πότε μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει την υπογραφή του !

   Ο γενικός κανόνας λέει ότι οι συμφωνίες, πρέπει να τηρούνται (pacta sunt servanta), ότι ο καθένας πρέπει να προσέχει που βάζει την υπογραφή του και όχι μόνον, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό, όπου  μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την υπογραφή του !
   Δε μιλάμε για την περίπτωση, όπου η υπογραφή είναι πλαστή, έχει τεθεί από άλλον (πλαστογράφο), εκεί εννοείται ότι δε δεσμεύεται το θύμα της πλαστογραφίας, αρκεί βέβαια να αποδειχτεί η πλαστότητα.
   Μιλάμε για τις περιπτώσεις, όπου η υπογραφή είναι μεν γνήσια, αλλά έχει τεθεί, υπό καθεστώς, που κάνει τη συμφωνία-συναλλαγή άκυρη (ή ακυρώσιμη καλύτερα) ! Οι περιπτώσεις αυτές, είναι βασικά τρεις : πλάνη, απάτη και απειλή !
    Να ξεκαθαρίσουμε επίσης, ότι μιλώντας για "υπογραφή", εννοούμε κάτι ευρύτερο, κάθε συμφωνία-συναλλαγή, που γίνεται, άσχετα αν συντάσσεται έγγραφο-συμφωνητικό, που απαιτεί υπογραφή ή όχι, διότι πολλές, αν όχι οι περισσότερες συμβάσεις συνάπτονται άτυπα και προφορικά : όταν πας σ' ένα κατάστημα ρούχων, βρίσκεις αυτό που σου αρέσει, πας στο ταμείο και πληρώνεις, δεν ...υπογράφεις σύμβαση πώλησης, πριν πας στο ταμείο !
    Ξεκινώντας ανάποδα, από την περίπτωσης της απειλής, που είναι και πιο σαφής, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να εξαναγκαστεί κανείς να υπογράψει με το πιστόλι στον κρόταφο ή το μαχαίρι στο λαιμό (κυριολεκτικά ή μεταφορικά). Η απειλή, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να είναι -αντικειμενικά- σοβαρή και να προξενεί φόβο, για τη ζωή, τη σωματική ακεραιότητα, την τιμή, την περιουσία κλπ. του "θύματος" ή των αγαπημένων του προσώπων π.χ να εξαναγκαστεί κάποιος να παραχωρήσει υποθήκη, υπό την απειλή ότι θα του κάψουν την επιχείρηση.
     Οι περιπτώσεις της πλάνης και της απάτης, τώρα, κάπου συνδέονται, διότι η πλάνη, κατά κανόνα, προϋποθέτει (όχι πάντα βέβαια) εξαπάτηση, από τον αντισυμβαλλόμενο.
     Η πλάνη, λέει ο Νόμος, πρέπει να είναι ουσιώδης, να αναφέρεται σε ένα τόσο βασικό δηλαδή στοιχείο, της όλης συναλλαγής, που αν ο πλανηθείς, γνώριζε την πραγματική κατάσταση, δεν θα την επιχειρούσε : ένα ακραίο και λίγο αστείο παράδειγμα, που σκέφτηκα, είναι π.χ να έχει κάποιος σχέση με μία γυναίκα και την ημέρα του γάμου, να έρθει στην εκκλησία η δίδυμη αδερφή της, με συνέπεια ο γάμος να είναι ακυρώσιμος, λόγω πλάνης του γαμπρού, ως προς τη γυναίκα που παντρεύτηκε !
      Θα πρέπει να σημειωθεί ότι -εύλογα- αποκλείται η ακύρωση της συναλλαγής, αν η πλάνη είναι μόνον μέσα ..στο μυαλό μας, αν π.χ μετανιώσει κάποιος για το χρώμα του αυτοκινήτου ή για το μέρος, όπου θέλει να αγοράσει εξοχικό, δεν μπορεί φυσικά να ακυρωθεί η πώληση, διότι έτσι θα επέρχετο χάος στις συναλλαγές, κάθε φορά που κάποιος αλλάζει γνώμη...
      Η έννοια της απάτης, τέλος, λαμβάνεται από το ποινικό δίκαιο, όπως την έχουμε εξετάσει, π.χ κάποιος εξαπατάται και αγοράζει οικόπεδο, που ο πωλητής τον έπεισε ότι είναι οικοδομήσιμο, ενώ δεν είναι ή αγοράζει αυτοκίνητο με "πειραγμένο" κοντέρ κ.ο.κ.
      Σε κάθε περίπτωση, όπου κανείς πέφτει θύμα απάτης, απειλής ή πλάνης, δικαούται να ζητήσει -δικαστικά- την ακύρωση της συμφωνίας, παρά την υπογραφή του, αλλά χρειάζεται προσοχή, διότι η προσθεσμία είναι σχετικά σύντομη, μόνον 2 χρόνια !
      Αν όμως, η παράνομη αυτή κατάσταση έχει διάρκεια (π.χ διαρκής απειλή), τότε η διετία ξεκινά, από τότε που τελείωσε αυτή, αλλά σε κάθε περίπτωση, όχι πέραν της 20ετίας.