Αυτή είναι μία ακόμα ιστορία, από την καθημερινότητα ενός μάχιμου δικηγόρου, που θα πρέπει να επιλέξει και να ετοιμάσει την καλύτερη (όπως την εννοεί ο ίδιος) υπερασπιστική γραμμή, για τον εντολέα του.
Η αλήθεια είναι, όπως έχουμε ξαναπεί, πως στα νομικά (επειδή δεν είναι μαθηματικά, 1+1 = 2) και στα Δικαστήρια, ειδικότερα, βρίσκει εφαρμογή ενίοτε η θεωρία του Χάους ή ακόμα και ο Νόμος του Μέρφι, με την έννοια πως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα, όπως τα περιμένεις...
Αυτός είναι και ο λόγος, που ο μάχιμος δικηγόρος, οφείλει να εφαρμόζει μιαν άλλη αρχή, εκείνη που λέει δηλαδή : si vis pacem para bellum, να προετοιμάζεται και για τα χειρότερα, από τα πιθανά, σενάρια !
Από την άλλη, βέβαια, κανένας, δεν μπορεί να πει ή να νιώσει ότι είναι προετοιμασμένος 100%, αυτό ούτε εφικτό, ούτε ανθρώπινο είναι...
Πάντως, εκτός από το να πηγαίνεις για ...περίπατο και να την πατήσεις, συμβαίνει και το αντίθετο, ευτυχώς, να πηγαίνεις για το χειρότερο και να κυλούν όλα ομαλά και ευχάριστα !
Έτσι συνέβη και σε δύο, πρόσφατες, περιπτώσεις : στην πρώτη, ανάμεσα σε τρεις εντελώς όμοιες υποθέσεις, οι μεν δύο πρώτες είχαν μπει στο Αρχείο, η δε τρίτη έφτασε στο ακροατήριο...
Εκεί, πλέον, η πρώτη και αυθόρμητη σκέψη που κάνεις, είναι πως ο/η Εισαγγελέας στην τρίτη περίπτωση, είναι (...περισσότερο, χαχα) γατάκι, σε σχέση με τους προηγούμενους και μην έχοντας τα κότσια να αρχειοθετήσει την υπόθεση, την στέλνει, ως πόντιος πιλάτος, σε Δίκη, για να αποφανθεί το Δικαστήριο !
Αυτή τη "λογική" της Εισαγγελίας, την έχουμε στηλιτεύσει και αλλού, αν και από την άποψη της ...δικηγορικής τσέπης, είναι καλή και "αγία" (χαχα).
Επειδή δεν μπορείς όμως, όπως είπαμε, να είσαι σίγουρος, για το τι να περιμένεις στο ακροατήριο, αναγκαστικά προετοιμάζεσαι και για το χειρότερο σενάριο !
Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, είχα ετοιμάσει μιαν αγόρευση και μάλιστα είχα κατέβει στο γραφείο, ημέρα Σάββατο, που δεν το συνηθίζω, μιαν αγόρευση, σε λίγο υψηλούς τόνους, με αναφορές πολιτικές και κοινωνικές, επειδή και το timing της δίωξης ήταν άσχημο και ατυχές...
Τελικά, δεν χρειάστηκε να πω ούτε λέξη, πέρα από το ότι "συντάσσομαι με την απαλλακτική πρόταση της Εισαγγελέως", οι δικαστές του Πρωτοδικείου, ήταν διαβασμένοι και ενώ μέχρι τότε "τσεκούρωναν" τους προηγούμενους, αρκέστηκαν στα έγγραφα, που προσκομίσαμε (...τα ίδια, δηλαδή, που είχαμε προσκομίσει και προανακριτικά) !
Εδώ ανοίγω μια παρένθεση, διότι, είχα σκεφτεί, σε περίπτωση που η Εισαγγελική πρόταση δεν ήταν απαλλλακτική, να βγάλω ως "άσο από το μανίκι" το γεγονός ότι οι άλλες δύο (όμοιες) υποθέσεις, είχαν ήδη μπει στο Αρχείο.
Αυτό βέβαια, όπως καταλαβαίνει κανείς, θα ήταν δίκοπο μαχαίρι, με την έννοια πως υπήρχε (;) περίπτωση, αντί να αθωωθεί ο κατηγορούμενος, να βγουν από το Αρχείο οι άλλες δύο υποθέσεις !
Είναι οι λεπτές ισορροπίες, όπου ο δικηγορικός εγωϊσμός, συγκρούεται με το συμφέρον των πελατών-εντολέων και εκεί μάλλον (ή σίγουρα) πρέπει να επικρατεί το δεύτερο...
Στην δεύτερη υπόθεση, τώρα, όπου έμεινα με την αγόρευση στο χέρι, αυτό συνέβη, επειδή έγινε δεκτή η ένσταση παραγραφής του αδικήματος, από το Εφετείο (η αγόρευση προφανώς αφορούσε την ουσία της κατηγορίας και έτσι δεν χρησιμοποιήθηκε, εφόσον το θέμα της παραγραφής εξετάστηκε εξαρχής και προδικαστικά, όπως είναι και το ορθό).
Ενώ επρόκειτο για "καραμπινάτη" περίπτωση παραγραφής, όφειλα να είμαι προετοιμασμένος, διότι αφενός δεν είχε γίνει δεκτό πρωτόδικα (μετά από μια διαδικασία-Δίκη παρωδία, με σημεία και τέρατα) και αφετέρου, η ύπαρξη μειοψηφίας (!), ενός από τους τρεις Εφέτες, απέδειξε του λόγου το αληθές...
Τέλος, να πούμε, ότι σε αντίθεση με τους πρωτοδίκες, οι Εφέτες φάνηκαν μάλλον αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι, ενώ τη διαδικασία δυσκόλεψε και η μη συνεργασιμότητα της ...πολιτικής αγωγής, που θεωρούσε ότι ...είναι καθήκον της, να αποκρύπτει στοιχεία ή να μην εμφανίζει έγγραφα, που αποδεικνύουν, μη ευχάριστα για την ίδια, κρίσιμα πραγματικά περιστατικά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.