Το έγραψα επίτηδες ...λάθος, διότι το έχω δει έτσι γραμμένο σε κάποιο τοίχο και μου άρεσε, μιλάμε για την "αποκαλυπτική" στιγμή, όπου κανείς συνειδητοποιεί, μετά από πολύ καιρό, ότι σκεφτόταν ή ενεργούσε εσφαλμένα !
Ο μεγαλύτερος εχθρός της διάνοιας, είναι η στασιμότητα και η "ρουτίνα", το να σκέφτεσαι και να ενεργείς σχεδόν μηχανικά, είτε λόγω μακρόχρονης συνήθειας, είτε επειδή ...έτσι κάνουν και οι άλλοι.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα "δικά μας", εννοώ στην καθημερινή δικαστηριακή πρακτική, όπου δικηγόροι και δικαστές, εφαρμόζουν ή/και ερμηνεύουν τους Νόμους, σύμφωνα με τη διαμορφωμένη "παράδοση" και όχι ...έτσι όπως είναι !
Είχα μιλήσει ξανά στο παρελθόν για αυτό το "φαινόμενο", σε αστικές υποθέσεις, με παράδειγμα τις παραγραφές των τραπεζικών απαιτήσεων, που θα έπρεπε να είναι 5ετείς, αλλά τα Δικαστήρια, όλα αυτά τα χρόνια, τις έχουν κάνει 20ετείς, καθώς οι δικαστές (ειδικά όσοι εισέρχονται στο Σώμα "για το μισθό") θεωρούν πως Νόμος είναι το δίκαιο του (οικονομικά) ισχυρού και όχι αυτό που λέει ...ο Νόμος.
Βέβαια, εκτός του ότι οι Νόμοι ερμηνεύονται λάθος και κατά το δοκούν, επί πολλά έτη και κανείς δεν ασχολείται, ούτε διαμαρτύρεται, απλά όπως είπαμε, συμμορφώνονται όλοι, αδιαμαρτύρητα, με τη "ρουτίνα" της δικαστηριακής πρακτικής, το πρόβλημα ξεκινάει και από αυτούς τους ίδιους τους Νόμους !
Θεωρώ (και είναι προσωπική εκτίμηση, χωρίς να υπάρχουν επίσημα στοιχεία, απλά με βάση τον "κανόνα 80/20") ότι το 80% των Νόμων που ψηφίζονται (μετά το πασοκ, δηλαδή μετά το 1981), είναι αντισυνταγματικοί και παραβιάζουν κυρίως τον κανόνα της Ισότητας, που επαγγέλεται το ισχύον Σύνταγμα, καθώς αποτελούν "ρουσφέτια" και αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση λίγων και "ημετέρων", εις βάρος όλων των υπόλοιπων....
Θα αναφερθώ σήμερα σε μερικά παραδείγματα, απλά για προβληματισμό : πρώτον, τι δουλειά έχουν στα Δικαστήρια τα πάσης φύσεως παράβολα, δηλαδή η ...ύπαρξη γραφείων ΔΟΥ και δικηγορικών συλλόγων εντός των δικαστηρίων, το να πρέπει να πληρώσεις, για μια διαδικαστική πράξη φόρους, εισφορές υπέρ ΕΦΚΑ ή ...ΟΓΑ, τέλη και δικαιώματα τρίτων, για ...δικαστικά κτίρια και ένα σωρό άλλα "κέρατα", που καθιστούν δυσχερέστερη την πρόσβαση των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών στη Δικαιοσύνη !
Εννοώ, όπως λέει και ο τίτλος, ότι είναι λάθος να έχουν μετατραπεί τα δικαστήρια, όλα αυτά τα χρόνια, σε εισπρακτικούς μηχανισμούς, είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει, η αποστολή των Δικαστηρίων, είναι η απόδοση Δικαιοσύνης και τίποτε άλλο, όπως η εξασφάλιση εσόδων για (τρύπια) κρατικά ταμεία.
Δεύτερον, τι εξυπηρετεί η ύπαρξη των χρηματικών ποινών ; Διότι είναι σαν να λέει το Κράτος ότι αφού έβγαλες λεφτά, από λαθρεμπόριο ναρκωτικών ή διακίνηση (λαθρο)μεταναστών, θα πρέπει να πάρω ένα μέρος αυτών των (μαύρων) χρημάτων, άρα μιλάμε για ένα τύπου "νταβατζηλίκι"....
Τρίτον, ακόμα και αυτή η πρακτική της ...εξαγοράς των ποινών, της μετατροπής τους, δηλαδή σε χρήμα, είναι προβληματική, από πολλές απόψεις, διότι καταρχήν ευνοεί τους οικονομικά ισχυρότερους, που πληρώνουν και δεν πάνε φυλακή !
Βλέπουμε σε οικονομικά αδικήματα π.χ όπου η μήνυση λειτουργεί, κακώς και καταχρηστικά, ως οιονεί μέσο εκτέλεσης (πλήρωσε για να μην πας φυλακή), να επιβάλλεται ποινή εξαγοράσιμη, οπότε είναι σαν να λέει εδώ το Κράτος : αντί να αποζημιώσεις το θύμα, δώσε αυτά τα λεφτά σε μένα, για να μην σε κλείσω μέσα...
Είναι καιρός να δούμε, σε περίπτωση που δεν μπορεί να δοθεί αναστολή εκτέλεσης της ποινής, νέες μορφές εναλλακτικών ποινών, αντιγράφοντας ίσως και ξένες πρακτικές, διότι και η παροχή κοινωφελούς εργασίας π.χ, αν και έχει μία λογική (όταν ο δράστης είναι φυγόπονος και ζει παρασιτικά), συγκρούεται ουσιαστικά με τη συνταγματική διάταξη, που απαγορεύει κάθε μορφή αναγκαστικής εργασίας, άρα και αυτή !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.