το ελληνικό ποινικό σύστημα : βασικές έννοιες και Αρχές (3ο μέρος)

  Το έγκλημα μερικές φορές, είτε επειδή μετάνιωσε ο δράστης, είτε λόγω αστάθμητων παραγόντων, δεν ολοκληρώνεται, οπότε μιλάμε για απόπειρα εγκλήματος (απόπειρα ληστείας, απόπειρα ανθρωποκτονίας, απόπειρα κλοπής κ.ο.κ).
  Αν κάποιος, ο οποίος έχει αποφασίσει να τελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα, προβεί σε πράξη που αντιστοιχεί στην αρχή τέλεσής του, δεν ολοκληρώσει όμως την πράξη του, από λόγους που δεν αφορούν τον ίδιο, τότε τιμωρείται για απόπειρα τέλεσης (του εκάστοτε εγκλήματος, που επεδίωκε), με ποινή ελαττωμένη, σύμφωνα με τα όσα είπαμε στην ανάρτηση για τα ελαφρυντικά. π.χ μπαίνει ο ληστής με το όπλο σε χρυσοχοείο, αλλά ο ιδιοκτήτης καταφέρνει να παλέψει μαζί του, να τον αφοπλίσει και να τον συλλάβει (απόπειρα ληστείας) !
   Ο Νόμος δίνει βέβαια τη δυνατότητα στο Δικαστήριο, αφενός να επιβάλει την πλήρη ποινή και όχι μειωμένη, αν κρίνει ότι αυτή χρειάζεται για να αποτρέψει τον (παρολίγο) δράστη, από νέες αξιόποινες πράξεις και αφετέρου να αφήσει τον κατηγορούμενο τελείως ατιμώρητο, όταν πρόκειται για απόπειρα πλημμελήματος, με απειλούμενη ποινή έως 3 μήνες φυλάκισης !
    Εκτός από την κανονική απόπειρα, υπάρχει και η λεγόμενη απρόσφορη απόπειρα, που ονομάζεται έτσι, διότι αντικειμενικά, είτε με τα μέσα που χρησιμοποιεί ο δράστης είτε λόγω του στόχου που επιλέγει, δεν είναι δυνατόν να τελεστεί το έγκλημα π.χ απόπειρα ανθρωποκτονίας με όπλο που δε λειτουργεί ή δεν μπορεί αντικειμενικά να επιφέρει το θάνατο (αεροβόλο) ή απόπειρα ληστείας σε κατάστημα, που είναι υπό ανακαίνιση και δεν έχει μέσα τίποτα με αξία !
   Η απρόσφορη απόπειρα τιμωρείται με την (μειωμένη) ποινή της απόπειρας, μειωμένη στο μισό (διπλή δηλ. μείωση) !
    Προβλέπεται μάλιστα ότι αν κάποιος επιχειρήσει απρόσφορη απόπειρα από ..ευήθεια (βλακεία ουσιαστικά), τότε παραμένει ατιμώρητος... π.χ κάποιος επιχειρεί να επιτεθεί και να τραυματίσει άλλους, με ρόπαλο από ..αφρολεξ !
    Πολλές φορές το έγκλημα "μένει στη μέση", επειδή ο επίδοξος δράστης μετάνιωσε ή δεν θέλει τελοσπάντων να το ολοκληρώσει, οπότε εκεί μιλάμε για υπαναχώρηση από το έγκλημα : π.χ ο επίδοξος βιαστής ακινητοποιεί με τη βία μία κοπέλα, της βγάζει τα ρούχα, αλλά μετά την αφήνει και φεύγει (εδώ αν ο επίδοξος βιαστής έφευγε, διότι π.χ έγινε αντιληπτός από τρίτους ή επειδή η κοπέλα άρχισε να ουρλιάζει ή λιποθύμησε και φοβήθηκε, θα είχαμε κανονική απόπειρα και όχι υπαναχώρηση, διότι το έγκλημα δεν προχώρησε, για λόγους που δεν ανάγονται στη βούλησή του, αλλά οφείλονται σε εξωτερικά εμπόδια).
   Η υπαναχώρηση μένει ατιμώρητη ! (π.χ αν ο επίδοξος ληστής μπει σε κατάστημα, απειλήσει τον ιδιοκτήτη, αλλά φύγει χωρίς να πάρει τίποτε, επειδή μετάνιωσε και τη σκηνή παρακολουθεί τυχαία διερχόμενος αστυνομικός, κανονικά δεν πρέπει καν να τον συλλάβει ή και να τον συλλάβει, δεν θα τιμωρηθεί).
    Η τελευταία περίπτωση είναι εκείνη, όπου ο δράστης ολοκληρώνει την ενέργειά του, ωστόσο με δική του θέληση και βούληση, εμποδίζει την επέλευση του εγκληματικού αποτελέσματος : π.χ ο δράστης δένει κάποιον σε κρυφό μέρος, προκειμένου το θύμα να πεθάνει από ασιτία και έλλειψη νερού, ωστόσο μετανοεί και τηλεφωνεί στην Αστυνομία, υποδεικνύοντας που είναι δεμένος !
    Η περίπτωση αυτή τιμωρείται όπως η απρόσφορη απόπειρα, δηλ. με διπλή μείωση της ποινής, στο παράδειγμά μας με την ελαττωμένη ποινή της απόπειρας ανθρωποκτονίας, μειωμένης στο μισό.