Ένας όρος που απαντάται συχνά στη νομική και όχι μόνον ορολογία, είναι ο όρος "βούλευμα" και εντεύθεν και οι όροι "Συμβούλιο Πλημμελειοδικών" και "Συμβούλιο Εφετών", διότι αυτά είναι τα όργανα, που εκδίδουν τα βουλεύματα !
Ο λόγος, που θεώρησα σκόπιμο, να διευκρινιστούν αυτοί οι όροι είναι ένα κορυφαίο ρεπορτάζ, που είχα διαβάσει παλιότερα, όπου η δημοσιογράφος (αναφερόμενη στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών για την υπόθεση του ηγουμένου Εφραίμ) έκανε λόγο για ...δεκάδες Εφέτες, που εξέδωσαν το βούλευμα !!
Προφανώς δεν γνώριζε ότι τα δικαστικά συμβούλια είναι, κατά κανόνα, ...τριμελή (γι' αυτό αν δεν ξέρεις, είναι καλύτερο να μασάς..) : στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών συμμετέχουν τρεις Πρωτοδίκες και στα Συμβούλια Εφετών, τρεις Εφέτες.
Πάντα βέβαια, προτού αποφανθεί το δικαστικό συμβούλιο, υποβάλει την πρότασή του σε αυτό, ο Εισαγγελέας, Πρωτοδικών και Εφετών, αντίστοιχα, όπως συμβαίνει και στις ποινικές Δίκες, πρόταση η οποία φυσικά δεν είναι δεσμευτική για τους Δικαστές, που θα εκδώσουν το βούλευμα.
Το βούλευμα είναι μία δικαστική κρίση, αλλά όχι δικαστική απόφαση, διότι τα δικαστικά Συμβούλια συνεδριάζουν μυστικά, όχι δηλαδή δημόσια, όπως απαιτείται για να εκδοθεί μία δικαστική απόφαση.
Επίσης, αποφασίζουν ερήμην του ενδιαφερόμενου (κατηγορούμενου), αλλά σε πολλές περιπτώσεις προβλέπεται και η δυνατότητα αυτοπρόσωπης εμφάνισης του κατηγορουμένου (με το δικηγόρο του) και προηγούμενης ακρόασής του, όπως ..απαιτεί άλλωστε και το ελληνικό Σύνταγμα !
Βουλεύματα εκδίδονται μόνον στις ποινικές διαδικασίες και μόνον στα πλαίσια της ανάκρισης και γενικά στο προπαρασκευαστικό στάδιο της ποινικής Δίκης, κάθε φορά που ανακύπτει κάποιο ζήτημα.
Οι συνηθέστερες περιπτώσεις έκδοσης βουλεύματος είναι οι εξής :
-Η ανάκριση τελειώνει πάντα με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών (ή Εφετών σε σοβαρές υποθέσεις), το οποίο, με βάση το υλικό που έχει συγκεντρωθεί, αποφαίνεται για το κατά πόσον θα πρέπει ο κατηγορούμενος να παραπεμφθεί σε Δίκη ή όχι, οπότε μιλάμε για παραπεμπτικό ή απαλλακτικό βούλευμα, αντίστοιχα, ανάλογα με το αν υπάρχουν ενδείξεις ενοχής ή όχι. Ανάκριση διενεργείται πάντα, όταν η κατηγορία συνιστά κακούργημα και δυνητικά, όταν συνιστά πλημμέλημα. Αν ασκηθεί έφεση στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κων, αποφαίνεται οριστικά το Συμβούλιο Εφετών, οπότε μετά μπορεί να ασκηθεί μόνον αναίρεση στον Άρειο Πάγο.
Ο λόγος που σε πολλές περιπτώσεις ο κατηγορούμενος τελικά αθωώνεται, παρά το παραπεμπτικό βούλευμα, είναι ακριβώς, ότι το Συμβούλιο αποφασίζει "ψυχρά", με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία (ουσιαστικά δηλ. τα έγγραφα) της σχηματισθείσας δικογραφίας. Όταν τα ίδια αυτά στοιχεία, όμως, υφίστανται τη "βάσανο" της ακροαματικής διαδικασίας εξασθενούν ή και ..καταρρέουν, με συνέπεια να δημιουργούνται σοβαρές αμφιβολίες για την ενοχή και ο κατηγορούμενος να απαλλάσεται (έχοντας περάσει και αρκετό καιρό στη φυλακή "άδικα"-κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πάντα)
-Με βούλευμα επίσης λύεται, ως γνωστόν, η διαφωνία μεταξύ ανακριτή και Εισαγγελέα, για το αν θα πρέπει να προφυλακιστεί ή όχι ο κατηγορούμενος, μετά την απολογία του.
-Με βούλευμα κρίνεται παράλληλα το αίτημα του προφυλακισθέντος για να αποφυλακιστεί ή να αντικασταθεί η προσωρινή κράτηση με περιοριστικούς όρους.
-Γενικά, κάθε φορά που ανακύπτει ζήτημα στα πλαίσια της ανάκρισης, αναφορικά με επαχθείς διατάξεις του ανακριτή (π.χ δήμευση Ι.Χ, δέσμευση λογαριασμού, απαγόρευση εξόδου από τη Χώρα), ο κατηγορούμενος (ή και τρίτος π.χ ο κύριος του Ι.Χ) έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στο αρμόδιο δικαστικό Συμβούλιο, για να αποφασίσει εκείνο οριστικά με βούλευμα.
Να σημειωθεί τέλος κάτι, που ίσως πολλοί αγνοούν, ότι δηλαδή οι ίδιοι Δικαστές ασκούν καθήκοντα ανακριτή ή δικάζουν από έδρας. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά σώματα δικαστών για τις ανακρίσεις και άλλα για τα ακροατήρια ! Εξυπακούεται όμως ότι δεν μπορεί να δικάσει την υπόθεση ο ίδιος δικαστής, που διενήργησε την ανάκριση, αλλά άλλος, για προφανείς λόγους.
Ο λόγος, που θεώρησα σκόπιμο, να διευκρινιστούν αυτοί οι όροι είναι ένα κορυφαίο ρεπορτάζ, που είχα διαβάσει παλιότερα, όπου η δημοσιογράφος (αναφερόμενη στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών για την υπόθεση του ηγουμένου Εφραίμ) έκανε λόγο για ...δεκάδες Εφέτες, που εξέδωσαν το βούλευμα !!
Προφανώς δεν γνώριζε ότι τα δικαστικά συμβούλια είναι, κατά κανόνα, ...τριμελή (γι' αυτό αν δεν ξέρεις, είναι καλύτερο να μασάς..) : στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών συμμετέχουν τρεις Πρωτοδίκες και στα Συμβούλια Εφετών, τρεις Εφέτες.
Πάντα βέβαια, προτού αποφανθεί το δικαστικό συμβούλιο, υποβάλει την πρότασή του σε αυτό, ο Εισαγγελέας, Πρωτοδικών και Εφετών, αντίστοιχα, όπως συμβαίνει και στις ποινικές Δίκες, πρόταση η οποία φυσικά δεν είναι δεσμευτική για τους Δικαστές, που θα εκδώσουν το βούλευμα.
Το βούλευμα είναι μία δικαστική κρίση, αλλά όχι δικαστική απόφαση, διότι τα δικαστικά Συμβούλια συνεδριάζουν μυστικά, όχι δηλαδή δημόσια, όπως απαιτείται για να εκδοθεί μία δικαστική απόφαση.
Επίσης, αποφασίζουν ερήμην του ενδιαφερόμενου (κατηγορούμενου), αλλά σε πολλές περιπτώσεις προβλέπεται και η δυνατότητα αυτοπρόσωπης εμφάνισης του κατηγορουμένου (με το δικηγόρο του) και προηγούμενης ακρόασής του, όπως ..απαιτεί άλλωστε και το ελληνικό Σύνταγμα !
Βουλεύματα εκδίδονται μόνον στις ποινικές διαδικασίες και μόνον στα πλαίσια της ανάκρισης και γενικά στο προπαρασκευαστικό στάδιο της ποινικής Δίκης, κάθε φορά που ανακύπτει κάποιο ζήτημα.
Οι συνηθέστερες περιπτώσεις έκδοσης βουλεύματος είναι οι εξής :
-Η ανάκριση τελειώνει πάντα με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών (ή Εφετών σε σοβαρές υποθέσεις), το οποίο, με βάση το υλικό που έχει συγκεντρωθεί, αποφαίνεται για το κατά πόσον θα πρέπει ο κατηγορούμενος να παραπεμφθεί σε Δίκη ή όχι, οπότε μιλάμε για παραπεμπτικό ή απαλλακτικό βούλευμα, αντίστοιχα, ανάλογα με το αν υπάρχουν ενδείξεις ενοχής ή όχι. Ανάκριση διενεργείται πάντα, όταν η κατηγορία συνιστά κακούργημα και δυνητικά, όταν συνιστά πλημμέλημα. Αν ασκηθεί έφεση στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κων, αποφαίνεται οριστικά το Συμβούλιο Εφετών, οπότε μετά μπορεί να ασκηθεί μόνον αναίρεση στον Άρειο Πάγο.
Ο λόγος που σε πολλές περιπτώσεις ο κατηγορούμενος τελικά αθωώνεται, παρά το παραπεμπτικό βούλευμα, είναι ακριβώς, ότι το Συμβούλιο αποφασίζει "ψυχρά", με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία (ουσιαστικά δηλ. τα έγγραφα) της σχηματισθείσας δικογραφίας. Όταν τα ίδια αυτά στοιχεία, όμως, υφίστανται τη "βάσανο" της ακροαματικής διαδικασίας εξασθενούν ή και ..καταρρέουν, με συνέπεια να δημιουργούνται σοβαρές αμφιβολίες για την ενοχή και ο κατηγορούμενος να απαλλάσεται (έχοντας περάσει και αρκετό καιρό στη φυλακή "άδικα"-κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πάντα)
-Με βούλευμα επίσης λύεται, ως γνωστόν, η διαφωνία μεταξύ ανακριτή και Εισαγγελέα, για το αν θα πρέπει να προφυλακιστεί ή όχι ο κατηγορούμενος, μετά την απολογία του.
-Με βούλευμα κρίνεται παράλληλα το αίτημα του προφυλακισθέντος για να αποφυλακιστεί ή να αντικασταθεί η προσωρινή κράτηση με περιοριστικούς όρους.
-Γενικά, κάθε φορά που ανακύπτει ζήτημα στα πλαίσια της ανάκρισης, αναφορικά με επαχθείς διατάξεις του ανακριτή (π.χ δήμευση Ι.Χ, δέσμευση λογαριασμού, απαγόρευση εξόδου από τη Χώρα), ο κατηγορούμενος (ή και τρίτος π.χ ο κύριος του Ι.Χ) έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στο αρμόδιο δικαστικό Συμβούλιο, για να αποφασίσει εκείνο οριστικά με βούλευμα.
Να σημειωθεί τέλος κάτι, που ίσως πολλοί αγνοούν, ότι δηλαδή οι ίδιοι Δικαστές ασκούν καθήκοντα ανακριτή ή δικάζουν από έδρας. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά σώματα δικαστών για τις ανακρίσεις και άλλα για τα ακροατήρια ! Εξυπακούεται όμως ότι δεν μπορεί να δικάσει την υπόθεση ο ίδιος δικαστής, που διενήργησε την ανάκριση, αλλά άλλος, για προφανείς λόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.