ορισμένες σκέψεις για εφεδρεία, διαθεσιμότητα και απολύσεις στο Δημόσιο !

    Οι εργασιακές σχέσεις αλλάζουν πολύ γρήγορα, όχι μόνον στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και στο δημόσιο, λόγω κοινωνικοοικονομικών παραγόντων και πλέον τίποτε δε θεωρείται δεδομένο ή σταθερό : όλα πλέον είναι ρευστά και σχετικά !!
    Ακόμα και η περιβόητη μονιμότητα στο Δημόσιο τίθεται εν αμφιβόλω, με την παραδοχή ότι το Σύνταγμα προστατεύει τις οργανικές θέσεις, εφόσον όμως υπάρχουν, άρα κατάργηση οργανικής θέσης σημαίνει απόλυση, αυτομάτως και χωρίς πολλά-πολλά.
     Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι απολύσεις στο Δημόσιο τομέα, με ευρεία έννοια, για όσους δηλαδή απασχολούνται με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου και όχι ιδιωτικού, αποτελούν ακόμα ταμπού, για την ελληνική κοινωνία και έτσι προκρίνονται λύσεις, όπως πρόωρη συνταξιοδότηση, αναγκαστικές "παραιτήσεις", εφεδρείες και διαθεσιμότητες.
     Το εύλογο ερώτημα, που ανακύπτει, είναι : πως μπορεί να αμυνθεί ο δημόσιος υπάλληλος, απέναντι στις σχεδιαζόμενες αλλαγές στο εργασιακό του καθεστώς ;
     Οι σχετικές διοικητικές διαφορές, που ανακύπτουν, αναφορικά με το καθεστώς απασχόλησης των δημοσίων υπαλλήλων και μπορεί να αφορούν μετατάξεις, διαθεσιμότητες και γενικά κάθε μεταβολή στην υπηρεσιακή κατάσταση, η οποία συνεπάγεται χειροτέρευση των όρων εργασίας και ιδίως της αμοιβής, άγονται προς επίλυση, στο αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο, με το ένδικο μέσο της αίτησης ακύρωσης.
      Οι αιτήσεις ακυρώσεων των σχετικών αποφάσεων, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι θα "πέφτουν βροχή", διότι κανείς δεν πρόκειται να δεχτεί να είναι αυτός ο "εκλεκτός", που θα μπει ουσιαστικά στο περιθώριο, σε ένα καθεστώς υπο-αμειβόμενης και υποχρεωτικής α-πραξίας, με συνέπειες, όχι μόνον οικονομικές, αλλά και ψυχολογικές.
      Όσο μεγαλύτερα περιθώρια επιλογής, των υπαλλήλων, που θα μπουν σε "ειδικό καθεστώς", αφήσει ο Νόμος, τόσο θα πληθύνουν οι προσφυγές και τα ερωτήματα : "γιατί εγώ και όχι ο άλλος" ;
     Αναπόφευκτα θα τεθούν ζητήματα, επομένως, νομιμότητας της επιλογής των προσώπων, ελέγχου της διακριτικής ευχέρειας της Διοίκησης και ισονομίας.
      Από την άποψη αυτή, ίσως θα ήταν ..προτιμότερο για την κυβέρνηση να προχωρήσει σε "στεγνές" (στυγνές) απολύσεις, με κατάργηση οργανικών θέσεων, παρά σε εφεδρείες κλπ, που μοιραία θα ξεσηκώσουν θύελλα αντιδράσεων και μία "βιομηχανία", από αιτήσεις ακύρωσης.
     Από την άλλη βέβαια, εμείς οι δικηγόροι, κλέφτες θα γίνουμε ; χαχα πρέπει και εμείς να δουλέψουμε !
      Πέρα από την πλάκα, το ζήτημα είναι σοβαρό και έχει μεγάλες νομικές προεκτάσεις, οι οποίες θα απασχολήσουν τα Δικαστήρια, τα επόμενα χρόνια, σε περίπτωση που εφαρμοστεί τελικά η "διαθεσιμότητα" στο Δημόσιο.
       Εκτός από την αίτηση ακύρωσης, η οποία μπορεί να εκδικάζεται μετά από ΠΟΛΥ καιρό, υπάρχει και η δυνατότητα, να ζητηθεί η αναστολή εκτέλεσης της σχετικής απόφασης, οπότε, σε περίπτωση ευδοκίμησης, ο υπάλληλος θα παραμένει στη θέση του κανονικά, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής του !! 


Υ.Γ Σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με υποθέσεις των διοικητικών Δικαστηρίων, ούτε διεκδικώ τον τίτλο του "ειδικού", είμαι απλά δικηγόρος και οφείλω να είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω κάθε ενδεχόμενο.