Καλός δικαστής, όπως λέγαμε και πρόσφατα, δεν είναι μόνον αυτός που έχει πολλές νομικές γνώσεις, αλλά κυρίως αυτός που κάνει χρήση της κοινής, ανθρώπινης Λογικής και εφαρμόζει τα λεγόμενα διδάγματα της κοινής πείρας !
Βέβαια, για να εφαρμόσει αυτά τα διδάγματα, θα πρέπει, προφανώς να έχει ...εμπειρίες ζωής και ο ίδιος και γενικά να έχει ευρύτητα γνώσεων και όχι μόνον μέσα από τα βιβλία και τις Νομολογίες, διότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και οφείλει να κρίνει με βάση αυτά που βλέπει και ακούει μπροστά του και όχι το τι έγινε ...σε άλλες, αντίστοιχες (αλλά διαφορετικές) περιπτώσεις.
Αυτή η επαγγελματική "διαστροφή" του δικαστή (αναμενόμενη, ως ένα σημείο), φαίνεται ξεκάθαρα, όπως έχουμε ξαναπεί, στις αποφάσεις των ΜΟΔ, όπου αλλιώς αποφασίζουν οι τακτικοί δικαστές και αλλιώς οι λαϊκοί-ένορκοι, πολύ συχνά !
Από όταν ήμουν ασκούμενος, ακουγόταν για τις δικαστίνες και τις γυναίκες Εισαγγελείς, πέριξ των ακροατηρίων, από δυσαρεστημένους διαδίκους, ο χαρακτηρισμός "αγάμητη"...
Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι σκληρός, σεξιστικός και απαράδεκτος, προφανώς, ωστόσο φοβάμαι ότι γεννήθηκε από αυτήν ακριβώς τη διάσταση και την αδυναμία των δικαστών, να δουν "κάτω από την επιφάνεια" και να κρίνουν πιο λογικά και πιο ...ανθρώπινα, σε τελική ανάλυση !
Θα αναφερθώ, μετά τον πρόλογο, σε μία από τις πιο περίεργες υποθέσεις, που έχω χειριστεί, για να τον δικαιολογήσω...
Ένας 17χρονος (τότε) κατηγορήθηκε για ...αποπλάνηση της 6χρονης πρώτης ξαδέρφης του (!), επειδή το κοριτσάκι, μαζί με το δίδυμο αδερφό της, είχαν πει ότι ο μεγαλύτερος ξάδερφος είχε κατεβάσει το μαγιό της και της είχε "ξύσει το πιπί", βγάζοντας μάλιστα και αίμα.
Ωστόσο, η ιατροδικαστική εξέταση δεν έδειξε κάτι ύποπτο, ούτε ρήξη φυσικά του παρθενικού υμένα, ενώ και η ψυχολογική εξέταση δεν ανέφερε κάποιο "ψυχικό τραύμα" του κοριτσιού, γι' αυτό άλλωστε ο κατηγορούμενος αποχώρησε από την Ανάκριση, χωρίς κανένα περιοριστικό όρο (ούτε καν να μην πλησιάζει την ξαδέρφη) !
Πέρα δηλαδή από τις καταθέσεις 2 νηπίων-εξάχρονων αδερφών, κανένα αντικειμενικό στοιχείο δεν στηρίζει την κατηγορία, ενώ και οι καταθέσεις έχουν, τρανταχτές αντιφάσεις μεταξύ τους...
Έχουμε πει πώς λαμβάνονται αυτές οι καταθέσεις στα Α.Τ, όπου το παιδάκι λέει κάτι και μετά ο αστυνομικός γράφει "τα δικά του", με δικά του λόγια, όπως τα καταλαβαίνει και όπως "πρέπει", για να ...σταθεί κατηγορία !
Το πιο ενδιαφέρον όμως της υπόθεσης είναι ότι η υποτιθέμενη "αποπλάνηση" συνέβη μέρα μεσημέρι, στην αυλή του σπιτιού, που είναι ορατή από παντού (και από μέσα από το κτίριο και από έξω, από το δρόμο) και μπροστά στον αδερφό του κοριτσιού...
Εδώ λοιπόν, μπαίνει το στοιχείο της κοινής Λογικής, που λέει πως αν έχεις σκοπό να κάνεις κάτι "πονηρό", δεν το κάνεις σε κοινή θέα ή μπροστά σε άλλους, για να μην υπάρχουν μάρτυρες !
Συνεπώς, ακόμα και αν συνέβη κάτι, κάποια χειρονομία, που λόγω των αντιφάσεων των 6χρονων, δεν μπορεί να εξαχθεί με ασφάλεια και δικανική πεποίθηση, αυτή θα είχε το χαρακτήρα κάποιου (σίγουρα κακώς εννοούμενου) παιχνιδιού ή αστεϊσμού, στα πλαίσια της καλοκαιρινής ραστώνης...
Ως ένα "πείραγμα", που ΑΝ όντως έγινε, θα συνιστούσε ίσως προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, σε καμία περίπτωση όμως "αποπλάνηση", δηλαδή ασελγή πράξη !
Η εισαγγελέας, ωστόσο, μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας, ζήτησε χρόνο να ετοιμάσει την πρόταση της και βγαίνοντας είπε ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος, όπως κατηγορείται και πως αυτό (όπως διάβασε ...στα βιβλία της) συνιστά ..."ετεροαυνανισμό" (χαχα).
Μπορεί η ποινή σε αυτές τις περιπτώσεις, λόγω ανηλικότητας, να μην είναι σοβαρή, αλλά είναι τραγικό να στιγματίζεται ένας έφηβος, με μία τόσο ειδεχθή καταδίκη και κατηγορία, επειδή οι δικαστές ερμηνεύουν τα πραγματικά περιστατικά, χωρίς επαφή με τη Λογική και την πραγματικότητα (την ...έξω από τα νομικά βιβλία) !
Κλείνοντας, θα επαναλάβω, για τα δικαστήρια ανηλίκων, ότι λειτουργούν, αυτή την εντύπωση δίνουν, ως shop in a shop, για να μην πω "παραμάγαζο" και παρεξηγηθεί...
Για τους ανήλικους και ορθά ισχύουν ειδικοί Νόμοι και κανόνες, ωστόσο διαπιστώνω ότι αυτή η "ανεξαρτησία", δημιουργεί στους εμπλεκόμενους μία "συντεχνιακή" συμπεριφορά, ότι είναι κάτι "ξεχωριστό" ή διαφορετικό, από τα άλλα Δικαστήρια !
Παράλληλα, πιθανόν κάποια πράγματα να χρήζουν και επανεξέτασης, όπως για παράδειγμα, η έκθεση της κοινωνικής υπηρεσίας (που δεν ...αποκαλύπτεται στον κατηγορούμενο, παραμένη "μυστική" !) δεν μπορεί να έχει βαρύτητα στην έκδοση απόφασης, δηλαδή το αν η κοινωνική λειτουργός συμπάθησε ή όχι τον/την κατηγορούμενο/η, να επηρεάζει αυτό, δηλαδή η κρίση κάποιου μη νομικού, το Δικαστήριο και τη νομική-ποινική εξέλιξη της υπόθεσης....