Η δολοφονία του ιερέα, από τον εραστή της γυναίκας του-παπαδιάς, ασφαλώς υπήρξε μια υπόθεση, που συντάραξε την κοινή γνώμη, παρ' όλο που παρόμοια εγκλήματα, κάθε άλλο παρά σπάνια είναι !
Η ιδιαιτερότητα της υπόθεσης έγκειται ασφαλώς στο ότι μιλάμε για οικογένεια ιερέως, οικογένειες, που δεν απασχολούν γενικά, με τέτοια θέματα το πανελλήνιο : δεν θα σταθώ εδώ στο τι χρώμα στηθόδεσμο φορούσε η παπαδιά, ούτε στο πόσο καριόλα είναι (όπως φώναζε το συγκεντρωμένο πλήθος έξω από τα Δικαστήρια), αλλά στα πολλά και ενδιαφέροντα νομικά ζητήματα, που θα κληθεί να απαντήσει το Δικαστήριο, που θα τους δικάσει.
Θεωρώ πάντως ότι το 99% της κοινής γνώμης καταδίκασε και ορθά το συμβάν και μόνον ελάχιστες και χλιαρές υπήρξαν οι φωνές συμπαράστασης στην παπαδιά, από άτομα του ιδίου φύλου, που εικάζω ότι είχαν ή θα ήθελαν να έχουν παράλληλες σχέσεις, όπως εκείνη (όχι απαραίτητα με φυλακόβιους πάντως, όπως η παπαδιά).
Το Δικαστήριο λοιπόν και ενώ οι κατηγορούμενοι έχουν ήδη προφυλακιστεί, θα κληθεί να εξετάσει τα εξής βασικά ζητήματα :
-όσον αφορά το δράστη-αυτουργό της δολοφονίας, φαίνεται ότι δύσκολα θα αποφύγει τα ισόβια (μόνον σε περίπτωση που του αναγνωριστεί ελαφρυντικό) και δεν είναι σοβαρά τα όσα διέρρευσαν, ότι δηλαδή κοιτάζονταν με το θύμα επί 1 λεπτό, ύστερα ..έκλεισε τα μάτια και πυροβόλησε και -το κορυφαίο-δεν πιστεύει ότι πέθανε από τον πυροβολισμό του (..κάποιος άλλος πήγε μετά και τον αποτελείωσε-έλεος).
-όσον αφορά τώρα την παπαδιά, τα πράγματα είναι ασφαλώς πιο περίπλοκα και πρέπει να αποφασιστεί τι είδους συμμετοχή είχε στο έγκλημα (όπως έχουμε δει και σε σχετική ανάρτηση). Δεν έχω δει το κατηγορητήριο αλλά εικάζω ότι παραπέμπεται για ηθική αυτουργία, ότι δηλ. προκάλεσε εκείνη στο δράστη την απόφαση να σκοτώσει ! Εδώ φυσικά θα επικεντρωθεί και η υπεράσπισή της, διότι πρέπει να αποδειχτεί ότι εκείνη και μάλιστα με ποιο τρόπο, προκάλεσε την απόφαση. Η κλασική περίπτωση ηθικής αυτουργίας είναι τα λεγόμενα "συμβόλαια θανάτου", όπου ο ηθικός αυτουργός πληρώνει τον εκτελεστή, για να τελέσει το φόνο (χρηματικό κίνητρο). Άλλος τρόπος είναι οι συνεχείς και φορτικές παραινέσεις, με πειθώ και πιθανές υποσχέσεις, ανταλλάγματα κλπ (όχι απαραίτητα χρηματικά) προς το δράστη, θα πρέπει όμως οι προτροπές αυτές να είναι ικανές και πράγματι να προκάλεσαν την απόφαση να σκοτώσει. Δε μιλάμε δηλαδή για περιπτώσεις, όπου 2-3 φίλοι συζητούν ότι δεν έχουν λεφτά και ένας πετάει την "ιδέα" (μεταξύ σοβαρού και περισσότερο αστείου) να κάνουν ληστεία. Ακόμα όμως και αν δεν αποδειχτεί ότι εκείνη ήταν ο ηθικός αυτουργός και πάλι δύσκολα θα αποφύγει τα ισόβια, διότι, από το ρεπορτάζ προέκυψε, ότι εκείνη οδήγησε το αυτοκίνητο, στο σημείο όπου της υπέδειξε ο δράστης και όπου ήξερε τι είχε σκοπό να κάνει αυτός !
Μιλάμε πλέον δηλαδή για την περίπτωση της άμεσης συνέργειας στο φονικό, η οποία επίσης επισύρει την ποινή του αυτουργού, ήτοι -στην ανθρωποκτονία με πρόθεση- ισόβια, τα οποία αποφεύγονται, όπως είπαμε, μόνον με ελαφρυντικό.
Να πούμε τέλος και ορισμένα τεχνικά ζητήματα, στα οποία έχουμε αναφερθεί πιθανώς και αλλού : η παπαδιά αρχικά αρνιόταν τα πάντα, αλλά στη συνέχεια "έσπασε" και ομολόγησε ! Εν συνεχεία φάνηκε ότι προσπάθησε, δια του συνηγόρου της, να ανασκευάσει ορισμένα πράγματα, ωστόσο το κακό είχε γίνει και γι' αυτό είναι σημαντικό ο κατηγορούμενος να κάνει χρήση του δικαιώματος σιωπής, που έχει και να μην απολογείται σε αστυνομικά όργανα, χωρίς δικηγόρο, διότι οι αστυνομικοί, κάνοντας τη δουλειά τους, προσπαθούν να "δέσουν" την υπόθεση και να υφαρπάξουν ομολογία, γράφοντας πολλές φορές τα όσα αφηγείται ο κατηγορούμενος, "με δικά τους λόγια" ! Βέβαια, ο Νόμος ορίζει ότι δεν αποτελεί μέρος της δικογραφίας, η κατάθεση που έδωσε ο κατηγορούμενος, εξεταζόμενος ως μάρτυρας, αλλά μόνον η απολογία του, αφότου έχει αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου, του έχουν (υποτίθεται) εξηγηθεί τα δικαιώματά του και έχει προσλάβει δικηγόρο ! Ωστόσο, η ζημιά έχει ήδη γίνει και είναι μη (ή πολύ πολύ δύσκολα) αναστρέψιμη.
Επίσης ορίζεται ρητά, ότι όταν οι κατηγορούμενοι είναι 2, όπως εδώ και συνήθως ο ένας τα ρίχνει στον άλλον, δεν αρκεί η κατάθεση του συγκατηγορουμένου, για να καταδικαστείς, αλλά πρέπει η κατηγορία να αποδεικνύεται και από άλλα στοιχεία. Αν π.χ δε βρισκόταν το όπλο του εγκλήματος, με τυχόν δακτυλικά αποτυπώματα πάνω, θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα, για τις διωκτικές αρχές.
Το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης είναι ότι η (λάθος) γυναίκα, μπορεί να καταστρέψει πολύ κόσμο και να μην μπλέκουμε με τις γυναίκες ..των άλλων !
Η ιδιαιτερότητα της υπόθεσης έγκειται ασφαλώς στο ότι μιλάμε για οικογένεια ιερέως, οικογένειες, που δεν απασχολούν γενικά, με τέτοια θέματα το πανελλήνιο : δεν θα σταθώ εδώ στο τι χρώμα στηθόδεσμο φορούσε η παπαδιά, ούτε στο πόσο καριόλα είναι (όπως φώναζε το συγκεντρωμένο πλήθος έξω από τα Δικαστήρια), αλλά στα πολλά και ενδιαφέροντα νομικά ζητήματα, που θα κληθεί να απαντήσει το Δικαστήριο, που θα τους δικάσει.
Θεωρώ πάντως ότι το 99% της κοινής γνώμης καταδίκασε και ορθά το συμβάν και μόνον ελάχιστες και χλιαρές υπήρξαν οι φωνές συμπαράστασης στην παπαδιά, από άτομα του ιδίου φύλου, που εικάζω ότι είχαν ή θα ήθελαν να έχουν παράλληλες σχέσεις, όπως εκείνη (όχι απαραίτητα με φυλακόβιους πάντως, όπως η παπαδιά).
Το Δικαστήριο λοιπόν και ενώ οι κατηγορούμενοι έχουν ήδη προφυλακιστεί, θα κληθεί να εξετάσει τα εξής βασικά ζητήματα :
-όσον αφορά το δράστη-αυτουργό της δολοφονίας, φαίνεται ότι δύσκολα θα αποφύγει τα ισόβια (μόνον σε περίπτωση που του αναγνωριστεί ελαφρυντικό) και δεν είναι σοβαρά τα όσα διέρρευσαν, ότι δηλαδή κοιτάζονταν με το θύμα επί 1 λεπτό, ύστερα ..έκλεισε τα μάτια και πυροβόλησε και -το κορυφαίο-δεν πιστεύει ότι πέθανε από τον πυροβολισμό του (..κάποιος άλλος πήγε μετά και τον αποτελείωσε-έλεος).
-όσον αφορά τώρα την παπαδιά, τα πράγματα είναι ασφαλώς πιο περίπλοκα και πρέπει να αποφασιστεί τι είδους συμμετοχή είχε στο έγκλημα (όπως έχουμε δει και σε σχετική ανάρτηση). Δεν έχω δει το κατηγορητήριο αλλά εικάζω ότι παραπέμπεται για ηθική αυτουργία, ότι δηλ. προκάλεσε εκείνη στο δράστη την απόφαση να σκοτώσει ! Εδώ φυσικά θα επικεντρωθεί και η υπεράσπισή της, διότι πρέπει να αποδειχτεί ότι εκείνη και μάλιστα με ποιο τρόπο, προκάλεσε την απόφαση. Η κλασική περίπτωση ηθικής αυτουργίας είναι τα λεγόμενα "συμβόλαια θανάτου", όπου ο ηθικός αυτουργός πληρώνει τον εκτελεστή, για να τελέσει το φόνο (χρηματικό κίνητρο). Άλλος τρόπος είναι οι συνεχείς και φορτικές παραινέσεις, με πειθώ και πιθανές υποσχέσεις, ανταλλάγματα κλπ (όχι απαραίτητα χρηματικά) προς το δράστη, θα πρέπει όμως οι προτροπές αυτές να είναι ικανές και πράγματι να προκάλεσαν την απόφαση να σκοτώσει. Δε μιλάμε δηλαδή για περιπτώσεις, όπου 2-3 φίλοι συζητούν ότι δεν έχουν λεφτά και ένας πετάει την "ιδέα" (μεταξύ σοβαρού και περισσότερο αστείου) να κάνουν ληστεία. Ακόμα όμως και αν δεν αποδειχτεί ότι εκείνη ήταν ο ηθικός αυτουργός και πάλι δύσκολα θα αποφύγει τα ισόβια, διότι, από το ρεπορτάζ προέκυψε, ότι εκείνη οδήγησε το αυτοκίνητο, στο σημείο όπου της υπέδειξε ο δράστης και όπου ήξερε τι είχε σκοπό να κάνει αυτός !
Μιλάμε πλέον δηλαδή για την περίπτωση της άμεσης συνέργειας στο φονικό, η οποία επίσης επισύρει την ποινή του αυτουργού, ήτοι -στην ανθρωποκτονία με πρόθεση- ισόβια, τα οποία αποφεύγονται, όπως είπαμε, μόνον με ελαφρυντικό.
Να πούμε τέλος και ορισμένα τεχνικά ζητήματα, στα οποία έχουμε αναφερθεί πιθανώς και αλλού : η παπαδιά αρχικά αρνιόταν τα πάντα, αλλά στη συνέχεια "έσπασε" και ομολόγησε ! Εν συνεχεία φάνηκε ότι προσπάθησε, δια του συνηγόρου της, να ανασκευάσει ορισμένα πράγματα, ωστόσο το κακό είχε γίνει και γι' αυτό είναι σημαντικό ο κατηγορούμενος να κάνει χρήση του δικαιώματος σιωπής, που έχει και να μην απολογείται σε αστυνομικά όργανα, χωρίς δικηγόρο, διότι οι αστυνομικοί, κάνοντας τη δουλειά τους, προσπαθούν να "δέσουν" την υπόθεση και να υφαρπάξουν ομολογία, γράφοντας πολλές φορές τα όσα αφηγείται ο κατηγορούμενος, "με δικά τους λόγια" ! Βέβαια, ο Νόμος ορίζει ότι δεν αποτελεί μέρος της δικογραφίας, η κατάθεση που έδωσε ο κατηγορούμενος, εξεταζόμενος ως μάρτυρας, αλλά μόνον η απολογία του, αφότου έχει αποκτήσει την ιδιότητα του κατηγορουμένου, του έχουν (υποτίθεται) εξηγηθεί τα δικαιώματά του και έχει προσλάβει δικηγόρο ! Ωστόσο, η ζημιά έχει ήδη γίνει και είναι μη (ή πολύ πολύ δύσκολα) αναστρέψιμη.
Επίσης ορίζεται ρητά, ότι όταν οι κατηγορούμενοι είναι 2, όπως εδώ και συνήθως ο ένας τα ρίχνει στον άλλον, δεν αρκεί η κατάθεση του συγκατηγορουμένου, για να καταδικαστείς, αλλά πρέπει η κατηγορία να αποδεικνύεται και από άλλα στοιχεία. Αν π.χ δε βρισκόταν το όπλο του εγκλήματος, με τυχόν δακτυλικά αποτυπώματα πάνω, θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα, για τις διωκτικές αρχές.
Το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης είναι ότι η (λάθος) γυναίκα, μπορεί να καταστρέψει πολύ κόσμο και να μην μπλέκουμε με τις γυναίκες ..των άλλων !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.