Το κακό με τις αυτοκτονίες, στην Ελλάδα των μνημονίων έχει παραγίνει, τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας και δυστυχώς, η συνεχής προβολή τους από τα ΜΜΕ, φαίνεται να τις πολλαπλασιάζει, διότι η μίμηση του κακού, είναι συχνότερη από τη μίμηση του Καλού !
Δεν είμαι θεολόγος, για να εξηγήσω για ποιο λόγο ακριβώς, είναι μεγάλη αμαρτία η αυτοκτονία, που οδηγεί κατευθείαν στην κόλαση, έχουν υπάρξει ανακοινώσεις στο πρόσφατο παρελθόν, από την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος και φωτισμένους ιεράρχες της, που εξηγούν πιο αναλυτικά.
Ωστόσο, έτσι απλοϊκά, αν το δει κανείς, από τη στιγμή που δεχόμαστε ότι η Ζωή, είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο (μην ξεχνάμε και πόσο δύσκολα τεκνοποιούν ορισμένα ζευγάρια), η αυτοκτονία είναι πράξη υπέρτατης αχαριστίας, απέναντι στο Δημιουργό : είναι σαν να κάνεις δώρο σε κάποιον ένα πανάκριβο αυτοκίνητο και μετά να μαθαίνεις ότι ..το έκαψε, ότι το κατέστρεψε, όσο να ναι, δεν θα στεναχωρηθείς, δεν θα νευριάσεις με αυτόν, που φάνηκε τόσο αγνώμων ; Η παρομοίωση δεν είναι ακριβής, με την έννοια ότι κανένα υλικό-φθαρτό αντικείμενο, δεν συγκρίνεται με τη Ζωή, ωστόσο το νόημα είναι περίπου αυτό, ότι καταστρέφεις το δώρο, που σου έκανε κάποιος, με πολλή Αγάπη !!
Το λυπηρό είναι ότι τα περισσότερα θύματα, είναι νέοι άνθρωποι και συχνά οικογενειάρχες, που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και με την αποτρόπαιη πράξη τους, αφήνουν τα πράγματα πίσω, χειρότερα από πριν...
Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν υπάρχει κατάσταση δύσκολη, που να μην έχει διέξοδο, κανείς δεν είπε ότι η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, ότι δεν έχει δοκιμασίες και βάσανα και αυτή είναι και η τραγική μοίρα του ανθρώπου : να αγωνίζεται, ξέροντας ότι μία μέρα, όχι πολύ μακριά, θα πεθάνει, ούτως ή άλλως !
Η αίσθηση της απελπισίας και του αδιεξόδου, είναι ακριβώς η παγίδα του Σατανά, σε όσους δεν καταλαβαίνουν και δε νιώθουν τη θεία Πρόνοια, ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω (άλλοι το ονομάζουν φύλακα-άγγελο, άλλοι Άγιο-προστάτη κ.ο.κ), που μας προσέχει και μας προστατεύει, όσο γίνεται και όσο το επιτρέπει ο ίδιος ο Θεός, που έχει και τον πρώτο και τον τελευταίο Λόγο.
Αυτό το λέω, διότι διέρρευσε το μήνυμα κάποιου προτού αυτοκτονήσει, που ανέφερε ότι "ένιωθε μόνος" και εδώ είναι το θέμα : ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ, ακόμα και αν δεν έχει συγγενείς ή φίλους, μόνος νιώθεις μόνον αν είσαι ά-θεος, ά-πιστος..
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό, όταν μαθαίνει κανείς κάτι άσχημο ή του συμβαίνει μια αναποδιά, να μην αντιδρά σπασμωδικά-βεβιασμένα, αλλά με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, διότι έχει συμβεί π.χ κάποιος να αυτοκτονήσει νομίζοντας ότι έχει άσχημη αρρώστια και η διάγνωση να αποδειχτεί εσφαλμένη ή να σκοτωθεί, υπό το βάρος κάποιων χρεών και μετά να κληρονομήσει μία τεράστια περιουσία...
Το μεγάλο μυστικό, όμως, είναι άλλο : τις περισσότερες φορές, αυτό που νομίζουμε ότι είναι κακό και μας οδηγεί στην απελπισία, μπορεί να είναι και να αποδειχτεί σύντομα, ότι ήταν ό,τι πιο καλό μας είχε συμβεί, το θέμα είναι πως ερμηνεύει κανείς τα γενονότα και ΠΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑ σε αυτά !
Το πιο κλασικό παράδειγμα, είναι όταν απολύεται κάποιος από τη δουλειά του και αντί να τα βάψει μαύρα, αποφασίζει να ασχοληθεί με αυτό, που πάντα ήθελε και τον ευχαριστούσε και καταλαβαίνει έτσι στο τέλος, ότι δεν ήταν ευχαριστημένος στην προηγούμενη δουλειά και τώρα κάνει κάτι που τον γεμίζει και είναι και πιο ..προσοδοφόρο.
Το ζήτημα είναι ότι οι δυσκολίες είναι το αλατοπίπερο της ζωής, αυτές είναι που δίνουν τη νοστιμιά και δεν είναι τυχαίο, πως αυτοί που φαινομενικά τα έχουν όλα, λεφτά, δόξα κλπ, αισθάνονται κενοί και καταλήγουν συχνότερα σε αυτοκτονίες, ναρκωτικά και άλλες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
Είμαστε, που είμαστε λίγοι ως έλληνες και οι γεννήσεις, λόγω κρίσης, μειώνονται, αν αρχίσουμε και να αυτοκτονούμε, στο τέλος δεν θα μείνει κανένας, θα αφανιστούμε !
Οι έλληνες δεν ήταν ΠΟΤΕ λιγόψυχοι, λιποτάκτες και φυγόπονοι και έχουν αντέξει πολύ χειρότερες καταστάσεις, από τις τωρινές, οπότε το μόνο που μένει να κάνουμε, είναι υπομονή, αγώνα και να έχουμε εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια.-
Δεν είμαι θεολόγος, για να εξηγήσω για ποιο λόγο ακριβώς, είναι μεγάλη αμαρτία η αυτοκτονία, που οδηγεί κατευθείαν στην κόλαση, έχουν υπάρξει ανακοινώσεις στο πρόσφατο παρελθόν, από την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος και φωτισμένους ιεράρχες της, που εξηγούν πιο αναλυτικά.
Ωστόσο, έτσι απλοϊκά, αν το δει κανείς, από τη στιγμή που δεχόμαστε ότι η Ζωή, είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο (μην ξεχνάμε και πόσο δύσκολα τεκνοποιούν ορισμένα ζευγάρια), η αυτοκτονία είναι πράξη υπέρτατης αχαριστίας, απέναντι στο Δημιουργό : είναι σαν να κάνεις δώρο σε κάποιον ένα πανάκριβο αυτοκίνητο και μετά να μαθαίνεις ότι ..το έκαψε, ότι το κατέστρεψε, όσο να ναι, δεν θα στεναχωρηθείς, δεν θα νευριάσεις με αυτόν, που φάνηκε τόσο αγνώμων ; Η παρομοίωση δεν είναι ακριβής, με την έννοια ότι κανένα υλικό-φθαρτό αντικείμενο, δεν συγκρίνεται με τη Ζωή, ωστόσο το νόημα είναι περίπου αυτό, ότι καταστρέφεις το δώρο, που σου έκανε κάποιος, με πολλή Αγάπη !!
Το λυπηρό είναι ότι τα περισσότερα θύματα, είναι νέοι άνθρωποι και συχνά οικογενειάρχες, που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και με την αποτρόπαιη πράξη τους, αφήνουν τα πράγματα πίσω, χειρότερα από πριν...
Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν υπάρχει κατάσταση δύσκολη, που να μην έχει διέξοδο, κανείς δεν είπε ότι η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, ότι δεν έχει δοκιμασίες και βάσανα και αυτή είναι και η τραγική μοίρα του ανθρώπου : να αγωνίζεται, ξέροντας ότι μία μέρα, όχι πολύ μακριά, θα πεθάνει, ούτως ή άλλως !
Η αίσθηση της απελπισίας και του αδιεξόδου, είναι ακριβώς η παγίδα του Σατανά, σε όσους δεν καταλαβαίνουν και δε νιώθουν τη θεία Πρόνοια, ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω (άλλοι το ονομάζουν φύλακα-άγγελο, άλλοι Άγιο-προστάτη κ.ο.κ), που μας προσέχει και μας προστατεύει, όσο γίνεται και όσο το επιτρέπει ο ίδιος ο Θεός, που έχει και τον πρώτο και τον τελευταίο Λόγο.
Αυτό το λέω, διότι διέρρευσε το μήνυμα κάποιου προτού αυτοκτονήσει, που ανέφερε ότι "ένιωθε μόνος" και εδώ είναι το θέμα : ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ, ακόμα και αν δεν έχει συγγενείς ή φίλους, μόνος νιώθεις μόνον αν είσαι ά-θεος, ά-πιστος..
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό, όταν μαθαίνει κανείς κάτι άσχημο ή του συμβαίνει μια αναποδιά, να μην αντιδρά σπασμωδικά-βεβιασμένα, αλλά με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, διότι έχει συμβεί π.χ κάποιος να αυτοκτονήσει νομίζοντας ότι έχει άσχημη αρρώστια και η διάγνωση να αποδειχτεί εσφαλμένη ή να σκοτωθεί, υπό το βάρος κάποιων χρεών και μετά να κληρονομήσει μία τεράστια περιουσία...
Το μεγάλο μυστικό, όμως, είναι άλλο : τις περισσότερες φορές, αυτό που νομίζουμε ότι είναι κακό και μας οδηγεί στην απελπισία, μπορεί να είναι και να αποδειχτεί σύντομα, ότι ήταν ό,τι πιο καλό μας είχε συμβεί, το θέμα είναι πως ερμηνεύει κανείς τα γενονότα και ΠΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑ σε αυτά !
Το πιο κλασικό παράδειγμα, είναι όταν απολύεται κάποιος από τη δουλειά του και αντί να τα βάψει μαύρα, αποφασίζει να ασχοληθεί με αυτό, που πάντα ήθελε και τον ευχαριστούσε και καταλαβαίνει έτσι στο τέλος, ότι δεν ήταν ευχαριστημένος στην προηγούμενη δουλειά και τώρα κάνει κάτι που τον γεμίζει και είναι και πιο ..προσοδοφόρο.
Το ζήτημα είναι ότι οι δυσκολίες είναι το αλατοπίπερο της ζωής, αυτές είναι που δίνουν τη νοστιμιά και δεν είναι τυχαίο, πως αυτοί που φαινομενικά τα έχουν όλα, λεφτά, δόξα κλπ, αισθάνονται κενοί και καταλήγουν συχνότερα σε αυτοκτονίες, ναρκωτικά και άλλες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
Είμαστε, που είμαστε λίγοι ως έλληνες και οι γεννήσεις, λόγω κρίσης, μειώνονται, αν αρχίσουμε και να αυτοκτονούμε, στο τέλος δεν θα μείνει κανένας, θα αφανιστούμε !
Οι έλληνες δεν ήταν ΠΟΤΕ λιγόψυχοι, λιποτάκτες και φυγόπονοι και έχουν αντέξει πολύ χειρότερες καταστάσεις, από τις τωρινές, οπότε το μόνο που μένει να κάνουμε, είναι υπομονή, αγώνα και να έχουμε εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.