Δικηγόρος ή ...νομικός σύμβουλος ?

   Ο τίτλος του blog, ίσως είναι λιγάκι παραπλανητικός, με την έννοια ότι μπορεί κάποιος να νομίσει ότι είμαι φαν της λεγόμενης "συμβουλευτικής" δικηγορίας, πράγμα που πόρρω απέχει της αλήθειας, αφού προτιμώ σαφώς, τη μάχιμη δικηγορία, την αντιπαράθεση των (νομικών και όχι μόνον) επιχειρημάτων, στις δικαστικές αίθουσες !
   Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά όποιος συνάδερφος δεν έχει βιώσει την εμπειρία μίας -τουλάχιστον- Δίκης, του ακροατηρίου και όσα συνδέονται με αυτό, θεωρώ ότι χάνει.
   Δεν είναι μόνον η Δίκη, η διαδικασία, αυτή καθ' εαυτή, που μπορεί να κρατήσει, από λίγα λεπτά (ή και δευτερόλεπτα, όταν οι διάδικοι δηλώνουν απλά το "παρών", αφήνουν το φάκελο και φεύγουν) έως και μέρες πολλές (σε ποινικές -σοβαρές- υποθέσεις), αλλά και τα ..παρελκόμενα.
   Είναι το καφεδάκι, που θα πιεις με τον πελάτη και τους μάρτυρες, μετά τη Δίκη ή στα διαλείμματα, στις καφετέριες, που βρίσκονται πέριξ των Δικαστηρίων, είναι η όλη επαφή για τη συγκέντρωση των αποδεικτικών μέσων και η προετοιμασία για το Δικαστήριο κ.α !
    Μία χαρακτηριστική εμπειρία, για τους μάχιμους δικηγόρους, είναι και αυτή (για όσους δεν το ξέρουν) : στις αστικές-πολιτικές υποθέσεις, κατά κανόνα, εξετάζεται ένας μάρτυρας, από κάθε πλευρά, δίνεις το φάκελο σου, στην έδρα, ωστόσο δεν τελειώνει εκεί το πράγμα...
     Ο Νόμος δίνει διορία, έως τις 12 το μεσημέρι της τρίτης (εργάσιμης) ημέρας, από την ημέρα της Δίκης (π.χ αν η Δίκη γίνει την Τρίτη, έως τις 12μ της Παρασκευής), να συμπληρώσεις το φάκελό σου και να αντικρούσεις (γραπτώς) τους ισχυρισμούς της άλλης πλευράς, τους οποίους -προφανώς- δεν γνωρίζεις έως την ημέρα της Δίκης !
     Εκεί λοιπόν, παρατηρείται το εξής φαινόμενο : πολλοί δικηγόροι προσέρχονται, κυριολεκτικά, την τελευταία στιγμή (στις 12 παρά 1'), προκειμένου να "κλείσουν" το φάκελό τους, ώστε ο άλλος δικηγόρος (του αντιδίκου) να μην μπορεί πλέον να αντικρούσει την ...αντίκρουση, με νέα έγγραφα ή ισχυρισμούς.
     Αν πάτε εκεί, που κλείνουν οι φάκελοι, μπορεί να δείτε συναδέρφους να περιμένουν με αγωνία τους άλλους, είτε φανερά, είτε και κρυμμένοι (χαχα και όμως συμβαίνουν και αυτά !), αυτά τα σκηνικά, που είναι και λίγο τραγελαφικά, θεωρώ ότι αξίζει να τα ζήσει ένας δικηγόρος, έστω και για μία φορά στην καριέρα του !
     Φυσικά -το έχω ξαναπεί- κανένας δικηγόρος δεν θα έπρεπε να (αυτο)αποκαλείται έτσι, αν δεν έχει κάνει παράσταση σε ποινικό Δικαστήριο, εκεί όπου ο πελάτης σε έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ, ειδικά όταν κατηγορείται άδικα και εσύ πρέπει να το αποδείξεις.
     Ποιος είναι -άλλωστε- ο ρόλος ενός δικηγόρους εν γένει ? Πρέπει να γίνεται η φωνή, τα αυτιά, ΤΑ ΠΑΝΤΑ του εντολέα του, ουσιαστικά να ταυτίζεται μαζί του και να θεωρεί την υπόθεσή του, ως δικιά του, ως να ήταν αυτός διάδικος ή κατηγορούμενος ! Δε γίνεται αλλιώς να τον βοηθήσει, απλά.
     Θυμάμαι ακόμα, ενώ έχουν περάσει 15 χρόνια και βάλε, τον Αλέξη τον Κούγια, να μας μιλάει σε εκδήλωση στο ΑΠΘ, όντες εμείς φοιτητές τότε και να λέει ακριβώς αυτό. Αυτό είναι και που τον κάνει τόσο επιτυχημένο και άξιο θαυμασμού (και για μένα είναι πρότυπο, επαγγελματικά, τουλάχιστον), αν τον δείτε στο ακροατήριο θα καταλάβετε π.χ πως "ξεσκονίζει" (για να μην πω, ξεφτιλίζει, που είναι βαρύ) τους μάρτυρες κατηγορίας και κλονίζει έτσι την αξιοπιστία τους και άλλα πολλά.
      Ο πολίτης-κατηγορούμενος-διάδικος δεν μπορεί να ξέρει τους Νόμους, τα δικαιώματά του και τη δικονομία, είναι δουλειά του δικηγόρου να του εξηγήσει κάποια πράγματα και κυρίως να φροντίσει-διασφαλίσει, ότι τα δικαιώματά του δεν θα παραβιαστούν, ότι θα λάβει χώρα μία δίκαιη Δίκη και μία σωστή, σύμφωνα με τους Κανόνες, διαδικασία, πράγμα που είναι προς όφελος ΟΛΩΝ και κυρίως της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης !