Το πιο σύνηθες και βασικό επιχείρημα των κατηγορουμένων (ουσιαστικά δηλαδή των δικηγόρων τους) σε υποθέσεις ναρκωτικών, είναι ότι αποτελούν άτομα εξαρτημένα, από τα ναρκωτικά, άτομα δηλαδή τα οποία έχουν αποκτήσει την έξη (συνήθεια) της χρήσης και δεν μπορούν να την αποβάλλουν με τις δικές τους δυνάμεις (τοξικομανείς).
Ο χαρακτηρισμός του δράστη, ως εξαρτημένου-τοξικομανή, έχει σημαντικές συνέπειες και ευνοϊκή μεταχείριση, αφού :
-αν κατηγορείται για απλή χρήση, παραμένει ατιμώρητος
-αν κατηγορείται για κατοχή, διακίνηση ή καλλιέργεια, τότε η πράξη από κακούργημα, γίνεται πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση, από ένα έως πέντε έτη και χρηματική ποινή από 590 έως 15.000 ευρώ και αν συντρέχει κάποια από τις διακεκριμένες περιπτώσεις ή επιβαρυντικές περιστάσεις, που είδαμε στο 2ο μέρος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι 10 έτη και χρηματική ποινή, από 880 έως 150.000 ευρώ !
-αν κατηγορείται για εισαγωγή-εξαγωγή, νόθευση, διακίνηση σε φυλακές, στρατόπεδα κλπ., οργάνωση διακίνησης, παραχώρηση χώρου για χρήση ναρκωτικών, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 έτη και χρηματική ποινή από 590 έως 29.000 ευρώ, ενώ εάν συντρέχει επιβαρυντική περίσταση κλπ., με κάθειρξη 5 έως 20 έτη και χρηματική ποινή από 1.500 έως 290.000 ευρώ !
Για να τύχει της ως άνω ευνοϊκής μεταχείρισης ο δράστης-κατηγορούμενος, θα πρέπει να αποδειχθεί η τοξικομανία του, με τη διενέργεια ειδικής ψυχιατροδικαστικής εξέτασης και εργαστηριακής εξέτασης, είτε στο στάδιο της ανάκρισης, είτε και στο Δικαστήριο και γενικά σε κάθε στάδιο της ποινικής διαδικασίας, κατόπιν αιτήματος του ιδίου.
Η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης είναι υποχρεωτική για τον ανακριτή και το Δικαστήριο, εφόσον υποβληθεί σχετικό αίτημα-υπερασπιστικός ισχυρισμός.
Ακόμα και αν ο δράστης συλληφθεί επ' αυτοφώρω, μπορεί να προβάλει τον ισχυρισμό της τοξικομανίας στους αστυνομικούς, οι οποίοι υποχρεούνται να λάβουν ούρα και αίμα και να τα στείλουν στα ειδικά εργαστήρια, προκειμένου να διαπιστωθεί : αν υπάρχει εξάρτηση και τι είδους (σωματική ή ψυχική), το βαθμό της εξάρτησης, την ουσία και την επίδραση της εξάρτησης στον καταλογισμό του δράστη.
Ο χαρακτηρισμός του δράστη, ως εξαρτημένου-τοξικομανή, έχει σημαντικές συνέπειες και ευνοϊκή μεταχείριση, αφού :
-αν κατηγορείται για απλή χρήση, παραμένει ατιμώρητος
-αν κατηγορείται για κατοχή, διακίνηση ή καλλιέργεια, τότε η πράξη από κακούργημα, γίνεται πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση, από ένα έως πέντε έτη και χρηματική ποινή από 590 έως 15.000 ευρώ και αν συντρέχει κάποια από τις διακεκριμένες περιπτώσεις ή επιβαρυντικές περιστάσεις, που είδαμε στο 2ο μέρος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι 10 έτη και χρηματική ποινή, από 880 έως 150.000 ευρώ !
-αν κατηγορείται για εισαγωγή-εξαγωγή, νόθευση, διακίνηση σε φυλακές, στρατόπεδα κλπ., οργάνωση διακίνησης, παραχώρηση χώρου για χρήση ναρκωτικών, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 έτη και χρηματική ποινή από 590 έως 29.000 ευρώ, ενώ εάν συντρέχει επιβαρυντική περίσταση κλπ., με κάθειρξη 5 έως 20 έτη και χρηματική ποινή από 1.500 έως 290.000 ευρώ !
Για να τύχει της ως άνω ευνοϊκής μεταχείρισης ο δράστης-κατηγορούμενος, θα πρέπει να αποδειχθεί η τοξικομανία του, με τη διενέργεια ειδικής ψυχιατροδικαστικής εξέτασης και εργαστηριακής εξέτασης, είτε στο στάδιο της ανάκρισης, είτε και στο Δικαστήριο και γενικά σε κάθε στάδιο της ποινικής διαδικασίας, κατόπιν αιτήματος του ιδίου.
Η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης είναι υποχρεωτική για τον ανακριτή και το Δικαστήριο, εφόσον υποβληθεί σχετικό αίτημα-υπερασπιστικός ισχυρισμός.
Ακόμα και αν ο δράστης συλληφθεί επ' αυτοφώρω, μπορεί να προβάλει τον ισχυρισμό της τοξικομανίας στους αστυνομικούς, οι οποίοι υποχρεούνται να λάβουν ούρα και αίμα και να τα στείλουν στα ειδικά εργαστήρια, προκειμένου να διαπιστωθεί : αν υπάρχει εξάρτηση και τι είδους (σωματική ή ψυχική), το βαθμό της εξάρτησης, την ουσία και την επίδραση της εξάρτησης στον καταλογισμό του δράστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.