Ένας διόλου ευκαταφρόνητος όγκος δικαστικών υποθέσεων, είναι και οι περιπτώσεις αντιδίκων, που αλληλομηνύονται και αλληλοενάγονται συνεχώς και εναλλάξ, με δυσάρεστες συνέπειες σε οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο (μιλάμε για το μέσο φυσιολογικό άνθρωπο, όχι για δικομανείς) !
Οι βασικότεροι τρόποι για να φτάσει κανείς εκεί, από την εμπειρία μου, είναι οι εξής :
-Μία μεγάλη κατηγορία υποθέσεων, είναι εκείνες οι περιπτώσεις, όπου κάποιος δανείζει χρήματα σε άλλον, χωρίς να πάρει κάποιο αποδεικτικό έγγραφο, με συνέπεια να μην μπορεί να αποδείξει το δάνειο και η τυχόν αγωγή να απορρίπτεται ! Εν συνεχεία, ειδικά αν ο ηττημένος-ενάγων δεν ασκήσει έφεση, τότε ο εναγόμενος αποθρασύνεται και τον κυνηγάει εκείνος, για καθαρά λόγους αντεκδίκησης, που τόλμησε ..να ζητήσει τα λεφτά του (χαχα), για ψευδή καταμήνυση, απάτη και ψευδορκία, για να επιβεβαιωθεί το γνωμικό "και κερατάς και δαρμένος" !
-Η δεύτερη περίπτωση είναι όταν, από λάθος του δικηγόρου βασικά, δε γίνεται μήνυση για το ορθό αδίκημα, αλλά για άλλο και ο κατηγορούμενος αθωώνεται ή γίνεται μήνυση, ενώ τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης δεν συνιστούν κάποια αξιόποινη συμπεριφορά, με συνέπεια να "τρέχει" μετά ο μηνυτής (και οι μάρτυρές του) να αποδείξει ότι δεν είχε δόλο..!
-Η τρίτη περίπτωση είναι όταν ο δικηγόρος ή κάποιος που θέλει να κάνει το δικηγόρο ασκεί μήνυση, χωρίς να έχει αρκετά στοιχεία να "δέσει" την υπόθεση ή ενώ έχει δίκιο, χρησιμοποιεί ακραίες εκφράσεις, που τον οδηγούν στο εδώλιο, για δυσφήμηση ή εξύβριση.
Τα φάρμακα, για να αντιμετωπίσει κανείς αυτές τις μεγάλες πληγές, που ταλανίζουν και ταλαιπωρούν πολύ κόσμο καθημερινά στα δικαστήρια (διαδίκους και μάρτυρες), είναι τα εξής :
-Ποτέ δεν προχωράμε σε μήνυση ή αγωγή, αν δεν είμαστε βέβαιοι, σε μεγάλο βαθμό, ότι έχουμε τα μέσα και τις αποδείξεις, για να στηρίξουμε τους ισχυρισμούς μας !
-Κατά τη σύνταξη των δικογράφων, φροντίζουμε να είμαστε κόσμιοι και προσεκτικοί στις εκφράσεις μας, χωρίς προσωπικές επιθέσεις και χαρακτηρισμούς !
-Όταν έχουμε οικονομικής φύσεως δοσοληψίες, φροντίζουμε να εφοδιαζόμαστε με αποδεκτικά έγγραφα !
Σε τελική ανάλυση, είναι σημαντικό ο δικηγόρος να ξέρει, όχι μόνον πότε να προχωρά, αλλά και πότε "να πάει πάσο", προκειμένου να αποφύγει περιττά εξοδα και ταλαιπωρία ο πελάτης του και κυρίως να αξιολογεί ορθά τα πραγματικά περιστατικά, που του αφηγείται ο εντολέας του και να κάνει τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό τους, ώστε να μην χάσει χρόνο και χρήμα άσκοπα, ενώ ουσιαστικά ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ !
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να έχεις δίκιο και όχι μόνον να μην το βρίσκεις, αλλά να είσαι, από πάνω και χαμένος ή κατηγορούμενος.. .
Ως επιμύθιο, θα έλεγα να μην συντάσσετε αγωγές και μηνύσεις, ...στον ελεύθερό σας χρόνο, αλλά να το αναθέτετε σε κάποιον που γνωρίζει και είναι η δουλειά του αυτή, προκειμένου να αποφύγετε δυσάρεστες εκπλήξεις !
Οι βασικότεροι τρόποι για να φτάσει κανείς εκεί, από την εμπειρία μου, είναι οι εξής :
-Μία μεγάλη κατηγορία υποθέσεων, είναι εκείνες οι περιπτώσεις, όπου κάποιος δανείζει χρήματα σε άλλον, χωρίς να πάρει κάποιο αποδεικτικό έγγραφο, με συνέπεια να μην μπορεί να αποδείξει το δάνειο και η τυχόν αγωγή να απορρίπτεται ! Εν συνεχεία, ειδικά αν ο ηττημένος-ενάγων δεν ασκήσει έφεση, τότε ο εναγόμενος αποθρασύνεται και τον κυνηγάει εκείνος, για καθαρά λόγους αντεκδίκησης, που τόλμησε ..να ζητήσει τα λεφτά του (χαχα), για ψευδή καταμήνυση, απάτη και ψευδορκία, για να επιβεβαιωθεί το γνωμικό "και κερατάς και δαρμένος" !
-Η δεύτερη περίπτωση είναι όταν, από λάθος του δικηγόρου βασικά, δε γίνεται μήνυση για το ορθό αδίκημα, αλλά για άλλο και ο κατηγορούμενος αθωώνεται ή γίνεται μήνυση, ενώ τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης δεν συνιστούν κάποια αξιόποινη συμπεριφορά, με συνέπεια να "τρέχει" μετά ο μηνυτής (και οι μάρτυρές του) να αποδείξει ότι δεν είχε δόλο..!
-Η τρίτη περίπτωση είναι όταν ο δικηγόρος ή κάποιος που θέλει να κάνει το δικηγόρο ασκεί μήνυση, χωρίς να έχει αρκετά στοιχεία να "δέσει" την υπόθεση ή ενώ έχει δίκιο, χρησιμοποιεί ακραίες εκφράσεις, που τον οδηγούν στο εδώλιο, για δυσφήμηση ή εξύβριση.
Τα φάρμακα, για να αντιμετωπίσει κανείς αυτές τις μεγάλες πληγές, που ταλανίζουν και ταλαιπωρούν πολύ κόσμο καθημερινά στα δικαστήρια (διαδίκους και μάρτυρες), είναι τα εξής :
-Ποτέ δεν προχωράμε σε μήνυση ή αγωγή, αν δεν είμαστε βέβαιοι, σε μεγάλο βαθμό, ότι έχουμε τα μέσα και τις αποδείξεις, για να στηρίξουμε τους ισχυρισμούς μας !
-Κατά τη σύνταξη των δικογράφων, φροντίζουμε να είμαστε κόσμιοι και προσεκτικοί στις εκφράσεις μας, χωρίς προσωπικές επιθέσεις και χαρακτηρισμούς !
-Όταν έχουμε οικονομικής φύσεως δοσοληψίες, φροντίζουμε να εφοδιαζόμαστε με αποδεκτικά έγγραφα !
Σε τελική ανάλυση, είναι σημαντικό ο δικηγόρος να ξέρει, όχι μόνον πότε να προχωρά, αλλά και πότε "να πάει πάσο", προκειμένου να αποφύγει περιττά εξοδα και ταλαιπωρία ο πελάτης του και κυρίως να αξιολογεί ορθά τα πραγματικά περιστατικά, που του αφηγείται ο εντολέας του και να κάνει τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό τους, ώστε να μην χάσει χρόνο και χρήμα άσκοπα, ενώ ουσιαστικά ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ !
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να έχεις δίκιο και όχι μόνον να μην το βρίσκεις, αλλά να είσαι, από πάνω και χαμένος ή κατηγορούμενος.. .
Ως επιμύθιο, θα έλεγα να μην συντάσσετε αγωγές και μηνύσεις, ...στον ελεύθερό σας χρόνο, αλλά να το αναθέτετε σε κάποιον που γνωρίζει και είναι η δουλειά του αυτή, προκειμένου να αποφύγετε δυσάρεστες εκπλήξεις !
Γενικότερα μιλώντας, είναι πολύ σημαντικό το ξεκίνημα ενός δικαστικού αγώνα, διότι, αν στραβώσει το πράγμα από την αρχή, είναι δύσκολο (αλλά όχι απίθανο !), μετά να ισιώσει, να ξαναγυρίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή