464 να είναι οι ώρες τους

     Μια είδηση, που πέρασε, όπως πάντα, στα (πολύ) ψιλά, είναι ότι, κατά την τελευταία συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, οι Υπουργοί και ...όσοι άλλοι συμμετείχαν, σε αυτήν, χρέωσαν εμάς τους φορολογούμενους, με 464, για ...πατατάκια και άλλα "σνακς" !
  Προφανώς, οι δημοσιογράφοι μας, θεωρούν ότι τέτοια και αντίστοιχα σκάνδαλα αλόγιστης κρατικής σπατάλης, δεν πουλάνε, όσο π.χ τα παραμύθια περί φοροδιαφυγής (ως αιτία όλων των δεινών) και δεν τα αναδεικνύουν, όσο και όπως θα έπρεπε...
  Δεν ξέρω πόσο κράτησε η συνεδρίαση και αν τα έφαγαν όντως, αυτά που παρήγγειλαν (μάλλον όχι), αλλά πραγματικά, μπροστά σε τέτοιες προκλήσεις, δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοσχολιάσει.
  Προφανώς, οι ρεμπεσκέδες υπουργοί και υφυπουργοί, που μας υποχρεώνουν να πληρώσουμε ΚΑΙ τα πατατάκια τους, δεν γνωρίζουν ότι 464 ευρώ, είναι ο μηνιαίος μισθός, σήμερα, ενός σκληρά εργαζόμενου νέου !
   Ενώ οι ίδιοι απολαμβάνουν τεράστιους μισθούς, φορολογικές, ποινικές και άλλες ασυλίες, δεν καταδέχονται να πληρώσουν "από την τσέπη τους", ούτε τον καφέ, που θα πιουν ή τα bake rolls, που θα φάνε και στέλνουν σε εμάς, τον λογαριασμό...
   Και φυσικά, αυτή η έκφραση "από την τσέπη τους", που ήρθε στην επικαιρότητα, λόγω επίσκεψης Καμμένου, σε καζίνο, είναι ανέκδοτο : κανένας κρατικός λειτουργός-δημόσιος υπάλληλος, από τον τελευταίο κλητήρα, έως τον Πρωθυπουργό, δεν μπορεί να λέει "τα λεφτά μου" ή "η περιουσία μου", εφόσον τα έχει αποκτήσει, με τα χρήματα, που παίρνει από το κοινό-δημόσιο ταμείο (ΓΛΚ) !
   Παράλληλα, βέβαια, με αυτή την υπόθεση, αποκαλύφθηκε ξανά και η απάτη-κοροϊδία, με τα περιβόητα "πόθεν έσχες", στα οποία, όχι μόνον δεν προκύπτει το "πόθεν", αλλά δεν δηλώνονται καν, περιουσιακά στοιχεία, όπως οι καταθέσεις (προφανώς σε ξένες τράπεζες).
    Όταν ένας πολιτικός, με ετήσια έσοδα 100 ή 300 χιλιάδες ευρώ, δηλώνει καταθέσεις ...300 ευρώ ή 3.000 ή 10.000, σημαίνει ότι πιθανόν να διαπράττει ακόμα και κακούργημα (απόκρυψη άνω των 300.000), αλλά φαίνεται πως όσοι "ελέγχουν" τα πόθεν έσχες τους, τα βρίσκουν ...όλα φυσιολογικά !
    Για να επανέλθουμε όμως, στο αρχικό θέμα, τα πατατάκια, δεν είναι η μόνη σπατάλη, που γίνεται, προφανώς, μας χρεώνουν τα διόδια, που πληρώνουν, οδοιπορικά 100 ευρώ, για την απόσταση Σύνταγμα-Ακαδημία και ένα σωρό άλλα, μη μισθολογικά κόστη, που θα μπορούσαν και θα ΈΠΡΕΠΕ να τα καλύπτουν, από τον (πολύ μεγάλο, για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα) μισθό τους...
    Αναρωτιέμαι, αυτοί οι βλάκες οι τροϊκανοί, οι εκπρόσωποι των δανειστών, που έρχονται εδώ, κάθε τόσο και υποτίθεται ότι ψάχνουν έναν-έναν, τους κωδικούς των δαπανών, για να εντοπίσουν, που μπορούν να γίνουν περικοπές, τι σόι έλεγχο κάνουν και γιατί δεν τα βλέπουν αυτά !
    Κάποιος, θα μπορούσε να πει, ως αντίλογο, ότι αυτά συμβαίνουν επί 30 χρόνια, δεν είναι τωρινό φαινόμενο οι κηδείες με ξένα κόλλυβα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι οι νοοτροπίες και οι πρακτικές της χρεοκοπίας, πρέπει να συνεχίζονται και να διαιωνίζονται...
    Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού, οι δαπάνες για μισθούς στο Δημόσιο, αλλά και για προμήθειες, έχουν ΑΥΞΗΘΕΊ, αντί να μειώνονται !
    Υποτίθεται ότι ο συριζα, θα έκανε κάτι διαφορετικό, από τους προηγούμενους και εφόσον κάνει τα ίδια ή και χειρότερα, για ποιο λόγο, να τους ψηφίσει κάποιος, που δεν τους είχε ψηφίσει, ως τώρα, από τη στιγμή μάλιστα, που με τις "αριστερές τρέλες" τους (π.χ σημαιοφόροι με κλήρωση, αλλαγές φύλων σε 15χρονα, κατάργηση προσευχής, αναγνώριση τούρκων στην Θράκη) πάνε να καταστρέψουν την κοινωνία και το Έθνος ;

νόμοι made in Greece

     Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έξυπνος, για να καταλάβει ότι η χρεοκοπία του 2010 και γενικά τα δεινά της Ψωροκώσταινας, οφείλονται, σε μεγάλο βαθμό και στους κακούς Νόμους, που τίθενται σε ισχύ, ότι η δηλαδή η κάκιστη ποιότητα των Νόμων, αντανακλάται σε όλες τις κοινωνικές και οικονομικές εκφάνσεις της ζωής, στην χώρα μας.
  Συχνά, αναρωτιέται κανείς, με όσα ακούγονται και γράφονται, ποιοι "εγκέφαλοι" σκαρφίζονται τα νομοσχέδια, που έρχονται προς ψήφιση, από βο(υ)λευτές-πρόβατα, που τα ψηφίζουν, χωρίς καν να τα διαβάσουν, συνήθως.
  Προχθές π.χ μάθαμε, ότι ετοιμάζεται διάταξη, σύμφωνα με την οποία, όποιος συλλαμβάνεται να οδηγεί "μεθυσμένος", για 2η φορά, θα του αφαιρείται η άδεια οδήγησης "για πάντα", ήτοι ισόβια, ήτοι δεν θα ξανά πιάνει τιμόνι, μέχρι να πεθάνει !
   Καταρχάς, έχω την αίσθηση πως η "κοινή" γνώμη, έσπευσε, μαζικά, να επικροτήσει αυτή την πρόβλεψη, με ενθουσιασμό, καθώς και σοβαροί σχολιαστές του ραδιοφώνου, όπως ο Λιάγκας, μιλώντας για "έναν από τους καλύτερους Νόμους, που έχουν ψηφιστεί"...
   Έτσι, με κάνουν και αισθάνομαι λίγο αιρετικός, που υποστηρίζω ότι δεν μπορεί μια διοικητική παράβαση, έστω και καθ' υποτροπή, να οδηγεί σε ...ισόβια ποινή, ενώ ένα κακούργημα, ένας π.χ φόνος, να σε βγάζει από την φυλακή, σε 20 περίπου χρόνια, ήτοι ότι η ποινή, (πρέπει να) έχει ένα όριο, κάποια στιγμή να τελειώνει !
   Οδηγώντας κανείς "μεθυσμένος", που αυτό πλέον, με τα νέα όρια, μεταφράζεται σε δύο μπύρες ίσως, απλά ρισκάρει, κυρίως τη δική του ζωή, αλλά πιθανώς και κάποιων άλλων, χωρίς να σημαίνει ότι θα συμβεί το κακό και φυσικά είναι κατακριτέα και αποδοκιμαστέα, μια τέτοια ανεύθυνη συμπεριφορά.
   Σίγουρα όμως, δεν έχει πρόθεση, ούτε να αυτοκτονήσει, ούτε να σκοτώσει, απλά μπορεί να υπερεκτιμά την ικανότητά του, να οδηγήσει, τη δεδομένη στιγμή.
   Η "ποινή" για κάποια παράβαση, θα πρέπει να είναι ΑΝΆΛΟΓΗ και σίγουρα να έχει όρια, αν πιστεύουμε ότι σκοπός της, είναι, η αλλαγή συμπεριφοράς, ο σωφρονισμός, του παραβάτη.
    Για να μην μακρηγορώ, ακόμα και αν ψηφιστεί, μια τέτοια διάταξη, θα κριθεί από τα Δικαστήρια ως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΉ, διότι περιορίζει υπέρμετρα την ελευθερία του ανθρώπου, έκφανση της οποίας είναι και η οδήγηση, θα είναι δηλαδή ανεφάρμοστη.
   Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι, τι δουλειά κάνουν οι καλοπληρωμένοι σύμβουλοι των Υπουργών (ο συγκεκριμένος βέβαια, είναι και ο ίδιος νομικός, οπότε όφειλε να ξέρει) και κατεβάζουν νομοσχέδια, με καραμπινάτες αντισυνταγματικότητες.
  Αν σκοπός τους, είναι η δημιουργία απλών εντυπώσεων και το να εισπράξουν "μπράβο" από Λιάγκα και λοιπούς, που πρώτα μιλάνε και μετά σκέφτονται (εδώ φταίνε και τα αντισόσιαλ μίντια, που προωθούν αυτού του είδους την συμπεριφορά), τότε το πέτυχαν...
    Όποιον οδηγό και να ρωτήσεις, θα σου πει ότι θα "τρελαινόταν" ακόμα και στην ιδέα να του αφαιρεθεί η άδεια, για ...δέκα ημέρες, άρα τι νόημα έχει η αφαίρεση "εφ' όρου ζωής" ; Κανένα, ακόμα και μια ολιγοήμερη (άντε, ολιγόμηνη) αφαίρεση, πετυχαίνει τον ίδιο σκοπό και σίγουρα ο άλλος θα το σκεφτεί σοβαρά, να κάνει πάλι την ίδια παράβαση !
    Παράλληλα με αυτά, στα ψιλά γράμματα, αναφέρθηκε ότι κυβερνητικός παράγων, πρότεινε τα (εξοντωτικά, σήμερα) πρόστιμα του Κ.Ο.Κ, να μην είναι "α λα καρτ" για όλους, αλλά ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός παραβάτη, πρόταση απόλυτα λογική, δίκαιη και συνταγματική, αλλά απλά ...δεν εισακούστηκε.

χαμένοι στις (αυτ)απάτες τους

      Με αφορμή την συμπλήρωση 2 χρόνων διακυβέρνησης, από το νέο, πιο βελτιωμένο συριζα, ο Τσίπρας μίλησε για το τέλος των Μνημονίων, που θα συμβεί σε λιγότερο από ένα χρόνο.
  Εδώ ανοίγουμε παρένθεση, για να πούμε, ότι παρά το "καθάρισμα", που έγινε στο κόμμα και στην κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, έχει κάνει αρκετές λάθος επιλογές, σε Υπουργούς (μερικές διορθώθηκαν με τους ανασχηματισμούς, αλλά με τους τελευταίους προστέθηκαν και νέα "βαρίδια"), όπως δείχνει και η "περίπτωση" (περιπτωσάρα, για την ακρίβεια) Κουρουμπλή.
   Πάντα, όταν απευθύνονται στο λαό, οι Έλληνες πολιτικοί, είναι δύσκολο να διακρίνεις και να αποφασίσεις, αν τον εξαπατούν συνειδητά ή αν είναι χαμένοι στις αυταπάτες τους και λόγω βλακείας ή ανικανότητας, πιστεύουν ότι αυτά, που λένε, ισχύουν, όπως και να έχει όμως, είναι εξίσου επικίνδυνα και τα δύο !
  Αναφορικά, με το περιβόητο τέλος των Μνημονίων, θα πρέπει καταρχάς, να διακρίνουμε, αφενός, ανάμεσα σε τυπικό και ουσιαστικό τέλος και αφετέρου, ανάμεσα στο τέλος του ελληνικού προγράμματος και το τέλος του ελληνικού ...δράματος, επειδή όλα αυτά, ΔΕΝ ταυτίζονται.
   Πριν από αυτά, όμως, υπάρχει και η γ' αξιολόγηση, που εκκρεμεί και που αν δεν ολοκληρωθεί γρήγορα και έγκαιρα, ίσως καθυστερήσει λίγο και το τυπικό τέλος του Μνημονίου.
   Ακόμα και αν πάρουμε την πιο αισιόδοξη εκδοχή, ότι τον Αύγουστο του 2018, θα κηρυχθεί επίσημα, η λήξη του ελληνικού προγράμματος, υπάρχει ο κίνδυνος, να διαφύγει μία, όχι και τόσο ασήμαντη, "λεπτομέρεια".
   Ότι δηλαδή, τα πιο σκληρά μέτρα του 3ου Μνημονίου, συμφωνήθηκε (πολύ κακώς βέβαια, γιατί η Ελλάδα, το τελευταίο πράγμα, που διαθέτει, είναι η πολυτέλεια του να περιμένει), να εφαρμοστούν το 2019 και το 2020, με τη ...λογική ότι "μέχρι τότε, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει" και επιπλέον, ότι πιθανόν να κληθεί να τα εφαρμόσει, η επόμενη κυβέρνηση !
    Θα έχει πολλή πλάκα, τα κρατικοδίαιτα χάπατα, που ζουν από τα έτοιμα και ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, να ψηφίσουν Κούλη και μετά να διαμαρτύρονται, για τα μέτρα, που έχουν ήδη ψηφίσει οι Τσίπρας-Καμμένος...
    Οπότε ίσως θα ήταν σωστό, κάποιος να τους το εξηγήσει, για να μην αναρωτιούνται, μέσα στην αφέλεια τους, πως γίνεται να λαμβάνονται 'νέα" μέτρα, ενώ έχουμε βγει από το Μνημόνιο !
    Εδώ πρέπει να ΤΟΝΙΣΤΕΊ πως, τα μέτρα αυτά, μπορεί μεν να είναι "σκληρά", ωστόσο όχι μόνον είναι αναγκαία, αλλά θα έπρεπε να είχαν ψηφιστεί και εφαρμοστεί, ήδη από το 2010, άρα έρχονται με σχεδόν 10 χρόνια καθυστέρηση (αυτό εξηγεί, εν μέρει και γιατί όλες οι χώρες βγήκαν γρήγορα, από τα Μνημόνια και εμείς όχι) !
    Συνεπώς, αν είχαν εφαρμοστεί έγκαιρα και όχι τόσο καθυστερημένα, με την εγκληματική συναίνεση των πιστωτών, θα μιλούσαμε τώρα, για το ουσιαστικό τέλος των μνημονίων ή έστω πως είμαστε κοντά.
     Αν πάλι οι ρεμπεσκέδες και κουτοπόνηροι πολιτικοί μας, προσπαθήσουν και καταφέρουν να μην τα εφαρμόσουν (με το γνωστό παραμύθι, ότι θα βρουν ισοδύναμα, πράγμα αδύνατον ή με κάποιο νέο παραμύθι), τότε απλά θα μιλάμε μόνον, για τυπική λήξη του προγράμματος και το φάντασμα της χρεοκοπίας, θα συνεχίσει να πλανάται, πάνω από την σοβιετικού τύπου χώρα μας.
    Θα έχει ενδιαφέρον (δε λέω πλάκα, τώρα, γιατί μόνο αστείο δεν είναι) να κηρυχθεί η λήξη του ελληνικού προγράμματος το 2018 και μετά, να αποδειχθεί ότι ...το ελληνικό δράμα, συνεχίζεται και μάλιστα, να οδηγηθούμε στις καταστάσεις, που προσπαθούμε να αποφύγουμε, επί 7 χρόνια, ήτοι άτακτη χρεοκοπία, κούρεμα καταθέσεων και ...ΧΆΟΣ !
     Άρα, τα ψηφισμένα μέτρα, για το 2019 και το 2020, ΠΡΈΠΕΙ να εφαρμοστούν και μάλιστα έτσι όπως ψηφίστηκαν, ΧΩΡΊΣ εκπτώσεις ή κουτοπονηριές...
     Από εκεί και μετά, όμως, πολύ φοβάμαι πως, ούτε και τότε, θα μπορούμε να μιλάμε, ότι η Ελλάδα, είναι ένα φυσιολογικό, σύγχρονο Κράτος, το οποίο θέλει να έχει ανάπτυξη, ξένες επενδύσεις κλπ.
     Γιατί το λέω αυτό ; Για να δώσω ένα και μόνον παράδειγμα, από αυτά, που βλέπω γύρω μου : ένα συνεργείο, έρχεται και κόβει κάθετα το δρόμο, κάνοντας εργασίες και ανοίγοντας χαντάκι και φεύγοντας, το αφήνει έτσι, ανοιχτό, για να πέφτουν μέσα και να σπάνε τα αυτοκίνητα, πρέπει να περάσει ένας μήνας, για να έρθει ...άλλο συνεργείο και να το κλείσει.

"αγάπη" δίχως αντίκρυσμα

     Το να περιμένεις να παραιτηθεί Έλληνας πολιτικός, από την καρέκλα του, όσο αποτυχημένος και αν είναι, είναι σαν να περιμένεις να βγεις από τα Μνημόνια και την χρεοκοπία...
  Η περίπτωση Κουρουμπλή είναι χαρακτηριστική, ωστόσο όχι η μόνη και σίγουρα όχι η χειρότερη, έχουν υπάρξει και περιπτώσεις, με εκατόμβες νεκρών, όπως το ναυάγιο του "Σάμινα" ή οι φωτιές στην Ηλεία, το 2007 !
  Κοινό χαρακτηριστικό, είναι ότι όλοι οι ανεύθυνο-υπεύθυνοι Υπουργοί, προσπάθησαν να δικαιολογηθούν, με αστείες δικαιολογίες : τότε έφταιγε ο "στρατηγός άνεμος", τώρα τα κρύα ρεύματα και ο Πουνέντες...
   Και φυσικά, κάτω από τους εκάστοτε πολιτικούς προϊσταμένους, υπάρχουν δεκάδες ή εκατοντάδες Δ.Υ, που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, ωστόσο, δεν περιμένεις, από αυτούς να παραιτηθούν, αφενός, γιατί θα πεινάσουν και αφετέρου, επειδή πάντα φταίει ο ανώτερος, όταν υπάρχει Ιεραρχία και οι από κάτω, εκτελούν εντολές των από πάνω.
  Αυτό το εμμονικό, το ψυχοπαθολογικό "κόλλημα" στην καρέκλα, είναι πραγματικά απίστευτο και σίγουρα δύσκολο να ερμηνευτεί, με όρους Λογικής !
  Τι μπορεί άραγε να κάνει, έναν ανίκανο και αποτυχημένο Υπουργό ή άλλο κρατικοδίαιτο λειτουργό, να παραμένει στην θέση του (εκτός από την έλλειψη φιλότιμου, αξιοπρέπειας, ΑΝΘΡΩΠΙΆΣ και ευθιξίας, εννοείται) ;
   Θεωρώ, προσωπική άποψη, ότι είναι ο φόβος απόκτησης κακής υστεροφημίας, εφόσον αυτοί, σε αυτό το ανώτατο επίπεδο, προφανώς, δεν θα πεινάσουν, αν παραιτηθούν...
    Η αγάπη, όμως, για την καρέκλα και το γάντζωμα, επάνω της, ακόμα και αν κάποιος είναι υπαίτιος, για το θάνατο πολλών ανθρώπων, προφανώς δεν εξασφαλίζει καλή υστεροφημία, μάλλον το αντίθετο.
    Κατά καιρούς, σε μονόστηλα, κανονικών ή ηλεκτρονικών εφημερίδων, δημοσιεύεται η είδηση ότι "πέθανε ο τέως βουλευτής ή Υπουργός τάδε" και πραγματικά, δεν τον ξέρει, ούτε η μάνα του, που λέει ο λόγος, το όνομα και το επίθετό του, δε λένε τίποτα και σε κανέναν, για ...ποια υστεροφημία, επομένως παλεύουν ;
   Περισσότερο πιθανόν, θα ήταν να τους γράψει η Ιστορία, αν είχαν παραιτηθεί, παρά τώρα, που μένουν στην καρέκλα τους και δεν κάνουν τίποτα ή τα κάνουν σαν τα μούτρα τους !
    Τώρα, όταν θα πεθάνουν και αυτοί, οι μόνοι, που ίσως θα θυμούνται τα ονόματά τους, θα είναι όσοι διορίστηκαν από αυτούς, σε κάποια κρατική αργομισθία και γενικά όσοι έτυχαν κάποιας εξυπηρέτησης (κοινώς, ρουσφετιού) από αυτούς και θα πουν ένα βιαστικό "ο Θεός να τον συγχωρήσει" (εξαιρετικά δύσκολο, αλλά αυτό είναι άλλο, μεγάλο, κεφάλαιο) και τέλος.
    Άλλωστε και από την παρούσα Βουλή, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, ΑΓΝΟΕΊ τα ονοματεπώνυμα του 80%, τουλάχιστον, των βουλευτών (ένας ακόμα λόγος, για να μειωθούν σε διακόσιους).
    Αν ξαναπιάσουμε την περίπτωση Κουρουμπλή, ως τι θα μπορούσε να τον θυμάται ο κόσμος ή να τον καταγράψει η Ιστορία, άραγε, μετά θάνατον ;
     Ως τον Υπουργό Ναυτιλίας, που άφηνε τα σαπιοκάραβα να κυκλοφορούν (άσχετα, αν κάνουν ή όχι λαθρεμπόριο) και την πετρελαιοκηλίδα, να φτάσει από την Σαλαμίνα, στην Γλυφάδα, λόγω αδιαφορίας και μη έγκαιρου περιορισμού της ;
     Μιλάμε για έναν ακόμα, τέως πασόκο, για ένα ακόμα ορφανό του παπανδρεϊσμού, που βρήκε καταφύγιο, στην αγκαλιά του Τσιπρανδρέου, όταν πλάκωσε η σκοτεινιά το ΠΑΣΟΚ, "είδε φως και μπήκε" στα γραφεία του συριζα (είναι έκφραση, όχι τρολάρισμα, για το πρόβλημα υγείας του).
     Τι υπηρεσίες, έχει προσφέρει στην πατρίδα, ως πολιτικός, ο Κουρουμπλής, δηλαδή ο κάθε αντίστοιχος Κουρουμπλής, ώστε να τον θυμάται κανείς, μετά θάνατον ;
     Διότι, προφανώς, το να διορίζεις σε κρατικές αργομισθίες, συγγενείς, φίλους, χωριανούς και πελάτες-ψηφοφόρους, δεν είναι υπηρεσία προς την πατρίδα, μάλλον το αντίθετο, αφού αυξάνεις την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, με το μισθό, μερικών ακόμα κρατικοδίαιτων τρωκτικών !
     Θυμάμαι, πριν 3 περίπου χρόνια, πρέπει να ήταν, σε μια καφετέρια της γειτονιάς μου, κάθονταν 3-4 άνδρες, στα 50 φεύγα και σε μια στιγμή, χτύπησε το τηλέφωνο ενός (μάλλον sms), ο οποίος είχε κάποιο πρόβλημα, στο ένα του μάτι και γυρίζει και λέει στους άλλους : "είναι από το γραφείο του Κουρουμπλή, μου εύχονται χρόνια πολλά"...
     Δεν χρειάζεται να είσαι σαΐνι, για να καταλάβεις, ότι αυτός, με ενάμιση μάτι καλό, που θα μπορούσε δηλαδή να εργαστεί κανονικά, είχε βγάλει προφανώς, αναπηρική σύνταξη, με τη μεσολάβηση του "γραφείου Κουρουμπλή", της ...υπουργάρας αυτής, ώστε να ζει από τα έτοιμα και σε βάρος της κοινωνίας.
     Και φυσικά, αυτός ο πονηρός, όταν έκανε βαβά στο ματάκι του, πήγε σε ομοιοπαθή πολιτικό, για να του βγάλει σύνταξη, πίστεψε ότι εκείνος, θα καταλάβει καλύτερα ...την ανάγκη του, να μην εργάζεται, να μην κάνει τίποτα και να πληρώνεται.

ποιος θα πληρώσει τη ζημιά ;

    Το "μεγάλο γεγονός" των ημερών ΚΑΙ από νομικής απόψεως, είναι ασφαλώς η θαλάσσια ρύπανση, που προκλήθηκε από το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου, στην Σαλαμίνα, καθώς έχει σημαντικές πτυχές, ποινικής και κυρίως αστικής φύσεως (ζητήματα αποζημιώσεων).
  Δε νομίζω να έχει ξανά συμβεί, κυβερνητικοί παράγοντες και δη Υπουργοί, να καλούν τον κόσμο, να ασκήσει αγωγές αποζημίωσης, εν είδει γκρουπιέρηδων ("βάλτε τώρα, που γυρίζει").
  Πριν πάμε, στο ποιος είναι υπεύθυνος και υπόλογος, προς αποζημίωση, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο κύκλος των προσώπων, που θα μπορούσαν να ακούσουν τις υπουργικές προτροπές και ...να δοκιμάσουν την τύχη τους, στα Δικαστήρια, είναι εξαιρετικά ευρύς !
   Πέρα, από το πιο αυτονόητα, όπως οι ψαράδες ή οι επιχειρηματίες της παραλιακής ζώνης, που καταστράφηκαν και υπέστησαν τη λεγομένη "αποθετική ζημία", κοινώς "διαφυγόντα κέρδη", εμμέσως ζημιώθηκαν π.χ και οι Δήμοι, που είχαν να εισπράττουν ενοίκια, από αυτούς, ενώ θα μπορούσαν να εγερθούν και αγωγές ηθικής βλάβης, από χιλιάδες (κυριολεκτικά) πολίτες.
   Έτσι π.χ θα μπορούσε να ασκήσει αγωγή, αυτός, που έχασε το μπάνιο (και το μάτι) του ΣΚ και μάλιστα σε ένα ασυνήθιστα ζεστό, για την εποχή, ΣΚ, αυτός, που συνήθιζε να περπατάει στο Φλοίσβο και τώρα βλέπει τα μαυρισμένα βράχια και μυρίζει μαζούτ, αυτός που έπαθε σοκ, βλέποντας νεκρά ψάρια, αυτός, που παρά ή και χωρίς απαγόρευση, μαύρισε, από την πίσσα, βουτώντας στην θάλασσα, αυτός, που έχει σπίτι στην παραλιακή και θεωρεί ότι μειώθηκε η αξία του και χίλιες άλλες περιπτώσεις.
   Αν ζούσαμε στην Αμερική, όπου η βιομηχανία των αγωγών ηθικής βλάβης ανθεί και είναι εξαιρετικά επικερδής, θα γινόταν χαμός, αλλά και εδώ, αν σκεφτούμε ότι 10 χιλιάδες τυχόν αγωγές, ύψους 10 χιλιάδων ευρώ, η κάθε μία, μας κάνουν 100 εκατομμύρια ευρώ, καταλαβαίνουμε σε τι ύψη θα μπορούσαν να φτάσουν οι απαιτήσεις (και μην ξεχνάμε ότι η ασφαλιστική κάλυψη, ανέρχεται σε 5, το πολύ, εκατομμύρια ευρώ...).
    Τώρα, αν θέλαμε να δούμε, όμως, ποιος θα τα πληρώσει τελικά, αυτά τα λεφτά (δηλαδή όσα τυχόν επιδικαστούν), η απάντηση ίσως να είναι ...το Ελληνικό Δημόσιο, που με την ολιγωρία των υπηρεσιών του, άφησε την κηλίδα, να πάει, από την Σαλαμίνα, ως τη Γλυφάδα !
    Ουσιαστικά, δηλαδή, λέγοντας ο Σαντορινιός, στον κόσμο, "κάντε αγωγές", μάλλον θα δει τους δικαστικούς επιμελητές, να μπαινοβγαίνουν, σαν τρελοί, στο Υπουργείο του (χαχα), για να του επιδώσουν τα μπουγιουρντί...
    Οι ευθύνες των αρμόδιων κρατικών Υπηρεσιών, για τον περιορισμό της ρύπανσης, είναι τεράστιες, τις παραδέχονται ΌΛΟΙ, ειδικοί και μη και οι μόνοι, που δεν τις βλέπουν ή κάνουν πως δεν τις βλέπουν, είναι οι Κουρουμπλής και Σαντορινιός.
     Συνεπώς, ίσως θα ήταν προτιμότερο, όσοι θέλουν να αποζημιωθούν, να στραφούν, στα Διοικητικά Δικαστήρια, κατά του Ελληνικού Δημοσίου, παρά στα αστικά, εναντίον της ναυτιλιακής εταιρίας και της ασφαλιστικής, που ασφάλιζε το βυθισμένο πλοίο !
     Ευθύνες, το ελληνικό Δημόσιο, έχει, φυσικά και στο ότι επέτρεπε σε ένα επικίνδυνο σαπάκι, να πλέει, δηλαδή όχι μόνον μετά το συμβάν, αλλά και πριν...
     Και φυσικά, αν στο Δικαστήριο, οι δικηγόροι του Δημοσίου, επαναλάβουν όσα τραγελαφικά, έλεγε ο Κουρουμπλής, ήτοι ότι έφταιξαν τα κρύα ρεύματα ή το μαϊστράλι ή το ...φεγγάρι, θα γελάνε και τα παράθυρα.
      Έτσι, είναι πλέον σίγουρο, ότι όσοι επιλέξουν τα αστικά Δικαστήρια, θα αποκρουστούν, θα αντιμετωπίσουν την ένσταση, εκ μέρους της εταιρίας, για την τεράστια συνυπαιτιότητα ή και αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας (ειδικά, αν οι ενάγοντες, είναι από Γλυφάδα μεριά, χαχα).
      Στην αρχή, βέβαια, ο πλοιοκτήτης, έλεγε παραμύθια, πιο άσχημα και από τους Υπουργούς, ότι δηλαδή ίσως υπήρξε και άλλο υπαίτιο πλοίο, αλλά τώρα (πρέπει να) ξέρει τι πρέπει να υποστηρίξει, για να περιορίσει τις (αστικές) συνέπειες.
      Όσο αφορά τώρα, στις ποινικές ευθύνες, οι διώξεις που ασκήθηκαν ήταν πλημμεληματικού χαρακτήρα, αρχικά τουλάχιστον, διότι στην πορεία, θα μπορούσαν να μετατραπούν σε κακουργήματα, ΕΆΝ αποδειχθεί, αυτό, που ψιθυρίζεται, ότι δηλαδή το πλοίο, το βούλιαξαν οι ίδιοι, με δόλο-πρόθεση.
     Αυτό δεν είναι εύκολο να αποδειχτεί και προφανώς συναρτάται με κάποιο κίνητρο, που πρέπει να βρεθεί, αλλά αν έχουμε ανατροπή και πάμε σε κακουργηματικές διώξεις, για πρόκληση ναυαγίου και ρύπανσης, από πρόθεση, τότε μοιραία, θα χαθεί και το "μαξιλάρι" των  5 εκατομμυρίων, της ασφαλιστικής κάλυψης...(για όσους επιλέξουν τα αστικά Δικαστήρια)

χρήσιμα συμπεράσματα από τον αθλητισμό

    Από τον Αθλητισμό, μπορούν να βγουν γενικότερα συμπεράσματα, για τη Ζωή, γι' αυτό και βλέπουμε, αθλητές και προπονητές, μετά την απόσυρση τους, από την ενεργό δράση, να γίνονται αυτό που λέμε "life coaches", να γράφουν βιβλία ή να κάνουν σεμινάρια-διαλέξεις, με θέμα την αυτοβελτίωση, επαγγελματική και όχι μόνον.
  Στα ομαδικά, μάλιστα, αθλήματα και δη στις εθνικές διοργανώσεις, μπορούν να εξαχθούν και γενικότερα συμπεράσματα, για τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα ολόκληρων λαών.
  Έτσι, αν θέλαμε να κάνουμε και μια εκτίμηση, για το ευρωμπάσκετ, που τελείωσε χθες, θα λέγαμε τα εξής :
   Η Εθνική μας ομάδα, θα μπορούσε ακόμα και το χρυσό μετάλλιο, δεδομένου, ότι στην πρώτη φάση, έχασε από την πρωταθλήτρια Σλοβενία, στις λεπτομέρειες, κυριολεκτικά και στα τελευταία λεπτά.
  Ωστόσο, πλήρωσε, μερικές, από τις πληγές της φυλής μας : κυρίως, την ανοργανωσιά, εκ μέρους της Ομοσπονδίας (δημόσιο, γαρ), που δεν επέτρεψε την έγκαιρη και σωστή προετοιμασία, σε συνδυασμό με την απειθαρχία, στην οποία οδήγησε το περιστατικό με το Γιάννη.
   Ο Γιάννης, καλώς ή κακώς, προτίμησε τα (εκατομμύρια) δολάρια των Αμερικανών και προφασίστηκε τραυματισμό, την τελευταία στιγμή, με συνέπεια να πέσει το ηθικό όλης της ομάδας και η διάθεση για προσφορά, ενώ και η ομάδα χτιζόταν πάνω του, ως το μεγαλύτερο "αστέρι" αυτής.
   Το ελληνικό Κράτος, φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, σε αυτόν και η συμπεριφορά του, φανερώνει, τουλάχιστον, αχαριστία, αν δεν είχε σκοπό να παίξει (ή αν τον δέσμευε το συμβόλαιό του), έπρεπε να το πει εξαρχής και όχι τελευταία στιγμή.
   Αντίθετα, έκανε δηλώσεις και έλεγε πόσο ενθουσιασμένος είναι κλπ, για να αποδειχτεί ότι τελικά το έχει το όνομα, οι Γιάννηδες είναι φιγουρατζήδες και παραμυθατζήδες (όπως λέει και το σχετικό άσμα)...
    Από εκεί και μετά, φάνηκε ότι η ομάδα, δεν ήταν καλά δουλεμένη και δεμένη, με συνέπεια, στα πρώτα άτυχα αποτελέσματα, να επέλθει η γκρίνια και η διχόνοια (άλλη πληγή του Έθνους).
   Από την άλλη, βέβαια, όταν παίξαμε με την πλάτη στον τοίχο και η Νίκη ήταν μονόδρομος, βγήκε η ψυχή του Έλληνα και κερδίσαμε, έστω και δυσκολότερα από ότι έδειξε το τελικό σκορ.
    Δεν θεωρώ ότι ο Μίσσας, είναι κακός προπονητής, κάθε άλλο, απλά δεν είχε και αυτός, τον κατάλληλο χρόνο, για να προετοιμάσει σωστά την ομάδα, σίγουρα όμως έκανε και λάθη, όπως το ότι δεν έπαιρνε τάιμ άουτ, αμέσως, όταν οι αντίπαλοι, έπαιρναν φόρα και μας έκαναν π.χ 10-0 σερί, για να τους κόψει το ρυθμό και να πάρουμε και ανάσες.
    Το βασικό και κυρίαρχο, όμως, συμπέρασμα, είναι, θεωρώ, αυτό : ότι τα παιχνίδια, δεν κερδίζονται, με την φανέλα ή με το ταλέντο μόνον, διότι από άποψη ταλαντούχων παικτών, ήμασταν σε κορυφαίο επίπεδο.
    Χρειάζεται ΠΆΝΤΑ και να ιδρώσεις την φανέλα, η φυσική κατάσταση και η διαρκής κίνηση, είναι σημαντικότερα και από το ταλέντο (60-40, θα λέγαμε), αν δεν έχεις δυνάμεις, δεν μπορείς και να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου και αυτό είναι ζήτημα προετοιμασίας (σωστής προπόνησης και όχι χαβαλέ), αλλά και ζήτημα ...Φύσης, δηλαδή ηλικίας και δύναμης, που σε εγκαταλείπει, όσο μεγαλώνεις.
    Οι παίκτες δεν ήταν σωστά προπονημένοι, δεν έτρεχαν όσο έπρεπε και ξέμεναν από δυνάμεις, με συνέπεια να υστερούν και σε άμυνα και σε επίθεση (αυτό βέβαια, μπορεί να είναι και συνδυασμός, κακής φυσικής κατάστασης, με έλλειψη κινήτρου).
     Διότι, στον αθλητισμό, η ψυχολογία, είναι ίσως το 80%, λέγοντας Ψυχολογία, εννοώ, την Θέληση για Νίκη, την προσήλωση στο στόχο, επί 40 λεπτά, την πεποίθηση (Πίστη) ότι μπορείς να τα καταφέρεις, ότι είσαι καλύτερος από τον αντίπαλο (χωρίς όμως ...υποτίμηση αυτού, που οδηγεί σε καταστροφή και νομίζω ότι έγινε και αυτό, από την πλευρά μας) !
     Από την άλλη, βλέπουμε ότι σημαντικό ρόλο, παίζει και η ανανέωση, στις ομάδες, με νέους, φρέσκους και δυνατούς παίκτες, διότι είναι αυτονόητο, ότι ένας 30ρης, δεν μπορεί να ακολουθήσει εύκολα, το ρυθμό ενός 20ρη.
    Έτσι, καλές ομάδες, του παρελθόντος, δεν ανανεώθηκαν, με συνέπεια άλλες, να τις φτάσουν και να τις ξεπεράσουν, χωρίς να διαθέτουν περισσότερο ταλέντο, επειδή οι άλλες, ήταν πιο δεμένες, πιο "δουλεμένες" και πιο φρέσκιες, με δίψα για διάκριση και περισσότερες σωματικές αντοχές !
   

σωστός προορισμός, από λάθος δρόμο

       Χθες, έπεσε η αυλαία, σε δεύτερο βαθμό της δίκης, για τον ξυλοδαρμό μιας κοπέλας, μέχρι θανάτου, από τον φίλο της, ο οποίος διατηρούσε παράλληλη σχέση, με την αδερφή της.
  Από τα όσα έγιναν, θεωρώ ότι επιβεβαιώθηκαν δύο πράγματα, που έχω αναφέρει, εδώ και αρκετό καιρό : πρώτον, όταν ακούμε στις ειδήσεις, ότι η πρόταση του/της Εισαγγελέως, ήταν "καταπέλτης", αυτό είναι, 9 στις 10 φορές, κακό σημάδι και δεν προοιωνίζεται καλό και δίκαιο αποτέλεσμα και δεύτερον, ότι στα Δικαστήρια, ισχύει ο Νόμος του Μέρφι ή η θεωρία του χάους, σύμφωνα με την οποία, μπορεί να πάρεις, κάτι που δεν δικαιούσαι και αντίθετα, να μην πάρεις, αυτό, που δικαιούσαι !
   Η κοινή γνώμη, σε ποσοστό 99,9% χαρακτήρισε άδικη την απόφαση, επειδή η ποινή του κατηγορούμενου, έπεσε, από την ισόβια κάθειρξη, στα 20 έτη κάθειρξης, μετά την αναγνώριση ελαφρυντικού.
   Το συγκεκριμένο ελαφρυντικό, ότι δηλαδή επέδειξε ειλικρινή μετάνοια, μετά την πράξη, μάλλον θα συμφωνήσω, ότι κακώς αναγνωρίστηκε, με μοναδικό κριτήριο, ότι μετέφερε την κοπέλα στο Νοσοκομείο (όταν ήταν ίσως ήδη αργά...).
    Η όλη συμπεριφορά του, μετά το έγκλημα, μόνον μετανοημένο άνθρωπο, δεν χαρακτηρίζει, εφόσον κρυβόταν, για να αποφύγει τις συνέπειες της πράξης του και έπεισε ή προσπάθησε να πείσει άλλους, να πουν ψέματα και να τον καλύψουν.
    Από εκεί και μετά, η τυχόν επικύρωση της πρωτόδικης ποινής των ισοβίων, για μένα, θα ήταν και πάλι άδικη και οι ενστάσεις μου, εδράζονται επί της βασικής κατηγορίας και το κατά πόσον, ο δράστης, είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση ή όχι !
    Η ανθρωποκτονία, με ...τα χέρια, δεν είναι κάτι σύνηθες (η Εισαγγελέας, χρησιμοποίησε "το αφήγημα" των επαγγελματικών χτυπημάτων), κατά κανόνα, χρησιμοποιείται όπλο ή άλλο "εργαλείο" και είναι προσχεδιασμένη, ενώ πάντα υπάρχει και ένα κίνητρο (αν δεν μιλάμε για δράστη τρελό-διαταραγμένο).
    Εδώ, ένα ζευγάρι, όπου η κοπέλα μαθαίνει ότι ο σύντροφός της, έκανε σεξ με την αδερφή της, συναντιέται, για να μιλήσει, μοιραία τσακώνεται, η κοπέλα χαστουκίζει τον άνδρα και εκείνος ανταποδίδει και την ξυλοκοπάει...
     Μιλάμε για ...άνδρα βίαιο, με παρελθόν σε τσακωμούς και ξυλοδαρμούς (δεν θέλω να μιλήσω πολιτικά, ότι είναι ή ήταν χρυσαβγίτης), "νταή", "μπούλη" κλπ, όχι ίσως για το μέσο άνθρωπο, που χτυπάει αλύπητα μια κοπελίτσα αδύνατη, 23 χρόνων (για τέτοιο "ανδρισμό" μιλάμε).
     Είναι σαφές, από το όλο σκηνικό, ότι δεν είχε προσχεδιάσει να την σκοτώσει, ούτε είχε κάποιο κίνητρο να την σκοτώσει, αν ήθελε την αδερφή της, απλά θα χώριζε, με το θύμα.
    Τώρα, νομίζω, θα ήταν άδικο, για το θύμα, να μιλήσουμε για βρασμό ψυχικής ορμής, επειδή τον χαστούκισε, από την στιγμή, που είχε προηγηθεί η άθλια και ανήθικη συμπεριφορά του (ότι πήγε δηλαδή, με την αδερφή της, πράγμα που πονάει πολύ).
     Συνεπώς, ο μόνος τρόπος, για να "σπάσουν" τα ισόβια, όπως αρέσκονται να λένε οι δημοσιογράφοι, είναι το ζήτημα της ύπαρξης ή μη, ανθρωποκτόνου πρόθεσης, οπότε να πηγαίναμε, σε μεταβολή της κατηγορίας, σε θανατηφόρα σωματική βλάβη, θέση που και υποστηρίζω.
     ΕΔΏ, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και το ζήτημα της μεταφοράς, στο Νοσοκομείο, για να αποδειχθεί η έλλειψη ανθρωποκτόνου πρόθεσης και όχι για την αναγνώριση του ελαφρυντικού !
     Συμπερασματικά, θεωρώ πως δικαίως μειώθηκε η πρωτόδικη ποινή της ισόβιας κάθειρξης, αλλά με εσφαλμένο σκεπτικό και πραγματικά εύχομαι και ελπίζω ο δράστης, να βγει από την φυλακή, σωφρονισμένος και αλλαγμένος, προς το καλύτερο και να μην "ξανακυλήσει" σε βίαιες συμπεριφορές, μετά από αυτό, το ...αναπάντεχο δώρο (επαναλαμβάνω, ότι είμαι υπέρ της μείωσης της πρωτόδικης ποινής).
     Η πλάκα θα είναι, να ασκηθεί κάποια αυτεπάγγελτη αναίρεση, για το ζήτημα του ελαφρυντικού και στη νέα Δίκη, να γίνει μεταβολή της κατηγορίας και η ποινή, να ...πέσει περισσότερο.

προφανή και μη

     Την περασμένη εβδομάδα, συνελήφθη και προφυλακίστηκε, για αποπλάνηση ανηλίκων, ένας μουσικός-δημόσιος υπάλληλος σε κρατικά Ωδεία, ενώ και τα όσα βρέθηκαν στο σπίτι του, μόνον σε καλλιτεχνική φύση, δεν παραπέμπουν...
  Εδώ ανοίγω παρένθεση, διότι αν ισχύει, αυτό που είχα διαβάσει κάπου, οι μουσικοί, στο Δημόσιο, ανήκουν σε ένα, από τα 20 περίπου "ειδικά μισθολόγια" και παράλληλα αναρωτιέμαι, πόσες ώρες εργάζονται την εβδομάδα τα μέλη μιας κρατικής ή δημοτικής μπάντας (υποθέτω ότι ...είναι σαν τους πυροσβέστες, που πληρώνονται, για "όταν χρειαστεί").
  Μετά την σύλληψη και την προφυλάκιση (με αδιάσειστα στοιχεία), οι τέως συνάδελφοί του, έβγαλαν κοτζάμ ανακοίνωση, όπου μεταξύ άλλων, περιέχεται και ένα μεγάλο χωρατό : έλεγαν, λοιπόν, ότι θα κινηθούν άμεσα, οι διαδικασίες, για την απόλυσή του και ότι αυτό είναι ...προφανές !
   Αυτό λοιπόν, το "προφανές" για τους ίδιους, κάθε άλλο παρά προφανές, είναι για εμάς, με βάση την μέχρι τώρα εμπειρία : τα παραδείγματα, ακόμα και καταδικασμένων, για σοβαρά κακουργήματα, Δ.Υ, που πληρώνονται κανονικά, μέσα στην φυλακή, με τα χρήματα ημών, των φορολογούμενων, είναι ΠΟΛΛΆ, αντίθετα δεν έχει ακουστεί περίπτωση, όπου κάποιος απολύθηκε άμεσα.
   Αυτά θα λέγαμε, είναι τα "καλά" (για τους ίδιους) της μονιμότητας, έτσι την αντιλαμβάνονται κάποιοι υπάλληλοι, αλλά και κυρίως ...οι προϊστάμενοί τους.
   Μπορεί μεν, να υφίσταται το τεκμήριο της αθωότητας, για όλους, ωστόσο εδώ μιλάμε ακόμα και για περιπτώσεις, όπου υπάρχει ομολογία ή τα στοιχεία δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
    Στον ιδιωτικό τομέα, απολύεσαι, ακόμα και για ένα λάθος-απλή αμέλεια, που δεν συνιστά καν ποινικό αδίκημα και στο δημόσιο, συνεχίζεις να πληρώνεσαι (και να έχεις όλα τα λοιπά -σκανδαλώδη- προνόμια, ενός Δ.Υ), ακόμα και όταν διαπράξεις κακούργημα, με δόλο !
    Βλέπεις, για να απολυθεί ένας εγκληματίας υπάλληλος (βιαστής, δολοφόνος, παιδόφιλος, έμπορος ναρκωτικών, κλέφτης, απατεώνας κλπ), από το Δημόσιο, θα πρέπει να συνεδριάσουν, δύο πολυμελή πειθαρχικά συμβούλια, με μέλη συχνά, από διαφορετικές υπηρεσίες, τα οποία αποδεικνύεται ότι είναι ...δύσκολο και χρονοβόρο, να βρεθούν και να συνεδριάσουν.
   Το μόνο προφανές, επομένως, σε αυτή την ιστορία, είναι ότι το ζήτημα-σύστημα χρήζει επανεξέτασης, ώστε η απόλυση να γίνεται σε μερικές ημέρες και όχι σε μερικά χρόνια, όπως σήμερα.
    Κάτι άλλο, που ήταν μάλλον αναμενόμενο και προφανές, υπήρξε και μια πρόσφατη δικαστική απόφαση, που έκρινε παράνομες και αντισυνταγματικές, τις περικοπές στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, με την ειδικότητα του γιατρού.
    Φαίνεται ότι το "κύκλωμα" τρωκτικά του δημοσίου-"εργατολόγοι" (σε εισαγωγικά, επειδή στην Ψωροκώσταινα, είσαι ό,τι δηλώσεις)-δικ(χ)στές, το οποίο ευθύνεται για πολλά από τα σημερινά δεινά και για την χρεοκοπία του 2010, καλά κρατεί !
    Μόνον στην Ελλάδα, μπορεί ένας φονιάς, να θεωρείται εν ενεργεία Δ.Υ, μέσα στην φυλακή και παράλληλα ΈΝΑΣ δικαστής, να ασκεί οικονομική πολιτική και να καθορίζει αποδοχές κλπ, ήτοι να κάνει κηδείες με ξένα κόλλυβα.
    Είναι ο ίδιος δικαστής (γενικά μιλώντας), που θα πάει, με την σειρά του, όπως βλέπουμε να γίνεται αυτές τις ημέρες, ενώπιον της Βουλής, για να περάσει από ...ακρόαση-συνέντευξη, προκειμένου να διοριστεί στις ανώτατες θέσεις.
    Φαντάζομαι ότι εκεί, για να πάρει τη θέση, θα πρέπει να επικαλεστεί ή και να αποδείξει, ότι είναι "καλό παιδί", ότι δεν θα αμφισβητήσει ποτέ ενέργειες, νομικές και μη, της εκάστοτε εξουσίας, θα προστατεύει καθετί δημόσιο, ενώ θα πολεμά καθετί ιδιωτικό και γενικά θα αποδίδει "το δίκαιο", όπως το αντιλαμβάνονται, όσοι κυβερνούν και νομοθετούν, διαχρονικά, με τόσο άθλιο και άδικο τρόπο.

τι επενδύσεις θέλουμε ;

     Το νέο αφήγημα, του επίσης νέου, βελτιωμένου (όπως τα απορρυπαντικά) συριζα, είναι οι ιδιωτικές επενδύσεις, έννοια που στο παρελθόν, πολεμούσε μανιωδώς, σε δρόμους, Βουλή και δικαστήρια...(όταν μάλιστα μιλάνε για "ανάγκη επενδύσεων", ακόμα και "κλασικοί" αριστεροί, όπως ο Κούλογλου, ε, τότε λες, πως όλα είναι πιθανά, σε αυτή τη ζωή !)
  Μάλιστα, κυβέρνηση και ΜΜΕ, προσπάθησαν να συνδέσουν και το σύντομο πέρασμα του ζεύγους Μακρόν, με αυτές, επειδή συνοδευόταν και από καμιά 40ρια επιχειρηματίες.
  Εκ των πραγμάτων, ούτε επενδύσεις, ούτε καν συζήτηση για αυτές, δεν μπορεί-προλαβαίνει να γίνει σε ...24 ώρες, που έμειναν στην Αθήνα, η επίσκεψη Μακρόν, είχε μόνον συμβολικό χαρακτήρα και απλά επιβεβαίωσε την παραδοσιακή φιλία Ελλάδας-Γαλλίας.
   Όπως έχουμε ξαναπεί, δηλαδή δεν το λέμε εμείς, η Ιστορία το λέει, η Γαλλία έχει φιλλεληνική διάθεση και κυρίως, δε μένει στα λόγια, αλλά το δείχνει και έμπρακτα, που είναι και το σημαντικότερο !
   Διότι, στα λόγια, πολλοί θεωρούν ως συμμάχους μας, τους Ρώσους, επειδή είναι ομόδοξοι, ωστόσο οι τελευταίοι, έχουν γίνει κολλητοί, με τον αλλόθρησκο Ερντογάν, επειδή ...είναι καλός πελάτης και αγοράζει αβέρτα τα ρώσικα προϊόντα, για να επιβεβαιωθεί έτσι, ότι το χρήμα, είναι για κάποιους, ο μοναδικός Θεός.
   Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, στις επενδύσεις, δηλαδή, πρέπει πρώτα από όλα, να ξεκαθαρίσουμε εμείς, αλλά και οι επίδοξοι επενδυτές, τι σόι επενδύσεις, έχει ανάγκη η Ελλάδα.
   Και φυσικά, οι υποψήφιοι επενδυτές, δεν είναι απαραίτητο, να είναι Γάλλοι, η εθνικότητα μικρή έως καμία σημασία έχει, το ζητούμενο είναι, να υπάρξει αμοιβαίο όφελος !
    Να υπενθυμίσω, σε όσους έχουν κοντή μνήμη, ότι οι Γάλλοι, από την επένδυσή τους, στην Εμπορική Τράπεζα, έχασαν πάνω από 1 δις ευρώ, ενώ και τα Carrefour είχαν άσχημη κατάληξη, οπότε ίσως η Ελλάδα, να μην αποτελεί και την πρώτη τους επιλογή... 
    Επίσης, όσοι ονειρεύονται ξένες επενδύσεις, στην χώρα μας, είτε αριστεροί, που ...είδαν το φως, σε μεγάλη ηλικία, είτε δημοσιογράφοι, ΤΟ ΠΡΏΤΟ, που θα έπρεπε να ρωτήσουν τους Γάλλους, είναι γιατί έφτιαξαν εργοστάσια αυτοκινήτων, στην Τουρκία και όχι εδώ !
    Στην Ελλάδα, κατά το παρελθόν, όχι μόνον, δεν ήταν καλοδεχούμενες οι επενδύσεις, αλλά τις διώχναμε κιόλας, βίαια, ενώ και το "περιβάλλον", από άποψη υπερφορολόγησης, συνεχούς αλλαγής του θεσμικού πλαισίου, γραφειοκρατίας και των λοιπών δεινών της Δημόσιας Διοίκησης, δεν το λες και "ιδανικό", για προσέλκυση επενδύσεων.
    Ας δούμε τώρα, τι ανάγκες επενδύσεων, έχει η χώρα μας, με σειρά σπουδαιότητας, από τις λιγότερο αναγκαίες, στις περισσότερο :
    Καταρχάς, πολλοί είπαν ότι οι Γάλλοι, έρχονται εδώ, για να αγοράσουν "τα νερά" και άλλες τυχόν ΔΕΚΟ, το οποίο έχει και τη μικρότερη (όχι αμελητέα, πάντως) αξία, το να πάρεις δηλαδή μια ήδη υφιστάμενη επιχείρηση (εσωτερικού) και να την αναπτύξεις.
    Εδώ να ανοίξουμε παρένθεση, για να πούμε το αυτονόητο, ότι οι αποκρατικοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις, έχουν μείνει πίσω, από τότε που "πήγαιναν τρένο", όσο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ ήταν ο Πιτσιόρλας, ενώ τώρα, που ...αναβαθμίστηκε (;) σε Υπουργός, δεν κουνιέται φύλλο !
    Μετά τις ιδιωτικοποιήσεις (σε σημείο, που το Δημόσιο, να μην ελέγχει ούτε μία "επιχείρηση"), σε σειρά σπουδαιότητας, έρχονται οι υποδομές, τα τεχνικά έργα, δρόμοι, λιμάνια κλπ, τα οφέλη των οποίων, για τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και γενικά, είναι πολλαπλασιαστικά, έρχονται με εκθετικό ρυθμό.
    Είναι ντροπή, ένας δρόμος (Ιονία Οδός) να τελειώνει σε ...11 χρόνια και το καλοκαίρι, μέρα παρά μέρα, να έχουμε νεκρό, σε δρόμο της Κρήτης, λες και είναι πόλεμος και φυσικά, αυτό το έγκλημα, μπορεί να αποδοθεί, μόνον στους πολιτικούς, που παίρνουν ένα σκασμό λεφτά, από την Ε.Ε, για έργα και δεν μπορούν ούτε αυτά να απορροφήσουν, ακόμα και μέσα στις πόλεις, οι τριτοκοσμικοί, γεμάτοι λακκούβες, δρόμοι, απεικονίζουν το ποιόν των Δημάρχων τους...
   Το επόμενο στάδιο, είναι οι επενδύσεις στην Ενέργεια, σε πρώτες ύλες και ορυκτά : ήλιος, άνεμος, πετρέλαια, φυσικό αέριο και πολύτιμα μέταλλα, που μπορούν να αποτελέσουν σημαντική πηγή εσόδων, για το Κράτος και μάλιστα σε βάθος χρόνου !
    Το τελευταίο όμως και σημαντικότερο, είναι να γίνουν στην χώρα μας ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΈΣ επενδύσεις, να αρχίσει να παράγει, να ξεφύγει από το πεδίο των υπηρεσιών, μόνον έτσι "θα μεγαλώσει η πίτα", θα αυξηθούν τα έσοδα των δημόσιων ταμείων, αλλά και το διαθέσιμο εισόδημα του πολίτη.
    Η παραγωγή, οφείλει να ξεκινήσει, από τον πρωτογενή τομέα, από τα τρόφιμα, τα οποία δεν θα πάψουν ποτέ να έχουν ζήτηση, να εκμεταλλευτούμε τα πλεονεκτήματα της ελληνικής Γης και υπαίθρου και να δοθούν κίνητρα, για ανάπτυξη της Γεωργίας και της Κτηνοτροφίας, ώστε και επάρκεια στο εσωτερικό να υπάρχει και εξαγωγές να γίνονται.
    Π.χ μιας και μιλάμε για τους Γάλλους ακόμα, λόγω της πρόσφατης επίσκεψης Μακρόν, οι οποίοι είναι διάσημοι για τα κρασιά τους, θα μπορούσαν να γίνουν συμπράξεις με ελληνικές οινοποιητικές εταιρίες, για περαιτέρω ανάπτυξη της αμπελουργίας και επέκταση σε νέα προϊόντα (βλέπε ελληνική σαμπάνια).
    Εδώ, ανοίγω νέα παρένθεση, διότι τον Αύγουστο, στο χωριό, έπινα τσίπ(ου)ρα, με πάγο και όχι π.χ μπύρα και μάλιστα χύμα, θέλω να πω ότι και το τσίπουρο, είναι προϊόν, με περιθώρια ανάπτυξης, πέρα από κρασί, μπύρα, ούζο κλπ.
    Ο θησαυρός, βέβαια, της ελληνικής Γης, ονομάζεται "ελαιόλαδο", το πιο νόστιμο και υγιεινό λάδι, όπου και εδώ υπάρχουν ακόμα μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης και πεδίο δόξης λαμπρό, για υποψήφιους επενδυτές, εγχώριους και μη.
     Βέβαια, μετά το στάδιο αυτό, αναγκαία πρέπει να έχεις και βιοτεχνία, αλλά και βιομηχανία και δη βαριά, ώστε τα παραγόμενα προϊόντα σου, να εξάγονται και να εισρέει χρήμα, στην χώρα, χωρίς εργοστάσια, δεν μπορείς να πετύχεις ανάπτυξη και πλεονάσματα.
     Επομένως, καλό είναι ότι η τελευταία αριστερή κυβέρνηση, άρχισε να αναγνωρίζει την αξία και την σημασία των ιδιωτικών επενδύσεων, ωστόσο, από το στάδιο της αναγνώρισης, μέχρι το στάδιο της συνειδητοποίησης και της υλοποίησης, υπάρχει σημαντική απόσταση !
     Διότι, στην πράξη, βλέπουμε όχι μόνον απουσία διάθεσης για προσέλκυση επενδύσεων, αλλά και ...διώξιμο επίδοξων επενδυτών, όπως π.χ η μη έκδοση άδειας, για γυρίσματα ξένων τηλεοπτικών σειρών, με τεράστια τηλεθέαση παγκοσμίως, σε ελληνικά τοπία, που θα αποτελούσε και την καλύτερη, έμμεση, διαφήμισή τους, η κωλυσιεργία στην ανάπλαση του Ελληνικού, το γεγονός ότι έχουμε υδατοδρόμια και όχι υδροπλάνα και ένα σωρό άλλες περιπτώσεις, που δείχνουν ότι η αξία των επενδύσεων, δεν έχει γίνει ακόμα απόλυτα (τι απόλυτα δηλαδή, ούτε καν σε ικανοποιητικό βαθμό) κατανοητή...

εκπαίδευση και Παιδεία

    Όλοι πλέον, γνωρίζουν ότι οι δύο έννοιες, δεν ταυτίζονται, ότι η Παιδεία είναι έννοια ευρύτερη και σημαντικότερη, από την εκπαίδευση, διότι σχετίζεται, όχι με απλές και πρακτικές γνώσεις, αλλά με τη διαμόρφωση και το "χτίσιμο" του χαρακτήρα, ενός ανθρώπου.
  Τα ζητήματα εκπαίδευσης (ή Παιδείας, εφόσον το αντίστοιχο Υπουργείο, χρησιμοποιεί, αυτό τον φιλόδοξο τίτλο), είναι σχεδόν πάντα, στην επικαιρότητα, εφόσον οι αλλαγές, είναι τόσο συχνές, που μπορούν να συγκριθούν, μόνον με τις αλλαγές, στο φορολογικό σύστημα (κάθε έξι μήνες, περίπου).
  Θα μιλήσω γενικότερα, αλλά με αφορμή, τις δικές μου εμπειρίες, από το εκπαιδευτικό σύστημα :
  Πάντα, ήμουν από τους καλύτερους μαθητές της τάξης, ήδη από το Δημοτικό, με άριστους βαθμούς κλπ, με τους δασκάλους να λένε τα καλύτερα στους γονείς, ενώ ένας δάσκαλος στην Ε΄δημοτικού, έφτασε σε σημείο, να μου ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό !
   Ανοίγω παρένθεση, για να πω, ότι τον συγκεκριμένο, όπως και την νηπιαγωγό μου, τους βλέπω ενίοτε, στη γειτονιά ή στην Εκκλησία και έχει ενδιαφέρον, καθώς έχουν περάσει 30 ή 35 χρόνια, από τότε...
   Πρέπει να τονίσω, ότι ΠΟΤΈ δεν επιδίωξα να είμαι ο καλύτερος ή από τους καλύτερους μαθητές της τάξης (υπήρξα και παραστάτης και απουσιολόγος), δεν υπήρξα ποτέ "φυτό", ούτε έβλεπα ανταγωνιστικά, τους συμμαθητές μου.
   Απλά, φαντάζομαι ότι είχα μια κάποια αντίληψη και παράλληλα, φρόντιζα, να είμαι πάντα διαβασμένος, για το λόγο, όπως το ερμηνεύω τώρα, εκ των υστέρων, ότι δεν ήθελα να πιαστώ αδιάβαστος και να έρθω σε δύσκολη θέση και αμηχανία, μπροστά στην υπόλοιπη τάξη...
   Ενώ τελείωσα το Λύκειο με 19 και 2/12, αν θυμάμαι καλά, στην πρώτη μου προσπάθεια, στις Πανελλήνιες, απέτυχα : έγραψα καλά, στα Αρχαία Ελληνικά και στα Λατινικά (στις γλώσσες, εν γένει, έχω ένα έμφυτο ταλέντο, το οποίο μάλλον δεν έχω καλλιεργήσει, όσο θα έπρεπε), δεν τα πήγα καλά, όμως, στην Έκθεση, όπου ίσως ήμουν αδύναμος και στην Ιστορία, επειδή δεν είχα εμπεδώσει-συνειδητοποιήσει, ότι η "παπαγαλία" ήταν ένα γεγονός-απαιτούμενο και όχι απλά θεωρητικό "κατασκεύασμα" των ΜΜΕ.
   Τη δεύτερη χρονιά και εδώ θέλω να σταθώ, έκανα, μαζί με έναν φίλο, ιδιαίτερα μαθήματα Έκθεσης, στο σπίτι ενός φιλόλογου, μεγάλου και γνωστού ιδιωτικού Σχολείου και μόνον τότε, αντιλήφθηκα τι σημαίνει "Παιδεία" !
   Θέλω να πω, ότι οι 9 μήνες, κοντά του (λίγες ώρες την εβδομάδα), υπήρξαν πιο ουσιαστικοί, από τα 12 χρόνια, της δημόσιας εκπαίδευσής μου και δεν είναι θέμα γνώσεων, αλλά ότι ένιωσα πως ήμουν τυφλός και είδα το Φως, για πρώτη φορά, ότι ανοίχτηκαν το μυαλό και οι ορίζοντές μου, όπως λέμε και δεν είναι σχήμα λόγου.
   Εκεί αισθάνθηκα λοιπόν, την διαφορά μεταξύ Παιδείας και εκπαίδευσης και τι σημαίνει "παιδαγωγός", πως ένας δάσκαλος, μπορεί να σε μάθει να σκέφτεσαι, να κατανοείς και να ερμηνεύεις τον κόσμο, να αποκτήσεις κριτική ικανότητα και αντίληψη των πραγμάτων, να βλέπεις βαθύτερα, την Ουσία των πραγμάτων, κάτω από την επιφάνεια και γενικά, να γίνεις άνθρωπος φιλοσοφημένος, με την έννοια ότι αναζητάς την Αλήθεια, με εύψυχο και ελεύθερο πνεύμα !
   Το παρόν κείμενο, δεν αποτελεί μομφή, για τους εκπαιδευτικούς των δημόσιων Σχολείων, στα οποία και μορφώθηκα, όσο και να επικρατεί και εκεί η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, αλλά είναι στρουθοκαμηλισμός, να μιλάμε για δημόσια παιδεία, με τόσα φροντιστήρια, ιδιαίτερα κλπ, που κάνουν τζίρους δις ευρώ (όπως δεν μπορούμε να μιλάμε, αντίστοιχα, για δημόσια Υγεία, για δημόσια Ασφάλεια κ.ο.κ).
   Όπως δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς, ότι υπάρχουν καλοί και ...λιγότερο καλοί εκπαιδευτικοί και στον ιδιωτικό τομέα, άρα είναι ζήτημα αφενός σωστής επιλογής δασκάλου και αφετέρου σωστής μεθόδου, εκ μέρους του δασκάλου, ώστε να διευρύνει την σκέψη και το πνεύμα του μαθητή (προς το Καλό, εννοείται !)
   Δεδομένου, ότι, όπως ορθά λέγεται, η καλύτερη επένδυση για το μέλλον, είναι η Παιδεία των νέων ανθρώπων, που θα γίνουν οι Πολίτες του Αύριο, θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που θα "παράγει", ανθρώπους και πνεύματα, ελεύθερα και γενναία, που θα επιδιώκουν το Αγαθό και δεν θα αποκλίνουν από μεγάλες και σταθερές Αξίες, όπως και κυρίως η Δικαιοσύνη, το να μην θέλουν δηλαδή να αδικούν, διότι με άδικους πολίτες (και εντεύθεν "άρχοντες", υπαλλήλους, επαγγελματίες κλπ), μια χώρα, καταντάει, όπως η σύγχρονη Ελλάδα.

ένας εφιάλτης και δύο πονοκέφαλοι

    Ο χειρότερος εφιάλτης ενός μάχιμου δικηγόρου, είναι, μάλλον, οι διάφορες (δια)δικαστικές προθεσμίες, το χάσιμο των οποίων, σημαίνει πως είναι άκυρες-ανυπόστατες και οι αντίστοιχες ενέργειες.
  Ο εφιάλτης είναι μεγαλύτερος, αν σκεφτεί κανείς πόσες και μάλιστα διαφορετικές προθεσμίες, προβλέπονται, στις δικονομίες, καθώς και τις εξαιρέσεις (οι εξαιρέσεις συνήθως, δεν έχουν κάποια, λογική τουλάχιστον, εξήγηση), που υπάρχουν, ότι κάποιες προθεσμίες αναφέρονται σε εργάσιμες ημέρες και άλλες, σε ημερολογιακές, ότι υπάρχουν διαστήματα, που δεν υπολογίζονται κ.ο.κ.
  Σίγουρα, το χειρότερο, που μπορεί να συμβεί, είναι να χάσεις μια προσθεσμία, για μία μόλις ημέρα, ενώ οι κύριες συνέπειες είναι η απόρριψη του ένδικου μέσου ή βοηθήματος και η (μη ηθελημένη) ερημοδικία.
   Ορισμένες φορές, η κατάσταση, πάντως, μπορεί να διασωθεί, είτε με κάποια αναβολή, είτε με επίκληση λόγων ανωτέρας βίας.
   Με αυτή την περίπτωση, αλλά σε μικρότερο βαθμό και με (λιγότερο) επώδυνες επιπτώσεις, εξομοιώνονται και οι περιπτώσεις, όπου ο δικηγόρος, παραβλέπει, κάποια τυπική διαδικασία-προϋπόθεση του παραδεκτού μιας πράξης και αυτή απορρίπτεται, για τυπικούς λόγους, χωρίς το Δικαστήριο να μπει στην ουσία της υπόθεσης (π.χ η παράλειψη έγκαιρης εγγραφής μιας διεκδικητικής αγωγής ακινήτου, στο υποθηκοφυλακείο-κτηματολόγιο).
  Τα τελευταία, μνημονιακά, χρόνια, έχουν περάσει νύχτα, πολλές άσχετες τέτοιες τυπικές προϋποθέσεις, φορολογικού κυρίως χαρακτήρα, τις οποίες είναι πρακτικά αδύνατον να παρακολουθεί ένας δικηγόρος και οι οποίες ευτυχώς, πλέον, δεν λαμβάνονται υπόψη και αυτεπαγγέλτως (ως άσχετες και παράλογες), από τα Δικαστήρια !
   Για να έρθουμε τώρα, στους πονοκεφάλους, ο πρώτος συναρτάται με το θέμα της προηγούμενης ανάρτησης : το να πετύχεις δηλαδή την έκδοση ευνοϊκής απόφασης, υπέρ σου, αλλά να μην μπορείς να εκτελέσεις-εισπράξεις, επειδή ο αντίδικος, δεν διαθέτει, εύκολα εντοπίσιμα τουλάχιστον, περιουσιακά στοιχεία, προς κατάσχεση.
    Εδώ, θεωρώ, ότι είναι ώριμες οι συνθήκες, ώστε να θεσπιστεί η άρση του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου, σε ΌΛΕΣ τις περιπτώσεις, χρηματικών απαιτήσεων (και όχι σε ορισμένες, όπως στις διατροφές) !
    Από το να αναγκάζεσαι να στέλνεις κατασχετήρια σε όλες τις τράπεζες του κόσμου ή να ψάχνεις όλα τα υποθηκοφυλακεία της χώρας, είναι λογικό και θεμιτό, να μπορεί να πηγαίνει ο δικηγόρος, με το αντίγραφο της απόφασης, στη ΔΟΥ του οφειλέτη και να βλέπει το Ε9 του και τα πάντα (όλα) !
    Έτσι, η τυχόν διεύρυνση, του κύκλου των υπόλογων, προς πληρωμή, προσώπων, από μόνη της, δε λέει τίποτα, αν αυτοί δεν έχουν φανερά περιουσιακά στοιχεία και αν δεν μπορείς, εύκολα, να τα εντοπίσεις (χωρίς δηλαδή να υποβληθείς, σε νέα, υπέρογκα έξοδα, με αβέβαιο αποτέλεσμα).
    Ο δεύτερος πονοκέφαλος, επίσης, προστέθηκε, μέσα στα μνημονιακά χρόνια, επειδή οι ανεγκέφαλοι πολιτικοί, αύξησαν υπέρογκα τα διάφορα δικαστικά παράβολα, πάλι νύχτα.
    Αυτό, πέρα του γεγονότος, ότι παραβιάζει την συνταγματική πρόβλεψη, περί παροχής (ευχερούς και σε όλους) δικαστικής προστασίας, έχει κάνει ζημιά και σε μας, διότι μερικές φορές, υπολογίζουμε και λέμε στον πελάτη το κόστος, μιας πράξης, έχοντας ξεχάσει το ακριβές ύψος του παραβόλου και εν γένει των δικαστικών εξόδων (που μεταβάλλονται συνεχώς), με συνέπεια, ενίοτε, να δουλεύουμε, για τον εκάστοτε Τσακαλώτο, χωρίς κέρδος δηλαδή (διότι, αν πεις, εκ των υστέρων, ότι έκανα λάθος, στον υπολογισμό του κόστους, είναι εξαιρετικά αμφίβολο, ότι ο πελάτης, θα ...δείξει κατανόηση).
    

ΠΟΙΌΣ είναι ο εργοδότης ;

   Ένας από τους πιο αδύναμους κρίκους της παρούσας κυβέρνησης και παράλληλα ατυχής επιλογή του τελευταίου ανασχηματισμού, είναι, όπως έχουμε ξαναπεί, η "κόκκινη" 30ρα Αχτσιόγλου.
  Όλοι θυμόμαστε, άλλωστε, ότι εξαρχής ο κόσμος, είχε υποδεχθεί με δυσφορία σε αυτή τη θέση, τη ...βοηθό του Κατρούγκαλου.
  Όπως έλεγαν και όπως αποδείχθηκε, ένα παιδί του κομματικού σωλήνα, με μηδέν εμπειρία, από πραγματική ζωή και εργασία, δεν είναι δυνατόν, να γίνεται Υπουργός ...εργασίας.
   Από χθες, λοιπόν, παίζει ψηλά, η είδηση, ότι θα φέρει (ή έφερε ;) Νόμο, σύμφωνα με τον οποίο, ο εργοδότης, θα ευθύνεται έναντι του εργαζομένου, για τυχόν οφειλές, προς αυτόν, με όλη του, την προσωπική περιουσία.
   Προφανώς, αυτό αφορά μόνον, όσους ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, υπό την σκέπη κάποιας κεφαλαιουχικής εταιρίας, κυρίως Α.Ε και Ε.Π.Ε, διότι, αν μιλάμε για ατομική επιχείρηση ή Ο.Ε, η απεριόριστη ευθύνη, ισχύει, ήδη.
   Το εύλογο ερώτημα, που προκύπτει, επομένως, είναι, στις περιπτώσεις των εταιριών αυτών, ΠΟΙΌΣ θα θεωρηθεί εργοδότης και εντεύθεν υπόλογος, με ολόκληρη την ατομική του περιουσία ;
   Δεν ξέρω, επαναλαμβάνω, αν έχει ήδη ψηφιστεί ο Νόμος και τι λέει σχετικά, αλλά ρωτάω :
-Ποιο είναι το κρίσιμο μέγεθος ; το ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου, που κατέχει κάποιος ή το αν ασκεί Διοίκηση ; Διότι, συχνά, ο βασικός μέτοχος δεν συμμετέχει στη διοίκηση και αντίστοιχα, ο διευθύνων σύμβουλος, δεν κατέχει ούτε μία μετοχή.
-Οι μέτοχοι των Α.Ε, μπορεί να είναι ακόμα και δεκάδες χιλιάδες, όπως συμβαίνει στις εισηγμένες στα Χρηματιστήρια, αν αγοράσω μετοχές, αξίας 100 ή 1000 ευρώ, θα κινδυνεύω και ο ίδιος, με κατάσχεση της περιουσίας μου, για τυχόν οφειλές, προς εργαζόμενους ; (!)
-Συνεπώς, ξαναλέω, πως θα γίνει η επιλογή, εναντίον ποιού θα στραφεί ο απλήρωτος εργαζόμενος ; εναντίον εκείνου, που κατέχει, πάνω από 50% του κεφαλαίου ; και αν δεν υπάρχει κανείς, με τόσο μεγάλο ποσοστό ; αν πάλι π.χ 3 κατέχουν από 30% και ένας το 10%, ποιος από τους 4 θα είναι ο υπόλογος, με την ατομική του περιουσία ;
-Αν ο μεγαλομέτοχος, δεν έχει τίποτα στο όνομά του, ενώ ένας μέτοχος με 5% είναι ζάμπλουτος, εναντίον τίνος, θα γίνει εκτέλεση ; ειδικά, μάλιστα, αν έχει κάτω από 5% ο πλούσιος, οπότε ουσιαστικά, δεν ασκεί καμία επιρροή στην Α.Ε ;
   Τα πρακτικά προβλήματα, που δημιουργεί η προωθούμενη ρύθμιση είναι ακόμα περισσότερα, φαντάζομαι και είναι σχεδόν βέβαιο, ότι κανένα Δικαστήριο, δεν θα κρίνει νόμιμη και συνταγματική μια τέτοια πρόβλεψη, ακόμα και αν ψηφιστεί ή ψηφίστηκε ο Νόμος, θα μείνει ανεφάρμοστος, στην πράξη !
   Διότι, με βάση το ισχύον Σύνταγμα, η Ελλάδα δεν είναι (ακόμα) Σοβιετία ή κομμουνιστικό καθεστώς και η άσκηση επιχειρηματικής δράσης, υπό τη μορφή κεφαλαιουχικών εταιριών, έχει προβλεφθεί, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, για τον περιορισμό του ρίσκου και τη μη διακινδύνευση της προσωπικής περιουσίας.
    Αναγνωρίζω ότι η δεσποινίς Έφη, έχει αγνά ελατήρια, καλή πρόθεση δηλαδή, ωστόσο η ιδέα, πως οι εργοδότες είναι όλοι σατανάδες και οι εργαζόμενοι, όλοι Άγιοι, υπάρχει μόνον, στα βιβλία, που έχει διαβάσει η Αχτσιόγλου και στα μυαλά των ρομαντικών αριστερών...
    Με τέτοιες ή παρόμοιες διατάξεις, πλέον, κανένας δεν θα ιδρύει εταιρίες και κανένας δεν θα θέλει να συμμετάσχει σε Δ.Σ εταιριών, από το φόβο κατάσχεσης της προσωπικής του περιουσίας, πράγμα που προφανώς αντίκειται και στο Σύνταγμα και στη Λογική !
    Βέβαια, αυτό δεν είναι το μοναδικό "φάουλ" της Έφης : όπως είχαμε ξαναπεί, με το κυνήγι των ανασφάλιστων εργαζόμενων, πετυχαίνεις το αντίθετο αποτέλεσμα, ήτοι την αύξηση και όχι τη μείωση της ανεργίας.
    Σήμερα π.χ κυκλοφόρησε η είδηση, ότι επιβλήθηκε πρόστιμο 10.000 ευρώ, σε επιχείρηση στον Βόλο, για έναν εργαζόμενο, που βρέθηκε ανασφάλιστος : τι θα κάνει, αύριο, ο εργοδότης ; θα πάει να τον δηλώσει ; ή θα απολύσει και έναν από τους άλλους, για να μπορέσει να πληρώσει το πρόστιμο ;
    Τέλος, η Υπουργός, εκφράζει παράπονο για τους μικρούς μισθούς, στον ιδιωτικό τομέα και θέλει να πληρώνονται οι εργαζόμενοι, κανονικά, ΚΑΙ τις υπερωρίες τους, που τώρα μένουν απλήρωτες.
     Όλα αυτά, καλά είναι και συμφωνούμε, στις διαπιστώσεις, αυτό όμως, που δεν καταλαβαίνει η Έφη και οι άλλοι κρατικοδίαιτοι πολιτικοί, είναι η αιτία του κακού, που είναι ΟΙ ΊΔΙΟΙ : ήτοι, οι πολύ μεγάλοι και πάνω από τις δυνάμεις του Κράτους, μισθοί, στο Δημόσιο και οι μούφα-πλασματικές υπερωρίες, που παίρνουν οι "σύμβουλοί" τους και τα λοιπά κρατικοδίαιτα τρωκτικά, τα οποία φυσικά πληρώνονται από τους φόρους των επιχειρήσεων.
     Συνεπώς, δεν μπορείς να κατηγορείς τις επιχειρήσεις, ότι δεν πληρώνουν υπερωρίες ή δίνουν μικρούς μισθούς ή έχουν ανασφάλιστους εργαζόμενους, όταν τα λεφτά, που θα πήγαιναν για αυτούς τους σκοπούς, τα παίρνει το Κράτος, μέσω της υπερφορολόγησης, για να ταΐσει τα κρατικοδίαιτα δημοσιοκοπρόσκυλα, κάθε μεγέθους και θέσης !