ντόπινγκ αθλητών : ορισμοί και κυρώσεις !

    Ενόψει της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο, ένα θέμα, που δυστυχώς μοιραία θα έρθει στην επιφάνεια είναι και το ντόπινγκ των αθλητών (ήδη ακούγονται τέτοιες περιπτώσεις), το οποίο συνιστά ποινικό αδίκημα και τιμωρείται ακόμα και σε βαθμό κακουργήματος !
    Το ντόπινγκ ή φαρμακοδιέγερση αθλητών, όπως λέγεται πιο επιστημονικά, τιμωρείται, διότι όπως επί λέξει αναφέρει ο σχετικός ελληνικός Νόμος : "αλλοιώνει τη γνησιότητα του αποτελέσματος και της προσπάθεις των αθλητών, θέτει σε κίνδυνο την υγεία των αθλητών και ιδίως των ανηλίκων και είναι αντίθετο με τις αρχές του ευ αγωνίζεσθαι, του Ολυμπισμού και της ιατρικής ηθικής".
     Ο Νόμος ορίζει αναλυτικά τι συνιστά ντόπινγκ, ποιες είναι οι απαγορευμένες ουσίες και μέθοδοι, ποιοι έχουν ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες καθώς και ποιές είναι οι απαγορευμένες δραστηριότητες, αναφορικά με το ντόπινγκ, διότι δεν είναι μόνον η χρήση, αλλά και η παρασκευή, η εμπορία, διακίνηση, προμήθεια και παρακίνηση σε χρήση κ.ο.κ.
     Υπάρχουν ουσίες που απαγορεύονται πάντα, όπως τα αναβολικά και τα ναρκωτικά, ουσίες που απαγορεύονται ανάλογα με το άθλημα ή την ποσοτική συγκέντρωση, όπως κανναβιδοειδή και κορτικοστεροειδή, καθώς και απαγορευμένες μέθοδοι, όπως η χορήγηση ουσιών, που διογκώνουν το πλάσμα.
     Επιπλέον στο Νόμο ορίζεται η διαδικασία, αλλά και ο τόπος και χρόνος διενέργειας των ελέγχων, οι οποίοι έλεγχοι πρέπει να γίνονται υπό αυστηρές διαδικασίες και με προσοχή, ώστε να εξασφαλίζεται η ακρίβεια και η εγκυρότητα των αποτελεσμάτων και να μη θίγονται άδικα υπολήψεις.
      Πέρα από τις πειθαρχικές παραβάσεις, που προβλέπονται για αθλητές, προπονητές κλπ και φτάνουν από την έγγραφη επίπληξη έως τον ισόβιο αποκλεισμό και τα τσουχτερά πρόστιμα (μέχρι 100.000 και 200.000 ευρώ), εδώ θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά στις ποινικές κυρώσεις :
       -Όποιος χορηγεί σε αθλητή απαγορευμένη ουσία, προκειμένου να βελτιώσει την αγωνιστική του διάθεση, ικανότητα και απόδοση, κατά τη διάρκεια ή ενόψει αγώνων, τιμωρείται με φυλάκιση από 3 έως 5 έτη και με χρηματική ποινή από 25.000 έως 50.000 ευρώ. Στον καταδικασθέντα επιβάλλεται και ισόβια απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος, σχετικού με τον αθλητισμό. Αν τώρα ο υπαίτιος ενεργεί κατ' επάγγελμα ή με σκοπό το κέρδος, επιβάλλεται κάθειρξη από 5 έως 10 έτη !
       -Η χρήση από αθλητή απαγορευμένης ουσίας, τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος, με φυλάκιση από 2 έως 5 χρόνια.
       -Στην πρώτη περίπτωση, αν ο αθλητής είναι ανήλικος, επιβάλλεται κάθειρξη από 10 έως 20 χρόνια !
       -Με τις ίδιες ποινές της πρώτης περίπτωσης τιμωρείται και εκείνος, που κατασκευάζει, εκχυλίζει, αποθηκεύει, διακινεί, εμπορεύεται ή προμηθεύεται απαγορευμένες ουσίες ντόπινγκ, ενώ αν αυτό γίνεται μέσα σε αθλητικές εγκαταστάσεις ή προορίζονται αυτά για ανήλικους, τότε επιβάλλεται κάθειρξη από 10 έως 20 χρόνια, όπως στην προηγούμενη περίπτωση.
        Παράλληλα, προβλέπεται ποινή φυλάκισης από 2 έως 5 χρόνια, για όποιον παρακωλύει τους ελέγχους ντόπινγκ και δήμευση και καταστροφή των απαγορευμένων ουσιών.
        Τα σχετικά κακουργήματα δικάζονται από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, του τόπου τέλεσης, ενώ ρητά ορίζεται ότι ο Νόμος έχει εφαρμογή σε όλους τους Έλληνες αθλητές, ασχέτως αν διαπιστωθεί η παράβαση εντός ή εκτός Ελλάδος.
         Τέλος, ορίζεται ότι εξαγορά ποινής, μπορεί να κάνει μόνον ο αθλητής, που πιάνεται ντοπαρισμένος, ενώ οι λοιποί κατηγορούμενοι (προπονητές, προμηθευτές, ιατροί κλπ), αν δεν έχουν τις προϋποθέσεις της αναστολής, ...πάνε μέσα !

αντίσταση κατά της "Αρχής" : ορισμοί και ποινές

     Ένα αδίκημα, το οποίο ίσως σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα (ή σε "αναρχικούς"), δημιουργεί άσχημους συνειρμούς, είναι και το έγκλημα της αντίστασης, το οποίο ορίζεται ως εξής : "όποιος μεταχειρίζεται βία ή απειλή βίας για να εξαναγκάσει κάποια αρχή ή υπάλληλο να ενεργήσουν πράξη που ανάγεται στα καθήκοντά τους ή να παραλείψουν νόμιμη πράξη, καθώς και όποιος βιαιοπραγεί κατά υπαλλήλου ή προσώπου που έχει προσληφθεί ή άλλου υπαλλήλου που έχει προστρέξει για να τον υποστηρίξει ενώ διαρκεί η νόμιμη ενέργειά του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους (ήτοι από 1 έως 5 χρόνια).
    Έχω υπογραμμίσει τις φράσεις "νόμιμη πράξη" και "νόμιμη ενέργεια", διότι είναι ουσιώδεις και είναι προφανές από τον ορισμό, ότι για να έχουμε αντίσταση, θα πρέπει η ενέργεια του υπαλλήλου να είναι νόμιμη και να ανάγεται στα καθήκοντά του και να μην τα υπερβαίνει.
    Ο υπάλληλος π.χ του ΙΚΑ, που ζητάει από τον επιχειρηματία τα λογιστικά του βιβλία και όχι τις καταστάσεις του προσωπικού, βρίσκεται εκτός των καθηκόντων του και δικαίως μπορεί να τον πετάξει έξω κακήν-κακώς (ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ανάλογες περιπτώσεις).
     Σε κάθε περίπτωση, είναι κρίσιμο να διαπιστωθεί εάν το όργανο ενεργεί, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και εντός της τοπικής και υλικής αρμοδιότητάς του, θα πρέπει λογικά να φέρει διακριτικά ή ταυτότητα και να δηλώνει την ιδιότητά του και βάσει ποιας εντολής ενεργεί, ώστε τυχόν αντίσταση εναντίον του να είναι παράνομη και ελεγκτέα.
    Έτσι π.χ όταν σε σταματάνε για έλεγχο άνδρες, με πολιτικά, που δηλώνουν ότι είναι "της Ασφάλειας", θα πρέπει προφανώς να το αποδεικνύουν, ειδάλλως θεωρώ ότι δεν είναι ..αυτονόητο να υπακούσει κανείς.
    Στην πράξη, η σημαντικότερη και συνηθέστερη μορφή εμφάνισης της αντίστασης έχει να κάνει με την αποτροπή εκτέλεσης της νόμιμης πράξης, παρά με τον εξαναγκασμό σε (νόμιμη) ενέργεια : η πιο διαδεδομένη μορφή αντίστασης είναι όταν ο δράστης προσπαθεί να αποφύγει τη (νόμιμη) σύλληψή του από τα Αστυνομικά όργανα.
    Η βία μπορεί να είναι σωματική ή και ψυχολογική και με την άσκησή της, το έγκλημα θεωρείται τετελεσμένο, δεν απαιτείται επιπλέον δηλαδή να απετράπη τελικά η νόμιμη ενέργεια του οργάνου.
    Μορφές σωματικής βίας ή απειλής βίας, είναι όταν ο δράστης απωθεί ή χτυπά με γροθιές, κλωτσιές κλπ. τον αστυνομικό ή τον ελεγκτή δημόσιας υπηρεσίας κ.ο.κ ή απειλεί με όπλο, μαχαίρι, πυροβολεί εναντίον τους ή στον αέρα κλπ, ενώ μορφή ψυχολογικής βίας, μπορεί να είναι η απειλή ότι θα αυτοκτονήσει, εάν προχωρήσει ο υπάλληλος στην ενέργειά του.
    Η έννοια του υπαλλήλου είναι κάπως ευρεία και μπορεί κάποιος να μην είναι υπάλληλος γενικά, αλλά μόνον για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου, όπως π.χ ο δικαστικός επιμελητής, όταν πάει να εκτελέσει μία απόφαση για κατάσχεση ή έξωση, έχει την ιδιότητα του υπαλλήλου και αν βιαιοπραγήσει κανείς εναντίον του ή τον απειλήσει, προκειμένου να μην ολοκληρώσει το έργο του, διαπράττει αντίσταση.
    Σύμφωνα με τα παραπάνω όμως, αν έρθει ο επιμελητής μέσα στον Αύγουστο, τότε μπορείς να αντισταθείς, διότι η εκτέλεση από 1 έως 31 Αυγούστου απαγορεύεται !
    Ο Νόμος προβλέπει και διακεκριμένες μορφές αντίστασης, όπου το κατώτερο όριο της ποινής ανεβαίνει στα 2 έτη και είναι όταν ο δράστης οπλοφορεί ή φέρει άλλα αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν σωματικές βλάβες, αν έχει καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του (κουκούλες, κράνη) ή αν η αντίσταση διαπράττεται από περισσότερους.
    Το τελικό συμπέρασμα, που βγαίνει, ότι είναι καλύτερο να παραμένει κανείς ψύχραιμος και νηφάλιος, ακόμα και όταν θεωρεί άδικο τον έλεγχο ή την σύλληψή του, διότι η αντίσταση αποτελεί αυτοτελές και ξεχωριστό αδίκημα και θα είναι -αν μη τι άλλο- άδικο, για τον ίδιο, να αθωωθεί για το αδίκημα, για το οποίο συλλαμβάνεται και να ..καταδικαστεί για αντίσταση !
    Εξάλλου, οι αστυνομικοί και λοιποί υπάλληλοι, κάνουν -τις περισσότερες φορές- απλά τη δουλειά τους και είναι κρίμα και για αυτούς να τρώνε ξύλο, να τραυματίζονται ή να σακατεύονται, κάνοντάς την.
     Πάντως, αν κάποιος αντισταθεί-αμυνθεί, θεωρώντας ότι ο υπάλληλος δεν ενεργεί νόμιμα, αυτός ο ισχυρισμός, ονομάζεται "ισχυρισμός νομικής πλάνης" και εναπόκειται στο Δικαστήριο να κρίνει αν αυτή η πλάνη υπήρξε δικαιολογημένη ή όχι (συγγνωστή, όπως λέγεται νομικά).
    

ποιες ποινικές κυρώσεις προβλέπει ο Κ.Ο.Κ

   Τα τελευταία 2 σχεδόν χρόνια, όλα τα ποινικά αδικήματα, που προβλέπονταν στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, έχουν μετατραπεί σε πταίσματα, τα οποία τιμωρούνται με κράτηση έως έξι (6) μήνες και πρόστιμο, μέχρι 3.000 ευρώ.
    Εξακολουθούν όμως, να τιμωρούνται σε βαθμό πλημμελήματος, οι εξής παραβάσεις :
1. Η κατάληψη, με οιοδήποτε μέσο και για οποιονδήποτε λόγο, ολόκληρου ή μέρους του οδοστρώματος των εθνικών, επαρχιακών και δημοτικών ή κοινοτικών οδών. Αν η παράβαση έγινε με πρόθεση, τότε ο υπαίτιος τιμωρείται για "παρακώλυση συγκοινωνιών".
2. Η απομάκρυνση και η μη παροχή βοήθειας στους παθόντες, καθώς και η μη ειδοποίηση της πλησιέστερης Αστυνομικής Αρχής, σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, με νεκρό ή τραυματία, από εκείνον που ενεπλάκη στο ατύχημα, με οιονδήποτε τρόπο, εκτός αν η απομάκρυνση είναι αναγκαία για την περίθαλψη του ίδιου ή των άλλων τραυματιών ή για την ειδοποίηση της Αστυνομίας.
3. Η αλλοίωση, εξαφάνιση ή παραποίηση των αριθμών πλαισίου-κινητήρα του οχήματος και
4. Η κατοχή πλαστής ή παραποιημένης άδειας κυκλοφορίας (τιμωρείται, σύμφωνα με τη διάταξη περί πλαστογραφίας).
    Εξαιρουμένων λοιπών των ως άνω πλημμελημάτων, όλες οι άλλες ποινικές παραβάσεις του ΚΟΚ, συνιστούν πταίσματα και είναι, κατά βάση, οι εξής :
-Η μη τοποθέτηση ή η πλημμελής τοποθέτηση καθώς και η μη έγκαιρη αφαίρεση ειδικής σήμανσης σε οδούς, όπου εκτελούνται εργασίες.
-Η εγκατάσταση σήμανσης, πινακίδας, αφίσας, διαγράμμισης κλπ. από μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο και με τρόπο, που θέτει σε κίνδυνο την κυκλοφορία.
-Η δημιουργία και η χρήση πρόσβασης προς και από αυτοκινητόδρομους και άλλους (κλειστούς) δρόμους ταχείας κυκλοφορίας.
-Η οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών ή φαρμάκων που επηρεάζουν την ικανότητα οδήγησης, καθώς και η οδήγηση υπό την επήρεια οινοπνεύματος, με τις εξής διακρίσεις : αν η ποσότητα του αλκοόλ, είναι άνω του 1,10 γρ/λίτρο αίματος ή άνω των 0,60 χιλιοστών του γραμμαρίου, ανά λίτρο εκπνεόμενου αέρα, αν η μέτρηση γίνεται με αντίστοιχη συσκευή, όπου φυσάς.
-Η μη στάθμευση, η μη ειδοποίηση της Αστυνομίας και η μη παροχή των στοιχείων, εκείνου που ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα (η γνωστή και δυστυχώς συχνή περίπτωση της εγκατάλειψης του σημείου του ατυχήματος).
-Η οδήγηση οχήματος, του οποίου έχει διαταχθεί η ακινητοποίηση, π.χ λόγω φθορών, ακαταλληλότητας κλπ.
-Η πρόκληση φθορών στο οδόστρωμα (με τομές, εκσκαφές κλπ).
-Η διοργάνωση αγώνα, χωρίς την απαιτούμενη ειδική άδεια.
-Η οδήγηση αυτοκινήτου ή μοτοσυκλέτας, χωρίς να υπάρχει άδεια κυκλοφορίας ή εφόσον έχει αφαιρεθεί η άδεια.
-Η μη έκδοση νέας άδειας, σε περίπτωση αλλαγής του κατόχου του οχήματος (μεταβίβαση).
-Η οδήγηση φυσικά αυτοκινήτου, μοτοσυκλέτας ή αγροτικού μηχανήματος, χωρίς την απαιτούμενη άδεια ικανότητας.
-Η παραχώρηση της χρήσης (οδήγησης) σε πρόσωπο, που δε διαθέτει άδεια ή του οποίου η άδεια έχει αφαιρεθεί (για όσο διάστημα διαρκεί η αφαίρεση).
    Εκτός από τα παραπάνω ποινικά αδικήματα (πταίσματα), ο Κ.Ο.Κ προβλέπει, ως γνωστόν και πλήθος διοικητικών προστίμων, στα οποία δεν θα αναφερθούμε εδώ.
    Τέλος, να επαναλάβουμε ότι τα πταίσματα γενικά έχουν έναν επικουρικό χαρακτήρα, που σημαίνει ότι οι σχετικές διατάξεις εφαρμόζονται, εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα, με βάση άλλη διάταξη του ποινικού Κώδικα.

Υ.Γ : Να προσθέσουμε και κάτι, που δεν προβλέπεται στον Κ.Ο.Κ, αλλά έχει άμεση σχέση και αφορά τους γνωστούς και μη εξαιρετέους "παρκαδόρους". Από το 2003 ήδη, προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως 2 έτη, για όποιον απαιτεί ή δέχεται χρήματα από τον ιδιοκτήτη ή κάτοχο οχήματος, για να διευκολύνει τη στάθμευση αυτού σε δημόσιους χώρους. Αν αυτό γίνεται προς διευκόλυνση πελατών καταστήματος ή επιχείρησης, με την ίδια ποινή τιμωρείται ο ιδιοκτήτης και ο υπεύθυνος του καταστήματος ή της επιχείρησης, ενώ προβλέπεται και κλείσιμο της επιχείρησης, για 20 μέρες. Για το κατά πόσον εφαρμόζεται ο σχετικός Νόμος, ο καθένας μπορεί να κρίνει, νομίζω.

τι ΔΕΝ συνιστά απειλή !

   Όταν τσακώνονται δύο (ή περισσότεροι) άνθρωποι, συνηθίζεται να εκτοξεύονται εκατέρωθεν και απειλές (θα σε.., θα σου.. κλπ), εκτός από ύβρεις (γι' αυτό η απειλή κατά κανόνα "πάει πακέτο" με την εξύβριση).
   Ο νομικός ορισμός του εγκλήματος της απειλής είναι ο εξής : όποιος προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία, απειλώντας τον με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση έως 1 έτος ή με χρηματική ποινή.
    Από τον ορισμό αυτό, προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος της απειλής, θα πρέπει ο δράστης να προκάλεσε σε άλλον υπέρμετρο φόβο, απειλώντας τον με επικείμενη άσκηση βίας ή με άλλη παράνομη πράξη, να του δημιουργήσει δηλαδή αίσθημα ανασφάλειας, χωρίς φυσικά και να πραγματοποιήσει τις απειλές, διότι τότε θα μιλούσαμε για άλλο αδίκημα !
    Ο δράστης πρέπει να έχει δόλο, να έχει σκοπό δηλαδή να προκαλέσει τρόμο και ανησυχία με τις απειλές του : οι τελευταίες, δηλ. οι απειλές θα πρέπει να είναι σοβαρές και ικανές -αντικειμενικά- να προκαλέσουν φόβο (στο μέσο άνθρωπο, πάντα) και ο δράστης να γνωρίζει ότι είναι ικανές να προξενήσουν στον άλλον ανασφάλεια και φόβο.
    Θα πρέπει δηλαδή να δημιουργηθεί η εντύπωση στο θύμα, ότι οι απειλές είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν !
    Πάνω σε ένα καυγά, λέγονται διάφορα, ωστόσο κάποιες απειλές, μπορεί να λέγονται "έτσι" και να μην είναι σοβαρές, ούτε να υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθούν : π.χ αν μία γυναίκα πει σε έναν σωματώδη άνδρα ότι "θα σε σπάσω στο ξύλο", θεωρώ ότι ο άνδρας θα γίνει ρεζίλι, αν την πάει στα Δικαστήρια !
    Επίσης, είναι πολύ βασικό η απειλή να αφορά παράνομη πράξη, έτσι αν πω ότι θα σου κάνω μήνυση, δεν είναι απειλή, διότι η κατάθεση μήνυσης είναι νόμιμη πράξη ή αν απειλήσω κάποιον, ο οποίος μου επιτίθεται, βρίσκομαι προφανώς σε άμυνα και δεν συνιστά απειλή η απόκρουση μίας άδικης επίθεσης.
    Σε κάθε περίπτωση, το Δικαστήριο είναι εκείνο, που θα κρίνει, ξεχωριστά για κάθε υπόθεση, αν οι εκτοξευθείσες απειλές ήταν σοβαρές και ικανές να προκαλέσουν στο θύμα, τρόμο και ανησυχία, με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας.
     Έτσι π.χ αν κάποιος πει ότι θα σε σκοτώσω και κρατάει καραμπίνα ή θα σε σφάξω και κραδαίνει το μαχαίρι, είναι βέβαιο αντικειμενικά ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το θύμα έχει τουλάχιστον ανησυχήσει !
     Να πούμε επίσης ότι οι απειλές δεν είναι μόνον λεκτικές, αλλά μπορεί να γίνονται και με νεύματα, νοήματα και άλλες πράξεις (π.χ δείχνοντας το μαχαίρι ή το όπλο που έχω πάνω μου) και να αφορούν όχι μόνον το ίδιο το θύμα, αλλά και την οικογένειά του, τους οικείους του κλπ.
      Το σχετικό έγκλημα περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο του ποινικού Κώδικα, με τίτλο "αδικήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας", διότι το αίσθημα ασφάλειας και η απουσία φόβου και ανησυχίας, είναι θεμελιώδη στοιχεία της έννοιας της ελευθερίας, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και ο καθένας δικαιούται να ζει σε καθεστώς ειρήνης και απουσίας τρόμου για τα έννομα αγαθά, τα δικά του ή των οικείων του !
      Τέλος να πούμε ότι η απειλή είναι έγκλημα, που διώκεται μόνον κατόπιν έγκλησης, έτσι για να τιμωρηθεί ο δράστης-"νταής", θα πρέπει το θύμα να υποβάλει μήνυση (έγκληση), εντός 3 μηνών, από την ημέρα της απείλησης.
     
     
    

δικαίωμα έφεσης και συνέπειες στις ποινικές υποθέσεις

  Κάτι που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι, για να έχει δικαίωμα έφεσης ο καταδικασθείς, θα πρέπει η ποινή του να είναι από ένα όριο και πάνω, ήτοι ότι ορισμένες αποφάσεις είναι ανέκκλητες.
   Όσοι έχουν παρακολουθήσει μάλιστα ποινικές Δίκες, θα έχουν γίνει μάρτυρες της ερώτησης που κάνει ο/η πρόεδρος στον κατηγορούμενο, που βρέθηκε ένοχος και ο οποίος συνήθως δεν έχει δικηγόρο : θέλεις μία ποινή εφέσιμη ή την ελάχιστη ; (!)
   Η άποψή μου βέβαια είναι να μην σπαταλάει κανείς το δικαίωμα της έφεσης, με "δόλωμα" μία μικρότερη ποινή, διότι στο Εφετείο μπορεί να αθωωθεί ή να μειωθεί η ποινή περισσότερο, να αλλάξει ο Νόμος και να απαλλαγεί, να περάσει ο χρόνος της παραγραφής κ.ο.κ. Η εμπειρία διδάσκει ότι η Ζωή, συνήθως, δίνει δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες κλπ) ευκαιρίες, τις οποίες δεν πρέπει να σπαταλάμε, ασυλλόγιστα.
   Τα όρια έφεσης έχουν, λοιπόν, ως εξής : α) Στα πταίσματα, εφόσον η κράτηση υπερβαίνει τις 40 μέρες ή το πρόστιμο είναι πάνω από 1.000 ευρώ β) Στα πλημμελήματα του Μονομελούς Πλημ/κείου, εφόσον η ποινή φυλάκισης είναι πάνω από 3 μήνες ή η χρηματική ποινή πάνω από 2.000 ευρώ γ) Στα πλημμελήματα του Τριμελούς Πλημ/κείου ή Εφετείου, εφόσον η ποινή φυλάκισης υπερβαίνει τους 5 μήνες ή η χρηματική ποινή τα 3.000 ευρώ και δ) Στα κακουργιοδικεία, εφόσον η ποινή φυλάκισης είναι άνω των 3 ετών, για κακούργημα και άνω των 2 ετών, για πλημμέλημα (σε περίπτωση δηλαδή που δικάζουν και πλημμέλημα, λόγω συνάφειας).
   Μπορεί μία ποινή φυλάκισης να είναι κάτω από το όριο της έφεσης, ωστόσο, μετά τη μετατροπή της σε χρήμα, το χρηματικό ποσόν να δικαιολογεί έφεση !
    Σε περίπτωση συρροής εγκλημάτων, η δυνατότητα για έφεση, κρίνεται από τη συνολική ποινή, που επιβλήθηκε και όχι από τις επιμέρους ποινές.
    Εξάλλου η έφεση επεκτείνεται σε όλα τα συναφή εγκλήματα, ακόμα και αν επιτρέπεται για ένα μόνον από αυτά.
    Η σημαντικότερη ασφαλώς συνέπεια της έφεσης είναι η ανασταλτική της δύναμη, που σημαίνει ότι η καταδικαστική απόφαση δεν εκτελείται έως ότου εκδοθεί απόφαση και σε β' βαθμό.
    Για τις ποινές φυλάκισης έως τα 3 έτη η έφεση έχει αυτοδικαίως ανασταλτικό αποτέλεσμα, ενώ για μεγαλύτερες ποινές, αποφασίζει το Δικαστήριο.
    Η εμπρόθεσμη και παραδεκτή άσκηση και όχι η προθεσμία της έφεσης έχουν, όμως, ανασταλτικό αποτέλεσμα !
    Η προθεσμία της έφεσης είναι 10 μέρες, από τη Δίκη, εφόσον ο κατηγορούμενος είναι παρών (προσοχή : ο κατηγορούμενος που παρίσταται με δικηγόρο, κατόπιν σχετικής εξουσιοδότησης, θεωρείται παρών !) ή 10 μέρες από την επίδοση της απόφασης, αν καταδικάστηκε ερήμην (30 μέρες αν μένει στο εξωτερικό ή είναι αγνώστου διαμονής).
     Τα ανωτέρω αφορούν τις αποφάσεις, ωστόσο δικαίωμα έφεσης έχει ο κατηγορούμενος και κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημ/κων, που τον παραπέμπει να δικαστεί για κακούργημα και μόνον για συγκεκριμένους λόγους.
    

αποζημίωση για άδικη κράτηση ή φυλάκιση !

   Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, ελέω καύσωνα, επανερχόμαστε με ένα ενδιαφέρον (για λίγους ωστόσο) νομικό ζήτημα : την περίπτωση της δικαστικής πλάνης, όταν κάποιος δηλαδή κρατείται προσωρινά ή φυλακίζεται και στην συνέχεια αθωώνεται, με την εμφάνιση νέων στοιχείων ή και όχι.
    Στις περιπτώσεις αυτές, που είναι σπάνιες, αλλά συμβαίνουν, ο Νόμος ορίζει ρητά ότι το θύμα της δικαστικής πλάνης, έχει αξίωση αποζημίωσης κατά του Ελληνικού Δημοσίου !
    Πιο αναλυτικά : έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν αποζημίωση α) όσοι προφυλακίστηκαν και εν συνεχεία απαλλάχτηκαν, είτε με βούλευμα, είτε με τη δικαστική απόφαση β) όσοι έμειναν στη φυλακή με δικαστική απόφαση, η οποία ωστόσο σε β' βαθμό ήταν αθωωτική και γ) όσοι κρατήθηκαν ή φυλακίστηκαν και τελικά αθωώθηκαν, κατόπιν επανάληψης της διαδικασίας, με βάση δηλαδή νεότερα στοιχεία, που προέκυψαν στην πορεία.
    Αποζημίωση δικαιούνται ακόμα και αυτοί που έμειναν στη φυλακή περισσότερο χρόνο, απ'όσο καταδικάστηκαν τελικά (π.χ επειδή η απόφαση του Εφετείου μείωσε πολύ την ποινή).
    Μάλιστα, μπορούν να ζητήσουν αποζημίωση ακόμα και εκείνοι, που όντως διέπραξαν το έγκλημα και φυλακίστηκαν, ωστόσο κρίθηκε στη συνέχεια ότι δεν πρέπει να τους επιβληθεί ποινή (π.χ επειδή υπήρχε νόμιμη άμυνα) !
    Εκτός από τον ίδιο τον φυλακισθέντα όμως, αυτοτελή αξίωση αποζημίωσης έχουν και όσοι, βάσει Νόμου, έχουν δικαίωμα διατροφής από εκείνον (κατά βάση δηλαδή τα παιδιά και η σύζυγος).
    Για την υποχρέωση αποζημίωσης του Δημοσίου, οφείλει να αποφανθεί το Δικαστήριο, ύστερα από γραπτή ή προφορική αίτηση εκείνου που αθωώθηκε.
    Το ποσόν της αποζημίωσης ορίζεται στο Νόμο ( για την ακρίβεια τα πλαίσια της αποζημίωσης ) : αυτή κυμαίνεται από 8,80 έως 29 ευρώ, για κάθε ημέρα κράτησης, ανάλογα με την οικονομική και οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου.
    Αν δεν υποβληθεί το αίτημα αποζημίωσης επί τόπου, όταν δηλαδή απαγγέλεται η αθωωτική απόφαση, μπορεί να υποβληθεί και αυτοτελώς, μέσα σε 10 μέρες από τη Δίκη ή από τότε που επιδόθηκε η απαλλακτική απόφαση ή το απαλλακτικό βούλευμα στον κατηγορούμενο.
    Ο δικαιούχος μπορεί να ασκήσει αγωγή και στα αστικά Δικαστήρια, αν αμφισβητεί το ύψος της αποζημίωσης ή εάν αυτή δεν προσδιορίστηκε από το ποινικό Δικαστήριο, ωστόσο και πάλι ισχύουν τα ανωτέρω όρια (8,80 έως 29) και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να γίνει υπέρβαση του ορίου των 29 ευρώ.
     Η σχετική αξίωση παραγράφεται σε 2 χρόνια από τότε που έγινε αμετάκλητη η απόφαση και είναι κληρονομητή.
     Τα όρια αυτά όμως δεν ισχύουν για τα άλλα πρόσωπα (σύζυγο, τέκνα) και έτσι αυτοί μπορούν να ζητήσουν μεγαλύτερη αποζημίωση, στα πολιτικά Δικαστήρια.
     Οι διατάξεις αυτές, έχουν εφαρμογή και στα στρατιωτικά Δικαστήρια και σε αλλοδαπούς (για ποιο λόγο έπρεπε να ορίζεται αυτό ρητά και να μην είναι αυτονόητο, είναι άξιο απορίας, ειδικά από τη στιγμή που οι αλλοδαποί είναι τα κατεξοχήν θύματα της δικαστικής πλάνης (ή και ..πλεκτάνης), επειδή δεν γνωρίζουν καλά τη γλώσσα, ούτε τα δικαιώματά τους, δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε "καλούς" δικηγόρους και συνήθως αποτελούν τα μαύρα πρόβατα, στα οποία φορτώνται όλα τα εγκλήματα από τους δικούς μας, τους πονηρούς, που κατονομάζουν ως υπαίτιο "τον Αλβανό" ή το "μαύρο"). 

ο ισχυρός κλονισμός του γάμου ως αιτία για διαζύγιο

    Εκτός από τα συναινετικά διαζύγια, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις (π.χ όταν οι σύζυγοι δεν συμφωνούν ή δε μένουν μαζί για χρόνια κλπ), όπου το διαζύγιο εκδίδεται, κατόπιν αγωγής, με δικαστική απόφαση, με αντιδικία δηλαδή, η οποία πολλές φορές έχει σκληρό χαρακτήρα και ακούγονται στο Δικαστήριο πράγματα τραγελαφικά !
    Για να λυθεί από το Δικαστήριο ο γάμος, θα πρέπει να αποδειχτεί ότι έχει επέλθει ο ισχυρός κλονισμός του : εννοώντας, με αυτό, ότι από λόγους, που αφορούν είτε μόνον τον ένα ή και τους δύο συζύγους, η έγγαμη συμβίωση καθίσταται πλέον αφόρητη.
    Ο Νομοθέτης, για να διευκολύνει τη διάλυση "τελειωμένων" γάμων, έχει θεσπίσει το αμάχητο τεκμήριο, ότι υφίσταται κλονισμός και λύεται ο γάμος, εφόσον οι σύζυγοι είναι σε συνεχή διάσταση για τουλάχιστον δύο (2) χρόνια (από 4 που ήταν παλιότερα).
   Αναφορικά με τα ενδιαφέροντα νομικά δεδομένα, αυτών των υποθέσεων, θα πρέπει να γίνουν οι εξής παρατηρήσεις :
-Η έννοια της διάστασης έχει τόσο φυσική, όσο και ψυχική παράμετρο, με την έννοια, όπως έχει κριθεί από Δικαστήρια, ότι οι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση, παρά το γεγονός ότι τυπικά μπορεί να μένουν στο ίδιο σπίτι (αλλά σε διαφορετικά δωμάτια).
-Κρίσιμος χρόνος, για την πιστοποίηση της διετίας, είναι ο χρόνος συζήτησης της αγωγής και όχι ο χρόνος κατάθεσής της.
-Αν αποδειχτεί (συνεχής) διετής διάσταση, το Δικαστήριο απαγγέλλει τη λύση του γάμου, χωρίς να χρειάζεται να εξετάσει τίποτε άλλο !
-Μπορεί ως λόγος κλονισμού να προταθεί η διετής διάσταση και επικουρικά, εφόσον δεν αποδειχθεί, άλλα κλονιστικά γεγονότα.
-Κλονιστικά γεγονότα δεν καθορίζονται φυσικά εκ των προτέρων και ο καθένας μπορεί να φανταστεί ποια μπορεί να είναι : ενδεικτικά να αναφέρουμε την απιστία, βιαιοπραγία, έλλειψη ενδιαφέροντος και στοργής, συνεχείς έριδες και διαφωνίες, απουσία σεξουαλικών επαφών κ.ο.κ. Το μόνο που απαιτείται, είναι τα γεγονότα αυτά να είναι τόσο σημαντικά, σε έκταση και ένταση, ώστε να καθίσταται αφόρητη η κατάσταση και η συνέχιση της συμβίωσης.
-Δεν μπορεί να ζητήσει διαζύγιο ο ένας σύζυγος, επικαλούμενος αποκλειστικά δική του υπαιτιότητα, αλλά μόνον υπαιτιότητα του άλλου ή και των δύο ! Συμβαίνει μάλιστα, να ασκούν παράλληλα οι σύζυγοι διαφορετικές αγωγές, να απορρίπτεται η μία και να γίνεται δεκτή η άλλη ! Μπορεί όμως να ζητήσει, αν υπάρχει 2ετής διάσταση, ακόμα και αν ευθύνεται αυτός και μένει π.χ με την ερωμένη του !
-Η υπαιτιότητα πάντως δεν είναι κάτι που αφορά το Δικαστήριο, ούτε έχει σημασία ποιος ευθύνεται ή ποιος ευθύνεται περισσότερο. Αντικείμενο της Δίκης είναι μόνον η λύση του γάμου, η οποία και απαγγέλεται εφόσον αποδειχτεί ισχυρός κλονισμός.
-Επειδή μπορεί ο ένας σύζυγος να είναι αλλοδαπός, να πούμε ότι τα ελληνικά Δικαστήρια είναι αρμόδια και το ελληνικό δίκαιο εφαρμοστέο, εφόσον είχαν κοινή κατοικία ή έστω διαμονή στην Ελλάδα.
-Ο εναγόμενος/η μπορεί θεωρητικά να προβάλει ένσταση καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος, ωστόσο κάτι τέτοιο -πρακτικά- είναι πολύ δύσκολο να γίνει δεκτό.
-Επίσης, πολύ δύσκολο είναι να γίνει δεκτή αγωγή αποζημίωσης του ενός συζύγου (αυτού που δεν φταίει κατά βάση) κατά του άλλου, διότι : από τη φύση του, το διαζύγιο προκαλεί πόνο και έχει άσχημες συνέπειες, ακόμα και αν ο ένας από τους δύο είναι εντελώς άπορος ή άρρωστος ή υπερήλικος, εκτός αν συντρέχουν πολύ ειδικές περιστάσεις και η ψυχική δοκιμασία είναι πιο έντονη. Άλλωστε, προϋπόθεση της ηθικής βλάβης είναι η αδικοπραξία, η οποία είναι δύσκολο να διαγνωστεί, ότι δηλαδή ο άλλος σύζυγος ενήργησε παράνομα και υπαίτια, από τη στιγμή μάλιστα που η μοιχεία καταργήθηκε, ως ποινικό αδίκημα (κακώς κατά τη γνώμη μου).

επειδή και ο Στέλιος Ρόκκος θέλει τη μήνυσή του, θα την έχει !

    Θα διαβάσατε πιθανόν και εσείς τις εμετικές δηλώσεις, που έκανε ο τραγουδιστής Στέλιος Ρόκκος, σε περιοδικό και οι οποίες αναπαρήχθησαν από πολλά sites :
    ούτε λίγο, ούτε πολύ, παραδέχτηκε ότι θα του άρεσε ο γιος του να καπνίζει χασίς και ότι στενοχωρήθηκε που του είπε ότι δεν του άρεσε, αφότου το δοκίμασε !
   Επίσης δήλωσε ευθαρσώς ότι έχει καπνίσει ο ίδιος ..ένα τσουβάλι μαριχουάνα και ότι δεν το θεωρεί ναρκωτικό το χασίς, διότι δεν προκαλεί εθισμό και παράλληλα χαρακτήρισε ..ηλίθιους, όσους το θεωρούν ναρκωτικό και ότι μας έχει γραμμένους στα απ'αυτά του (το πόσο μεγάλα είναι, θα φανεί στο Δικαστήριο) !
    Είναι 2 φορές λυπηρό ότι αυτές οι δηλώσεις έγιναν από έναν άνθρωπο με 4 παιδιά (και ..καμία γυναίκα), ο οποίος είναι προβεβλημένος καλλιτέχνης και πιθανόν "πρότυπο" για πολλούς και άλλο τόσο, που κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος, σα να μην έγινε τίποτε !
    Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι κάνουν οι Εισαγγελείς ; δεν ενημερώνονται, δε διαβάζουν ειδήσεις στο διαδίκτυο ; γιατί δεν υπήρξε αυτεπάγγελτη δίωξη ;
    Σε κάθε περίπτωση, θα καταθέσω μήνυση εναντίον του, διότι δεν μπορεί να ισοπεδωθούν όλα σε αυτή τη Χώρα, να λέγονται και να γράφονται αυτά τα αίσχη και κανείς να μην κάνει τίποτε (εκτός από το να ..σχολιάζει την "είδηση"). Τόσο αποχαυνωμένοι έχουμε γίνει ; !
    Δεν είμαι Εισαγγελέας, ούτε τιμητής των πάντων, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να γίνονται και τα αυτονόητα, αυτά που όφειλαν να είχαν κάνει οι Εισαγγελείς, οι ενώσεις κατά των ναρκωτικών (αν υπάρχουν), οι γονείς παιδιών που χάθηκαν από τα ναρκωτικά κ.ο.κ.
     Θα πληρώσω το 100ρικο της μήνυσης από το υστέρημά μου, διότι δεν ανέχομαι να μας εμπαίζει έτσι ο κύριο Ρόκκος, να εγκληματεί με τρόπο προκλητικό και δημόσιο και να κάνουμε ότι δεν τρέχει τίποτε.
      Το σχετικό αδίκημα, της πρόκλησης σε χρήση και διαφήμισης της χρήσης ναρκωτικών, είναι βασικά πλημμέλημα, αλλά θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί και κακούργημα, υπό προϋποθέσεις (αυτό είναι δουλειά του Εισαγγελέα, που θα εξετάσει τη μήνυση).
       Αν πάει για κακούργημα (το πιθανότερο είναι πως όχι), τότε ίσως αποδειχτεί προφητικό το τελευταίο του σουξέ, με τίτλο "είμαι δικός σου" και να το τραγουδήσει στο δεσμοφύλακα, όταν περάσει το κατώφλι της φυλακής !


Υ.Γ αν θέλει κάποιος να συμμετάσχει ή να μπει το όνομά του στη μήνυση, ας επικοινωνήσει μαζί μου, αλλά σύντομα !

προ-φυλάκιση και ..απo-φυλάκιση : τι ισχύει

  Θα έχετε παρατηρήσει ότι, οι έννοιες "προφυλάκιση" (το ορθό είναι, ως γνωστόν, "προσωρινή κράτηση") και "αποφυλάκιση", ακούγονται στα δελτία ειδήσεων σχεδόν καθημερινά, αφενός διότι μπαίνουν στη φυλακή και αρκετοί "επώνυμοι" συμπολίτες μας και αφετέρου επειδή, δόξα τον αντι-Θεό, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα κακούργοι και εγκληματίες !
   Η προφυλάκιση διατάσσεται με διάταξη (ένταλμα) του ανακριτή, αμέσως μετά την απολογία του κατηγορούμενου και αφού πρώτα υπάρξει η σύμφωνη γραπτή γνώμη του Εισαγγελέα, ο οποίος προηγουμένως ακούει τον κατηγορούμενο και το συνήγορό του. Αν υπάρξει διαφωνία μεταξύ τους, αποφασίζει, ως γνωστόν, το (τριμελές) συμβούλιο πλημμελειοδικών.
   Προσωρινή κράτηση διατάσσεται στα σοβαρά εγκλήματα, ήτοι σε κακουργήματα και ιδίως αν ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής ή ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να επιβληθεί αυτή και στο πλημμέλημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, κατά συρροή.
    Ένταλμα προσωρινής κράτησης εκδίδεται-και εδώ χρειάζεται προσοχή-και όταν ο κατηγορούμενος παραβιάζει τους περιοριστικούς όρους, που του είχαν επιβληθεί (π.χ εμφάνιση σε Αστυνομικό τμήμα).
    Κατά του εντάλματος προφυλάκισης, μπορεί ο κατηγορούμενος να προσφύγει, εντός 5 ημερών, στο συμβούλιο πλημ/κων, το οποίο και αποφασίζει οριστικά. Να σημειωθεί ότι η προσφυγή δεν αναστέλει την κράτηση και ότι δεν επιτρέπεται, όταν η προφυλάκιση διατάχθηκε από το συμβούλιο, κατόπιν διαφωνίας ανακριτή και Εισαγγελέα.
   Επίσης, μπορεί να προσφύγει απευθείας και στον ίδιο τον ανακριτή, ζητώντας να του επιβληθούν μόνον περιοριστικοί όροι και αν απορριφθεί το αίτημά του, να προσφύγει μετά, εντός 5 ημερών, στο συμβούλιο. Ακόμα και ο ίδιος ο ανακριτής, μπορεί να άρει την προφυλάκιση, αν στην πορεία της ανάκρισης, κρίνει αλλιώς !
    Η μέγιστη διάρκεια της προσωρινής κράτησης είναι ένα (1) έτος και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να παραταθεί για άλλους 6 μήνες, είτε με αιτιολογημένο βούλευμα, είτε με απόφαση του Δικαστηρίου, αν άρχισε η Δίκη. Η ρύθμιση αυτή δικαιολογείται από τη φύση της κράτησης, που είναι προσωρινή, διότι ο κατηγορούμενος κρατείται μόνον με ενδείξεις ενοχής και δεν έχει δικαστεί ακόμα !
     Σε κάθε περίπτωση, όταν συμπληρωθούν έξι μήνες, στο κακούργημα και τρεις μήνες, στο πλημμέλημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, κατα συρροή, οφείλει το δικαστικό συμβούλιο (αυτεπάγγελτα) να αποφανθεί, αιτιολογημένα, αν θα συνεχιστεί ή όχι η προφυλάκιση και αν δεν αποφανθεί εντός 30 ημερών, ο κατηγορούμενος ..απολύεται από τις φυλακές.
     Αν έχει εκδοθεί βούλευμα, που παραπέμπει τον κατηγορούμενο να δικαστεί, αρμόδιο για τα ζητήματα της συνέχισης ή μη της προφυλάκισης, είναι πλέον το (τριμελές) Συμβούλιο Εφετών, διότι τα κακουργήματα δικάζονται, σε πρώτο βαθμό, από Εφετεία (κακουργημάτων).
     Γενικά, ο θεσμός της προφυλάκισης συνιστά μία εξαίρεση, από τον κανόνα ότι κανείς δεν φυλακίζεται, χωρίς να έχει προηγηθεί μία (δίκαιη) Δίκη, όπως προβλέπει ο κώδικας ποινικής δικονομίας, με δημοσιότητα και όλες τις άλλες εγγυήσεις του Νόμου.
     Αποβλέπει στο να εξασφαλίσει την παρουσία του κατηγορούμενου στο Δικαστήριο, ότι δεν θα προσπαθήσει δηλαδή να διαφύγει, αλλά και στο να προστατεύσει την κοινωνία, από επικίνδυνους κακοποιούς, η θέση των οποίων είναι, ούτως ή άλλως, ..στη φυλακή.


Υ.Γ δεν υπάρχει περιορισμός στο πόσες αιτήσεις αποφυλάκισης, θα υποβάλει ο προσωρινά κρατούμενος, θεωρητικά μπορεί να υποβάλει όσες θέλει, επικαλούμενος νέα στοιχεία, προβλήματα υγείας κ.ο.κ

ο εμπρησμός : ορισμοί και ποινές

   Το έγκλημα του εμπρησμού, το οποίο δυστυχώς τους καλοκαιρινούς μήνες βρίσκεται σε έξαρση, ανήκει στα λεγόμενα "κοινώς επικίνδυνα εγκλήματα", σε εκείνα δηλαδή που εκ φύσεως είναι επικίνδυνα και απειλούν αόριστο αριθμό πραγμάτων και προσώπων, διότι το πυρ (ένα από τα 3 γνωστά δεινά) έχει την τάση εξάπλωσης και καταστροφής των πάντων στο πέρασμά του.
   Ο εμπρησμός, όταν τελείται με πρόθεση (δόλο), τιμωρείται ως εξής : α) με φυλάκιση 2 έως 5 ετών, αν από τη φωτιά απειλούνται υλικά πράγματα β) με κάθειρξη 5 έως 20 ετών, αν απειληθεί άνθρωπος και γ) με ισόβια κάθειρξη ή κάθειρξη 10 έως 20 έτη, αν επέλθει θάνατος.
   Ειδικά σε όσους βάζουν φωτιά σε δάσος ή δασική ή και αναδασωτέα έκταση, προβλέπεται ποινή κάθειρξης από 5 έως 10 έτη και χρηματική ποινή από 15.000 έως 147.000 ευρώ, αλλά αν η φωτιά πάρει μεγάλη έκταση, η ποινή μπορεί να φτάσει και τα 20 έτη.
   Ο εμπρησμός από αμέλεια, τιμωρείται με φυλάκιση, έτσι γενικά, προβλέπεται δηλαδή ένα μεγάλο έυρος ποινής, με ανώτατο όριο φυσικά τα 5 έτη, που είναι και το μάξιμουμ της φυλάκισης.
   Αν ο εμπρησμός από αμέλεια αφορά σε δασική έκταση, τότε η ελάχιστη ποινή ανεβαίνει στα 2 έτη, ενώ προβλέπεται και χρηματική ποινή από 2.900 έως 29.000 ευρώ και παράλληλα ότι η ποινή δεν μπορεί να εξαγοραστεί !
   Σχετικά με το αδίκημα του εμπρησμού, πρέπει να γίνουν οι εξής χρήσιμες, γενικές παρατηρήσεις :
-Για να μιλάμε για εμπρησμό, θα πρέπει η πυρκαγιά που προκλήθηκε, να είναι σημαντική, να έχει ένταση και έκταση μεγάλη και κυρίως τάσεις εξάπλωσης και να μην είναι εύκολη η κατάσβεσή της.
-Ο εμπρησμός από αμέλεια, μπορεί να προκληθεί με πολλούς τρόπους και μάλιστα μετά από καιρό π.χ όταν ο ηλεκτρολόγος δεν συνδέει σωστά την εγκατάσταση σε οικία και παίρνει φωτιά από βραχυκύκλωμα ή όταν ο τεχνίτης που έφτιαξε το τζάκι, δεν κάνει σωστή δουλειά και παίρνει φωτιά η σκεπή. Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις είναι βέβαια, όταν η νοικοκυρά αφήνει το ¨μάτι¨ της κουζίνας αναμμένο, όταν κάποιος πετάει αναμμένο τσιγάρο ή όταν κάνει εργασίες συγκόλλησης ή τροχού στην ύπαιθρο. Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να διαγνωστεί από το Δικαστήριο, ότι η φωτιά οφείλεται σε έλλειψη της δέουσας προσοχής και σύνεσης, που όφειλε να δείξει ο μέσος συνετός και λογικός άνθρωπος.
-Τέλος και πιο σημαντικό, ο Νόμος παρέχει ένα "παράθυρο" στο δράστη του εμπρησμού εξ αμελείας να αθωωθεί, όταν : σβήσει ο ίδιος την πυρκαγιά ή εφόσον ειδοποιήσει γρήγορα και έγκαιρα την πυροσβεστική και γενικά βοηθήσει στην καταστολή της.

απλή και δόλια χρεοκοπία : ορισμοί και ποινές

  Η χρεοκοπία ή χρεωκοπία είναι μία έννοια, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, είναι μονίμως επίκαιρη, για τους γνωστούς λόγους και συνδέεται στενά με την έννοια της πτώχευσης.
  Παράλληλα όμως, συνιστά και ποινικό αδίκημα, ήτοι πλημμέλημα, που διακρίνεται σε απλή και δόλια και τιμωρείται ως εξής : η μεν απλή, με φυλάκιση "το πολύ" δύο (2) ετών, η δε δόλια με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηματική ποινή, δηλαδή από 2 έως 5.
  Δόλια χρεοκοπία διαπράττει, όποιος, κατά την ύποπτη περίοδο, τουτέστιν από την ημέρα παύσης πληρωμών έως την αναγγελία της πτώχευσης ή και έξι μήνες πριν ή μετά την πτώχευση οποτεδήποτε :
-εξαφανίζει ή παρασιωπά περιουσιακά στοιχεία, που ανήκουν στην πτωχευτική περιουσία
-καταρτίζει ριψοκίνδυνες ή ζημιογόνες ή κερδοσκοπικές δικαιοπραξίες, πάσης φύσεως ή διαθέτει υπερβολικά ποσά σε ..παίγνια, στοιχήματα κλπ
-πουλάει σε τιμές υποδεέστερες του κόστους, κατά παράβαση των κανόνων της συνετής οικονομικής διαχείρισης
-παριστάνει ψευδώς ότι χρωστάει ή αναγνωρίζει ανύπαρκτα χρέη προς τρίτους
-δεν τηρεί καθόλου ή τηρεί τα προβλεπόμενα βιβλία, με τρόπο που καθίσταται δυσχερής η διαπίστωση της κατάστασης της περιουσίας του
-εξαφανίζει, καταστρέφει, αποκρύπτει και γενικά 'πειράζει" τα εμπορικά του βιβλία
-παραλείπει τη σύνταξη ισολογισμών ή το κάνει με τρόπο που δεν απεικονίζει την πραγματική κατάσταση
-ελαττώνει την περιουσία του με άλλον τρόπο ή αποκρύπτει τις αληθινές σχέσεις του (σε ποιον χρωστάει, από ποιον έχει λαμβάνειν κλπ).
   Με τις ίδιες ποινές, της δόλια χροκοπίας, τιμωρείται και όποιος, με κάποιον από τους ανωτέρω τρόπους, προκάλεσε την παύση των πληρωμών του.
   Η απλή χρεοκοπία συνίσταται στην, εξ αμελείας, μη σωστή τήρηση των εμπορικών βιβλίων ή στη λανθασμένη σύνταξη ισολογισμού ή απογραφής.
     Η απλή και δόλια χρεοκοπία διώκονται μόνον εφόσον κηρυχθεί η πτώχευση με δικαστική απόφαση ή εάν δεν κηρυχθεί αυτή, για το μοναδικό λόγο ότι η πτωχευτική περιουσία δεν επαρκεί ούτε ..για τα έξοδα της διαδικασίας.
       Με φυλάκιση έως 2 ετών και χρηματική ποινή, τιμωρείται και εκείνος που ενώ είναι σε κατάσταση παύσης πληρωμών ή ένα βήμα πριν, ικανοποιεί έναν πιστωτή, ευνοώντας έτσι προνομιακά αυτόν και βλάπτοντας τους λοιπούς !
     Με φυλάκιση από 2 έως 5 έτη και χρηματική ποινή, τιμωρείται και ο τρίτος, που "διευκολύνει" τον πτωχό να αποκρύψει περιουσιακά στοιχεία, με σκοπό να βλάψουν τους πιστωτές (εν γνώσει εννοείται του τρίτου ότι επίκειται πτώχευση).
     Τέλος, προβλέπεται ότι τιμωρούνται, κατά τις διατάξεις περί κλοπής ή υπεξαίρεσης, η σύζυγος, τα παιδιά, οι γονείς και άλλοι συγγενείς του πτωχού, εφόσον αφαιρούν πράγματα από την πτωχευτική περιουσία, χωρίς συνεννόηση με τον οφειλέτη.
     Να σημειωθεί ότι δράστης των σχετικών εγκλημάτων είναι ο πτωχεύσας, στην περίπτωση ατομικής επιχείρησης, ενώ στην περίπτωση εταιρίας, ο νόμιμος εκπρόσωπος ή διαχειριστής τους !

    Τα μέλη της διοίκησης νομικού προσώπου ελέγχονται για δόλια χρεοκοπία και εφόσον έλαβαν προκαταβολές ανώτερες από αυτές, που προβλέπει το καταστατικό.

stop στα ανα(ν)δρομικά των βο(υ)λευτών

   Η είδηση ότι η ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, απέρριψε τις προσφυγές τέως βουλευτών (καμιά 500ρια ήταν), με τις οποίες ζητούσαν -αναδρομικά- αμοιβές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ασφαλώς συγκαταλέγεται στις ευχάριστες και οφείλουμε να επικροτήσουμε την απόφαση !
   Βέβαια, πρόκειται για μία απόφαση, η οποία, αν τη δει κανείς καθαρά νομικά, είναι ..άδικη, ωστόσο την επικροτούμε, διότι συμπλέει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα και είναι από τις περιπτώσεις όπου κυριολεκτικά ισχύει το ρητό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".
   Οι δικαστές, ενεργώντας περισσότερο στη βάση της σκοπιμότητας (να μην προκαλέσουν την κοινωνία, δίνοντας 200 και 300 χιλιάδες ευρώ στα πλούσια γεροντάκια, την ώρα που ο κόσμος -κυριολεκτικά- πεινάει) και της αναγκαιότητας (άδεια κρατικά ταμεία), κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα, το οποίο δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί δίκαιο, έστω και αν -εφαρμόζοντας κατά γράμμα το Νόμο- θα είχαν καταλήξει στο αντίθετο αποτέλεσμα !
   Πιστεύω ότι -υποσυνείδητα ή και όχι- οι δικαστές θέλησαν, τρόπον τινά, να "πάρουν το αίμα τους πίσω", από τους βουλευτές και γενικά τη νομοθετική εξουσία, που μείωσε τις αποδοχές τους (είναι δική μου εκτίμηση).
   Σε κάθε περίπτωση, προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αναδρομικά που έλαβαν οι ίδιοι και οι συνάδερφοί τους, με -ας μου επιτραπεί- αστείες δικαιολογίες, του τύπου, ότι οι δικαστές είχαν αυξημένες υποχρεώσεις, λόγω ...Ολυμπιακών Αγώνων !
   Παρ'όλα αυτά, η απόφαση, ξαναλέμε, είναι ορθή, κινείται προς την σωστή κατεύθυνση και πρέπει να αποτελέσει αφορμή, για να αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ της διαφθοράς, της διαπλοκής και του παραλογισμού, που οδήγησαν τη Χώρα στον πάτο.
   Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, στη νομοθεσία του οποίου να προβλέπεται ότι αν αυξηθεί ο μισθός κάποιου, θα πρέπει αυτοδίκαια να αυξηθεί ο μισθός και κάποιου άλλου ή άλλων... .
    Τέλος, θα ήθελα να απευθυνθώ, με την ιδιότητα ενός νέου επιστήμονα, που βλέπει το μέλλον του κατεστραμμένο, από όσους κυβέρνησαν ή υπήρξαν βουλευτές τα τελευταία 30 χρόνια, στους προσφεύγοντες, που ζητούσαν τα αναδρομικά :
1. είστε άθλιοι και απατεώνες, διότι βγαίνατε δημόσια ορισμένοι και λέγατε ότι είχατε παραιτηθεί από τις απαιτήσεις σας, ενώ κάτι τέτοιο δεν ίσχυε..
2. είναι ντροπή τουλάχιστον και όνειδος, να ζητάς 200 και 300 χιλιάρικα αναδρομικά, όταν οι άνθρωποι αυτοκτονούν, λόγω χρεών, πάνε σε συσσίτια, για να φάνε, μαθητές λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία κ.ο.κ
3. παίρνετε ήδη παχυλές συντάξεις (ακόμα και με μία θητεία !), αμοιβόσασταν υπέρ του δεόντος ικανοποιητικά ως βουλευτές, έχετε εξασφαλίσει ήδη παιδιά και εγγόνια, ποιος ο λόγος να εξασφαλίσετε και τα δισέγγονα ; αφήστε τα να δουλέψουν, δεν είναι ντροπή η δουλειά !
4. τέλος, επειδή πλησιάζετε τη δύση του βίου σας, θα σας προέτρεπα -ταπεινά- να αφήσετε τα ευρώ και να κοιτάξετε να σώσετε την ψυχή σας, διότι αυτό είναι που μετράει.
   Ας ελπίσουμε, με αφορμή αυτήν τη σημαντική απόφαση, να αρχίσει να κλείνει ο κύκλος της αλόγιστης και παράλογης κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, να κοπούν ανώφελα και σπάταλα προνόμια βουλευτών και άλλων κρατικών λειτουργών, διότι σε μια κοινωνία, όπου οι πολλοί πεινάνε και ορισμένοι -λίγοι-"έξυπνοι" ευημερούν, η έκρηξη (βλ. εμφύλιος) είναι θέμα χρόνου, όπως φάνηκε πρόσφατα σε Αίγυπτο και Λιβύη (και σύντομα στη Συρία).

είναι αντισυνταγματικές οι μειώσεις μισθών ;

   Το ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί και ως εξής : "Το άλλο, με τον Τοτό, το ξέρετε ;", διότι κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ειλικρινά ότι μία απόφαση Ειρηνοδικείου, θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα το Μνημόνιο και όσα έγιναν στην Ελλάδα, τα τελευταία 2,5 χρόνια !!
   Η είδηση-βόμβα, ότι το Ειρηνοδικείο Αθηνών έκρινε παράνομες, αντισυνταγματικές και αντικείμενες σε Διεθνείς Συμβάσεις τις μειώσεις μισθών σε υπαλλήλους του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, έσκασε κυριολεκτικά ως κεραυνός εν αιθρία και δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να (μην) τη σχολιάσω.
   Ο/η συγκεκριμένος/η Ειρηνοδίκης, θεωρώ ότι, από μη ταπεινά σίγουρα κίνητρα ορμώμενος/η (αν και στο βάθος του μυαλού σίγουρα υπάρχει η ελπίδα ότι μπορεί κάτι να γίνει και με το δικό του/της-μειωμένο-μισθό), είδε τη συγκεκριμένη υπόθεση, ως ευκαιρία να γίνει -τρόπον τινά- ήρωας και να γράψει το όνομά του/της στην Ιστορία, με χρυσά γράμματα..
   Φοβάμαι ότι το μόνον που θα "εισπράξει" είναι μία μετάθεση ..προς Διδυμότειχο-Ορεστιάδα μεριά !
   Να διευκρινίσω ότι στο Διδυμότειχο, έκανα ένα μεγάλο μέρος της στρατιωτικής θητείας μου και το θεωρώ (τον Έβρο γενικότερα) ένα υπέροχο μέρος, γεμάτο φυσικές ομορφιές και κυρίως -ζωντανές- ιστορικές μνήμες, με πλήθος μνημείων (ιστορικών, θρησκευτικών κλπ), που δίνουν με μοναδικό τρόπο, την αίσθηση της ιστορικής συνέχειας και όσων είχαν συμβεί εκεί παλιά.
    Επί της υπόθεσης λοιπόν και σύμφωνα με τα όσα -ελάχιστα- διέρρευσαν από το ρεπορτάζ, φοβάμαι ότι ο δικαστής έπεσε στην παγίδα να ..ξεχάσει τη διάκριση των εξουσιών και να φτάσει στα όρια της άσκησης οικονομικής πολιτικής (!), μιλώντας για αντίστοιχες μειώσεις, που θα έπρεπε να γίνουν σε φόρους, τιμές προϊόντων κλπ (και άσχετα αν έχει δίκιο ή όχι !).
    (Να πως εδώ ότι δε συμφωνώ ότι πρέπει να γνωρίζεις ..όλη τη δικογραφία, για να κρίνεις μία δικαστική απόφαση.)
    Η γνώμη μου λοιπόν είναι η εξής : Οι μειώσεις μισθών είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες, διότι πολύ απλά δε βγαίνουν τα κουκιά, όταν έχεις, ως Κράτος, έσοδα π.χ 5, δεν μπορεί οι δαπάνες για μισθούς κλπ., να ανέρχονται σε 7 ή 8, απλά μαθηματικά και κοινή λογική (αυτό που τόσο πολύ λείπει στην Ελλάδα) είναι.
    Αν ρωτούσαμε τους προσφεύγοντες τι προτιμάτε : μειωμένο μισθό ή καθόλου μισθό, τι θα απαντούσαν άραγε ;;
    Όπως σωστά παρατηρούν οι περισσότεροι, γιατί δεν ιδρώνει κανενός το αφτί, για τις στρατιές των ανέργων του ιδιωτικού τομέα, για τις επιχειρήσεις, που κλείνουν, μία ανά μισάωρο, ασχολείται κανείς με το πως ζουν και τα βγάζουν πέρα, τα πραγματικά θύματα της οικονομικής κρίσης ;;
   Αν κάτι είναι αντισυνταγματικό, αυτό είναι η παραβίαση της αρχής της ισότητας και της πρόβλεψης του Συντάγματος, ότι ο καθένας συνεισφέρει στα βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις του και όχι όλοι το ίδιο ή οι ασθενέστεροι περισσότερο, όπως φοβάμαι ότι συμβαίνει.
   Η προσωπική μου πάντα άποψη είναι ότι οι μισθοί και οι συντάξεις -στον ευρύτερο δημόσιο τομέα- έχουν ακόμα περιθώρια περικοπών και μειώσεων, διότι μόνον έτσι μπορεί να επιτευχθεί η δημοσιονομική προσαρμογή και εξυγίανση, αφού ο ιδιωτικός τομέας έχει ήδη "πεθάνει", δεν μπορεί να δώσει άλλο, πως το λένε !
    Δεν θα μπω στη λογική του ότι το Δημόσιο δεν είναι παραγωγικό, ότι υπάρχουν κηφήνες κλπ, ο καθένας -μέσα του- σίγουρα αισθάνεται αν αξίζει ή όχι τα λεφτά που παίρνει !
    Το γεγονός πάντως ότι η σχετική απόφαση και είδηση, αντί να είναι πρωτοσέλιδο και πρώτη είδηση σε όλα τα ΜΜΕ, έχει μάλλον "χαντακωθεί", φανερώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο, ότι η κοινωνία δεν πιστεύει πλέον στην ορθότητά της και ότι μάλλον υπήρξε ένα "πυροτέχνημα", σαν αυτά που ρίχνουν, στο τέλος της φιέστας !

πώληση εκτός καταστήματος και δικαιώματα καταναλωτή

   Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, όπου μία σύμβαση παροχής υπηρεσιών ή αγαθών (πώληση), καταρτίζεται, με πρωτοβουλία του πωλητή-προμηθευτή, εκτός του εμπορικού καταστήματος και χωρίς να έχει υπάρξει προηγούμενη πρόσκληση από τον καταναλωτή.
   Ενδεικτικά να αναφέρουμε τις περιπτώσεις που όλοι γνωρίζουμε, με τους πωλητές-πλασιέ, που μας επισκέπτονται, είτε στο σπίτι είτε στο γραφείο (π.χ για βιβλία ή προγράμματα τηλεφωνίας) ή μας σταματούν στο δρόμο (συνήθως από κέντρα αισθητικής).
   Όλες αυτές οι πωλήσεις, στις οποίες ο καταναλωτής πιάνεται εξ απήνης, δεν είχε δηλαδή ποτέ πριν σκεφτεί να αγοράσει το συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία, για να είναι έγκυρες, θα πρέπει να καταρτίζονται εγγράφως.
   Στο σχετικό έγγραφο, θα πρέπει να αναφέρονται : το όνομα ή η επωνυμία του προμηθευτή (π.χ εταιρίας) καθώς και του συγκεκριμένου πωλητή, ο χρόνος και ο τόπος κατάρτισης της πώλησης, η περιγραφή του προϊόντος ή της φύσης της υπηρεσίας, ο χρόνος, ο τόπος παράδοσης και οι λοιποί όροι εκτέλεσης της σύμβασης, οι όροι πληρωμής και η συνολική επιβάρυνση του καταναλωτή (δόσεις, επιτόκιο κλπ) και τέλος το δικαίωμα υπαναχώρησης του καταναλωτή, που θα δούμε παρακάτω.
   Να σημειωθεί ότι τα ίδια εφαρμόζονται και όταν ο πωλητής μας επισκέπτεται, κατόπιν, δικής μας πρόσκλησης, αλλά μας πουλάει διαφορετικά προϊόντα, από εκείνα, για τα οποία έγινε η πρόσκληση, εκτός αν είναι απολύτως σχετικά με όσα η εταιρία αυτή πουλάει.
   Τα βασικά δικαιώματα του καταναλωτή, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι :
-Το δικαίωμα υπαναχώρησης, το οποίο ασκείται εντός 14 (ημερολογιακών) ημερών, από την υπογραφή της σύμβασης ή τη μεταγενέστερη παραλαβή του προϊόντος, εκτός αν στη σύμβαση προβλέπεται μεγαλύτερη (όχι μικρότερη) προθεσμία. Παραίτηση από το δικαίωμα αυτό είναι άκυρη ! Υπαναχώρηση, με απλά λόγια, σημαίνει ότι ο καταναλωτής δηλώνει ότι άλλαξε γνώμη και δεν επιθυμεί πλέον το προϊόν ή την υπηρεσία, ούτε την ολοκλήρωση της πώλησης. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να ασκηθεί π.χ με φαξ, με επιστολή, με e-mail και αρκεί να απευθυνθούν αυτά στον προμηθευτή, εντός των 2 εβδομάδων (άσχετα δηλ. αν το γράμμα φτάσει λίγο αργότερα).
-Απαγορεύεται η είσπραξη όλου ή μέρους του τιμήματος, με οποιαδήποτε μορφή (π.χ γραμμάτια), όσο διαρκεί η προσθεσμία της υπαναχώρησης ! και
-Ο καταναλωτής δεν έχει υποχρέωση φύλαξης ή επιστροφής του προϊόντος, που ο προμηθευτής απέστειλε, για δοκιμή ή εξέταση ή ως δείγμα, εκτός αν συμφωνήθηκε διαφορετικά ή αν επιθυμεί ο ίδιος (ο καταναλωτής) να το επιστρέψει.
    Οι διατάξεις αυτές δεν εφαρμόζονται στις πωλήσεις των λεγόμενων "μικροπωλητών", οι οποίοι, ούτως ή άλλως, μπορεί να μη διαθέτουν κατάστημα, στις συμβάσεις που αφορούν κατασκευή, πώληση ή μίσθωση ακινήτων (εδώ προφανώς ο Νόμος εννοεί τη μεσιτεία) και στις συμβάσεις για την προμήθεια τροφίμων, ποτών και άλλων ειδών της τρέχουσας οικιακής κατανάλωσης.