Με αφορμή την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, με την οποία δεν επετράπη στα θύματα-ζημιωθέντες της "Ασπίς Πρόνοια" να δηλώσουν παράσταση πολιτικής αγωγής στη Δίκη του Παύλου Ψωμιάδη, λεκτέα τα εξής : Ο λόγος της απαγόρευσης αυτής ήταν-προφανώς-η κρίση του Δικαστηρίου ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι άμεσα ζημιωθέντες από το φερόμενο ως έγκλημα, αλλά μόνον έμμεσα.
Τα Δικαστήριά μας δέχονται σταθερά ότι δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής στην ποινική Δίκη δικαιούται να κάνει μόνον ο "αμέσως παθών" : π.χ στο έγκλημα της υπεξαίρεσης από Α.Ε, μόνον η ίδια η Α.Ε και όχι οι μέτοχοι κλπ., ενώ υπάρχουν αδικήματα στα οποία δε νοείται καν παράσταση πολιτικής αγωγής, διότι στρέφονται κατά του συνόλου π.χ περιβαλλοντικά εγκλήματα ρύπανσης.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ; Στα ποινικά Δικαστήρια κρίνεται καταρχήν και κατεξοχήν η ενοχή ή όχι για συγκεκριμένο έγκλημα και επιβάλλεται η δέουσα ποινή και μόνον κατ΄εξαίρεση κρίνονται οι αστικής φύσεως αξιώσεις του παθόντος (για αποζημίωση, ηθική βλάβη κλπ.) εναντίον του κατηγορουμένου, διότι αυτό αποτελεί έργο των αστικών-πολιτικών Δικαστηρίων.
Με τη δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής στην ποινική Δίκη (στην αρχή αυτής πιο συγκεκριμένα), ωστόσο, το θύμα αποκτά την ιδιότητα του διαδίκου , με σημαντικότατες συνέπειες, όπως : μπορεί να ασκεί ένδικα μέσα (στα βουλεύματα για την παραπομπή ή μη του κατηγορουμένου σε Δίκη), ο πολιτικώς ενάγων καταθέτει ανωμοτί (χωρίς όρκο) και όχι ενόρκως, ως απλός μάρτυρας και το σημαντικότερο παρίσταται και συμμετέχει στη Δίκη ως ενεργός παράγων και όχι ως απλός θεατής και μάλιστα με δικηγόρο.
Συνεπώς, αν έχουμε κάνει μία μήνυση και είμαστε άμεσα παθόντες από το έγκλημα, το οποίο είναι από εκείνα που επιδέχονται παράσταση πολιτικής αγωγής, συνίσταται ή μάλλον επιβάλλεται να εμφανιστούμε στη Δίκη με δικηγόρο και να δηλώσουμε παράσταση πολιτικής αγωγής.
Διαφορετικά θα περιοριστούμε σε μία απλή μαρτυρική κατάθεση και εν συνεχεία θα είμαστε απλοί και ανήμποροι θεατές της Διαδικασίας, η οποία θα εξελίσσεται ερήμην μας, κατά τις ορέξεις των Δικαστών και της υπεράσπισης.
Αντίθετα, ως πολιτικώς ενάγοντες μπορούμε, μέσω του δικηγόρου μας, να απευθύνουμε ερωτήσεις στους λοιπούς μάρτυρες, να σχολιάζουμε και να αντικρούσουμε την υπερασπιστική γραμμή (νομικούς ισχυρισμούς, ενστάσεις κλπ.) και τα αποδεικτικά μέσα του κατηγορουμένου και γενικά να συμμετέχουμε ενεργά και αποφασιστικά στην όλη διαδικασία, με απώτερο σκοπό την καταδίκη του κατηγορουμένου, όχι μόνο για να νοιώσουμε δικαιωμένοι, αλλά και για να ενδυναμώσουμε τις αστικής φύσεως αξιώσεις μας, με την καταδίκη, εφόσον το αστικό Δικαστήριο έπεται.
Πολλοί οι οποίοι κάνουν μία μήνυση, νιώθοντας σίγουροι ότι ο κατηγορούμενος θα καταδικασθεί με μόνη τη μαρτυρία τους, θεωρούν περιττό να προσλάβουν δικηγόρο και να εμφανιστούν ως πολιτικώς ενάγοντες και συχνότατα βρίσκονται προ δυσάρεστων εκπλήξεων (!!), ακούγοντας τον κατηγορούμενο να κάνει "το άσπρο μαύρο", να εξετάζει ψευδομάρτυρες ή να παρουσιάζει χαλκευμένα έγγραφα, για να απαλλαγεί, χωρίς να μπορούν οι ίδιοι να αντιδράσουν !
Το να φωνάξεις από το ακροατήριο ότι ο τάδε ή δείνα λέει ψέμματα ή ότι δεν είναι τα πράγματα όπως παρουσιάζονται, από τον κατηγορούμενο, θα οδηγήσει απλά τον/την Πρόεδρο να διατάξει το "όργανο" να σε απομακρύνει από την αίθουσα ( που μπορεί να είναι και καλύτερο, για να μην ακούς και ανεβάζεις πίεση :D ).
Υ.Γ 1 όσον αφορά τώρα την αφορμή, για την παρούσα ανάλυση, το Δικαστήριο με βάση την ισχύουσα νομολογία και νομοθεσία, ορθά ενήργησε, ωστόσο, δικαιοπολιτικά, ίσως θα έπρεπε να διευρυνθεί κάπως ο κύκλος των δικαιούμενων σε παράσταση πολιτικής αγωγής, διότι η περιοριστική διάθεση του Νομοθέτη και των Δικαστηρίων οδηγεί μοιραία σε αδικίες, διότι μπορεί ο αμέσως παθών να είναι ένας αλλά οι εμμέσως παθόντες, όπως εδώ, να είναι εκατοντάδες ή χιλιάδες και να υφίστανται πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από τον "αμέσως" παθόντα ή ο αμέσως παθών να αδιαφορεί, να ραθυμεί, να κωλυσιεργεί κ.ο.κ.
Υ.Γ 2 : (λίγο άσχετο) σε άλλη θέση έχω εκφράσει την άποψη ότι ο Παύλος Ψωμιάδης θα απαλλαγεί στο τέλος (ή τουλάχιστον θα πέσει στα -πολύ- μαλακά). ίδωμεν
Τα Δικαστήριά μας δέχονται σταθερά ότι δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής στην ποινική Δίκη δικαιούται να κάνει μόνον ο "αμέσως παθών" : π.χ στο έγκλημα της υπεξαίρεσης από Α.Ε, μόνον η ίδια η Α.Ε και όχι οι μέτοχοι κλπ., ενώ υπάρχουν αδικήματα στα οποία δε νοείται καν παράσταση πολιτικής αγωγής, διότι στρέφονται κατά του συνόλου π.χ περιβαλλοντικά εγκλήματα ρύπανσης.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ; Στα ποινικά Δικαστήρια κρίνεται καταρχήν και κατεξοχήν η ενοχή ή όχι για συγκεκριμένο έγκλημα και επιβάλλεται η δέουσα ποινή και μόνον κατ΄εξαίρεση κρίνονται οι αστικής φύσεως αξιώσεις του παθόντος (για αποζημίωση, ηθική βλάβη κλπ.) εναντίον του κατηγορουμένου, διότι αυτό αποτελεί έργο των αστικών-πολιτικών Δικαστηρίων.
Με τη δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής στην ποινική Δίκη (στην αρχή αυτής πιο συγκεκριμένα), ωστόσο, το θύμα αποκτά την ιδιότητα του διαδίκου , με σημαντικότατες συνέπειες, όπως : μπορεί να ασκεί ένδικα μέσα (στα βουλεύματα για την παραπομπή ή μη του κατηγορουμένου σε Δίκη), ο πολιτικώς ενάγων καταθέτει ανωμοτί (χωρίς όρκο) και όχι ενόρκως, ως απλός μάρτυρας και το σημαντικότερο παρίσταται και συμμετέχει στη Δίκη ως ενεργός παράγων και όχι ως απλός θεατής και μάλιστα με δικηγόρο.
Συνεπώς, αν έχουμε κάνει μία μήνυση και είμαστε άμεσα παθόντες από το έγκλημα, το οποίο είναι από εκείνα που επιδέχονται παράσταση πολιτικής αγωγής, συνίσταται ή μάλλον επιβάλλεται να εμφανιστούμε στη Δίκη με δικηγόρο και να δηλώσουμε παράσταση πολιτικής αγωγής.
Διαφορετικά θα περιοριστούμε σε μία απλή μαρτυρική κατάθεση και εν συνεχεία θα είμαστε απλοί και ανήμποροι θεατές της Διαδικασίας, η οποία θα εξελίσσεται ερήμην μας, κατά τις ορέξεις των Δικαστών και της υπεράσπισης.
Αντίθετα, ως πολιτικώς ενάγοντες μπορούμε, μέσω του δικηγόρου μας, να απευθύνουμε ερωτήσεις στους λοιπούς μάρτυρες, να σχολιάζουμε και να αντικρούσουμε την υπερασπιστική γραμμή (νομικούς ισχυρισμούς, ενστάσεις κλπ.) και τα αποδεικτικά μέσα του κατηγορουμένου και γενικά να συμμετέχουμε ενεργά και αποφασιστικά στην όλη διαδικασία, με απώτερο σκοπό την καταδίκη του κατηγορουμένου, όχι μόνο για να νοιώσουμε δικαιωμένοι, αλλά και για να ενδυναμώσουμε τις αστικής φύσεως αξιώσεις μας, με την καταδίκη, εφόσον το αστικό Δικαστήριο έπεται.
Πολλοί οι οποίοι κάνουν μία μήνυση, νιώθοντας σίγουροι ότι ο κατηγορούμενος θα καταδικασθεί με μόνη τη μαρτυρία τους, θεωρούν περιττό να προσλάβουν δικηγόρο και να εμφανιστούν ως πολιτικώς ενάγοντες και συχνότατα βρίσκονται προ δυσάρεστων εκπλήξεων (!!), ακούγοντας τον κατηγορούμενο να κάνει "το άσπρο μαύρο", να εξετάζει ψευδομάρτυρες ή να παρουσιάζει χαλκευμένα έγγραφα, για να απαλλαγεί, χωρίς να μπορούν οι ίδιοι να αντιδράσουν !
Το να φωνάξεις από το ακροατήριο ότι ο τάδε ή δείνα λέει ψέμματα ή ότι δεν είναι τα πράγματα όπως παρουσιάζονται, από τον κατηγορούμενο, θα οδηγήσει απλά τον/την Πρόεδρο να διατάξει το "όργανο" να σε απομακρύνει από την αίθουσα ( που μπορεί να είναι και καλύτερο, για να μην ακούς και ανεβάζεις πίεση :D ).
Υ.Γ 1 όσον αφορά τώρα την αφορμή, για την παρούσα ανάλυση, το Δικαστήριο με βάση την ισχύουσα νομολογία και νομοθεσία, ορθά ενήργησε, ωστόσο, δικαιοπολιτικά, ίσως θα έπρεπε να διευρυνθεί κάπως ο κύκλος των δικαιούμενων σε παράσταση πολιτικής αγωγής, διότι η περιοριστική διάθεση του Νομοθέτη και των Δικαστηρίων οδηγεί μοιραία σε αδικίες, διότι μπορεί ο αμέσως παθών να είναι ένας αλλά οι εμμέσως παθόντες, όπως εδώ, να είναι εκατοντάδες ή χιλιάδες και να υφίστανται πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από τον "αμέσως" παθόντα ή ο αμέσως παθών να αδιαφορεί, να ραθυμεί, να κωλυσιεργεί κ.ο.κ.
Υ.Γ 2 : (λίγο άσχετο) σε άλλη θέση έχω εκφράσει την άποψη ότι ο Παύλος Ψωμιάδης θα απαλλαγεί στο τέλος (ή τουλάχιστον θα πέσει στα -πολύ- μαλακά). ίδωμεν
το παράβολο της πολιτικής αγωγής, κοστίζει σήμερα 50 ευρώ, επομένως μία μήνυση με δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής έχει έξοδα, άνω των 150 ευρώ (100 ευρώ είναι το παράβολο της μήνυσης) !
ΑπάντησηΔιαγραφή