Ο όρος "αστική ευθύνη" είναι γνωστός στους περισσότερους, από τα ασφαλιστήρια των αυτοκινήτων και γενικά από τις ασφαλιστικές εταιρίες (που ασφαλίζουν πολλές πιθανές περιπτώσεις τέτοιας ευθύνης και όχι μόνον από τροχαία ατυχήματα) και ουσιαστικά συνδέεται με την έννοια της "αποζημίωσης" !
Θα παραθέσω τώρα κάποιες (σκόρπιες) σκέψεις για το θέμα "αστική αποζημίωση", με βάση και υποθέσεις που ήρθαν στο φως της επικαιρότητας, πρόσφατα, διότι το θέμα αυτό είναι τεράστιο και αποτελεί σημαντικό ποσοστό της δικηγορικής (και δικαστικής) ύλης.
Μιλώντας για αστική ευθύνη, αναφερόμαστε, κυρίως, σε διαφορές μεταξύ ιδιωτών (φυσικών ή νομικών προσώπων, όπως εταιρίες κλπ), ωστόσο αστική ευθύνη έχει και το ελληνικό Δημόσιο, όταν τα όργανα του ζημιώσουν τον πολίτη, με πράξεις ή παραλείψεις !
Χθες π.χ ένας Έλληνας στρατιώτης που υπηρετεί την θητεία του στην ΕΛΔΥΚ, έχασε την παλάμη του, από αστοχία υλικού χειροβομβίδας, οπότε είναι μάλλον βέβαιο ότι θα αξιώσει αποζημίωση από το ελληνικό Δημόσιο, ενώ πριν μερικές μέρες έγινε γνωστή και μια πρωτοποριακή απόφαση, που επιδίκασε αποζημίωση σε γυναίκα δημόσιο υπάλληλο, η οποία υφίστατο παρενόχληση (σεξουαλική και όχι μόνον) από τον προϊστάμενο της...
Εδώ πρέπει να ανοίξει μια παρένθεση για να πούμε ότι τα διοικητικά δικαστήρια, που δικάζουν αυτές τις υποθέσεις "καίνε κάρβουνο", αργούν πάρα πολύ και ενώ όλοι μιλούν για επιτάχυνση απονομής δικαιοσύνης, ασχολούνται με τα αστικά και ποινικά, ενώ η μεγάλη "πληγή" είναι τα διοικητικά (τις προάλλες, έγινε γνωστό ότι μία φορολογική διαφορά τελεσιδίκησε στο ΣτΕ μετά από ...30 χρόνια) !
Για να επανέλθουμε στο θέμα, η αστική ευθύνη μπορεί να πηγάζει από σύμβαση, οπότε γεννάται αν ένα από τα δύο μέρη παραβιάσει τους όρους της, είτε να είναι εξωσυμβατική, ήτοι αδικοπρακτική, όπως ονόμαζεται, ανάμεσα σε πρόσωπα, που δεν συνδέονταν, απαραίτητα, πριν με κάποιο νομικό δεσμό.
Περίπτωση συμβατικής ευθύνης, είναι αυτή που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες, με πινγκ πονγκ εκατέρωθεν δηλώσεων, ανάμεσα σε Αντώνη Κανάκη και τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, με τον πρώτο να διεκδικούσε 2,5 εκατομμύρια ευρώ, επειδή η (γνωστή) εκπομπή, που είχε συμφωνήσει να παρουσιάσει εκεί, δεν βγήκε ποτέ στον αέρα !
Πρωτόδικα, δικαιώθηκε ο Σκάϊ (που διατηρεί άριστες σχέσεις, ως γνωστόν, με συμμορίαΝΔ, μάλλον τυχαίο θα είναι, χαχα), που δήλωσε ότι "κανείς δεν πληρώνεται, αν δε δουλέψει", ωστόσο αυτό δεν ισχύει, με την έννοια πως αν η εκπομπή δεν βγήκε, με υπαιτιότητα του καναλιού, επειδή δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα, όπως καταγγελόταν, τότε οφείλει να αποζημιώσει την εταιρία παραγωγής του Κανάκη, που έχασε μία ολόκληρη σεζόν, για διαφυγόντα έσοδα και πιθανή ηθική βλάβη.
Να τονίσουμε (ξανά) επίσης, ότι οι όροι της αστικής ευθύνης δεν ταυτίζονται με εκείνους της ποινικής, μπορεί π.χ μία πράξη να μην συνιστά ποινικό αδίκημα, αλλά να δημιουργεί αστική ευθύνη αποζημίωσης, με κλασικό παράδειγμα τα τρακαρίσματα των Ι.Χ, αφού η φθορά ξένης ιδιοκτησίας τιμωρείται, από τον ποινικό κώδικα, μόνον όταν υπάρχει δόλος, αν υπάρχει αμέλεια, όπως εδώ, υφίσταται μόνον ευθύνη προς αποζημίωση.
Τέλος, ως προς τα ποσά των αποζημιώσεων, για ηθική βλάβη (έχω αναφερθεί αλλού σε αυτό το θέμα και με ποια κριτήρια υπολογίζεται αυτή), η οποία δεν είναι "χειροπιαστή" και έτσι εύκολα μετρήσιμη, με συνέπεια να βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια (στο έλεος, καλύτερα) του δικαστή ο υπολογισμός της, βλέπουμε όλοι πόσο φειδωλά είναι τα ελληνικά δικαστήρια, που την υπολογίζουν σε χιλιάρικα ή κατοστάρικα, ενώ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, μετριέται σε εκατομμύρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.