σωματικές βλάβες : διακρίσεις και ποινές (μέρος 1ο)

  Με αφορμή την προφυλάκιση Ρωσίδας ιερόδουλης, με την κατηγορία της βαριάς (σκοπούμενης, δηλ. με πρόθεση) σωματικής βλάβης, σε βαθμό κακουργήματος, επειδή εκδιδόταν παράνομα και σύμφωνα με το κατηγορητήριο έπασχε από AIDS και το μετέδιδε -εν γνώσει της- σε πελάτες, ας πούμε λίγα λόγια για τις σωματικές βλάβες και πως αντιμετωπίζονται ποινικά :
 α)  Η απλή σωματική βλάβη, που τελείται με πρόθεση, συνιστά πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση, από 10 ημέρες έως 3 χρόνια μάξιμουμ. Αν τώρα η βλάβη είναι εντελώς ελαφρά, το μέγιστο της ποινής πέφτει στους 6 μήνες, αλλά μπορεί να επιβληθεί και μόνον χρηματική ποινή, αντί για φυλάκιση. Τέλος, αν η βλάβη είναι "ασήμαντη", επιβάλλεται κράτηση (μία έως 30 ημέρες) ή πρόστιμο (29 έως 590 ευρώ).
  Ο Νόμος ορίζει ότι η πράξη της απλή σωματικής βλάβης δεν είναι άδικη, εάν γίνεται με τη συναίνεση του παθόντος και δεν προσκρούει στα χρηστά ήθη : π.χ αν κάποιος συμμετέχει σε αγώνες μποξ και γενικά πολεμικές τέχνες, προφανώς γνωρίζει και "συναινεί" -εκ των προτέρων- σε τυχόν σωματική του βλάβη, ενώ π.χ αν κάποιοι συν-αποφασίσουν να παίξουν ένα σεξουαλικό παιχνίδι και υπάρξει τραυματισμός, το άδικο θα κριθεί από το κατά πόσον αυτό ήταν σε "λογικά" πλαίσια και όχι κάτι πολύ εξεζητημένο και ακραίο.. .
   Τέλος ο υπαίτιος της απλή σωματικής βλάβης, μπορεί να απαλλαγεί από κάθε ποινή (δυνητικά-στην κρίση του Δικαστηρίου δηλαδή), αν ενήργησε από δικαιολογημένη αγανάκτηση, εξ αιτίας πράξης που το θύμα τέλεσε εναντίον του ή εναντίον τρίτου και ήταν ιδιαίτερα σκληρή και βάναυση.
   Εννοείται (;) ότι η πράξη του θύματος θα πρέπει να έχει γίνει μπροστά στο δράστη (ενώπιόν του) και χρονικά, αμέσως πριν. Έτσι π.χ μπορεί να κριθεί ατιμώρητος κάποιος που γρονθοκοπεί άλλον, ο οποίος βασανίζει ενώπιόν του ένα ανυπεράσπιστο αδέσποτο ζωάκι !
    Όταν η σωματική βλάβη προκαλείται από αμέλεια του δράστη, επιβάλλεται φυλάκιση επίσης από 10 ημέρες έως 3 χρόνια, ενώ αν η βλάβη είναι εντελώς ελαφρά, η μέγιστη ποινή πέφτει στους 3 μήνες ή μπορεί να επιβληθεί μόνον χρηματική ποινή (150 έως 15.000 ευρώ).
  
-Η απλή σωματική βλάβη, είτε από πρόθεση είτε από αμέλεια, διώκεται μόνον κατόπιν έγκλησης του παθόντος (εντός 3 μηνών), εκτός εάν ο υπαίτιος ήταν υπόχρεος λόγω υπηρεσίας ή επαγγέλματος να προσέχει περισσότερο π.χ επαγγελματίας οδηγός (ταξί, φορτηγό κλπ) ή ιατρός κλπ.
-Δεν απαιτείται έγκληση και σε περίπτωση που παθών είναι δημόσιος υπάλληλος και η πράξη τελέστηκε, κατά την υπηρεσία ή για λόγους σχετικούς με αυτήν π.χ κάποιος χτυπάει τον ταχυδρόμο, επειδή θεωρεί ότι αργεί να φέρει τα γράμματα ή ο -αφύλακτος- σκύλος δαγκώνει τον ταχυδρόμο κ.ο.κ.
-Στις πολύ συνηθισμένες περιπτώσεις, όπου η σωματική βλάβη προκαλείται σε τροχαίο ατύχημα και όπου ο υπαίτιος οδηγός δεν είναι επαγγελματίας (οδηγός), η ποινική δίωξη ασκείται μεν αυτεπάγγελτα, ωστόσο η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο, αν το θύμα δηλώσει (στην Αστυνομία κατά κανόνα) ότι δεν επιθυμεί την ποινική δίωξη. Η δήλωση αυτή βέβαια μπορεί να γίνει και σε μεταγενέστερο στάδιο, π.χ ενώπιον του Δικαστηρίου, οπότε και πάλι ο δράστης απαλλάσσεται.
-Σύμφωνα με ειδική διάταξη, αν δράστης της σωματικής βλάβης από αμέλεια και θύμα είναι οικείοι (σύζυγοι, συγγενείς κλπ), τότε μπορεί το Δικαστήριο να μην επιβάλει ποινή, θεωρώντας ότι η ψυχική δοκιμασία του (εξ αμελείας) δράστη, είναι αρκετή, όπως π.χ όταν ο οδηγός προκαλεί ατύχημα και τραυματίζονται μόνον συνεπιβάτες -οικείοι του. Στην περίπτωση αυτή μάλιστα απαιτείται έγκληση του παθόντος και δεν αρκεί μεταγενέστερη δήλωση ότι επιθυμεί ή όχι την ποινική δίωξη του υπαιτίου.

πλαστογραφία : ορισμοί και ποινές

  Το έγκλημα της πλαστογραφίας θεσπίστηκε προκειμένου να προστατευτεί η ασφάλεια των συναλλαγών και η δικαιολογημένη πίστη των συναλλασσομένων στη γνησιότητα των πάσης φύσεως εγγράφων.  Πλαστογραφία υπάρχει όταν κανείς καταρτίζει (εξ αρχής) πλαστό έγγραφο ή νοθεύει ένα γνήσιο, με σκοπό να παραπλανήσει, με τη χρήση του, άλλον, αναφορικά με γεγονός, που μπορεί να έχει (έννομες) συνέπειες. π.χ κάποιος συντάσσει εξαρχής και μιμούμενος το γραφικό χαρακτήρα άλλου ιδιόχειρη διαθήκη (πρώτη περίπτωση) ή αλλάζει πάνω στο σώμα της επιταγής το ποσόν (π.χ από 30.000 σε 80.000-δεύτερη περίπτωση).
   Η πλαστογραφία στη βασική-"απλή" της μορφή, τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος, με ποινή φυλάκισης από 3 μήνες έως 5 χρόνια. Η χρήση του πλαστού εγγράφου από τον ίδιο τον πλαστογράφο δε συνιστά νέο αδίκημα, αλλά επιβαρυντική περίσταση, που αυξάνει την ποινή (πάντα βέβαια στα ανωτέρω όρια).
   Αντίθετα, αν πλαστογράφος και χρήστης είναι 2 διαφορετικά πρόσωπα, τότε θα τιμωρηθούν και οι δύο π.χ άλλος πλαστογραφεί την επιταγή και άλλος πάει να την εισπράξει, γνωρίζοντας -εννοείται- ότι είναι παραποιημένη.
   Η πλαστογραφία σε βαθμό κακουργήματος προϋποθέτει :
α) ότι ο δράστης είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή και σε άλλον περιουσιακό όφελος, βλάπτοντας ξένη περιουσία π.χ έκδοση δανείου με πλαστή βεβαίωση αποδοχών.
β) το συνολικό όφελος του δράστη να ξεπερνά συνολικά τα 73.000 ευρώ ή
γ) η ζημία να είναι μεταξύ 15.000 και 73.000 ευρώ, αλλά ο δράστης να διαπράττει πλαστογραφίες κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια.
   Κατ' επάγγελμα τέλεση υπάρχει όταν ο δράστης, από την επανειλημμένη τέλεση του αδικήματος και τις εν γένει περιστάσεις, όπως π.χ η υλικοτεχνική υποδομή (πολλές πλαστές σφραγίδες και άλλα αντικείμενα τέλεσης που τυχόν βρεθούν στο σπίτι του) που έχει διαμορφώσει, προκύπτει ότι ουσιαστικά ζει (πορίζεται τα προς το ζην) από αυτή τη .."δουλειά", ενώ κατά συνήθεια, όταν από την επανειλημμένη τέλεση, προκύπτει η ροπή του δράστη προς το συγκεκριμένο έγκλημα, ως στοιχείο πλέον της προσωπικότητάς του !
   Στις περιπτώσεις αυτές, το κακούργημα της πλαστογραφίας τιμωρείται με κάθειρξη από 5 έως 10 χρόνια.
   Να προσεχθούν ιδιαίτερα τα εξής :
-Ο όρος "έγγραφο" είναι γενικότερος από την κλασική έννοια (χαρτί), διότι περιλαμβάνει ακόμα και τα ηλεκτρονικά μέσα (δίσκους υπολογιστών) και γενικά κάθε αποτύπωση, που μπορεί να μην είναι κείμενο, αλλά αριθμός, ήχος, εικόνα κλπ και γίνεται με τεχνικά (μηχανικά και άλλα) μέσα. π.χ έχει κριθεί ότι συνιστά έγγραφο και συνεπώς πλαστογραφία η αλλοίωση (αλλαγή) του αριθμού πλαισίου του κινητήρα ενός Ι.Χ.
-Σύμφωνα με τον ορισμό, για να υπάρχει αδίκημα πλαστογραφίας, πρέπει το πλαστό έγγραφο να είναι ικανό να παράξει έννομες συνέπειες π.χ απαιτούμενα από το Νόμο δικαιολογητικά για έκδοση άλλου εγγράφου ή πρόσληψη ή έκδοση δανείου, σύνταξης κ.ο.κ. Αν το έγγραφο, παρότι παραποιημένο, δεν μπορεί να έχει έννομες συνέπειες, να παραπλανήσει δηλαδή άλλον σε ενέργεια, δεν υφίσταται πλαστογραφία ! π.χ αν μία προκήρυξη απαιτεί να προσκομίσεις πρωτότυπο ή επικυρωμένο δικαιολογητικό και εσύ προσκομίζεις μία φωτοτυπία, ναι μεν παραποιημένη, αλλά ανεπικύρωτη, τότε δεν υπάρχει πλαστογραφία, διότι απλούστατα δεν μπορεί να γίνει δεκτή, βάσει της προκήρυξης ;)











   

ποινικές κυρώσεις για μη απόδοση ασφαλιστικών εισφορών σε Ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κλπ)

  Μία μεγάλη μερίδα ποινικών υποθέσεων, που απασχολούν καθημερινά τα Δικαστήρια, είναι και εκείνη, που αφορά τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, από τη στιγμή που ο Νομοθέτης επέλεξε να ποινικοποιήσει αυτά τα χρέη (εν έτει ..1967) !
   Σύμφωνα με το σχετικό Νόμο :
α) Με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή έως 15.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος δεν αποδίδει τις βαρύνουσες αυτόν (εργοδοτικές) εισφορές στα εκάστοτε Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης και
β) Με φυλάκιση από 6 μήνες έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή έως 15.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος δεν αποδίδει στα Ταμεία τις παρακρατηθείσες εισφορές των εργαζομένων.
   Χρήσιμες επισημάνσεις :
-Με βάση τα ισχύοντα σήμερα, για να διωχθεί ποινικά ο οφειλέτης, θα πρέπει οι οφειλές του να υπερβαίνουν τα 20.000 ευρώ για την πρώτη περίπτωση και τα 10.000 ευρώ, για τη δεύτερη.
-Η οφειλή καθίσταται ποινικά κολάσιμη, εφόσον παρέλθει τουλάχιστον ένας μήνας, από τότε που κατέστη απαιτητό το ποσόν της ασφαλιστικής εισφοράς.
-Εφόσον κάποιος εξοφλήσει πριν τη Δίκη, το αξιόποινο εξαλείφεται και η υπόθεση μπαίνει στο Αρχείο, ενώ αν γίνει ρύθμιση, συνήθως δίνεται αναβολή.
-Η ποινική δίωξη ασκείται κατόπιν αίτησης της Διοίκησης του εκάστοτε Ταμείου προς τον Εισαγγελέα.
-Η υπεράσπιση σε αυτές τις υποθέσεις επικεντρώνεται συνήθως σε ισχυρισμούς, όπως ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν νόμιμος εκπρόσωπος της επιχείρησης και συνεπώς δεν ευθύνεται αυτός, σε ελλείψεις και ασάφειες του κατηγορητηρίου και γενικά σε τυπικά στοιχεία, εφόσον το χρέος δεν αμφισβητείται.
    Η επιμονή (ή εμμονή) του Νομοθέτη σε ποινική καταστολή των σχετικών υποθέσεων, ίσως θα έπρεπε, 50 σχεδόν χρόνια μετά, να επανεξεταστεί, δεδομένου ότι :
-Η επιχειρηματική δραστηριότητα εμπεριέχει εξ ορισμού το στοιχείο του ρίσκου και συνεπώς δεν μπορεί εκ των προτέρων να προβλεφθεί ότι όλα θα πάνε καλά, δεν θα δημιουργηθούν χρέη κλπ. Δε νομίζω κανένας να ξεκινά μία δουλειά, με σκοπό να δημιουργήσει χρέη προς τρίτους, Ταμεία κλπ !!. Εξάλλου η συντριπτική πλειοψηφία των νέων επιχειρήσεων αποτυγχάνει.
-Απασχολείται για τις σχετικές υποθέσεις μεγάλο μέρος προσωπικού, Δικαστών κλπ, που θα μπορούσε να ασχοληθεί με πιο ουσιαστικά πράγματα.
-Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων λοιπόν, η μη καταβολή των εισφορών οφείλεται σε αδυναμία και όχι σε λαμογιά και το να επιβάλεις τέλη, πρόστιμα και ποινές σε κάποιον ήδη "πεσμένο", δεν είναι ούτε λογικό ούτε ηθικό.
-Τα χρέη μπορούν να εισπραχθούν με κάθε νόμιμο μέσο (κατασχέσεις κλπ), η απειλή φυλάκισης ή και η ίδια η φυλάκιση δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω.
-Πολλές φορές τα χρέη αφορούν σε ήδη αδρανείς επιχειρήσεις, γεγονός που γνωρίζουν τα Ταμεία και εντούτοις συνεχίζουν να επιβάλλουν εισφορές !!

Ακριβή μου Δικαιοσύνη !

  Το κόστος των νομικών-δικηγορικών υπηρεσιών αυξάνεται συνεχώς και τείνει να γίνει απαγορευτικό για τους περισσότερους, με ευθύνη της Κυβέρνησης των τελευταίων 2 ετών, που υιοθετεί άκριτα και αβασάνιστα της εντολές της Τρόϊκας.
  Ήδη από την 1.7.2010 επιβλήθηκε στις δικηγορικές αμοιβές ΦΠΑ ύψους 23%, αυξάνοντας ισόποσα το μέσο κόστος : Ανεξάρτητα με το κατά πόσον οι νομικές υπηρεσίες έχουν ή όχι προστιθέμενη αξία, θα μπορούσε να υπάρξει εξαίρεση για αυτές ή τουλάχιστον να επιβληθεί ένας λογικός συντελεστής της τάξης του 10% !
   Η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και η ανάγκη του καθενός να προστατεύσει τα έννομα συμφέροντά του, είναι ύψιστο κοινωνικό αγαθό, που προστατεύεται μάλιστα και από το Ελληνικό Σύνταγμα, ωστόσο με τα συνεχή φοροεισπρακτικά μέτρα, τείνει να περιοριστεί σε λίγους-οικονομικά ισχυρούς, σε μια εποχή μάλιστα που η Χώρα μαστίζεται από την Ύφεση και την ανεργία !! 
  Είναι αδιανόητο, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, να αυξάνονται τα κάθε είδους δικαστικά παράβολα, έως και 10 φορές (!) μέσα σε ένα βράδυ : π.χ παράβολο μήνυσης από 10 σε 100 ευρώ, ένσημα των 0,50 λεπτών σε 2 και 3 ευρώ (!) κ.ο.κ.
  Ένας διπλασιασμός εν προκειμένω δεν θα ήταν αρκετός ; Προς τι ο δεκαπλασιασμός ; Μήπως γίναμε, εν μια νυχτί, Γερμανία, με κατώτατους μισθούς στα 2.000 ευρώ ; Πώς θα πληρώσει ο άνεργος, ο χαμηλόμισθος αναρωτήθηκαν οι "εγκέφαλοι", που νομοθετούν ; Προφανώς υπολαμβάνουν ότι όλοι αμείβονται, όπως εκείνοι, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει !
  Αναρωτιέται έτσι εύλογα κανείς τι συμβαίνει : είτε τόσο καιρό πληρώναμε ..λίγα, είτε προσπαθούμε να γεμίσουμε τα άδεια (τρύπια καλύτερα) ταμεία του Κράτους με κάθε θεμιτό αλλά και αθέμιτο τρόπο.
  Επειδή δεν μπορεί, στο όνομα της μείωσης των ελλειμμάτων, να ισοπεδώνονται τα πάντα, να καταργούνται συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες, αλλά θα πρέπει ο στόχος αυτός να επιτευχθεί μάλλον με τον περιορισμό της σπατάλης, παρά με ωμά και αδίστακτα φορομπηχτικά μέσα.
   Οι αντιδράσεις των δικηγορικών Συλλόγων, μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο, θεωρώ ότι υπήρξαν μάλλλον χλιαρές, σε αντίθεση με τις έντονες αντιδράσεις, που προκαλούνται κάθε φορά που θίγονται συντεχνιακά συμφέροντα και αναχρονιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, όπως το "άνοιγμα" του επαγγέλματος.
   Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα της φοροεπιδρομής και της μετατροπής των νομικών υποθέσεων σε πηγή εσόδων για το Κράτος, εσόδων που είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τις δυνατότητες της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, οι οποίοι "επιλέγουν" να μείνουν αδρανείς, παρά να επιδιώξουν το δίκιο τους δικαστικά, αναλογιζόμενοι το κόστος και μόνον, το μόνο ανάχωμα μπορεί να μπει από τους ίδους τους Δικαστές : να μη δεχτούν επιτέλους τη μετατροπή τους σε ..εισπράκτορες της Τρόϊκας, αλλά να τιμήσουν τον όρκο τους και να αντισταθούν στην προσπάθεια περιορισμού της δικαστικής συνδρομής σε μία ελίτ οικονομικά ισχυρών π.χ τι πρέπει να πράξει ο Δικαστής, όταν ο πολίτης δεν έχει να πληρώσει το παράβολο της μήνυσης ; να πετάξει τη μήνυση στα σκουπίδια ή να την εξετάσει ως προς τη βασιμότητα της και να την προχωρήσει ; να νίψει τας χείρας του ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, γνωρίζοντας ότι η μήνυση είναι βάσιμη και παρόλαυτά να μην την προχωρήσει, επειδή ο μηνυτής δεν μπορεί (δεν έχει) να πληρώσει το παράβολο ;!
   Επειδή οι πιθανότητες να ..συνετιστεί ο Νομοθέτης και να αλλάξει, από μόνος του και αναγνωρίζοντας το ΛΑΘΟΣ, τους σχετικούς Νόμους, είναι μάλλον περιορισμένες, η μόνη ελπίδα είναι να καταργηθούν οι Νόμοι αυτοί στην πράξη, από δικαστές και δικηγόρους.
   ΠΡΟΣΟΧΗ : Δεν είμαι εν γένει οπαδός του κινήματος "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" ! Εδώ υπάρχει μία σημαντική διαφορά : μιλάω για κατάργηση ΑΔΙΚΩΝ και προδήλως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ, ήτοι ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ χρεώσεων, που περιορίζουν αδικαιολόγητα, παράνομα και παράλογα την πρόσβαση του πολίτη στη Δικαιοσύνη !

Η "νέα" διαδικασία έξωσης

  Οι κάθε λογής δημοσιογράφοι, στην προσπάθειά τους να εντυπωσιάσουν και να προσελκύσουν "πελατεία", αντί να ενημερώνουν σωστά και έγκυρα τον κόσμο, αναφέρθηκαν, την προηγούμενη βδομάδα, σε νέα διαδικασία επί των εξώσεων, γρήγορα και χωρίς Δίκη κλπ.
  Ο "γρήγορος" αυτός τρόπος έξωσης ισχύει μόλις από το ..1997, ενώ με τις τελευταίες τροποποιήσεις, που ισχύουν ουσιαστικά από 2.4.2012, απλά έγινε προσπάθεια να επιταχυνθεί περισσότερο.
  Συγκεκριμένα, εφόσον η μίσθωση αποδεικνύεται με έγγραφο (ιδιωτικό συμφωνητικό), το οποίο φυσικά θα πρέπει να έχει θεωρηθεί νόμιμα στην αρμόδια Δ.Ο.Υ και ο μισθωτής καθυστερεί το μίσθωμα από δυστροπία, μπορεί να εκδοθεί διαταγή απόδοσης του μισθίου ακινήτου από τον αρμόδιο Δικαστή (για αυτό λέγεται "χωρίς Δίκη", αφού ο Δικαστής εξετάζει τα έγγραφα και αποφασίζει, χωρίς να ακούγεται η άλλη πλευρά, δηλ. του μισθωτή-οφειλέτη).
  Αρμόδιος δικαστής είναι είτε ο ειρηνοδίκης είτε ο πρωτοδίκης του τόπου, όπου βρίσκεται το ακίνητο, ανάλογα με το ύψος του μηνιαίου μισθώματος.
  Η διαδικασία έχει ως εξής : ο ιδιοκτήτης οφείλει να αποστείλει εξώδικο στον ενοικιαστή, ζητώντας να του καταβάλει τα οφειλόμενα εντός 15 ημερών. Αν ο ενοικιαστής δεν πληρώσει μέσα σε αυτές τις 15 ημέρες, μπορεί ο ιδιοκτήτης εν συνεχεία να προχωρήσει στην έκδοση της διαταγής απόδοσης του ακινήτου σε αυτόν (έξωσης).
  Στην αίτηση προς το Δικαστή επισυνάπτονται : αντίγραφο του θεωρημένου μισθωτηρίου συμβολαίου, αντίγραφο του εξωδίκου και βεβαίωση ότι ο ιδιοκτήτης δηλώνει τα μισθώματα στην Εφορία !
  Αν η αίτηση είναι νόμιμη, εκδίδεται η διαταγή απόδοσης (σύντομα, χωρίς όμως συγκεκριμένο χρονικό περιορισμό, ανάλογα με το φόρτο εργασίας των δικαστών), ο ενδιαφερόμενος-ιδιοκτήτης παίρνει αντίγραφο και το επιδίδει πάλι με δικαστικό επιμελητή στον ενοικιαστή.
  Ο τελευταίος έχει 15 ημέρες προθεσμία για να προσβάλει δικαστικά τη διαταγή απόδοσης με ανακοπή, άλλως μετά την παρέλευση άλλων 5 ημερών (δηλ. συνολικά 20 από την επίδοση), μπορεί να γίνει η έξωση αναγκαστικά, εφόσον δεν έχει φύγει ακόμα, εννοείται.
  Το άλλο νέο στοιχείο που προστέθηκε με τον τελευταίο Νόμο, είναι ότι μπορεί ο ιδιοκτήτης να ζητήσει μαζί με την απόδοση του ακινήτου και την καταδίκη του ενοικιαστή σε πληρωμή οφειλομένων μισθωμάτων, κοινοχρήστων, λογαριασμών ΔΕΚΟ κλπ, εφόσον υπάρχουν βέβαια τα αντίστοιχα αποδεικτικά έγγραφα.
   Επειδή βέβαια η θεωρία απέχει συχνά από την πράξη, το ζητούμενο είναι αν θα μπορέσει ο ιδιοκτήτης-εκμισθωτής να εισπράξει τελικά όποια ποσά του επιδικαστούν..., ειδικά αν ο ενοικιαστής είναι άτομο τελείως αφερέγγυο, χωρίς περιουσιακά στοιχεία, άξια κατάσχεσης.
  Το μεγαλύτερο όμως ζήτημα ανακύπτει από τη διατύπωση του Νόμου, που ομιλεί για "δυστροπία" του ενοικιαστή : με κατά λέξη ερμηνεία επομένως, δεν μπορεί να γίνει έξωση, με αυτή τη σύντομη διαδικασία, εφόσον ο οφειλέτης δεν πληρώνει, όχι από δυστροπία (ενώ δηλ. έχει), αλλά από ..αδυναμία (αντικειμενική) !!
   Τον ισχυρισμό αυτό βέβαια θα πρέπει να τον προβάλει ο ίδιος ο καθ' ού, ήτοι ο ενοικιαστής, με την προβλεπόμενη ανακοπή, πράγμα δύσκολο, διότι αν αδυνατεί να πληρώσει το μίσθωμα, θα πληρώσει δικηγόρο για να προσβάλει την έξωση ;;

καταδίκη και ποινικό μητρώο : τι ισχύει

  Τα βασικά, που αφορούν τα είδη ποινικού μητρώου, τι καταχωρίζεται σε αυτά και πότε διαγράφονται οι καταδίκες από αυτά, έχουν ως εξής :
-Στο ποινικό μητρώο αναγράφονται τα στοιχεία ταυτότητας του ατόμου και οι αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις και τα βουλεύματα, για κακούργημα ή πλημμέλημα, μαζί με τις παρεπόμενες ποινές και τα τυχόν μέτρα ασφαλείας (π.χ εγκλεισμός σε ψυχιατρείο), ακόμα και οι αλλοδαπές καταδικαστικές αποφάσεις, εφόσον οι πράξεις συνιστούν έγκλημα και κατά το δικό μας Δίκαιο. Αν έχει δοθεί αναστολή, γίνεται ειδική μνεία. Επίσης, αναγράφεται αν δόθηκε χάρη, αν παραγράφηκε η πράξη ή η ποινή με Νόμο ή ανεστάλη η εκτέλεση, η απόλυση από τη φυλακή, η χρονολογία και ο τρόπος απότισης της ποινής, εφόσον είναι άνω των 3 μηνών και αφορά κακούργημα ή πλημμέλημα από δόλο.
-Υπάρχουν 2 είδη ποινικού μητρώου : το δικαστικής χρήσης και το γενικής χρήσης. Όπου ο Νόμος απαιτεί την έκδοση και προσκόμιση ποινικού μητρώου, εννοείται το γενικής χρήσης, εκτός από τις εξής περιπτώσεις, όπου χορηγείται το δικαστικής :
α) σε Εισαγγελείς και Ανακριτές, για δικαστική χρήση.
β) στους διευθυντές φυλακών και εν γένει καταστημάτων κράτησης, για τους κρατούμενους σε αυτά.
γ) σε δημόσιες υπηρεσίες και Αρχές, ΔΕΚΟ, τράπεζες κλπ, μόνον εφόσον προβλέπεται από το Νόμο.
δ) σε αλλοδαπές πρεσβείες ή προξενεία, για όσους θέλουν να μεταναστεύσουν (επίκαιρο).
ε) για διορισμό δικαστών, εκπαιδευτικών και στα σώματα ασφαλείας (αποστέλλεται απευθείας).
-Στο δικαστικής χρήσης αναγράφονται τα πάντα, ενώ στο γενικής δεν φαίνονται :
α) χρηματικές ποινές ή ποινές φυλάκισης έως 6 μήνες, μετά από 3 χρόνια
β) ποινές φυλάκισης άνω των 6 μηνών, μετά από 8 έτη
γ) ποινές κάθειρξης, μετά από 20 έτη.
  Οι προσθεσμίες αυτές ξεκινούν από την απότιση της ποινής, με οποιονδήποτε τρόπο (π.χ εξαγορά). Αν έχουν επιβληθεί παρεπόμενες ποινές ή μέτρα ασφαλείας, επίσης δεν φαίνονται, κατά τους ίδιους , πιο πάνω, όρους. Αν έχει δοθεί αναστολή, η ποινή επίσης δεν θα εμφανιστεί, εφόσον βέβαια δεν μεσολαβήσει νέα καταδίκη ή άλλος λόγος άρσης της αναστολής, υπό τις ίδιες χρονικές προϋποθέσεις.
 Κατ' εξαίρεση, εάν πρόκειται για πρώτη καταδίκη ή για έγκλημα από αμέλεια ή από δόλο, αλλά με ποινή έως 1 έτος, οι προθεσμίες μπορούν να συντμηθούν στο μισό, με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα, εφόσον το ζητήσει ο καταδικασθείς και εφόσον υπάρχει "προσδοκία έντιμου βίου στο μέλλον".
-Αντίγραφο ποινικού μητρώου, επισυνάπτεται (κανονικά) με ευθύνη του γραμματέα στη δικογραφία, εφόσον πρόκειται για τριμελές πλημ/κείο και άνω, μέσα σε "σφραγιστό αδιαφανή φάκελο". Ο υπάλληλος που ανακοινώνει το περιεχόμενο του ποινικού μητρώου σε μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο ή χορηγεί το δικαστικής χρήσης αντί για γενικής, τιμωρείται με φυλάκιση από 3 μήνες έως 2 χρόνια, ενώ αν έγινε από αμέλεια, με φυλάκιση έως 3 μήνες.
-Διόρθωση εγγραφής στο ποινικό μητρώο, μπορεί να γίνει με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα ή αν αυτός δε συναινεί, με προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο πλημμελειοδικών.
-Τα δελτία ποινικού μητρώου παύουν να ισχύουν (καταστρέφονται) και αποκλείεται να χρησιμοποιηθούν στις εξής περιπτώσεις :
α) όταν το πρόσωπο πεθάνει ή υπερβεί το 80ο έτος της ηλικίας του.
β) όταν αφορούν αναμορφωτικά μέτρα, εφόσον ο ανήλικος κλείσει τα 17.
γ) όταν η απόφαση ακυρωθεί με νεότερη ή η πράξη αμνηστευθεί ή πάψει να είναι αξιόποινη, με νεότερο Νόμο.
δ) αν η καταδίκη ήταν με αναστολή, όταν περάσουν 5 χρόνια, από τη λήξη του χρόνου αναστολής.
ε) αν η καταδίκη αφορά ανήλικο σε ποινή εγκλεισμού, μέχρι ένα έτος, σε 5 χρόνια και σε 8 χρόνια, αν η ποινή είναι μεγαλύτερη του ενός έτους. Η 5ετία ή 8ετία μετράει από την έκτιση της ποινής.
στ) μετά από 10 έτη, αν πρόκειται για φυλάκιση μέχρι ένα μήνα ή χρηματική ποινή , για αδίκημα εκ δόλου ή δύο μήνες, για αδίκημα εξ αμελείας, εφόσον βέβαια δε μεσολάβησε νέα καταδίκη για άλλο αδίκημα.
  


 

η αποζημίωση για ηθική βλάβη στην Ελλάδα του 2012

  Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, σε μία γυναίκα επιδικάστηκε το ποσόν των 25.000 ευρώ ως αποζημίωση ηθικής βλάβης, από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, διότι είχε τραυματιστεί, μετά από έκρηξη βόμβας στην Αθήνα. Τα ενδιαφέροντα στοιχεία της υπόθεσης, όπως περιγράφονται στο ρεπορτάζ, έχουν ως εξής :
-Εναγόμενο ήταν το Ελληνικό Δημόσιο : η ευθύνη του στηριζόταν στο ότι δεν είχε αποκλείσει η Αστυνομία την περιοχή, γύρω από το σημείο, όπου θα γινόταν η έκρηξη, με συνέπεια το θύμα να υποστεί σωματικές βλάβες από γυαλιά, που έπεσαν από πάνω.
-Η ενάγουσα ζητούσε 300.000 ευρώ. Πιθανώς το Δικαστήριο έκρινε ότι οι σωματικές βλάβες δεν ήταν τόσο σοβαρές ή ότι έφερε και το θύμα κάποια ευθύνη (το λεγόμενο "συντρέχον πταίσμα" του ζημιωθέντος) και επιδίκασε μόνον 25.000.
-Το συμβάν έλαβε χώρα στα τέλη του ...2005, οπότε καταλαβαίνετε σε τι σημείο έχει φτάσει η απονομή Δικαιοσύνης στη Χώρα : η απόφαση βγήκε 6,5 χρόνια μετά και αν δεν είναι άμεσα εκτελεστή και ασκήσει το Δημόσιο έφεση, θα τραβήξει η υπόθεση μερικά χρόνια ακόμα ! Μπορεί βέβαια οι αξιώσεις αυτές να κληρονομούνται και οι κληρονόμοι να μπορούν να συνεχίσουν τη Δίκη (γενικά μιλώντας όχι για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ναναι καλά η γυναίκα !), ωστόσο φαίνεται πόσο σοβαρό πρόβλημα είναι πλέον η αργοπορία στην απονομή Δικαιοσύνης και κανείς δεν κάνει κάτι γι' αυτήν !
    Αν ασκήσει έφεση μόνον το Δημόσιο, το ποσόν της αποζημίωσης θα μείνει ως έχει ή θα μειωθεί, με βάση την αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του εκκαλούντος (που έχουμε δει και αλλού), ενώ αν ασκήσει έφεση και το θύμα, το ποσόν μπορεί στο Εφετείο και να αυξηθεί !

μερικές σκέψεις για την προφυλάκιση του Α. Τσοχατζόπουλου

  (Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά !)
  Η απόφαση για την προσωρινή κράτηση του Άκη Τσοχατζόπουλου σίγουρα προκάλεσε αίσθηση στο πανελλήνιο, επειδή πρόκειται για πρώην υψηλόβαθμο και προβεβλημένο πολιτικό στέλεχος και επειδή ..δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να βλέπουμε πολιτικά πρόσωπα να διαβαίνουν το κατώφλι της φυλακής !
  Τα όποια σχόλια και εκτιμήσεις βέβαια, αυτή την ώρα, είναι λίγο παρακινδυνευμένα, διότι η υπόθεση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη : αυτό που αποδεικνύεται ωστόσο ξανά και ξανά είναι ότι η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση ! και εξηγούμαι :
   Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν σοβαρές (σοβαρότατες μάλλον) ενδείξεις ότι υπάρχει εδώ "ξέπλυμα", "μίζες" κλπ. , διότι απλούστατα τα περιουσιακά στοιχεία δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από το μισθό του βουλευτή ή του υπουργού και ο ίδιος ο κατηγορούμενος ουδεμία πειστική απάντηση επ' αυτού δεν έδωσε στην απολογία του !!
   Από την άλλη όμως, με βάση τις αιτιάσεις των συνηγόρων του, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και τα εξής :
  Η σύλληψη έγινε με εντυπωσιακό τρόπο και σε περίοδο εορταστική, χωρίς να έχει προηγηθεί κλήση σε απολογία !! η ..επίσημη δικαιολογία ότι αυτά έγιναν, για να αποφευχθεί το "κάζο" Χριστοφοράκου δεν επαρκεί, από τη στιγμή που είχε ήδη απαγορευτεί η έξοδος από τη Χώρα. Δεν μπορεί ένα άσχημο προηγούμενο να χρησιμοποιείται για την καταπάτηση δικαιωμάτων, από τη στιγμή μάλιστα που δεν έχουν δοθεί αφορμές.
   Παράλληλα και σε νομικό επίπεδο, εκφράζονται σοβαρές ενστάσεις, αναφορικά με ζητήματα παραγραφής κλπ, τα οποία κρίνονται σημαντικά και μπορεί-ενόψει και της πολιτικής ιδιότητας του κατηγορούμενου και του ειδικού καθεστώτος δηλ. για τα εγκλήματα υπουργών κλπ-ο θησαυρός να αποδειχθεί άνθρακες στο τέλος !
   Δεν επιτρέπεται, ούτε το άσχημο παρελθόν (βλ. Χριστοφοράκος), ούτε η ανάγκη "κάθαρσης" να οδηγεί τους Δικαστές σε αποφάσεις "εν θερμώ", σε άρον-άρον προφυλακίσεις και σε παραβίαση κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, όπως π.χ η μη παράταση της προθεσμίας απολογίας, ενόψει του τεράστιου όγκου της δικογραφίας !
   Δεν είναι να απορεί κανείς για τη γνώμη πολλών ότι όλο αυτό το "σόου" έγινε ενόψει των επικείμενων εκλογών και της λαϊκής απαίτησης "να πάει επιτέλους κάποιος στη φυλακή" !
      Νομίζω ότι ο εν λόγω κατηγορούμενος, ούτε ύποπτος φυγής είναι (που είναι από τους κύριους σκοπούς της προφυλάκισης), ούτε πιθανόν να τελέσει νέα αδικήματα, από τη στιγμή μάλιστα που έχει πάψει προ πολλού να ασχολείται "με τα κοινά" και πιθανολογώ ότι θα αποφυλακιστεί και αυτός μετά από κάποιο διάστημα, όπως περίπου και ο ηγούμενος Εφραίμ.
   Το ζητούμενο, είναι θεωρώ, όταν βγει από τη φυλακή, να μην συνεχίσει να ζει πλουσιοπάροχα και σαν να μην συνέβη τίποτε, αλλά η παρανόμως αποκτηθείσα περιουσία να ρευστοποιηθεί και να αποδοθεί στο λεηλατημένο Ελληνικό Κράτος, μπας και κλείσει καμία τρύπα !
   Το λαϊκό αίσθημα δικαίου θα ικανοποιηθεί μόνον, όταν δημευθούν όλες οι περιουσίες των καταχραστών του Δημοσίου (και είναι πολλοί, πάρα πολλοί) και αποδοθούν ξανά στους έλληνες φορολογούμενους, σε αυτούς δηλαδή, με τα χρήματα των οποίων, κάποιοι διάγουν "μεγάλη ζωή" !
    Το αν θα πάει κάποιος φυλακή για 2 ή 3 μήνες, δε λέει ούτε προσφέρει τίποτε, το ζήτημα είναι να εφαρμοστεί επιτέλους και πραγματικά το περιβόητο "πόθεν έσχες", να κληθούν όλοι να δικαιολογήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και εφόσον δεν το κάνουν, να κατασχεθούν και εκποιηθούν, ώστε να μην χρειάζεται κάθε φορά νέος φόρος, νέα μείωση μισθών κ.ο.κ.
    Είναι τόσο δύσκολο να τους εντοπίσουν ; δε νομίζω, απλά δεν υπάρχει βούληση, με τη λογική ότι "μαζί τα φάγαμε" !
    Πρέπει όμως και ο καθένας από εμάς να ξεπεράσει το σύνδρομο, ότι το να "δίνεις" το γείτονα είναι κακό και να γίνει πιο υπεύθυνος : είσαι μεσίτης, μηχανικός, οικοδόμος, ελαιοχρωματιστής κλπ και σε καλεί π.χ ένας απλός υπάλληλος δημόσιας υπηρεσίας να του αγοράσεις ή να του χτίσεις ή να του φτιάξεις την έπαυλη με την πισίνα και τι κάνεις ; απλά σιωπάς, για να βγάλεις το μεροκάματο ; όχι, πρέπει να τον "δώσεις", για να σπάσει το απόστημα και ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς και της φοροεπιδρομής !
   Από την άλλη, θα πρέπει επιτέλους να αλλάξει και το νομικό καθεστώς περί ποινικής ευθύνης πολιτικών προσώπων, διότι το ισχύον καθεστώς της ασυλίας και της ατιμωρησίας, εξέθρεψε και συντηρεί τη διαφθορά στη Χώρα και κρατάει δεμένα τα χέρια των Δικαστών, οι οποίοι φαίνονται διατεθειμένοι να παίξουν το ρόλο, που τους αρμόζει, αρκεί βεβαίως να μην το παρακάνουν και να μην παρασύρονται σε κινήσεις εντυπωσιασμού, διότι όλοι (κλέφτες, απατεώνες, καταχραστές, μιζαδόροι κλπ) έχουν νόμιμα δικαιώματα και δικαιούνται μία δίκαιης Δίκης.

"ξέπλυμα βρώμικου χρήματος" : ορισμοί και ποινές

  Η νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, όπως λέγεται επιστημονικά το "ξέπλυμα", ρυθμίζεται πλέον από ξεχωριστό Νόμο, ενώ αρχικά αποτελούσε απλά ένα ακόμα άρθρο του ποινικού μας Κώδικα και δυστυχώς είναι συνέχεια στην επικαιρότητα.
  Με τον όρο αυτό εννοούμε κάθε πράξη, που αποσκοπεί στη συγκάλυψη της πραγματικής προέλευσης περιουσιακών στοιχείων, με κάθε μέσο και ιδίως μέσω του χρηματοπιστωτικού τομέα (τράπεζες, εταιρίες επενδύσεων, ασφαλιστικές εταιρίες κ.ο.κ), ώστε να φαίνεται ότι αποτελούν προϊόντα νόμιμης δραστηριότητας, ενώ στην πραγματικότητα προέρχονται από εγκληματικές πράξεις.
  Ακόμα και μία "απλή" κατάθεση των χρημάτων στην Τράπεζα αρκεί, για να στοιχειοθετηθεί η έννοια του "ξεπλύματος" !!
  Τα βασικά αδικήματα, από τα οποία προέρχονται συνήθως τα "μαύρα" περιουσιακά στοιχεία, είναι : εγκληματική οργάνωση-τρομοκρατία, ενεργητική και παθητική δωροδοκία, απάτη, σωματεμπορία, ναρκωτικά, αρχαιοκαπηλία και φοροδιαφυγή και εν γένει κάθε αξιόποινη πράξη, από την οποία προκύπτει περιουσιακό όφελος.
   Τα βασικά σημεία του σχετικού Νόμου είναι :
-Εκείνος που "ξεπλένει" τα "μαύρα" χρήματα διαπράττει νέο και ανεξάρτητο ποινικό αδίκημα, από εκείνον που διέπραξε το έγκλημα, από το οποίο προέρχονται και μπορεί να είναι φυσικά και πρόσωπο διαφορετικό (π.χ συγγενής).
-Εκείνος που ξεπλένει, τιμωρείται ανεξάρτητα από το αν τιμωρήθηκε ή όχι ο υπαίτιος του βασικού εγκλήματος ! π.χ ο δράστης μπορεί να απαλλαγεί λόγω παραγραφής. Εκτός εάν ο υπαίτιος αθωωθεί λόγω ικανοποίησης του ζημιωθέντος.
-Εξυπακούεται ότι για να τιμωρηθεί κανείς για ξέπλυμα, θα πρέπει να γνωρίζει την παράνομη προέλευση των περιουσιακών στοιχείων ! έτσι π.χ δεν μπορεί να ευθύνεται κάποιος που αγοράζει ακίνητο, αγνοώντας ότι ο πωλητής το είχε αποκτήσει με "μαύρο" χρήμα.
-Για το ξέπλυμα προβλέπονται αυστηρές ποινές κακουργηματικού χαρακτήρα, από 10 έως 20 χρόνια κάθειρξης και τεράστιες χρηματικές ποινές, που φτάνουν έως τα 2.000.000 ευρώ ! υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου το ξέπλυμα είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με ποινές φυλάκισης και χρηματικές ποινές έως 500.000 ευρώ.
-Εκτός από τις ποινές αυτές, προβλέπονται και άλλες κυρώσεις, όπως δήμευση των ύποπτων περιουσιακών στοιχείων, αποζημίωση του Δημοσίου και τσουχτερά διοικητικά πρόστιμα.
-Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και από τα πρόσωπα, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εμπλέκονται στη διαδικασία νομιμοποίησης (τραπεζικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, συμβ/φοι κλπ.), διότι αν καταλάβουν ότι "κάτι δεν πάει καλά" και σιωπήσουν, μπορεί να μπλέξουν (πόσω μάλλον αν γνωρίζουν την προέλευση των χρημάτων !).
-Ξέπλυμα στην Ελλάδα υπάρχει και όταν τα χρήματα προέρχονται από το εξωτερικό και έχουν αποκτηθεί με παράνομο τρόπο, σύμφωνα με τους Νόμους, τόσο τους δικούς μας όσο και του κράτους προέλευσής τους.
  Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλους !

πότε εκδίδεται ένταλμα σύλληψης

  Με αφορμή τη σημερινή σύλληψη του Άκη Τσαχατζόπουλου, βάσει εντάλματος σύλληψης, ας δούμε ποια είναι η έννοια και η λειτουργία του εν λόγω εντάλματος.
  Η συνηθέστερη περίπτωση έκδοσης εντάλματος σύλληψης, είναι, όπως εν προκειμένω, από τον ανακριτή, στα πλαίσια δηλαδή διενεργούμενης ανάκρισης για κακουργηματικές πράξεις.
  Σκοπός του εντάλματος σύλληψης είναι να προσέλθει ο κατηγορούμενος στον ανακριτή, για να απολογηθεί απέναντι στις εναντίον του κατηγορίες και όχι να οδηγηθεί στη φυλακή.
   Η (προ)φυλάκισή του θα κριθεί αφού πρώτα απολογηθεί.
   Η ανάκριση τελειώνει πάντα με την απολογία του κατηγορουμένου και εφόσον αυτός, δηλ. ο κατηγορούμενος είτε δεν προσέλθει, μετά τη λήψη προθεσμίας προς απολογίαν, είτε δεν έχει ποτέ εμφανιστεί ενώπιον του ανακριτή, εκδίδεται εναντίον του ένταλμα σύλληψης, οπότε η ανάκριση θεωρείται περαιωμένη, άσχετα αν συλληφθεί άμεσα ή όχι !
   Η ανάκριση διενεργείται πάντα αναφορικά με πράξεις και όχι πρόσωπα, διότι ο δράστης μπορεί να μην είναι εξαρχής γνωστός ή να συμμετέχουν περισσότεροι, οι οποίοι δεν έχουν συλληφθεί όλοι και γι' αυτό, εφόσον στην πορεία, ανακύψουν ενδείξεις εις βάρος συγκεκριμένου προσώπου, το πρόσωπο αυτό καλείται να απολογηθεί και εάν δεν προσέλθει εκδίδεται εναντίον του ένταλμα σύλληψης.
   Η έκδοση του ένταλματος σύλληψης, όπως ειπώθηκε, περατώνει τη διαδικασία της ανάκρισης, διότι προφανώς δεν μπορούν οι δικαστικές Αρχές να περιμένουν αιώνια πότε θα συλληφθεί ο ύποπτος και η υπόθεση εισάγεται στο δικαστικό συμβούλιο, προκειμένου, όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, να εκδώσει (παραπεμπτικό σε Δίκη) βούλευμα.
   Το βούλευμα όμως, αν συντρέχουν οι νόμιμοι όροι, μπορεί παράλληλα να διατάσσει και την προσωρινή κράτηση (προφυλάκιση) του κατηγορουμένου, οπότε σε αυτή την περίπτωση, εάν συλληφθεί, οδηγείται κατευθείαν στη φυλακή και όχι στον ανακριτή !
   Συνεπώς, πρέπει να διακρίνουμε το ένταλμα σύλληψης από το ένταλμα προσωρινής κράτησης : το πρώτο οδηγεί στον ανακριτή, ενώ το δεύτερο στη φυλακή. Βέβαια και εκείνος που συλλαμβάνεται με ένταλμα σύλληψης, είναι πιθανόν να κριθεί προφυλακιστέος, μετά την απολογία του, ωστόσο αυτό δεν γίνεται άμεσα, ειδικά αν διαφωνήσουν ανακριτής και εισαγγελέας.
    Η κινηματογραφική σύλληψη του ηγουμένου Εφραίμ στο Άγιο Όρος π.χ έγινε με βάσει ένταλμα προσωρινής κράτησης και όχι σύλληψης, αφού είχε ήδη απολογηθεί αυτοβούλως.
    Εκτός από το ένταλμα σύλληψης, που εκδίδει ο ανακριτής και το ένταλμα προσωρινής κράτησης, που εκδίδουν τα δικαστικά συμβούλια, υπάρχει και το ένταλμα βίαης προσαγωγής : αυτό εκδίδεται συνήθως από τα Δικαστήρια, όταν ο κατηγορούμενος ή κάποιος σημαντικός μάρτυρας, απουσιάζει και η παρουσία τους κρίνεται αναγκαία, για τη διαλεύκανση της υπόθεσης ! Έτσι, αν κάποιος μάρτυρας απουσιάζει από τη Δίκη και κριθεί ότι πρέπει να καταθέσει, ο Πρόεδρος δίνει εντολή, οι αστυνομικοί "τον μαζεύουν" και τον οδηγούν στο Δικαστήριο, για να δώσει κατάθεση.
    Τέλος, υπάρχουν και τα εντάλματα σύλληψης, που εκδίδονται από τις Εισαγγελικές Αρχές : 1. στα αυτόφωρα αδικήματα, προκειμένου ο δράστης να συλληφθεί και να δικαστεί και 2. σε βάρος των φυγόποινων, εκείνων δηλαδή που έχουν καταδικαστεί (συνήθως ερήμην) αλλά δεν έχουν εκτίσει ακόμα την ποινή τους, με οποιονδήποτε τρόπο.
   

τι είναι το βούλευμα !

  Ένας όρος που απαντάται συχνά στη νομική και όχι μόνον ορολογία, είναι ο όρος "βούλευμα" και εντεύθεν και οι όροι "Συμβούλιο Πλημμελειοδικών" και "Συμβούλιο Εφετών", διότι αυτά είναι τα όργανα, που εκδίδουν τα βουλεύματα !
  Ο λόγος, που θεώρησα σκόπιμο, να διευκρινιστούν αυτοί οι όροι είναι ένα κορυφαίο ρεπορτάζ, που είχα διαβάσει παλιότερα, όπου η δημοσιογράφος (αναφερόμενη στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών για την υπόθεση του ηγουμένου Εφραίμ) έκανε λόγο για ...δεκάδες Εφέτες, που εξέδωσαν το βούλευμα !!
  Προφανώς δεν γνώριζε ότι τα δικαστικά συμβούλια είναι, κατά κανόνα, ...τριμελή (γι' αυτό αν δεν ξέρεις, είναι καλύτερο να μασάς..) : στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών συμμετέχουν τρεις Πρωτοδίκες και στα Συμβούλια Εφετών, τρεις Εφέτες.
  Πάντα βέβαια, προτού αποφανθεί το δικαστικό συμβούλιο, υποβάλει την πρότασή του σε αυτό, ο Εισαγγελέας, Πρωτοδικών και Εφετών, αντίστοιχα, όπως συμβαίνει και στις ποινικές Δίκες, πρόταση η οποία φυσικά δεν είναι δεσμευτική για τους Δικαστές, που θα εκδώσουν το βούλευμα.
  Το βούλευμα είναι μία δικαστική κρίση, αλλά όχι δικαστική απόφαση, διότι τα δικαστικά Συμβούλια συνεδριάζουν μυστικά, όχι δηλαδή δημόσια, όπως απαιτείται για να εκδοθεί μία δικαστική απόφαση.
   Επίσης, αποφασίζουν ερήμην του ενδιαφερόμενου (κατηγορούμενου), αλλά σε πολλές περιπτώσεις προβλέπεται και η δυνατότητα αυτοπρόσωπης εμφάνισης του κατηγορουμένου (με το δικηγόρο του) και προηγούμενης ακρόασής του, όπως ..απαιτεί άλλωστε και το ελληνικό Σύνταγμα !
   Βουλεύματα εκδίδονται μόνον στις ποινικές διαδικασίες και μόνον στα πλαίσια της ανάκρισης και γενικά στο προπαρασκευαστικό στάδιο της ποινικής Δίκης, κάθε φορά που ανακύπτει κάποιο ζήτημα.
   Οι συνηθέστερες περιπτώσεις έκδοσης βουλεύματος είναι οι εξής :
-Η ανάκριση τελειώνει πάντα με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών (ή Εφετών σε σοβαρές υποθέσεις), το οποίο, με βάση το υλικό που έχει συγκεντρωθεί, αποφαίνεται για το κατά πόσον θα πρέπει ο κατηγορούμενος να παραπεμφθεί σε Δίκη ή όχι, οπότε μιλάμε για παραπεμπτικό ή απαλλακτικό βούλευμα, αντίστοιχα, ανάλογα με το αν υπάρχουν ενδείξεις ενοχής ή όχι. Ανάκριση διενεργείται πάντα, όταν η κατηγορία συνιστά κακούργημα και δυνητικά, όταν συνιστά πλημμέλημα. Αν ασκηθεί έφεση στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κων, αποφαίνεται οριστικά το Συμβούλιο Εφετών, οπότε μετά μπορεί να ασκηθεί μόνον αναίρεση στον Άρειο Πάγο.
   Ο λόγος που σε πολλές περιπτώσεις ο κατηγορούμενος τελικά αθωώνεται, παρά το παραπεμπτικό βούλευμα, είναι ακριβώς, ότι το Συμβούλιο αποφασίζει "ψυχρά", με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία (ουσιαστικά δηλ. τα έγγραφα) της σχηματισθείσας δικογραφίας. Όταν τα ίδια αυτά στοιχεία, όμως, υφίστανται τη "βάσανο" της ακροαματικής διαδικασίας εξασθενούν ή και ..καταρρέουν, με συνέπεια να δημιουργούνται σοβαρές αμφιβολίες για την ενοχή και ο κατηγορούμενος να απαλλάσεται (έχοντας περάσει και αρκετό καιρό στη φυλακή "άδικα"-κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πάντα)
-Με βούλευμα επίσης λύεται, ως γνωστόν, η διαφωνία μεταξύ ανακριτή και Εισαγγελέα, για το αν θα πρέπει να προφυλακιστεί ή όχι ο κατηγορούμενος, μετά την απολογία του.
-Με βούλευμα κρίνεται παράλληλα το αίτημα του προφυλακισθέντος για να αποφυλακιστεί ή να αντικασταθεί η προσωρινή κράτηση με περιοριστικούς όρους.
-Γενικά, κάθε φορά που ανακύπτει ζήτημα στα πλαίσια της ανάκρισης, αναφορικά με επαχθείς διατάξεις του ανακριτή (π.χ δήμευση Ι.Χ, δέσμευση λογαριασμού, απαγόρευση εξόδου από τη Χώρα), ο κατηγορούμενος (ή και τρίτος π.χ ο κύριος του Ι.Χ) έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στο αρμόδιο δικαστικό Συμβούλιο, για να αποφασίσει εκείνο οριστικά με βούλευμα.

Να σημειωθεί τέλος κάτι, που ίσως πολλοί αγνοούν, ότι δηλαδή οι ίδιοι Δικαστές ασκούν καθήκοντα ανακριτή ή δικάζουν από έδρας. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά σώματα δικαστών για τις ανακρίσεις και άλλα για τα ακροατήρια ! Εξυπακούεται όμως ότι δεν μπορεί να δικάσει την υπόθεση ο ίδιος δικαστής, που διενήργησε την ανάκριση, αλλά άλλος, για προφανείς λόγους.

τι προβλέπει ο Νόμος για την (παράνομη) οπλοφορία και οπλοκατοχή

  Στο σχετικό Νόμο, γίνεται καταρχάς μία εκτενής και αναλυτική αναφορά σχετικά με το τι συνιστά "όπλο" (νομικά) και εν συνεχεία τίθενται οι κανόνες για το ποιος μπορεί να κατέχει ή να εισάγει ή να πουλά όπλα και καθορίζονται οι ποινές για τις περιπτώσεις της παράνομης οπλοκατοχής και οπλοχρησίας. Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του Νόμου έχουν ως εξής :
-Όπλα θεωρούνται εκτός από τα συνηθισμένα, δηλαδή πυροβόλα όπλα διαφόρων τύπων, περίστροφα, κυνηγετικά (και τα FLOBERT), αεροβόλα κλπ, όλα τα αντικείμενα, που είναι πρόσφορα για επίθεση ή άμυνα και ιδίως : σπρέι, μαχαίρια κάθε είδους, μεταλλικές γροθιές, ρόπαλα, ξίφη, λόγχες, σπαθιά, τόξα, γκλομπ, ακόμα και τα ψαροντούφεκα. Δεν συνιστούν όπλα τα μαχαίρια, που η κατοχή τους δικαιολογείται για οικιακή ή επαγγελματική ή εκπαιδευτική χρήση, κυνήγι, ψάρεμα κλπ.
-Στην απαγόρευση οπλοκατοχής υπάγονται και τα κάθε είδους πυρομαχικά, οι κάθε είδους εκρηκτικές ύλες και μηχανισμοί, φυσίγγια, ουσιώδη μέρη όπλων ή ανταλλακτικά, οι σιγαστήρες, οι διόπτρες σκόπευσης, ρέπλικες όπλων, εφόσον μπορούν όμως να μετατραπούν σε πραγματικά όπλα, χειροβομβίδες κανονικές και κρότου-λάμψης κ.α. Δεν συνιστούν όπλα όσα εξαρτήματά τους, δεν είναι απαραίτητα για τη λειτουργία τους !
-Η εισαγωγή όπλων απαγορεύεται και επιτρέπεται μόνον για ειδικούς τύπους όπλων και μετά από άδεια (π.χ όπλα σκοποβολής, για αθλητές ξιφομαχιών, για τα όπλα που διώχνουν τα πουλιά στα αεροδρόμια). Αντίστοιχα, απαγορεύεται και η εξαγωγή.
-Όσον αφορά την εμπορία, υπάρχουν όπλα η πώληση των οποίων απαγορεύεται και άλλα, για τα οποία απαιτείται ειδική άδεια, ενώ άλλα μπορούν να πωλούνται ελεύθερα π.χ αεροβόλα σε άτομα άνω των 18 ετών ή κυνηγετικά όπλα σε όσους έχουν άδεια κυνηγετική ή όπλα σε όσους διαθέτουν άδεια οπλοφορίας.
-Η κατοχή όπλων είναι γενικά παράνομη, εκτός αν ο κάτοχος έχει εφοδιαστεί με ειδική άδεια από την οικεία Αστυνομική Αρχή. Δεν απαιτείται άδεια για κατοχή αεροβόλου ή ψαροντούφεκου, εφόσον ο κάτοχος έχει συμπληρώσει το 18ο και 16ο, αντίστοιχα, έτος ηλικίας. Ο (νόμιμος) κάτοχος όπλου, οφείλει να μεριμνά για την ασφαλή φύλαξή του και να μην τα δίνει σε τρίτους, ενώ όποιος βρίσκει όπλο, υποχρεούται να παραδώσει αυτό στην πλησιέστερη Αστυνομική Αρχή.
-Όποιος αποκτά κυνηγετικό όπλο, υποχρεούται εντός 30 ημερών να εφοδιαστεί με σχετική άδεια από την Αστυνομία, να λαμβάνει μέτρα φύλαξης και να μην το παραχωρεί σε άλλους.
-Η οπλοφορία χωρίς άδεια είναι επίσης παράνομη. Άδεια οπλοφορίας μπορεί να δοθεί σε Έλληνα πολίτη, άνω των 18 ετών, εφόσον : α) υπάρχουν σοβαροί φόβοι για την ατομική του ασφάλεια και μετά από γνώμη του αρμόδιου Εισαγγελέα και β) απαιτείται για την ασφάλεια προσώπων ή καταστημάτων, τραπεζών, χρηματαποστολών, μουσείων κλπ. Άδεια χορηγείται επίσης και σε αθλητές σκοποβολής.
-Απαγορεύονται οι άσκοποι πυροβολισμοί ή η χρήση των όπλων κατά παράβαση της χορηγηθείσας άδειας, καθώς και η κατοχή όπλων μέσα σε φυλακές.
-Η οπλοχρησία, όπως και η παράνομη οπλοκατοχή, συνιστούν ανεξάρτητα και αυτοτελή αδικήματα και τιμωρούνται παράλληλα με το έγκλημα, που τυχόν διεπράχθη με αυτά (π.χ ληστεία ή ανθρωποκτονία).
-Όλα τα ανωτέρω εγκλήματα της παράνομης οπλοφορίας, οπλοκατοχής και οπλοχρησίας είναι πλημμελήματα, που τιμωρούνται με ποινές φυλάκισης, μέχρι το πολύ 5 έτη δηλαδή (και ξεκινώντας από τους 3 μήνες) και χρηματικές ποινές, με μέγιστο τα 30.000 ευρώ.
-Υπάρχει ωστόσο και η διακεκριμένη περίπτωση οπλοκατοχής κλπ, που συνιστά κακούργημα και τιμωρείται με κάθειρξη από 5 έως 20 έτη, όταν ο δράστης εμπορεύεται, εισάγει, κατέχει, παραδίδει κλπ όπλα σε τρίτους με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος ή εφοδιάζει με αυτά (όχι απαραίτητα εγκληματικές) ομάδες και οργανώσεις προσώπων. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος δέχεται ή αποκρύπτει τα όπλα αυτά.

συναινετικό διαζύγιο : διαδικασία και δικαιολογητικά έκδοσης

  Με τις νέες ρυθμίσεις, που ισχύουν ουσιαστικά από προχθές, 2.4.2012, για να εκδοθεί ένα συναινετικό διαζύγιο, απαιτείται :
1. Έγγραφη συμφωνία των συζύγων για τη λύση του γάμου τους, ένα απλό δηλαδή ιδιωτικό συμφωνητικό, που το υπογράφουν είτε οι ίδιοι και οι δικηγόροι τους, είτε μόνον οι δικηγόροι τους. Στην τελευταία περίπτωση όμως απαιτείται να υπάρχει συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο προς τον/την δικηγόρο, για να το υπογράψει. Το πληρεξούσιο δεν πρέπει να απέχει χρονικά περισσότερο από 30 ημέρες από την υπογραφή του συμφωνητικού της λύσης του γάμου.
2. Ο γάμος να έχει διαρκέσει τουλάχιστον 6 μήνες.
3. Αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, απαιτείται επιπλέον και έγγραφη συμφωνία μεταξύ των συζύγων, που να ρυθμίζει ποιος θα έχει την επιμέλειά τους, πως θα επικοινωνεί με αυτά ο άλλος και τι διατροφή τυχόν θα δίνεται.
4. Τα έγγραφα αυτά υποβάλλονται στο αρμόδιο Δικαστήριο, που είναι το μονομελές Πρωτοδικείο * του τόπου κατοικίας του ζεύγους και εκδίδεται έπειτα η (δεσμευτική..) απόφαση του Δικαστηρίου, που επικυρώνει τη συμφωνία και κηρύσσει τη λύση του γάμου.
   Όσον αφορά τη διαδικασία και τα δικαιολογητικά,  ειδικότερα, έχουν ως εξής : Πρώτα, υπογράφεται το ιδιωτικό συμφωνητικό λύσης του γάμου και το αντίστοιχο, για τα θέματα επιμέλειας κλπ ΑΝ υπάρχουν παιδιά και εν συνεχεία κατατίθεται η αίτηση και παίρνεις δικάσιμο.
    Κατά την ημέρα της Δίκης, θα πρέπει να παρίστανται οι εν διαστάσει σύζυγοι, είτε αυτοπροσώπως, είτε δικηγόρος, με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο και να (ξανά)δηλώσουν τη συμφωνία τους, για τη λύση του γάμου τους.
    Παράλληλα, προσκομίζονται η ληξιαρχική πράξη γάμου και πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης (κοινή μερίδα) καθώς και ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεων των τέκνων, αν υπάρχουν.
    Μετά την έκδοση της απόφασης, πρέπει να γίνει παραίτηση, από ένδικα μέσα (έφεση), για να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση, πράγμα, που επίσης μπορεί να γίνει, είτε με αυτοπρόσωπη υπογραφή, του διαδίκου, είτε από δικηγόρο, με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο.
      Με την απόφαση και την έκθεση παραίτησης, από τα ένδικα μέσα, πηγαίνεις στον Εισαγγελέα, ο οποίος δίνει παραγγελία, για τη λεγόμενη "πνευματική" λύση του γάμου και καταλήγεις στη Μητρόπολη, όπου παντρεύτηκες, με αυτό το χαρτί και εκεί τελειώνεις.
     Αν ο γάμος, ήταν πολιτικός, πηγαίνεις τα ανωτέρω έγγραφα, στο αρμόδιο Ληξιαρχείο.
 * Βλέπε σχόλια από κάτω

ποινικές κυρώσεις για φοροδιαφυγή, μη απόδοση Φ.Π.Α, εικονικά τιμολόγια κλπ

  Επειδή τους τελευταίους μήνες, είναι διαρκώς στην επικαιρότητα οι συλλήψεις φυσικών προσώπων για φορολογικές παραβάσεις και χρέη προς το Δημόσιο (Δ.Ο.Υ κλπ), σε μια ύστατη προσπάθεια να συντηρηθεί το αδηφάγο και υδροκέφαλο "ελληνικό Κράτος", ας δούμε ποιες ποινές προβλέπονται για τα φορολογικά αδικήματα :
1. Όποιος αποκρύπτει καθαρά εισοδήματα, από οιαδήποτε πηγή, μη υποβάλλωντας ή υποβάλλωντας ανακριβή δήλωση ή αποκρύπτει αυτά, με εικονικές δαπάνες, τιμωρείται α) με φυλάκιση από 1 έως 5 χρόνια, αν ο φόρος που έχει αποκρύψει υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ και β) με κάθειρξη από 5 έως 20 έτη, αν ο αναλογών φόρος υπερβαίνει τα 150.000 ευρώ.
   Οι έννοιες "καθαρό εισόδημα" και "αναλογών φόρος" κρίνονται με βάση τις εκάστοτε ισχύουσες φορολογικές διατάξεις για συντελεστές, φοροαπαλλαγές κ.ο.κ. 
  Από τα παραπάνω προκύπτει ότι για ποσά κάτω των 15.000 ευρώ, δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα, ενώ να τονιστεί ότι τα ποσά αυτά αφορούν εκάστη διαχειριστική περίοδο και όχι συνολικά (π.χ αν κάποιος φοροδιαφεύγει κατά 8.000 ευρώ το χρόνο επί 4 χρόνια, δεν μπορεί να έχει ποινικές κυρώσεις).
2. Όποιος δεν αποδίδει στο Δημόσιο Φ.Π.Α ή άλλους φόρους, τέλη και δικαιώματα, που βάση της Νομοθεσίας εισπράττονται από τον υπόχρεο και αποδίδονται στο Κράτος, τιμωρείται α) με φυλάκιση από 10 μέρες έως 5 χρόνια, αν το ποσόν που δεν αποδόθηκε, ανέρχεται σε ετήσια βάση, έως τα 3.000 ευρώ β) με φυλάκιση από 1 χρόνο έως 5 χρόνια, αν το ποσόν ανέρχεται από 3.000 έως 75.000 ευρώ και γ) με κάθειρξη από 5 έως 20 χρόνια, αν το ποσόν που οφείλεται, υπερβαίνει τις 75.000 ευρώ (σε ετήσια πάντα βάση).
   Αν κανείς οφείλει ποσά από διαφορετικές αιτίες, τα ποσά αυτά δεν αθροίζονται, αλλά υπολογίζονται χωριστά, για να κριθεί το μέγεθος της ποινικής ευθύνης.
3. Όποιος εκδίδει ή αποδέχεται εικονικά φορολογικά στοιχεία για συναλλαγή ανύπαρκτη, ενόλω ή ενμέρει, τιμωρείται α) με φυλάκιση από 1 έως 5 χρόνια, αν η συνολική αξία των εικονικών στοιχείων, υπερβαίνει τα 3.000 ευρώ και β) με κάθειρξη από 5 έως 20 έτη, αν η αξία υπερβαίνει τα 150.000 ευρώ.
   Να σημειωθεί ότι η έκδοση εικονικών τιμολογίων κλπ, τιμωρείται, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι φοροδιαφυγή, με ποινή φυλάκισης από 3 μήνες έως 5 χρόνια, ενώ αν η αξία των πλαστών, εικονικών κλπ φορολογικών στοιχείων, υπερβαίνει τα 235.000 ευρώ, επιβάλλεται ως παρεπόμενη ποινή και το κλείσιμο της επιχείρησης !!
4. Με ποινή φυλάκισης από 4 μήνες έως 5 χρόνια, τιμωρείται επίσης ο υπόχρεος, που δεν εκδίδει τα προβλεπόμενα από τον ΚΒΣ φορολογικά στοιχεία, κατά τη διακίνηση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών (μη έκδοση απόδειξης κλπ.)
    Όταν ο υπαίτιος είναι φυσικό πρόσωπο (ατομική επιχείρηση) είναι εύκολο να εντοπιστεί και να διωχθεί, όταν όμως είναι νομικό πρόσωπο (Α.Ε, Ο.Ε, ΕΕ, ΕΠΕ κλπ), τότε είναι ένα ζήτημα, το ποιος υπέχει ποινική ευθύνη, ποιος δηλαδή ασκεί τη διαχείριση : ο Νόμος θέτει κάποιους κανόνες επ' αυτού, ωστόσο πρόκειται για πραγματικό ζήτημα, που κρίνεται ξεχωριστά σε κάθε περίπτωση.
     Να σημειωθούν τέλος και τα εξής :
-υπάρχει περίπτωση να θεωρηθούν ως συνεργοί των ως άνω εγκλημάτων, οι υπεύθυνοι λογιστηρίου κάθε επιχείρησης !!
-οι ποινικές κυρώσεις είναι, εξυπακούεται, αυτοτελείς και ανεξάρτητες από τις διοικητικές κυρώσεις, που μπορούν να επιβληθούν (πρόστιμα, προσαυξήσεις κλπ)
-η ποινική δίωξη μπορεί να ανασταλεί, εφόσον ασκηθεί προσφυγή στα διοικητικά Δικαστήρια (και μέχρι έκδοσης τελεσίδικης απόφασης) ή αν γίνει ρύθμιση της οφειλής και με την προϋπόθεση ότι οι δόσεις εξυπηρετούνται κανονικά !

τακτικές και μέθοδοι υπεράσπισης σε ποινικές υποθέσεις

  Η υπεράσπιση του κατηγορουμένου σε ποινικές υποθέσεις διέρχεται από διάφορα στάδια (επίπεδα), τα οποία χοντρικά είναι τα εξής :
-Σε πρώτη φάση πρέπει κανείς να δει εάν τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, και αληθή υποτιθέμενα, είναι ικανά να στηρίξουν τη συγκεκριμένη κατηγορία εναντίον κάποιου, αν στέκει δηλαδή νομικά η κατηγορία ή αν έχει δοθεί εσφαλμένος νομικός χαρακτηρισμός στην κατηγορία π.χ αν το έγκλημα είναι κατά συρροή ή κατ' εξακολούθηση, αν υπάρχει ή όχι επιβαρυντική περίσταση, αν υφίστασται καν η απάτη ή πλαστογραφία ή δυσφήμηση κ.ο.κ, με βάση τις παραδοχές του κατηγορητηρίου και μόνον. Πρόκειται για νομική διεργασία, την οποία προφανώς μπορεί να εκτελέσει μόνον ο δικηγόρος.
-Σε ένα δεύτερο επίπεδο, πρέπει να εξεταστεί εάν έχει ασκηθεί νόμιμα η ποινική δίωξη ή όχι : εάν π.χ υπάρχει η απαιτούμενη έγκληση και εάν είναι αυτή νομότυπη και εμπρόθεσμη, εάν έχει παραγραφεί ή όχι το αδίκημα κλπ
-Σε περίπτωση τώρα, που τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης είναι ικανά να στηρίξουν την κατηγορία και η δίωξη έχει ασκηθεί νόμιμα, εισερχόμαστε πλέον στην ουσία της υπόθεσης και προσπαθούμε να αντικρούσουμε την κατηγορία, είτε παρουσιάζοντας αντίθετα στοιχεία, είτε προσπαθώντας να κλονίσουμε τα εναντίον μας στοιχεία (π.χ την αξιοπιστία των μαρτύρων κατηγορίας, με ενδεχόμενες αντιφάσεις στις καταθέσεις τους). Είναι πιθανόν ο κατηγορούμενος να μην έχει διαπράξει το έγκλημα και να έχει ατράνταχτα στοιχεία, που το αποδεικνύουν (π.χ άλλοθι), είτε να μην είναι αυτός ο δράστης (π.χ να διώκεται για κατασκευή αυθαιρέτου, χωρίς να είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης ή κατασκευαστής). Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να θυμόμαστε το τεκμήριο αθωώτητας και ότι η κατηγορούσα Αρχή οφείλει να αποδείξει την ενοχή και όχι το αντίστροφο, να αποδείξει δηλ. ο κατηγορούμενος της αθωώτητά του. Εδώ είναι που εισέρχεται η "μαγική" λέξη "αμφιβολία", η οποία ενεργεί πάντα υπέρ του κατηγορουμένου : αν υπάρχουν ή ...δημιουργούνται (!) αμφιβολίες ως προς την ενοχή, η κρίση του Δικαστηρίου οφείλει να είναι απαλλακτική ! Η αμφιβολία μάλιστα δεν αφορά μόνον το σκέλος του ποιος είναι ο δράστης, αλλά και το σκέλος της πρόθεσης, σε όσα εγκλήματα αυτό απαιτείται, διότι ακόμα και η αμφιβολία ως προς το δόλο, οδηγεί σε αθώωση.
-Αν τώρα τα στοιχεία κατά του κατηγορουμένου είναι αδιάσειστα (ή υπάρχει ομολογία), θα πρέπει να αναζητηθεί ένας λόγος άρσης του αδίκου (π.χ νόμιμη άμυνα) ή του καταλογισμού (π.χ επήρεια μέθης, ψυχασθένεια κλπ), ενώ αν δεν υπάρχουν ούτε αυτά, θα πρέπει να αναζητηθούν τυχόν ελαφρυντικά ή άλλοι λόγοι, για να μειωθεί τουλάχιστον η ποινή.
-Να σημειωθεί επίσης ότι υπάρχουν και άλλες νομικές ενστάσεις, που προτείνονται πριν την έναρξη της Δίκης (π.χ ακυρότητα κατηγορητηρίου ή κλητηρίου θεσπίσματος κ.α), οι οποίες μπορεί να μην οδηγούν σε αθώωση, αλλά κερδίζεται έτσι πολύτιμος χρόνος, αν γίνουν δεκτές !
    Σε κάθε περίπτωση έχει σημασία να τονιστεί ότι ο κατηγορούμενος οφείλει να συμβουλεύεται δικηγόρο, αμέσως μόλις καταστεί ύποπτος και να διαμορφώνεται από κοινού η υπερασπιστική γραμμή, ήδη από το πρώιμο στάδιο της ανάκρισης ή της προανάκρισης, διότι τυχόν λάθη εκεί, είναι δύσκολα επανορθώσιμα μετά, στο Δικαστήριο.
    Εξάλλου, ένα καλογραμμένο και τεκμηριωμένο απολογητικό υπόμνημα, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε αρχειοθέτηση της μήνυσης και έτσι ο κατηγορούμενος να αποφύγει την ταλαιπωρία μία ακροαματικής διαδικασίας !