ευθύνη μελών Δ.Σ σε ανώνυμη εταιρία

   Μετά τη χθεσινή είδηση ότι, με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, μετά από αίτηση πρώην μετόχων της τράπεζας PROTON BANK A.E, δεσμεύτηκαν τα περιουσιακά στοιχεία του Λαυρεντιάδη και άλλων μελών του Δ.Σ της τράπεζας, ας πούμε δυο λόγια για την ευθύνη αυτή.
   Δεν μπορώ φυσικά να πω, αν η απόφαση αυτή υπήρξε ορθή ή όχι, διότι δεν έχω διαβάσει την απόφαση, ούτε ξέρω στοιχεία της δικογραφίας, οπότε θα περιοριστώ σε γενικότερης φύσης σχόλια, άλλωστε μία απόφαση ασφαλιστικών μέτρων δε λέει τίποτα (αφού αρκεί η πιθανολόγηση και όχι η απόδειξη των ισχυρισμών των αιτούντων), όλα θα κριθούν στην εκδίκαση της σχετικής αγωγής !
   Η ανώνυμη εταιρία (Α.Ε) είναι νομικό πρόσωπο, που διοικείται από Δ.Σ και έχει δικιά του περιουσία, που δεν ταυτίζεται με την περιουσία των μετόχων της : οι τελευταίοι "συμμετέχουν" στα περιουσιακά στοιχεία της Α.Ε, με βάση το ποσοστό των μετοχών τους.
   Οποιαδήποτε αμελής ή κακόβουλη συμπεριφορά των μελών του Δ.Σ βλάπτει -πρώτα και κύρια- την ίδια την Α.Ε και εμμέσως, εννοείται, τους μετόχους της, επομένως, αν ένα μέλος του Δ.Σ π.χ υπεξαιρέσει χρήματα από το ταμείο, μπορεί η ίδια η Α.Ε, ως νομικό πρόσωπο, εκπροσωπούμενο από τα λοιπά μέλη, να αποφασίσει και να στραφεί εναντίον του, στα Δικαστήρια.
   Τα ζητήματα αυτά, αφορούν πολύ κόσμο, ειδικά σε επιχειρήσεις-Α.Ε, εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, που έχουν χιλιάδες μετόχους και η ευθύνη του Δ.Σ, συνήθως, συνίσταται, είτε σε κακοδιαχείριση, που οδήγησε την εταιρία σε πτώχευση-διάλυση, είτε σε "παρουσιάσεις" της εταιρίας και σε επενδυτικά σχέδια, τα οποία "παρέσυραν" το επενδυτικό κοινό και αγόρασε μετοχές, αλλά μετά ο θησαυρός αποδείχτηκε ..."άνθρακες" ! 
    Η ευθύνη των μελών του Δ.Σ, οι οποίοι αποφασίζουν για τις τύχες της Α.Ε, κρίνεται με βάση τις γενικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα, περί αδικοπραξίας, όσο και με βάση τις ειδικές διατάξεις, του Νόμου περί Α.Ε, οι οποίες όμως, ως ειδικές, υπερισχύουν, σε περίπτωση σύγκρουσης.
    Εννοείται ότι παράλληλα, η συμπεριφορά αυτή, μπορεί να συνιστά και ποινικό αδίκημα (απιστία, απάτη, υπεξαίρεση κλπ), ωστόσο η Νομολογία μας, δεν επιτρέπει στους μετόχους να παραστούν, ως πολιτική αγωγή, επειδή -λέει- ζημιώνονται έμμεσα και όχι άμεσα...
     Σε κάθε περίπτωση -και εδώ είναι το σημαντικό- για να έχουν τα μέλη του Δ.Σ, υποχρέωση αποζημίωσης, είτε έναντι της Α.Ε, είτε έναντι των μετόχων, θα πρέπει : πρώτον, η συμπεριφορά τους να υπήρξε παράνομη (εν ευρεία εννοία) και δεύτερον, υπαίτια, δηλαδή απαιτείται δόλος ή και αμέλεια, η οποία υπαιτιότητα, όμως, θα κριθεί με βάση τα χρηστά και συναλλακτικά ήθη, τι θα έκανε δηλαδή ο μέσος, συνετός διαχειριστής σε αντίστοιχη περίπτωση !
      Έπειτα, θα πρέπει η ζημία της Α.Ε να τελεί σε αιτιώδη συνάφεια, με τις ενέργειες του Δ.Σ, να οφείλεται δηλαδή αποκλειστικά σε αυτές και να μην είναι αποτέλεσμα αστάθμητων γεγονότων ή ανωτέρας βίας κ.ο.κ. !
      Το τελευταίο έχει μεγάλη σημασία ...στην Ελλάδα, όπου π.χ το νομικό και κανονιστικό καθεστώς των επιχειρήσεων, αλλάζει κάθε τρεις και λίγο και καθιστά έτσι  σχεδόν αδύνατη κάθε πρόβλεψη μελλοντικών επιδόσεων ή κινδύνων !
      Ειδικά σε περιόδους μεγάλης ύφεσης, όπως σήμερα, το μέγεθος και η ένταση των οποίων, δεν μπορούσαν να γίνουν ευδιάκριτα, εκ των προτέρων, οι όποιες ευθύνες εξασθενούν.
      Τέλος, για να δώσουμε και πρόσφατα και χαρακτηριστικά παραδείγματα, του ελληνικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, όταν η Κυβέρνηση μειώνει με Νόμους, τα περιθώρια κέρδους (βλέπε φαρμακευτικές επιχειρήσεις) ή δεν πληρώνει (βλέπε ΠΑΝΤΟΥ και ιδίως τεχνικές εταιρίες), θεωρώ ότι είναι άκομψο, αν μη τι άλλο, να ψάχνει κανείς για ευθύνες του Δ.Σ... !
      Στην Ελλάδα τελικά, είναι προτιμότερο να παίζεις τζόκερ, παρά να "επιχειρείς" : λιγότερο άγχος, περισσότερα κέρδη, όπως έλεγε και η σχετική διαφήμιση (κρίμα, εκεί μας κατάντησαν).