νομική επικαιρότητα

     Η νομική επικαιρότητα, τελευταία, υπήρξε αρκετά πλούσια, με σοβαρές υποθέσεις, που έλαβαν σημαντική δημοσιότητα :
  -Ξεκινώντας, από τα πιο πρόσφατα, χθες έπεσε η αυλαία στην (πρωτοβάθμια) Δίκη των 2 νεαρών Καλαματιανών, που σκότωσαν δύο άλλους νέους, για ..μία χούφτα αναβολικά, μία υπόθεση που είχε συγκλονίσει το Πανελλήνιο, αφενός με την βιαιότητά της και αφετέρου, με το πολύ νεαρό των δραστών (οριακά ενήλικες) !
  Το τελευταίο αυτό στοιχείο, εξάλλου, ήταν και εκείνο, που τους έριξε στα πιο μαλακά και γλίτωσαν τα ισόβια, ήτοι η αναγνώριση του ελαφρυντικού της μετεφηβικής ηλικίας (18-21).
  Το εν λόγω ελαφρυντικό, όπως έχουμε ξαναπεί, δεν δίνεται υποχρεωτικά, αλλά είναι στην κρίση του Δικαστηρίου και θεωρώ ότι καλώς δίνεται, προκειμένου να μην χαθούν ουσιαστικά άλλες δύο ζωές (των δραστών, εκ των οποίων, ο ένας είχε ακουστεί, νομίζω, ότι ήταν και αριστούχος μαθητής) και επειδή ΌΛΟΙ δικαιούνται δεύτερης ευκαιρίας.
   Τα 30 χρόνια κάθειρξης εξάλλου, που "έφαγαν", ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα βγουν, στα 2/5, ήτοι στα 12, δεν τα λες και λίγα, ουσιαστικά θα χάσουν τα καλύτερα, τα πιο ανέμελα χρόνια της ζωής τους και θα βγουν στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας, με μια τόσο βαριά καταδίκη "στην πλάτη !
   Εξάλλου, αν υποθέσουμε ότι επιβάλλονταν ισόβια κάθειρξη, θα έμεναν μέσα, 16 ή 20 χρόνια, η διαφορά δεν είναι τεράστια (σημαντική βέβαια), περισσότερο θα ικανοποιούνταν οι συγγενείς των θυμάτων.
   -Στην περίπτωση τώρα της μη-τέρας, από την Κοζάνη, που σκότωσε το γιο της, μαζί με τον εραστή της, για ..τα λεφτά, με καθαρά οικονομικό κίνητρο, δηλαδή, είναι απορίας άξιο, πως δεν είχαν συλληφθεί, επί πέντε σχεδόν χρόνια, ενώ όλα τα στοιχεία "ήταν εκεί" εξαρχής ! (εδώ ισχύει το κάλλιο αργά, παρά ..αργότερα)
    Το ίδιο το έγκλημα, αλλά και όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν αυτού, είναι ΤΟΣΟ σατανικά, που δεν τα χωράει (ανθρώπινος) νους και (εν μέρει) δικαιολογημένα, πολλοί άρχισαν να νοσταλγούν την θανατική ποινή (μην ξεχνάμε ότι καταργήθηκε, πριν 40 περίπου χρόνια).
   -Στην υπόθεση του συζυγοκτόνου της Χαλκιδικής, πρέπει να σταθούμε στα όσα ειπώθηκαν για τον συνάδελφο, Αλέξη Κούγια, διότι πολλοί ζήτησαν να διωχθεί ποινικά και αυτός !
    Όπως αποδείχθηκε, στη συνάντηση μαζί του, πήγε κάποιος τρελός ίσως, σίγουρα όχι ο δράστης και θέλει αρκετό θάρρος, να συναντηθείς (μόνος) σε ένα σκοτεινό και ερημικό μέρος, με κάποιον, που έχει κάνει φόνο, πριν μερικές μέρες...
    Το δικηγορικό απόρρητο, είναι νομικά κατοχυρωμένο και αδιαπραγμάτευτο, αν επρόκειτο οι δικηγόροι, να γίνουν σπίουνοι της Αστυνομίας και να δίνουν τους πελάτες τους (ή ΚΑΙ τους υποψήφιους πελάτες), προφανώς θα έχαναν κάθε ίχνος εμπιστοσύνης και συνάμα, θα κινδύνευε και η σωματική τους ακεραιότητα και η ζωή !
    -Στην περίπτωση του παιδόφιλου κυλικειάρχη, στο μόνο, που θα ήθελα να σταθώ, είναι στο γεγονός, ότι απολογήθηκε χωρίς δικηγόρο και αυτό είναι λάθος, ό,τι και αν έχεις κάνει, δικαιούσαι (ή και υποχρεούσαι) να έχεις νομική υποστήριξη..
    -Τέλος, σε κάτι πιο "πεζό", χθες κυκλοφόρησε με τη μέθοδο copy paste μία "είδηση", ότι οι Εφορίες ξεκινούν κυνηγητό και απειλούν με φυλάκιση, όσους χρωστούν, πάνω από 50 χιλιάρικα, για πάνω από 4 μήνες.
      Προφανώς, το κείμενο είναι παλιό, διότι από τον περασμένο Οκτώβρη, ο Νόμος έχει (ξανά) αλλάξει και το όριο της ποινικής ευθύνης, για χρέη προς το Δημόσιο (φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ κλπ, όχι ασφαλιστικές εισφορές, εκεί το καθεστώς είναι διαφορετικό και περισσότερο μπερδεμένο), έχει ΑΝΕΒΕΙ στα 100 χιλιάρικα !
      Για (συνολικά) χρέη από 100.000 ευρώ και πάνω, η ποινή είναι τουλάχιστον 1 έτος και για πάνω από 200.000 ευρώ, τουλάχιστον 3 έτη (με ταβάνι, τα 5 έτη, σε κάθε περίπτωση), σύμφωνα με το άρθρο 25 του Νόμου 1882/ 1990, όπως ισχύει, μετά τις 17.10.2015.
  

πρέπει να πάθεις, για να μάθεις

    Αυτή είναι μια πικρή μεν, μεγάλη δε, Αλήθεια της ζωής, μία από τις βασικότερες πηγές γνώσης, είναι και η εμπειρία και μάλιστα η άσχημη εμπειρία, που πηγάζει από τα λάθη, που κάνουμε.
  Το μεγάλο στοίχημα, η πρόκληση, για έναν ελεύθερο επαγγελματία, είναι το να αποκτήσει πελάτες, αλλά ΚΑΙ να τους διατηρήσει, όχι μόνον για καθαρά πρακτικούς λόγους, δηλαδή να πληρώσει ενοίκια και λοιπά έξοδα, αλλά και για να "πιάσουν τόπο" οι γνώσεις και οι ικανότητές τους και έτσι να βοηθήσει τους άλλους, που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες ή τα προϊόντα του.
  Η σχέση δικηγόρου και πελάτη-εντολέα, ειδικά, είναι μία ευαίσθητη σχέση εμπιστοσύνης, που μπορεί να χαλάσει, με υπαιτιότητα, είτε του ενός εκ των δύο μερών, είτε και των δύο.
   Το θέμα αυτό, είναι αρκετά μεγάλο, δεν ξέρω, από που να αρχίσω, τι να περιλάβω και τι όχι, απλά καταγράφω εδώ κάποιες σκόρπιες σκέψεις.
    Είναι σαφές και κατανοητό, ότι αυτός, που θα πάει στον δικηγόρο, "κουβαλάει" εμπειρίες ζωής, έχει αναπτύξει μία συγκεκριμένη κοσμοθεωρία, με βάση τα βιώματά του, που δεν είναι εύκολο (ή ίσως αδύνατο) να αλλάξει και αν δεν ταιριάζει με εκείνη του δικηγόρου, δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία.
    Όταν π.χ κάποιος έχει μεγαλώσει μια ζωή μέσα στην πονηριά και στην (όχι απαραίτητα κολάσιμη) απάτη, όταν έχει μάθει ότι έτσι προχωράς στη ζωή και έρχεται και σου λέει, σε υπόθεση, με κατηγορία, που επισύρει μέχρι ισόβια, να πουλήσεις τρέλα στο Δικαστήριο, να πεις ότι μόλις έλαβε την κλήση, για τη Δίκη, μπήκε στο ψυχιατρείο, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση.
    Υπάρχουν δηλαδή αρκετοί, που έρχονται, έχοντας ήδη αποφασίσει ..εκείνοι, ποια θα είναι η υπερασπιστική γραμμή, πάνε να υποκαταστήσουν εκείνοι, το δικηγόρο και τη δουλειά του και μάλιστα εξαρχής !
   Τέλος πάντων, καθημερινά, συναντάμε διάφορες "περιπτώσεις" ανθρώπων, που με τις ιδεοληψίες τους, με τα στερεότυπα και την ημιμάθειά τους, ουσιαστικά βλάπτουν την υπόθεσή τους, δεν σου δίνουν καν την ευκαιρία, να τους βοηθήσεις (και αυτό προσωπικά, με πονάει, άλλος μπορεί να το παίρνει αψήφιστα).
    Έχω μάθει, να λέω πάντα στον πελάτη ή υποψήφιο πελάτη, όλες τις εκδοχές-εναλλακτικές εξέλιξης της υπόθεσής του, από το πιο δυσμενές σενάριο, μέχρι το πιο αισιόδοξο, θεωρώ ότι έτσι πρέπει να κάνω, για να ξέρει και να είναι προετοιμασμένος, για κάθε ενδεχόμενο και να μην πει, εκ των υστέρων, ότι δεν είχα προειδοποιήσει.
    Αυτό ίσως ορισμένοι το παρεξηγούν, δεν ξέρω, ίσως θέλουν να ακούσουν, μόνο το ευνοϊκό σκέλος ή δεν καταλαβαίνουν, το αυτονόητο, για μένα, ότι δηλαδή θα παλέψω, για να επαληθευτεί το αισιόδοξο σενάριο και όχι στο δυσμενέστερο, απλά δεν μπορείς να υπογράψεις 100%, πως θα εξελιχθεί, με ακρίβεια, μια υπόθεση.
    Το να πας σε κάποιον, που θα σου πει, μόνον τα "καλά" ή αυτό, που ίσως θες να ακούσεις ή θα κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι, ότι δήθεν συμφωνεί, με τα λεγόμενά σου, είναι δικαίωμά σου και μακάρι να τα καταφέρει, όμως σε διαφορετική περίπτωση, οι συνέπειες θα είναι άσχημες.
    Διότι τα παθήματα, που γίνονται μαθήματα, πολλές φορές είναι δύσκολα επανορθώσιμα ή και ανεπανόρθωτα, ενώ λογικά υπάρχει και μία μερίδα ανθρώπων, που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, όσο ζει, έχει τόσο βαθιά ριζωμένες, κάποιες αντιλήψεις, που δεν αλλάζουν, με τίποτα.
    Ένας δικαστικός αγώνας, ειδικά στις πιο σοβαρές κατηγορίες, μοιάζει με έναν πόλεμο, που έχει πολλές μάχες, κάποιες μπορεί να κερδηθούν και κάποιες όχι, στην πορεία, δεν σημαίνει πως αν χαθεί μία μάχη, έχει χαθεί και ο πόλεμος.
    Η διαπίστωση αυτή, επιτείνεται, από την ευθυνοφοβία των δικαστών, οι οποίοι αν και βλέπουν, ότι κάποιος είναι αθώος ή δεν πρέπει να εισαχθεί σε Δίκη, τον στέλνουν, ώστε να φύγει η ευθύνη, από πάνω τους και να μην τυχόν, τους ζητηθεί ο λόγος (προφανώς, οι προϊστάμενοί τους, ελέγχουν περισσότερο, αν όχι αποκλειστικά, τις αθωωτικές κρίσεις και όχι τις καταδικαστικές, όπως θα έπρεπε).
    Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα, αν δεν μπορώ ή δεν θέλω να βοηθήσω, σε κάποια υπόθεση, εξαρχής ή στην πορεία, να το πω, θεωρώ ότι αυτό είναι υποχρέωσή μου, αν αισθανθώ ότι έχω αποτύχει ή δεν μπορώ άλλο, να προσφέρω, δε μου αρέσει να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
    Όταν όμως, κάποιος φεύγει, γιατί του λες αλήθειες, επειδή του αρέσει να στρουθοκαμηλίζει ή επειδή βασίζεται σε ιδεοληψίες και κακούς-άσχετους συμβούλους, το πρόβλημα το έχει αυτός και αργά ή γρήγορα, η Αλήθεια, θα λάμψει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
     Το να έρθει, εκ των υστέρων, κάποιος, που έχει φάει τα μούτρα του, επειδή δεν σε εμπιστεύτηκε, για τους δικούς του λόγους και να σου πει "είχες δίκιο", μικρή έως καθόλου σημασία έχει, το πάθημα, μπορεί να έχει γίνει μάθημα, μπορεί και όχι, η ζημιά όμως έχει ήδη, σίγουρα, γίνει !

περίπτωση (γενικευμένης) δικαστικής πλάνης !

     Με τον όρο "δικαστική πλάνη", εννοούμε, γενικά, την περίπτωση εκείνη, όπου κάποιος διώκεται και καταδικάζεται ή/και φυλακίζεται, ενώ είναι αθώος (ή έστω ..όχι για φυλακή) !
  Μεμονωμένες περιπτώσεις δικαστικής πλάνης (τα αίτια, που συμβαίνουν είναι πολλά και διάφορα και δεν μας ενδιαφέρουν, εν προκειμένω) υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, διότι οι δικαστές είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη, όπως όλοι...
  Ωστόσο, αυτό, που συμβαίνει, τα τελευταία χρόνια, δεν έχει προηγούμενο ίσως : αναφέρομαι στις περιπτώσεις, όσων διορίστηκαν με πλαστά ή παραποιημένα έγγραφα-δικαιολογητικά, στο Δημόσιο και οι οποίοι απειλούνται με ποινές, ακόμα και ισόβιας κάθειρξης !
   Ουσιαστικά, διώκονται, τιμωρούνται, ταλαιπωρούνται, ακόμα και ..φυλακίζονται, γιατί ; επειδή ..υπήρξαν Δημόσιοι Υπάλληλοι, αυτό (ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ) είναι το "έγκλημά" τους.
   Καλά, θα πει κάποιος : δεν πλαστογράφησαν, δεν εγκλημάτισαν ; Ναι, ΑΛΛΑ η πλαστογραφία αυτή, είναι πλημμέλημα, όχι κακούργημα, που επισύρει καθείρξεις και μάλιστα ..ισόβιες !
   Τα νομικά επιχειρήματα, για τα οποία, οι διώξεις αυτών των ανθρώπων, είναι άδικες και επικίνδυνες, είναι πολλά και σχετικά απλά (ακόμα και για έναν τελειόφοιτο της Νομικής) και έχουν γραφτεί, φαντάζομαι και από άλλους δικηγόρους, όχι μόνον από εμένα.
    Ο λόγος, που γράφω αυτά σήμερα, είναι ότι το θέμα έχει ξεφύγει, αρχίζει και λαμβάνει πολύ επικίνδυνες διαστάσεις, επικίνδυνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες, όποιος ασχολείται με το αντικείμενο, καταλαβαίνει ότι ...διολισθαίνουμε σε καταστάσεις τύπου "Β. Κορέας", "κράτους των δικαστών" κλπ.
    Προτού το κακό, γίνει μεγαλύτερο, χρειάζεται οργανωμένη αντιμετώπιση και "εξέγερση" δικηγορικών συλλόγων, οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο εδώ, όσο και διεθνώς και κυρίως, ίσως και μια επέμβαση της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, ώστε να καταλάβουν και οι δικαστές, που "αλωνίζουν" τώρα ανενόχλητοι, ποιος κάνει κουμάντο, βάσει Συντάγματος.
    Μπορεί κάποιος να νομίσει ότι υπερβάλλω, αλλά δεν θα έχει δει, όσα βλέπουν τα μάτια μου, τελευταία : για να γίνει πιο κατανοητό θα πω μόνον, ότι, για να "παρακάμψουν" οι δικαστές το γεγονός, ότι το όφελος του εργαζόμενου, δεν είναι παράνομο, ΑΦΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ και ..πληρωνόταν, έχουν κάνει "τρελές κατασκευές" !
     Καταρχάς, συνυπολογίζουν στο "όφελος" του "δράστη" τις μεικτές αποδοχές (ήτοι και τις ασφαλιστικές εισφορές, που δεν κατέληξαν στην τσέπη του, αλλά στα ..δημόσια ταμεία) και όχι τις καθαρές, λένε ότι η παροχή του εργαζόμενου, δεν ήταν νόμιμη (!), επειδή ίσως δεν είχε τα τυπικά προσόντα, λες και αυτό είναι ζήτημα νομικό και όχι πραγματικό και τέλος, το "κορυφαίο" όλων : αποφαίνονται ότι ο εργαζόμενος, διέπραξε απάτη, γιατί ...ΔΕΝ πήγε Ο ΙΔΙΟΣ να πει στην Υπηρεσία του, ότι έκανε χρήση πλαστού, θεωρούν δηλαδή ότι ο έλεγχος πρέπει να γίνεται εκουσίως και όχι από την ίδια την Υπηρεσία, που "ξύπνησε" μετά από 5, 10 ή 15 χρόνια (για γέλια και για κλάματα, μαζί, δηλαδή).
    Αυτά τα νομικά τερατουργήματα, που έχουν ως αποτέλεσμα να διώκονται και να φυλακίζονται αθώοι, ενώ οι πραγματικοί καταχραστές και εγκληματίες αλωνίζουν ανενόχλητοι, ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσουν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.
     ΟΦΕΙΛΕΙ η Πολιτεία, να νομοθετήσει το Δίκαιο : ήτοι, ότι μετά την πάροδο πενταετίας, από την πρόσληψη, ΔΕΝ θα ελέγχονται δικαιολογητικά πρόσληψης, ΟΥΤΕ θα απολύονται, όσοι προσλήφθηκαν με πλαστά, ούτε θα διώκονται ποινικά (σε βαθμό πλημμελήματος).
     Όσοι απολύθηκαν, λόγω πλαστού, μετά την πάροδο πενταετίας, να επανέλθουν στη θέση τους (χωρίς αναδρομικές αμοιβές) και να πάψει κάθε δίωξη εναντίον τους, να λάβουν κανονικά τα ένσημά τους κλπ, ενώ όσοι φυλακίστηκαν άδικα, να αποζημιωθούν !
     Όπως έλεγε και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος : "μην κλαις, για όσους αδικούνται, κλάψε για αυτούς, που αδικούν" και αυτό ισχύει (και) για τους δικαστές μας, οι οποίοι ας λάβουν τα μέτρα τους (ευτυχώς υπάρχει μία μειοψηφία δικαστών, που νοιάζεται ακόμα, για την τύχη της ψυχής της, μετά το βιολογικό θάνατο), κανείς δεν σώζεται, με το ζόρι...

μία (ακόμα) τρελή υπόθεση

    Ο Α οδηγώντας, σε κεντρικό δρόμο, προαστίου των Αθηνών, βλέπει τον Β (Αλβανός), να εξέρχεται από θέση στάθμευσης, χωρίς να κοιτάξει πουθενά και να πέφτει στο εμπρός αριστερό μέρος του αυτοκινήτου του.
  Πλησιάζει ο Α στο παράθυρο του Β, να δει τι γίνεται, διαπιστώνει ότι ο Β μυρίζει αλκοόλ και επιχειρεί να διαφύγει : καθώς έχει τα δάκτυλα στο παράθυρο, ο Β το κλείνει και αναπτύσσει ταχύτητα με συνέπεια να του σπάσει το ένα από αυτά !
  Ακολουθεί καταδίωξη, όπου ο Β μπαίνει ανάποδα σε όλους τους μονόδρομους, προκειμένου να διαφύγει, ωστόσο ο Α κατορθώνει να συγκρατήσει την πινακίδα του και ενημερώνει την Αστυνομία, που εντοπίζει τελικά, σε ποιον ανήκει το όχημα (όχι στον Β, αλλά στο αφεντικό του, καθότι επαγγελματικό).
   Ο Α φέρνει την Τροχαία στο σημείο, που κάνει αυτοψία και παράλληλα υποβάλει μήνυση, στον Β, για την εγκατάλειψη του σημείου και τη σωματική του βλάβη, ωστόσο ο Β δεν γίνεται κατορθωτό να εντοπιστεί και να προσαχθεί, στα πλαίσια του αυτοφώρου.
  Αντί αυτού, ο Β, εμφανίζεται μετά από ...3 ημέρες και καταθέτει ότι ο Α, τον έβρισε ως Αλβανό (..χωρίς να τον ξέρει) και του κάρφωσε ένα κατσαβίδι, πάνω από το μάτι και γι' αυτό έφυγε, από το σημείο του συμβάντος !
   Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάθεσης, πάνε και οι δύο κατηγορούμενοι, ο μεν Β για σωματική βλάβη και εγκατάλειψη του τόπου του τροχαίου, ο δε Α, για εξύβριση και επικίνδυνη σωματική βλάβη.
   Είναι προφανές, ότι ο Β είπε ψέματα, τα περί κατσαβιδιού κλπ, που είπε, μετά από 3 ημέρες, δεν μπορεί να στέκουν, ωστόσο προσκομίζει ιατρική βεβαίωση, ότι εκείνη την ημέρα έγιναν ράμματα πάνω από το μάτι του και μία φωτογραφία του τραύματος(χωρίς ημερομηνία).
   Για να μην πολυλογώ, το Δικαστήριο, στο οποίο εμφανίστηκε μόνον ο Α, καταδίκασε και τους δύο (!), με άλλα λόγια δέχτηκε (με μοναδική ευκολία) ως ισχυρές δύο τελείως αντιφατικές εκδοχές, για το τι έγινε, εκείνο το απόγευμα...
   Με αυτά και με εκείνα, σε λίγο θα λέμε ότι εκεί που τελειώνει η Λογική, αρχίζουν τα Δικαστήρια : μπορεί να υπάρχει πίεση να τελειώνουν τα εκθέματα, ειδικά στα μονομελή, όπως αυτό, ωστόσο η κοινή λογική, πρέπει να διαφυλάσσεται, αν μη τι άλλο, για να μην χαθεί τελείως και η εμπιστοσύνη στους δικαστές !
   Το Δικαστήριο στάθηκε και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει, την ιατρική βεβαίωση, για το μάτι του Β, επειδή είχε την ίδια ημερομηνία με το συμβάν (αν πω ότι ήταν πλαστή, θα γίνω κακός ;) και αγνόησε το γεγονός, ότι εμφανίστηκε τρεις μέρες μετά και ότι κανένα άλλο, πλην της ίδιας της κατάθεσης του Β, στοιχείο, δεν συνέδεε τον Α, με τον τραυματισμό του Β...
    Πάντως και ο Α, υπέπεσε σε σφάλματα, όπως ότι δεν έκανε αγωγή αποζημίωσης, κατά του Β, τόσο για τη ζημιά, όσο και για το ραγισμένο δάκτυλο και δεν έκανε και μηνύσεις, σε αυτόν, για τα όσα ψευδή και συκοφαντικά, κατέθεσε εναντίον του, στην Τροχαία (ψευδορκία, ψευδής καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση).
     Σε τελική ανάλυση, βλέπουμε, αφενός, πως ένα ήσσονος σημασίας συμβάν, θα μπορούσε να οδηγήσει, σε μακροχρόνιους και συνεχείς δικαστικούς αγώνες και αφετέρου, ότι το να μην απαντάς στις "προκλήσεις" και τα ψέματα, εις βάρος σου (για τον οιονδήποτε λόγο), καταλήγει εναντίον σου !

είναι οι δικηγόροι ..άθλιοι ;

    Κάθε φορά, που συμβαίνει ένα ειδεχθές έγκλημα, ειδικά αν λάβει μεγάλη δημοσιότητα, πολύς κόσμος, επιτίθεται, εκτός από τον δράστη και στο δικηγόρο του και ακούγοντας τους όποιους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς, συλλήβδην στους δικηγόρους, με χαρακτηρισμούς, όπως "άθλιοι", "πως κοιμούνται τα βράδια ;", "όλα τα κάνουν για τα λεφτά" κλπ.
  Κάποιοι το πάνε ακόμα παραπέρα και θεωρούν, ότι αν αναλάβεις έναν βιαστή, δολοφόνο, έμπορο ναρκωτικών ή παιδόφιλο, ουσιαστικά είσαι ..το ίδιο με αυτόν !
  Δεν θα επαναλάβω το χιλιοειπωμένο επιχείρημα, ότι εκείνη την ώρα ο δικηγόρος κάνει "απλά τη δουλειά του", το οποίο είναι πολύ γενικό και απλοϊκό, όμως η ταύτιση του δικηγόρου, με τον εκάστοτε εντολέα του, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ παρά να είναι λάθος...
  Δεν χρειάζεται εξήγηση, ότι το να υπερασπιστείς έναν δολοφόνο, δεν σε κάνει δολοφόνο, όπως και να το δεις, ούτε κυριολεκτικά, ούτε μεταφορικά, δολοφόνος παραμένει μόνον, όποιος αφαίρεσε μίαν άλλη ζωή.
  Από εκεί και μετά, όλοι αυτοί, που βγαίνουν και βρίζουν τους δικηγόρους ..των άλλων, είναι πολύ εύκολο να αλλάξουν γνώμη, όταν χρειαστούν οι ίδιοι δικηγόρο και ειδικά εάν κατηγορούνται άδικα !
   Σίγουρα, το δικηγορικό επάγγελμα, είναι δύσκολο, ψυχοφθόρο, αγχωτικό, έχει μεγάλες ευθύνες, πολλούς χαρακτηρισμούς, μπορεί να κάνει κάποιος, για αυτό, όμως η λέξη "άθλιο" δε νομίζω ότι του ταιριάζει...
   Πρέπει όλοι να καταλάβουμε, ότι ο κάθε κατηγορούμενος είναι άνθρωπος, αξίζει υπεράσπισης, ό,τι και αν έχει κάνει και κυρίως μία δεύτερη ευκαιρία και εκεί έγκειται ο ρόλος του δικηγόρου : στο κάτω κάτω, αν ο δικηγόρος πετύχει να πέσει στα μαλακά ένας εγκληματίας και βγει νωρίτερα, από τη φυλακή, αν ο τελευταίος δεν αρπάξει και αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία, ώστε να βελτιωθεί, πάλι εκεί θα καταλήξει.
   Αυτό, που ξεχνούν, οι περισσότεροι, είναι πως ο δικηγόρος μεταφέρει ουσιαστικά τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου, όπως εκείνος τους διατυπώνει, δίνοντας ίσως ένα πιο νομικό περίβλημα, δεν τα βγάζει από τη φαντασία του και μπορεί συχνά να είναι και ο ίδιος ΘΥΜΑ των ψεμάτων, που του λέει ο εντολέας του (δεν είναι όλοι οι κατηγορούμενοι ειλικρινείς, απέναντι στο δικηγόρο τους, μάλλον το αντίθετο και αυτό έχει γίνει σενάριο, για αρκετές ταινίες στο "χόλιγουντ").
   Απέναντι στην "αλήθεια" της δικογραφίας, ο δικηγόρος αντιτάσσει την "αλήθεια" του εντολέα του, το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να επιλέξεις τι θα πεις και τι όχι, ο κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα, από το Νόμο, ακόμα και ψέματα να πει και σίγουρα να μην πει ..όλη την αλήθεια (που και αυτό, μορφή ψέματος είναι) !
    Προχθές, π.χ ο συνάδελφος από την Κοζάνη, είχε μία άτυχη (έως τραγική) στιγμή, όταν αποκάλυψε δημόσια, ότι ο συζυγοκτόνος, ανησυχούσε αν θα μείνουν τα χωράφια του ακαλλιέργητα, τη στιγμή, που μόλις είχε σκοτώσει τη γυναίκα του και είχε αφήσει ορφανά τα παιδιά του και από μάνα και από πατέρα, εκείνος ενδιαφερόταν για τα "κωλοχώραφα" και έτσι χαντακώθηκαν από κοινού...
    Σίγουρα, το καθήκον αλήθειας, μερικές φορές υποχωρεί, αλλά πάντα μέσα σε λογικά πλαίσια και κυρίως ΧΩΡΙΣ να θίγεται κάποιος τρίτος, από αυτό !
     Έτσι π.χ είναι θεμιτό να προσπαθήσεις να θεμελιώσεις ένα ψευδές άλλοθι, είναι όμως ανεπίτρεπτο να είσαι φταίχτης και να προσπαθήσεις με (ψευδείς) μηνύσεις και καταγγελίες, να βλάψεις το μηνυτή σου, για να εξασθενήσεις τη θέση του και να βρεθεί εκείνος και κερατάς και δαρμένος.
     Γενικά μιλώντας, σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν καλοί, καλύτεροι, αλλά και χειρότεροι, ο κώδικας δεοντολογίας δίνει κάποιες κατευθύνσεις, αλλά αν δεν έχεις ο ίδιος, διαμορφωμένη και ισχυρή ηθική και Αξίες, είναι όλα μάταια..

αναφορικά με το νέο ασφαλιστικό

    Οι σχεδιαζόμενες αλλαγές, στο ασφαλιστικό καθεστώς και τις συντάξεις, παίζουν ψηλά, στα δελτία ειδήσεων, από την αρχή του χρόνου και είναι λογικό, καθώς πρόκειται ίσως, για τον "μεγάλο ασθενή" της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και αφορούν 3 εκατομμύρια ήδη συνταξιούχους και άλλους τόσους, περίπου (ακόμα) εργαζόμενους.
  Ενώ το σχέδιο, είναι ακόμα στα σπάργανα, σε νηπιακό στάδιο, οι αντιδράσεις, που προκαλεί, είναι λες και θα ψηφιστεί αύριο (!), ενώ δεν έχει ακόμα, καλά καλά, αξιολογηθεί από τους "Θεσμούς".
  Οι αντιδράσεις και οι διαμαρτυρίες είναι αναμενόμενες, αφενός, διότι μιλάμε για αντιτιθέμενα και αντικρουόμενα συμφέροντα και αφετέρου, επειδή πρέπει να είσαι πολύ σοφός και δίκαιος, για να τους ικανοποιήσεις όλους, με ένα νέο Νόμο...
   Την σύγχυση επιτείνουν τα ΜΜΕ, είτε σκόπιμα, είτε από ασχετοσύνη, καθώς πολλοί άνθρωποι, συνηθίζουν να διαβάζουν, μόνον τους τίτλους των ειδήσεων και όχι και το κείμενο, το οποίο συχνά δεν έχει καμία σχέση, με τον τίτλο, ο οποίος μπαίνει, απλά, για να προσελκύσει αναγνώστες.
    Οι έως τώρα αντιδράσεις, έχουν ακραίο εύρος, από θετική υποδοχή έξω, έως χαρακτηρισμούς ως "έκτρωμα" μέσα και η Αλήθεια ίσως, ως συνήθως, βρίσκεται κάπου στη μέση !
    Για τον υπουργό Κατρούγκαλο, δεν έχω εκφραστεί, έως τώρα και με τα καλύτερα λόγια, τον θεωρώ (μαζί με Σκουρλέτη και μερικούς άλλους) ένα από τα "βαρίδια" της κυβέρνησης αυτής και πιθανόν να μην μακροημερεύσει στην κυβέρνηση, να θυσιαστεί οσονούπω, ως αναγκαία "Ιφιγένεια", προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα...
     Ωστόσο, επειδή προσπαθώ να είμαι δίκαιος και όχι εμπαθής, στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, που κατεβάζει, οφείλω να του αναγνωρίσω, ότι είναι ο πρώτος, που κάνει το αυτονόητο : συνδέει το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών, με το ύψος του εισοδήματος, κάτι που ΕΠΡΕΠΕ να είχε γίνει εδώ και δεκαετίες !
     Αυτός είναι και ο λόγος, που κάποιοι ζορίστηκαν, επειδή έχοντας δεκαπλάσια εισοδήματα, μέχρι τώρα, πλήρωναν όσα και εκείνος με δέκα φορές μικρότερα, ξεβολεύτηκαν και βγήκαν ήδη στους δρόμους...
     Διότι, έως τώρα, οι φόροι και τα χαράτσια, επιβάλλονταν εξίσου και ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ, χωρίς κανένα εισοδηματικό κριτήριο, "με το κεφάλι", με συνέπεια να πλήττονται οι πιο αδύναμοι οικονομικά και να χαίρονται οι πιο ισχυροί !
   Και φυσικά ΜΟΝΟΝ το εισόδημα, μπορεί να είναι κριτήριο για τον υπολογισμό φόρων, εισφορών κλπ, που πρέπει (και μπορεί, για να ..μην ξεχνιόμαστε) να πληρώσει κάποιος και όχι κάτι αυθαίρετο, όπως τα χρόνια, στο επάγγελμα...
    Από την άλλη βέβαια, με τα όσα έχουν διαρρεύσει, είναι αλήθεια, ότι υπάρχουν και υπερβολές, προς την αντίθετη κατεύθυνση, ήτοι η αύξηση των εισφορών, σε κάποιες περιπτώσεις, είναι τόσο μεγάλη, που οδηγεί σε δήμευση του εισοδήματος και χρειάζεται μερική επανεξέταση.
     Φυσικά και αυτά τα προβλήματα, δημιουργούνται από την εμμονή και της παρούσας κυβέρνησης (δε λέω πλέον του κατρούγκαλου, διότι και αυτός προφανώς άνωθεν εντολές εκτελεί) να μην μειώσει και άλλο τις ήδη καταβαλλόμενες (υψηλές) συντάξεις, εμμονή, που οδήγησε στην πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης...
     Το επιχείρημα ότι οι συντάξεις έχουν ήδη κοπεί 12 φορές, δεν στέκει, τα νούμερα απλά δε βγαίνουν, η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων είναι τέτοια, που οι νέες περικοπές είναι όχι μόνον επιβεβλημένες, αλλά και δίκαιες, όχι 12, αλλά 120 περικοπές να γίνουν, προκειμένου η χώρα να μην μετατραπεί σε ένα απέραντο γηροκομείο και εντεύθεν νεκροταφείο !
      Δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε λογικό, τα βάρη να μετατοπίζονται συνεχώς στη επόμενη γενιά, όταν τα λεφτά τα έφαγαν οι δύο προηγούμενες, να πληρώνουμε εμείς, κάτι που δε μας αναλογεί και όχι οι υπαίτιοι, για αυτήν την κατάσταση.
      Να καλούνται π.χ οι νυν εργαζόμενοι σε μεγαλύτερες εισφορές, με προσδοκία μικρότερης σύνταξης, όταν υπάρχουν ανάμεσά μας, άνθρωποι (ας πούμε), που παίρνουν σύνταξη, ακόμα και επί 30 και πλέον χρόνια, με μικρές ή και καθόλου εισφορές (όπως άγαμες θυγατέρες, μούφα ανάπηροι, μούφα αγρότες, ρωσοπόντιοι και δεν ξέρω τι άλλο) !
      Αν δεν αποκατασταθούν αυτές και παρόμοιες αδικίες, αν δεν εντοπιστούν και δεν τιμωρηθούν αυτά τα τρωκτικά, όλες αυτές οι περιπτώσεις, που έχουν πάρει ήδη πίσω στο πολλαπλάσιο τις εισφορές, που είχαν (αν είχαν) καταβάλει, καμία μεταρρύθμιση, δεν πρόκειται να πετύχει.

βλέπουν το τυράκι, όχι όμως και τη φάκα

     Οι συριζαίοι (κυρίως, αλλά και ο έτερος κυβερνητικός εταίρος, οι ανελ), ως γνήσιοι, αλλά μεταλλαγμένοι κρατικοδίαιτοι πασόκοι συνεχίζουν τους διορισμούς, φίλων, συγγενών κλπ, σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων, με φωτογραφικές διατάξεις.
  Ουσιαστικά, δεν κάνουν κάτι διαφορετικό, από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, από το 1981 έως σήμερα και άσχετα αν εκλέχθηκαν με συνθήματα τύπου "δίνουμε τέλος στο παλιό" (και οι προηγούμενοι τα ίδια και χειρότερα έκαναν, με ανάλογα συνθήματα, όπως "εκσυγχρονισμός", "επανίδρυση του κράτους" και άλλες τέτοιες πίπες, για λαϊκή κατανάλωση).
  Αυτό, όμως, που διαφοροποιεί την περίπτωση συριζα και προκαλεί την κοινωνία, είναι, ότι φρόντισαν "τα δικά τους παιδιά", εν μέσω χρεοκοπίας, φτώχιας και δυστυχίας των πολλών, να πάρουν και αυξήσεις !
  Αυτή είναι και η μεγάλη παγίδα, για τα τρωκτικά εκείνα, που θα επιλέξουν την αργομισθία, που τους προσφέρει ο συριζα : να πιστέψουν δηλαδή, ότι το "όνειρο" θα κρατήσει για πάντα, να χτίσουν τη ζωή τους, πάνω σε αυτή την κινούμενη άμμο και να ξεχάσουν, πόσο προσωρινές είναι αυτές οι "δουλειές", αφού με την αλλαγή κυβέρνησης, θα πάρουν δρόμο, για να μπουν ..οι επόμενοι.
   Είναι επικίνδυνο δηλαδή, να ξεχαστεί κάποιος και να προγραμματίσει τη ζωή του (με δάνεια, έξοδα κλπ), σαν να πρόκειται να μείνει για πάντα αργόμισθος-κομματικός υπάλληλος, να μην έχει προετοιμαστεί, για την επόμενη μέρα, ειδικά αν δεν έχει ξαναδουλέψει κλπ.
   Μιλάμε πάντα για όσους διορίζονται χαριστικά-φωτογραφικά, λόγω κομματικού βύσματος και άσχετα αν αυτοί, διαθέτουν, εκτός από τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, αν μπορούν ή θέλουν να προσφέρουν κ.ο.κ και όχι για τους μόνιμους υπαλλήλους, που δεν επηρεάζονται από πτώσεις κυβερνήσεων.
    Βέβαια, αυτό τον καιρό, είναι στην επικαιρότητα ο διάλογος, για αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση, ενώ Το Ποτάμι (το μόνο ίσως κόμμα που κατεβάζει πολιτικές προτάσεις), έριξε ευθέως πρόταση, για κατάργηση της μονιμότητας.
    Η κατάργηση της μονιμότητας, δεν πρέπει να μας τρομάζει, με όσα ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε γύρω μας, διότι δε μιλάμε για απόλυση, όσων δεν ανήκουν, πολιτικά, στον εκάστοτε κυβερνητικό συνασπισμό (αυτό ΚΑΝΕΙΣ δεν θα το ήθελε), αλλά για απόλυση μόνον, όσων απλά δεν κάνουν, είναι κοπρόσκυλα, τελείως αργόμισθοι, εγκληματίες και γενικά υποπίπτουν σε σοβαρά πειθαρχικά αδικήματα, όπως συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα (να απολύεσαι δηλαδή, όταν υπάρχει σοβαρός λόγος και ΠΑΝΤΑ με δικαστικό έλεγχο, για τη νομιμότητα της απόλυσης και μάλιστα από τα αστικά Δικαστήρια, που είναι πιο γρήγορα, από τα Διοικητικά).
   Διότι η σημερινή κατάσταση, με καταχραστές, "φακελάκηδες", βιαστές, μιζαδόρους, δολοφόνους, εκβιαστές, πρεζάκια, πρεζέμπορες, μονίμως απόντες, με άλλους, που κάνουν παράνομα δεύτερες και τρίτες δουλειές, να μην μπορούν να απομακρυνθούν (!), επειδή έχουν βύσμα ή επειδή τα Πειθαρχικά Συμβούλια δεν μπορούν ή δεν θέλουν να συγκληθούν και να αποφασίσουν, δεν τιμάει κανέναν, ούτε τους έντιμους υπαλλήλους και πρέπει να τελειώσει ..χθες !

κανόνια και ΚΑΝΟΝΙΑ

    Πριν μερικές μέρες, μία εταιρία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, ανακοίνωσε ότι λύεται και μπαίνει σε εκκαθάριση και η είδηση μεταδόθηκε (για μερικά κλικς παραπάνω, όπως πάντα) περίπου ως εξής : "εταιρία μεγάλη και πολύ γνωστή βάρεσε κανόνι, με το "καλημέρα" του νέου έτους" !
  Βέβαια, υποθέτω ότι ένας στους 100, από όσους κλίκαραν την είδηση, γνώριζαν ήδη την εν λόγω (..μεγάλη και πασίγνωστη) εταιρία και μόνον εφόσον παρακολουθούν το Χρηματιστήριο.
   Η πλάκα είναι, ότι η απόφαση για λύση και εκκαθάριση της εταιρίας, λήφθηκε λίγες μόνον ημέρες, αφότου μία από τις δανείστριες τράπεζες, κατήγγειλε τα δάνεια και τα έκανε απαιτητά, άμεσα και εξ ολοκλήρου (υπό την πίεση της τρόικα και στα πλαίσια ξεκαθαρίσματος στις τράπεζες, να υποθέσω ;)
    Έτσι απλά και "όμορφα", ο επιχειρηματίας, απάντησε στην "πρόκληση" της τράπεζας, με λύση και εκκαθάριση, ούτε καν πτώχευση (και μάλλον αυτή η διαδικασία είναι καλύτερη, πιο γρήγορη και με λιγότερα ίσως έξοδα από την πτώχευση και με έκανε να απορώ γιατί δεν εφαρμοζόταν έως τώρα μαζικότερα...), όπερ σημαίνει ότι οι δανείστριες τράπεζες, με σύνολο δανείων, περί τα 130 εκατομμύρια ευρώ, θα κληθούν να λάβουν το "κατιτίς τους" από ένα ενεργητικό, αξίας περί τα 10 εκατομμύρια...(αν λέω σωστά τα νούμερα)
   Σε κάθε περίπτωση, τα δάνεια ήταν ΠΟΛΥ περισσότερα, από την τρέχουσα αξία του ενεργητικού (οι τράπεζες δηλαδή θα υποστούν σημαντική ζημία) : λέω "τρέχουσα" γιατί μιλάμε για εταιρία συμμετοχών, όπερ σημαίνει ότι το επιχειρηματικό της αντικείμενο (αν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό, ως επιχειρηματικότητα), ήταν η (μειοψηφική) συμμετοχή ..σε άλλες εταιρίες, κυρίως εισηγμένες στο Χρηματιστήριο.
   Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι, αν οι άλλες εταιρίες, στις οποίες είχε επενδύσει, πήγαιναν καλά, θα πήγαινε καλά και η ίδια και αντιστρόφως, ενώ από τη στιγμή, που οι μετοχές, που κατείχε ήταν εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, είχαν, κάθε μέρα, διαφορετική αξία-αποτίμηση και παράλληλα ήταν εκτεθειμένη, στο γενικότερο κλίμα και ψυχολογία, που πάντα επηρεάζει τα Χρηματιστήρια και οδηγεί ενίοτε σε υπερβολές, είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω.
    Το αν οι τράπεζες έκαναν καλώς, που τράβηξαν το χαλί και δεν έκαναν υπομονή, μήπως έρθουν καλύτερες μέρες (πόσο βέβαια να περιμένουν και αυτές) για το Χρηματιστήριο ή αν ο ίδιος ο επιχειρηματίας έκανε λάθος επιλογές-επενδύσεις, μικρή σημασία έχει, πλέον.
    Η αφορμή της παρούσας ανάρτησης, ήταν το σχόλιο κάποιων, ότι πρέπει να πάει φυλακή, ο εν λόγω επιχειρηματίας, επειδή άφησε μεγάλο φέσι, πολλών εκατομμυρίων ευρώ, στις τράπεζες (φέσια, τα οποία, εν πολλοίς, καλείται να πληρώσει ο φορολογούμενος κάθε τόσο, με τις "διασώσεις" των τραπεζών).
    Καταρχάς, να πούμε, ότι το να πέσει έξω η εταιρία σου, να βαρέσεις κανόνι, όπως λέμε, δεν είναι από μόνο του, ποινικό αδίκημα, είναι κάτι που συνέβαινε και θα συμβαίνει, φυλακές κλπ. κάνεις, μόνον αν αποδειχθεί ότι είχες δόλο, σε κάποια (ύποπτη) συμπεριφορά σου...
     Εξάλλου, εδώ, όση τυχόν ευθύνη έχει ο λαμβάνων τα δάνεια, άλλη τόση και ίσως μεγαλύτερη έχει και αυτός, που τα δίνει, ήτοι η ίδια η τράπεζα, διότι δύο από τους βασικότερους κανόνες του Χρηματιστηρίου, είναι αφενός ότι βάζεις λεφτά, που ΔΕΝ πρόκειται να χρειαστείς άμεσα και αφετέρου ότι ΠΟΤΕ δεν παίρνεις δάνεια, για αγορά μετοχών, επειδή η επένδυση, μπορεί να αποδώσει πολύ αργότερα ή και ποτέ, για λόγους, που σχεδόν ποτέ δεν μπορούν να προβλεφθούν (ειδικά στην Ελλάδα, όπου Νόμοι κλπ αλλάζουν κάθε τρεις και λίγο, δεν υπάρχει καμία σταθερότητα και σε τίποτα).
    Προσωπικά, πάντως, εμένα δε με ενδιαφέρει καν το εν λόγω κανόνι των 100 εκατομμυρίων ευρώ, όταν το ελληνικό κράτος (τρόπος του λέγειν κράτος), βάρεσε το 2010 ΚΑΝΟΝΙ ύψους ..350 δισ. ευρώ και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τιμωρήθηκε, όταν οι συνέπειες αυτής της κρατικής χρεοκοπίας, είναι τραγικές και συνεχιζόμενες επί τόσο μακρόν και οι υπαίτιοι εγκληματίες πολιτικοί, όχι μόνον δεν είναι σήμερα στη φυλακή, αλλά ενίοτε πρωταγωνιστούν στα δημόσια πράγματα και εξακολουθούν να ζουν αμέριμνοι και να κυνηγούν καρέκλες και αξιώματα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα !!

λαχτάρα για ..αποφάγια

     Ποιος (φυσιο)λογικός άνθρωπος, θα έμενε ακίνητος, μπροστά στη θέα ενός πολύ πλούσιου μπουφέ, με υπέροχα φαγητά και αντ' αυτού, θα περίμενε να φάνε οι υπόλοιποι, ώστε να στριμωχτεί, μαζί με άλλους, στο τέλος, για να πάρει κάτι, από τα αποφάγια τους ; (!)
  Μάλλον κανείς, είναι η απάντηση, ωστόσο αυτό είναι κάτι που συμβαίνει, κάθε Κυριακή κυρίως, αλλά και σε κάθε Θ. Λειτουργία, στην Αθήνα τουλάχιστον, όπου ζω και παρατηρώ.
  Μόλις ο Ιερέας καλεί τους εκκλησιαζόμενους με το "μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε", οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία, μένει ακίνητη-ασυγκίνητη, μπροστά σε αυτή την πρόσκληση, για το μεγαλύτερο και ωραιότερο φαγητό, που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο : το ψωμί και το κρασί, που έχουν μεταμορφωθεί, σε Σώμα και Αίμα Χριστού !
  Αντίθετα, συνωστίζονται για να πάρουν, στο τέλος, το ..αντίδωρο, αυτό, δηλαδή που δίνεται, αντί του Δώρου, το οποίο έλαβαν, όσοι κοινώνησαν πριν και μάλιστα είναι βιαστικοί και ανυπόμονοι, λες και θα πάρουν κάτι σπουδαίο, δεν περιμένουν καν, την Απόλυση, αλλά δημιουργούν ουρές, πολύ νωρίτερα, φράζοντας καμιά φορά το δρόμο, σε όσους θέλουν να μεταλάβουν...
   Υπάρχουν βέβαια και κάποια άλλα, ήσσονος σημασίας, παρατράγουδα, όπως το να βουτάνε το αντίδωρο κάποιοι, από τα καλάθια και όχι ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ, από το χέρι του Ιερέα, στο τέλος (αν πεινάς τόσο, πήγαινε στο φούρνο, να πάρεις κάτι, το ίδιο είναι) ή να παρακάμπτουν, ως ύπουλα φίδια, την ουρά των άλλων, για να μην περιμένουν δύο λεπτά (ίσως αυτοί βιάζονται, γενικότερα, να πεθάνουν, ποιος ξέρει).
   Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει, είναι γιατί δεν μεταλαμβάνουν περισσότεροι και η μόνη λογική εξήγηση, για ένα σημαντικό ποσοστό αυτών, είναι πως δεν νιώθουν έτοιμοι, δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα.
    Διότι, ως γνωστόν, αν μεταλάβεις, αν πάρεις μέρος σε αυτό το φρικτό Μυστήριο, ανέτοιμος, μπορεί να πάθεις κακό, να αρρωστήσεις κλπ.
    Το τι σημαίνει "είμαι έτοιμος να πάρω μέρος στη Θεία Ευχαριστία", σίγουρα είναι άλλοι, πιο ειδικοί, να το εξηγήσουν : π.χ μπορεί να πρέπει πρώτα να εξομολογηθείς, ειδικά αν έχεις κάνει κάτι, που βαραίνει τη συνείδησή σου και σίγουρα να έχεις νηστεύσει στοιχειωδώς (να μην έχεις φάει κρέας, τουλάχιστον, την προηγούμενη ημέρα).
     Σε κάθε περίπτωση, αυτή η λαχτάρα για ..αποφάγια, που παρατηρείται, για το αντίδωρο δηλαδή και όχι για το κυρίως Γεύμα, που είναι η Θεία Κοινωνία, είναι μία προβληματική κατάσταση, μία στρέβλωση, που αν δεν οφείλεται στη συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητας και της αναξιότητας, για Μετάληψη, χρειάζεται προσοχή, από όλους, Ιερείς και κλήρο.
     

τα παράνομα αποδεικτικά μέσα (ξανά)

     Τις τελευταίες ημέρες, παρακολουθούμε τον πόλεμο ανακοινώσεων, ανάμεσα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και σε (μάλλον μικρή) μερίδα Εισαγγελέων, με αφορμή τη νέα διάταξη, που επιτρέπει (ρητά) τη δικαστική χρήση των διάφορων "λιστών" με ελληνικές καταθέσεις, σε ξένες τράπεζες.
  Η εν λόγω διάταξη, μπήκε σε άσχετο νομοσχέδιο (ως συνήθως), καθώς οι λίστες αυτές θεωρούνται προϊόντα υποκλοπής, από τα αρχεία των τραπεζών, άρα παράνομα αποδεικτικά μέσα και υπήρχε ο κίνδυνος να μην αξιοποιηθούν, ποινικά, αλλά και φορολογικά !
  Η υπόθεση αυτή, έχει νομικό, αλλά και γενικότερο ενδιαφέρον, διότι εγείρει ευρύτερα ζητήματα, όπως το αν υπάρχει διάκριση εξουσιών και τι σημαίνει, πότε ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά των Εισαγγελέων κ.α. (το ενδιαφέρον ή το γέλιο, ανάλογα πως το βλέπει κανείς, μεγαλώνει, όταν εκπρόσωπος της εκτελεστικής εξουσίας, είναι τέως δικαστικός).
   Είναι εύλογο και μάλλον αναμενόμενο, να σκεφτεί ο πολίτης, ότι οι εξαιρετικά σπάνιες αυτές αντιδράσεις των δικαστών, σε νομοθετικές πρωτοβουλίες, συμβαίνουν, όταν διακυβεύονται δικά τους συμφέροντα (επειδή π.χ πολλοί από αυτούς, έχουν στείλει εμβάσματα στο εξωτερικό και περιλαμβάνονται σε κάποια, από τις λίστες).
    Τον υπόλοιπο καιρό, μάλλον ξεχνούν την ...ανεξαρτησία της δικής τους εξουσίας και όπως δείχνει και η επί δεκαετίες συνεχιζόμενη αθλιότητα, με τα αναδρομικά βουλευτών και δικαστών, κάθε τόσο (ακόμα και όταν ο λαός κυριολεκτικά πεινάει), μια χαρά τακιμιάζουν !
    Στο καθαρά νομικό σκέλος, τώρα : μέχρι τώρα, ο κανόνας ήταν, ότι ένα παράνομα αποκτηθέν αποδεικτικό μέσο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνον υπέρ του κατηγορούμενου, ήτοι για να αποδείξει την αθωότητά του (ειδικά, αν ήταν το μοναδικό) και ποτέ εναντίον του (και εδώ με κάποια εξαίρεση, σε ΠΟΛΥ σοβαρά εγκλήματα).
   Εν προκειμένω ωστόσο, πρέπει να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, με τις περιβόητες "λίστες", σε τι συνίσταται (αν συνίσταται) "η παρανομία τους" : το μόνο για το οποίο, μπορεί προφανώς, να γίνει λόγος, είναι ότι παραβιάζουν το λεγόμενο "τραπεζικό απόρρητο".
   Είναι γνωστό, όμως, ότι το τραπεζικό απόρρητο, ..δεν είναι και τόσο απόλυτο, αλλά ΜΠΟΡΕΙ να αρθεί και αίρεται ήδη, με δικαστική εντολή, όταν υπάρχει σοβαρή υπόνοια διάπραξης αδικήματος (ποινικού-φορολογικού), επομένως, αν οι ίδιοι οι δικαστές ζητούσαν τις λίστες, οι τράπεζες, όφειλαν να τις δώσουν, συνεπώς ο καυγάς, δεν έχει καν αντικείμενο, συζητάμε για το ότι οι λίστες ήρθαν, πριν τις ζητήσουμε, από άσχετα άτομα-μη δικαστές, ήτοι αν η κότα έκανε το αβγό ή αντίστροφα...
   Η παραβίαση εξάλλου του τραπεζικού απορρήτου, δεν προσβάλλει κανένα τάχα, τόσο ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, όπως είναι π.χ η κατάσταση της υγείας, οι σεξουαλικές προτιμήσεις, η παραβίαση και καταγραφή ιδιωτικών στιγμών κ.ο.κ (ορισμένοι βέβαια, είπαν, ότι έτσι κινδυνεύουν να πέσουν θύματα εγκληματικής ενέργειας, απαγωγής κλπ, αλλά τι να κάνουμε, όσοι έχουν τα γένια, έχουν και τα χτένια).
   Το βασικό όμως επιχείρημα, είναι άλλο : ο Ποινικός Κώδικας και το Σύνταγμα, καθιερώνουν (και πολύ ορθά) την βασική αρχή της μη αναδρομικής εφαρμογής των ποινικών Νόμων, ωστόσο, αν δε απατώμαι, η απαγόρευση ΔΕΝ καταλαμβάνει τις δικονομικού τύπου, διατάξεις, όπως αυτή, αλλά μόνον τις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, που θεσπίζουν το αξιόποινο.
    Συνεπώς, ο Νομοθέτης δεν δεσμεύεται να θεσπίσει μία ανάλογη, με την σχολιαζόμενη, διάταξη ποινικής δικονομίας, που ορίζει ποια αποδεικτικά μέσα, μπορούν να γίνουν αποδεκτά και ποια όχι και να προσδώσει σε αυτήν και αναδρομική ισχύ, μιλάμε για πράγματα βασικά, που η μικρή μερίδα των Εισαγγελέων, που αντέδρασε, όφειλε να γνωρίζει, αλλά ...όποιος βιάζεται, σκοντάφτει.

ζητήματα από την αναστολή της ποινής

     Αυτό το οποίο δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε, μέσα από αυτό το blog, είναι η σημασία του να μην δικάζεσαι ερήμην, ωσεί παρών, διότι οι αρνητικές συνέπειες είναι πολλές και δυσάρεστες!
 Ειδικά, όταν σου έρχεται κλήση για κακούργημα και ..την αγνοείς, είναι σαν να διαπράττεις ένα νέο, αυτοτελές, όπως λέμε, "έγκλημα" (μεταφορικά, εννοείται) σε βάρος του εαυτού σου.
 Σε περίπτωση καταδίκης και ενώ μπορεί να είσαι αθώος (πραγματικά ή νομικά) ή να έχεις διαπράξει πλημμέλημα και όχι κακούργημα, δε δίνεται ποτέ σχεδόν, αναστέλλουσα δύναμη, στην έφεση, που μπορεί να ασκήσεις και έτσι είσαι αναγκασμένος να ζεις ως φυγάς-φυγόποινος, με το άγχος να συλληφθείς και να οδηγηθείς στη φυλακή (ακόμα και άδικα), έως ότου δικαστεί η έφεση ή η αυτοτελής πλέον, αίτηση αναστολής.
  Η ερημοδικία και η έλλειψη αντι-Λόγου, απέναντι στην κατηγορία, οδηγεί σχεδόν πάντα, σε (περισσότερο ή λιγότερο) λανθασμένες αποφάσεις και στερεί από τον κατηγορούμενο, τη μία, από τις δύο ευκαιρίες να υπερασπιστεί την τιμή και την υπόληψή του (η δεύτερη είναι το Εφετείο, όπου εκεί φυσικά δε νοείται ερημοδικία, διότι αν δεν εμφανιστείς, ο ίδιος ή ο δικηγόρος σου, η έφεση απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη).
  Ακόμα και αν η πρωτόδικη απόφαση, είναι καταδικαστική, κάτι μπορεί να κερδίσεις, πάνω στο οποίο να χτίσεις, για κάτι καλύτερο στο Εφετείο, όπου ισχύει η αρχή τη μη χειροτέρευσης της θέσης σου : από την έως τώρα εμπειρία μου, αρχίζω να πιστεύω ..στην "θεωρία του χάους" και στα Δικαστήρια, ότι δηλαδή μπορεί ενίοτε να πάρεις κάτι, που δε δικαιούσαι και αντίστροφα, τυχαία και μόνον.
    Αν τώρα δεν εμφανίστηκες στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, καταδικάστηκες ερήμην και μετά άσκησες έφεση και αίτηση αναστολής εκτέλεσης της επιβληθείσας ποινής, παρατηρείται το εξής, ένα ακόμα, ελληνικό παράδοξο !
    Οι δικαστικές μας Αρχές, όταν λάβουν ένδικο μέσο, κάποιου φυγόποινου (έφεση κατά απόφασης ή βουλεύματος, που διατάσσει σύλληψη και προσωρινή κράτηση), τι κάνουν ; Στέλνουν την Αστυνομία, στη διεύθυνση, που έχεις δηλώσει και σε ψάχνουν, για να σε συλλάβει, λένε στους οικείους σου "να περάσεις από το Τμήμα, να υπογράψεις ή να παραλάβεις κάτι" (λες και είσαι πρόβατο, που θα πάει στο στόμα του Λύκου, μόνο του).
    Αντί να διώκουν και να συλλαμβάνουν, όσους εξακολουθούν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις και τις Αρχές, διώκουν αυτούς, οι οποίοι αντιδρούν και προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους, έστω και καθυστερημένα, ενώ θα μπορούσαν ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να δείχνουν ανοχή σε αυτές τις περιπτώσεις, έως ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο, με τις εφέσεις και τις αιτήσεις αναστολής !
    Εξάλλου, η καθυστέρηση εκδίκασης των σχετικών ενστάσεων και ενδίκων μέσων, οφείλεται αποκλειστικά, σε κωλύματα και γραφειοκρατικά εμπόδια του συστήματος λειτουργίας των Δικαστηρίων, τα οποία φυσικά δεν προβλέπονται στο Νόμο, αλλά έχουν επιβληθεί υπηρεσιακά και συνεπώς αυθαίρετα...
    Οι Εισαγγελείς και οι Δικαστές, που κόπτονται για τη νομιμότητα και σου κουνάνε το δάκτυλο, όταν (πραγματικά ή υποθετικά) παρανομείς, δίνουν μερικές φορές την εντύπωση, ότι πιστεύουν πως οι ίδιοι είναι υπεράνω του Νόμου και αυτό είναι επικίνδυνο και κυρίως μεγάλο ΛΑΘΟΣ !