Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

καθημερινές ιστορίες νομικής τρέλας

     Είχα πει και (αρκετά) παλαιότερα, ότι ο δικηγόρος αισθάνεται ...δικηγόρος, μόνον σε ποινικές υποθέσεις, αν δεν ζήσεις την ζωντανή διαδικασία, που λέγεται "ποινική Δίκη", δεν μπορείς εύκολα να νιώσεις ή να λες πως "είμαι δικηγόρος" !
 Στην ποινική Δίκη, είσαι το στόμα και τα αυτιά του κατηγορούμενου, παλεύεις για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, για τον εντολέα σου, σε πολλά επίπεδα, στα οποία "ξεδιπλώνεται" το έργο της Yπεράσπισης, οφείλεις να διασφαλίσεις ότι η διαδικασία θα γίνει όπως προβλέπεται, από το Νόμο (ΚΠΔ) και να αναδείξεις όλα τα υπερασπιστικά επιχειρήματα, φροντίζοντας παράλληλα, να "αποκρούσεις" τυχόν αβλεψίες ή λάθη του Δικαστηρίου.
  Μετά από την σύντομη αυτή εισαγωγή και με αφορμή σημερινή Δίκη, όπου εκπροσωπούσα κατηγορούμενη συμβολαιογράφο, για "υπεξαίρεση στην υπηρεσία", θέλω να αναφέρω κάποια πράγματα, για να δικαιολογηθεί και ο τίτλος και να φανεί ξανά, σε τι "Κράτος" ζούμε, από άποψη λειτουργίας και σεβασμού ή μη των ατομικών δικαιωμάτων.
 Με βάση το καθεστώς, που ίσχυε, έως το 2007, οι συμβολαιογράφοι, σε κάθε συμβόλαιο, που συνέτασσαν, όφειλαν να παρακρατούν ένα ποσοστό, για λογαριασμό του Ταμείου τους (Νομικών) και να το αποδίδουν σε αυτό, τον επόμενο μήνα.
   Με βάση τη διατύπωση του Νόμου, αυτό το "για λογαριασμό" είχε την έννοια, ότι από τα ποσά αυτά, που εισέπραττε ο συμβολαιογράφος, το νόμιμο ποσοστό του Ταμείου, δεν ανήκε στον συμβολαιογράφο, αλλά απευθείας στο Ταμείο, οπότε σε περίπτωση μη απόδοσης, διαπράττεται υπεξαίρεση, αφού παρακρατείς ξένο πράγμα (χρηματικό ποσό, εν προκειμένω).
   Μέχρι εδώ καλά, με την έννοια ότι είναι ξεκάθαρο νομικά και όχι με την έννοια ότι αυτό "το σύστημα" ήταν πολύ λογικό ή σωστό...
  Η εντολέας μου, κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση ποσών, που αφορούσαν την περίοδο 1995 (από το διορισμό) έως το 2007.
  Το να μην αποδώσει σωστά τα ποσοστά του Ταμείου, ένας/μια συμβολαιογράφος, μπορεί να ήταν και αποτέλεσμα αμέλειας, φόρτου εργασίας, προσωπικών και οικογενειακών προβλημάτων κλπ, δεν γινόταν δηλαδή πάντα με δόλο.
  Έτσι και εδώ, οπότε κάποια στιγμή (2006), η ίδια η συμβολαιογράφος, ζήτησε να ελεγχθεί, από το Ταμείο, αν έχει αποδώσει σωστά και εκείνο, ήρθε για έλεγχο το ...2010, μετά την Κρίση δηλαδή !
  Ο έλεγχος καταλόγισε ένα τεράστιο ποσόν και τάχθηκε προσθεσμία ...ενός μήνα, για να το καταβάλει, στα τέλη του 2011, με απλά λόγια, ποσά, που συσσωρεύονταν επί 140 μήνες, ζητήθηκε να πληρωθούν, σε ένα μήνα, με πρόστιμα εννοείται και προσαυξήσεις και μάλιστα όχι μόνον αυτά τα ποσά, αλλά και άλλα, όπως ασφαλιστικές εισφορές, που δεν εμπίμπτουν στην έννοια της "υπεξαίρεσης", αν δεν καταβληθούν.
   Η άπρακτη παρέλευση του ενός μήνα, ουσιαστικά το ότι ζητήθηκε ένα ποσόν τεράστιο, για να καταβληθεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, με το μαχαίρι στο λαιμό, θεωρήθηκε ως εκδήλωση πρόθεσης ιδιοποίησης του ποσού (υπεξαίρεση) και όχι ως αδυναμία (εφάπαξ) καταβολής !
       Αυτή όμως, δεν είναι η μοναδική καταχρηστική και παράνομη πρακτική του Ταμείου, ήτοι να έρχεται για έλεγχο, πολύ καθυστερημένα και να επιβάλλει τεράστια, συσσωρευμένα, ποσά, που αν είχαν εντοπιστεί έγκαιρα, από το ίδιο, ως όφειλε, δεν θα μαζεύονταν και θα ήταν και πιο εύκολο να καταβληθούν.
     Η γυναίκα, ουσιαστικά, ουδέποτε αρνήθηκε ότι οφείλει κάποια ποσά, όχι όμως ολόκληρο το καταλογισθέν ποσόν και άσκησε προσφυγές, τόσο διοικητικές, όσο και δικαστικές, επειδή τίθενται και ζητήματα (10ετούς, διοικητικής) παραγραφής.
    Το επίσης ενδιαφέρον είναι ότι πρότεινε στο Ταμείο, να του μεταβιβάσει, έναντι της οφειλής, το μοναδικό ακίνητο, που είχε στην κυριότητα της και το αίτημα απερρίφθη ...με την αιτιολογία ότι "τώρα (λόγω κρίσης) δεν πωλούνται τα σπίτια εύκολα" !
    Αντίθετα, στην απόφαση, για την κατάθεση μήνυσης, αναφέρεται ότι αυτό γίνεται για την "διασφάλιση των δικαιωμάτων του Ταμείου"...Ήτοι, θεωρείται ότι τα δικαιώματα διασφαλίζονται καλύτερα (ως μέσον πίεσης ;) με μια μήνυση, παρά με την απόκτηση ενός ακινήτου, από τον οφειλέτη...
        Τα παράλογα όμως συνεχίζονται και στο ζήτημα της ποινικής παραγραφής (5ετής εν προκειμένω, ως πλημμέλημα) : ενώ ο Νόμος είναι σαφής, για το πότε έπρεπε να αποδίδονται τα ποσά, στο Ταμείο (τις πρώτες 10 μέρες, του επόμενου μήνα, από την σύνταξη του συμβολαίου), η Διοίκηση και τα Δικαστήρια, θεωρούν ότι ξεκινά, από την άπρακτη παρέλευση, της μηνιαίας προθεσμίας, προς καταβολή των ποσών !
       Με τον τρόπο αυτό, μπορεί το κάθε Ταμείο κλπ, να επιμηκύνει, κατά το δοκούν, τις παραγραφές, στέλνοντας ειδοποιήσεις πληρωμής, για ποσά, ακόμα και μετά από 20 χρόνια ;
     Για να μην πολυλογώ, στην υπόθεση αυτή, που αναδεικνύει πολλές παθογένειες της Διοίκησης και γενικά του κράτους και του τρόπου λειτουργίας του, είχαν γίνει σημαντικά δικονομικά λάθη, ενόψει και του κατεπείγοντος χαρακτήρα της υπόθεσης και προβλήθηκαν κάποιες ενστάσεις, για ακυρότητες κλπ.
      Τελικά και ενώ απορρίφθηκαν οι ακυρότητες της κλήτευσης (με το γνωστό παραμύθι, ότι ο κατηγορούμενος, εμφανίστηκε και ζήτησε αναβολή, άρα δεν προέβαλε τότε την ακυρότητα, οπότε καλύφθηκε και μάλιστα σε αναβολή, λόγω ...αποχής δικηγόρων !) και μπήκε το Δικαστήριο, στην ουσία, στην πορεία, εμφανίστηκε ξανά το ζήτημα της παραγραφής, που είχε προβληθεί, εξ αρχής και έμενε σε εκκρεμότητα...
       Ο ισχυρισμός ήταν, όπως δέχονται και τα Δικαστήρια, ότι η παραγραφή ξεκινάει, από την παρέλευση άπρακτου μήνα, από την επίσημη γνωστοποίηση της οφειλής και όχι απαραίτητα, από τη μεταγενέστερη κοινοποίηση (και) της καταλογιστικής πράξης.
      Αυτό είναι φυσικά σωστό και εύλογο, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, αν μέτραγε δηλαδή, η τελευταία-πιο πρόσφατη γνωστοποίηση, θα μπορούσε έτσι να επιμηκύνεται ...εσαεί η παραγραφή, μονομερώς, με το να αποστέλονται συνεχώς νέα ειδοποιητήρια ή καταλογιστικές πράξεις.
         Έτσι, εδώ, ενώ προέκυπτε από επίσημα έγγραφα του ...ίδιου του Ταμείου, ότι είχε γίνει επίσημη-έγγραφη γνωστοποίηση της οφειλής και νωρίτερα, το Δικαστήριο ζήτησε να δει και ...το ίδιο το έγγραφο αυτό, της γνωστοποίησης και ζήτησε να προσκομιστεί, σε νεά δικάσιμο, δίνοντας αναβολή, μη αρκούμενο στο ότι αναφέρεται σε άλλα έγγραφα της δικογραφίας, ως εκδοθέν και επιδοθέν, στην κατηγορούμενη !
       Συνεπώς και λογικώς, στην επόμενη δικάσιμο, με την επίδειξη του επίμαχου εγγράφου, θα παύσει οριστικά η ποινική δίωξη, λόγω παραγραφής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.