Μόνο μια φορά, έτσι για αλλαγή βρε αδερφέ, ΚΑΝΤΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ, αυτό για το οποίο σας πληρώνει το ελληνικό Κράτος, οι έλληνες δηλαδή φορολογούμενοι και το οποίο -υποτίθεται- ότι έχετε ορκιστεί να κάνετε !
Αναφέρομαι φυσικά στους δημόσιους υπάλληλους, τους οποίους προσπαθώ να αποφεύγω, όσο το δυνατόν, όπως ο διάολος το λιβάνι, ωστόσο αυτό -δυστυχώς- δε γίνεται, να τους αποφύγεις ολότελα.
Λόγω δουλειάς, έρχομαι σε επαφή με τους δικαστικούς υπαλλήλους, για τους οποίους, ομολογώ, ότι είχα καλή (καλύτερη, για την ακρίβεια) γνώμη, ωστόσο διαπιστώνω, ότι και αυτοί στο ίδιο ζουμί βράζουν.
Δεν μπορεί να έχετε από πριν (!) την απάντηση, στα δίκαια και νόμιμα αιτήματα των πολιτών, ότι αυτό "ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ" ή "ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΜΟΔΙΟΙ" κλπ., κάθε δυνατή δηλαδή δικαιολογία, προκειμένου να μην κάνετε τη δουλειά σας !
Εκτός αυτού, οφείλετε να είστε ευγενικοί, απέναντι σε αυτούς που σας πληρώνουν και να τους εξυπηρετείτε και να μην βγάζετε τα κόμπλεξ σας, την ώρα της δουλειάς τουλάχιστον. Αν δεν σας αρέσει η δουλειά σας, η αμοιβή σας ή το "στάτους" της εργασίας σας, ο τελευταίος που φταίει για αυτό, είναι ο ανυποψίαστος συναλλασσόμενος.
Το να ακούω την υπάλληλο να εξηγεί στο τηλέφωνο σε άλλη -νεαρότερη- γυναίκα, πως μαγειρεύονται τα φασολάκια, ομολογώ ότι ΔΕΝ με ενοχλεί, με ενοχλεί όμως να μου λες έλα αύριο, μεθαύριο κ.ο.κ, όταν η δουλειά μου, μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να γίνει ΣΗΜΕΡΑ (μάλλον έχουμε διαφορετική αίσθηση της έννοιας του καθήκοντος).
Η έννοια του χρόνου, μπορεί για σας να είναι σχετική, ωστόσο, για να έναν δικηγόρο, για να μιλήσω για την περίπτωσή μας, τα χρονικά όρια είναι ασφυκτικά και αμείλικτα, υπάρχουν προθεσμίες, από τις οποίες διακυβεύονται ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ πράγματα, όπως η ελευθερία κάποιου !
Το να με ρωτάει σήμερα η υπάλληλος, αν είμαι "καινούργιος", εκτός από εντελώς άσχετο, είναι και αγενές και απρεπές : σε λίγο φοβάμαι, ότι θα πηγαίνω σε δικαστικές υπηρεσίες και θα με ρωτάνε τι ζώδιο είμαι ή πόσο την έχω, τη στιγμή που ο κόσμος γύρω καταρρέει.. .
Αν συμπεριφέρονται έτσι σε έναν δικηγόρο, που ξέρει 5 πράγματα παραπάνω για το τι λέει ο Νόμος και για τα δικαιώματά του, δεν θέλω να σκέφτομαι πως συμπεριφέρονται στον απλό πολίτη, που δεν γνωρίζει.
Δεν το έχω σε τίποτε να καλώ την Αστυνομία και να καταλήγουμε στο Τμήμα, με τους υπαλλήλους, για μηνύσεις, για παράβαση καθήκοντος κλπ., κάθε φορά που δεν κάνουν τη δουλειά τους, όπως ορίζει ο Νόμος (φαντάζομαι αναγνωρίζουν ότι είναι υπό και όχι υπεράνω του Νόμου), αλλά αυτό θέλετε ;
Γιατί κάθε φορά, που συναλλάσσομαι με το Δημόσιο, θα πρέπει να συφυλιάζομαι, να νευριάζω και να χάνω την πολύτιμη ηρεμία μου ή να καταλήγω στο Τμήμα, ώστε να μην μπορώ μετά, να ασχοληθώ με τα πραγματικά σοβαρά και ουσιαστικά θέματα της δουλειάς μου ;
Είναι και αυτό ένα από τα εύλογα ερωτήματα, που μάλλον δεν πρόκειται να απαντηθούν ποτέ (;) σε αυτή τη χώρα, όπου μας έλαχε να ζήσουμε τις θλιβερές και σύντομες ζωές μας.
Αναφέρομαι φυσικά στους δημόσιους υπάλληλους, τους οποίους προσπαθώ να αποφεύγω, όσο το δυνατόν, όπως ο διάολος το λιβάνι, ωστόσο αυτό -δυστυχώς- δε γίνεται, να τους αποφύγεις ολότελα.
Λόγω δουλειάς, έρχομαι σε επαφή με τους δικαστικούς υπαλλήλους, για τους οποίους, ομολογώ, ότι είχα καλή (καλύτερη, για την ακρίβεια) γνώμη, ωστόσο διαπιστώνω, ότι και αυτοί στο ίδιο ζουμί βράζουν.
Δεν μπορεί να έχετε από πριν (!) την απάντηση, στα δίκαια και νόμιμα αιτήματα των πολιτών, ότι αυτό "ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ" ή "ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΜΟΔΙΟΙ" κλπ., κάθε δυνατή δηλαδή δικαιολογία, προκειμένου να μην κάνετε τη δουλειά σας !
Εκτός αυτού, οφείλετε να είστε ευγενικοί, απέναντι σε αυτούς που σας πληρώνουν και να τους εξυπηρετείτε και να μην βγάζετε τα κόμπλεξ σας, την ώρα της δουλειάς τουλάχιστον. Αν δεν σας αρέσει η δουλειά σας, η αμοιβή σας ή το "στάτους" της εργασίας σας, ο τελευταίος που φταίει για αυτό, είναι ο ανυποψίαστος συναλλασσόμενος.
Το να ακούω την υπάλληλο να εξηγεί στο τηλέφωνο σε άλλη -νεαρότερη- γυναίκα, πως μαγειρεύονται τα φασολάκια, ομολογώ ότι ΔΕΝ με ενοχλεί, με ενοχλεί όμως να μου λες έλα αύριο, μεθαύριο κ.ο.κ, όταν η δουλειά μου, μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να γίνει ΣΗΜΕΡΑ (μάλλον έχουμε διαφορετική αίσθηση της έννοιας του καθήκοντος).
Η έννοια του χρόνου, μπορεί για σας να είναι σχετική, ωστόσο, για να έναν δικηγόρο, για να μιλήσω για την περίπτωσή μας, τα χρονικά όρια είναι ασφυκτικά και αμείλικτα, υπάρχουν προθεσμίες, από τις οποίες διακυβεύονται ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ πράγματα, όπως η ελευθερία κάποιου !
Το να με ρωτάει σήμερα η υπάλληλος, αν είμαι "καινούργιος", εκτός από εντελώς άσχετο, είναι και αγενές και απρεπές : σε λίγο φοβάμαι, ότι θα πηγαίνω σε δικαστικές υπηρεσίες και θα με ρωτάνε τι ζώδιο είμαι ή πόσο την έχω, τη στιγμή που ο κόσμος γύρω καταρρέει.. .
Αν συμπεριφέρονται έτσι σε έναν δικηγόρο, που ξέρει 5 πράγματα παραπάνω για το τι λέει ο Νόμος και για τα δικαιώματά του, δεν θέλω να σκέφτομαι πως συμπεριφέρονται στον απλό πολίτη, που δεν γνωρίζει.
Δεν το έχω σε τίποτε να καλώ την Αστυνομία και να καταλήγουμε στο Τμήμα, με τους υπαλλήλους, για μηνύσεις, για παράβαση καθήκοντος κλπ., κάθε φορά που δεν κάνουν τη δουλειά τους, όπως ορίζει ο Νόμος (φαντάζομαι αναγνωρίζουν ότι είναι υπό και όχι υπεράνω του Νόμου), αλλά αυτό θέλετε ;
Γιατί κάθε φορά, που συναλλάσσομαι με το Δημόσιο, θα πρέπει να συφυλιάζομαι, να νευριάζω και να χάνω την πολύτιμη ηρεμία μου ή να καταλήγω στο Τμήμα, ώστε να μην μπορώ μετά, να ασχοληθώ με τα πραγματικά σοβαρά και ουσιαστικά θέματα της δουλειάς μου ;
Είναι και αυτό ένα από τα εύλογα ερωτήματα, που μάλλον δεν πρόκειται να απαντηθούν ποτέ (;) σε αυτή τη χώρα, όπου μας έλαχε να ζήσουμε τις θλιβερές και σύντομες ζωές μας.
σήμερα βρέθηκα στα Δικαστήρια, για να πάρω ένα αντίγραφο, μια απλή περίπτωση ρουτίνας. Η γραμματέας, που (..τελικά) με εξυπηρέτησε, με ρώτησε αν έχω εξουσιοδότηση και το ίδιο έκανε με όλους, ως όφειλε. Μέχρι εδώ καλά, το γέλιο αρχίζει από τη στιγμή, που έλεγες ότι ΕΧΕΙΣ την εξουσιοδότηση ! Τότε λοιπόν, άρχιζε να βαρυγκομά, να αναστενάζει και να ξεφυσά, λες και της είπες να σηκώσει 1 τόνο βάρος ! χαχα. Το θέαμα αυτών των υπαλλήλων, που "εργάζονται" στο Δημόσιο, αφενός είναι αστείο, αλλά είναι και θλιβερό...Αναρωτιέμαι, αν γινόταν η περιβόητη αξιολόγηση στο Δημόσιο (κανένας λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι θα γίνει), πόσοι υπάλληλοι, θα έπρεπε να φύγουν ή μάλλον πόσοι ..να μείνουν. Κάποια στιγμή άκουσα να λέει (η συγκεκριμένη μάλλον, αλλά δεν είμαι και σίγουρος) τη λέξη "έλεος!" (επειδή της ζήτησαν να κάνει τη δουλειά της) και κατέληξα ότι ορθά μίλησε : ΈΛΕΟΣ, είναι το μόνο που έχουν ανάγκη αυτές οι ευαίσθητες ψυχές, ας μην είμαστε σκληροί μαζί τους !
ΑπάντησηΔιαγραφή