πολιτική και δικαστική αλητεία, δίχως τέλος

    Από άποψη φυσικής ομορφιάς, η χώρα μας, είναι από τις ωραιότερες, αν όχι η ωραιότερη, του κόσμου, από άποψη πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, ωστόσο, συγκαταλέγεται στις χειρότερες.

 Στη Βενεζουέλα των Βαλκανίων, επιβιώνεις πλέον, μόνον αν συμπεριλαμβάνεται το όνομα σου, στη λίστα της ενιαίας αρχής πληρωμών !

 Μια χώρα, που έμαθε τους πολίτες της, να ζουν από επιδόματα και άλλα "δωρεάν", για αυτούς, αλλά πανάκριβα για άλλους (όσους τα πληρώνουν) χρήματα και που ...πανηγυρίζει, επειδή πήραν πολλοί το "κοινωνικό μέρισμα".

 Πάνω από 1,5 εκατομμύριο νοικοκυριά, δηλαδή τουλάχιστον 3 εκατομμύρια, ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και όμως, αυτό προβάλλεται ως "επιτυχία" (μην ξεχνάμε βέβαια, ότι κάτι λιγότερο από τους μισούς, είναι λαμόγια και απατεώνες, που το παίρνουν, χωρίς να το δικαιούνται πραγματικά) !

 Η προσπάθεια του Πάγκαλου, να μετακυλήσει τις ευθύνες και στους πολίτες, με τον αφορισμό "μαζί τα φάγαμε", είναι ατελέσφορη, η ευθύνη βαρύνει 100% τους πολιτικούς και κανέναν άλλον...

  Όταν με καλείς να φάω και λες ότι θα πληρώσεις εσύ, ότι όλα είναι κερασμένα, δεν μπορείς να με κατηγορείς μετά ...επειδή ήρθα, ούτε είμαι υποχρεωμένος να ξέρω ...πως δεν είχες λεφτά και δανείστηκες, για να πληρώσεις το λογαριασμό !

   Η πολιτική και δικαστική αλητεία, έχει να κάνει με μία και μόνον λέξη, που είναι η ΑΔΙΚΊΑ, οι Νόμοι, οι πολιτικές και δικαστικές αποφάσεις είναι άδικες και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Βενεζουέλας των Βαλκανίων.

 Στο θέμα των συντάξεων π.χ βλέπουμε ότι διαρκώς προστατεύονται οι "παλιοί" συνταξιούχοι, όσοι δηλαδή πήραν μεγάλες συντάξεις, με μικρές ή και καθόλου εισφορές και εμμέσως χρεοκόπησαν την ψωροκώσταινα, ενώ οι μελλοντικοί, θα πάρουν μικρές συντάξεις, έχοντας πληρώσει μεγαλύτερες εισφορές και έχοντας εργαστεί περισσότερα χρόνια !

   Αφού αναίρεσε την υπογραφή της η κυβέρνηση και πήρε πίσω το κόψιμο των παράλογων και παράνομων "προσωπικών διαφορών", τώρα ετοιμάζει νέο έγκλημα, με τη μη μείωση του αφορολόγητου...

   Το γεγονός ότι η χρεοκοπημένη ψωροκώσταινα, έχει μεγαλύτερα αφορολόγητα όρια, από τη Γερμανία π.χ και ότι το 20% των φορολογούμενων πληρώνει το 80% των φόρων, δεν αποτελούν ...επαρκείς λόγους, για να μειωθεί το αφορολόγητο και να διευρυνθεί η φορολογική βάση ;

   Και φυσικά, ξεχνούν οι ανεπάγγελτοι, κρατικοδίαιτοι, πολιτικοί μας, ότι κάποιοι δεν έχουν καν αφορολόγητο, πληρώνουν από το πρώτο ευρώ και μαζί πληρώνουν προκαταβολές φόρων και χαράτσια !

   Θα πει κάποιος ότι όλα αυτά αποφασίζονται, με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών, αλλά αυτό δε λέει κάτι, διότι οι δανειστές ...δε ζουν εδώ, δεν τους ενδιαφέρει, αν η Βενεζουέλα των Βαλκανίων είναι μια άδικη χώρα, όπου καταπατώνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

   Υποτίθεται πως τους νοιάζει μόνον να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, όμως και αυτό είναι αμφίβολο, όσο αρμέγονται συνέχεια οι ίδιοι, όσο δεν υπάρχει πραγματική ανάπτυξη και διεύρυνση των φορολογικών εσόδων...

   Κοντά ή μάλλον πίσω, από την πολιτική αλητεία, έρχεται η δικαστική, για να ανατρέψει μνημονιακές υποχρεώσεις, εκ των υστέρων, να ανατρέψει δημοσιονομικές πολιτικές και να επιβάλλει τελικά μεγαλύτερες επιβαρύνσεις, στους ήδη στενάζοντες φορολογούμενους (όσους πληρώνουν, είπαμε) !

   Η λέξη "αλητεία" ίσως είναι και επιεικής μάλιστα, όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι, που λέγονται δικαστές, ....θυμούνται το Σύνταγμα, μόνον όταν θίγεται η δική τους τσέπη, συμπαρασύροντας βέβαια και τα λοιπά τρωκτικά, κυρίως των "ειδικών"μισθολογίων !

    Το να λες π.χ ότι θέλω δώρα, επειδή δίνονται δώρα στον ιδιωτικό τομέα, είναι ανέκδοτο, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει πρώτα να εξομοιωθούν και ΌΛΟΙ οι υπόλοιποι όροι εργασίας σου, με τον ιδιωτικό τομέα, ως προς αμοιβές, ωράρια εργασίας κλπ

  Καταπίνουν την κάμηλον, όταν θίγονται τα συνταγματικά δικαίωματα των άλλων και διυλίζουν τον κώνωπα, όταν θίγονται οι Δ.Υ και μάλιστα οικονομικά και μόνον...

     

έγκλημα στη Ρόδο (από κοινωνική άποψη)

    Ένα σημαντικό συμβάν, όπως αυτό της Ρόδου, όπου ένας πολύ νεαρός άνδρας, σκοτώνει μια νεαρή κοπέλα, επειδή "δεν του έκατσε", δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνον νομικά, έχει σημαντικές προεκτάσεις και όψεις ευρύτερες, κοινωνικές, ψυχολογικές, εγκληματολογικές κλπ, είναι αντικείμενο έρευνας πολλών επιστημών και αφορμή γενικότερου προβληματισμού !

 Μπορεί ο πατέρας του δράστη να είπε πως "δε μεγάλωσε έναν δολοφόνο", ωστόσο, αν όλοι συμφωνούμε πως δεν υπάρχουν ...δολοφονικά γονίδια, ποιον/ποιους άλλον/άλλους πρέπει να κατηγορήσουμε ; Το Σχολείο του ; Την κοινωνία όλη, μήπως ;

 Προφανώς, ο χαρακτήρας κάποιου διαμορφώνεται κυρίως, στα πλαίσια της οικογένειας, άρα οι γονείς είναι μοιραία και αναγκαία υπόλογοι, για πράξεις ή και (περισσότερο) για παραλείψεις τους...

 Στα ρεπορτάζ, περιγράφεται ως ένα άτομο βίαιο, με προβληματική και επιθετική συμπεριφορά, που είχε αποβληθεί από όλα σχεδόν τα σχολεία του, δεν είναι κάτι, που ήρθε τόσο ξαφνικά, υπήρχε εκεί, απλά δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα και σωστά !

  Βλέπουμε δύο εμφανίσιμους νεαρούς, που θα μπορούσαν να έχουν μια φυσιολογική ζωή, να έχουν ως (μοναδική ;) "ασχολία" να φλερτάρουν κοπέλες, προκειμένου να τις οδηγήσουν στο σπίτι του ενός, ως "λάφυρα" και να κάνουν "τρίο".

   Στο μυαλό του (μιλάω σε ενικό πρόσωπο, γιατί ο ένας από τους δύο την χτύπησε), οι γυναίκες εμφανίζονται ως "εύκολες", ως "καριόλες" ίσως, που όταν λένε "όχι", εννοούν "ναι" !

 Του φαίνεται αδιανόητο, κάποια να δεχθεί να έρθει στο απομονωμένο εξοχικό και μετά να πει, ότι δεν ήρθε για σεξ...

  Ποιον άλλον, θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε, για το ότι βλέπει τις γυναίκες ως αντικείμενα, όχι ως ανθρώπους με βούληση και θέληση και δεν δέχεται το "όχι" ως απάντηση, πλην της οικογένειας, όπου μεγάλωσε (χωρίς να είμαι ειδικός) ;

  Ακούστηκε ότι υπάρχει σκέψη να μπει το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, στα σχολεία και είναι θετικό, χωρίς να είναι πανάκεια, βέβαια.

    Εδώ, σε αυτή την περίπτωση, δυστυχώς, αναδεικνύονται ξανά τα προβλήματα, από την ανάπτυξη του διαδικτύου και των αντισόσιαλ μίντια, που κάνουν πιο εύκολη και την επαφή, μεταξύ δραστών και θυμάτων !

    Αφενός, μπορεί οι κατηγορούμενοι να έβλεπαν σχετικά βίντεο, όπου κάποιος/οι "φορτώνουν" κοπέλες, που γνωρίζουν ελάχιστα, σε οχήματα και τις οδηγούν σε κάποιο μέρος για σεξ, μην μπορώντας (;) να καταλάβουν ότι αυτό είναι στημένο και δεν είναι η πραγματικότητα...

    Αφετέρου και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ, το γεγονός ότι και οι γυναίκες υπερεκτίθενται και προβάλλουν τα ...κάλλη τους, στα αντισόσιαλ, είναι μία πρόκληση και το λέω, γιατί αυτό είναι κάτι αντικειμενικό, όχι υποκειμενικό !

  Υποκειμενική και ελεγκτέα είναι η αντίδραση του άλλου (προφανώς και δεν έχω σκοπό να δικαιολογήσω τους βιαστές), ωστόσο η πρόκληση υπάρχει, είναι αντικειμενική και δεν μπορούμε, νομίζω, να λέμε, πλέον, πως είναι και μη ηθελημένη.

  Στην εξεταζόμενη περίπτωση, αν ισχύουν όσα γράφονται, είναι πιθανόν η μοιραία Ελένη, να είχε πέσει θύμα ομαδικού βιασμού, αλλά ...να διαδόθηκε ως ηθελημένη ενέργεια, να έφτασε στα αυτιά των κατηγορούμενων και να την στοχοποίησαν, θεωρώντας ότι είναι κάτι, που συνηθίζει να κάνει !

  Αυτός που την χτύπησε, έχοντας στρεβλή (βλέπε "μεγάλη") εικόνα, τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τις γυναίκες (υποτιμητική, εδώ), ίσως δεν μπόρεσε να χωνέψει, ότι δεν θέλει να κάνει μαζί του, αυτό που είδε ή άκουσε να κάνει, με άλλους (που απέκρυψαν, βέβαια, ότι την είχαν ναρκώσει...).

  Το πιο ανησυχητικό όμως και ενδεικτικό ενός εγκληματικού χαρακτήρα, είναι, πως "θόλωσε" και χτύπησε το θύμα, πότε ; Όταν, είπε πως θα πάει στην Αστυνομία ! Με άλλα λόγια, στο θολωμένο του μυαλό, αυτό, που έκανε, ήταν "νόμιμο" και "φυσιολογικό" και δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελεί αντικείμενο αστυνομικής ή δικαστικής έρευνας !

   

έγκλημα στη Ρόδο (από ποινική άποψη)

    Αν και έχουν περάσει πολλές ημέρες, δεν είχα αναφερθεί στο συγκεκριμένο έγκλημα, που συντάραξε την κοινή γνώμη της χώρας, ωστόσο θεώρησα πως πρέπει να καταγράψω κάποιες σκέψεις, έστω και καθυστερημένα (άλλωστε η υπόθεση είναι ακόμα στο στάδιο της Ανάκρισης).

  Κυρίως επειδή ακούγονται και λέγονται διάφορα, ακόμα και από "ειδικούς", που εμφανιζόμενοι ως έμπειροι "ποινικολόγοι", έβγαζαν με (...ανησυχητική ευκολία) την ποινή, σε τηλεοπτικά στούντιος, δηλαδή ισόβια (και για τους δύο) !

  Η ισόβια κάθειρξη είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο, ναι, εφόσον η βασική κατηγορία (ανθρωποκτονία) προβλέπει αυτή την ποινή, συν αρκετά χρόνια κάθειρξης, για βιασμό από κοινού (πλαίσιο ποινής 10-20 έτη), αν αποδειχτεί και αυτό !

  Ωστόσο, όταν εμφανίζεσαι ...ως ποινικολόγος, στην τηλεόραση, δεν νοείται να ξεχνάς, ότι η μικρή ηλικία των κατηγορουμένων, μπορεί (δυνητικά, δηλαδή) να οδηγήσει στην αναγνώριση του ελαφρυντικού της μετεφηβικής ηλικίας (για τον έναν σίγουρα ή και για τον άλλον, αν δεν έχει κλείσει τα 21, που είναι το όριο) και να "σπάσουν" έτσι τα ισόβια.

  Άρα, δεν υπάρχουν "εύκολες" απαντήσεις, σε τέτοιες υποθέσεις, όπου ανακύπτει και μια σειρά από άλλα νομικά ζητήματα, ενώ ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί καν οι ανακριτικές πράξεις, που θα μπορούσαν να φωτίσουν έτι περαιτέρω, το τι έγινε (διοχετεύονται δε πληροφορίες της δικογραφίας στα ΜΜΕ, που ενίοτε είναι και εσφαλμένες και ...δημιουργούν εντυπώσεις) !

  Το βασικότερο ίσως ζητούμενο, είναι το τι έκανε ή δεν έκανε ο κάθε ένας, από τους δύο, κατηγορούμενους, εφόσον μέχρι τη Δίκη, δεν υπάρξει κάποια ομολογία και συμφωνία, μεταξύ τους και συνεχίσουν, να ρίχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλον...

 Υπάρχει ρητή διάταξη, που ορίζει ότι η μαρτυρία του συγκατηγορούμενου, από μόνη της, δεν μπορεί να οδηγήσει σε καταδίκη, εδώ βέβαια, το ενδεχόμενο να αθωωθεί ο ένας από τους δύο, είναι μάλλον ανύπαρκτο, η παρουσία στον τόπο του εγκλήματος και μόνον, αλλά και το μετά, δεν μπορεί να "ξεπλύνει" -εντελώς- κανέναν !

   Η μία, η μάλλον εύκολη, λύση, είναι να καταδικαστούν και οι δύο, για ανθρωποκτονία, από κοινού, ο άλλος, ο δύσκολος δρόμος, είναι να προσπαθήσει το Δικαστήριο, αν δεν υπάρξει συμφωνία των κατηγορούμενων, να διαπιστώσει τι ακριβώς έκανε ο καθένας.

   Πολύ κρίσιμη είναι και η απόφαση, για την αιτία θανάτου, αν δηλαδή προήλθε από το χτύπημα του ενός, από τους δύο ή από πνιγμό και σε αυτή την περίπτωση, ποιος την έριξε στην θάλασσα και ποια είναι η συμμετοχή του άλλου (διότι αν δεχτούμε ότι αιτία είναι ο πνιγμός και θεωρηθεί ότι υπήρξε άμεση και όχι απλή συμμετοχή, του δεύτερου, οι ποινές είναι πάλι οι ίδιες και για τους δύο).

   Αν το συμβάν, είχε γίνει στο σπίτι της κοπέλας και μετά το χτύπημα, την είχαν αφήσει αβοήθητη να πεθάνει και δεν την είχαν πάει στο Νοσοκομείο, θα μπορούσαν οι δικηγόροι τους, να ζητήσουν τη μετατροπή της κατηγορίας, από ανθρωποκτονία, σε θανατηφόρα "έκθεση" (306 ΠΚ), που είναι ευνοϊκότερη.

   Εδώ όμως, το να πετάς (με δεμένα πόδια !) το θύμα της σωματικής βλάβης, στην θάλασσα, με σοβαρά τραύματα ή/και χωρίς τις αισθήσεις του, από μόνο του και δυστυχώς, για τους κατηγορούμενους, μπορεί να θεμελιώσει, τον ανθρωποκτόνο δόλο (έστω και ενδεχόμενο) και εκεί βασίζεται, εν πολλοίς και η "γραμμή" της πολιτικής αγωγής, όπως φάνηκε...

     Είναι δύσκολο να αποδειχθεί, ότι της έδεσε τα πόδια ο ένας, ότι ένας την πέταξε μέσα στην θάλασσα και ότι ο άλλος δε συμμετείχε καθόλου, αλλά και τι είδους συμμετοχή θα θεωρηθεί πως είχε (αν το πάμε πιο μακριά, θα μπορούσε να είναι υπόλογος και ο άλλος, ότι δεν γύρισε πίσω π.χ να την βοηθήσει, δηλαδή για πράξεις εκ παραλείψεως) !

   Εξαιρετικά σημαντικό, βέβαια, είναι το κατά πόσον, θα μπορέσει να σχηματίσει το Δικαστήριο βέβαιη πεποίθηση και για το ποιος χτύπησε το θύμα, με το σίδερο, αν συνεχίσουν να το αρνούνται και οι δύο.

    Προσωπικά και πριν ακόμα διαψευστεί σήμερα, η χθεσινή fake είδηση, πως βρέθηκαν επάνω αποτυπώματα του 19χρονου, έκλινα περισσότερο στην εκδοχή πως το έκανε ο 21χρονος...

   Το λέω επειδή στο μοναδικό βίντεο, είδαμε, όταν ο 19χρονος περιμένει το θύμα έξω από το σπίτι της και φεύγουν, να φιλιούνται στο στόμα, πράγμα που δείχνει οικειότητα, αν μη τι άλλο και ενδιαφέρον αμοιβαίο, όχι εξαναγκασμό !

   Ένα σημείο, που δεν έχει διαφωτιστεί, από τα "ό,τι να ναι" ρεπορτάζ των δημοσιοκάφρων (που μιλούσαν μέχρι και για ύπαρξη 3ου δράστη...) είναι το κατά πόσον γνώριζε το θύμα, ότι στο σπίτι θα είναι και τρίτος, δηλαδή ο 21χρονος...

    Αλλά ακόμα και αν γνώριζε, δεν σημαίνει αυτόματα πως ήθελε να κάνει κάτι και μαζί του (για το ενδιαφέρον ως προς τον 19χρονο, υπάρχει, όπως είπα, το φιλί του βίντεο), οπότε είναι πιθανόν, ο 21χρονος (με επιβεβαιωμένο βίαιο παρελθόν) να αντέδρασε άσχημα, σε ενδεχόμενη "απόρριψη" !

    Μπορεί να σκέφτηκε : "δεν μπορεί να θες τον μικρότερο και ...Αλβανό και να μην θες εμένα, τον ντόπιο, από "καλή" οικογένεια και μεγαλύτερο".

    Τέλος, θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε, ποια ήταν τελικά η σχέση των 2 κατηγορούμενων, ήταν απλά φίλοι ή υπήρχε και κάποια άλλη σχέση, ΑΝ π.χ ο Αλβανός εργαζόταν στην επιχείρηση του πατέρα του άλλου, εκεί θα εμφανίζονταν και κάποια "σχέση εξάρτησης" και αδυναμίας ή δυσκολίας να πεις "όχι"...

ποιον να πιστέψουμε ;

  Ένας -προσωρινά- κρατούμενος, που δεν έχει καν (κατα)δικαστεί ακόμα δηλαδή, κακοποιείται, μέσα στην φυλακή, με απτές αποδείξεις (βίντεο) και παράλληλα, καταγγέλει ότι πιθανόν έχει βιαστεί και ζητά ιατρική εξέταση.

  Χθες το βράδυ, το ένα μετά το άλλο, τα ΜΜΕ μεταδίδουν την είδηση πως ο ιατροδικαστής επιβεβαιώνει τον βιασμό του !

 Σήμερα το πρωί, το ...υπουργείο Δικαιοσύνης, διαψεύδει ...γιατρούς και δημοσιογράφους και ακολουθεί, σε διάψευση, η Διοίκηση του Νοσοκομείου, με άλλα-απλά λόγια "το δούλεμα πάει σύννεφο"...

  Οι ίδιοι δημοσιοκάφροι, που χθες έλεγαν ότι εξετάστηκε και βρέθηκαν ίχνη βιασμού, σήμερα, ενστερνίζονται -αβασάνιστα- την ανακοίνωση των κρατικών παραγόντων-υπαλλήλων (όχι των γιατρών, αλλά ...διοικητικών) και μας λένε το αντίθετο !!

  Ο καημένος, άμοιρος, πολίτης-αναγνώστης, εύλογα, αναρωτιέται : αν η χθεσινή είδηση ήταν fake news, τη μετέδωσε κάποιος κακεντρεχής και μεταδόθηκε με την παραδοσιακή μέθοδο του copy-paste, χωρίς περαιτέρω έρευνα, γιατί τα ΜΜΕ δεν ζητούν συγγνώμη, για την παραπληροφόρηση ;

   Αν πάλι, δεν ήταν fake news, αλλά αυτός που τη μετέδωσε, είχε έρθει σε επαφή-επικοινωνία με τον ιατροδικαστή, γιατί τα ΜΜΕ, δεν εκδίδουν ανακοίνωση ενάντια στην κυβέρνηση, που τους βγάζει ...ψεύτες και απατεώνες ;

  Α ναι, ξέχασα, ανακοίνωση-δελτίο τύπου, έβγαλαν και ...οι συγκρατούμενοι, που τον κακοποίησαν, για να διαψεύσουν τις φήμες περί βιασμού (αυτό και αν είναι αξιόπιστο) !

   Η σημερινή, είναι από εκείνες τις ημέρες, όπου αισθάνεσαι, για να απαντήσω και στο ερώτημα του τίτλου, ότι, στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, δεν πρέπει να πιστεύεις ΤΊΠΟΤΑ και ΚΑΝΈΝΑΝ...

   Το κράτος της ψωροκώσταινας, έχει αποδείξει διαχρονικά, ότι στο μόνο που είναι καλό, είναι στο "θάβει" τις ευθύνες του και των υπαλλήλων του, μπροστά σε αυτό, δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό και είναι σχετικά εύκολο, αφού ελέγχει το ίδιο τους μηχανισμούς, που θα μπορούσαν να αποδώσουν ευθύνες !

  Η εισαγγελέας του Α.Π έκανε, μια ...παρέμβαση (και πως θα μπορούσε να μείνει αδρανής, όταν όλη η χώρα έχει δει το βίντεο), αλλά, με βάση την εμπειρία μας και πάλι, είναι περισσότερο για τα μάτια του κόσμου, μάλλον και δεν θα καταλήξει κάπου (πέρα ίσως από κάποιες πειθαρχικές ποινές, ήσσονος σημασίας).

   Για τα ντουγάνια, που λένε πως "δεν έγινε κάτι" ή "καλά του έκαναν" ή "δεν τον λυπάμαι", τι ...επιχειρήματα να παραθέσεις ;

    Αν δεν μπορούν, από μόνοι τους, να αντιληφθούν το "κακό" σε αυτή την περίπτωση, προφανώς ό,τι και να τους πεις (π.χ ότι αύριο μπορεί να είναι αυτοί, στην θέση του), δεν πρόκειται να τους βγάλει από την πλάνη τους...

  Η προστασία της ζωής του πολίτη, που κατοχυρώνεται συνταγματικά, προφανώς εκτείνεται ΚΑΙ στους φυλακισμένους, πόσο μάλλον σε όσους δεν έχουν δικαστεί καν !

    Εδώ, τυχαίνει να έχουμε δύο κατηγορούμενους, που ισχυρίζονται πως είναι αθώοι, ότι δηλαδή ένοχος είναι ο άλλος και αυτό μένει να αποδειχθεί, στο Δικαστήριο.

   Ο ένας τυχαίνει επίσης να είναι ντόπιος-γόνος "γνωστής" και ευκατάστατης οικογένειας και ο άλλος "αλβανός" και ορισμένοι κακεντρεχείς (ή μάλλον, υποψιασμένοι) θεωρούν ως εξήγηση της διαφορετικής αντιμετώπισης, το ρητό "money talks"...

   Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώθηκε σήμερα, "εκ των έσω", από τον πιο διάσημο σωφρονιστικό υπάλληλο, που είπε πως θύματα τέτοιων συμπεριφορών, στις φυλακές, πέφτουν μόνον "οι αδύναμοι", οι άλλοι, οι "δυνατοί" (οικονομικά και όχι μόνον) είναι στο απυρόβλητο !

  Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις τριτοκοσμικές, διεφθαρμένες, χώρες του κόσμου...

νομική επικαιρότητα

     Ξεκινώντας από την πιο "καυτή" ίσως υπόθεση των τελευταίων ημερών, δηλαδή την υπόθεση με τα ενεχυροδανειστήρια και τις εξαγωγές χρυσού, δεν ξέρω αν ο χαρακτηρισμός "φιάσκο", είναι αντιπροσωπευτικός.

 Σίγουρα όμως, το κύρος της δικαιοσύνης, επλήγη ξανά (μετά το τεράστιο φιάσκο της καθαρίστριας, που έσπασε ένα απόστημα 4 τουλάχιστον ετών) και όποτε συμβαίνει αυτό, υπεύθυνοι είναι οι δικαστές και ΚΑΝΈΝΑΣ άλλος !

 Εννοώ πως από την στιγμή που προβλήθηκε, ως βασικός και θεμελιώδης υπερασπιστικός ισχυρισμός, από το γραφείο Κούγια, το ότι για εξαγωγές στην Τουρκία, δεν επιβάλλονται δασμοί κλπ, αυτό όφειλε προφανώς να ερευνηθεί ΠΡΙΝ την απόφαση προφυλάκισης και όχι μετά...

 Οι δικηγόροι χαρακτηριζόμαστε ως συλλειτουργοί της δικαιοσύνης, ο ρόλος μας είναι να βοηθούμε τους δικαστές να πάρουν ορθές και δίκαιες αποφάσεις, άσχετα αν υπάρχουν και "λαμογιές" εκ μέρους των δικηγόρων (μιας μειοψηφίας) !

   Άρα, οι δικαστές δεν πρέπει να μας βλέπουν ως ...εχθρούς και να λαμβάνουν πιο σοβαρά υπόψη τις παρατηρήσεις μας, διότι όπως δείχνει και η υπόθεση με τις ανακλήσεις διορισμών στο Δημόσιο, λόγω χρήσης πλαστών, αν δεν μας ακούν, κάνουν κακό ...στους εαυτούς τους, οι ίδιοι εκτίθενται (άσχημα) στο τέλος, όχι εμείς...

  Ακόμα και ισχυρισμοί, που σήμερα μπορεί να φαίνονται αστείοι ή περίεργοι ή καινοφανείς, συμβαίνει συχνά, στο μέλλον, να γίνονται δεκτοί και να αλλάζει η Νομολογία !

  Μια άλλη υπόθεση, που έκανε αίσθηση, αλλά, ως συνήθως, προβλήθηκε εσφαλμένα-στρεβλωμένα, από τα ΜΜΕ για να "πουλήσει" ως είδηση, έχει να κάνει με τις βραχυχρόνιες μισθώσεις (airbnb κλπ) ακινήτων.

  Δικαστήριο της Β. Ελλάδας, έκρινε ότι ιδιοκτήτρια μεζονέτας, σε συγκρότημα της Χαλκιδικής, που νοίκιαζε τη βίλα της, με αυτόν τον τρόπο, παραβίασε τον κανονισμό λειτουργίας του συγκροτήματος και υποχρεώθηκε μάλιστα και σε αποζημίωση.

  Από την απόφαση αυτή, δε δημιουργείται κάποιο "δεδικασμένο", όπως πήγαν να το παρουσιάσουν οι δημοσιογράφοι, πως θα πρέπει ο κανονισμός του κτιρίου να επιτρέπει τις εν λόγω, βραχυχρόνιες, μισθώσεις και πως, αν δεν το επιτρέπει, σημαίνει ότι απαγορεύονται...

  Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις παρέχουν πολλαπλάσια μισθώματα στον ιδιοκτήτη και είναι δικαίωμα του, να εκμεταλλεύεται με αυτόν τον τρόπο, την ιδιοκτησία του, απλά το δικαίωμα αυτό, όπως όλα, σταματάει εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα και των υπολοίπων συνιδιοκτητών (όταν μιλάμε για μη αυτοτελές-ανεξάρτητο ακίνητο) !

 Θα πρέπει δηλαδή, ο συγκεκριμένος τρόπος των συνεχών, αλλεπάλληλων και βραχυχρόνιων αυτών μισθώσεων, να μην θίγει και να μην ενοχλεί, πέρα από το αναγκαία ανεκτό μέτρο, τους λοιπούς συνιδιοκτήτες.

   Βέβαια, για να είναι νόμιμες, οι μισθώσεις αυτές, χρειάζονται και διοικητικές άδειες, φορολογικές συμμορφώσεις κλπ, πράγμα διαφορετικό, όμως, από αυτό, που εξετάζουμε.

   Εξάλλου, η υπόθεση που κρίθηκε, ήταν ιδιάζουσα, με την έννοια της ύπαρξης κοινόχρηστης πισίνας κλπ, οπότε οι (πολλοί, κάθε φορά) μισθωτές, εμπόδιζαν τους λοιπούς ιδιοκτήτες (ή μακροχρόνιους μισθωτές), από την χρήση της και γενικά, σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου ένα ακίνητο, στο οποίο κανονικά μένουν 2-3 άτομα, εκμισθώνεται σε 10, είναι λογικό να δημιουργούνται προβλήματα, όταν υπάρχουν κοινόχρηστα πράγματα (όπως θέσεις στάθμευσεις κ.α).

   Τέλος, μια απόφαση δικαστηρίου του Πειραιά, έκρινε, το μάλλον αυτονόητο, ότι για να είναι νόμιμη η κατάσχεση (λογαριασμού) κατά οφειλέτη του Δημοσίου (εν ευρεία έννοια, δηλαδή όχι μόνον ΔΟΥ, αλλά και από ασφαλιστικά ταμεία), θα πρέπει προηγουμένως ...να έχει ενημερωθεί ο οφειλέτης !

    Αυτό επιβάλλουν, τόσο η συνταγματική νομιμότητα, όσο και η κοινή λογική, διότι μπορεί κάποιος να έχει ξεχάσει κάποιο χρέος του ή σε κάθε περίπτωση, με την ειδοποίηση, μπορεί να προσέλθει σε εξόφληση ή ρύθμιση.

    Η απευθείας-αιφνιδιαστική δέσμευση λογαριασμού, μπορεί μεν να έχει το πλεονέκτημα ότι αποτρέπει τον οφειλέτη, από το να "τραβήξει" τα χρήματα, από τον λογαριασμό, ωστόσο από την στιγμή που ΔΕΝ είναι νόμιμη, όπως έκρινε το Δικαστήριο αυτό, ισχύει ότι "ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα" !

    

υπόθεση "ζακ"

       Για την εν λόγω υπόθεση, είχα αναφερθεί και όταν συνέβη, ότι δηλαδή δεν πρόκειται ούτε για αυτοδικία (όπως έλεγαν οι άσχετοι, περί τα νομικά), ούτε για δολοφονία (όπως λένε αριστεροί και ...αλληλέγγυοι)!

 Στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, υπάρχει η τάση να προσδίδουμε πολιτικές διαστάσεις σε ο,τιδήποτε συμβαίνει ή να ψάχνουμε για "περίεργα" (π.χ ρατσιστικά και άλλα) κίνητρα, σε εγκλήματα, όπου δεν υπάρχουν...

 Το μόνο νέο στοιχείο, που προέκυψε, από τότε, που τα έγραψα (24/9) έως σήμερα, είναι μια πιο συγκεκριμένη ιατροδικαστική έκθεση, αναφορικά με τα αίτια θανάτου, η οποία ωστόσο ΤΊΠΟΤΑ δεν αλλάζει, στη νομική μου άποψη !

  Βέβαια, από τότε, υπήρξαν και κάποιες άλλες "εξελίξεις", με την έννοια των πολιτικών παρεμβάσεων και πιέσεων, στο έργο της Δικαιοσύνης, εκ μέρους αριστερών του 3% (που τυχαίνει να κυβερνούν) και τώρα, βλέπουμε τα "αποτελέσματα" : να διώκονται ακόμα και οι αστυνομικοί, που κλήθηκαν να τον συλλάβουν, για κακούργημα (...του πάτησαν, λέει, το χέρι και ο μόνος λόγος, που δεν γελάω, είναι ότι υπάρχει εδώ ένας θάνατος).

 Η τόσο εύκολη ...υπόκυψη των δικαστικών λειτουργών, σε πολιτικές και άλλες πιέσεις, ασφαλώς, δεν τιμά ούτε τους ίδιους (και την υποτιθέμενη ανεξαρτησία τους), ούτε προϊωνίζεται κάτι θετικό, για τα δικαιώματα μας !

  Οι αστυνομικοί, για να ξεκινήσουμε αντίστροφα, έκαναν απλά τη δουλειά τους, ό,τι γίνεται ακριβώς σε περιπτώσεις, όπου ο υπό σύλληψη, δεν συνεργάζεται, αντιστέκεται κλπ, το ότι κατηγορούνται για θανατηφόρα σωματική βλάβη, μόνον ως "τραγέλαφος", μπορεί να χαρακτηρίζεται...

  Και για να μην ξεχνιόμαστε, αν ο "ζακ" δεν είχε καταλήξει, τώρα θα ήταν κατηγορούμενος, για σωρεία αδικημάτων, μεταξύ άλλων ΚΑΙ για απείθεια και αντίσταση, κατά τη σύλληψη, οπότε αυτή η υπενθύμιση, επιτείνει το τραγελαφικό της υπόθεσης !

   Για να επανέλθω στην ουσία της υπόθεσης, φοβάμαι και χωρίς να είμαι ειδικός, φυσικά, ότι η ιατροδικαστική έκθεση, την συσκοτίζει, παρά την φωτίζει, δεν ξέρω (χωρίς να είμαι γιατρός, επαναλαμβάνω) παγκοσμίως, πόσες φορές έχει παρατηρηθεί θάνατος, λόγω καρδιακής ανακοπής, συνεπεία χτυπήματος ή χτυπημάτων...

  Για εγκεφαλική αιμορραγία ή για εσωτερική άλλη αιμορραγία, έχουμε ακούσει, αλλά για ισχαιμικά επεισόδια, λόγω ...χτυπημάτων, ομολογώ πως δεν έχω ακούσει !

  Το καλό της υπόθεσης, εδώ, είναι ότι ΚΑΙ βίντεος υπάρχουν ΚΑΙ αυτόπτες μάρτυρες, για όλα όσα έγιναν και εννοώ, τόσο τα πριν, όσο και τα μετά.

 Σε αυτά βλέπουμε το μακαρίτη, σε έξαλλη, κυριολεκτικά, κατάσταση (δε λέω "τρανς", για να μην θεωρηθεί μαύρο χιούμορ), να επιχειρεί να μπουκάρει και σε άλλα μαγαζιά, πριν καταλήξει στο συγκεκριμένο, ενώ είναι μάλλον βέβαιο ότι σε κάποια -τουλάχιστον- στιγμή, κρατάει και ένα μαχαίρι !

  Το βίντεο, στο σημείο, που δέχεται τα χτυπήματα, είναι όντως σκληρό, ωστόσο αυτό δεν μπορεί να ιδωθεί μεμονωμένα, αλλά στο γενικότερο (νομικό) πλαίσιο.

  Το πλαίσιο αυτό, είναι το πλαίσιο της κατάστασης άμυνας (πραγματικής ή έστω και νομιζόμενης, το ίδιο κάνει), που ασκείται, τόσο από τον ιδιοκτήτη, όσο και νομίμως, από τρίτο (άμυνα υπέρ τρίτου) πρόσωπο, σε συνδυασμό πάντα, με το δικαίωμα, που δίνει ο Νόμος, σε κάθε πολίτη, να συλλάβει τον δράστη παράνομης πράξης !

    Βλέπω κάποιον άγνωστο, να έχει μπει στον ιδιωτικό μου χώρο, στην επιχείρηση μου, ο οποίος πιθανόν οπλοφορεί με μαχαίρι και προσπαθεί απεγνωσμένα να διαφύγει, με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο, προξενώντας φθορές στην περιουσία μου, οπότε τι σκέφτομαι και τι κάνω ;

    Λογικά, σκέφτομαι ότι είχε μπει, για να κλέψει ή να ληστέψει και προσπαθώ να μην τον αφήσω να φύγει, μέχρι να έρθει η Αστυνομία, ασκώντας νόμιμα δικαιωμάτα μου !

   Εδώ, ανοίγουμε παρένθεση, για να σκεφτούμε το άλλο οξύμωρο, δηλαδή αν οι αστυνομικοί τον είχαν αφήσει να φύγει, θα ήταν και πάλι κατηγορούμενοι, επειδή δεν έκαναν τη δουλειά τους...

   Το μόνον που θα κληθεί να κρίνει το Δικαστήριο, όταν γίνει, είναι το κατά πόσον έχουμε υπέρβαση των ορίων της άμυνας (εκ μέρους των δύο πάντα, αφού η δίωξη των αστυνομικών είναι ΑΝΈΚΔΟΤΟ), άρα για εγκλήματα εξ αμελείας, τελούμενα και μόνον αν κριθεί ότι δεν υπήρξε υπέρβαση, λόγω φόβου και ταραχής.

   Προσωπικά, δεν βλέπω κάποια υπέρβαση ή δυσαναλογία, μεταξύ επίθεσης και άμυνας, υπέρβαση θα είχαμε, αν ο ιδιοκτήτης π.χ τον είχε πυροβολήσει, ενώ και οι όποιες υπερβολές (όπως η πέτρα, που του έριξε στο κεφάλι, κάποια στιγμή), μπορούν να αποδοθούν σε φόβο και ταραχή, που νιώθεις, όταν βλέπεις κάποιον να προσπαθεί να σου γκρεμίσει το μαγαζί, με πυροσβεστήρα...

  Επομένως, ακόμα και αν μπορούσε να γίνει -επιστημονικά- αποδεκτή η ιατροδικαστική έκθεση, το οποίο είναι αμφίβολο και θέμα προς περαιτέρω διερεύνηση, δηλαδή, ακόμα και αν ...η ανακοπή, οφείλεται στα χτυπήματα και όχι στην έξαλλη  και όλο στρες κατάσταση, στην οποία ΉΔΗ βρισκόταν ο μακαρίτης και πάλι, δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί έγκλημα και δη κακούργημα !

  Τίποτα από όσα συνέβησαν, δεν θα είχε συμβεί, αν όπως επιτάσει η κοινή Λογική, περίμενε εντός του καταστήματος, την Αστυνομία, για να δώσει εξηγήσεις πως και γιατί βρέθηκε εκεί, εφόσον δεν είχε κακό σκοπό, όπως λέγεται, αντί αυτού, βλέπουμε να προσπαθεί, μέχρι τέλους, με τόσο χαμένο αίμα και χτυπήματα, να "δραπετεύσει" (από τι ;)

έγκλημα στο Λαγανά

    Πρόσφατα, έπεσε η αυλαία της Δίκης, σε πρώτο βαθμό, ομάδας νεαρών, που κατηγορούνταν για τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου, έγχρωμου νεαρού, αμερικανικής υπηκοότητας, στο Λαγανά της Ζακύνθου.

 Η απόφαση ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη, ότι δηλαδή θα γινόταν και παρά την αντίθετη πρόταση του Εισαγγελέα, μετατροπή της κατηγορίας, από ανθρωποκτονία, σε θανατηφόρα σωματική βλάβη, αναμενόμενη, εννοώ, με βάση τη Νομολογία των τελευταίων ετών.

  Εξίσου αναμενόμενη, μάλλον, ήταν και η ...έφεση, εκ μέρους της Εισαγγελίας, μετά και τις αντιδράσεις, που προκάλεσε η απόφαση, στους συγγενείς του νεκρού και όχι μόνον.

 Χωρίς πρόθεση να πάρω θέση, υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης, απλά διατυπώνω κάποιους νομικούς προβληματισμούς, πάνω στο εν λόγω ζήτημα, της διαφοράς δηλαδή μεταξύ ανθρωποκτονίας και θανατηφόρας βλάβης, γενικότερα και όχι συγκεκριμένα.

 Φρονώ και αυτό αποδεικνύεται συνεχώς, όπως τις τελευταίες ημέρες, με το τεράστιο φιάσκο της καθαρίστριας, που "συγκαταλέχθηκε μετά ανόμων και κακούργων", επειδή ...δεν είχε τελειώσει μια τάξη Δημοτικού, ότι οι Νομολογίες είναι ...για να αλλάζουν και όχι για να μένουν σταθερές !

   Από εκεί και μετά, τα ζητήματα αυτά, όπως και στην εξεταζόμενη υπόθεση, είναι εξαιρετικά λεπτά και το Δικαστήριο οφείλει να λάβει υπόψη του, πολλές και διαφορετικές παραμέτρους, για να σχηματίσει άποψη, αν ο δράστης ήθελε να σκοτώσει ή όχι.

   Διότι, στην ουσία τους, οι δύο διατάξεις, είναι πολύ ευδιάκριτες μεταξύ τους : στην ανθρωποκτονία, ο δράστης θέλει-επιδιώκει τον θάνατο του θύματος (δόλος), ενώ στη θανατηφόρα βλάβη, ο θάνατος αποδίδεται σε αμέλεια του δράστη, που ίσως επιδίωκε κάτι άλλο (να προκαλέσει τραυματισμό ή ...πόνο στο θύμα).

 Κλασικό παράδειγμα θανατηφόρας βλάβης, είναι όταν, τσακώνομαι με κάποιον, τον απωθώ-σπρώχνω δυνατά, χάνει την ισορροπία του και πέφτει με το κεφάλι, στο πεζοδρόμιο ή αλλού και πεθαίνει.

  Προφανώς, κανείς δεν έχει την εντύπωση ότι ένα σπρώξιμο επιφέρει το θάνατο, από μόνο του, ενώ και στη διάρκεια ενός καβγά, τα αντίπαλα μέρη, είναι σε ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση, εννοώ σε ψυχική ένταση και υπερδιέγερση, όπου δεν μπορούν να σκεφτούν καθαρά ή τις ενδεχόμενες συνέπειες.

  Εικάζω ότι τα Δικαστήρια, δυσκολεύονται ή αρνούνται να δουν, ως ανθρωποκτονίες, τους ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, επειδή ...ο φονιάς, κατά κανόνα, χρησιμοποιεί κάποιο όπλο και έχει προαποφασίσει και προσχεδιάσει το έγκλημα.

  Σε συμπλοκές μεταξύ αγνώστων, με γυμνά χέρια πάντα (δε μιλάμε για λοστούς, καδρόνια, σιδηρογροθιές κλπ, όπου εκεί μπορεί να στοιχειοθετηθεί ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο, έστω, δόλο), δεν υπάρχει ούτε όπλο, ούτε προαπόφαση-κίνητρο εκ των προτέρων, για φόνο.

   Ωστόσο, όλα είναι σχετικά και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται, εννοώ κάθε περίπτωση χωριστά και να λαμβάνονται υπόψη όλες οι παράμετροι : π.χ αν κάποιος είναι εκπαιδευμένος σχετικά, μπορεί να γνωρίζει που να χτυπήσει, για να κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά, ακόμα και με ένα χτύπημα, ενώ και ο ανθρωποκτόνος δόλος, μπορεί να είναι επιγενόμενος, να προκύψει στην πορεία και να μην υπάρχει εξαρχής !

  Έτσι π.χ μια περίπτωση, όπου ο θύτης, με μία μόνον γροθιά, σκοτώνει το θύμα, "κολλάει" περισσότερο στην θανατηφόρα βλάβη, ενώ αν ο δράστης, συνεχίζει να χτυπάει, με γροθιές και κλωτσιές, το θύμα στο κεφάλι, ενώ αυτό έχει ήδη βγει "νοκ άουτ", εκεί, ίσως, να μπαίνουμε στα χωράφια της ανθρωποκτονίας...

  Στις σχετικές υποθέσεις, βέβαια, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως είπαμε, υπεισέρχεται εδώ η έννοια του "βρασμού ψυχικής ορμής", αλλά και ζητήματα άμυνας !

   Η κατηγορία της ανθρωποκτονίας, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, όταν υπάρχει συμπλοκή και εκατέρωθεν χτυπήματα, θεωρώ πως είναι εντελώς "άκυρη".

   Από εκεί και μετά, οφείλουν τα Δικαστήρια να εξετάζουν ποιος ξεκίνησε τον καυγά, άρα ποιος ήταν σε άμυνα, ενώ θέλει προσοχή και η περίπτωση της λεγόμενης "προβοκάτσιας" : όταν κάποιος προκαλεί το θύμα, με σκοπό να του επιτεθεί, για να το πλήξει μετά, με τον ισχυρισμό της άμυνας, ως άλλοθι, ΔΕΝ προστατεύεται φυσικά, με ρητή διάταξη του Π.Κ.

    Η περίπτωση του Λαγανά, ενέχει ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες, διότι οι δράστες είναι πολλοί και δεν είναι ίσως εύκολο, να διαπιστωθεί ποιος από όλους, επέφερε τα μοιραία πλήγματα, ενώ σε κάποιο βίντεο, φαίνεται να πέφτει το θύμα, με το κεφάλι, σε προφυλακτήρα αυτοκινήτου (κατόπιν παρέμβασης άλλου, βέβαια, αλλά αυτό πηγαίνει περισσότερο προς θανατηφόρα βλάβη, γιατί δεν είναι ηθελημένο).

   Για να μην πολυλογώ, θεωρώ, ότι τα Δικαστήρια οφείλουν να ξεπεράσουν το "ταμπού", που λέγεται ανθρωποκτονία με χτυπήματα (γροθιές-κλωτσιές) και να την αναγνωρίζουν, όταν ο/οι δράστες συνεχίζει/ουν να χτυπά/ουν το θύμα, ακόμα και όταν αυτό έχει χάσει τις αισθήσεις του, δεν μπορεί πλέον να αμυνθεί κλπ.

   Κατά κανόνα, βέβαια, όπως είπαμε, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πιθανός και πρέπει να διερευνάται ο "βρασμός ψυχικής ορμής", εφόσον ο δράστης συμμετείχε όμως εξαρχής στον καβγά, διότι βλέπουμε και ...άτομα άσχετα, που μπαίνουν και χτυπούν !

πολιτική κηδεία, αλλά ...από Παπάδες

    Το μεγαλύτερο κακό με τους συριζαίους, είναι, πως ενώ ξέρουν ότι εκφράζουν ένα 3% του πληθυσμού και ότι ήρθαν στην εξουσία-έφτασαν στο 30%, με ψεύτικες υποσχέσεις, τάζοντας, σε ένα παραλήρημα λαϊκισμού, τα πάντα στους πάντες και σε συνδυασμό με την απογοήτευση του κόσμου "από τους προηγούμενους" και την τεράστια αποχή στις εκλογές, νομίζουν πως μπορούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους, με Νόμους κλπ. !

  Ξεχνούν τη λαϊκή παροιμία-σοφία, που επιβάλλει "να απλώνεις τα πόδια σου, μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα σου", υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους, με συνέπεια να κινδυνεύουν με ...Βατερλό ή να έχουν την τύχη του Ίκαρου.

 Αυτό φαίνεται κυρίως στην σχεδιαζόμενη συνταγματική αναθεώρηση, που είναι το ύστατο μέσο μιας Χούντας, όπως η παρούσα, για να μείνει στην εξουσία, ώστε οι Νόμοι, που θα φέρνει, μελλοντικά, να μην έχουν ...αντιρρήσεις συνταγματικότητας, από τα ...Δικαστήρια !

 Φαίνεται όμως και στην "συμφωνία" Τσίπρα-Ιερώνυμου, αναφορικά με την τύχη και των καθεστώς των κληρικών, όπου το τεράστιο πολιτικό κόστος, θα σαλπίσει, λογικά, άλλη μία "κωλοτούμπα", άλλη μία στροφή 180 μοιρών...

  Ο Ιερώνυμος, ασφαλώς και ελέγχεται, γιατί πρώτα συμφώνησε και το ανακοίνωσε και μετά ...ζήτησε τη γνώμη των άλλων Ιεραρχών !

   Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι συριζαίοι θα κάνουν πίσω, διότι αυτή η "συμφωνία", μπορεί να γίνει (και θα γίνει, αν προχωρήσουν, αν θέλουν δηλαδή να αυτοκτονήσουν) ο πολιτικός τους τάφος, οι 10.000 Ιερείς είναι μια ...πολιτική τάφρος, που (εξαιρετικά) δύσκολα την ξεπερνάς.

  Αν 2.000 + υπάλληλοι της κρατικής ερτ και μια χούφτα καθαρίστριες, έριξαν τον Σαμαρά, καταλαβαίνει κανείς, τι έχει να πάθει ο συριζα, αν "πειράξει" 10.000 Παπάδες, που δεν είναι μόνον αυτοί και οι οικογένειες τους, είναι και τα "ποίμνια", σε κάθε Εκκλησία ξεχωριστά, που αγαπούν και στηρίζουν (εύλογα και δικαιολογημένα) τους "ποιμένες" τους !

  Κακά τα ψέματα, επειδή όλοι ζούμε στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων και ξέρουμε τι γίνεται, γνωρίζουμε και τι θα συμβεί, αν οι Ιερείς βγούν από τις λίστες του ΓΛΚ...

   Όσες "εγγυήσεις" και αν τους δώσουν οι ψεύτες αριστεροί, ότι θα πληρώνονται κανονικά, η πραγματικότητα δείχνει πως θα συμβεί ό,τι συμβαίνει π.χ με τους συμβασιούχους του Δημοσίου, που, κάθε τόσο, παρακαλάνε να πληρωθούν και πληρώνονται με μεγάλη καθυστέρηση και μόνον κατόπιν διαμαρτυρίας.

   Η σύγχρονη Ιστορία της Βενεζουέλας των Βαλκανίων, διδάσκει πως όσα, κρατικοδίαιτα, "πρόβατα" βγαίνουν, από το "μαντρί" του ΓΛΚ, τα τρώει "ο Λύκος" και το μαύρο σκοτάδι και γι' αυτό, οι Ιερείς, αν θέλουν να κοιμούνται ήρεμοι και ασφαλείς,  δεν πρέπει ποτέ να συμφωνήσουν σε αυτό, που επιδιώκεται, όσες ...υποσχέσεις ή εγγυήσεις και αν τους δώσουν, οι ...αποδεδειγμένα αναξιόπιστοι, πολιτικοί απατεώνες της αριστεράς !

     

ποτέ δεν φταίνε οι Νόμοι, οι εφαρμοστές τους φταίνε...

  Το ερώτημα είναι, αν θα μπορέσει τελικά, μία και μόνον καθαρίστρια, να καθαρίσει, ως άλλος Ηρακλής, ολόκληρη την "κόπρο του Αυγεία", δηλαδή αυτήν που έχει συσσωρεύσει το πολιτικό και δικαστικό σύστημα, επί δεκαετίες !

  Το θέμα με τα πλαστά πτυχία διορισμών, προέκυψε πριν μερικά χρόνια, όταν αυτός που εμφανίζεται σήμερα ως "ο καταλληλότερος", υπό την πίεση των δανειστών, αποφάσισε να κάνει μια τραγελαφική αξιολόγηση των Δ.Υ, ελέγχοντας τα ...τυπικά προσόντα διορισμού τους, μετά από 5, 10, 15 ή και 20 χρόνια.

 Από τον έλεγχο, προέκυψαν κάποιες χιλιάδες πλαστά πτυχία κλπ, πράγμα ίσως αναμενόμενο, όταν ο πόθος του μέσου ραγιά-κατοίκου της Βενεζουέλας των Βαλκανίων είναι το "βόλεμα" στο Δημόσιο, με κάθε τρόπο (άσχετα αν το τίμημα είναι εξαιρετικά υψηλό, ήτοι ότι χαραμίζεις τη μία και μοναδική ζωή σου) !

 Αφενός, είναι γελοίο, το Κράτος να ελέγχει τα δικαιολογητικά, μετά από τόσα πολλά χρόνια και ...όχι την στιγμή του διορισμού και αφετέρου, αν γινόταν ουσιαστική και όχι τυπική αξιολόγηση, θα έπρεπε να αποχωρήσουν δεκάδες χιλιάδες, οι οποίοι πληρώνονται μόνον για να βαράνε κάρτα...

  Από την αρχή και όχι για να το παινευτώ, απλά επειδή τα γραπτά μένουν και μπορεί να επιβεβαιωθεί, είχα εκφράσει τη νομική μου άποψη, ΥΠΈΡ των διωκόμενων απολυμένων υπαλλήλων, που είχαν κάνει χρήση πλαστού !

  Οι κομπλεξικοί δημόσιοι υπάλληλοι, που λέγονται "δικαστές", αντί να δεχθούν τις παρατηρήσεις των νομικών-δικηγόρων και να πάψουν αυτό το ανοσιούργημα-έγκλημα, με τις ...κακουργηματικές διώξεις, σκλήρυναν έτι περαιτέρω την στάση τους (για να δείξουν ότι αυτοί τα ξέρουν καλύτερα), με την "εφεύρεση" της απάτης, δίπλα στην (πλημμεληματική, που την έκαναν κακούργημα) πλαστογραφία και τώρα ...δρέπουν τους καρπούς της "επιλογής" τους : τους φτύνει όλη η κοινωνία και δικαιολογημένα.

  Όλα αυτά τα τελευταία, τέσσερα χρόνια, έχουν αδικηθεί και φυλακιστεί ή διώκονται με κατηγορίες που επισύρουν ...δις ισόβια και άλλοι, εκατοντάδες, τέως Δ.Υ, από σκουπιδιάρηδες μέχρι απόφοιτοι Πανεπιστημίων, ωστόσο το ζήτημα ήρθε στην επιφάνεια, λόγω της καθαρίστριας, μόλις πριν λίγες ημέρες !

  Κάτι η προηγούμενη ζωή της, που παρέπεμπε σε "μάρθα βούρτση" ή "νίκο ξανθόπουλο", κάτι το ασήμαντο παράπτωμα της, κάτι η φυλάκιση της, ξύπνησαν επιτέλους τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και το περί Δικαίου αίσθημα της...

  Μαζί με τη λαϊκή κατακραυγή, "ξύπνησαν", ως συνήθως, τα κόμματα (για να μαζέψουν ψήφους και όχι επειδή νοιάζονται για Δικαιοσύνη), αλλά και κάτι ...εξαφανισμένες, στα χρόνια των Μνημονίων, όπου το Σύνταγμα έγινε χαρτί τουαλέτας, ενώσεις ...για τα ανθρώπινα Δικαιώματα !

   Όπως γίνεται πάντα, στην Ψωροκώσταινα, η αντίδραση του κυβερνώντος κόμματος, αλυσιδωτά, "κινητοποίησε" την διορισμένη από αυτό, εισαγγελία του Α.Π, λες και η τελευταία ΔΕΝ γνώριζε την ύπαρξη αυτής και παρόμοιων υποθέσεων (!), ενώ και η νομολογία που εφαρμόζουν τα Δικαστήρια, είναι ...δική τους  (σατανικής) έμπνευσης (λολ).

   Δεν θα επαναλάβω εδώ, τα νομικά επιχειρήματα, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει μόνον ένα αδίκημα, η πλαστογραφία, σε βαθμό πλημμελήματος, όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στις σχετικές αναρτήσεις.

  Απλά, είναι ΤΡΑΓΙΚΌ και ανησυχητικό για τις ανθρώπινες Ελευθερίες και τα Δικαιώματα, να βγαίνουν οι διχαστές και να λένε ότι "φταίει ο Νόμος" και όχι αυτοί, δηλαδή οι εφαρμοστές του !

     Αν λειτουργούσε το Κράτος, αν υπήρχε Κράτος μάλλον, δεν θα μιλούσαμε τώρα για ενδεχόμενες "πειθαρχικές" ευθύνες των δικαστών, όσων έστειλαν στην φυλακή την καθαρίστρια και χειρίστηκαν αντίστοιχες υποθέσεις, αλλά θα έπρεπε να είχαν πάει ήδη, είτε σπίτι τους, είτε φυλακή...

  Ο Νόμος περί καταχραστών του 1950 είναι ΜΙΑ ΧΑΡΆ, ούτε αλλαγή θέλει, ούτε κατάργηση, επειδή οι διχαστές μας, δεν ...μπορούν να ξεχωρίσουν ποιος είναι καταχραστής και ποιος όχι !

   Αντίστοιχα, αν ένας Νόμος είναι κακός ή αντισυνταγματικός, γιατί συμβαίνει και αυτό, ο δικαστής, έχει, ευθεία εκ του Συντάγματος, υποχρέωση και καθήκον, να ΜΗΝ τον εφαρμόσει, άρα ποτέ δεν φταίει ο ίδιος ο Νόμος, αλλά ο εφαρμοστής...

   Όταν λοιπόν, οι δικαστές δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, είναι ίσως ευθύνη πλέον του Νομοθέτη, να δώσει λύση, στο πρόβλημα με Νόμο, να βγει αύριο διάταξη που θα λέει ότι όλες αυτές οι περιπτώσεις, θα αντιμετωπίζονται ως πλημμεληματικές πλαστογραφίες και αν έχει παρέλθει πενταετία, θα παραγράφονται, ειδάλλως θα δικάζονται ως πλημμελήματα (με πρόβλεψη πως όσοι είναι ή έμειναν στην φυλακή, για αυτό το λόγο, θα βγαίνουν και θα αποζημιώνονται κιόλας, για άδικη κράτηση).

  Παράλληλα, βέβαια, επειδή εκτός από τον ποινικό παραλογισμό, υπάρχει και ο διοικητικός, εννοώ ότι έχουν αρχίσει και ζητάνε πίσω τους μισθούς, όσων απολύθηκαν για πλαστά (!!!), χρειάζεται και αντίστοιχη διάταξη, που θα λέει το άλλο αυτονόητο, ότι οι μισθοί δεν επιστρέφονται, ούτε χάνονται τα αντίστοιχα ένσημα !

     

ανακοπή ερημοδικίας ή έφεση ;

   Εξαρχής, είχαμε πει, ως Νο1 νομική συμβουλή, πως φροντίζουμε, όταν έχουμε Δικαστήριο, να είμαστε παρόντες, η ερημοδικία απλά δεν αποτελεί επιλογή, διότι τότε, οι δικαστές και οι αντίδικοι "μας γλεντάνε" (συνήθως άδικα, από την στιγμή που δεν υπάρχει αντίλογος) !

 Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις, όπου κάποιος χάνει τη δικάσιμο, είτε λόγω αμέλειας, είτε λόγω ανωτέρας βίας, είτε επειδή δεν κλητεύθηκε κλπ...

 Ένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες και του δικηγόρου, είναι αυτός, να χάσει δηλαδή μια δικάσιμο : αυτό, μπορεί να συμβεί, κυρίως όταν η αναβολή μιας υπόθεσης είναι μακρινή (μετά από 2 έτη π.χ και όταν τα ημερολόγια είναι συνήθως ετήσια).

  Εδώ βέβαια, φέρει  ευθύνη και ο εντολέας-πελάτης, που ξεχνάει και ο ίδιος την ημέρα της δικασίμου της υπόθεσης του και ενώ αυτός έχει να θυμάται μία και ο δικηγόρος εκατό !

 Η ερημοδικία, είτε εκούσια, είτε ακούσια, έχει δυσμενείς συνέπειες, ακόμα και εκ του Νόμου, έτσι π.χ αν απουσιάζει ο ενάγων, η αγωγή απορρίπτεται, δεν μπαίνει το Δικαστήριο καν στην εξέταση της αλήθειας της.

  Για αυτές τις περιπτώσεις της ερημοδικίας, προβλέπεται (στις αστικές Δίκες, εννοείται) ένα ειδικό ένδικο μέσο, που ονομάζεται "ανακοπή ερημοδικίας", το οποίο όμως μπορεί να ασκηθεί, πλέον, για συγκεκριμένους λόγους και όχι επειδή απλά ...ξεχάσαμε τη δικάσιμο ή ...αμελήσαμε να παραστούμε !

  Η ερήμην απόφαση, ορίζει ένα παράβολο (π.χ 150 ευρώ), που προκαταβάλλεται, για την άσκηση της ανακοπής και το οποίο, αν γίνει δεκτή, επιστρέφεται, ενώ αν απορριφθεί, μένει στα (τρύπια) κρατικά ταμεία...

  Ανακοπή ερημοδικίας, μπορεί να ασκηθεί μόνον αν υπάρχει ζήτημα μη επίδοσης ή μη νόμιμης επίδοσης καθώς και λόγος ανωτέρας βίας (η έννοια της, αναλύεται σε άλλη, ξεχωριστή, ανάρτηση), πλέον, σε αντίθεση με το παρελθόν, όπου αυτή ήταν "αναιτιολόγητη", δηλαδή μπορούσε να ασκηθεί, χωρίς να επικαλείται ο διάδικος το λόγο, που δεν παρέστη !

 Αν γίνει δεκτή η ανακοπή, η απόφαση εξαφανίζεται και ουσιαστικά η Δίκη, γίνεται εξαρχής-από το μηδέν, σε πρώτο πάντα βαθμό (αν μιλάμε βέβαια, για πρωτοβάθμιο Δικαστήριο).

  Στις ερήμην αποφάσεις, επειδή τρέχουν παράλληλα οι προθεσμίες ανακοπής ερημοδικίας και έφεσης (15 μέρες η πρώτη και 30 η δεύτερη, από την επίδοση) ο δικηγόρος, αντιμετωπίζει, ωστόσο, το δίλημμα ή μάλλον ...τρίλημμα, αν θα ασκήσει τη μία ή την άλλη ή και τις δύο !

  Το μειονέκτημα της έφεσης, είναι ότι χάνεις ουσιαστικά τον πρώτο βαθμό, η υπόθεση σου, κρίνεται για πρώτη και τελευταία φορά (με την επιφύλαξη της αναίρεσης), από ένα Δικαστήριο, το Εφετείο.

    Ωστόσο, θεωρώ, ότι η έφεση είναι η προτιμότερη λύση, εκτός αν υπάρχει πραγματικός λόγος, για άσκηση ανακοπής ερημοδικίας, που να αποδεικνύεται κιόλας, διότι αν απορριφθεί η ανακοπή (επειδή ο λόγος, που επικαλείσαι, δεν συνιστά ανωτέρα βία π.χ η ασθένεια του διαδίκου, εφόσον μπορεί να παραστεί μέσω δικηγόρου), τυχόν έφεση, θα αφορά μόνον αυτό, δηλαδή αν καλώς ή κακώς απορρίφθηκε η ανακοπή και όχι την ουσία της υπόθεσης.

 Μετά την (καλώς ή κακώς) κατάργηση επομένως της αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη σύνεση και περίσκεψη και να προτιμάται η λύση της έφεσης, ως πιο ασφαλής, παρόλο που χάνεται έτσι ο πρώτος βαθμός δικαστικής κρίσης.

   Τέλος, να πούμε, ότι σε αντίθεση με την έφεση, που μπορεί να ασκηθεί κανονικά, ενώ υπάρχει παράλληλα και η δυνατότητα ανακοπής ερημοδικίας, η αναίρεση, δεν μπορεί να ασκηθεί, όσο η απόφαση μπορεί να προσβληθεί με ανακοπή ερημοδικίας, δηλαδή με άλλο ένδικο μέσο !

έγκλημα στη λίμνη Τριχωνίδα

     Έχουν περάσει τόσοι μήνες, από τότε και η δικαστική έρευνα, ακόμα "σέρνεται", για ένα τόσο βίαιο και ειδεχθές έγκλημα (ανθρωποκτονία), που στην αρχή βαφτίστηκε ως "αυτοκτονία".

  Η καθυστέρηση αυτή, παρόλο που δεν είμαστε εισαγγελείς και δε μας πέφτει λόγος, εύλογα δημιουργεί ερωτηματικά και ανασφάλεια στον πολίτη, που βλέπει (τουλάχιστον) απροθυμία, στην εξιχνίαση και τιμωρία, ενός φόνου (δε μιλάμε για κάποιο ασήμαντο πλημμέλημα) !

 Χωρίς να είμαστε δικαστές, ξαναλέω, γράφω κάποιες σκέψεις και συμπεράσματα, για αυτή την υπόθεση, με βάση όσα στοιχεία έχουν διαρρεύσει, αν και όσα δεν έχουν διαρρεύσει ίσως είναι ακόμα σημαντικότερα π.χ με καθυστέρηση μηνών, μάθαμε ότι υπάρχει (;) ακόμα και ...αυτήκοος ή αυτόπτης μάρτυρας, που άκουσε τις φωνές του θύματος και λέει ότι οι δολοφόνοι ήταν κρυμμένοι σε παρακείμενο κτίριο-ερείπιο...

 Όπως όλα δείχνουν, η γυναίκα αυτή έπεσε σε παγίδα θανάτου : ενώ πήγαινε αλλού, κάποιος την πήρε τηλέφωνο και της είπε προφανώς ότι έχει μείνει από καύσιμα και ζήτησε βοήθεια από εκείνην, να της πάει πετρέλαιο με ένα δοχείο (που να φανταστεί ότι με αυτό θα την σκότωναν...).

 Με βάση τα ως τώρα δεδομένα, το ...παρατημένο κάπου, κατηγορητήριο, μιλάει για έναν ηθικό αυτουργό και δύο φυσικούς.

  Είναι βέβαιο, ότι για να μπει με τη βία σε ένα τρίθυρο αυτοκίνητο, μια ψηλή, σωματώδης και δυνατή γυναίκα, χρειάζονται περισσότεροι του ενός και πάλι αναρωτιέμαι, πως την έβαλαν, χωρίς να της κάμψουν τις αντιστάσεις, με κάποιο τρόπο (χτυπήματα ή αναισθητικό) και αν αυτά ανιχνεύτηκαν, από την ιατροδικαστική έκθεση...

  Σίγουρα πάντως μπήκε ζωντανή, στο φλεγόμενο αυτοκίνητο, όπως μαρτυρούν τα σημάδια, από τα παπούτσια, στο πίσω τζάμι και στον "ουρανό" του.

  Η αλήθεια είναι πως οι δράστες, αν και όπως επισημαίνει ο πραγματογνώμονας, είναι καλοί γνώστες του μηχανισμού της καύσης (έβαλαν πετρέλαιο, που καίγεται πιο αργά και όχι βενζίνη), έκαναν σημαντικά και σχεδόν παιδαριώδη λάθη (άλλωστε είναι γνωστό πως δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα).

    Αφενός άνοιξαν την πόρτα απ' έξω, κατά τη διάρκεια της φωτιάς και αφετέρου δεν άφησαν εκεί το κινητό τηλέφωνο του θύματος και όχι μόνον το πήραν μαζί τους, αλλά και το ...ενεργοποίησαν αργότερα, από συγκεκριμένο σημείο !!

    Όσον αφορά τώρα την ταυτότητα των υπόπτων και κυρίως του βασικού, ισχύει και εδώ το "τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια", με την έννοια ότι κίνητρο φόνου, εντοπίζεται σε συγκεκριμένο άτομο (αν και εφόσον η μακαρίτισσα δεν είχε άλλα "ανοιχτά μέτωπα", πάντα).

 Αυτός, με τον οποίο, διατηρούσε "παράνομη" σχέση (σε εισαγωγικά, αφού η μοιχεία δεν αποτελεί πλέον αδίκημα), αλλά και οικονομικές δοσοληψίες : κάποια στιγμή, όταν το πράγμα "στράβωσε", το θύμα απείλησε, ότι θα τα πει όλα στη γυναίκα του (και νομίζω πως το έκανε, αν δεν απατώμαι), αλλά απαίτησε και την επιστροφή χρημάτων, που είχε δανείσει !

  Εδώ θέλω να σταθώ λιγάκι, διότι θεωρώ ότι πρέπει να ερευνηθεί ο ρόλος ΚΑΙ της συζύγου, το πως δηλαδή αντέδρασε, όταν έμαθε για αυτή την εξωσυζυγική σχέση : ήταν δικιά της ιδέα να "βγει από τη μέση" η ερωμένη ή του άλλου και αυτή ...απλά συμφώνησε ;

   Από εκεί και μετά, οι δημοσιογράφοι διαρρέουν δήθεν "άλλοθι" που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας : όπως π.χ ότι εθεάθη το αυτοκίνητο του υπόπτου, εκείνη τη μέρα, να κατευθύνεται προς Πελοπόννησο, λες και έχει σημασία που βρισκόταν, εκεί την ώρα, ο ...ηθικός αυτουργός ή λες και φαίνεται από τις κάμερες ποιος οδηγεί !

   Το μόνον σίγουρο είναι πως η υπόθεση αυτή, λόγω της τεράστιας καθυστέρησης, κινδυνεύει να κακοφορμίσει και ότι βλάπτει σοβαρά το κύρος της δικαιοσύνης και κλονίζει την εμπιστοσύνη, που πρέπει να έχει ο πολίτης, σε αυτήν, πως τα εγκλήματα δεν μένουν ατιμώρητα, ειδικά τα τόσο σοβαρά, όπως οι ανθρωποκτονίες...

     

η ποινική ρήτρα ως "νταβατζηλίκι"

   Η έννοια της ποινικής ρήτρας, θεωρώ, πως είναι λίγο-πολύ γνωστή στους περισσότερους, πρόκειται για θεσμό του Αστικού Δικαίου και όχι του ποινικού, όπως παραπλανά ο όρος.

  Αναφέρεται στην "ποινή", συνήθως χρηματική, αλλά όχι πάντα, που πρέπει να πληρώσει, το ένα από τα δύο μέρη μιας σύμβασης, όταν καταστεί υπερήμερος, ως προς την δική του παροχή ή όταν δεν εκπληρώνει τις δικές του υποχρεώσεις (καθόλου ή όπως πρέπει ή όχι έγκαιρα) !

 Ουσιαστικά, πρόκειται για μία αυτοτελή και παρεπόμενη συμφωνία-σύμβαση, που συνέχεται με μία άλλη, την κύρια και απαντάται συχνά, κυρίως σε εργολαβικές συμβάσεις, σε μισθώσεις κλπ.

 Προφανής σκοπός της, είναι να εξαναγκάσει τον αντισυμβαλλόμενο, να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις, που αναλαμβάνει και να "δέσει" την συμφωνία καλύτερα, υπό την απειλή (ουσιαστικά) της ποινικής ρήτρας.

  Αυτή είναι και η διαφορά της, από το λεγόμενο "επιτίμιο μεταμέλειας", που λειτουργεί πρακτικά αντίστροφα, δηλαδή παρέχει στο άλλο μέρος τη δυνατότητα, να "βγει" από μία σύμβαση, πληρώνοντας "κατιτίς", άρα έχει σκοπό να διευκολύνει την έξοδο...

   Οι βασικές προβλέψεις του Νόμου και τα κύρια σημεία της σύμβασης, που καθιερώνει "ποινική ρήτρα" είναι τα εξής :

-Ο υπόχρεος, για να απαλλαγεί, θα πρέπει να ισχυριστεί ότι αδυνατεί να εκπληρώσει, χωρίς δική του υπαιτιότητα.

-Άρα, έχει και το βάρος της σχετικής απόδειξης, ο ενάγων αντίθετα, που ζητάει την ποινική ρήτρα, αρκεί να επικαλεστεί ότι έχει καταπέσει, ότι έχουν εκπληρωθεί οι όροι, για να ενεργοποιηθεί, εφόσον ο άλλος κατέστη υπερήμερος ή δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις, που ανέλαβε.

-Πολύ σημαντικό είναι ότι, για να καταπέσει, δεν χρειάζεται ο δικαιούχος αυτής, να επικαλεστεί ή να αποδείξει κάποια ζημία !

-Πάντως, ανάλογα και με την συμφωνία, που έχει γίνει, αφού αυτή διαμορφώνεται ελεύθερα από τα μέρη, μπορεί να προβλέπεται ότι πέραν της ποινικής ρήτρας, ο οφειλέτης θα υποχρεούται ΚΑΙ σε αποζημίωση.

    Η "ελευθερία" αυτή, ως προς τα ζητήματα της θέσπισης ποινικής ρήτρας, περιορίζεται ρητά, από τον σοφό Νομοθέτη, ως προς το βασικότερο σημείο, που είναι το ύψος της !

   Αν η συμφωνηθείσα ποινική ρήτρα είναι υπέρμετρη και αυτό θα κριθεί σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, με βάση αντικειμενικά κριτήρια, που χρησιμοποιούνται, τότε ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει από το Δικαστήριο, με ένσταση ή και αυτοτελώς, να την περιορίσει στο "προσήκον μέτρο".

   Μια τέτοια περίπτωση, αντιμετώπισα πρόσφατα : συγκεκριμένα, σε πελάτη μου, είχε κάνει αγωγή, η διαχείριση γνωστού εμπορικού κέντρου των Β.Προαστίων, για μη πληρωμή κοινοχρήστων.

   Το παράδοξο της υπόθεσης, είναι ότι ζητούσαν π.χ 2.000 ευρώ, για τα μη πληρωμένα κοινόχρηστα και άλλα 4.000 ευρώ, ως "ποινική ρήτρα", την οποία δήθεν προβλέπει ο Κανονισμός (και ο οποίος μπορεί να μην έχει ψηφιστεί καν από κάποιον ιδιοκτήτη, εννοώ να απέκτησε αργότερα το ακίνητο).

   Με το φτωχό μου μυαλό, θεωρώ, ότι η ποινική αυτή ρήτρα είναι υπέρμετρη : δηλαδή, δεν μπορεί να χρωστάς 100 ευρώ και όταν περάσει η 5ήμερη προσθεσμία πληρωμής, την έκτη μέρα, να χρωστάς 300, δηλαδή ποινική ρήτρα-προσαύξηση 200% !

 Βέβαια, αυτή η φαινομενικά απλή υπόθεση (οφειλή κοινοχρήστων), είχε και πολλά άλλα νομικά "θέματα"...

   Εννοώ ότι το ακίνητο είναι εκμισθωμένο επί πολλά χρόνια και προφανώς η Διαχείριση το γνωρίζει αυτό, ότι δηλαδή με βάση την σύμβαση της μίσθωσης, (καταρχήν) υπόχρεος προς πληρωμή, είναι ο μισθωτής και όχι ο ιδιοκτήτης (άσχετα αν τελικός υπόχρεος είναι αυτός).

  Επομένως, ένα ζήτημα είναι το κατά πόσον, η Διαχείριση, στρέφεται καταχρηστικά ή μη, με αγωγή, εναντίον του ιδιοκτήτη και όχι πρώτα εναντίον του μισθωτή !

    Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, είναι το πως ο ιδιοκτήτης κατέστη υπερήμερος, εννοώ πότε και με ποιον τρόπο αποδεικνύεται ότι έλαβε γνώση για την μη πληρωμή των κοινοχρήστων, από τους ενάγοντες Διαχειριστές, όταν αυτός, δηλαδή ο ιδιοκτήτης, μπορεί να διαμένει σε άλλη γειτονιά ή και σε άλλη πόλη...

  Όταν έχω μισθωμένο το ακίνητο και θεωρώ εύλογα, ότι ο μισθωτής μου, πληρώνει τις υποχρεώσεις του, δεν μπορεί να έρχεσαι μια μέρα, με αγωγή και να μου λες ότι χρωστάει κοινόχρηστα ...ενός έτους και ότι θες και "ποινικές ρήτρες" !

    Για να μην πολυλογώ, η Δίκη δεν έγινε, επειδή ο μισθωτής, μία ημέρα πριν, πλήρωσε 3 χιλιάρικα και οι Διαχειριστές θεώρησαν ότι εξοφλήθηκαν (αφού δεν πήραν τα 6 που ζητούσαν, αλλά πήραν ένα επιπλέον χιλιάρικο, ως νταβατζηλίκι...).

   Τα επιπλέον χρήματα, μάλιστα, τα δικαιολόγησαν ως "έξοδα", όχι ως ποινική ρήτρα, γνωρίζοντας ίσως και οι ίδιοι, ότι η ποινική αυτή ρήτρα, είναι για γέλια (και για κλάματα).

  Και κάπως έτσι, έχασα μια ευκαιρία, να "γλεντήσω" με τις ενστάσεις, που είχα ετοιμάσει και τους Διαχειριστές και τους "εισπράκτορες" δικηγόρους τους (ας ελπίσουμε στο μέλλον, ότι θα μου ξαναδοθεί, χαχα) !

αριστεροί αυταπατεώνες

  Τα δύο βασικά χαρακτηριστικά των, απανταχού της Γης, αριστερών είναι : πρώτον, ότι από τη γέννηση τους μέχρι το θάνατο ζουν σε μια αυταπάτη και δεύτερον (που σχετίζεται με το πρώτο) ότι λόγω της αυταπάτης αυτής, κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, νομίζοντας ότι κοροϊδεύουν τους άλλους !

 Για μένα, όπως έχω πει, ο δικός μου, δηλαδή, ορισμός περί αριστερών, είναι ο εξής : αριστερός, είναι όποιος καταδέχεται να πληρώνεται από το κοινό-δημόσιο ταμείο, χωρίς να παρέχει αντίστοιχης αξίας υπηρεσίες, προς το κοινωνικό σύνολο (πρακτικά δηλαδή όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, από τον τελευταίο μέχρι τον ΠτΔ και φυσικά ΚΑΙ ΟΙ 300 βουλευτές).

 Θέλοντας να δώσω παραδείγματα, για το τι σημαίνει να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, ήθελα να μιλήσω για το περιβόητο, "πέτσινο" και εντελώς απατηλό, "πλεόνασμα", για το οποίο μιλάνε, εσωτερικά και εξωτερικά, αριστερά ντουγάνια.

  Ωστόσο, με πρόλαβαν οι εξελίξεις και δε γίνεται να μην σχολιάσω και την περιβόητη, χθεσινή, "αριστερή" συμφωνία, για το διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους, που συνήφθη μεταξύ αρχιεπισκόπου και μιας αριστερής κυβέρνησης, που εκφράζει το 4% του πληθυσμού και έγινε κυβέρνηση, λόγω τεράστιας αποχής και με το 30% όσων τελικά ψήφισαν...

 Αυτό που ενοχλούσε τους αριστερούς του 4% είναι ότι "πλήρωναν τους παπάδες" και πλέον με τη συμφωνία αυτή, θα ...συνεχίσουν να τους πληρώνουν, αλλά δεν θα ονομάζονται "δημόσιοι υπάλληλοι" οι κληρικοί (δηλαδή ...πιο αυταπατεώνας, πεθαίνεις LOL) !

  Με αυτή την κοροϊδία του εαυτού τους, οι αριστεροί, ελπίζουν παράλληλα να κοροϊδέψουν και τους κουτόφραγκους δανειστές, λέγοντας ότι "να, μειώσαμε κατά 10 χιλιάδες τους Δ.Υ, άρα μπορούμε να προσλάβουμε άλλους τόσους "ημέτερους" (ξανά γέλια, αφού στο τέλος, οι Δ.Υ θα έχουν αυξηθεί κατά 10 χιλιάδες).

  Η μεγαλύτερη αυταπάτη όμως, έχει να κάνει, όπως είπα, με τα περιβόητα, "πέτσινα" πλεονάσματα και τις διανομές (αντι)κοινωνικού μερίσματος, στα τέλη του έτους, ως ...καθρεφτάκια για ιθαγενείς.

 Ενώ το δημόσιο χρέος της χώρας, βαίνει αυξανόμενο, παρά μειούμενο, έχουν το θράσσος, τόσοι οι εγχώριοι, όσο και οι Ευρωπαίοι, αριστεροί αυταπατεώνες, να μιλούν για πλεονάσματα !

  Είναι γνωστό πλέον, πως πετυχαίνουν τα περιβόητα, λογιστικά και όχι πραγματικά, "πλεονάσματα" τους : με το να μην πληρώνει το Κράτος τους ιδιώτες προμηθευτές, να μην πληρώνει συντάξεις και εφάπαξ, που εκκρεμούν και γενικά, να εμφανίζει μόνον τα έσοδα και όχι τις δαπάνες, που θα έπρεπε να είχαν ΉΔΗ γίνει...

  Πέραν αυτού, όμως, που είναι πασιφανές σε όλους (εκτός από τους βλάκες υπαλλήλους, που στέλνουν εδώ για ελέγχους, οι δανειστές), υπάρχουν και έκτακτα γεγονότα, που κάνουν ακόμα και αυτά τα λογιστικά πλεονάσματα ΚΑΠΝΌ !

  Μόνον ο λογαριασμός της πυρκαγιάς στο Μάτι, ανέρχεται σε τουλάχιστον μισό δις ευρώ, αλλά και αυτό δεν είναι τίποτα, μπροστά στο τσουνάμι, από τις αποφάσεις των κρατικοδίαιτων τρωκτικών, που λέγονται διχαστές (ή δικαστές) και ακυρώνουν, εκ των υστέρων, τα Μνημόνια, με βάση τα οποία πληρώνεται ακόμα ο μισθός τους...

  Αν δεχτούμε τις ...αριστερές εκτιμήσεις, ότι το κόστος των αναδρομικών, από δικαστικές αποφάσεις, ανέρχεται σε 11,5 δις ευρώ, καταλαβαίνει και το τελευταίο ντουγάνι, ότι το περιβόητο πλεόνασμα του 3,5% είναι τελικά ...έλλειμμα 7% !

 Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μοίρασμα (αντι)κοινωνικών μερισμάτων, ενώ και η συμφωνηθείσα, νέα, περικοπή των συντάξεων είναι ΜΟΝΌΔΡΟΜΟΣ...

  Ο μόνος λόγος, που η χώρα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να ορθοποδήσει, όπως οι άλλες, μετά από 8 χρόνια Μνημονίων, είναι η αριστερή αυταπάτη και η κοροϊδία του εαυτού τους, στο να μην κάνουν αυτό που πρέπει και είναι προφανές για όλους τους μη αριστερούς, αλλά να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, ότι όλα πάνε καλά, ότι έχουν πλεονάσματα, ότι δεν χρειάζεται μείωση αφορολόγητου και συντάξεων κλπ.

   Διότι, φυσιολογικά και νομοτελειακά, η αυταπάτη, έχει άσχημο τέλος, όσο και να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, η Αλήθεια και η Πραγματικότητα δεν μπορούν να αλλάξουν και έρχονται στην επιφάνεια, με οδυνηρό τρόπο (και δυστυχώς, όχι μόνον για τους αριστερούς αυταπατεώνες, αλλά και για τους υπόλοιπους) !

δικαστές από τα λιντλ...

     Μπορεί να ακούγεται λίγο σκληρός ο τίτλος, όμως εξίσου, αν όχι περισσότερο, σκληρή είναι η δικαστική πραγματικότητα, αυτά που ζούμε, ακούμε και διαβάζουμε, σχεδόν καθημερινά, ως μάχιμοι δικηγόροι !

  Πιθανόν να εντάσσεται και αυτό, στο γενικότερο κλίμα σήψης και ξεπεσμού, που έχει φέρει, η τελευταία, πιο αριστερή από τις προηγούμενες, κυβέρνηση, σε κάθε περίπτωση όμως, η απονομή δικαιοσύνης, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να αφήνεται σε χέρια ανίκανων, ανεπαρκών ή "αγράμματων" δικαστών.

 Αποδεικνύεται συνεχώς, πόσο μεγάλο ψέμα, πόσο μεγάλος μύθος, είναι και το δόγμα "iura novit curia", ότι δηλαδή οι δικαστές ...γνωρίζουν τους Νόμους και τους εφαρμόζουν αυτεπάγγελτα !

  Σε πρόσφατη Δίκη, η Πρόεδρος δεν με άφηνε, στην αγόρευση μου, να αναφέρω σε 2 λεπτά, τις κρίσιμες εφαρμοστέες νομικές διατάξεις, με αυτό το επιχείρημα, ότι δηλαδή "το Δικαστήριο γνωρίζει το Νόμο", ωστόσο το πόσο καλά τον γνωρίζει, φάνηκε (και) από την απόφαση, με την οποία αθώωθηκε, λόγω αμέλειας, ο φυσικός αυτουργός και καταδικάστηκε ο (δήθεν) ηθικός αυτουργός, σε αυτή την πράξη (lol)...

  Δεν είναι μόνον αυτό, βέβαια, όπως είπα, για να φτάσουμε σε αυτή την τραγική απόφαση, είχε προηγηθεί μια διαδικασία, όπου και εκεί, η Πρόεδρος εφάρμοζε ...τη δική της δικονομία (όπως την είχε στο ημιμαθές μυαλό της και όπως ...την βόλευε), έκανε άσχετες και τραγικές ερωτήσεις και γενικά πράγματα, που εκφεύγουν της νομικής επιστήμης και αναφέρονται στην ευφυΐα, την αντίληψη κλπ του μέσου δικαστή.

  Εννοώ ότι δεν αρκεί η καλή νομική κατάρτιση (που ούτε αυτή δεν υπάρχει), για να είσαι καλός δικαστής, χρειάζονται και άλλα, πολλά, πράγματα, σε επίπεδο γνώσεων, εμπειριών κλπ και εδώ ίσως έχει παίξει ρόλο και αυτό, που έχω ξαναπεί, ότι πλέον οι δικαστές δεν απαιτείται να έχουν περάσει πρώτα από δικηγορία, όπως συνέβαινε παλιότερα.

  Σε άλλη, πιο πρόσφατη, Δίκη, ο λίγο "πελαγωμένος" εισαγγελέας (που δεν ήταν και τόσο νέος), ζήτησε να εφαρμοστεί, σε δευτεροβάθμια υπόθεση, άρθρο του ΠΚ, που εφαρμόζεται μόνον στον πρώτο βαθμό, δε γνώριζε δηλαδή το Νόμο (άσχετα αν η πρόταση του, μας συνέφερε, χαχα) !

 Σε υπόθεση απάτης, όπου ο κατηγορούμενος είχε αποζημιώσει πλήρως τους μηνυτές, υπήρξε ντουγάνι δικαστής, που μειοψήφησε στην αναγνώριση ελαφρυντικού...

 Σε τόσο τρανταχτές περιπτώσεις, όπου τα γατάκια οι δικαστές, βγάζουν είτε κόμπλεξ, είτε ασχετοσύνη, είτε κουτοπονηριά κ.ο.κ, φοβάμαι, ειλικρινά, μην "γυρίσουν", κάποια μέρα, τα μυαλά μου και ορμήξω-πηδήξω πάνω στην έδρα και ...καταλήξω στην φυλακή (χαχα) ! 

 Αν συμβαίνουν αυτά, στο μεγαλύτερο Πρωτοδικείο της χώρας, όπου κατά τεκμήριο (γιατί μην ξεχνάμε ότι ζούμε στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, όπου βασιλεύει το λεγόμενο "βύσμα"), τοποθετούνται καλοί δικαστές, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί, τι συμβαίνει, σε άλλα, περιφερειακά, Δικαστήρια...

  Και μην πάτε μακριά, μέχρι τον διπλανό Πειραιά να πάτε, όπου πραγματικά, με αυτά, που ζούμε εκεί, επιβεβαιώνεται ο τίτλος !

 Μην ξεχνάμε επίσης, την πρόσφατη κόντρα εν ενεργεία (;) εισαγγελέως με τέως συνάδελφο της και νυν πολιτικό, με κατηγορίες ότι οι εισαγγελείς λειτουργούν ως "ρασπούτινς" και ασκούν έωλες διώξεις, με τη "λογική" : ας πάνε παρακάτω, να αθωωθούν...

  Προχθές, δέχθηκα κρούση από ένα ακόμα θύμα ποινικής Δίκης-παρωδίας, που δεν αρκούνταν στην έφεση, αλλά ήθελε να μάθει, αν μπορεί να στραφεί προσωπικά, κατά της Προέδρου, με αγωγή κακοδικίας κλπ.

  Δεν ξέρω αν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία, που να φανερώνουν αύξηση των αγωγών κακοδικίας, σίγουρα όμως, οφείλουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, να μεριμνήσουν, ώστε, στα ποινικά τουλάχιστον Δικαστήρια, να δικάζουν ή να ασκούν διώξεις, μόνον οι καλύτεροι, οι μορφωμένοι και κυρίως ...οι Λογικοί !

τράπεζα ή καζίνο ;

  Σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, υπήρχε ένα τραπεζικό κατάστημα, το οποίο έκλεισε και πολύ γρήγορα (όλα έχουν την σημασία τους) άνοιξε εκεί, ένα από αυτά τα νέα καταστήματα, με τους "κουλοχέρηδες" ή "φρουτάκια" ή VLT's, όπως τα λένε...

  Για τις ελληνικές τράπεζες, ό,τι και να πούμε, θα είναι λίγο, για τα "θαλασσοδάνεια", για τα δάνεια στον κάθε τυχάρπαστο, που "κοκκίνισαν" και τα πληρώνουμε εμείς, για τις αλλεπάλληλες χρεοκοπίες τους και γενικά για τις μεγάλες ευθύνες τους (μόνον οι Εισαγγελείς δεν τις είδαν), για την σημερινή κατάντια της Ψωροκώσταινας.

 Οι τράπεζες, "εκ φύσεως", είναι κάτι κακό, με την έννοια ότι παίρνουν το χρήμα σχεδόν τζάμπα και το πουλάνε πανάκριβα και όταν εμφανίσει πρόβλημα ή δυσκολία, έστω και προσωρινή, ο δανειολήπτης, τον ξεσκίζουν !

 Πραγματικά, δεν κατάλαβα ποτέ τη "λογική", πίσω από την πρακτική των τραπεζών, όταν κάποιος εμφανίσει καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση ενός δανείου, να το καταγγέλουν και να ζητάνε όλο το ποσόν...Αφού βρε ντουγάνια, δυσκολεύεται στη δόση, θα μπορέσει να το πληρώσει όλο ;

 Το μεγαλύτερο κακό, όμως, που έκαναν οι τράπεζες, είναι ότι λόγω της μεγάλης τους έκθεσης σε αμφιβόλου ποιότητας και εξασφάλισης δάνεια, όταν το κατάλαβαν, σταμάτησαν να δανείζουν και τις επιχειρήσεις, που μέχρι τότε πήγαιναν καλά και δεν είχαν πρόβλημα και οδήγησαν και αυτές στην χρεοκοπία και χιλιάδες ανθρώπους, στην ανεργία.

 Από νομική άποψη, ενδιαφέρον παρουσιάζει το ζήτημα των δανείων σε ελβετικό φράγκο, με το οποίο δεν έχω ασχοληθεί ουσιαστικά και το οποίο μπαίνει σε μια "τελική ευθεία", εφόσον έχει ήδη πάει στον Άρειο Πάγο.

 Από τα λίγα, που έχω ακούσει και καταλάβει από συζητήσεις με συναδέλφους (ορισμένοι ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό), το ζήτημα δεν είναι, όπως λέγεται, πως οι "ανυποψίαστοι" δανειολήπτες, δεν γνώριζαν τι υπογράφουν...

 Θεωρώ πως γνώριζαν πολύ καλά, πήραν ένα ρίσκο, που θα μπορούσε και να τους βγει, θεωρητικά, αλλά στην πράξη, όπως ακούω, ήταν χαμένοι εξαρχής, διότι οι τράπεζες ΓΝΏΡΙΖΑΝ πως το ελβετικό φράγκο, θα ανατιμηθεί έναντι του ευρώ και όχι το αντίστροφο !

  Η έμμεση απόδειξη, για αυτό, είναι ίσως πως έβγαλαν δάνεια-"προϊόντα", μόνον σε αυτό το νόμισμα και όχι και σε κάποιο άλλο...

  Για τα τυχερά παίγνια, τι να πει τώρα κανείς ; Μάλλον είναι η αντίληψη περί ...ανάπτυξης, που έχουν οι αριστεροί !

  Το μόνον "καλό" που έχουν αυτά, είναι τα υψηλά ποσά φόρων, που αποδίδονται στο κράτος, από τα εθισμένα στον τζόγο χάπατα, αλλά και άλλα ποσά που δίνονται σε ...αγαθοεργίες και ...φιλανθρωπίες, για να επιβεβαιωθεί πως ο σκοπός ΔΕΝ αγιάζει τα μέσα.

  Εδώ, ανοίγω πάλι παρένθεση, για να επαναλάβω την πρόταση που είχα διατυπώσει και παλιότερα και μέσω της εμπειρίας μας, καθίσταται επιτακτική, ήτοι να καθιερωθεί ΡΗΤΆ στον ποινικό μας κώδικα , ως ελαφρυντική περίσταση, για οικονομικά εγκλήματα, ο εθισμός του κατηγορούμενου στον τζόγο !

  Δεν μπορεί το ΚΕΘΕΑ να δέχεται για απεξάρτηση αυτά τα άτομα και οι δικαστές, νομοθέτες κλπ, να είναι ακόμα ...στον κόσμο τους.

   Στο ερώτημα του τίτλου, η απάντηση είναι μάλλον, τίποτα από τα δύο, η χώρα μπορεί να σωθεί μόνον με παραγωγικές επενδύσεις, που θα έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, αλλά αντί αυτού, βλέπουμε να ανοίγουν μόνον καφετέριες, σουβλατζίδικα και ...φαρμακεία.

τρωκτικά στα Δικαστήρια

   Για όσους δεν γνωρίζουν, το συγκρότημα του Πρωτοδικείου Αθηνών (βλ. πρώην Σχολή Ευελπίδων), στην Κυψέλη, αποτελείται από πολλά, αυτοτελή, κτίρια.

  Πριν από 10 ημέρες περίπου, είδα δύο κυρίες, μέσης ηλικίας, να περιεργάζονται ένα μακρόστενο μαύρο "πράγμα" έξω από ένα κτίριο (έξω από τα κρατητήρια, συγκεκριμένα) και νομίζω πως άκουσα τη μία, να λέει "είναι για να δένουν τα σκυλιά" (lol).

 Τον ίδιο μαύρο κύλινδρο, παρατήρησα παρακάτω και σε άλλο κτίριο και πλησιάζοντας, διαπίστωσα ότι πρόκειται για "ποντικοπαγίδα" και σηκώνοντας το βλέμμα, είδα πως βρίσκονται παντού !

 Προφανώς, σε αυτή την ανάρτηση, δεν θα ασχοληθώ με τα όχι συμπαθή αυτά τετράποδα, που έχουν κατακλύσει, όπως φαίνεται τα Δικαστήρια, για να τρέφονται από δικογραφίες ή να τις κόβουν για να φτιάξουν φωλιές, αλλά με τα άλλα "τρωκτικά"...

 Μιλάω ασφαλώς, για τα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, που συχνάζουν, στα χρόνια των Μνημονίων, στα Δικαστήρια τα αστικά και κυρίως στα διοικητικά !

 Κατά καιρούς, λοιπόν, ακούμε για ανεκδιήγητες δικαστικές αποφάσεις, που ακυρώνουν δήθεν μνημονιακές περικοπές, επαναφέρουν δώρα και συντάξεις και γίνονται πρώτη είδηση...

  Κάποιοι, μεμονωμένοι, δικαστές, άγνωστο γιατί, ίσως επειδή και στατιστικά να το δεις, όλο και κάποιο "ατύχημα" μπορεί να συμβεί, υπεισέρχονται στη θέση του υπουργού οικονομικών (και σε φάση "τσοβόλα δώστα όλα") και μοιράζουν χρήμα !

  Αν νομίζουν πως έτσι θα κερδίσουν υστεροφημία, "πλανώνται προφανώς πλάνην οικτράν", κανείς και ποτέ δεν θα μάθει τα ονόματα αυτών των δικαστών, μόνον το όνομα του συνταξιούχου, που "κέρδισε" μάθαμε και αυτό το έχουμε ήδη ξεχάσει...

  Εξίσου τραγική όμως ήταν και η απόφαση επαναφοράς των Δώρων στο δημόσιο, που αφορούσε, μάλλον, τους λεγόμενους "ιδαχ", αλλά άνοιξε την όρεξη όλων των (εν ενεργεία) τρωκτικών.

   Τραγική, γιατί όση σχέση έχουν οι όροι εργασίας αυτών, με τον ιδιωτικό τομέα, άλλη τόση έχουν και οι δικαστές μας, με την κοινή λογική !

   Όσον αφορά τις συντάξεις, οι μόνοι που θα είχαν ή έχουν κάποιο δίκιο να φωνάζουν και να προσφεύγουν στα δικαστήρια, είναι οι συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα, που έχουν όντως πληρώσει εισφορές κλπ.

  Εν τούτοις, παρατηρούμε ξανά, ότι στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, δικαιώνονται μόνον τα τρωκτικά του δημόσιου τομέα και δη τα μεγαλύτερα εξ αυτών, ήτοι εκείνα των λεγόμενων "ειδικών" μισθολογίων !

  Το ότι ανήκουν σε αυτά και οι δικαστές, που βγάζουν τις αποφάσεις, μόνον τυχαίο, προφανώς, δεν είναι...

    Οι παρενέργειες αυτών των αποφάσεων, είναι πολλές και μία από αυτές είναι και η εμφάνιση, όπως τα μανιτάρια, διαφόρων "γραφείων", που μάλιστα διαφημίζονται κιόλας και δεν αποτελούνται μόνον (ή και καθόλου ;) από νομικούς-δικηγόρους και υπόσχονται λεφτά με το τσουβάλι στους συνταξιούχους.

    Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αναγκάστηκε προχθές να βγει ο  ίδιος ο υπουργός Πετρόπουλος και να πει "μην πετάτε τα λεφτά σας", σε αυτά τα γραφεία !

    Πραγματικά, οι άνθρωποι αυτοί, είναι για λύπηση, διότι δείχνουν σαν να προσπαθούν να γεμίσουν "τον πίθο των δαναΐδων", μέχρι να τελεσιδικήσει μια απόφαση, που τους δικαιώνει, έχει ψηφιστεί άλλος Νόμος, που επιβάλλει νέες περικοπές και συνήθως ...μεγαλύτερες.

  Δεν μπορούν ή δεν θέλουν τα "τρωκτικά" αυτά, που κυριολεκτικά δεν χορταίνουν ποτέ, να καταλάβουν ότι οι αποδοχές τους, μπορεί να καθορίζονται μόνον από την εκάστοτε κυβέρνηση, με βάση τις δυνατότητες του ...ταμείου και όχι από το Νόμο ή τα δικαστήρια ;

πως κερδίζονται οι Δίκες (μέρος δεύτερο)

  Παλιότερα, είχα γράψει μια αντίστοιχη ανάρτηση, που αναφερόταν σε αστική Δίκη, σήμερα θα μιλήσω για μια περίπτωση ποινικής Δίκης, με την αυτονόητη επισήμανση, ότι κάθε υπόθεση είναι ξεχωριστή και θέλει διαφορετική προσέγγιση και αντιμετώπιση.

  Ουσιαστικά, νομίζω, αυτό είναι και το μυστικό-κλειδί και ο τίτλος της ανάρτησης θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι : "Προσαρμογή και Νίκη", η ικανότητα προσαρμογής και τακτικών ελιγμών είναι μείζονος σημασίας, ενώ το ύψιστο ίσως "τέχνασμα πολέμου", είναι ...να στρέφεις τα όπλα του αντιπάλου, εναντίον του !

 Με αυτό τον τρόπο, κερδήθηκε η συγκεκριμένη ποινική Δίκη και προσωπικά, δεν είμαι καθόλου χαρούμενος για αυτό, εννοώ ότι θα προτιμούσα, να αθωωθεί ο εντολέας μου, επειδή ...δεν είχε παραβιάσει το Νόμο και όχι με τακτικά τεχνάσματα.

  Πριν τη Δίκη, ο πελάτης εμφανιζόταν σίγουρος ότι θα αθωωθεί, έχοντας εφαρμόσει και όχι παραβιάσει το Νόμο και μπορώ να πω ότι συμφωνούσα με αυτόν, διότι οι εφαρμοστέες διατάξεις ήταν (και είναι) αρκετά ξεκάθαρες !

  Κατά τη διάρκεια της, ωστόσο και συγκεκριμένα, κατά την απολογία του, κάποιες "περίεργες" ερωτήσεις της Εισαγγελέως και κάποιες άστοχες, έως εντελώς ...άκυρες, ερωτήσεις και παρατηρήσεις της Προέδρου, άλλαξαν το σκηνικό.

  Μετά την απολογία του, παρατήρησα ότι ο πελάτης, ήταν "λούτσα" στον ιδρώτα και παρατήρησε, τότε, ότι "τα πράγματα είναι ζόρικα"...

    Εδώ ανοίγω παρένθεση, για να πω, ότι πλέον γίνεται φανερό και είναι εξαιρετικά λυπηρό, πως οι αποφάσεις έχουν βγει, πριν καν ανέβουν οι δικαστές στην έδρα και ότι ενίοτε, εισαγγελέας και πρόεδρος παίζουν το παιχνιδάκι, που λέγεται "καλός μπάτσος, κακός μπάτσος", δηλαδή προτείνει ο ένας "αθώος" και καταδικάζεται ο κατηγορούμενος και αντίστροφα.

   Για να μην πολυλογώ και σας κρατάω σε αγωνία, η Δίκη  αυτή, που έμοιαζε χαμένη (ένοχος πρότεινε και η Εισαγγελέας) κερδήθηκε, με ένα απλό "tip", που έδωσα στον κατηγορούμενο : "πες ότι είσαι δημόσιος υπάλληλος" !

   Η πλάκα είναι, αφενός ότι δεν κατηγορούνταν, με αυτή του την ιδιότητα (γι΄ αυτό εξάλλου, τον συμβούλευσα να το πει, αφού δεν προέκυπτε, από την δικογραφία) και αφετέρου ότι παραλίγο να ξεχάσει να το πει, στην απολογία του και αναγκάστηκα να επέμβω.

   Πλάκα θα είχε και το γεγονός, ότι η έτερη κατηγορούμενη, που δεν ήταν Δ.Υ και εκπροσωπούνταν από άλλη δικηγόρο, καταδικάστηκε, αλλά αυτό μόνον αστείο δεν είναι...

  Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, απλά εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι "κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει", ότι οι δικαστές, ως δημόσιοι υπάλληλοι, αντιμετωπίζουν ευνοϊκά τους κατηγορούμενους συναδέλφους τους, χρησιμοποίησα υπέρ μου και υπέρ του πελάτη, κάτι το οποίο μπορεί να μην με χαροποιεί, αλλά κάτι που η εμπειρία μας διδάσκει ότι συμβαίνει.

   Προφανώς και είναι δυστύχημα και όχι ευτύχημα, ότι κάποιος αθώος, απαλλάχτηκε από μια κατηγορία, όχι επειδή και όπως έπρεπε, είχε το Νόμο (τον οποίο υποτίθεται ...εφαρμόζουν τα Δικαστήρια) με το μέρος του, αλλά επειδή έκανε επίκληση μιας ιδιότητας του, της επαγγελματικής εν προκειμένω !

  Μπορεί η αθώωση να ικανοποιεί, αλλά ούτε η αιτιολογία της απαλλαγής ("αμέλεια και όχι δόλος"), ούτε το επίπεδο και η αντίληψη των δικαστών μας, ούτε το πως (δεν) εφαρμόζεται ο ΚΠΔ και διεξάγονται οι Δίκες, θα πρέπει να μας κάνουν περήφανους, αντίθετα οφείλουμε όλοι να προβληματιστούμε, για το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης, που χωλαίνει και μάλιστα άσχημα, πριν η κατάσταση ξεφύγει εντελώς...

  

"είμαστε όλοι γεωργουσόπουλοι"

    Η υπόθεση του Κ.Γεωργουσόπουλου, αναδεικνύει ξανά την ατυχία μας, να γεννηθούμε και να ζούμε, στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων...

 Ο άνθρωπος αυτός, με την τόσο σημαντική προσφορά στον τόπο (στον τομέα του), κινδυνεύει να πάει φυλακή, στα 82 του χρόνια, έτσι ...του το ανταποδίδουν Κράτος και Δικ(χ)αστές !

 Συγκεκριμένα, δικάζεται τον άλλο μήνα, όπως ανέφερε, για χρέη προς το ΙΚΑ, του θεατρικού Μουσείου, του οποίου ήταν (διορισμένος) πρόεδρος Δ.Σ.

 Αν ψάξει κανείς, για να δει, τι είναι αυτό το "πράγμα", το θεατρικό Μουσείο, το οποίο μέχρι τώρα ελάχιστοι γνωρίζαμε και μάθαμε από αυτή την υπόθεση, θα δει πως έχει ιδρυθεί, πολύ παλιά, τη δεκαετία του 1930.

 Το 1976 έγινε Ν.Π.Ι.Δ και κάποια στιγμή, υποθέτω, περιήλθε, ως συνήθως, υπό κρατικό έλεγχο, προκειμένου να γίνονται μερικά ακόμα ρουσφέτια, να διορίζονται μερικά ακόμα "δικά τους παιδιά" σε αργομισθίες κλπ.

 Είναι από τις χιλιάδες περιπτώσεις, όπου κάτι, που ξεκίνησε ως ιδιωτικό, κατέληξε δημόσιο, προκειμένου ...να υπάρχουν τρόποι κατασπατάλησης των φόρων, που πληρώνουμε !

 Έλα όμως, που ήρθε το 2010, η ΧΡΕΟΚΟΠΊΑ της Ψωροκώσταινας και αναγκαστικά το "ξεχειλωμένο" Δημόσιο, που είχε φτάσει τότε, στο σημείο να μην ξέρει καν το μεγεθός του, τι και ποιους πληρώνει και γιατί (lol), αναγκάστηκε να συμμαζευτεί και να περιοριστεί ...στα πιο βασικά και αναγκαία (προφανώς και εύλογα, το θεατρικό Μουσείο, δεν ανήκει σε αυτά).

  Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, από ότι έχω καταλάβει, το αρμόδιο Υπουργείο, σταμάτησε να επιχορηγεί, όπως έκανε, το Μουσείο αυτό, με συνέπεια να δημιουργηθούν χρέη (πέραν αυτού, από ό,τι είδα στο διαδίκτυο, τα "εκθέματα" σαπίζουν σε κάτι υπόγεια στην Ακαδημίας, δίπλα σε τρωκτικά και εξετάζεται η μεταφορά τους, αλλού)...

  Αυτά τα απλά πραγματάκια, που καταλαβαίνουμε όλοι, με χρήση της κοινή Λογικής, ότι δηλαδή εδώ, ουσιαστικά, χρωστάει το Δημόσιο (υπουργείο Πολιτισμού) ...στο Δημόσιο (ΙΚΑ), φαίνεται να μην κατανοούν οι "ανεξάρτητοι" δικαστές μας !

 Που κολλάει, σε όλο αυτό, το (αριστερό) παραμύθι, ο Γεωργουσόπουλος ; Το εν λόγω Μουσείο, δεν υπήρξε το "μαγαζάκι" του, δεν το έφτιαξε αυτός και δεν το εκμεταλλεύονταν αυτός (αν υποθέσουμε ότι είχε και κάποια, απειροελάχιστα, έσοδα, πλην της κρατικής χρηματοδότησης), από ό,τι είπε, ακόμα και ως Πρόεδρος του Δ.Σ, ήταν ΆΜΙΣΘΟΣ, δεν έπαιρνε καν μισθό.

  Πραγματικά και δίχως αμφιβολία, η υπόθεση αυτή αποδεικνύει , ξανά, ότι εκεί που τελειώνει η ανθρώπινη Λογική, ξεκινάει το ελληνικό Δημόσιο...

 Το υπουργείο, τοποθετεί έναν άνθρωπο, ως Πρόεδρο Δ.Σ, στο Μουσείο, σταματάει να πληρώνει το ΙΚΑ και τις λοιπές υποχρεώσεις, όπως έκανε μέχρι τότε και το ΙΚΑ, αντί να στραφεί κατά του υπουργείου, στρέφεται κατά του ...διορισμένου, από εκείνο, Προέδρου, λες και ο άνθρωπος αυτός, που δέχτηκε τη -άμισθη- αυτή θέση, πρέπει να πληρώσει τα χρέη, από την τσέπη του ή από τα ανύπαρκτα έσοδα του Μουσείου !

  Η ειρωνεία είναι, πως η Βενεζουέλα των Βαλκανίων, έσπευσε από νωρίς να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ πρόκειται για τριτοκοσμική Μπανανία, όπου ενδέχεται, μεταξύ άλλων, αξιοπρεπείς και αξιόλογοι άνθρωποι, να πάνε φυλακή, για χρέη, που δεν τους αναλογούν...