Μία μεγάλη μερίδα ποινικών υποθέσεων, που απασχολούν καθημερινά τα Δικαστήρια, είναι και εκείνη, που αφορά τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, από τη στιγμή που ο Νομοθέτης επέλεξε να ποινικοποιήσει αυτά τα χρέη (εν έτει ..1967) !
Σύμφωνα με το σχετικό Νόμο :
α) Με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή έως 15.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος δεν αποδίδει τις βαρύνουσες αυτόν (εργοδοτικές) εισφορές στα εκάστοτε Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης και
β) Με φυλάκιση από 6 μήνες έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή έως 15.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος δεν αποδίδει στα Ταμεία τις παρακρατηθείσες εισφορές των εργαζομένων.
Χρήσιμες επισημάνσεις :
-Με βάση τα ισχύοντα σήμερα, για να διωχθεί ποινικά ο οφειλέτης, θα πρέπει οι οφειλές του να υπερβαίνουν τα 20.000 ευρώ για την πρώτη περίπτωση και τα 10.000 ευρώ, για τη δεύτερη.
-Η οφειλή καθίσταται ποινικά κολάσιμη, εφόσον παρέλθει τουλάχιστον ένας μήνας, από τότε που κατέστη απαιτητό το ποσόν της ασφαλιστικής εισφοράς.
-Εφόσον κάποιος εξοφλήσει πριν τη Δίκη, το αξιόποινο εξαλείφεται και η υπόθεση μπαίνει στο Αρχείο, ενώ αν γίνει ρύθμιση, συνήθως δίνεται αναβολή.
-Η ποινική δίωξη ασκείται κατόπιν αίτησης της Διοίκησης του εκάστοτε Ταμείου προς τον Εισαγγελέα.
-Η υπεράσπιση σε αυτές τις υποθέσεις επικεντρώνεται συνήθως σε ισχυρισμούς, όπως ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν νόμιμος εκπρόσωπος της επιχείρησης και συνεπώς δεν ευθύνεται αυτός, σε ελλείψεις και ασάφειες του κατηγορητηρίου και γενικά σε τυπικά στοιχεία, εφόσον το χρέος δεν αμφισβητείται.
Η επιμονή (ή εμμονή) του Νομοθέτη σε ποινική καταστολή των σχετικών υποθέσεων, ίσως θα έπρεπε, 50 σχεδόν χρόνια μετά, να επανεξεταστεί, δεδομένου ότι :
-Η επιχειρηματική δραστηριότητα εμπεριέχει εξ ορισμού το στοιχείο του ρίσκου και συνεπώς δεν μπορεί εκ των προτέρων να προβλεφθεί ότι όλα θα πάνε καλά, δεν θα δημιουργηθούν χρέη κλπ. Δε νομίζω κανένας να ξεκινά μία δουλειά, με σκοπό να δημιουργήσει χρέη προς τρίτους, Ταμεία κλπ !!. Εξάλλου η συντριπτική πλειοψηφία των νέων επιχειρήσεων αποτυγχάνει.
-Απασχολείται για τις σχετικές υποθέσεις μεγάλο μέρος προσωπικού, Δικαστών κλπ, που θα μπορούσε να ασχοληθεί με πιο ουσιαστικά πράγματα.
-Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων λοιπόν, η μη καταβολή των εισφορών οφείλεται σε αδυναμία και όχι σε λαμογιά και το να επιβάλεις τέλη, πρόστιμα και ποινές σε κάποιον ήδη "πεσμένο", δεν είναι ούτε λογικό ούτε ηθικό.
-Τα χρέη μπορούν να εισπραχθούν με κάθε νόμιμο μέσο (κατασχέσεις κλπ), η απειλή φυλάκισης ή και η ίδια η φυλάκιση δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω.
-Πολλές φορές τα χρέη αφορούν σε ήδη αδρανείς επιχειρήσεις, γεγονός που γνωρίζουν τα Ταμεία και εντούτοις συνεχίζουν να επιβάλλουν εισφορές !!
Σύμφωνα με το σχετικό Νόμο :
α) Με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή έως 15.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος δεν αποδίδει τις βαρύνουσες αυτόν (εργοδοτικές) εισφορές στα εκάστοτε Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης και
β) Με φυλάκιση από 6 μήνες έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή έως 15.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος δεν αποδίδει στα Ταμεία τις παρακρατηθείσες εισφορές των εργαζομένων.
Χρήσιμες επισημάνσεις :
-Με βάση τα ισχύοντα σήμερα, για να διωχθεί ποινικά ο οφειλέτης, θα πρέπει οι οφειλές του να υπερβαίνουν τα 20.000 ευρώ για την πρώτη περίπτωση και τα 10.000 ευρώ, για τη δεύτερη.
-Η οφειλή καθίσταται ποινικά κολάσιμη, εφόσον παρέλθει τουλάχιστον ένας μήνας, από τότε που κατέστη απαιτητό το ποσόν της ασφαλιστικής εισφοράς.
-Εφόσον κάποιος εξοφλήσει πριν τη Δίκη, το αξιόποινο εξαλείφεται και η υπόθεση μπαίνει στο Αρχείο, ενώ αν γίνει ρύθμιση, συνήθως δίνεται αναβολή.
-Η ποινική δίωξη ασκείται κατόπιν αίτησης της Διοίκησης του εκάστοτε Ταμείου προς τον Εισαγγελέα.
-Η υπεράσπιση σε αυτές τις υποθέσεις επικεντρώνεται συνήθως σε ισχυρισμούς, όπως ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν νόμιμος εκπρόσωπος της επιχείρησης και συνεπώς δεν ευθύνεται αυτός, σε ελλείψεις και ασάφειες του κατηγορητηρίου και γενικά σε τυπικά στοιχεία, εφόσον το χρέος δεν αμφισβητείται.
Η επιμονή (ή εμμονή) του Νομοθέτη σε ποινική καταστολή των σχετικών υποθέσεων, ίσως θα έπρεπε, 50 σχεδόν χρόνια μετά, να επανεξεταστεί, δεδομένου ότι :
-Η επιχειρηματική δραστηριότητα εμπεριέχει εξ ορισμού το στοιχείο του ρίσκου και συνεπώς δεν μπορεί εκ των προτέρων να προβλεφθεί ότι όλα θα πάνε καλά, δεν θα δημιουργηθούν χρέη κλπ. Δε νομίζω κανένας να ξεκινά μία δουλειά, με σκοπό να δημιουργήσει χρέη προς τρίτους, Ταμεία κλπ !!. Εξάλλου η συντριπτική πλειοψηφία των νέων επιχειρήσεων αποτυγχάνει.
-Απασχολείται για τις σχετικές υποθέσεις μεγάλο μέρος προσωπικού, Δικαστών κλπ, που θα μπορούσε να ασχοληθεί με πιο ουσιαστικά πράγματα.
-Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων λοιπόν, η μη καταβολή των εισφορών οφείλεται σε αδυναμία και όχι σε λαμογιά και το να επιβάλεις τέλη, πρόστιμα και ποινές σε κάποιον ήδη "πεσμένο", δεν είναι ούτε λογικό ούτε ηθικό.
-Τα χρέη μπορούν να εισπραχθούν με κάθε νόμιμο μέσο (κατασχέσεις κλπ), η απειλή φυλάκισης ή και η ίδια η φυλάκιση δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω.
-Πολλές φορές τα χρέη αφορούν σε ήδη αδρανείς επιχειρήσεις, γεγονός που γνωρίζουν τα Ταμεία και εντούτοις συνεχίζουν να επιβάλλουν εισφορές !!
Η περίπτωση της άρρωστης γιαγιάς στη Χαλκίδα, που συνελήφθη και ταλαιπωρήθηκε, όταν πήγε να βγάλει νέα ταυτότητα, επειδή είχε καταδικαστεί ερήμην, για οφειλή προς το ΤΕΒΕ, μας διδάσκει τα εξής : 1. ότι δεν πρέπει να αδιαφορούμε για τυχόν καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος μας, που εκδόθηκαν ερήμην μας (και φυσικά να παρακολουθούμε τα αντίστοιχα δικαστήρια, είτε οι ίδιοι, είτε μέσω συνηγόρου) 2. ότι το ελληνικό κράτος (η ΕΛ.ΑΣ εν προκειμένω), δεν έχει τη δυνατότητα, πολλές φορές, να παρακολουθεί αν μία ποινή έχει παραγραφεί ή διαγραφεί με διάταξη ή αν έχει πάψει το αξιόποινο (υπάρχουν περιπτώσεις, όπου έχει σβηστεί η ποινή, με εισαγγελική διάταξη, αλλά τα κομπιούτερ της Αστυνομίας, δεν έχουν ενημερωθεί !!), με συνέπεια την άσκοπη ταλαιπωρία του πολίτη (με σύλληψη, κράτηση κλπ). Στην προκειμένη περίπτωση, η ποινή της γιαγιάς, δεν θα μπορούσε να εκτελεστεί, αφενός γιατί πιθανόν να είχε παραγραφεί η ίδια η ποινή (αν είχε παρέλθει δεκαετία) και αφετέρου, επειδή αφορούσε σε οφειλή, κάτω των 20.000 ευρώ, οπότε η πράξη δεν είναι πλέον αξιόποινη...
ΑπάντησηΔιαγραφή