έγκλημα στο Λαγανά

    Πρόσφατα, έπεσε η αυλαία της Δίκης, σε πρώτο βαθμό, ομάδας νεαρών, που κατηγορούνταν για τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου, έγχρωμου νεαρού, αμερικανικής υπηκοότητας, στο Λαγανά της Ζακύνθου.

 Η απόφαση ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη, ότι δηλαδή θα γινόταν και παρά την αντίθετη πρόταση του Εισαγγελέα, μετατροπή της κατηγορίας, από ανθρωποκτονία, σε θανατηφόρα σωματική βλάβη, αναμενόμενη, εννοώ, με βάση τη Νομολογία των τελευταίων ετών.

  Εξίσου αναμενόμενη, μάλλον, ήταν και η ...έφεση, εκ μέρους της Εισαγγελίας, μετά και τις αντιδράσεις, που προκάλεσε η απόφαση, στους συγγενείς του νεκρού και όχι μόνον.

 Χωρίς πρόθεση να πάρω θέση, υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης, απλά διατυπώνω κάποιους νομικούς προβληματισμούς, πάνω στο εν λόγω ζήτημα, της διαφοράς δηλαδή μεταξύ ανθρωποκτονίας και θανατηφόρας βλάβης, γενικότερα και όχι συγκεκριμένα.

 Φρονώ και αυτό αποδεικνύεται συνεχώς, όπως τις τελευταίες ημέρες, με το τεράστιο φιάσκο της καθαρίστριας, που "συγκαταλέχθηκε μετά ανόμων και κακούργων", επειδή ...δεν είχε τελειώσει μια τάξη Δημοτικού, ότι οι Νομολογίες είναι ...για να αλλάζουν και όχι για να μένουν σταθερές !

   Από εκεί και μετά, τα ζητήματα αυτά, όπως και στην εξεταζόμενη υπόθεση, είναι εξαιρετικά λεπτά και το Δικαστήριο οφείλει να λάβει υπόψη του, πολλές και διαφορετικές παραμέτρους, για να σχηματίσει άποψη, αν ο δράστης ήθελε να σκοτώσει ή όχι.

   Διότι, στην ουσία τους, οι δύο διατάξεις, είναι πολύ ευδιάκριτες μεταξύ τους : στην ανθρωποκτονία, ο δράστης θέλει-επιδιώκει τον θάνατο του θύματος (δόλος), ενώ στη θανατηφόρα βλάβη, ο θάνατος αποδίδεται σε αμέλεια του δράστη, που ίσως επιδίωκε κάτι άλλο (να προκαλέσει τραυματισμό ή ...πόνο στο θύμα).

 Κλασικό παράδειγμα θανατηφόρας βλάβης, είναι όταν, τσακώνομαι με κάποιον, τον απωθώ-σπρώχνω δυνατά, χάνει την ισορροπία του και πέφτει με το κεφάλι, στο πεζοδρόμιο ή αλλού και πεθαίνει.

  Προφανώς, κανείς δεν έχει την εντύπωση ότι ένα σπρώξιμο επιφέρει το θάνατο, από μόνο του, ενώ και στη διάρκεια ενός καβγά, τα αντίπαλα μέρη, είναι σε ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση, εννοώ σε ψυχική ένταση και υπερδιέγερση, όπου δεν μπορούν να σκεφτούν καθαρά ή τις ενδεχόμενες συνέπειες.

  Εικάζω ότι τα Δικαστήρια, δυσκολεύονται ή αρνούνται να δουν, ως ανθρωποκτονίες, τους ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, επειδή ...ο φονιάς, κατά κανόνα, χρησιμοποιεί κάποιο όπλο και έχει προαποφασίσει και προσχεδιάσει το έγκλημα.

  Σε συμπλοκές μεταξύ αγνώστων, με γυμνά χέρια πάντα (δε μιλάμε για λοστούς, καδρόνια, σιδηρογροθιές κλπ, όπου εκεί μπορεί να στοιχειοθετηθεί ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο, έστω, δόλο), δεν υπάρχει ούτε όπλο, ούτε προαπόφαση-κίνητρο εκ των προτέρων, για φόνο.

   Ωστόσο, όλα είναι σχετικά και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται, εννοώ κάθε περίπτωση χωριστά και να λαμβάνονται υπόψη όλες οι παράμετροι : π.χ αν κάποιος είναι εκπαιδευμένος σχετικά, μπορεί να γνωρίζει που να χτυπήσει, για να κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά, ακόμα και με ένα χτύπημα, ενώ και ο ανθρωποκτόνος δόλος, μπορεί να είναι επιγενόμενος, να προκύψει στην πορεία και να μην υπάρχει εξαρχής !

  Έτσι π.χ μια περίπτωση, όπου ο θύτης, με μία μόνον γροθιά, σκοτώνει το θύμα, "κολλάει" περισσότερο στην θανατηφόρα βλάβη, ενώ αν ο δράστης, συνεχίζει να χτυπάει, με γροθιές και κλωτσιές, το θύμα στο κεφάλι, ενώ αυτό έχει ήδη βγει "νοκ άουτ", εκεί, ίσως, να μπαίνουμε στα χωράφια της ανθρωποκτονίας...

  Στις σχετικές υποθέσεις, βέβαια, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως είπαμε, υπεισέρχεται εδώ η έννοια του "βρασμού ψυχικής ορμής", αλλά και ζητήματα άμυνας !

   Η κατηγορία της ανθρωποκτονίας, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, όταν υπάρχει συμπλοκή και εκατέρωθεν χτυπήματα, θεωρώ πως είναι εντελώς "άκυρη".

   Από εκεί και μετά, οφείλουν τα Δικαστήρια να εξετάζουν ποιος ξεκίνησε τον καυγά, άρα ποιος ήταν σε άμυνα, ενώ θέλει προσοχή και η περίπτωση της λεγόμενης "προβοκάτσιας" : όταν κάποιος προκαλεί το θύμα, με σκοπό να του επιτεθεί, για να το πλήξει μετά, με τον ισχυρισμό της άμυνας, ως άλλοθι, ΔΕΝ προστατεύεται φυσικά, με ρητή διάταξη του Π.Κ.

    Η περίπτωση του Λαγανά, ενέχει ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες, διότι οι δράστες είναι πολλοί και δεν είναι ίσως εύκολο, να διαπιστωθεί ποιος από όλους, επέφερε τα μοιραία πλήγματα, ενώ σε κάποιο βίντεο, φαίνεται να πέφτει το θύμα, με το κεφάλι, σε προφυλακτήρα αυτοκινήτου (κατόπιν παρέμβασης άλλου, βέβαια, αλλά αυτό πηγαίνει περισσότερο προς θανατηφόρα βλάβη, γιατί δεν είναι ηθελημένο).

   Για να μην πολυλογώ, θεωρώ, ότι τα Δικαστήρια οφείλουν να ξεπεράσουν το "ταμπού", που λέγεται ανθρωποκτονία με χτυπήματα (γροθιές-κλωτσιές) και να την αναγνωρίζουν, όταν ο/οι δράστες συνεχίζει/ουν να χτυπά/ουν το θύμα, ακόμα και όταν αυτό έχει χάσει τις αισθήσεις του, δεν μπορεί πλέον να αμυνθεί κλπ.

   Κατά κανόνα, βέβαια, όπως είπαμε, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πιθανός και πρέπει να διερευνάται ο "βρασμός ψυχικής ορμής", εφόσον ο δράστης συμμετείχε όμως εξαρχής στον καβγά, διότι βλέπουμε και ...άτομα άσχετα, που μπαίνουν και χτυπούν !

πολιτική κηδεία, αλλά ...από Παπάδες

    Το μεγαλύτερο κακό με τους συριζαίους, είναι, πως ενώ ξέρουν ότι εκφράζουν ένα 3% του πληθυσμού και ότι ήρθαν στην εξουσία-έφτασαν στο 30%, με ψεύτικες υποσχέσεις, τάζοντας, σε ένα παραλήρημα λαϊκισμού, τα πάντα στους πάντες και σε συνδυασμό με την απογοήτευση του κόσμου "από τους προηγούμενους" και την τεράστια αποχή στις εκλογές, νομίζουν πως μπορούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους, με Νόμους κλπ. !

  Ξεχνούν τη λαϊκή παροιμία-σοφία, που επιβάλλει "να απλώνεις τα πόδια σου, μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα σου", υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους, με συνέπεια να κινδυνεύουν με ...Βατερλό ή να έχουν την τύχη του Ίκαρου.

 Αυτό φαίνεται κυρίως στην σχεδιαζόμενη συνταγματική αναθεώρηση, που είναι το ύστατο μέσο μιας Χούντας, όπως η παρούσα, για να μείνει στην εξουσία, ώστε οι Νόμοι, που θα φέρνει, μελλοντικά, να μην έχουν ...αντιρρήσεις συνταγματικότητας, από τα ...Δικαστήρια !

 Φαίνεται όμως και στην "συμφωνία" Τσίπρα-Ιερώνυμου, αναφορικά με την τύχη και των καθεστώς των κληρικών, όπου το τεράστιο πολιτικό κόστος, θα σαλπίσει, λογικά, άλλη μία "κωλοτούμπα", άλλη μία στροφή 180 μοιρών...

  Ο Ιερώνυμος, ασφαλώς και ελέγχεται, γιατί πρώτα συμφώνησε και το ανακοίνωσε και μετά ...ζήτησε τη γνώμη των άλλων Ιεραρχών !

   Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι συριζαίοι θα κάνουν πίσω, διότι αυτή η "συμφωνία", μπορεί να γίνει (και θα γίνει, αν προχωρήσουν, αν θέλουν δηλαδή να αυτοκτονήσουν) ο πολιτικός τους τάφος, οι 10.000 Ιερείς είναι μια ...πολιτική τάφρος, που (εξαιρετικά) δύσκολα την ξεπερνάς.

  Αν 2.000 + υπάλληλοι της κρατικής ερτ και μια χούφτα καθαρίστριες, έριξαν τον Σαμαρά, καταλαβαίνει κανείς, τι έχει να πάθει ο συριζα, αν "πειράξει" 10.000 Παπάδες, που δεν είναι μόνον αυτοί και οι οικογένειες τους, είναι και τα "ποίμνια", σε κάθε Εκκλησία ξεχωριστά, που αγαπούν και στηρίζουν (εύλογα και δικαιολογημένα) τους "ποιμένες" τους !

  Κακά τα ψέματα, επειδή όλοι ζούμε στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων και ξέρουμε τι γίνεται, γνωρίζουμε και τι θα συμβεί, αν οι Ιερείς βγούν από τις λίστες του ΓΛΚ...

   Όσες "εγγυήσεις" και αν τους δώσουν οι ψεύτες αριστεροί, ότι θα πληρώνονται κανονικά, η πραγματικότητα δείχνει πως θα συμβεί ό,τι συμβαίνει π.χ με τους συμβασιούχους του Δημοσίου, που, κάθε τόσο, παρακαλάνε να πληρωθούν και πληρώνονται με μεγάλη καθυστέρηση και μόνον κατόπιν διαμαρτυρίας.

   Η σύγχρονη Ιστορία της Βενεζουέλας των Βαλκανίων, διδάσκει πως όσα, κρατικοδίαιτα, "πρόβατα" βγαίνουν, από το "μαντρί" του ΓΛΚ, τα τρώει "ο Λύκος" και το μαύρο σκοτάδι και γι' αυτό, οι Ιερείς, αν θέλουν να κοιμούνται ήρεμοι και ασφαλείς,  δεν πρέπει ποτέ να συμφωνήσουν σε αυτό, που επιδιώκεται, όσες ...υποσχέσεις ή εγγυήσεις και αν τους δώσουν, οι ...αποδεδειγμένα αναξιόπιστοι, πολιτικοί απατεώνες της αριστεράς !

     

ποτέ δεν φταίνε οι Νόμοι, οι εφαρμοστές τους φταίνε...

  Το ερώτημα είναι, αν θα μπορέσει τελικά, μία και μόνον καθαρίστρια, να καθαρίσει, ως άλλος Ηρακλής, ολόκληρη την "κόπρο του Αυγεία", δηλαδή αυτήν που έχει συσσωρεύσει το πολιτικό και δικαστικό σύστημα, επί δεκαετίες !

  Το θέμα με τα πλαστά πτυχία διορισμών, προέκυψε πριν μερικά χρόνια, όταν αυτός που εμφανίζεται σήμερα ως "ο καταλληλότερος", υπό την πίεση των δανειστών, αποφάσισε να κάνει μια τραγελαφική αξιολόγηση των Δ.Υ, ελέγχοντας τα ...τυπικά προσόντα διορισμού τους, μετά από 5, 10, 15 ή και 20 χρόνια.

 Από τον έλεγχο, προέκυψαν κάποιες χιλιάδες πλαστά πτυχία κλπ, πράγμα ίσως αναμενόμενο, όταν ο πόθος του μέσου ραγιά-κατοίκου της Βενεζουέλας των Βαλκανίων είναι το "βόλεμα" στο Δημόσιο, με κάθε τρόπο (άσχετα αν το τίμημα είναι εξαιρετικά υψηλό, ήτοι ότι χαραμίζεις τη μία και μοναδική ζωή σου) !

 Αφενός, είναι γελοίο, το Κράτος να ελέγχει τα δικαιολογητικά, μετά από τόσα πολλά χρόνια και ...όχι την στιγμή του διορισμού και αφετέρου, αν γινόταν ουσιαστική και όχι τυπική αξιολόγηση, θα έπρεπε να αποχωρήσουν δεκάδες χιλιάδες, οι οποίοι πληρώνονται μόνον για να βαράνε κάρτα...

  Από την αρχή και όχι για να το παινευτώ, απλά επειδή τα γραπτά μένουν και μπορεί να επιβεβαιωθεί, είχα εκφράσει τη νομική μου άποψη, ΥΠΈΡ των διωκόμενων απολυμένων υπαλλήλων, που είχαν κάνει χρήση πλαστού !

  Οι κομπλεξικοί δημόσιοι υπάλληλοι, που λέγονται "δικαστές", αντί να δεχθούν τις παρατηρήσεις των νομικών-δικηγόρων και να πάψουν αυτό το ανοσιούργημα-έγκλημα, με τις ...κακουργηματικές διώξεις, σκλήρυναν έτι περαιτέρω την στάση τους (για να δείξουν ότι αυτοί τα ξέρουν καλύτερα), με την "εφεύρεση" της απάτης, δίπλα στην (πλημμεληματική, που την έκαναν κακούργημα) πλαστογραφία και τώρα ...δρέπουν τους καρπούς της "επιλογής" τους : τους φτύνει όλη η κοινωνία και δικαιολογημένα.

  Όλα αυτά τα τελευταία, τέσσερα χρόνια, έχουν αδικηθεί και φυλακιστεί ή διώκονται με κατηγορίες που επισύρουν ...δις ισόβια και άλλοι, εκατοντάδες, τέως Δ.Υ, από σκουπιδιάρηδες μέχρι απόφοιτοι Πανεπιστημίων, ωστόσο το ζήτημα ήρθε στην επιφάνεια, λόγω της καθαρίστριας, μόλις πριν λίγες ημέρες !

  Κάτι η προηγούμενη ζωή της, που παρέπεμπε σε "μάρθα βούρτση" ή "νίκο ξανθόπουλο", κάτι το ασήμαντο παράπτωμα της, κάτι η φυλάκιση της, ξύπνησαν επιτέλους τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και το περί Δικαίου αίσθημα της...

  Μαζί με τη λαϊκή κατακραυγή, "ξύπνησαν", ως συνήθως, τα κόμματα (για να μαζέψουν ψήφους και όχι επειδή νοιάζονται για Δικαιοσύνη), αλλά και κάτι ...εξαφανισμένες, στα χρόνια των Μνημονίων, όπου το Σύνταγμα έγινε χαρτί τουαλέτας, ενώσεις ...για τα ανθρώπινα Δικαιώματα !

   Όπως γίνεται πάντα, στην Ψωροκώσταινα, η αντίδραση του κυβερνώντος κόμματος, αλυσιδωτά, "κινητοποίησε" την διορισμένη από αυτό, εισαγγελία του Α.Π, λες και η τελευταία ΔΕΝ γνώριζε την ύπαρξη αυτής και παρόμοιων υποθέσεων (!), ενώ και η νομολογία που εφαρμόζουν τα Δικαστήρια, είναι ...δική τους  (σατανικής) έμπνευσης (λολ).

   Δεν θα επαναλάβω εδώ, τα νομικά επιχειρήματα, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει μόνον ένα αδίκημα, η πλαστογραφία, σε βαθμό πλημμελήματος, όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στις σχετικές αναρτήσεις.

  Απλά, είναι ΤΡΑΓΙΚΌ και ανησυχητικό για τις ανθρώπινες Ελευθερίες και τα Δικαιώματα, να βγαίνουν οι διχαστές και να λένε ότι "φταίει ο Νόμος" και όχι αυτοί, δηλαδή οι εφαρμοστές του !

     Αν λειτουργούσε το Κράτος, αν υπήρχε Κράτος μάλλον, δεν θα μιλούσαμε τώρα για ενδεχόμενες "πειθαρχικές" ευθύνες των δικαστών, όσων έστειλαν στην φυλακή την καθαρίστρια και χειρίστηκαν αντίστοιχες υποθέσεις, αλλά θα έπρεπε να είχαν πάει ήδη, είτε σπίτι τους, είτε φυλακή...

  Ο Νόμος περί καταχραστών του 1950 είναι ΜΙΑ ΧΑΡΆ, ούτε αλλαγή θέλει, ούτε κατάργηση, επειδή οι διχαστές μας, δεν ...μπορούν να ξεχωρίσουν ποιος είναι καταχραστής και ποιος όχι !

   Αντίστοιχα, αν ένας Νόμος είναι κακός ή αντισυνταγματικός, γιατί συμβαίνει και αυτό, ο δικαστής, έχει, ευθεία εκ του Συντάγματος, υποχρέωση και καθήκον, να ΜΗΝ τον εφαρμόσει, άρα ποτέ δεν φταίει ο ίδιος ο Νόμος, αλλά ο εφαρμοστής...

   Όταν λοιπόν, οι δικαστές δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, είναι ίσως ευθύνη πλέον του Νομοθέτη, να δώσει λύση, στο πρόβλημα με Νόμο, να βγει αύριο διάταξη που θα λέει ότι όλες αυτές οι περιπτώσεις, θα αντιμετωπίζονται ως πλημμεληματικές πλαστογραφίες και αν έχει παρέλθει πενταετία, θα παραγράφονται, ειδάλλως θα δικάζονται ως πλημμελήματα (με πρόβλεψη πως όσοι είναι ή έμειναν στην φυλακή, για αυτό το λόγο, θα βγαίνουν και θα αποζημιώνονται κιόλας, για άδικη κράτηση).

  Παράλληλα, βέβαια, επειδή εκτός από τον ποινικό παραλογισμό, υπάρχει και ο διοικητικός, εννοώ ότι έχουν αρχίσει και ζητάνε πίσω τους μισθούς, όσων απολύθηκαν για πλαστά (!!!), χρειάζεται και αντίστοιχη διάταξη, που θα λέει το άλλο αυτονόητο, ότι οι μισθοί δεν επιστρέφονται, ούτε χάνονται τα αντίστοιχα ένσημα !

     

ανακοπή ερημοδικίας ή έφεση ;

   Εξαρχής, είχαμε πει, ως Νο1 νομική συμβουλή, πως φροντίζουμε, όταν έχουμε Δικαστήριο, να είμαστε παρόντες, η ερημοδικία απλά δεν αποτελεί επιλογή, διότι τότε, οι δικαστές και οι αντίδικοι "μας γλεντάνε" (συνήθως άδικα, από την στιγμή που δεν υπάρχει αντίλογος) !

 Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις, όπου κάποιος χάνει τη δικάσιμο, είτε λόγω αμέλειας, είτε λόγω ανωτέρας βίας, είτε επειδή δεν κλητεύθηκε κλπ...

 Ένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες και του δικηγόρου, είναι αυτός, να χάσει δηλαδή μια δικάσιμο : αυτό, μπορεί να συμβεί, κυρίως όταν η αναβολή μιας υπόθεσης είναι μακρινή (μετά από 2 έτη π.χ και όταν τα ημερολόγια είναι συνήθως ετήσια).

  Εδώ βέβαια, φέρει  ευθύνη και ο εντολέας-πελάτης, που ξεχνάει και ο ίδιος την ημέρα της δικασίμου της υπόθεσης του και ενώ αυτός έχει να θυμάται μία και ο δικηγόρος εκατό !

 Η ερημοδικία, είτε εκούσια, είτε ακούσια, έχει δυσμενείς συνέπειες, ακόμα και εκ του Νόμου, έτσι π.χ αν απουσιάζει ο ενάγων, η αγωγή απορρίπτεται, δεν μπαίνει το Δικαστήριο καν στην εξέταση της αλήθειας της.

  Για αυτές τις περιπτώσεις της ερημοδικίας, προβλέπεται (στις αστικές Δίκες, εννοείται) ένα ειδικό ένδικο μέσο, που ονομάζεται "ανακοπή ερημοδικίας", το οποίο όμως μπορεί να ασκηθεί, πλέον, για συγκεκριμένους λόγους και όχι επειδή απλά ...ξεχάσαμε τη δικάσιμο ή ...αμελήσαμε να παραστούμε !

  Η ερήμην απόφαση, ορίζει ένα παράβολο (π.χ 150 ευρώ), που προκαταβάλλεται, για την άσκηση της ανακοπής και το οποίο, αν γίνει δεκτή, επιστρέφεται, ενώ αν απορριφθεί, μένει στα (τρύπια) κρατικά ταμεία...

  Ανακοπή ερημοδικίας, μπορεί να ασκηθεί μόνον αν υπάρχει ζήτημα μη επίδοσης ή μη νόμιμης επίδοσης καθώς και λόγος ανωτέρας βίας (η έννοια της, αναλύεται σε άλλη, ξεχωριστή, ανάρτηση), πλέον, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου αυτή ήταν "αναιτιολόγητη", δηλαδή μπορούσε να ασκηθεί, χωρίς να επικαλείται ο διάδικος το λόγο, που δεν παρέστη !

 Αν γίνει δεκτή η ανακοπή, η απόφαση εξαφανίζεται και ουσιαστικά η Δίκη, γίνεται εξαρχής-από το μηδέν, σε πρώτο πάντα βαθμό (αν μιλάμε βέβαια, για πρωτοβάθμιο Δικαστήριο).

  Στις ερήμην αποφάσεις, επειδή τρέχουν παράλληλα οι προθεσμίες ανακοπής ερημοδικίας και έφεσης (15 μέρες η πρώτη και 30 η δεύτερη, από την επίδοση) ο δικηγόρος, αντιμετωπίζει, ωστόσο, το δίλημμα ή μάλλον ...τρίλημμα, αν θα ασκήσει τη μία ή την άλλη ή και τις δύο !

  Το μειονέκτημα της έφεσης, είναι ότι χάνεις ουσιαστικά τον πρώτο βαθμό, η υπόθεση σου, κρίνεται για πρώτη και τελευταία φορά (με την επιφύλαξη της αναίρεσης), από ένα Δικαστήριο, το Εφετείο.

    Ωστόσο, θεωρώ, ότι η έφεση είναι η προτιμότερη λύση, εκτός αν υπάρχει πραγματικός λόγος, για άσκηση ανακοπής ερημοδικίας, που να αποδεικνύεται κιόλας, διότι αν απορριφθεί η ανακοπή (επειδή ο λόγος, που επικαλείσαι, δεν συνιστά ανωτέρα βία π.χ η ασθένεια του διαδίκου, εφόσον μπορεί να παραστεί μέσω δικηγόρου), τυχόν έφεση, θα αφορά μόνον αυτό, δηλαδή αν καλώς ή κακώς απορρίφθηκε η ανακοπή και όχι την ουσία της υπόθεσης.

 Μετά την (καλώς ή κακώς) κατάργηση επομένως της αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη σύνεση και περίσκεψη και να προτιμάται η λύση της έφεσης, ως πιο ασφαλής, παρόλο που χάνεται έτσι ο πρώτος βαθμός δικαστικής κρίσης.

   Τέλος, να πούμε, ότι σε αντίθεση με την έφεση, που μπορεί να ασκηθεί κανονικά, ενώ υπάρχει παράλληλα και η δυνατότητα ανακοπής ερημοδικίας, η αναίρεση, δεν μπορεί να ασκηθεί, όσο η απόφαση μπορεί να προσβληθεί με ανακοπή ερημοδικίας, δηλαδή με άλλο ένδικο μέσο !

έγκλημα στη λίμνη Τριχωνίδα

     Έχουν περάσει τόσοι μήνες, από τότε και η δικαστική έρευνα, ακόμα "σέρνεται", για ένα τόσο βίαιο και ειδεχθές έγκλημα (ανθρωποκτονία), που στην αρχή βαφτίστηκε ως "αυτοκτονία".

  Η καθυστέρηση αυτή, παρόλο που δεν είμαστε εισαγγελείς και δε μας πέφτει λόγος, εύλογα δημιουργεί ερωτηματικά και ανασφάλεια στον πολίτη, που βλέπει (τουλάχιστον) απροθυμία, στην εξιχνίαση και τιμωρία, ενός φόνου (δε μιλάμε για κάποιο ασήμαντο πλημμέλημα) !

 Χωρίς να είμαστε δικαστές, ξαναλέω, γράφω κάποιες σκέψεις και συμπεράσματα, για αυτή την υπόθεση, με βάση όσα στοιχεία έχουν διαρρεύσει, αν και όσα δεν έχουν διαρρεύσει ίσως είναι ακόμα σημαντικότερα π.χ με καθυστέρηση μηνών, μάθαμε ότι υπάρχει (;) ακόμα και ...αυτήκοος ή αυτόπτης μάρτυρας, που άκουσε τις φωνές του θύματος και λέει ότι οι δολοφόνοι ήταν κρυμμένοι σε παρακείμενο κτίριο-ερείπιο...

 Όπως όλα δείχνουν, η γυναίκα αυτή έπεσε σε παγίδα θανάτου : ενώ πήγαινε αλλού, κάποιος την πήρε τηλέφωνο και της είπε προφανώς ότι έχει μείνει από καύσιμα και ζήτησε βοήθεια από εκείνην, να της πάει πετρέλαιο με ένα δοχείο (που να φανταστεί ότι με αυτό θα την σκότωναν...).

 Με βάση τα ως τώρα δεδομένα, το ...παρατημένο κάπου, κατηγορητήριο, μιλάει για έναν ηθικό αυτουργό και δύο φυσικούς.

  Είναι βέβαιο, ότι για να μπει με τη βία σε ένα τρίθυρο αυτοκίνητο, μια ψηλή, σωματώδης και δυνατή γυναίκα, χρειάζονται περισσότεροι του ενός και πάλι αναρωτιέμαι, πως την έβαλαν, χωρίς να της κάμψουν τις αντιστάσεις, με κάποιο τρόπο (χτυπήματα ή αναισθητικό) και αν αυτά ανιχνεύτηκαν, από την ιατροδικαστική έκθεση...

  Σίγουρα πάντως μπήκε ζωντανή, στο φλεγόμενο αυτοκίνητο, όπως μαρτυρούν τα σημάδια, από τα παπούτσια, στο πίσω τζάμι και στον "ουρανό" του.

  Η αλήθεια είναι πως οι δράστες, αν και όπως επισημαίνει ο πραγματογνώμονας, είναι καλοί γνώστες του μηχανισμού της καύσης (έβαλαν πετρέλαιο, που καίγεται πιο αργά και όχι βενζίνη), έκαναν σημαντικά και σχεδόν παιδαριώδη λάθη (άλλωστε είναι γνωστό πως δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα).

    Αφενός άνοιξαν την πόρτα απ' έξω, κατά τη διάρκεια της φωτιάς και αφετέρου δεν άφησαν εκεί το κινητό τηλέφωνο του θύματος και όχι μόνον το πήραν μαζί τους, αλλά και το ...ενεργοποίησαν αργότερα, από συγκεκριμένο σημείο !!

    Όσον αφορά τώρα την ταυτότητα των υπόπτων και κυρίως του βασικού, ισχύει και εδώ το "τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια", με την έννοια ότι κίνητρο φόνου, εντοπίζεται σε συγκεκριμένο άτομο (αν και εφόσον η μακαρίτισσα δεν είχε άλλα "ανοιχτά μέτωπα", πάντα).

 Αυτός, με τον οποίο, διατηρούσε "παράνομη" σχέση (σε εισαγωγικά, αφού η μοιχεία δεν αποτελεί πλέον αδίκημα), αλλά και οικονομικές δοσοληψίες : κάποια στιγμή, όταν το πράγμα "στράβωσε", το θύμα απείλησε, ότι θα τα πει όλα στη γυναίκα του (και νομίζω πως το έκανε, αν δεν απατώμαι), αλλά απαίτησε και την επιστροφή χρημάτων, που είχε δανείσει !

  Εδώ θέλω να σταθώ λιγάκι, διότι θεωρώ ότι πρέπει να ερευνηθεί ο ρόλος ΚΑΙ της συζύγου, το πως δηλαδή αντέδρασε, όταν έμαθε για αυτή την εξωσυζυγική σχέση : ήταν δικιά της ιδέα να "βγει από τη μέση" η ερωμένη ή του άλλου και αυτή ...απλά συμφώνησε ;

   Από εκεί και μετά, οι δημοσιογράφοι διαρρέουν δήθεν "άλλοθι" που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας : όπως π.χ ότι εθεάθη το αυτοκίνητο του υπόπτου, εκείνη τη μέρα, να κατευθύνεται προς Πελοπόννησο, λες και έχει σημασία που βρισκόταν, εκεί την ώρα, ο ...ηθικός αυτουργός ή λες και φαίνεται από τις κάμερες ποιος οδηγεί !

   Το μόνον σίγουρο είναι πως η υπόθεση αυτή, λόγω της τεράστιας καθυστέρησης, κινδυνεύει να κακοφορμίσει και ότι βλάπτει σοβαρά το κύρος της δικαιοσύνης και κλονίζει την εμπιστοσύνη, που πρέπει να έχει ο πολίτης, σε αυτήν, πως τα εγκλήματα δεν μένουν ατιμώρητα, ειδικά τα τόσο σοβαρά, όπως οι ανθρωποκτονίες...

     

η ποινική ρήτρα ως "νταβατζηλίκι"

   Η έννοια της ποινικής ρήτρας, θεωρώ, πως είναι λίγο-πολύ γνωστή στους περισσότερους, πρόκειται για θεσμό του Αστικού Δικαίου και όχι του ποινικού, όπως παραπλανά ο όρος.

  Αναφέρεται στην "ποινή", συνήθως χρηματική, αλλά όχι πάντα, που πρέπει να πληρώσει, το ένα από τα δύο μέρη μιας σύμβασης, όταν καταστεί υπερήμερος, ως προς την δική του παροχή ή όταν δεν εκπληρώνει τις δικές του υποχρεώσεις (καθόλου ή όπως πρέπει ή όχι έγκαιρα) !

 Ουσιαστικά, πρόκειται για μία αυτοτελή και παρεπόμενη συμφωνία-σύμβαση, που συνέχεται με μία άλλη, την κύρια και απαντάται συχνά, κυρίως σε εργολαβικές συμβάσεις, σε μισθώσεις κλπ.

 Προφανής σκοπός της, είναι να εξαναγκάσει τον αντισυμβαλλόμενο, να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις, που αναλαμβάνει και να "δέσει" την συμφωνία καλύτερα, υπό την απειλή (ουσιαστικά) της ποινικής ρήτρας.

  Αυτή είναι και η διαφορά της, από το λεγόμενο "επιτίμιο μεταμέλειας", που λειτουργεί πρακτικά αντίστροφα, δηλαδή παρέχει στο άλλο μέρος τη δυνατότητα, να "βγει" από μία σύμβαση, πληρώνοντας "κατιτίς", άρα έχει σκοπό να διευκολύνει την έξοδο...

   Οι βασικές προβλέψεις του Νόμου και τα κύρια σημεία της σύμβασης, που καθιερώνει "ποινική ρήτρα" είναι τα εξής :

-Ο υπόχρεος, για να απαλλαγεί, θα πρέπει να ισχυριστεί ότι αδυνατεί να εκπληρώσει, χωρίς δική του υπαιτιότητα.

-Άρα, έχει και το βάρος της σχετικής απόδειξης, ο ενάγων αντίθετα, που ζητάει την ποινική ρήτρα, αρκεί να επικαλεστεί ότι έχει καταπέσει, ότι έχουν εκπληρωθεί οι όροι, για να ενεργοποιηθεί, εφόσον ο άλλος κατέστη υπερήμερος ή δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις, που ανέλαβε.

-Πολύ σημαντικό είναι ότι, για να καταπέσει, δεν χρειάζεται ο δικαιούχος αυτής, να επικαλεστεί ή να αποδείξει κάποια ζημία !

-Πάντως, ανάλογα και με την συμφωνία, που έχει γίνει, αφού αυτή διαμορφώνεται ελεύθερα από τα μέρη, μπορεί να προβλέπεται ότι πέραν της ποινικής ρήτρας, ο οφειλέτης θα υποχρεούται ΚΑΙ σε αποζημίωση.

    Η "ελευθερία" αυτή, ως προς τα ζητήματα της θέσπισης ποινικής ρήτρας, περιορίζεται ρητά, από τον σοφό Νομοθέτη, ως προς το βασικότερο σημείο, που είναι το ύψος της !

   Αν η συμφωνηθείσα ποινική ρήτρα είναι υπέρμετρη και αυτό θα κριθεί σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, με βάση αντικειμενικά κριτήρια, που χρησιμοποιούνται, τότε ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει από το Δικαστήριο, με ένσταση ή και αυτοτελώς, να την περιορίσει στο "προσήκον μέτρο".

   Μια τέτοια περίπτωση, αντιμετώπισα πρόσφατα : συγκεκριμένα, σε πελάτη μου, είχε κάνει αγωγή, η διαχείριση γνωστού εμπορικού κέντρου των Β.Προαστίων, για μη πληρωμή κοινοχρήστων.

   Το παράδοξο της υπόθεσης, είναι ότι ζητούσαν π.χ 2.000 ευρώ, για τα μη πληρωμένα κοινόχρηστα και άλλα 4.000 ευρώ, ως "ποινική ρήτρα", την οποία δήθεν προβλέπει ο Κανονισμός (και ο οποίος μπορεί να μην έχει ψηφιστεί καν από κάποιον ιδιοκτήτη, εννοώ να απέκτησε αργότερα το ακίνητο).

   Με το φτωχό μου μυαλό, θεωρώ, ότι η ποινική αυτή ρήτρα είναι υπέρμετρη : δηλαδή, δεν μπορεί να χρωστάς 100 ευρώ και όταν περάσει η 5ήμερη προσθεσμία πληρωμής, την έκτη μέρα, να χρωστάς 300, δηλαδή ποινική ρήτρα-προσαύξηση 200% !

 Βέβαια, αυτή η φαινομενικά απλή υπόθεση (οφειλή κοινοχρήστων), είχε και πολλά άλλα νομικά "θέματα"...

   Εννοώ ότι το ακίνητο είναι εκμισθωμένο επί πολλά χρόνια και προφανώς η Διαχείριση το γνωρίζει αυτό, ότι δηλαδή με βάση την σύμβαση της μίσθωσης, (καταρχήν) υπόχρεος προς πληρωμή, είναι ο μισθωτής και όχι ο ιδιοκτήτης (άσχετα αν τελικός υπόχρεος είναι αυτός).

  Επομένως, ένα ζήτημα είναι το κατά πόσον, η Διαχείριση, στρέφεται καταχρηστικά ή μη, με αγωγή, εναντίον του ιδιοκτήτη και όχι πρώτα εναντίον του μισθωτή !

    Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, είναι το πως ο ιδιοκτήτης κατέστη υπερήμερος, εννοώ πότε και με ποιον τρόπο αποδεικνύεται ότι έλαβε γνώση για την μη πληρωμή των κοινοχρήστων, από τους ενάγοντες Διαχειριστές, όταν αυτός, δηλαδή ο ιδιοκτήτης, μπορεί να διαμένει σε άλλη γειτονιά ή και σε άλλη πόλη...

  Όταν έχω μισθωμένο το ακίνητο και θεωρώ εύλογα, ότι ο μισθωτής μου, πληρώνει τις υποχρεώσεις του, δεν μπορεί να έρχεσαι μια μέρα, με αγωγή και να μου λες ότι χρωστάει κοινόχρηστα ...ενός έτους και ότι θες και "ποινικές ρήτρες" !

    Για να μην πολυλογώ, η Δίκη δεν έγινε, επειδή ο μισθωτής, μία ημέρα πριν, πλήρωσε 3 χιλιάρικα και οι Διαχειριστές θεώρησαν ότι εξοφλήθηκαν (αφού δεν πήραν τα 6 που ζητούσαν, αλλά πήραν ένα επιπλέον χιλιάρικο, ως νταβατζηλίκι...).

   Τα επιπλέον χρήματα, μάλιστα, τα δικαιολόγησαν ως "έξοδα", όχι ως ποινική ρήτρα, γνωρίζοντας ίσως και οι ίδιοι, ότι η ποινική αυτή ρήτρα, είναι για γέλια (και για κλάματα).

  Και κάπως έτσι, έχασα μια ευκαιρία, να "γλεντήσω" με τις ενστάσεις, που είχα ετοιμάσει και τους Διαχειριστές και τους "εισπράκτορες" δικηγόρους τους (ας ελπίσουμε στο μέλλον, ότι θα μου ξαναδοθεί, χαχα) !

αριστεροί αυταπατεώνες

  Τα δύο βασικά χαρακτηριστικά των, απανταχού της Γης, αριστερών είναι : πρώτον, ότι από τη γέννηση τους μέχρι το θάνατο ζουν σε μια αυταπάτη και δεύτερον (που σχετίζεται με το πρώτο) ότι λόγω της αυταπάτης αυτής, κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, νομίζοντας ότι κοροϊδεύουν τους άλλους !

 Για μένα, όπως έχω πει, ο δικός μου, δηλαδή, ορισμός περί αριστερών, είναι ο εξής : αριστερός, είναι όποιος καταδέχεται να πληρώνεται από το κοινό-δημόσιο ταμείο, χωρίς να παρέχει αντίστοιχης αξίας υπηρεσίες, προς το κοινωνικό σύνολο (πρακτικά δηλαδή όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, από τον τελευταίο μέχρι τον ΠτΔ και φυσικά ΚΑΙ ΟΙ 300 βουλευτές).

 Θέλοντας να δώσω παραδείγματα, για το τι σημαίνει να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, ήθελα να μιλήσω για το περιβόητο, "πέτσινο" και εντελώς απατηλό, "πλεόνασμα", για το οποίο μιλάνε, εσωτερικά και εξωτερικά, αριστερά ντουγάνια.

  Ωστόσο, με πρόλαβαν οι εξελίξεις και δε γίνεται να μην σχολιάσω και την περιβόητη, χθεσινή, "αριστερή" συμφωνία, για το διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους, που συνήφθη μεταξύ αρχιεπισκόπου και μιας αριστερής κυβέρνησης, που εκφράζει το 4% του πληθυσμού και έγινε κυβέρνηση, λόγω τεράστιας αποχής και με το 30% όσων τελικά ψήφισαν...

 Αυτό που ενοχλούσε τους αριστερούς του 4% είναι ότι "πλήρωναν τους παπάδες" και πλέον με τη συμφωνία αυτή, θα ...συνεχίσουν να τους πληρώνουν, αλλά δεν θα ονομάζονται "δημόσιοι υπάλληλοι" οι κληρικοί (δηλαδή ...πιο αυταπατεώνας, πεθαίνεις LOL) !

  Με αυτή την κοροϊδία του εαυτού τους, οι αριστεροί, ελπίζουν παράλληλα να κοροϊδέψουν και τους κουτόφραγκους δανειστές, λέγοντας ότι "να, μειώσαμε κατά 10 χιλιάδες τους Δ.Υ, άρα μπορούμε να προσλάβουμε άλλους τόσους "ημέτερους" (ξανά γέλια, αφού στο τέλος, οι Δ.Υ θα έχουν αυξηθεί κατά 10 χιλιάδες).

  Η μεγαλύτερη αυταπάτη όμως, έχει να κάνει, όπως είπα, με τα περιβόητα, "πέτσινα" πλεονάσματα και τις διανομές (αντι)κοινωνικού μερίσματος, στα τέλη του έτους, ως ...καθρεφτάκια για ιθαγενείς.

 Ενώ το δημόσιο χρέος της χώρας, βαίνει αυξανόμενο, παρά μειούμενο, έχουν το θράσσος, τόσοι οι εγχώριοι, όσο και οι Ευρωπαίοι, αριστεροί αυταπατεώνες, να μιλούν για πλεονάσματα !

  Είναι γνωστό πλέον, πως πετυχαίνουν τα περιβόητα, λογιστικά και όχι πραγματικά, "πλεονάσματα" τους : με το να μην πληρώνει το Κράτος τους ιδιώτες προμηθευτές, να μην πληρώνει συντάξεις και εφάπαξ, που εκκρεμούν και γενικά, να εμφανίζει μόνον τα έσοδα και όχι τις δαπάνες, που θα έπρεπε να είχαν ΉΔΗ γίνει...

  Πέραν αυτού, όμως, που είναι πασιφανές σε όλους (εκτός από τους βλάκες υπαλλήλους, που στέλνουν εδώ για ελέγχους, οι δανειστές), υπάρχουν και έκτακτα γεγονότα, που κάνουν ακόμα και αυτά τα λογιστικά πλεονάσματα ΚΑΠΝΌ !

  Μόνον ο λογαριασμός της πυρκαγιάς στο Μάτι, ανέρχεται σε τουλάχιστον μισό δις ευρώ, αλλά και αυτό δεν είναι τίποτα, μπροστά στο τσουνάμι, από τις αποφάσεις των κρατικοδίαιτων τρωκτικών, που λέγονται διχαστές (ή δικαστές) και ακυρώνουν, εκ των υστέρων, τα Μνημόνια, με βάση τα οποία πληρώνεται ακόμα ο μισθός τους...

  Αν δεχτούμε τις ...αριστερές εκτιμήσεις, ότι το κόστος των αναδρομικών, από δικαστικές αποφάσεις, ανέρχεται σε 11,5 δις ευρώ, καταλαβαίνει και το τελευταίο ντουγάνι, ότι το περιβόητο πλεόνασμα του 3,5% είναι τελικά ...έλλειμμα 7% !

 Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μοίρασμα (αντι)κοινωνικών μερισμάτων, ενώ και η συμφωνηθείσα, νέα, περικοπή των συντάξεων είναι ΜΟΝΌΔΡΟΜΟΣ...

  Ο μόνος λόγος, που η χώρα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να ορθοποδήσει, όπως οι άλλες, μετά από 8 χρόνια Μνημονίων, είναι η αριστερή αυταπάτη και η κοροϊδία του εαυτού τους, στο να μην κάνουν αυτό που πρέπει και είναι προφανές για όλους τους μη αριστερούς, αλλά να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, ότι όλα πάνε καλά, ότι έχουν πλεονάσματα, ότι δεν χρειάζεται μείωση αφορολόγητου και συντάξεων κλπ.

   Διότι, φυσιολογικά και νομοτελειακά, η αυταπάτη, έχει άσχημο τέλος, όσο και να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, η Αλήθεια και η Πραγματικότητα δεν μπορούν να αλλάξουν και έρχονται στην επιφάνεια, με οδυνηρό τρόπο (και δυστυχώς, όχι μόνον για τους αριστερούς αυταπατεώνες, αλλά και για τους υπόλοιπους) !

δικαστές από τα λιντλ...

     Μπορεί να ακούγεται λίγο σκληρός ο τίτλος, όμως εξίσου, αν όχι περισσότερο, σκληρή είναι η δικαστική πραγματικότητα, αυτά που ζούμε, ακούμε και διαβάζουμε, σχεδόν καθημερινά, ως μάχιμοι δικηγόροι !

  Πιθανόν να εντάσσεται και αυτό, στο γενικότερο κλίμα σήψης και ξεπεσμού, που έχει φέρει, η τελευταία, πιο αριστερή από τις προηγούμενες, κυβέρνηση, σε κάθε περίπτωση όμως, η απονομή δικαιοσύνης, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να αφήνεται σε χέρια ανίκανων, ανεπαρκών ή "αγράμματων" δικαστών.

 Αποδεικνύεται συνεχώς, πόσο μεγάλο ψέμα, πόσο μεγάλος μύθος, είναι και το δόγμα "iura novit curia", ότι δηλαδή οι δικαστές ...γνωρίζουν τους Νόμους και τους εφαρμόζουν αυτεπάγγελτα !

  Σε πρόσφατη Δίκη, η Πρόεδρος δεν με άφηνε, στην αγόρευση μου, να αναφέρω σε 2 λεπτά, τις κρίσιμες εφαρμοστέες νομικές διατάξεις, με αυτό το επιχείρημα, ότι δηλαδή "το Δικαστήριο γνωρίζει το Νόμο", ωστόσο το πόσο καλά τον γνωρίζει, φάνηκε (και) από την απόφαση, με την οποία αθώωθηκε, λόγω αμέλειας, ο φυσικός αυτουργός και καταδικάστηκε ο (δήθεν) ηθικός αυτουργός, σε αυτή την πράξη (lol)...

  Δεν είναι μόνον αυτό, βέβαια, όπως είπα, για να φτάσουμε σε αυτή την τραγική απόφαση, είχε προηγηθεί μια διαδικασία, όπου και εκεί, η Πρόεδρος εφάρμοζε ...τη δική της δικονομία (όπως την είχε στο ημιμαθές μυαλό της και όπως ...την βόλευε), έκανε άσχετες και τραγικές ερωτήσεις και γενικά πράγματα, που εκφεύγουν της νομικής επιστήμης και αναφέρονται στην ευφυΐα, την αντίληψη κλπ του μέσου δικαστή.

  Εννοώ ότι δεν αρκεί η καλή νομική κατάρτιση (που ούτε αυτή δεν υπάρχει), για να είσαι καλός δικαστής, χρειάζονται και άλλα, πολλά, πράγματα, σε επίπεδο γνώσεων, εμπειριών κλπ και εδώ ίσως έχει παίξει ρόλο και αυτό, που έχω ξαναπεί, ότι πλέον οι δικαστές δεν απαιτείται να έχουν περάσει πρώτα από δικηγορία, όπως συνέβαινε παλιότερα.

  Σε άλλη, πιο πρόσφατη, Δίκη, ο λίγο "πελαγωμένος" εισαγγελέας (που δεν ήταν και τόσο νέος), ζήτησε να εφαρμοστεί, σε δευτεροβάθμια υπόθεση, άρθρο του ΠΚ, που εφαρμόζεται μόνον στον πρώτο βαθμό, δε γνώριζε δηλαδή το Νόμο (άσχετα αν η πρόταση του, μας συνέφερε, χαχα) !

 Σε υπόθεση απάτης, όπου ο κατηγορούμενος είχε αποζημιώσει πλήρως τους μηνυτές, υπήρξε ντουγάνι δικαστής, που μειοψήφησε στην αναγνώριση ελαφρυντικού...

 Σε τόσο τρανταχτές περιπτώσεις, όπου τα γατάκια οι δικαστές, βγάζουν είτε κόμπλεξ, είτε ασχετοσύνη, είτε κουτοπονηριά κ.ο.κ, φοβάμαι, ειλικρινά, μην "γυρίσουν", κάποια μέρα, τα μυαλά μου και ορμήξω-πηδήξω πάνω στην έδρα και ...καταλήξω στην φυλακή (χαχα) ! 

 Αν συμβαίνουν αυτά, στο μεγαλύτερο Πρωτοδικείο της χώρας, όπου κατά τεκμήριο (γιατί μην ξεχνάμε ότι ζούμε στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, όπου βασιλεύει το λεγόμενο "βύσμα"), τοποθετούνται καλοί δικαστές, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί, τι συμβαίνει, σε άλλα, περιφερειακά, Δικαστήρια...

  Και μην πάτε μακριά, μέχρι τον διπλανό Πειραιά να πάτε, όπου πραγματικά, με αυτά, που ζούμε εκεί, επιβεβαιώνεται ο τίτλος !

 Μην ξεχνάμε επίσης, την πρόσφατη κόντρα εν ενεργεία (;) εισαγγελέως με τέως συνάδελφο της και νυν πολιτικό, με κατηγορίες ότι οι εισαγγελείς λειτουργούν ως "ρασπούτινς" και ασκούν έωλες διώξεις, με τη "λογική" : ας πάνε παρακάτω, να αθωωθούν...

  Προχθές, δέχθηκα κρούση από ένα ακόμα θύμα ποινικής Δίκης-παρωδίας, που δεν αρκούνταν στην έφεση, αλλά ήθελε να μάθει, αν μπορεί να στραφεί προσωπικά, κατά της Προέδρου, με αγωγή κακοδικίας κλπ.

  Δεν ξέρω αν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία, που να φανερώνουν αύξηση των αγωγών κακοδικίας, σίγουρα όμως, οφείλουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, να μεριμνήσουν, ώστε, στα ποινικά τουλάχιστον Δικαστήρια, να δικάζουν ή να ασκούν διώξεις, μόνον οι καλύτεροι, οι μορφωμένοι και κυρίως ...οι Λογικοί !