρογράφονται (για "ελάφρυνση" προφανώς των Γραμματέων).

-Θεσπίζεται (και είναι αξιέπαινη αυτή η διάταξη) η δυνατότητα, να αναβάλει το Δικαστήριο (αυτεπάγγελτα, δηλαδή) την εκδίκαση, αν υπάρχει (σχετική) ακυρότητα, που δεν προτάθηκε από τον κατηγορούμενο ή τον πολιτικώς ενάγοντα και παραβιάζει τα δικαιώματα τους.

τι (ξανά) άλλαξε στον Ποινικό Κώδικα (μέρος δεύτερο)

    Οι (περιορισμένες, σε σχέση με τον συριζα) βασικές αλλαγές, που επέφερε η ΝΔ στο ειδικό μέρος του Ποινικού Κώδικα, έχουν ως εξής :

-Εμπλουτίστηκε η διάταξη περί βασανιστηρίων, με όσα έχουν ρατσιστικό κίνητρο, κάτι που θα περίμενε κανείς, από μία ...αριστερή κυβέρνηση και όχι από την παρούσα (θα υπάρξει αυτοτελής παρουσίαση της διάταξης, με ξεχωριστή ανάρτηση).

-Προστέθηκε διάταξη που τιμωρεί (με φυλάκιση μέχρι 1 έτος ή με χρηματική ποινή) όποιον εισέρχεται παράνομα και παραμένει, χωρίς τη θέληση του συμβολαιογράφου, σε χώρο όπου διεξάγεται πλειστηριασμός και έτσι διακόπτει ή διαταράσσει την ομαλή διεξαγωγή του, καθώς και όποιον (με φυλάκιση έως 6 μήνες) εισέρχεται και παραμένει εκεί, σε χρόνο μη διεξαγωγής πλειστηριασμού, με σκοπό την παρακώλυση του.

-Η ποινή φυλάκισης της παραβίασης δικαστικών αποφάσεων, αυξάνεται από (ως) ένα έτος σε (μέχρι) τρία έτη.

-Θεσπίζεται ως νέο αδίκημα, που τιμωρείται με φυλάκιση ως 3 έτη, η παραβίαση των περιοριστικών όρων κίνησης και διαμονής, που έχουν επιβληθεί με απόφαση ή βούλευμα, μετά την συμπλήρωση του ανώτατου ορίου προσωρινής κράτησης.

-Αυξάνεται η ποινή της συμμετοχής σε απόδραση κρατουμένου, από υπάλληλο-φύλακα, σε φυλάκιση τουλάχιστον 3 ετών (από 2).

-Θεσπίζεται ως νέο αδίκημα, που τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 3 ετών και χρηματική ποινή, η ενίσχυση εγκληματικής οργάνωσης, με υλικά μέσα, αλλά και με οδηγίες, κατευθύνσεις κλπ καθώς και η στρατολόγηση νέων μελών (με πρόθεση, εννοείται).

-Διευρύνεται κάπως η έννοια της "τρομοκρατικής πράξης" καθώς και η έννοια της παροχής "τεχνογνωσίας" για την τέλεση της.

-Αυξάνεται από μέχρι 3 έτη, σε έως 5 έτη η ποινή για όποιον, δημόσια ή μέσω διαδικτύου, απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή διεγείρει σε τέλεση αυτής, ενώ, για πρώτη φορά, τιμωρείται (με αυτή την ποινή) και όποιος ...ταξιδεύει, με σκοπό να (εκπαιδευτεί, εννοείται) γίνει τρομοκράτης.

-Θεσπίζεται ως επιβαρυντική περίπτωση, στο αδίκημα της  (αξιόποινης) ενίσχυσης τρομοκρατικής οργάνωσης, η τυχόν ύπαρξη καταδικαστικών αποφάσεων, σε άλλα Κράτη, για συναφή εγκλήματα.

-Η δωροδοκία υπαλλήλου, για πράξη ή παράλειψη, που αντίκειται στα καθήκοντα του, γίνεται κακούργημα, με ποινή κάθειρξης 5 έως 8 έτη και χρηματική ποινή.

-Στις περιπτώσεις δωροδοκίας υπαλλήλου, οι ελληνικοί ποινικοί Νόμοι, θα εφαρμόζονται και όταν το έγκλημα τελείται στην αλλοδαπή από Έλληνα, ενώ δεν θα απαιτείται πλέον έγκληση, για τη δίωξη της πλημμεληματικής μορφής του αδικήματος.

-Για τα αδικήματα της δωροληψίας και δωροδοκίας υπαλλήλου, διευρύνεται η έννοια του "υπαλλήλου", ώστε να περιλαμβάνει και όσους υπηρετούν, μόνιμα ή μη, με οιαδήποτε σχέση, σε επιχειρήσεις που ανήκουν εξ ολοκλήρου ή κατά πλειοψηφία στο Κράτος, σε Ο.Τ.Α ή άλλα Ν.Π.Δ.Δ.

-Η κατοχή εκρηκτικών υλών, γίνεται κακούργημα, με ποινή 5 έως 10 έτη κάθειρξης, αν τελείται υπό καθεστώς (και) διατάραξης οικιακής ειρήνης.

-Στην αυτεπάγγελτη δίωξη της σωματικής βλάβης, περιλαμβάνεται πλέον και αυτή που γίνεται σε βάρος συμβολαιογράφων, με αφορμή πλειστηριασμό.

-Η οδήγηση, σε καθεστώς μέθης ή εξάντλησης ή χρήσης ουσιών, αντιμετωπίζεται πλέον ενιαία, με τις άλλες μορφές προβλεπόμενης επικίνδυνης οδήγησης και έχει τις ίδιες ποινές, που κλιμακώνονται, ανάλογα με τα αποτελέσματα (σωματική βλάβη ή θάνατος) και φτάνουν σε ισόβια κάθειρξη, όταν υπάρχουν πολλοί νεκροί.

-Στις κακουργηματικές περιπτώσεις κλοπής, επανέρχεται και η τέλεση από δύο ή περισσότερους, που είχαν ενωθεί, με αυτό τον σκοπό.

-Αυξάνονται οι χρηματικές ποινές, από 10 έως 30 χιλιάδες ευρώ, στις 60 έως 100 χιλιάδες ευρώ, για τους κατ' επάγγελμα μεταφορείς λαθρομεταναστών και όσους έχουν κάποια από τις άλλες επιβαρυντικές ιδιότητες του Νόμου, ενώ δεν έχει εφαρμογή στους (απλούς) διακινητές, η πρόβλεψη για μειωμένη ποινή (παραμένει δηλαδή σε κάθειρξη μέχρι 10 έτη, "ανά κεφάλι" και χρηματική ποινή, 10 έως 30 χιλιάδες ευρώ).

-Αυξάνεται η ελάχιστη ποινή για βιασμό, από τα 5 στα 10 έτη κάθειρξης, ενώ απειλείται (διαζευκτικά) πλέον και η ισόβια κάθειρξη, για την περίπτωση του βιασμού, από δύο ή περισσότερους δράστες.

  Αυτές είναι οι βασικότερες αλλαγές, οι υπόλοιπες έχουν να κάνουν με διορθώσεις γραμματικών λαθών ή (επ)αναδιατυπώσεις διατάξεων, καθώς, η εκτεταμένη αλλαγή του Κώδικα, από την προηγούμενη κυβέρνηση, είναι επόμενο, να άφησε λάθη και παραδρομές, τα οποία μάλλον (ή σίγουρα) δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα, στο σύνολο τους.

τι (ξανά) άλλαξε στον Ποινικό Κώδικα (πρώτο μέρος)

      Ο Ποινικός μας Κώδικας, ήταν ένα άριστο νομοθέτημα του 1950, το οποίο, ακριβώς επειδή ήταν άριστο, είχε αλλάξει ελάχιστα, για 60 και πλέον χρόνια, ωστόσο τελευταία, υφίσταται αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, που κλονίζουν ακόμα και αυτήν την λεγόμενη "ασφάλεια Δικαίου" !

  Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις, από το 2010 και μετά και ιδίως η προηγούμενη και αυτή, επέλεξαν να περάσουν μέσα από τον Κώδικα, τις δικές τους ιδεολογίες (και ενίοτε ιδεοληψίες) και κυρίως ...να κάνουν εξυπηρετήσεις-ρουσφέτια, σε "φίλους" κλπ.

   Η "εργαλειοποίηση" του Ποινικού Κώδικα και από αυτή την κυβέρνηση, φαίνεται ιδίως στη διάταξη, που προκάλεσε αντιδράσεις και σκοπεύει να απαλλάξει ουσιαστικά, τραπεζικά στελέχη και γενικά στελέχη του χρηματοπιστωτικού τομέα, από το αδίκημα της απιστίας, καθώς προβλέπεται πλέον, σε αυτές τις περιπτώσεις, η υποβολή έγκλησης και όχι η αυτεπάγγελτη δίωξη, που ίσχυε.

  Μπορεί βέβαια, να δίνεται η δυνατότητα, στα "θύματα" να υποβάλλουν δήλωση, στις εκκρεμείς υποθέσεις, εντός 4μήνου,  ότι επιθυμούν την συνέχιση της ποινικής διαδικασίας, ωστόσο το ερώτημα είναι ΠΟΙΑ τράπεζα θα στρεφόταν-στραφεί εναντίον των (μεγαλο)στελεχών της...

    Το "κουκούλωμα" των εγκλημάτων των τραπεζιτών, έχει μεγάλη ηθική απαξία, επειδή τα εγκλήματα αυτά, ουσιαστικά, με τις αλλεπάλληλες χρεοκοπίες-ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, έθιξαν τον απλό πολίτη, που κλήθηκε να πληρώσει ...χρέη άλλων και κατέστρεψαν (μικρο)μετόχους και υγιείς επιχειρήσεις !

   Μετά από αυτόν τον πρόλογο, θα δούμε τώρα τις αλλαγές στο γενικό μέρος του Ποινικού Κώδικα και στην επόμενη ανάρτηση, εκείνες που αφορούν το ειδικό, δηλαδή τα κατ' ιδίαν εγκλήματα :

 -Τα ανώτερα όρια των χρηματικών ποινών, δεν άλλαξαν, ήτοι 90 ημερήσιες μονάδες, όταν απειλούνται ως μοναδική κύρια ποινή, 180 μονάδες, όταν απειλούνται διαξευκτικά με ποινή φυλάκισης και 360 μονάδες, όταν απειλούνται αθροιστικά με ποινή φυλάκισης, απλά προστέθηκε στην πρώτη περίπτωση (των 90 μονάδων) και εκείνη, όπου απειλούνται διαζευκτικά με ποινή παροχής κοινωφελούς εργασίας (υπενθυμίζεται ότι 1 ημερήσια μονάδα χρηματικής ποινής = 1 έως 100 ευρώ).

-Ορίζεται ρητά (και ορθά) ότι στην απόφαση, θα πρέπει να αναφέρονται οι λόγοι, που δικαιολογούν την κρίση του Δικαστηρίου, για την επιμέτρηση της ποινής, που επέβαλε.

-Αν μεταβληθεί (ουσιωδώς) η οικονομική κατάσταση του καταδικασθέντος σε χρηματική ποινή και αδυνατεί να την καταβάλει (μετά την επιμέτρηση), προβλέπεται (ήδη) η δυνατότητα να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο, προκειμένου, είτε να μειωθεί το ύψος της, είτε να μεγαλώσει η προθεσμία καταβολής (έως 5 έτη), είτε να αντικατασταθεί, από παροχή κοινωφελούς εργασίας. Με το προηγούμενο καθεστώς, μπορούσε να υποβληθεί μόνον μία αίτηση, πλέον προβλέπεται μία αίτηση, για κάθε μία, από τις προηγούμενες επιλογές (άρα, τρεις, ουσιαστικά, αιτήσεις).

-Σε περίπτωση που κρατούμενος σε άδεια, υποπέσει σε κακούργημα ή πλημμέλημα με δόλο και του επιβληθεί ποινή άνω του ενός έτους, τότε η ποινή αυτή, δεν συγχωνεύεται με την ποινή που εξέτιε, αλλά θα την εκτίσει ολόκληρη, μετά την έκτιση της ποινής, για την οποία ήταν κρατούμενος.

-Η διάρκεια της αναστολής εκτέλεσης της ποινής, που δεν μπορεί να είναι μικρότερη από το ύψος της ποινής, άρχιζε από τη δημοσίευση της απόφασης, ωστόσο τώρα αυτό θα ισχύει μόνον αν ο κατηγορούμενος είναι παρών, ενώ αν δικάζεται ερήμην, τότε θα πρέπει να του επιδοθεί η απόφαση ! Η διάταξη αυτή, είναι μάλλον προβληματική, διότι έτσι, αν καθυστερεί (επίτηδες ;) η Εισαγγελία να επιδόσει την απόφαση, θα ξεχειλώνει αντίστοιχα και ο χρόνος αναστολής και το σημαντικότερο, θα κινδυνεύει ο καταδικασθείς (με αναστολή !) να συλληφθεί και να υποβληθεί σε εκτέλεση (;), αν δεν του έχει επιδοθεί ακόμα η απόφαση...(οπότε θα περιμένει πότε θα του επιδόσει στην φυλακή την απόφαση, η Εισαγγελία, για να βγει ; είναι κάπως τραγικό, αν το ερμηνεύω σωστά)

-Όσον αφορά τη μετατροπή της ποινής φυλάκισης σε παροχή κοινωφελούς εργασίας και τη μέγιστη διάρκεια της τελευταίας, ορίζεται ξεκάθαρα, ότι κάθε μέρα φυλάκισης δεν μπορεί να αντιστοιχεί σε περισσότερες από 3 ώρες κοινωφελούς εργασίας και ότι αυτή η εργασία, δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 2.000 ώρες, ούτε να εκτείνεται πέραν της 3ετίας.

-Σε περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο καταδικασθείς πρέπει να εκτίσει το (εκτιτέο, εφόσον δεν εκτίονται ολόκληρες, αλλά σε κλάσματα) άθροισμα των τμημάτων κάθε ποινής (π.χ κάθειρξη και φυλάκιση ή ισόβια και κάθειρξη), ωστόσο, ενώ υπό το προηγούμενο καθεστώς, μπορούσε να αποφυλακιστεί στα 17 έτη, τώρα το όριο αυτό ανεβαίνει στα 22 έτη (μιλάμε φυσικά, για τις περιπτώσεις, που το άθροισμα βγαίνει μεγαλύτερο).

-Σε κάθε περίπτωση, ο καταδικασθείς μπορεί να αποφυλακιστεί, αν έχει παραμείνει 14 έτη, στις άλλες περιπτώσεις και 20 έτη, αν εκτίει ποινές ισόβιας κάθειρξης (μιλάμε δηλαδή για πραγματική παραμονή στην φυλακή, για τόσα χρόνια, όχι για "έκτιση", δηλαδή για ευεργετικό υπολογισμό ημερών εργασίας κλπ).

     

     

    

τι δεν κατάλαβε ο Βρούτσης ; (μέρος δεύτερο)

       Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι και "220 να είναι οι ώρες σας" ή "συριζα θα λέμε και θα κλαίμε", καθώς αυτή την περίοδο, τα "σαΐνια" του υπουργείου Εργασίας και οι "σοφοί" (τρομάρα τους), που τους συμβουλεύουν, ετοιμάζουν το νέο ασφαλιστικό, μετά το "ξήλωμα" του Νόμου Κατρούγκαλου, από το Σ.τ.Ε !

  Το "δίδυμο" αυτό, δηλαδή ανεπάγγελτοι, κατά κανόνα, πολιτικοί και οι συμβουλάτορες τους, δεν είναι σημερινό και προφανώς είναι το ίδιο, που έριξε το 2010, την ψωροκώσταινα στα βράχια και στην χρεοκοπία...

   Η (προ)αναγγελία της αύξησης της κατώτερης σήμερα εισφοράς, κατά περίπου 20%, από τα 185 στα 220 ευρώ, δεν έρχεται σε αντίθεση μόνον με το Σύνταγμα, αλλά και με τις ίδιες τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης, ότι θα προβεί σε ελαφρύνσεις (αλλά κάνει το αντίθετο) !

   Η τόσο σημαντική αύξηση των εισφορών και δη στα μικρότερα εισοδήματα, δε δικαιολογείται από κανένα Σύνταγμα, καμίας χώρας και φυσικά κινείται στην ...αντίθετη κατεύθυνση, από την απόφαση του Σ.τ.Ε, με την οποία, υποτίθεται, ότι θέλει να συμμορφωθεί το νέο ασφαλιστικό (οπότε, μάλλον θα φάει "σφαλιάρα" και ο Βρούτσης, μετά τον Κατρούγκαλο, από το ανώτατο αυτό Δικαστήριο).

    Αν περάσει έτσι, το νέο ασφαλιστικό, δεν θα αντιδράσει βέβαια κανένα "κίνημα της γραβάτας", διότι εκείνο, ανήκε στα ανώτερα κλιμάκια που ευνοούνται τώρα, οπότε θα πρέπει να αντιδράσει η μεγάλη μάζα, αυτή που δεν αντιπροσωπεύεται από καμία συντεχνία...

    Τι είπε το Σ.τ.Ε λοιπόν και οι κουτοπόνηροι του υπουργείου και οι άλλοι, κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν ; Ότι ΔΕΝ είναι νόμιμο και συνταγματικό, ο μισθωτός να "πληρώνει" 6% ασφαλιστικές εισφορές και ο ελεύθερος επαγγελματίας πάνω από 100% (δεν είναι ...20%, όπως λένε ορισμένοι) !

  Το "πληρώνει" μπήκε σε εισαγωγικά, διότι αυτή είναι η πραγματικότητα : ο μισθωτός δεν πληρώνει τίποτα, όλα του τα πληρώνει ο εργοδότης, σε αντίθεση με τον ελεύθερο επαγγελματία, που πρέπει να τα πληρώσει όλα μόνος του, φόρους, εισφορές, ενοίκια επαγγελματικά, προμηθευτές και ΑΝ περισσεύσει κάτι, να ζήσει και ο ίδιος...

   Για καθαρό εισόδημα 2.000 ευρώ, λοιπόν, για να μην μιλάμε θεωρητικά, ένας ελεύθερος επαγγελματίας θα πληρώσει (αν προχωρήσει το έκτρωμα Βρούτση) 2.640 ευρώ για ασφαλιστικές εισφορές (από 2.232 που πλήρωνε, επί Κατρούγκαλου), οπότε αν βάλουμε τους φόρους και το -χειρότερο από εκείνα της Τουρκοκρατίας- χαράτσι του τέλους επιτηδεύματος των 650 ευρώ, η συνολική επιβάρυνση, φτάνει τα 3.470 ευρώ, ήτοι 148 ευρώ παραπάνω, από ό,τι ίσχυε πριν και παρά τη μείωση του αρχικού φορολογικού συντελεστή (από 22% σε 9%), ήτοι σε ποσοστό 174%, επί του (καθαρού) εισοδήματος !!!

    Ειλικρινά, δεν ξέρω σε ποιο Δικαστήριο, ακόμα και εδώ, ακόμα και στην βενεζουέλα των βαλκανίων, μπορεί να "σταθεί" ένα τέτοιο ασφαλιστικό και όχι μόνον σύστημα...

   Η "καραμέλα" που αναμασούν οι δεινόσαυροι του Υπουργείου και οι ευνοημένοι των υψηλών κλιμακίων, είναι πως πρέπει να αποσυνδεθεί το εισόδημα, από τις εισφορές και πως η σύνταξη πρέπει να είναι ανάλογη, με το ύψος των εισφορών και τα έτη ασφάλισης.

    Με το δεύτερο, όλοι συμφωνούμε, ωστόσο δεν είπε μόνον αυτό το Σ.τ.Ε, ενώ το πρώτο σηκώνει πολλή συζήτηση, για το αν είναι ορθό και συνταγματικό...

   Εξάλλου, όταν οι εισφορές υπολογίζονται ως ποσοστό επί του εισοδήματος, όπως γινόταν επί Κατρούγκαλου, είναι λογικό και μοιραίο, όσο μεγαλύτερο εισόδημα έχεις, να πληρώνεις και παραπάνω, εφόσον (το ίδιο) ποσοστό, πολλαπλασιάζεται επί μεγαλύτερου ποσού (εισόδημα).

   Το προηγούμενο καθεστώς, που θέλει να επαναφέρει ο Βρούτσης, με τις ασφαλιστικές κλάσεις (αυτά έμαθε η ΝΔ, πριν 30 χρόνια και αυτά κάνει...), ήταν παράνομο και αντισυνταγματικό, διότι όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, πλήρωναν το ίδιο ποσόν !

     Εν ολίγοις, το σχεδιαζόμενο ασφαλιστικό, όπως διαρρέεται, ΔΕΝ απαντάει στη βασική Αντισυνταγματικότητα, που επισήμανε και το Σ.τ.Ε : εφόσον συμφωνούμε ότι οι συντάξεις, πρέπει να είναι ανάλογες των εισφορών, ΠΏΣ θα δικαιολογείται ότι ο μισθωτός των 1.000 ευρώ, μηνιαίως, θα "πληρώνει" (μέσω κράτησης-μη πληρωμής, όχι πληρωμής) 60 ευρώ το μήνα και ο ελεύθερος επαγγελματίας, που βγάζει λιγότερα από τα μισά, θα πληρώνει, από την τσέπη του, 220 ευρώ (σχεδόν το 4πλάσιο !), για να πάρει την ίδια ή και μικρότερη (!) σύνταξη, από τον μισθωτό, που δεν πληρώνει τίποτε και απλά του κρατάει ο εργοδότης 60 ευρώ ;

    Επίσης, μπορεί να ζούμε στην βενεζουέλα των βαλκανίων και να έχουμε συνηθίσει να αλλάζουν οι Νόμοι, φορολογικοί και ασφαλιστικοί, 3 φορές τον χρόνο, ωστόσο δεν ασφαλιστήκαμε χθες (προσωπικά, έχω ήδη 16 χρόνια, που πληρώνω), ούτε θα ασφαλιστούμε, για πρώτη φορά, όταν τεθεί σε ισχύ, το, νεότερο του νέου, ασφαλιστικό !

    Τι θέλω να πω ; Το νέο ασφαλιστικό, θα μας αντιμετωπίζει ...σαν νέους ; Η σύνταξη μας, θα υπολογιστεί βάσει αυτού, λες και ασφαλιζόμαστε πρώτη φορά, ενώ θα έχουμε ήδη πληρώσει 10, 20 ή και 30 χρόνια, υπό άλλα καθεστώτα ; Πόσο λογικό και νόμιμο, θα είναι και αυτό ; 

    Συνεπώς, τα πράγματα, σίγουρα, δεν είναι τόσο απλά, όσο φαντάζονται τα σαΐνια του υπουργείου και οι "σοφοί" ή να είναι πιο απλά, από ...όσο μπορεί να φτάσει το μυαλουδάκι τους, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν, πριν αμολήσουν κάποιο "έκτρωμα", που θα περιλαμβάνει αυξήσεις, αντί για μειώσεις στις εισφορές και κλείσιμο της τεράστιας ψαλίδας,  που υπάρχει ανάμεσα στις εισφορές μισθωτών και μη μισθωτών !

     Κατά σύμπτωση, σήμερα δημοσιεύεται έρευνα, που λέει ότι τα καλύτερα συνταξιοδοτικά συστήματα, έχουν η Δανία και η Ολλανδία, οπότε αν "δεν την παλεύουν" οι "σοφοί" μας, δεν είναι ντροπή να ρίξουν καμία ματιά και στο τι γίνεται αλλού...

η σύνταξη αποτελεί "περιουσία" (;)

    Το 2014, ένας κύριος αιτήθηκε να πάρει την σύνταξη της συζύγου του, δημοσίου υπαλλήλου, που είχε αποβιώσει ...το 1993, ήτοι 21 χρόνια πριν.

  Έλαβε αρνητική απάντηση και έτσι κατέφυγε στα Δικαστήρια, που τον δικαίωσαν, ωστόσο το Δημόσιο έφτασε την υπόθεση, μέχρι τέλους, με άσκηση αναίρεσης.

 Επί της αναίρεσης, το Ελεγκτικό Συνέδριο, σε ελάσσονα Ολομέλεια, απεφάνθη το καλοκαίρι, ότι πρέπει να απορριφθεί και έτσι ο κύριος αυτός, δικαιώθηκε οριστικά...

   Η αναίρεση του Δημοσίου, στηριζόταν σε έναν Νόμο του 2002, που όριζε ότι οι αιτήσεις για συντάξεις (δημοσίων υπαλλήλων, μάλιστα) πρέπει να υποβάλλονται, εντός αποκλειστικής προθεσμίας 5 ετών, άλλως χάνεται το σχετικό δικαίωμα !

  Το Ελεγκτικό Συνέδριο, έκρινε ότι αυτή η διάταξη Νόμου, έρχεται σε αντίθεση, με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ειδικότερα με τη διάταξη, που προστατεύει την ατομική "περιουσία".

  Ως γνωστόν, οι διεθνείς συμφωνίες-συμβάσεις, που έχουν κυρωθεί από το Κοινοβούλιο μας, υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης (εσωτερικού) Νόμου και με αυτή την απλή (όχι απλοϊκή, πάντως) αιτιολογία, το Ελεγκτικό Συνέδριο, απέρριψε την αναίρεση του Δημοσίου και έκρινε ανεφάρμοστο τον χρονικό περιορισμό της 5ετίας, για την υποβολή της σχετικής αίτησης !

   Η απόφαση αυτή, αν και θα συμφωνούμε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ότι είναι δίκαιη, ως προς το αποτέλεσμα της, εντούτοις εγείρει κάποια και μάλιστα ιδιαίτερα σημαντικά νομικά ζητήματα, ως προς την αιτιολογία της...

  Γιατί μπορεί να είναι ξεκάθαρο, ότι οι εσωτερικοί Νόμοι, υποχωρούν, έναντι διεθνών δεσμεύσεων, που έχει αναλάβει η χώρα μας, ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα είναι, αν οι ευρωπαϊκές, εν προκειμένω, Συνθήκες υπερισχύουν και του ελληνικού Συντάγματος !

     Η μάλλον κρατούσα άποψη, που έχει υποστηρίξει μάλιστα και ο "τεράστιος" συνταγματολόγος Προκόπης Παυλόπουλος, είναι πως το Σύνταγμα είναι υπεράνω όλων, ωστόσο δεν λείπουν και αντίθετες φωνές, κυρίως από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (μάλλον αναμενόμενο, βέβαια...).

    Και αυτά τα λέω, διότι, όπως μάθαμε στη Νομική Σχολή, το ελληνικό Σύνταγμα, όταν προστατεύει την ιδιωτική-ατομική περιουσία-ιδιοκτησία, στο σχετικό άρθρο, αναφέρεται μόνον σε εμπράγματα δικαιώματα, σε μία στενή έννοια περιουσίας !

   Αντίθετα, η ΕΣΔΑ και μάλιστα, όπως ερμηνεύεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δίνει μια πιο ευρεία έννοια, στην "περιουσία" και εκεί "πάτησε" το Ελεγκτικό Συνέδριο και όχι στο Σύνταγμα μας...

   Άρα, φαινομενικά τουλάχιστον, έχουμε την εξής εικόνα : ο εσωτερικός Νόμος, να υποχωρεί έναντι της ΕΣΔΑ, αλλά η δικαστική απόφαση, που βασίστηκε σε αυτήν, να έρχεται σε αντίθεση με το ελληνικό Σύνταγμα !!

      Λέω "φαινομενικά", διότι σίγουρα, η απαίτηση σύνταξης είναι ενοχικού και όχι εμπράγματου χαρακτήρα, ωστόσο, εφόσον ο ασφαλισμένος έχει πληρώσει εισφορές, ακόμα και επί 40 χρόνια,  για τα χρήματα αυτά, αν μη τι άλλο, έχει μια πιο εμπράγματη απαίτηση, όπως θα είχε π.χ αν έβαζε τα ποσά αυτά, σε μία Τράπεζα, αντί να τα δίνει στον ασφαλιστικό του "κουμπαρά", προκειμένου να λάβει σύνταξη γήρατος.

       Συνεπώς, πιστεύω, ότι με μία τέτοια ή παραπλήσια αιτιολογία, η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (που εξαρχής είπα ότι είναι σωστή, εκ του αποτελέσματος) θα ικανοποιούσε τους πάντες, ακόμα και αυτό, το ελληνικό ...Σύνταγμα !

     

ζητήματα από την υπεξαίρεση, εις βάρος πρακτόρων

     Εμείς οι δικηγόροι, αποκαλούμαστε ενίοτε "συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης", καθώς οφείλουμε (ιδανικά, τουλάχιστον) να συμβάλλουμε στην ορθή εφαρμογή του Νόμου και στην απόδοση Δικαίου, από τα Δικαστήρια !

  Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, από εδώ, έχω εκφράσει, κατά καιρούς, προσωπικές απόψεις, σε νομικά ζητήματα καθώς και προβληματισμούς πάνω σε εσφαλμένες (πάντα, κατά τη γνώμη μου) Νομολογίες, οι οποίες μπορούν και οφείλουν να αλλάζουν.

  Θεωρώ ότι λίγοι συνάδελφοι, το κάνουν αυτό, οι περισσότεροι και χωρίς επικριτική διάθεση το λέω, λειτουργούν εντελώς διεκπεραιωτικά, σχεδόν μηχανικά και δεν θέλουν να ...βασανίζουν το μυαλό τους, με σκέψεις αν αυτό (δηλαδή η νομική πρακτική) που υπηρετούν είναι ορθό ή όχι !

  Αντίστοιχα και οι δικαστές, τα ίδια ή και χειρότερα, αφού, κυρίως, δική τους δουλειά είναι η ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου, ξεχνούν ότι είναι επιστήμονες και τα περί "ανεξαρτησίας" τους και καταλήγουν να κάνουν όσα έμαθαν ή παρέλαβαν, από τους προηγούμενους, με συνέπεια να μην προχωρά μπροστά-εξελίσσεται προς το καλύτερο, όπως θα έπρεπε, η Νομολογία.

   Εξάλλου, είτε από έπαρση, είτε από (κακό) εγωϊσμό, οι δικαστές φαίνονται απρόθυμοι να υιοθετήσουν τις παρατηρήσεις μας, με συνέπεια όμως, στο τέλος, να εκτίθενται οι ίδιοι, όπως συνέβη με το ζήτημα των διορισμών με πλαστά δικαιολογητικά, όπου είχα γράψει πως είναι πλημμέλημα και όχι κακούργημα, πολύ πριν γίνουν ρόμπες και αναγκαστούν να συμφωνήσουν, με αφορμή τρανταχτές υποθέσεις, με καθαρίστριες, που έλαβαν δημοσιότητα...

    Για να επανέλθω στο ζήτημα του τίτλου, μετά από αυτό, το μεγάλο, πρόλογο, να πω ότι μιλώντας για "πράκτορες", δεν εννοώ τύπου 007 (χαχα), αλλά όσους εισπράττουν χρήματα, για λογαριασμό άλλων : κυρίως ασφαλιστικά και ταξιδιωτικά πρακτορεία και όχι μόνον.

  Αν υπεξαιρέσει χρήματα, ένας υπάλληλος αυτών των πρακτορείων, προκύπτουν κάποια νομικά ζητήματα, τα οποία με προβλημάτισαν τελευταία, ειδικά, από την στιγμή που, με βάση το νέο Π.Κ, η υπεξαίρεση διώκεται πλέον κατόπιν έγκλησης, ακόμα και στην κακουργηματική μορφή της, για ποσά, άνω των 120.000 ευρώ (μιλάμε για ιδιωτικό χρήμα και όχι Δημόσιο, όπου εκεί συνεχίζει να είναι αυτεπάγγελτη η δίωξη και ευτυχώς) !

    Το πρώτο ερώτημα, λοιπόν, είναι ΠΟΙΌΣ πρέπει να υποβάλει, σε αυτές τις περιπτώσεις την έγκληση, ποιος δηλαδή είναι ο (αμέσως) παθών, από την εγκληματική αυτή πράξη.

     Μέχρι σήμερα, τη μήνυση υπέβαλε ο πράκτορας, ωστόσο αυτό ίσως χρήζει επανεξέτασης, εφόσον τα χρήματα, που υπεξαίρεσε ο υπάλληλος του, προορίζονταν για κάποιον άλλον (ασφαλιστική ή αεροπορική ή ακτοπλοϊκή εταιρία κ.ο.κ) !

   Ο εκάστοτε πράκτορας, δικαιούται, βάσει σύμβασης, ένα ποσοστό ως προμήθεια και θεωρώ ότι ΜΌΝΟΝ για αυτό το ποσόν των προμηθειών, μπορεί να λογιστεί ως αμέσως παθών και να υποβάλει την έγκληση, για το υπόλοιπο, το μεγάλο, ποσόν, αμέσως παθών είναι ο πρακτορευόμενος και αυτός θα έπρεπε να υποβάλει έγκληση.

     Ο πράκτορας, βέβαια, θα αναγκαστεί να καλύψει το "άνοιγμα", από αλλού, ζημιώνεται και ο ίδιος, αλλά εμμέσως, όχι αμέσως.

     Έτσι, ο πράκτορας, έναντι του πρακτορευόμενου, αλλά και ο δράστης υπάλληλος έναντι του εργοδότη πράκτορα, έχουν αστικής φύσεως ευθύνες και όχι ποινικές, όσον αφορά την καθαρή αξία της συναλλαγής (χωρίς τις προμήθειες, δηλαδή).

    Αν  θεωρηθεί ορθή αυτή η ερμηνεία μου, τότε συμπαρασύρεται και το ύψος του υπεξαιρεθέντος ποσού, αφού αυτό θα αφορά πλέον μόνον τις προμήθειες, αν η έγκληση υποβλήθηκε από τον πράκτορα.

   Το αντικείμενο-ποσόν της υπεξαίρεσης, έχει, φυσικά, σημαντικές συνέπειες, τόσο ως προς τον χαρακτηρισμό της πράξης ως πλημμελήματος ή κακουργήματος, όσο και ως προς τις ποινές, αλλά και αυτό είναι το σπουδαιότερο ίσως, ως προς το ύψος του ποσού, που πρέπει να επιστρέψει ο δράστης, για να μην του επιβληθεί ποινή (μέχρι τη Δίκη σε πρώτο βαθμό).

      Τέλος, να επαναλάβω εδώ και την θέση μου, ότι και στις περιπτώσεις, που τραπεζικός υπάλληλος, υπεξαιρεί χρήματα πελατών-καταθετών, την έγκληση θα έπρεπε να υποβάλλουν αυτοί, δηλαδή οι πελάτες και όχι η τράπεζα, όπως συμβαίνει, αμέσως παθόντες, από την εγκληματική πράξη, είναι οι καταθέτες, στους οποίους ανήκαν τα χρήματα και άσχετα αν η τράπεζα, αναγκαστεί να τους αποζημιώσει (έμμεση ζημία).

    Αντί άλλου επιχειρήματος, θα υπενθυμίσω απλά, ότι οι καταθέσεις των πελατών, στον Ισολογισμό μιας τράπεζας, ανήκουν στο ...παθητικό και όχι στο ενεργητικό, οπότε είναι και λιγάκι οξύμωρο, να υποβάλεις έγκληση εναντίον αυτού, που μειώνει το παθητικό σου !

    

ο πελάτης έχει πάντα δίκιο (;)

   Θα ομολογούσατε ποτέ ένα έγκλημα, όταν αυτό δεν αποδεικνύεται από την εις βάρος σας δικογραφία ; (!)

   Φαντάζομαι ότι οι 95 στους 100, θα απαντούσαν "όχι" και όμως μου συνέβη : μια κυρία, είχε υπεξαιρέσει ένα σημαντικό ποσόν, από την εταιρία, όπου εργαζόταν και ήρθε στο γραφείο, ενόψει εξέτασης από Πταισματοδίκη.

   Πριν ακόμα έρθει, μου είπε ότι το έχει παραδεχθεί ήδη και ότι σκοπεύει να επιστρέψει τα χρήματα και αυτό επαναλάβαμε και στη συνάντηση, προκειμένου να τύχει των ευνοϊκών ρυθμίσεων, για όσους επιστρέφουν τα χρήματα.

   Με αυτό τον τρόπο, η υπόθεση έμοιαζε, στην αρχή, πολύ ανιαρή, να γράψεις δηλαδή απλά ότι τα πήρε και ότι σκοπεύει να τα επιστρέψει, ωστόσο αυτό άλλαξε, όταν διάβασα τη δικογραφία.

    Εκεί, λοιπόν, είδα ότι η "ομολογία" της περιέχονταν σε ιδιωτικά sms και emails, που είχε ανταλλάξει με το αφεντικό, όπερ σημαίνει πως ΔΕΝ μπορούσαν να ληφθούν υπόψη, λόγω του σχετικού απορρήτου !!

    Τότε "ξύπνησε" δηλαδή μέσα μου, ο ρόλος του υπερασπιστή και η υπόθεση απέκτησε ενδιαφέρον, ωστόσο η πελάτισσα, με προσγείωσε απότομα και δυσάρεστα.

     Όταν της εξήγησα πως, αν το αρνηθούμε, η υπόθεση, ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων, θα τεθεί στο Αρχείο, εκείνη είπε "όχι" (!), επέμενε να ομολογήσει ότι το έκανε, με άλλα λόγια, να εισαχθεί σε Δίκη, με ΜΌΝΗ τη δική της ομολογία, κάνοντας έτσι ...δώρο στους μηνυτές !!

     Το να θες να βοηθήσεις και ...να μην σε αφήνουν, πονάει πολύ, είναι δυσάρεστο συναίσθημα, ωστόσο, αφού επέμενε τόσο, έκανα πίσω, με βάση το ρητό του τίτλου...

     Ακόμα και η αιτιολογία, για την ομολογία της, ήταν, για μένα, αβάσιμη : ότι δηλαδή, αν το αρνούνταν, θα "νευρίαζαν" οι μηνυτές, θα άρχιζαν να το ψάχνουν και θα γινόταν ευρύτερα γνωστό, σε συγγενείς και οικείους της.

     Ήταν αβάσιμη, διότι, από το όλο κείμενο της μήνυσης, γινόταν εξαιρετικά καθαρό, ότι ήθελαν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, να ΜΗΝ γίνει ευρύτερα γνωστό το θέμα, σε πελάτες και προμηθευτές, προκειμένου να μην θιχτεί η καλή φήμη της εταιρίας και πάθει ζημιά !!

     Με άλλα λόγια και με όρους πόκερ, οι μηνυτές, έχοντας χάλια φύλλο, έκαναν ένα μεγάλο ποντάρισμα, μπλοφάροντας και εμείς, έχοντας πολύ καλύτερο φύλλο, είπαμε "πάσο", τρώγοντας τη μπλόφα...

    Πάντως, επειδή δεν θα μπορούσα ποτέ να δεχτώ και να "χωνέψω", ότι ομολογήσαμε ένα έγκλημα, που δεν αποδεικνυόταν (νόμιμα, τουλάχιστον...) από τη δικογραφία, σκέφτηκα, τελευταία στιγμή, ένα νομικό επιχείρημα, που μπορεί επίσης, να οδηγήσει σε απαλλαγή από την κατηγορία !

   Έτσι, μετά την κατάθεση του υπομνήματος, ρώτησα, χαριτολογώντας την κατηγορούμενη πελάτισσα : "αν η υπόθεση μπει στο Αρχείο, θα ...νευριάσεις ;" (χαχα)

      Ακόμα και υπό όρους ηθικής, αν λέγαμε ότι το ορθό είναι να επιστραφούν τα υπεξαιρεθέντα χρήματα, αυτό εναπόκειται όμως στη βούληση του δράστη, ανεξάρτητα από την ποινική εξέλιξη της υπόθεσης, ακόμα δηλαδή και αν δεν εισαχθείς σε Δίκη, αν αισθάνεσαι άσχημα και θες να τα επιστρέψεις, μπορείς, ανά πάσα στιγμή και χωρίς την απειλή ποινικών κυρώσεων !

     Πάντως, αν με ρωτάτε, θα προτιμούσα έναν πελάτη, που θα μου έλεγε, "αν μπει η υπόθεση στο Αρχείο, θα σου δώσω το 10% από τα χρήματα, που ...θα έπρεπε να επιστρέψω στους μηνυτές".