ή δικαστής ή πολιτικός και τα δύο ΔΕΝ γίνεται

    Τις τελευταίες μέρες, αν όχι ώρες, απασχολεί την επικαιρότητα, αλλά και τον νομικό κόσμο, η μήνυση της προέδρου του Αρείου Πάγου, εναντίον δικηγόρου Αθηνών και καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου (τον οποίο δεν γνωρίζω, ως σπουδάσας στο ΑΠΘ), η οποία, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, σχεδόν στερεότυπα, έλαβε τη μορφή κόντρας μεταξύ ΔΣΑ και δικαστών, με εκατέρωθεν ανακοινώσεις !
  Η κυρία Βασιλική Θάνου, είναι καθ' όλα συμπαθής και αξιοσέβαστη, διότι, ούσα γυναίκα, έφτασε στο ανώτατο δικαστικό αξίωμα, αλλά υπήρξε και η πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός, έστω και για λίγο, έστω και υπηρεσιακή-μη εκλεγμένη, από το λαό.
  Ωστόσο, θεωρώ, ότι η αντίδρασή της, υπήρξε βιαστική, υπερβολική και μάλλον λανθασμένη και ευελπιστώ, ότι τελικά θα επικρατήσουν πιο ώριμες και ψύχραιμες σκέψεις και η μήνυση θα ανακληθεί..
   Ο συνταγματολόγος, έγραψε την άποψή του, σε ένα κείμενο, ως απάντηση-αντίδραση σε πρωτοβουλία της κυρίας Θάνου, με την οποία, ουσιαστικά, καλούσε τους Ευρωπαίους Δικαστές, να αναλάβουν ..πολιτικές πρωτοβουλίες !
   Επειδή, πρόκειται και για το αντικείμενό του, έγραψε το αυτονόητο, αυτό, που γνωρίζει και ένας φοιτητής Νομικής, ότι υπάρχει η διάκριση των εξουσιών και ότι οι δικαστές απαγορεύεται να αναπτύσσουν πολιτική δράση.
    Το καθαρά ποινικό σκέλος της υπόθεσης, είναι το κατά πόσον οι εκφράσεις "αφελής" και "πολιτικάντης", που χρησιμοποίησε, μπορούν να στοιχειοθετήσουν κάποιο έγκλημα-ποινικό αδίκημα.
    Για δυσφήμηση δεν το συζητάμε καν, μόνον για εξύβριση, θα μπορούσε να γίνει λόγος και πάλι όμως δύσκολα, κατά τη γνώμη μου, διότι : το "αφελής" δεν αναφέρεται στην νοημοσύνη της κυρίας Θάνου ή στη δικαστική της επάρκεια, αλλά χαρακτηρίζει την πρωτοβουλία, που πήρε και η οποία ΣΑΦΩΣ, κείται εκτός των ορίων των αρμοδιοτήτων ενός δικαστή, έστω και αν είναι ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου (είναι αυτό, που με άλλα λόγια, λέμε "όφειλε να ξέρει" ότι αυτό δεν επιτρέπεται, από το Σύνταγμα).
    Το "πολιτικάντης" δεν ξέρω πόσο εξυβριστικό είναι, από μόνο του, αλλά τόσο αυτή η λέξη, όσο και η προηγούμενη, εντός του κειμένου, φαίνεται καθαρά ότι δεν έχουν μπει, ως προσωπικοί χαρακτηρισμοί, αλλά ως αξιολογικές κρίσεις μιας συμπεριφοράς και αυτή είναι η "κρίσιμη μάζα", που οδηγεί σε αθωωτική κρίση.
    Ο συνταγματολόγος, εξέφρασε μία επιστημονική άποψη, για την συμπεριφορά και την ενέργεια αυτή της κυρίας Θάνου, η οποία κείται ακριβώς, εντός του επιστημονικού του πεδίου (αυτά, που διδάσκει δηλαδή και στους φοιτητές), αναφορικά με το ζήτημα της διάκρισης των εξουσιών και δε νομίζω να αποδεικνύεται ότι είχε σκοπό εξύβρισης, οι εκφράσεις, που χρησιμοποίησε δεν ήταν τόσο ακραίες, ώστε να προκύπτει κάτι τέτοιο !
     Θεωρώ, ότι η κυρία Θάνου, έχοντας αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση, έχοντας προβληθεί ιδαίτερα από τα ΜΜΕ και με το πέρασμά της, από το Μαξίμου, έστω και από σπόντα, κάπου "χάθηκε", μπέρδεψε το ρόλο και την αποστολή της...
      Όταν με το καλό, φύγει από το δικαστικό σώμα-συνταξιοδοτηθεί, θα μπορεί να κατέβει ως βουλευτής, να γίνει Υπουργός, Πρωθυπουργός, ό,τι θέλει, δημοκρατία έχουμε, ωστόσο η Δημοκρατία έχει κανόνες, τους οποίους και παραβίασε και προσωπικά, δεν θυμάμαι άλλον Πρόεδρο του Α.Π, να προβάλλεται τόσο, από τα μέσα ενημέρωσης ή να αναπτύσσει πολιτικές πρωτοβουλίες και πιστεύω-φρονώ ότι η μεγάλη μάζα των δικαστών, τάσσεται υπέρ του συνταγματολόγου, εν προκειμένω !
      Σε τελική ανάλυση, αντί οι δικαστές να κουνούν το δάκτυλο στους πολιτικούς ή στο λαό, ας αναλογιστούν ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ευθύνες, για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η χώρα σήμερα, αν έκαναν και κάνουν σωστά τη δουλειά τους, διότι είναι βέβαιο πως αν η δικαστική εξουσία, λειτουργούσε ορθά, δεν θα μπορούσαν οι άλλες δύο, να αυθαιρετούν και να βουλιάξουν την Ελλάδα, στην χρεοκοπία και την διεθνή ανυποληψία...




 

τώρα τους φταίνε τα ..media ;

     Οι τελευταίες επιθέσεις στελεχών του συριζα, εναντίον των μέσων ενημέρωσης (κυρίως "καναλιών"), πραγματικά σε αφήνουν άφωνο, μιλάμε για άρνηση της πραγματικότητας, αχαριστία και έλλειψη μνήμης, το λιγότερο !
  Τα κανάλια έχουν συμπεριφερθεί και συνεχίζουν να συμπεριφέρονται, κυριολεκτικά, "με το γάντι" απέναντι στον συριζα και έχουν μεγάλο μερίδιο συνεισφοράς (ή ευθύνης, αν προτιμάει κανείς), που ένα κόμμα του 4%, έφτασε στο 30%...
  Αν συνέβαιναν, όσα συμβαίνουν σήμερα, αλλά και όσα συνέβησαν, τον τελευταίο χρόνο (π.χ capital controls και κλειστές τράπεζες), όσο διάστημα είναι στην εξουσία, δηλαδή, οι συριζανελ, υπό άλλο καθεστώς-κυβέρνηση, τα κανάλια θα ήταν "στα κάγκελα" μονίμως και ο κόσμος θα είχε ίσως εξεγερθεί...
  Είναι τα ίδια κανάλια, που προεκλογικά, αλλά και σήμερα, καλούν στα διάφορα πάνελς, τους απίθανους τύπους της αριστεράς (ειδικά, όταν στον συριζα ανήκε ακόμα και η ΛΑΕ), που έδιναν βήμα σε άτομα, που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ, που δεν ξέραμε αν και που ζούσαν, όλα αυτά τα χρόνια !
   Όχι μόνον τους έδιναν δημόσιο βήμα και τους άφηναν να λένε, ανενόχλητοι, τις αρλούμπες τους, αλλά πολύ συχνά, τους άφηναν και να μονοπωλούν το δημόσιο διάλογο και να μην αφήνουν κανέναν άλλον να μιλήσει, με μία φασίζουσα νοοτροπία, αριστερού τύπου.
    Οι σημερινές κινητοποιήσεις των αγροτών και όχι μόνον, δεν είναι φυσικά καθοδηγούμενες, από τα ..κανάλια, αλλά είναι αποτέλεσμα-αντίδραση στα νέα μέτρα της κυβέρνησης, σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό και κυρίως είναι εύλογη αγανάκτηση, για τα προεκλογικά ψέματα και την εξαπάτηση-υφαρπαγή της ψήφου, από τον συριζα.
    Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος, για τις επιθέσεις κατά στελεχών-βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας και το μόνο ίσως παράδοξο, είναι ότι εξεγέρθηκαν μόνον οι αγρότες και όχι όλοι όσοι, εξαπατήθηκαν, από τα προεκλογικά παραμύθια του συριζα (κυρίως του Ιανουαρίου του 2015 και πριν, όχι μετά την αποχώρηση των ακραίων στοιχείων, από τον Αύγουστο του 2015 και μετά).
     Ο λόγος, που τα κανάλια, εξακολουθούν να "χαϊδεύουν" και να στηρίζουν τον συριζα, υποθέτω πως είναι, ότι διαισθάνονται ότι έχει ακόμα επιρροή στις μάζες, σε αυτούς, στους οποίους απευθύνονται, δηλαδή (και παρόλο που ο συριζα, ουσιαστικά πάει να τα κλείσει με το νέο καθεστώς αδειών !! ).
     Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό των media, ότι πάνε όπου φυσάει ο άνεμος, οποιοσδήποτε τρελός, βγαίνει και λέει ευχάριστα πράγματα, με απήχηση στο λαό, είτε λόγω παράνοιας, είτε λόγω προσωπικού οφέλους, του δίνουν βήμα, για να κάνουν "νούμερα" και να έχουν έσοδα...
     Έτσι, αν αύριο, π.χ δουν ότι μειώνεται η εκλογική επιρροή του συριζα ή βγει ένα νέο κόμμα, με ρεύμα στην κοινωνία, θα εγκαταλείψουν τους συριζανελ με ευκολία και θα προβάλλουν κάτι άλλο και τότε κανένας και τίποτα, δεν μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο, στα εκλογικά ποσοστά.
    Και φυσικά, ουδείς από τον συριζα, θα είναι σε θέση να κατηγορήσει τα κανάλια, ότι αβαντάρουν κάποιον ή χαντακώνουν τον ίδιο, αφού θα είναι τα ίδια κανάλια, που τον ανέδειξαν στην εξουσία..

τα 4Κ

     Λένε ότι οι συχνότερες αιτίες θανάτου και δη πρόωρων θανάτων, είναι τα λεγόμενα "3Κ", ήτοι Κ.Ο.Κ (όχι ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, αλλά η παραβίασή του, φυσικά), Καρδιά και Καρκίνος, απλά πρόσθεσα και ένα τέταρτο, δηλαδή το Κάπνισμα, επειδή συνδέεται άρρηκτα, με τα δύο τελευταία...
  Τα τροχαία ατυχήματα, που κοστίζουν πολλούς νεκρούς και ανάπηρους, κάθε χρόνο, είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, οι οποίοι αναλύονται, κατά καιρούς, ωστόσο, η κατάσταση ελάχιστα βελτιώνεται !
  Από το πως εκπαιδεύονται και παίρνουν τις άδειες οδήγησης, οι νέοι οδηγοί, μέχρι το παλιό και άθλιο οδικό δίκτυο, με τον ελλιπή φωτισμό, τις διασταυρώσεις-καρμανιόλες και τους φθαρμένους ασφαλτοτάπητες.
  Μιλάμε για έναν συνδυασμό παραγόντων, εξωτερικών, αλλά (και ίσως κυρίως) και για ανθρώπινα λάθη, που αν έλειπαν, θα οδηγούσαν στη μείωση των ατυχημάτων ή στον περιορισμό των συνεπειών τους.
  Τα βασικότερα, ανθρώπινα, αίτια, λοιπόν, είναι η υπερβολική ταχύτητα (και γενικότερα η επιθετική και όχι συντηρητική οδήγηση), η οδήγηση υπό την επήρεια μέθης ή άλλων ουσιών, η απόσπαση της προσοχής (από τηλέφωνα, κυρίως) και φυσικά η μη χρήση ζώνης και κράνους.
  Δυστυχώς, υπάρχουν συνάνθρωποί μας, που θεωρούν, ότι πρέπει να φοράμε ζώνη, για να ..μην χτυπάει η ενοχλητική προειδοποίηση, ενώ οι πιο "προχωρημένοι" βρίσκουν τρόπους, για να το αποφεύγουν (με τις λεγόμενες "πατημένες ζώνες").
   Κάποιοι ίσως έχουν την ψευδαίσθηση, ότι αυτό είναι "μαγκιά" ή έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη στα συστήματα ασφαλείας του αυτοκινήτου, όμως, χωρίς ζώνη, όλα τα άλλα είναι μάταια..
   Εδώ ανοίγω μία παρένθεση, επειδή αυτή την περίοδο, συζητείται το αν θα δοθεί παράταση στο μέτρο της απόσυρσης των Ι.Χ, διότι οι δανειστές φέρεται να έχουν αντιρρήσεις, οικονομικής φύσης.
    Η απόσυρση δεν είναι ένα μέτρο, που ωφελεί μόνον το περιβάλλον, αλλά θα οδηγήσει και σε μείωση των τροχαίων και των συνεπειών τους, καθώς πολύς κόσμος, δεν μπορεί να αγοράσει νέο, ασφαλέστερο αυτοκίνητο ή δεν μπορεί καν να συντηρήσει το υπάρχον "σαράβαλο" (δεν νοείται π.χ εν έτει 2016, να κυκλοφορούν ακόμα Ι.Χ χωρίς ABS και χωρίς αερόσακους) !
    Για το κάπνισμα τώρα, τι να πει κανείς ; Όταν ο αντικαπνιστικός Νόμος, ισχύει, υποτίθεται, εδώ και εφτά, σχεδόν χρόνια, αλλά στην πράξη δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καταλαβαίνει κανείς, σε τι "Κράτος" ζούμε...
    Η αύξηση της τιμής και η είσοδος του ηλεκτρονικού τσιγάρου, στην αγορά, έχει μειώσει, είναι η αλήθεια, των αριθμό των καπνιστών, ενώ οι πιο αισιόδοξοι, αναφέρουν ότι το 2025, δεν θα υπάρχουν πλέον παραδοσιακοί καπνιστές.
    Σε κάθε περίπτωση, δεν χωράει αμφιβολία, ότι η βλαβερή αυτή συνήθεια, ευθύνεται για χιλιάδες πρόωρους θανάτους, κάθε χρόνο και μας έχει στερήσει, από σημαντικούς ανθρώπους (καλλιτέχνες και όχι μόνον), που θα είχαν πολλά ακόμα να προσφέρουν, αν δεν κάπνιζαν μανιωδώς (όχι ότι ο θάνατος των υπόλοιπων, είναι ασήμαντος).

ήρθε, έκανε ταραχή και έφυγε..

      Θεωρώ, πως αυτό το σχόλιο (του Γιάννη Πλούταρχου) ήταν και το πλέον επιτυχημένο, για το "φαινόμενο Παντελίδης", για το οποίο δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό, να αφιερώσω μία ανάρτηση, λόγω και της μεγάλης έκτασης, που πήρε ο τραγικός και πρόωρος θάνατος αυτού του καλλιτέχνη !
  Ξεκινάμε λοιπόν, από αυτό : ο Παντελής Παντελίδης ΗΤΑΝ καλλιτέχνης, αυτό κανένας δεν μπορεί-δικαιούται να το αμφισβητεί, κάποιος, ο οποίος γράφει μουσική και τραγούδια, έχει αυτό το ταλέντο, δηλαδή, πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ;
  Φυσικά, κανένας καλλιτέχνης, δεν μπορεί, εξ ορισμού, να αρέσει σε όλους, έτερον εκάτερον, αυτό δε μειώνει την καλλιτεχνική του αξία, σε τίποτα, ούτε φυσικά παίζει ρόλο, ότι αναδείχθηκε, μέσα από το διαδίκτυο, θα μπορούσε να έχει βγει από ένα talent show της τηλεόρασης, θα μπορούσε να τον είχε ακούσει κάποιος τυχαία στο προπατζίδικο κ.ο.κ.
  Έτσι φτάνουμε στη δεύτερη μεγάλη αλήθεια του : το ταλέντο, ΔΕΝ κρύβεται, το χάρισμα αυτό το θεϊκό, που έχουμε όλοι, σε διαφορετικούς βέβαια τομείς, ζητάει να αναδειχθεί και ΟΦΕΙΛΕΙΣ να το αξιοποιήσεις και να το αναδείξεις, αν το θάψεις, διαπράττεις αμαρτία..
   Θα μπορούσε λοιπόν και ο Παντελίδης, να μείνει στο Π.Ν, να ζήσει ίσως πολύ περισσότερο, να πάρει ..σύνταξη, από εκεί, αλλά πάντα θα τον "έτρωγε" το "τι θα γινόταν αν", δεν έκανε αυτό, αλλά κυνήγησε το όνειρο και το έζησε (λίγο, αλλά πολύ έντονα) !
   Ένα παιδί, από μία λαϊκή, προσφυγική γειτονιά, ένας άξιος συνεχιστής της παράδοσης των Ποντίων, να μεγαλουργούν και να διακρίνονται (αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, στις μέρες μας...), έκανε το θαρραλέο άλμα και -εκ των πραγμάτων- δικαιώθηκε, με βάση δηλαδή την απήχηση, που είχε το έργο του.
   Στο σημείο, αυτό, θα καταχωρήσω μία προσωπική εκτίμηση : εξ αιτίας της μεγάλης ταχύτητας, με την οποία απέκτησε δόξα, φήμη και λεφτά, δεν κατόρθωσε να το "χωνέψει" όλο αυτό, που του συνέβαινε, θεωρώ ότι ήταν ακόμα "έξω από τα νερά" του.
    Όταν περνάς από την πειθαρχημένη και "ρουτινιάρικη" ζωή του Π.Ν, στη ζωή της (μεγάλης) Πίστας, των μανατζαραίων, των δισκογραφικών και των επιχειρηματιών της νύχτας (τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι, βέβαια), δεν είναι πάντα εύκολο να προσαρμοστείς, όταν όλα σου έρχονται από μόνα τους (γυναίκες, λεφτά κλπ), χωρίς να το πολυσκεφτείς ή να προσπαθήσεις για αυτό (πέρα από το καλλιτεχνικό σου έργο, εννοείται, που είναι ο κόπος σου).
   Δεν υπαινίσσομαι ότι αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας του, αλλά το ακριβώς αντίθετο, ότι δεν πρόλαβε να προσαρμοστεί σε αυτή τη "μεγάλη ζωή", που πιθανώς κάνουν άλλοι καλλιτέχνες (π.χ ακόμα και το μοιραίο αυτοκίνητο, με το οποίο σκοτώθηκε, αν δεν κάνω λάθος, δεν του ανήκε, μιλάμε για ένα "θηρίο" με 510 ίππους, το οποίο δεν ξέρουμε αν και πόσες φορές είχε ξανά οδηγήσει).
    Αυτό, με τη σειρά του, δεν σημαίνει ότι ο Παντελίδης, ήταν "ένας από εμάς", ένα "λαϊκό παιδί", όπως ορισμένοι θέλουν να πιστεύουν, για να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, όχι, ήταν ένας καλλιτέχνης με σπουδαίο και εξαιρετικό ταλέντο, ξέφυγε, εκ των πραγμάτων, από τον μέσο όρο.
    Η σπουδαιότητα του ταλέντου του, για μένα, είναι ότι δεν πάτησε στην "πεπατημένη" οδό, είχε το δικό του, μοναδικό στυλ και αυτό είναι σπάνιο, ειδικά στις σημερινές εποχές, όπου ο ένας αντιγράφει τον άλλον και τα θέματα των τραγουδιών έχουν λίγο-πολύ εξαντληθεί, μίλησε για όσα μιλούν και οι άλλοι, αλλά με τον δικό του, μοναδικό τρόπο και εκεί κρύβεται η καλλιτεχνική του αξία !
    Αυτός είναι και ο λόγος, που έκανε πολύ κόσμο να ξενίζεται με τα τραγούδια του ή και να τα χλευάζει, κάθετί νέο, κάθετί διαφορετικό το πολεμούν, τουλάχιστον στην αρχή...
    Ο ξαφνικός και βίαιος θάνατος, ενός νέου ανθρώπου, πάντα σοκάρει, γιατί έρχεται σε αντίθεση με τη φυσική πορεία των πραγμάτων, που θέλει τους ηλικιωμένους, να φεύγουν πρώτοι, πόσο μάλλον, όταν αφορά κάποιον, ο οποίος είναι ακόμα στην αρχή και έχει ΠΟΛΛΑ ακόμα να δώσει, ως καλλιτέχνης !
     Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι του να μιλάμε για "κρίμα", "αδικία" κλπ, υπάρχει μεγάλη απόσταση, διότι Αυτός, που δίνει τη ζωή, Αυτός και την παίρνει, όποτε κρίνει Εκείνος κατάλληλο, είναι σαν να μαλώνει ο άνθρωπος τον Θεό, το μυρμήγκι τον άνθρωπο, δηλαδή, μιλώντας για "αδικίες" σε αυτές τις περιπτώσεις, κανένας δεν ξέρει, εκ των προτέρων, πόσο λάδι έχει το καντήλι του και πότε θα σωθεί αυτό...
     Αν κρίνουμε πάντως, από το γεγονός, ότι ο Παντελής "δραπέτευσε" δύο μέρες, αφότου τον έβριζαν όλοι, για έναν στίχο του, που αφορούσε στην Κύπρο, ίσως ο θάνατός του, να εξυπηρετούσε συγκεκριμένο σχέδιο του Θεού : αφενός, να ξεβρακώσει, όλους αυτούς τους υποκριτές, που τον έβριζαν και ξαφνικά άρχισαν να λένε "κρίμα" κλπ και να ζητούν συγγνώμη και αφετέρου, να αφυπνίσει τα απολολώτα πρόβατα των αντισόσιαλ μίντια, ώστε να πάψουν τις εύκολες ανθρωποφαγίες και τους κανιβαλισμούς, πίσω από ανώνυμα πληκτρολόγια.


 

σχετικά με τον "βρασμό ψυχικής ορμής"

    Ο βρασμός ψυχικής ορμής, όπως λέγεται νομικά ή το πιο λαϊκά λεγόμενο "εν βρασμώ", αποτελεί συνηθισμένο αυτοτελή ισχυρισμό, προκειμένου να "σπάσουν", όπως και πάλι λέγεται, τα ισόβια, στις περιπτώσεις ανθρωποκτονίας, από πρόθεση.
  Η κρίση, για το αν ο φόνος έγινε "εν βρασμώ" ή όχι, ισοδυναμεί ουσιαστικά με τη διάκριση σε φόνο εκ προμελέτης και φόνο, όχι εκ προμελέτης και συνεπάγεται, αν επικρατήσει, πλαίσιο ποινής, 5 έως 20 έτη, κάθειρξης, αντί για ισόβια.
  Ο Νόμος, δεν ορίζει, τι συνιστά, "βρασμό ψυχικής ορμής", αυτό έχει γίνει, ωστόσο, από τα Δικαστήρια, ήτοι Νομολογιακά : πρόκειται για την απότομη και αιφνίδια υπερδιέγερση πολύ έντονων συναισθημάτων και παθών στο δράστη (μίσους, θυμού ή ακόμα και φόβου κλπ), σε σημείο, ώστε να μην μπορεί αυτός, να σταθμίσει το τι πάει να κάνει, τις συνέπειες της πράξης του, να μην μπορεί να σκεφτεί ψύχραιμα ή καθόλου και να σταθμίσει τα αίτια, που τον οδηγούν στο φόνο ή εκείνα, που θα μπορούσαν να τον αποτρέψουν, από αυτόν !
   Ο ισχυρισμός αυτός, αφορά μόνον το αδίκημα της ανθρωποκτονίας, από πρόθεση (ή της απόπειρας, αν τελικά το θύμα την γλιτώσει) και προφανώς αναφέρεται σε κάτι πολύ έντονο, όχι δηλαδή σε ..απλά νεύρα, που μπορεί το θύμα να προκάλεσε, με την συμπεριφορά του και βρίσκεται ένα σκαλοπάτι, κάτω από το να θεωρηθεί ο δράστης ακαταλόγιστος ή μειωμένου καταλογισμού.
   Ακαταλόγιστος π.χ μπορεί να είναι ένας ψυχοπαθής δολοφόνος και μειωμένου καταλογισμού ένας (πολύ) μεθυσμένος, χωρίς να αποκλείεται και ο συνδυασμός π.χ μέθης και βρασμού ψυχικής ορμής.
   Ίσως ΤΟ ΠΙΟ σημαντικό εδώ, είναι αυτό : τα Δικαστήρια δέχονται, ότι ο βρασμός ψυχικής ορμής, πρέπει να συντρέχει ΚΑΙ κατά την απόφαση να σκοτώσει κάποιος ΚΑΙ κατά το χρόνο εκτέλεσης, σωρευτικά δηλαδή και όχι διαζευκτικά, αν ισχύει μόνον κατά τον ένα χρόνο, τότε πρόκειται για "κανονική" ανθρωποκτονία εκ προθέσεως !
    Έτσι, αν κάποιος έλαβε εν θερμώ, την απόφαση να σκοτώσει, αλλά την εκτέλεσε αργότερα, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση ή αν είχε πάρει ήδη, την απόφαση, είχε προαποφασίσει το έγκλημα, το οποίο όμως έκανε εν βρασμώ, τότε δεν μπορεί να τύχει της ευνοϊκής αυτής μεταχείρισης...
    Εκεί, τα ισόβια, μπορούν να σπάσουν, μόνον με αναγνώριση κάποιου ελαφρυντικού : το συνηθέστερα προβαλλόμενο, είναι εκείνο του προτέρου εντίμου βίου, όμως εδώ θα ταίριαζε και εκείνο, της άσχημης προηγούμενης συμπεριφοράς του θύματος (π.χ και εντελώς θεωρητικά όταν ο σύζυγος κακομεταχειρίζεται, επί μακρόν τη γυναίκα του ή το παιδί τους γονείς και αντίστροφα, αλλά σε κάθε περίπτωση, θεωρώ, ότι θα πρέπει ο φόνος, να μην απέχει ιδιαίτερα, χρονικά, από τη λήξη αυτών των καταστάσεων, διότι με την πάροδο του χρόνου, το πράγμα, αναπόφευκτα και μοιραία, "κρυώνει").
     Από την κοινή εμπειρία, προκύπτει ότι οι φόνοι εν βρασμώ, είναι πιο συνηθισμένοι, στις λεγόμενες σχέσεις πάθους, είτε μεταξύ συζύγων ή εραστών (όταν ο ένας από τους δύο, αποφασίζει να διακόψει και ο άλλος "θολώνει" ή μαθαίνει ότι ο άλλος τον/την απατά) ή σε κύκλους παρανομίας (μεταξύ τοξικομανών π.χ), εκεί όπου δράστης και θύμα, εμφανίζουν ήδη μία "αποκλίνουσα", από το συνηθισμένο, συμπεριφορά.

ανθρωποκτονίες * (με αστερίσκο)

     Η ανθρωποκτονία, δηλαδή η αφαίρεση της ζωής του άλλου, θεωρείται και ίσως είναι, το μεγαλύτερο κακούργημα, για αυτό και τιμωρείται με τη μέγιστη ποινή, την ισόβια κάθειρξη.
  Μιλάμε, εννοείται, πάντα για την ανθρωποκτονία, που γίνεται με πρόθεση, όταν ο δράστης έχει δόλο και επιδιώκει την αφαίρεση της ζωής του άλλου, αφού στις περιπτώσεις, όπου το θανατηφόρο αποτέλεσμα, αποδίδεται σε αμέλεια του δράστη, τότε πρόκειται για πλημμέλημα.
  Υπάρχουν φόνοι, όπου όλα είναι ξεκάθαρα : ο δράστης, το όπλο του εγκλήματος κλπ. και ο θάνατος, ο οποίος είναι αποτέλεσμα, της ενέργειας του δράστη, πέραν πάσης αμφιβολίας.
  Μία τέτοια περίπτωση, είναι ο φόνος, που έγινε μέρα μεσημέρι και στη μέση του δρόμου, κυριολεκτικά, στον Πύργο Ηλείας, το Σάββατο, καθώς είναι γνωστός και ο δράστης και το όπλο του εγκλήματος (μαχαίρι) και φυσικά ο θάνατος του θύματος, επήλθε συνεπεία και μόνον των έξι συνολικά πληγμάτων, που δέχθηκε, στην πλάτη !
   Σε αυτή την περίπτωση, για να γλιτώσει τα ισόβια ο δράστης, θα πρέπει να αποδείξει την τρέλα του (για την οποία έκαναν λόγο εξαρχής τα ΜΜΕ, με τη γνωστή έκφραση "ψυχολογικά προβλήματα") και δεν αρκεί ο "τρελός" λόγος, για τον οποίον σκότωσε-έσφαξε έναν φιλήσυχο και εργατικό οικογενειάρχη (επειδή ..πάρκαρε το αυτοκίνητό του, έξω από το σπίτι του δράστη).
   Υπάρχουν, ωστόσο, και περιπτώσεις ανθρωποκτονιών, όπου δεν είναι όλα τόσο ξεκάθαρα, μάλλον το αντίθετο, όπως φάνηκε και σε δύο πρόσφατες περιπτώσεις.
    Στην πρώτη, διαρρήκτες είχαν μπει σε διαμέρισμα, όταν απουσίαζαν οι ένοικοι (ένα ζευγάρι), οι οποίοι όμως επέστρεψαν, πριν φύγουν οι κλέφτες, με συνέπεια να τους φιμώσουν, για να μην φωνάξουν και γίνουν αντιληπτοί.
    Η γυναίκα, η οποία απεβίωσε, λόγω ασφυξίας, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, ωστόσο, είχε βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό, είχε εύθραυστη, θα λέγαμε, υγεία και εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά, το κατά πόσον δηλαδή έπαιξε αυτό ρόλο, στην επέλευση του θανατηφόρου αποτελέσματος.
     Μία κλοπή-διάρρηξη, η οποία κατέληξε σε ληστεία, εφόσον ασκήθηκε, τελικά, βία, ερωτάται πως τελικά θα αξιολογηθεί.
     Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα Δικαστήρια, δέχονται ότι υπάρχει και ληστεία και ανθρωποκτονία, δύο δηλαδή ανεξάρτητα εγκλήματα, ενώ, θεωρώ, ότι θα έπρεπε να καλύπτονται, αυτές οι περιπτώσεις, από το (ειδικότερο) αδίκημα της ληστείας μετά φόνου, που επισύρει επίσης ισόβια κάθειρξη.
     Αυτά γενικά, διότι εδώ, είναι λιγάκι αμφίβολο, κατά πόσον ο θάνατος της γυναίκας, μπορεί να αποδοθεί σε δόλο των δραστών, όχι μόνον επειδή είχε τα σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως είπαμε, αλλά και επειδή, όταν κλείνεις το στόμα του θύματος, με μαξιλάρι ή με τα χέρια, το κάνεις προφανώς, όχι για να σκοτώσεις, αλλά για να μην φωνάξει και γίνεις αντιληπτός, με άλλα λόγια, αν θες να σκοτώσεις, το κάνεις ..με άλλα μέσα και όχι έτσι !
     Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει, ότι η παρατεταμένη απόφραξη των αναπνευστικών οδών, δεν είναι ικανή να προκαλέσει θάνατο, από μόνη της, επομένως εδώ είναι λεπτό θέμα απόδειξης, αν υπήρξε ανθρωποκτόνος πρόθεση.
     Στην άλλη "περίεργη" υπόθεση, το περίεργο της οποίας, περιπλέκεται, ως συνήθως, από τις διαφορετικές εκδοχές, που διαρρέουν οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι δίνουν, πολύ συχνά, την εντύπωση, ότι πρώτα μεταδίδουν ειδήσεις και ..μετά κάνουν ρεπορτάζ, διασταυρώνουν τις πληροφορίες κλπ., θύτης και θύμα είχαν συμπλοκή, για κάποια ώρα και μετά, όχι ακαριαία, το θύμα εξέπνευσε.
     Εδώ, το ακόμα πιο περίεργο και ίσως και ακραίο, είναι ότι ο κατηγορούμενος απολογήθηκε, όπως παραπονέθηκε και ο συνήγορός του, χωρίς να υπάρχει πλήρης ιατροδικαστική έκθεση θανάτου, με μόνον μία βεβαίωση, ότι ο θάνατος επήλθε από πλήγματα, με όργανο, το οποίο, ούτε κατονομάζεται, ούτε βρέθηκε ποτέ !
     Σαν μην έφταναν αυτά, έγινε γνωστό, ότι το θύμα είχε καταναλώσει πολύ αλκοόλ, αλλά και κάποια ναρκωτική ουσία, εκείνο το βράδυ...
     Χωρίς να παίρνω, φυσικά, κάποια θέση, λέω απλά, ότι υπάρχουν περιπτώσεις, όπου η αιτία και οι συνθήκες θανάτου και οι παράγοντες, που οδήγησαν σε αυτόν, δεν είναι πάντα τόσο ξεκάθαρα και χρειάζεται προσοχή, αλλά και εξειδικευμένα αποδεικτικά μέσα (κυρίως ιατρικά), ώστε να μην καταλείπεται αμφιβολία, ότι ο θάνατος οφείλεται αποκλειστικά, στην ενέργεια (ή στις ενέργειες) του δράστη και όχι (και) σε κάτι άλλο !

"Ο μεγαλύτερος έλληνας απατεώνας"

   Το έβαλα σε εισαγωγικά, γιατί ο χαρακτηρισμός αυτός, ανήκει στους δημοσιογράφους, που μετέδωσαν την σχετική είδηση και αφορούσε έναν τύπο, που συνελήφθη πρόσφατα, για απάτες κατά συρροή, κατ' εξακολούθηση και προφανώς κατ' επάγγελμα.
  Ο χαρακτηρισμός ίσως δόθηκε, επειδή είχε απασχολήσει και στο παρελθόν τις Αρχές, με οικονομικής φύσεως, πάλι, εγκλήματα, ενώ αναφέρονται και τραγελαφικά περιστατικά, γύρω από το πρόσωπο αυτό, όπως ότι είχε αποδράσει, από τα δικαστήρια, άγνωστο πως και ότι είχε προσπαθήσει να δωροδοκήσει τους αστυνομικούς-συνοδούς του, με πολλά εκατομμύρια (δραχμές, τότε), προκειμένου να τον αφήσουν ελεύθερο !
  Δεν ξέρω, αν είναι όντως ο μεγαλύτερος απατεώνας, στη χώρα, δεν έχει τόση σημασία ο "τίτλος" αυτός, το νομικά ενδιαφέρον σκέλος της υπόθεσης, είναι, πως μετά την απολογία του, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους...
  Μιλάμε για κάποιον, ο οποίος, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ, πουλούσε πολύ ακριβά οικόπεδα και σπίτια, τα οποία ..δεν του ανήκαν, σε περισσότερους από έναν, υποψήφιους αγοραστές, εισπράττοντας προκαταβολές και με συνολικό -παράνομο- όφελος, εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ !
  Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, αφέθηκε ελεύθερος, με εγγύηση ..5 χιλιάδων ευρώ και εμφάνιση στο Α.Τ, προφανώς για να συνεχίσει το "έργο" του και ομολογώ πως είχα καιρό να εξοργιστώ τόσο πολύ, με απόφαση της, όπως λέγεται, "τυφλής" δικαιοσύνης μας...
   Όπως είχα γράψει και παλιότερα, είναι ανάγκη να αυξηθεί η ποινή, για απάτες, αυτού του μεγέθους, το σημερινό πλαίσιο ποινής των 5 έως 10 ετών, προφανώς, δεν μπορεί να καλύψει την απαξία αυτών των εγκλημάτων, όταν τα θύματα είναι πολλά και η ζημιά πολύ μεγάλη !
   Από την άλλη, εκεί ίσως την πάτησαν ανακριτής και εισαγγελέας, που τον άφησαν ελεύθερο, διότι πλέον η δυνατότητα προφυλάκισης για τέτοια κακουργήματα, έχει περιοριστεί αρκετά, αυτό όμως ..δεν σημαίνει ότι αποκλείεται.
   Σε περιπτώσεις τέτοιων εγκληματιών, που εμφανίζουν, με βάση το παρελθόν τους και το ποινικό τους μητρώο, σταθερή ροπή προς τη διάπραξη συγκεκριμένων αδικημάτων (απάτης, εν προκειμένω), η προφυλάκιση, όχι μόνον δεν απαγορεύεται, αλλά επιβάλλεται, για να προστατευτεί η κοινωνία και να μην υπάρξουν νέα θύματα !
   Μιλάμε για άτομα και το λέω και από προσωπική εμπειρία, άρρωστα, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αλλιώς, είναι κάτι σαν τους παιδόφιλους, είναι λες και η απάτη, κυλάει στις φλέβες τους, έχουν επιλέξει (;) να ζουν έτσι, ως παράσιτα, σε βάρος των άλλων και με σχεδόν μαθηματική βεβαιότητα, επαναλαμβάνουν τα ίδια...
   Με τέτοιες αποφάσεις, οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, φοβάμαι, ότι θα βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, στο μέλλον και θεωρώ πως δεν είναι μακριά η μέρα, που το επόμενο θύμα, τέτοιων απατεώνων (και αντίστοιχα, άλλων κατά συρροή ή κατ' επάγγελμα εγκληματιών), θα στραφεί ευθέως, για αποζημίωση, σε βάρος ..των δικαστών, που δεν τους έκλεισαν μέσα !
    
    

ο επόμενος Άγιος της Εκκλησίας μας

    Είναι θαυμαστό το γεγονός, ότι το γένος μας, εξακολουθεί να "παράγει" Αγίους, παρά τη γενικευμένη σήψη και παρακμή, ακόμα και σήμερα, μιλάμε για Αγίους, που αναδεικνύουν φυσικά οι πιστοί και έρχεται απλά η επίσημη Εκκλησία, να επικυρώσει την Άγιο-κατάταξή Τους !
  Μιλάω για τον Γέροντα Ιάκωβο (Τσαλίκη), ο οποίος σύντομα θα συμπεριληφθεί στην επίσημη χορεία των Αγίων της Εκκλησίας μας, είναι ο τρίτος της "σειράς", μετά τους Αγίους, Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη και Παΐσιο τον Αγιορείτη, που ανακηρύχθηκαν και επίσημα Άγιοι, πρόσφατα.
  Οι τρεις αυτοί Άγιοι, έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, υπήρξαν και οι τρεις Μοναχοί, κοιμήθηκαν όλοι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και προέρχονταν από προσφυγικές οικογένειες (αυτό αποκτάει μεγαλύτερη αξία, σήμερα, όπου το προσφυγικό είναι το σημαντικότερο ίσως θέμα).
   Μπορεί να μην έζησαν τα μετέπειτα χρόνια της μεγάλης ηθικής παρακμής, του δανεικού και εύκολου χρήματος, που οδήγησε στην χρεοκοπία μας, το 2010, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει, ότι και σήμερα, δεν υπάρχουν, εν ζωή, σύγχρονοί μας, Άγιοι (κυρίως στο Άγιον Όρος, όπως ο γέρων Αγάθων ο Κωνσταμονίτης, αλλά και αλλού, όπως ο γέρων Εφραίμ της Αριζόνα, στις ΗΠΑ).
   Η βιοτή του, περί ου ο λόγος, γέροντος Ιακώβου, αποδεικνύει ότι κάποιος μπορεί να Αγιάσει, ακόμα και μέσα σε αυτόν τον κόσμο, δεν χρειάζεται να αποσυρθεί και να γίνει Μοναχός/η : αν και υπήρξε Μοναχός και μετέπειτα Ηγούμενος, της Μονής του Οσίου Δαυίδ, στις Ροβιές Ευβοίας, για σαράντα συναπτά έτη, εντούτοις η Αγιότητά Του, αναγνωριζόταν, όταν ήταν ακόμα στον κόσμο αυτό.
    Με την προσφυγική και ευσεβή, από τη Μ. Ασία, οικογένειά Του, εγκαταστάθηκαν τελικά στο μικρό χωριό Φαράκλα, της Βόρειας Εύβοιας (το φτωχικό σπιτάκι της οικογένειας, σώζεται έως σήμερα) και ο μικρός Ιάκωβος, έδειξε από την αρχή, τη λεγόμενη "κλίση" (αλλά και κλήση) Του, προς τα Θεία.
    Ενώ δεν απέκτησε μόρφωση και όντας ακόμα μικρό παιδάκι, οι άνθρωποι, Τον καλούσαν, όταν αρρώσταιναν οι ίδιοι ή τα ζώα τους και τους διάβαζε Ευχές και γίνονταν καλά !
    Μάλιστα, ο μικρός Ιάκωβος, επειδή μετά το σχολείο, που λειτουργούσε εντός του μικρού Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής, πήγαινε και καθάριζε κλπ το χώρο και γενικά διακονούσε την Αγία, Εκείνη εμφανίστηκε και συνομίλησε με τον Ιάκωβο και Του αποκάλυψε, ουσιαστικά, ποια πορεία θα έχει στη Ζωή Του.
    Κάποιος, ο οποίος, αξιώνεται να συνομιλεί με Αγίους (την Αγία Παρασκευή, στο χωριό του, όπως είπαμε και μετά, με τους Αγίους Δαυίδ και Ιωάννη το Ρώσσο, τους δύο πιο γνωστούς Αγίους της Εύβοιας) δεν μπορεί παρά να έχει φτάσει και ο ίδιος σε επίπεδα Αγιότητας μεγάλα, μέσω της προσευχής, της νηστείας, της άσκησης και κυρίως μέσω της απλής, αγνής και άδολης καρδιάς Του !
    Για τη Ζωή, το Έργο και τα Θαύματα, του Γέροντα Ιακώβου (Τσαλίκη), επειδή είναι σχετικά σύγχρονος Άγιος, υπάρχουν, χάρη στην τεχνολογία και το διαδίκτυο, πλέον, μαρτυρίες και ντοκουμέντα στο Ίντερνετ, ακόμα και βίντεο στο youtube, στα οποία εμφανίζεται ο Ίδιος, έτι ζων, να μιλάει κλπ, στα οποία και παραπέμπω, γιατί εδώ δεν μπορώ, εννοείται, να τα περιλάβω όλα.
    Το σίγουρο είναι, ότι έκανε και κάνει πολλά θαύματα και έχει εμφανιστεί σε πολλούς Πιστούς, μετά την Κοίμησή Του, ασφαλείς ενδείξεις ότι πρόκειται για Άγιο, κάτι που αναγνωρίζεται, όχι μόνον στη Μονή του Οσίου Δαυίδ, όπου έζησε και υπηρέτησε τους ανθρώπους και στην πατρίδα του, την Εύβοια, αλλά παντού και στην αδελφή Κύπρο (λόγω της πνευματικής σχέσης Του, με τον Μητροπολίτη Μόρφου, Νεόφυτο).
    Η επικείμενη Άγιο-κατάταξη του γέροντα Ιακώβου (Τσαλίκη) θα γίνει, επίσης, σε ταραγμένες και δύσκολες εποχές, θα είναι ένα ακόμα Δώρο του Θεού, προς ημάς, ότι είναι Παρών και με τους Αγίους Του, μας προστατεύει, όταν Τον επικαλούμαστε, με Πίστη και Ελπίδα !

διαίρει και βασίλευε (divide et impera)

     Το γνωμικό αυτό, έρχεται στην επικαιρότητα, κάθε φορά, που παίρνονται νέα μέτρα (και αυτό συμβαίνει ΠΟΛΥ συχνά, στη χώρα μας), εισπρακτικού χαρακτήρα, τα οποία προκαλούν αντιδράσεις και στρέφουν συχνά, κοινωνικές ομάδες, τη μία έναντι της άλλης !
  Έτσι και οι μεταρρυθμίσεις, στο ασφαλιστικό και το φορολογικό, που σχεδιάζονται τώρα, προκαλούν αναταράξεις, καθώς ο καθένας τα βλέπει, κάτω από το δικό του πρίσμα, διότι έχουν διαφορετικές συνέπειες, ανάλογα με το αν είσαι μισθωτός, συνταξιούχος, ελεύθερος επαγγελματίας κλπ.
 Ακόμα και στα πλαίσια μίας και μόνον οικογένειας, τα όσα διαρρέουν ή ετοιμάζονται, προκαλούν διαφορετικές αντιδράσεις (στη δική μου π.χ υπάρχουν ένας συνταξιούχος, ένας Δ.Υ και δύο ελεύθεροι επαγγελματίες).
  Με βάση, όσα ακούγονται, κάποιοι θα βγουν χαμένοι και κάποιοι κερδισμένοι ή για να ακριβολογούμε, θα έχουν ελάφρυνση και αναλογικά, οι περισσότεροι είναι στη δεύτερη κατηγορία !
  Αυτός είναι και ο λόγος π.χ, για να μιλήσω, για τους δικηγόρους, που με αφορά, που στις πρόσφατες συγκεντρώσεις-διαμαρτυρίες, είδαμε με ντουντούκες, όσους βγάζουν περισσότερα και όχι τη μεγάλη μάζα, τη "μαρίδα" των δικηγόρων, που φυτοζωεί και στενάζει κάτω από δυσβάσταχτες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις.
   Όσοι θα έχουν ελάφρυνση, με τις αλλαγές, δεν βγήκαν στους δρόμους, τσίμπησαν το "τυράκι", ωστόσο δεν βγαίνουν και να υποστηρίξουν την κυβέρνηση, αφενός τηρώντας στάση αναμονής, για να δουν αν όντως θα συμβεί αυτό ή είναι μία ακόμα κυβερνητική απάτη και αφετέρου, επειδή ίσως σκέφτονται : "τώρα δεν με πιάνουν οι επιβαρύνσεις, αλλά αν στο μέλλον, βγάζω περισσότερα, τι θα γίνει ;"
  Με βάση, όσα διαρρέουν, όπως είπαμε, υπάρχουν δύο καταρχήν θετικά : πρώτον, ότι επιτέλους θα υπάρχει επιβάρυνση, ανάλογα με το εισόδημα και όχι εξίσου (το οποίο αδικεί τους αδύναμους) και δεύτερον, θα φορολογηθούν περισσότερο, όσοι τρώνε από τα έτοιμα (εισοδηματίες) και δεν ιδρώνουν, ούτε ματώνουν, για το μεροκάματο, όπως η πλειοψηφία.
  Από εκεί και μετά, κάτι συντελεστές, τύπου 50%, που ακούγονται για μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες, είναι σίγουρα υπερβολικοί, δεν μπορείς να μοιράζεσαι τον κόπο σου, στα δύο, με τον κάθε Τσακαλώτο (βέβαια, υπάρχουν και πολλά τρωκτικά, τόσο στο δημόσιο, όσο και -λιγότερο- στον ιδιωτικό τομέα, που κερδίζουν πολύ περισσότερα, σε σχέση με αυτά, που προσφέρουν και εκεί χρειάζεται ένα σχετικό πετσόκομα).
   Μην ξεχνάμε ότι ένας ενιαίος συντελεστής φορολόγησης π.χ 10%, είναι σχετικά δίκαιος, διότι αυτός, που έχει εισόδημα 10 χιλιάρικα, θα πληρώσει ένα και εκείνος, με εισόδημα 60 χιλιάρικα, θα πληρώσει έξι, η αδικία έγκειται στα ισοπεδωτικά χαράτσια, όπως το τέλος επιτηδεύματος, όπου εκεί καλούνται και οι δύο να πληρώσουν 650 ευρώ, με συνέπεια, να αδικείται ο πιο αδύναμος !
   Παράλληλα, ο Κατρούγκαλος, όπως ο κάθε αριστερός, που πήρε καρέκλα εξουσίας, από το 1981 έως σήμερα, κάθε φορά, που υπάρχει "τρύπα", προσπαθεί να την καλύψει με νέα βάρη και όχι με περικοπές-περιστολές δαπανών-σπαταλών του Κράτους και αυτό είναι το ΜΕΓΑΛΟ λάθος, που επαναλαμβάνεται μονότονα επί 30 χρόνια και ειδικά, τα τελευταία έξι !
    Τι θα πει "δεν μπορεί να γίνει 12η μείωση συντάξεων" ; Μόνο του σπανού τα γένια, δε γίνονται, ειδικά από τη στιγμή, που έχουν προηγηθεί ..120 αυξήσεις, τα προηγούμενα χρόνια.
    Πάνε να χτυπήσουν ξανά, δηλαδή, όσους ακόμα εργάζονται και παράγουν, για να "σώσουν" τους άνδρες συνταξιούχους, που κυκλοφορούν στα καφενεία και στις πλατείες, με ανοιχτά φερμουάρ και μπαστούνια ή τις γυναίκες συνταξιούχους, με τα βαμμένα κεφάλια, που βρωμοκοπάνε αμμωνία, από 1 μέτρο απόσταση και πάνε στις καφετέριες, για να καπνίσουν και να ..φλερτάρουν.
    Επομένως, όλα καταλήγουν ξανά, στο ερώτημα, που πρέπει να απαντήσουν οι κυβερνώντες : τι και ποιους θέλετε να σώσετε ; Το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον ; Θα ξανά προστατεύσετε όσους ευθύνονται, για την σημερινή κατάσταση και χρεοκοπία, για να επιβάλλεται νέα βάρη, σε όσους δεν φταίνε ;
    Φυσικά, οι όποιες περικοπές γίνουν, αφενός θα πρέπει να είναι δίκαιες και να μην θίγουν τους πιο αδύναμους και αφετέρου, για να γίνουν πιο δεκτές και εύπεπτες, θα πρέπει να ξεκινούν από τη Βουλή και τους ίδιους, όσοι τις επιβάλλουν !
     Είναι λογικό να αντιδρά και να ξεσηκώνεται ο άλλος, όταν βλέπει τα σκανδαλώδη προνόμια των βουλευτών, τα αφορολόγητά τους κλπ. να συνεχίζονται, όταν περίπου 3000 τρωκτικά, κοστίζουν, στον φορολογούμενο, πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, ετησίως...

τα δικαστικά συμβούλια ως ...αγγαρεία

      Σύμφωνα με την ποινική μας δικονομία, τα δικαστικά συμβούλια, έχουν επιφορτιστεί με σημαντικές αρμοδιότητες, στις πλέον σοβαρές υποθέσεις (κακουργήματα) και αποφασίζουν, μετά το πέρας της Ανάκρισης, αν θα εισαχθεί σε Δίκη, ο κατηγορούμενος ή όχι (κυρίως αυτό, αλλά όχι μόνον, αποφασίζουν και για πλήθος άλλων προδικαστικών ζητημάτων).
  Πρόκειται, για τα δικαστικά όργανα, που εκδίδουν τα περιβόητα "βουλεύματα", για τρεις, κατά κανόνα, δικαστές, που συσκέπτονται μυστικά (όχι δημόσια) και εκδίδουν το βούλευμα, αφού έχει προηγηθεί η Εισαγγελική πρόταση (μερικές φορές, την δέχονται αυτούσια, αλλά πολύ συχνά, αποφασίζουν εντελώς διαφορετικά).
  Δεν ξέρω αν φταίει, αυτή η "μυστικότητα" της διαδικασίας (εδώ έχει εφαρμογή, κατά κάποιον τρόπο η παροιμία "της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελάει"), αλλά φοβάμαι ότι οι δικαστές μας, δεν αντιμετωπίζουν τη διαδικασία των δικαστικών συμβουλίων, με τη δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα, με συνέπεια να φτάνουν στα ακροατήρια, πολλές υποθέσεις, που δεν θα έπρεπε (ρόλο σε αυτό, παίζει και η ..λογική να "ρίξουμε το μπαλάκι" στο Δικαστήριο, για να φύγει η ευθύνη από πάνω μας).
  Αν οι δικαστές, φοβούνται να εκδώσουν απαλλακτικό βούλευμα, επειδή μπορεί κάποιος ανώτερος (ή ..ανώτερος του ανώτερου) να τους τραβήξει το αυτί, τότε θα πρέπει να σταματήσει και η "καραμέλα" περί δήθεν ανεξαρτησίας της δικαστικής εξουσίας, αφού οι ίδιοι την αναιρούν, με τις πράξεις-αποφάσεις τους.
   Στο θέμα της ποιότητας των εκδιδόμενων βουλευμάτων, η κατάσταση, μπορεί πλέον να περιγραφεί ως "κάθε πέρσι και καλύτερα", παρατηρούνται πλέον φαινόμενα (με μία μικρή δόση υπερβολής) διάλυσης.
   Βλέπουμε π.χ να υπάρχει διαφωνία εισαγγελέα και δικαστών, ακόμα και στο ζήτημα, αν το ένδικο βοήθημα-μέσο, κατά του βουλεύματος, έχει ασκηθεί νομότυπα, ο ένας το θεωρεί παραδεκτό και οι άλλοι απαράδεκτο και αντίστροφα.
   Όπως λένε και οι παλιοί δικηγόροι, όταν οι δικαστές βιάζονται ή βαριούνται να αποφασίσουν, απορρίπτουν τα ένδικα μέσα, ως απαράδεκτα, με την έννοια, είτε ότι δεν προβλέπονται καν στο Νόμο (!), είτε ότι δεν έχουν περιέχουν τους -περιοριστικά αναφερόμενους- στο Νόμο, λόγους (σε αυτό θα πρόσθετα ίσως και την "ανάγκη" τους να φανούν πιο έξυπνοι, από τους δικηγόρους, που τα υπογράφουν).
   Η κατάσταση επιδεινώνεται, από τις λίγο ασαφείς διατάξεις της δικονομίας, αλλά και από την αυξανόμενη τάση του Νομοθέτη, να περιορίσει τις δυνατότητες του κατηγορούμενου, να βρει το δίκιο του, προτού η υπόθεση, φτάσει στο ακροατήριο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ψυχική και οικονομική ταλαιπωρία, διαπόμπευση κλπ).
    Σε σωρεία σοβαρών υποθέσεων (όπως π.χ τα οικονομικά εγκλήματα, που δικάζονται με το Νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου), η Ανάκριση τελειώνει με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών και όχι Πλημμελειοδικών (όπως είναι ο κανόνας), με συνέπεια ο κατηγορούμενος, να χάνει τον ένα βαθμό, να πηγαίνει απευθείας στον δεύτερο και να μην μπορεί να ασκήσει έφεση, παρά μόνον αναίρεση (ο Άρειος Πάγος, εξετάζει συγκεκριμένα πράγματα, παρέχει μόνον μερική προστασία και κατά πλειοψηφία, οι αιτήσεις απορρίπτονται, ένα μικρό ποσοστό, γίνονται δεκτές).
   Ακόμα όμως και στις εφέσεις κατά των βουλευμάτων του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, πλέον εξετάζονται νομικές πλημμέλειες και όχι η ουσία της πρωτόδικης δικαστικής κρίσης, χωρίς να υπάρχει λόγος, είναι σαν να μετατρέπεται το Εφετείο, από δικαστήριο ουσίας, σε ακυρωτικό, όπως ο Άρειος Πάγος !
   Μπορεί μεν, το άρθρο του Συντάγματος, που μιλάει περί παροχής δικαστικής προστασίας στον πολίτη, να ερμηνεύεται, ότι δεν περιλαμβάνει ΚΑΙ τα ένδικα μέσα, ωστόσο δεν επιδέχεται παρερμηνείας το αντίστοιχο άρθρο, που μιλάει για το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης, εκείνου, για τον οποίο πρόκειται να εκδοθεί μία δικαστική (και όχι μόνον) κρίση : παρόλα αυτά, σπάνια, γίνεται δεκτό το αίτημα του (ενοχλητικού;) δικηγόρου, για αυτοπρόσωπη εμφάνιση, ενώπιον του Συμβουλίου, ώστε να υποστηρίξει το ένδικο μέσο...
   Είναι ανάγκη λοιπόν, αφενός να προβλεφθεί νομοθετικά, η υποχρεωτική κλήτευση του δικηγόρου ΚΑΙ στα δικαστικά συμβούλια (άσχετα αν θα πάει ή όχι) και αφετέρου, να γίνει πιο ισχυρή η δικαστική προστασία, στο στάδιο της προδικασίας-βουλευμάτων, με δυνατότητα έφεσης, σε ΌΛΑ τα βουλεύματα και με την πρόβλεψη ότι το Συμβούλιο Εφετών, θα εξετάζει και την ουσία της υπόθεσης, ήτοι κάθε νομικό ή πραγματικό ισχυρισμό του εκκαλούντος !
   Τόσο σοβαρά ζητήματα, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με "λογικές" βιασύνης, προχειρότητας και επιπολαιότητας.

ο "Νικόλαος Μακιαβέλλης", πάντα επίκαιρος

     Το κλασικό έργο του Ιταλού Νικολό Μακιαβέλι, "ο Ηγεμών", αν και γράφτηκε πριν, από 500 σχεδόν χρόνια, παραμένει πάντα επίκαιρο, ενώ αποδεικνύεται πως οι πολιτικοί μας, οι "ηγεμόνες" μας, δεν ξέρουν ούτε τα βασικά (όχι μόνον από αυτό, αλλά και γενικότερα, βέβαια).
  Μία από τις βασικές του ιδέες (που θυμάμαι, καθώς δεν το διάβασα πρόσφατα), είναι και αυτή : ο Ηγεμόνας, γίνεται αντιπαθής στο λαό του, όχι όταν δεν του δίνει, αλλά όταν του παίρνει, αυτό το τόσο απλό πράγμα, δεν μπόρεσε να καταλάβει καμία μνημονιακή κυβέρνηση, ούτε η παρούσα.
  Κάθε φορά, που παρουσιάζεται (αναμενόμενα) δημοσιονομικό κενό, με μαθηματική ακρίβεια μάλιστα, αφού τα νούμερα είναι αμείλικτα, ψυχρά και αδιαμφισβήτητα (3 εκατομμύρια συνταξιούχοι, 1 εκατομμύριο άνεργοι, σχεδόν 1 εκατομμύριο Δ.Υ, ήτοι 1 στους 2 αυτόχθονες, ανήκει σε μία από αυτές τις τρεις κατηγορίες σήμερα), "επιλέγουν" να αυξήσουν φόρους, εισφορές κλπ, αντί να μειώσουν παροχές, δαπάνες και (απίστευτες) σπατάλες, κάθε είδους.
  Ουσιαστικά, επί έξι χρόνια, "ξεζουμίζουν" τα λιγότερο από 2 εκατομμύρια (ακόμα) εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (μισθωτούς ή ανεξάρτητα απασχολούμενους), προκειμένου να συντηρηθούν τα υπόλοιπα 8 (και να φυτοζωήσουν οι ίδιοι).
   Φυσικά και έχουν γίνει και περικοπές στις απίστευτες και παρανοϊκές κρατικές σπατάλες-δαπάνες, των προηγούμενων χρόνων, της επίπλαστης-ψεύτικης ευδαιμονίας των δανεικών, όμως απλά ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ αυτές, τα νούμερα, είπαμε, δεν βγαίνουν !
    Όταν λες παντού ότι έχεις "κόκκινες γραμμές", όπως η μη περαιτέρω μείωση των συντάξεων (ενώ είναι επιβεβλημένη, εκ των πραγμάτων), όταν γενικά πηγαίνεις παντού και πάντα, κουβαλώντας κάτι, μπορεί να ξεχαστείς και αυτό, να σου μπει "από πίσω"...(ειδικά, αν είναι σκληρό και άκαμπτο)
   Η επιλογή και αυτής της κυβέρνησης, να προσπαθήσει να αυξήσει τα έσοδα, από ήδη εξαντλημένους και "ξεζουμισμένους" υπηκόους, αντί να μειώσει τα έξοδα του προϋπολογισμού (κυρίως για συντάξεις και μισθούς Δ.Υ, αλλά όχι μόνον, υπάρχουν χιλιάδες "τρύπες" στον προϋπολογισμό), μοιραία στρέφει την κοινή γνώμη, εναντίον της !
    Αυτή είναι και η τραγικότητα όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, ότι έπεσαν, στην προσπάθειά τους, να προστατεύσουν τις ορδές των κρατικοδίαιτων τρωκτικών, τους κομματικούς πελάτες-ψηφοφόρους, με άλλα λόγια έβγαζαν μόνες τους, τα μάτια τους, θεωρώντας ότι κάνουν το σωστό...
    Η "πλάκα" (όσο αστείο, μπορεί να είναι αυτό) είναι, πως ΟΙ ΙΔΙΟΙ π.χ οι συνταξιούχοι βγαίνουν, ακόμα και δημόσια και λένε ότι ναι, να μειωθεί η σύνταξή μας, εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας, να ζήσουν οι νέοι, να σταματήσουν να μεταναστεύουν, να μπορέσουν να κάνουν οικογένειες κλπ., ήτοι οι αυτόκλητοι σωτήρες, των μνημονιακών κυβερνήσεων, πάνε να σώσουν κάποιους, με το ζόρι ή και παρά τη θέλησή τους !
    Όπως είπαμε και στην αρχή, αν μειωθούν οι κρατικές παροχές (με οποιαδήποτε μορφή, σύνταξη, επίδομα, μισθός, κ.ο.κ), η οργή των υπηκόων είναι πολύ μικρότερη, από εκείνη, που δημιουργείται, όταν πας να βάλεις χέρι στην τσέπη του άλλου και να αρπάξεις, όπως γίνεται τώρα με τους αγρότες π.χ.
   Αυτά τα 4 περίπου εκατομμύρια Ελλήνων, που συντηρούνται κάθε μήνα, από το ΓΛΚ, που τρώνε από τον μόχθο και το αίμα άλλων (όσων εργάζονται και πληρώνουν φόρους, άμεσους και έμμεσους), δεν θα αντιδράσουν, ιδιαίτερα, αν μειωθούν οι παροχές τους, περαιτέρω, γιατί οι περισσότεροι, τουλάχιστον, έχουν καταλάβει, ότι έχουν πάρει ήδη υπεραρκετά, ότι έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης, για τη σημερινή φτώχια και δυστυχία των άλλων !