Εργατικό θεωρείται το ατύχημα, που συμβαίνει, κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή την εκτέλεσή της και έχει ως συνέπεια τον τραυματισμό ή το θάνατο του εργαζομένου.
Πρόσφατα π.χ κρίθηκε ότι συνιστά εργατικό ατύχημα το γλίστρημα του εργαζόμενου στον προαύλιο χώρο της επιχείρησης !
Φυσικά για να υπάρχει ευθύνη του εργοδότη, θα πρέπει το ατύχημα να αποδίδεται σε αμέλειά του ως προς τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο εργασίας και να υπάρχει αιτιώδης συνάφεια, μεταξύ των πράξεων ή παραλείψεων του εργοδότη και του ατυχήματος.
Έτσι π.χ δεν μπορεί να θεωρηθεί εργατικό ατύχημα, το τροχαίο, στο οποίο εμπλέκεται ο εργαζόμενος, κατά τη μετάβασή του στην εργασία (που μπορεί να οφείλεται σε δική του αμέλεια ή σε αμέλεια άλλου οδηγού), ενώ έχει κριθεί π.χ ότι δε συνιστά εργατικό ατύχημα ο θάνατος εργαζομένου σε τράπεζα από ανακοπή, επειδή ήταν "βαρύς καπνιστής" !
Γενικά όταν ο θάνατος οφείλεται σε παθολογικά αίτια, είναι δύσκολο (όχι όμως και αδύνατο) να αποδειχθεί ότι οφείλεται σε πταίσμα του εργοδότη (π.χ ανθυγιεινό περιβάλλον, έντονη πίεση κλπ).
Σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, πέρα από τις τυχόν ποινικές ευθύνες του εργοδότη (για ανθρωποκτονία ή σωματική βλάβη από αμέλεια), γεννάται ευθύνη προς αποζημίωση, σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις, που σημαίνει : ηθική βλάβη, σε περίπτωση σωματικής κάκωσης και ψυχική οδύνη, σε περίπτωση θανάτου (σε συγγενικά πρόσωπα).
Το ύψος της αποζημίωσης καθορίζεται ανάλογα με τη σοβαρότητα της βλάβης, το μέγεθος της ευθύνης (αμέλειας) του εργοδότη και την οικονομική ευρωστία του τελευταίου, ενώ παράλληλα εξετάζεται αν υπάρχει συντρέχον πταίσμα του εργαζομένου (π.χ δεν φορούσε κράνος, ενώ ήταν υποχρεωτικό), ώστε να μειωθεί το ποσόν της αποζημίωσης, που δικαιούται.
Πολλές φορές, υπέγγυοι προς αποζημίωση είναι περισσότεροι του ενός, όπως π.χ όταν ο εργοδότης είναι ασφαλισμένος για τέτοια περίπτωση ή στα οικοδομικά έργα, όπου εκτός του εργολάβου, πιθανόν να ευθύνεται και ο κύριος της οικοδομής ή του έργου, οπότε σε αυτή την περίπτωση πρέπει να εναχθούν όλοι, ως συνυπεύθυνοι.
Τέλος, ένα σημαντικό ζήτημα γεννάται, όταν ο εργαζόμενος δεν απασχολείται έγκυρα (π.χ έλλειψη άδειας εργασίας ή χειρισμού κλπ) : σε αυτές τις περιπτώσεις, ο παράνομα απασχολούμενος δικαιούται αποζημίωση ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, δε δικαιούται όμως να διεκδικήσει απωλεσθέντες μισθούς ή ημερομίσθια !
Πρόσφατα π.χ κρίθηκε ότι συνιστά εργατικό ατύχημα το γλίστρημα του εργαζόμενου στον προαύλιο χώρο της επιχείρησης !
Φυσικά για να υπάρχει ευθύνη του εργοδότη, θα πρέπει το ατύχημα να αποδίδεται σε αμέλειά του ως προς τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο εργασίας και να υπάρχει αιτιώδης συνάφεια, μεταξύ των πράξεων ή παραλείψεων του εργοδότη και του ατυχήματος.
Έτσι π.χ δεν μπορεί να θεωρηθεί εργατικό ατύχημα, το τροχαίο, στο οποίο εμπλέκεται ο εργαζόμενος, κατά τη μετάβασή του στην εργασία (που μπορεί να οφείλεται σε δική του αμέλεια ή σε αμέλεια άλλου οδηγού), ενώ έχει κριθεί π.χ ότι δε συνιστά εργατικό ατύχημα ο θάνατος εργαζομένου σε τράπεζα από ανακοπή, επειδή ήταν "βαρύς καπνιστής" !
Γενικά όταν ο θάνατος οφείλεται σε παθολογικά αίτια, είναι δύσκολο (όχι όμως και αδύνατο) να αποδειχθεί ότι οφείλεται σε πταίσμα του εργοδότη (π.χ ανθυγιεινό περιβάλλον, έντονη πίεση κλπ).
Σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, πέρα από τις τυχόν ποινικές ευθύνες του εργοδότη (για ανθρωποκτονία ή σωματική βλάβη από αμέλεια), γεννάται ευθύνη προς αποζημίωση, σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις, που σημαίνει : ηθική βλάβη, σε περίπτωση σωματικής κάκωσης και ψυχική οδύνη, σε περίπτωση θανάτου (σε συγγενικά πρόσωπα).
Το ύψος της αποζημίωσης καθορίζεται ανάλογα με τη σοβαρότητα της βλάβης, το μέγεθος της ευθύνης (αμέλειας) του εργοδότη και την οικονομική ευρωστία του τελευταίου, ενώ παράλληλα εξετάζεται αν υπάρχει συντρέχον πταίσμα του εργαζομένου (π.χ δεν φορούσε κράνος, ενώ ήταν υποχρεωτικό), ώστε να μειωθεί το ποσόν της αποζημίωσης, που δικαιούται.
Πολλές φορές, υπέγγυοι προς αποζημίωση είναι περισσότεροι του ενός, όπως π.χ όταν ο εργοδότης είναι ασφαλισμένος για τέτοια περίπτωση ή στα οικοδομικά έργα, όπου εκτός του εργολάβου, πιθανόν να ευθύνεται και ο κύριος της οικοδομής ή του έργου, οπότε σε αυτή την περίπτωση πρέπει να εναχθούν όλοι, ως συνυπεύθυνοι.
Τέλος, ένα σημαντικό ζήτημα γεννάται, όταν ο εργαζόμενος δεν απασχολείται έγκυρα (π.χ έλλειψη άδειας εργασίας ή χειρισμού κλπ) : σε αυτές τις περιπτώσεις, ο παράνομα απασχολούμενος δικαιούται αποζημίωση ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, δε δικαιούται όμως να διεκδικήσει απωλεσθέντες μισθούς ή ημερομίσθια !
τις τελευταίες ώρες, κάνει το γύρο του διαδικτύου μία σημαντική απόφαση του Αρείου Πάγου, μία απόφαση-σταθμός, όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται αυτές : ο Άρειος Πάγος λοιπόν, δέχτηκε ότι συντρέχει εργατικό ατύχημα, σε υπόθεση εργαζόμενης, που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, κόβωντας τις φλέβες τις, αφού δέχθηκε ότι η απόπειρα αυτοκτονίας, οφειλόταν σε εργοδοτική πίεση ! Αν ισχύει το ρεπορτάζ, μάλιστα, επιδικάστηκε μία αρκετά γενναιόδωρη αποζημίωση ηθικής βλάβης, της τάξης των 60.000 ευρώ !! Μπορεί, φαινομενικά τουλάχιστον, ο Άρειος Πάγος να διευρύνει έτσι λιγάκι επικίνδυνα, την έννοια "εργατικό ατύχημα", ωστόσο οφείλουν και οι εργοδότες να αντιληφθούν ότι οι συνθήκες εργασίας επηρεάζουν έναν εργαζόμενο σε πολλά επίπεδα και πρέπει το εργασιακό περιβάλλον να είναι ασφαλές, ήρεμο και ανθρώπινο και όχι απάνθρωπο και εξοντωντικό !
ΑπάντησηΔιαγραφή