τα σεξουαλικά εγκλήματα (μέρος 4ο)

   Σήμερα θα μιλήσουμε για το τι είναι και πως τιμωρείται το ειδεχθές έγκλημα της σωματεμπορίας, της σεξουαλικής δηλαδή εκμετάλλευσης, κυρίως γυναικών και δη αλλοδαπών, με σκοπό το κέρδος.
   Σωματεμπορία διαπράττει όποιος με χρήση ή απειλή βίας ή άλλο εξαναγκαστικό μέσο, προσλαμβάνει, μεταφέρει ή προωθεί, εντός ή εκτός της επικράτειας, κατακρατεί, υποθάλπει, παραδίδει με ή χωρίς αντάλλαγμα σε άλλον ή παραλαμβάνει από άλλον, πρόσωπο με σκοπό να προβεί, ο ίδιος ή άλλος, στη γενετήσια εκμετάλλευσή του.
    Από τον ορισμό αυτόν προκύπτει ότι δράστης αλλά και θύμα του εν λόγω αδικήματος, μπορεί να είναι τόσο γυναίκα, όσο και άνδρας.
    Γενετήσια εκμετάλλευση σημαίνει την επιχείρηση, από κερδοσκοπία, οποιασδήποτε ασελγούς πράξης (όχι μόνον συνουσίας), αλλά και την χρησιμοποίηση του σώματος, της φωνής ή του προσώπου, για την παροχή εργασίας, που αποσκοπεί στη γενετήσια διέγερση, μέσω της πραγματικής ή και προσποιητής επιχείρησης τέτοιων πράξεων (με σκοπό το κέρδος πάντα) !
    Ο ορισμός αυτός δείχνει ότι σωματεμπορία συνιστά, εκτός από την "κλασική" περίπτωση της έκδοσης σε φανερούς ή κρυφούς οίκους ανοχής και η εκμετάλλευση "ροζ" γραμμών κλπ, εφόσον γίνεται προφανώς κερδοσκοπικά και οι "εργαζόμενοι/ες" δε δουλεύουν εκεί, με τη θέλησή τους !
    Το στοιχείο της θέλησης των εκμεταλλευομένων, είναι κρίσιμο για να κριθεί εάν πρόκειται για σωματεμπορία ή για μαστροπεία, η οποία είναι εντελώς διαφορετικό αδίκημα (θα τη δούμε στην επόμενη σχετική ανάρτηση).
     Η συνηθέστερη περίπτωση σωματεμπορίας αφορά τη δράση κυκλωμάτων (εδώ πραγματικά ταιριάζει η λέξη "κτήνη"), που φέρνουν αλλοδαπές γυναίκες στη Χώρα, υποσχόμενοι ότι θα τις βοηθήσουν να βρουν (κανονική) δουλειά και εν συνεχεία τις αφαιρούν τα ταξιδιωτικά έγγραφα, τις κρατούν κλειδωμένες και τις αναγκάζουν να εκδίδονται με απειλές, χτυπήματα κλπ, εκμεταλλευόμενοι την ευάλωτη θέση τους και το γεγονός ότι βρίσκονται αβοήθητες, σε μία ξένη χώρα, χωρίς να ξέρουν κανέναν και χωρίς να μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από κανέναν.
     Στη βασική του μορφή, το έγκλημα της σωματεμπορίας, είναι κακούργημα, που τιμωρείται με κάθειρξη από 5 έως 10 έτη και χρηματική ποινή, από 10.000 έως 50.000 ευρώ.
     Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος παρασύρει το θύμα του, όχι με βία κλπ, αλλά με απατηλά μέσα, με υποσχέσεις, δώρα, πληρωμές και άλλα "ωφελήματα", εκμεταλλευόμενος την ευάλωτη θέση του θύματος (οικονομική και όχι μόνον).
    Η ποινή ανεβαίνει σε κάθειρξη 10 έως 20 χρόνια και χρηματική ποινή από 50.000 έως 100.000 ευρώ, εφόσον η σωματεμπορία :
-στρέφεται κατά ανηλίκου ή προσώπου με μειωμένες πνευματικές ικανότητες
-τελέστηκε από συγγενή, επίτροπο, επιβλέποντα ή δάσκαλο του θύματος
-συνδέεται με παράνομη είσοδο και παραμονή του θύματος στη Χώρα
-τελείται κατ' επάγγελμα
-τελείται από υπάλληλο, ο οποίος εκμεταλλεύεται την ιδιότητά του αυτή ή τέλος
-αν είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη του παθόντος.
    Αν επέλθει θάνατος, επιβάλλεται ισόβια κάθειρξη.
Τέλος να πούμε ότι προβλέπεται και ποινή φυλάκισης από 6 μήνες έως 5 χρόνια, για τους 'πελάτες', για όσους δηλαδή "πηγαίνουν" με αυτές τις γυναίκες, γνωρίζοντας ωστόσο ότι είναι θύματα σωματεμπορίας !









    

τα σεξουαλικά εγκλήματα (μέρος 3ο)

  Σήμερα θα ασχοληθούμε με το αδίκημα, που καλείται "κατάχρηση σε ασέλγεια", πώς ορίζεται, ποιες μορφές έχει και τι ποινές επισύρει.
   Συγκεκριμένα, το έγκλημα αυτό διαπράττει όποιος με κατάχρηση της παραφροσύνης ή της -από οποιαδήποτε αιτία- ανικανότητας του άλλου να αντισταθεί, ενεργεί επ' αυτού συνουσία ή άλλη ασελγή πράξη.
   Τιμωρείται με ποινή κάθειρξης από 5 έως 10 χρόνια, ενώ αν το θύμα είναι ανήλικο ή αν η πράξη έγινε από 2 ή περισσότερους δράστες, που ενεργούσαν από κοινού, με κάθειρξη από 10 έως 20 χρόνια !
    Αν ο δράστης, με κατάχρηση των πιο πάνω καταστάσεων, ενεργήσει όχι συνουσία ή άλλες ασελγείς πράξεις, αλλά μόνον ασελγείς προτάσεις ή χειρονομίες (θωπείες κλπ), τότε τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος, με φυλάκιση από 6 μήνες έως 5 χρόνια, ωστόσο αν το θύμα είναι ανήλικο, τιμωρείται και πάλι με κάθειρξη, από 5 έως 10 χρόνια.
    Για να μιλήσουμε τώρα πρακτικά και συγκεκριμένα, για το πότε υπάρχει "κατάχρηση της κατάστασης" του θύματος, να πούμε τα εξής :
    Η συνουσία (ή και άλλες ασελγείς πράξεις) με κατάχρηση, συμβαίνει όταν το θύμα, για λόγους πνευματικούς (π.χ νοητική στέρηση) ή και σωματικούς (αναπηρία, τετραπληγία, παραλυσία), είτε δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σημασία και βαρύτητα της εναντίον του ενεργούμενης πράξης, είτε δεν είναι σε θέση να αμυνθεί ή να αντιδράσει.
    Η κατάσταση αυτή μπορεί να είναι είτε μόνιμη (εκ γενετής παράλυτο ή καθυστερημένο άτομο), είτε παροδική, όπως συμβαίνει όταν το θύμα είναι εντελώς μεθυσμένο ή έχει λιποθυμήσει ή είναι σωματικά εντελώς εξαντλημένο, είτε -πιο ακραία- κοιμάται και ο δράστης εκμεταλλεύεται ακριβώς αυτές τις καταστάσεις, προκειμένου να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις.
     Να πούμε ότι ο Νόμος προβλέπει και 2 ειδικές περιπτώσεις κατάχρησης, οι οποίες είναι :
1. Η κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια και
2. Η ασέλγεια με κατάχρηση εξουσίας.
     Το πρώτο έγκλημα διαπράττει ο ενήλικος, που ενεργεί ασελγείς πράξεις με ανήλικο, τον οποίο του έχουν εμπιστευθεί να επιβλέπει ή να φυλάει, έστω και προσωρινά και τιμωρείται ως εξής :
-αν ο παθών είναι κάτω των 14, με κάθειρξη από 10 έως 20 έτη.
-αν ο παθών είναι μεταξή 14 και 18, με κάθειρξη από 5 έως 20 έτη.
      Συνιστά επιβαρυντική περίσταση αν ο δράστης είναι οικείος του ανηλίκου ή έχει φιλικές σχέσεις με τους οικείους του ανηλίκου ή διαμένει μαζί του ή είναι παιδαγωγός του ή κληρικός με τον οποίο έχει πνευματική σχέση ή επιστήμονας (ιατρός, ψυχολόγος κλπ), που παρέχει τις υπηρεσίες του στον ανήλικο ή πρόσωπο που καταχράται τη διανοητική ή σωματική αναπηρία του ανηλίκου.
      Ασέλγεια με κατάχρηση εξουσίας, η οποία είναι πλημμέλημα με προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης, από 1 έως 5 έτη, διαπράττει : α) δημόσιος υπάλληλος, που ενεργεί ασελγή πράξη με υφιστάμενο, εκμεταλλευόμενος αυτή τη σχέση και β) εργαζόμενος σε φυλακές, κρατητήρια, ιδρύματα, κλινικές, νοσοκομεία ή παιδαγωγικά ιδρύματα, εφόσον ενεργεί ασελγή πράξη με πρόσωπο το οποίο έχει εισαχθεί σε αυτά και έχει ανάγκη περίθαλψης ή βοήθειας.
      Η προφανής διαφορά μεταξύ κατάχρησης σε ασέλγεια και βιασμού, είναι ότι στην πρώτη περίπτωση, ο δράστης δε χρησιμοποιεί βία, για να κάμψει την αντίσταση του θύματος, διότι το τελευταίο, ως εκ της καταστάσεώς του, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί το τι ακριβώς συμβαίνει (εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον) ή να προβάλει αντίσταση.
      Τέλος, να πούμε ότι συνιστά αδίκημα-έγκλημα, ακόμα και η προσβολή της αιδούς ανηλίκου, με χειρονομίες, προτάσεις, ακόμα και η ..εξιστόρηση ή απεικόνιση πράξεων που ανάγονται στη γενετήσια ζωή, από άτομο, στο οποίο έχουν εμπιστευθεί, έστω και προσωρινά, την επίβλεψη ή φύλαξη του ανηλίκου, το οποίο τιμωρείται με φυλάκιση, από 6 μήνες έως 5 χρόνια, ενώ αν γίνεται ..κατά συνήθεια, με φυλάκιση από 2 έως 5 έτη. Σκοπός της διάταξης είναι προφανώς η προστασία της παιδικής αθωότητας και ανεμελιάς και η αποφυγή μόλυνσής της, με πονηρές σκέψεις, από επιτήδειους "διαφθορείς".




   

συλλογικές συμβάσεις εργασίας : διακρίσεις και ορισμοί

   Τον τελευταίο καιρό, ακούγονται στα δελτία ειδήσεων, όροι, όπως "επιχειρησιακές συμβάσεις", "μετενέργεια" κ.α και αμφιβάλλω αν το κοινό γνωρίζει την έννοιά τους (ακόμα και νομικοί -..ομολογώ πως δε γνώριζα τι είναι "μετενέργεια").
    Το Δίκαιο δεν μπορεί παρά να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται στις εκάστοτε κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες και το Εργατικό Δίκαιο, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, θα λέγαμε μάλιστα ότι ο εν λόγω κλάδος βρίσκεται, ελέω οικονομικής στενότητας, στο μάτι του κυκλώνα, αφού το εργατικό κόστος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πάγια λειτουργικά έξοδα μιας επιχείρησης !
     Οι συλλογικές συμβάσεις διακρίνονται σε :
-σε εθνικές γενικές, όταν αφορούν τους εργαζόμενους (με σχέση εξαρτημένης εργασίας, εννοείται) όλης της Χώρας.
-σε κλαδικές, όταν αφορούν τους εργαζόμενους περισσότερων ομοειδών ή συναφών επιχειρήσεων ορισμένης πόλης ή περιφέρειας ή και όλης της Χώρας.
-σε επιχειρησιακές, που αφορούν τους εργαζόμενους μίας επιχείρησης (εν ευρεία έννοια, διότι μπορεί να μην είναι εμπορική ή βιομηχανική επιχείρηση, αλλά σωματείο, "μη κερδοσκοπική" οργάνωση κλπ).
-σε εθνικές ομοιοεπαγγελματικές, που αφορούν τους εργαζόμενους ενός επαγγέλματος (και των συναφών) ολόκληρης της Χώρας και
-σε τοπικές ομοιοεπαγγελματικές, όταν αφορούν εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος, στην ίδια πόλη ή περιφέρεια.
    Η μετενέργεια τώρα έχει να κάνει με τη διάρκεια ισχύος των συλλογικών συμβάσεων και συγκεκριμένα παρέχει ένα "δίχτυ ασφαλείας" έξι μηνών, εντός του οποίου εφαρμόζεται στους νεοπροσλαμβανόμενους η αντίστοιχη ΣΣΕ ακόμα και αν έχει λήξει ή καταγγελθεί !
    Οι ΣΣΕ συνάπτονται είτε για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα (συνήθως 1 έτος), είτε για αόριστο και λήγουν, όταν παρέλθει ο συμφωνημένος χρόνος ή αν υπάρξει καταγγελία τους.
     Αυτά που πρέπει να επισημανθούν και τα οποία καλό είναι να γνωρίζει κάθε εργαζόμενος, στα πλαίσια της σύντομης αυτής αναφοράς, είναι τα εξής :
-Με τις ΣΣΕ ρυθμίζεται πλήθος θεμάτων και όχι φυσικά μόνον ο μισθός, όπως θέματα κοινωνικής ασφάλισης, επιπλέον παροχές, δικαιώματα και υποχρεώσεις των μερών κ.α.
-Οι ΣΣΕ συνάπτονται κατόπιν διαπραγματεύεσεων μεταξύ εργοδοτών από τη μία και συνδικαλιστικών οργανώσεων (πρωτοβάθμιων ή δευτεροβάθμιων) από την άλλη. Ειδικά για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, αν δεν υπάρχει συνδικαλιστικό όργανο, για να είναι έγκυρες, θα πρέπει να υπογράψουν τα 3/5 του προσωπικού, τουλάχιστον.
-Όροι ατομικών συμβάσεων εργασίας, που αποκλίνουν από τις ΣΣΕ, εφαρμόζονται, μόνον αν παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στον εργαζόμενο, ενώ και οι ευνοϊκότεροι των Νόμων, όροι μιας ΣΣΕ, κατά κανόνα, υπερισχύουν (του Νόμου).
-Οι ΣΣΕ έχουν εφαρμογή και στους εργαζόμενους στο Δημόσιο, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου !
-Αν σε μία περίπτωση υπάρχει συρροή ΣΣΕ, δηλ. η σχέση εργασίας ρυθμίζεται από περισσότερες ΣΣΕ, εφαρμόζεται η πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο.
-Για τους εργοδότες, που παραβιάζουν τις ΣΣΕ, προβλέπονται και ποινικές κυρώσεις (χρηματική ποινή).
-Τέλος, να πούμε, ότι όταν ανακύπτουν διαφορές, κατά την εφαρμογή και ερμηνεία μιας ΣΣΕ, κατά κανόνα, η διαφορά άγεται σε διαιτησία, με τη συνδρομή μεσολαβητών-συμφιλιωτών.

Αρπαγή ανηλίκου και ποινές !

    Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, με θέμα την απαγωγή (αρπαγή), να πούμε ότι προβλέπεται και μία ειδικότερη μορφή αρπαγής, η οποία μάλιστα εμφανίζεται συχνότερα στην πράξη : η αρπαγή ανηλίκων.
    Συγκεκριμένα : όποιος αφαιρεί ανήλικο από τους γονείς του ή τους επιτρόπους ή από οποιονδήποτε μεριμνά για το πρόσωπό του (π.χ ίδρυμα, ορφανοτροφείο κλπ), τιμωρείται με φυλάκιση (ανώτατη ποινή τα 5 χρόνια δηλαδή). Αν ο ανήλικος διέτρεξε κίνδυνο ζωής ή υγείας, τότε η ελάχιστη ποινή είναι 1 έτος.
    Αυτό που είναι σημαντικό και πρέπει να τονιστεί είναι πως η αρπαγή αυτή, μπορεί να τελεστεί όχι μόνον με αφαίρεση (απαγωγή), αλλά και με υποστήριξη-ενίσχυση της "εκούσιας" τάσης φυγής, που μπορεί να έχει ο ανήλικος. Η υποστήριξη μπορεί να γίνει λεκτικά-φορτικά, αλλά και έμπρακτα, με την παροχή καταλύματος, τροφής κ.ο.κ.
    Εκτός από τη βασική-πλημμεληματική μορφή του αδικήματος, υπάρχουν και οι διακεκριμένες-κακουργηματικές περιπτώσεις :
-Αν ο ανήλικος είναι κάτω των 14, επιβάλλεται κάθειρξη από 5 έως 10 χρόνια, εκτός εάν δράστης είναι ένας από τους γονείς, οπότε επιβάλλεται φυλάκιση.
-Κάθειρξη από 5 έως 10 χρόνια, επιβάλλεται επίσης, αν η αρπαγή έγινε με σκοπό την κερδοσκοπία (εμπορία βρεφών) ή την ακολασία σε βάρος του ανηλίκου ή για μεταβολή της οικογενειακής τάξης, προκειμένου να εμφανίζεται δηλαδή το παιδί ως τέκνο άλλων-μη βιολογικών γονέων.
-Αν ο δράστης είχε σκοπό να εισπράξει λύτρα ή να εξαναγκάσει άλλον σε πράξη ή παράλειψη, τότε επιβάλλεται κάθειρξη από 5 έως 20 χρόνια. Εφόσον όμως ο υπαίτιος παραδώσει το παιδί σώο και αβλαβές, αυτοβούλως και χωρίς να έχει εισπράξει λύτρα κλπ, τότε επιβάλλεται φυλάκιση.
    Το έγκλημα αυτό εμφανίζεται συνήθως :
-σε μαιευτήρια, ιδρύματα κλπ, όπου κάποιοι αρπάζουν ή επιχειρούν να αρπάξουν βρέφη ή όταν υπάρχουν κυκλώματα, που εμφανίζουν τα παιδιά ως δήθεν νεκρά, προκειμένου να τα πουλήσουν σε άτεκνα ζευγάρια.
-σε περιπτώσεις όπου οι ανήλικοι έχουν προβλήματα προσωπικά ή μέσα στο σπίτι και βρίσκουν ευκαιρία διάφοροι επιτήδειοι να τα εκμεταλλευτούν (σεξουαλικά και όχι μόνον).
-σε περιπτώσεις εν διαστάσει ή διαζευγμένων συζύγων, όπου την επιμέλεια έχει ο ένας γονέας και ο άλλος την αφαιρεί με τη βία, διαπράττοντας το σχετικό αδίκημα.
    Σχετικά με το ζήτημα της επιμέλειας των ανηλίκων, καλό είναι να γίνουν οι εξής επισημάνσεις :
-όσο το ζευγάρι είναι μαζί, η επιμέλεια ασκείται από κοινού, ως γνωστόν
-αν υπάρξει διάσταση ή διαζύγιο, αποφασίζει το Δικαστήριο, οπότε μέχρι να εκδοθεί η απόφαση, ισχύει προφανώς το προηγούμενο
-αν τώρα υπάρξει διάσταση και χωρίς να έχει ρυθμιστεί η κατάσταση, παίρνει ο ένας το παιδί ή τα παιδιά και εξαφανίζεται, τότε, σύμφωνα με τη Νομολογία, δεν διαπράττει αρπαγή, αλλά αυτοδικία, έγκλημα όμως που διώκεται κατ' έγκληση, εντός 3μήνου.
-αν έχει δικαστικά ανατεθεί η επιμέλεια σε ένα γονέα, αλλά ο ανήλικος για τον Χ, Ψ λόγο επιθυμεί να μένει με τον άλλο και φύγει, ο άλλος (που δεν έχει την επιμέλεια), ακόμα και αν ενθαρρύνει την απόφασή του, δε διαπράττει αρπαγή.
-τέλος, υπάρχει και η λεγόμενη "κατάσταση ανάγκης", που αποτελεί λόγο άρσης του αδίκου χαρακτήρα της πράξης : αν ο ανήλικος πέφτει θύμα κακοποίησης από τους γονείς ή τα πρόσωπα που τον επιμελούνται δεν μπορούν να τον συντηρήσουν και να τον αναθρέψουν σωστά, τότε, αν φυσικά αποδειχτούν αυτά, ο δράστης-κατηγορούμενος για αρπαγή ανηλίκου, μπορεί να μείνει ατιμώρητος !

οι ποινές για απαγωγή !

   Ένα από τα εντυπωσιακότερα εγκλήματα (αν μπορεί ποτέ να λεχθεί κάτι τέτοιο), αγαπημένο θέμα αρκετών σκηνοθετών, είναι η απαγωγή, που πάντα απασχολεί τα ΜΜΕ και προκαλεί αγωνία για την τύχη του θύματος.
    Νομικά, η απαγωγή, ως έννοια από μόνη της, δε συνιστά έγκλημα, διότι το σχετικό αδίκημα ονομάζεται "αρπαγή" (αυτήν την κατηγορία δηλαδή αντιμετωπίζουν οι απαγωγείς), είναι κακούργημα και επισύρει βαρύτατες ποινές !
    Συγκεκριμένα : όποιος με απάτη ή βία ή απειλή βίας συλλαμβάνει, απάγει ή παράνομα κατακρατεί κάποιον έτσι ώστε να αποστερεί το συλλαμβανόμενο από την προστασία της πολιτείας και ιδίως όποιος περιάγει άλλον σε ομηρία ή σε άλλη παρόμοια κατάσταση στέρησης της ελευθερίας, τιμωρείται με κάθειρξη, που σημαίνει από 5 έως 20 έτη !
    Αυτή είναι η "απλή" μορφή αρπαγής, που συνεπάγεται απλά στέρηση της ελευθερίας, αν τώρα ο δράστης, που είναι και το πιο συνηθισμένο, διαπράττει την αρπαγή, προκειμένου να υποχρεωθεί το θύμα ή άλλος, σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, για την οποία δεν έχει υποχρέωση (π.χ καταβολή λύτρων για απελευθέρωση), η κατώτερη ποινή ανεβαίνει στα 10 χρόνια, ενώ αν το θύμα είναι μέλος της Βουλής ή της κυβέρνησης ή αρχηγός κόμματος, επιβάλλεται ισόβια κάθειρξη ! (διακεκριμένες περιπτώσεις αρπαγής).
     Η αρπαγή στρέφεται κατά της προσωπικής ελευθερίας του θύματος, το οποίο ακούσια τίθεται υπό την εξουσία των απαγωγέων και μπορεί να συρρέει με άλλα αδικήματα, όπως φυσικά εκβίαση (όταν ζητούνται λύτρα), σωματικές βλάβες ή έκθεση (ανάλογα με τη μεταχείριση του θύματος), μαστροπεία, ακόμα και ληστεία, όταν οι ληστές φιμώνουν και δένουν τα θύματα, κόβουν τις τηλεφωνικές συνδέσεις κλπ.
     Η έννοια-κλειδί σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι η στέρηση του θύματος από την προστασία της πολιτείας, ότι ο απαχθείς δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια από κρατικά όργανα, διότι αλλιώς δεν έχουμε αρπαγή.
     Η αρπαγή είναι διαρκές έγκλημα και διαρκεί όσο και η κατάσταση της ομηρίας.
     Επιπλέον, μπορεί να διαπραχθεί με διαφορετικούς τρόπους, όπως π.χ με απάτη, όταν οι απαγωγείς εμφανίζονται ψευδώς ως αστυνομικοί και "συλλαμβάνουν" το θύμα, με βία, όταν βίαια επιβιβάζουν αυτό σε αυτοκίνητο ή με απειλή βίας, π.χ με απειλή όπλου αναγκάζουν το θύμα να τους ακολουθήσει.
     Επίσης, δεν είναι απαραίτητη η μεταφορά του θύματος σε άλλον τόπο, η αρπαγή μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και μέσα στο ίδιο του το σπίτι, όταν π.χ οι δράστες χτυπάνε το κουδούνι, εμφανιζόμενοι ως πωλητές και τελικά κρατούν σε ομηρία τον ιδιοκτήτη.
     Η απαγωγή δεν έχει πάντα σκοπό την απόκτηση "λύτρων", μπορεί οι δράστες να ζητήσουν άλλα ανταλλάγματα, αρκεί το θύμα να μην έχει νόμιμη υποχρέωση να ικανοποιήσει τις "απαιτήσεις" τους, προκειμένου να ανακτήσει την ελευθερία του.

τα σεξουαλικά εγκλήματα (μέρος 2ο)

   Σήμερα θα ασχοληθούμε με το αδίκημα, που ονομάζεται "προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας" και ουσιαστικά πρόκειται για την ποινικοποίηση της λεγόμενης "σεξουαλικής παρενόχλησης".
   Είναι ένα σκαλοπάτι πριν το βιασμό και μάλιστα στον Ποινικό Κώδικα, τα δύο εγκλήματα τυποποιούνται σε δύο συνεχόμενα άρθρα (336 ο βιασμός και 337 αυτό).
   Συγκεκριμένα : όποιος με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπεια άλλου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής, τιμωρείται με φυλάκιση έως 1 έτος ή με χρηματική ποινή.
   Αν ο παθών είναι νεότερος από 12, τότε η ποινή αυξάνεται, από 3 μήνες έως 2 έτη φυλάκισης.
   Η διαφορά από τον βιασμό είναι ότι εδώ μιλάμε για ασελγείς χειρονομίες και όχι ασελγείς πράξεις, για πιο "ελαφρές" μορφές σωματικής επαφής, όπως θωπείες στο στήθος ή στα γεννητικά όργανα (πάνω ή κάτω από το εσώρουχο), "τριψίματα" του δράστη πάνω στο σώμα του θύματος (είτε με ρούχα είτε χωρίς), ακόμα και φιλιά όμως, παρά τη θέληση του θύματος. Ειδικά αν το θύμα είναι ανήλικο παιδάκι, ακόμα και τα φιλιά στα μάγουλα, με πονηρό όμως σκοπό και σκοπό σεξουαλικής διέγερσης του δράστη, μπορούν να στοιχειοθετήσουν το εν λόγω αδίκημα.
   Ειδικά τώρα για την περίπτωση εισόδου του δακτύλου στον κόλπο ή στον πρωκτό, η Νομολογία είναι μάλλον διχασμένη και άλλες αποφάσεις το θεωρούν βιασμό και άλλες προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας : η γνώμη μου είναι ότι μάλλον για βιασμό πρόκειται.
   Οι "προτάσεις" τώρα δεν προϋποθέτουν σωματική επαφή, αλλά μπορεί να είναι είτε λεκτικές είτε και με χειρονομίες και να αφορούν ευθέως σεξουαλικές πράξεις (όχι δηλαδή προτάσεις του στυλ : τι ωραία που είσαι, πάμε για καφέ ;).
    Οι ανήθικες προτάσεις μπορεί να γίνονται πλέον και εξ αποστάσεως, είτε με κινητά τηλέφωνα, είτε με αλληλογραφία, όταν π.χ ο δράστης στέλνει άσεμνες φωτογραφίες, είτε του ίδιου, είτε άλλων και διατυπώνει ευθέως στο θύμα, πρόταση για σεξουαλική συνεύρεση, χωρίς φυσικά συναίνεση από τον λήπτη.
    Μάλιστα πλέον στο Νόμο, υπάρχει ειδική πρόβλεψη για όσους ενηλίκους αποκτούν επαφή, μέσω διαδικτύου ή άλλου μέσου επικοινωνίας, με ανήλικο (κάτω των 15) και με ανήθικες προτάσεις, προσβάλλουν την γενετήσια αξιοπρέπεια του ανηλίκου : τιμωρούνται με ποινές φυλάκισης, που ξεκινούν από 1 έτος, ενώ αν επακολούθησε συνάντηση ή αυτό γίνεται κατά σύστημα, με ποινές τουλάχιστον 2 και 3 ετών !
     Στο σχετικό άρθρο, υπάρχει ιδιαίτερη αναφορά στη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας (από εργοδότη προς υπάλληλο, νυν ή ..υποψήφιο), η οποία τιμωρείται με φυλάκιση από 6 μήνες έως 3 έτη και χρηματική ποινή από 1.000 έως 15.000 ευρώ !
      Σε αρκετές περιπτώσεις, η κατηγορία του βιασμού ή της αποπλάνησης μετατρέπεται σε κατηγορία προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας, όταν κρίνεται ότι δεν υπήρξε συνουσία ή άσκηση ιδιαίτερης σωματικής βίας, αλλά μόνον ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις.
      Περιπτώσεις από τη Νομολογία, όπου κρίθηκε ότι υπάρχει προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, είναι π.χ όταν ο γυναικολόγος, χωρίς ιατρικό λόγο, χαϊδεύει ή φιλάει το αιδοίο της εξεταζόμενης, όταν ο δράστης έχοντας βγάλει τα ρούχα του, "τρίβεται" πάνω στο θύμα, το οποίο όμως φέρει όλα τα ρούχα του και τελικά εκσπερματώνει και όλες οι περιπτώσεις, όπου ο δράστης, παρά τη θέληση του θύματος, το "χουφτώνει" στο στήθος, τους μηρούς, τα γεννητικά όργανα, τους ..γλουτούς, πάνω ή κάτω από τα ρούχα, με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση.

Η πεντάμορφη και ..τα τέρατα !

   Ασφαλώς, το σημαντικότερο "νομικό γεγονός" των τελευταίων ημερών, αποτελεί η κακοποίηση της 15χρονης από νεαρό Πακιστανό, σε παραλία της Πάρου, για την οποία έχουν γραφτεί και γράφονται καθημερινά τόσα και τόσα.
    Την ώρα βέβαια που η μικρή δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή και όλοι ευχόμαστε να την κερδίσει και να επιστρέψει υγιής στους δικούς της, δεν είναι τόσο κομψό να σχολιάζεις, ωστόσο πρέπει να γίνουν ορισμένες επισημάνσεις.
     Κάθε φορά βέβαια λέμε τα ίδια και τίποτε δεν αλλάζει : τα κάθε λογής μέσα "ενημέρωσης", για να πουλήσουν και να εκμεταλλευτούν ένα τόσο δυσάρεστο συμβάν, άρχισαν τα γνωστά -άθλια- δημοσιογραφικά "τσιτάτα" : ο "δράκος" της Πάρου, ο .."κηπουρός του αίματος", το "κτήνος", το "τέρας" και άλλα τραγελαφικά !
     Δεν είδα την όψη του δράστη, αλλά στοιχηματίζω ότι έχει 2 χέρια, 2 πόδια, ένα κεφάλι και γενικά θεωρώ ότι πρέπει να μοιάζει με άνθρωπο και όχι με τέρας !
     Διέπραξε ένα βάναυσο έγκλημα και θα τιμωρηθεί, όπως ορίζει ο Νόμος, ωστόσο θα τιμωρηθεί για την πράξη του και όχι επειδή τυχαίνει ..να γεννήθηκε στο Πακιστάν και να είναι έγχρωμος.
     Γιατί τόσο μένος εναντίον του ; είναι μήπως το μοναδικό έγκλημα στα χρονικά ; Ποιος είναι μεγαλύτερο "τέρας" ; Ο Πακιστανός "κηπουρός" ή ο Κύπριος που βίασε, πρόσφατα, 10χρονο αγόρι υπό την απειλή μαχαιριού ;; Η κοπέλα, αν βιάστηκε, ήταν αναίσθητη, το αγοράκι αυτό τα βίωσε ΟΛΑ και οι πληγές στην ψυχούλα του, δεν θα κλείσουν ποτέ !
    Για τον Κύπριο βιαστή, οι αντιδράσεις ήταν "χλιαρές", όπως επίσης για τον Ελληναρά, που είχε διαπράξει 40 ληστείες τα τελευταία χρόνια ή τους παιδεραστές της Κρήτης και για τόσα άλλα φρικτά εγκλήματα, που διαπράττονται και θα διαπράττονται συνέχεια.
    Όσοι μιλάνε για εκτέλεση, ευνουχισμό, κρέμασμα δημοσίως κλπ., ας αναλογιστούν και τα εξής :
-Ο άνθρωπος αυτός ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία χρόνια στην Πάρο, διήγαγε δηλαδή μία φυσιολογική ζωή, μπορεί να ήταν λαθρομετανάστης, αλλά δεν ήταν εγκληματίας, ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ εγκληματίας, έγινε, μέσα σε μία (κακιά) στιγμή, όπως θα μπορούσε να συμβεί (κυριολεκτικά) στον καθένα μας. Πόσοι "καθωσπρέπει" άνθρωποι, γίνονται ξαφνικά βίαιοι ή εγκληματικοί, θολωμένοι από άσχημα συναισθήματα, όπως απόρριψη, ζήλια, μίσος, εκδίκηση κ.ο.κ ;
-Κανείς δεν ασχολείται φυσικά με το γεγονός ότι εργαζόταν προφανώς ανασφάλιστος και αμοιβόμενος κάτω από τα νόμιμα όρια, επειδή ήταν ..λαθρομετανάστης και Πακιστανός.
    Δεν προσπαθώ να τον αγιοποιήσω φυσικά, ούτε να δικαιολογήσω την πράξη του, έφταιξε και θα πληρώσει, ωστόσο τι κάνει αυτό το έγκλημα τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο, ανάμεσα στα τόσα που συμβαίνουν καθημερινά και κυρίως στα ανήμπορα γεροντάκια, που δολοφονούνται ή ξυλοκοπούνται από αδίστακτους ληστές, μέσα στα σπίτια τους ;
    Το πως φτάνει κανείς στο έγκλημα είναι ασφαλώς μία πολύ ΜΕΓΑΛΗ συζήτηση, η γνώμη μου ωστόσο είναι ότι εν δυνάμει όλοι έχουμε εγκληματικές τάσεις, υπό ιδιαίτερες συνθήκες, απλά άλλοι έχουν την ικανότητα να τιθασεύουν, είτε με τη λογική, είτε με βάση κάποιες Αξίες και Αρχές, το Κακό, που ενυπάρχει μέσα μας, μαζί με το Καλό και άλλοι όχι, είτε επειδή δε μεγάλωσαν σωστά, είτε επειδή έμπλεξαν με λάθος παρέες κ.ο.κ.
     Τέλος, ας αναλογιστούμε (και προβληματιστούμε) και τα εξής ζητήματα, που θέτει η εν λόγω περίπτωση : πρώτον, το θέμα της εποπτείας των παιδιών από τους γονείς και δεύτερον, αν ισχύει ότι στόχος του Πακιστανού, ήταν το κινητό τηλέφωνο της μικρής, τι αξία δίνουμε στα υλικά πράγματα, αν αξίζει δηλαδή να ρισκάρει κανείς τη ζωή του για μία βιντεοκάμερα, 100 ευρώ ή ένα "έξυπνο" τηλέφωνο, το οποίο φαίνεται πως απευθύνεται σε "ηλίθιους" ανθρώπους (δε μιλάω για την 15χρονη, αλλά γενικά).













    

πως γίνεται αλλαγή επιθέτου-επωνύμου

  Επειδή ρωτήθηκα πρόσφατα, αν μπορεί να αλλάξει το κύριο-βαφτιστικό όνομα κάποιου, να πούμε ότι αυτό δε γίνεται, μπορεί να γίνει μόνον διόρθωση της ληξιαρχικής πράξης, αν υπάρχει κάποιο λάθος (με δικαστική διαδικασία).
   Μπορεί ωστόσο να αλλάξει κάποιος το επίθετο-επώνυμό του και μάλιστα με διοικητική και όχι δικαστική διαδικασία, εφόσον όμως συντρέχει κάποιος (σοβαρός) λόγος.
   Ως σοβαρός λόγος π.χ μπορεί να θεωρηθεί ο γάμος ή το διαζύγιο, ή εάν το επίθετο είναι κακόηχο ή προκαλεί στους άλλους θυμηδία και στον φερόντα δημιουργεί ψυχολογικό πρόβλημα (αν λέγεσαι π.χ "κυρία Τσιμπούκη", θεωρώ ότι έχεις λόγο να το αλλάξεις, χωρίς φυσικά να θέλω να θίξω τις κυρίες που έχουν αυτό το επίθετο-ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ανάλογες περιπτώσεις) ή εάν το επίθετό σου έχει αποκτήσει αρνητική δημοσιότητα (π.χ λέγεσαι Παπανδρέου ή Τσοχατζόπουλος-χαχα, αυτό είναι δική μου επινόηση) ή σε ρωτάνε όλοι αν έχεις σχέση με τον τάδε ή δείνα (διάσημο) εγκληματία.
    Ο ενδιαφερόμενος για την αλλαγή επωνύμου, οφείλει να κάνει σχετική αίτηση στο Νομάρχη, στην περιφέρεια του οποίου ανήκει ο Δήμος ή η κοινότητα, όπου είναι εγγεγραμμένος,όπου θα αναφέρει τους λόγους, για τους οποίους ζητάει την αλλαγή και φυσικά το νέο επίθετο, που επιθυμεί !
     Τα απαραίτητα δικαιολογητικά είναι :
-Πιστοποιητικό εγγραφής στο Δημοτολόγιο ή στο μητρώο αρρένων, απ'όπου να προκύπτει ο τόπος, το έτος γέννησης και η οικογενειακή κατάσταση.
-Ποινικό μητρώο.
-Βεβαίωση του οικείου Εισαγγελέα ότι ο αιτών δε διώκεται για αξιόποινη πράξη.
-Πιστοποιητικό στρατολογικής κατάστασης για άνδρες και
-Το σχετικό παράβολο.
    Αφού πάρει ο Νομάρχης την αίτηση, παραγγέλει να δημοσιευτεί αυτή, με έξοδα του αιτούντος, σε εφημερίδα, όπου θα αναφέρονται τα στοιχεία του αιτούντος και το νέο επώνυμο, που επιθυμεί και παράλληλα καλεί όσους έχουν αντιρρήσεις για την αλλαγή, να τις υποβάλουν εντός 15 ημερών, από τη δημοσίευση.
     Μόλις περάσουν οι 15ημέρες, εκδίδεται η απόφαση του Νομάρχη, που είτε δέχεται είτε απορρίπτει την αίτηση (αιτιολογημένα εννοείται).
     Αν υπάρξει απορριπτική απόφαση, υπάρχει δυνατότητα προσφυγής στο Γενικό Γραμματεά της Περιφέρειας και τελικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
     Η τάση που υπάρχει είναι να μη δίνονται εύκολα οι αλλαγές, διότι έτσι δημιουργούνται αμφιβολίες και πιθανά μπερδέματα (ίσως και ηθελημένα) για την οικογενειακή τάξη και καταγωγή του καθενός : σκεφτείτε πόσοι θα ήθελαν να έχουν το επίθετο "Λάτσης" και παρόμοια.
     Τέλος, όσον αφορά το κύριο όνομα, θεωρώ ότι η μη δυνατότητα αλλαγής, μικρή σημασία έχει, αφού στην πράξη κανείς σχεδόν δε χρησιμοποιεί στην καθημερινή του ζωή, το πραγματικό-βαφτιστικό όνομά του, αλλά κάποιο (αστείο ή και άθλιο πολλές φορές) υποκοριστικό-"χαϊδευτικό", προσβάλλοντας έτσι τον Άγιο ή την Αγία, το όνομα του οποίου ή της οποίας έχει την τιμή να φέρει !
    Έπρεπε να φτάσω σε αυτήν την ηλικία, για να αντιληφθώ ότι ονομάζομαι "Νικόλαος" και όχι ..."Νίκος" και από (κακή) συνήθεια, όταν με ρωτάνε, λέω το δεύτερο και όχι το πρώτο, το αληθινό.
    

Η λαθρεμπορία : ορισμοί και ποινές !

  Σύμφωνα με τον Τελωνειακό μας Κώδικα, λαθρεμπορία θεωρείται :
-Η εντός του τελωνειακού εδάφους εισαγωγή ή εξαγωγή εμπορευμάτων, υποκείμενων σε δασμούς, φόρους και λοιπές επιβαρύνσεις, που εισπράττονται στα Τελωνεία, χωρίς τη γραπτή άδεια της αρμόδιας τελωνειακής Αρχής ή σε διαφορετικό από τον ορισμένο από αυτήν (δηλ. την τελωνειακή Αρχή) τόπο ή χρόνο και
-Οποιαδήποτε ενέργεια, που αποσκοπεί να στερήσει το Ελληνικό Δημόσιο ή την Ε.Ε από δασμούς, φόρους και λοιπές επιβαρύνσεις που εισπράττονται, κατά την εισαγωγή και εξαγωγή εμπορευμάτων.
   Ειδικότερες πράξεις λαθρεμπορίας συνιστούν :
-Η διάθεση στην κατανάλωση προϊόντων, τα οποία έχουν εισαχθεί ατελώς ή με μειωμένους δασμούς για συγκεκριμένη χρήση, χωρίς άδεια και χωρίς πληρωμή τελών κλπ, για χρήση διαφορετική (κλασικό παράδειγμα είναι η χρήση πετρελαίου θέρμανσης για κίνηση).
-Η εισαγωγή ή εξαγωγή εμπορευμάτων, των οποίων απαγορεύεται η διακίνηση με Νόμο ή απόφαση, χωρίς άδεια.
-Κάθε έλλειψη εμπορευμάτων σε αποθήκες, που αποσκοπεί να στερήσει το Δημόσιο από δασμούς, φόρους κλπ.
-Η ύπαρξη εμπορευμάτων, πάνω σε πλοία που καταπλέουν σε ελληνικό λιμένα, χωρίς να αναφέρονται στα σχετικά έγγραφα.
-Η ύπαρξη εμπορευμάτων σε πλοίο. έστω και αν αναγράφονται στα σχετικά έγγραφα, το οποίο (πλοίο) όμως δεν έπρεπε να βρίσκεται σε ελληνικό λιμάνι (εκτός από περιπτώσεις ανωτέρας βίας).
-Η αγορά, πώληση και κατοχή εμπορευμάτων, που έχουν εισαχθεί ή τεθεί σε κατανάλωση, κατά τρόπο, που συνιστά λαθρεμπορία.
-Η αφαίρεση ή παραποίηση του αριθμού πλαισίου αυτοκινήτου και η τοποθέτηση ή ενσωμάτωσή του σε άλλο, για το οποίο δεν έχουν καταβληθεί οι νόμιμοι δασμοί και φόροι.
-Η υπερτιμολόγηση ή υποτιμολόγηση εισαγόμενων ή εξαγόμενων εμπορευμάτων, που συνεπάγεται απώλεια εσόδων για το Κράτος από δασμούς, φόρους κλπ.
-Η παράνομη εισαγωγή ή μεταφορά ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας, που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
-Η διάθεση για κατανάλωση προϊόντων, που τελούν υπό καθεστώς κοινοτικής διαμετακόμισης.
-Η χωρίς άδεια εξαγωγή ειδών της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
-Η χρήση πλαστού ή νοθευμένου πιστοποιητικού ταξινόμησης και γενικά κάθε ενέργεια, που αποσκοπεί στην αποφυγή πληρωμής του ειδικού τέλους ταξινόμησης οχημάτων.
    Οι ποινές τώρα για τη λαθρεμπορία έχουν ως εξής :
-Φυλάκιση από 6 μήνες έως 5 χρόνια, εάν όμως το αντικείμενο της λαθρεμπορίας δεν έχει σημαντική αξία και προορίζεται για ατομική χρήση ή ανάλωση, η ελάχιστη ποινή πέφτει στον ένα (1) μήνα.
-Φυλάκιση από 1 έτος έως 5, εφόσον : α) διαπράχθηκε καθ' υποτροπή β) διαπράχθηκε υπό ενόπλων ή από τρεις ή περισσότερους γ) αν η ζημία του Κράτους υπερβαίνει τα 30.000 ευρώ και δ) αν ο υπάιτιος μεταχειρίστηκε ιδιαίτερα τεχνάσματα.
-Κάθειρξη από 5 έως 20 έτη, αν οι διαφυγόντες δασμοί, φόροι κλπ. υπερβαίνουν το ποσόν των 150.000 ευρώ !
     Αυτά σε γενικές γραμμές, ο Κώδικας προβλέπει επίσης τι γίνεται με τα λαθραία (δήμευση, κατάσχεση κλπ. όχι μόνον των εμπορευμάτων, αλλά και των μεταφορικών μέσων) και περιέχει ρυθμίσεις, κατ' εξαίρεση των γενικώς ισχυόντων, ρυθμίσεις αμφίβολης νομιμότητας, όπως π.χ ότι η απόπειρα λαθρεμπορίας τιμωρείται όπως και η τετελεσμένη, ότι ο συνεργός δύναται να τιμωρηθεί όπως ο αυτουργός κ.α.
    Τέλος, να αναφέρουμε ένα "παράθυρο" του Νόμου, που προβλέπει ότι αν το συνολικό αντικείμενο της λαθρεμπορίας δεν υπερβαίνει τα 70.000 ευρώ και ο υπαίτιος παραιτηθεί από τυχόν διοικητική προσφυγή και πληρώσει τα τέλη, πρόστιμα, προσαυξήσεις κλπ (που ανέρχονται στο διπλάσιο), τότε δεν ασκείται ποινική δίωξη ή παύει η ασκηθείσα.
    Εξαιρούνται της "ευεργετικής" αυτής διάταξης οι δημόσιοι υπάλληλοι, εκτελωνιστές, πρατηριούχοι, οδηγοί και πλοίαρχοι.

τα σεξουαλικά εγκλήματα (μέρος 1ο)

   Ο ποινικός μας κώδικας προβλέπει μία σειρά από αδικήματα, σεξουαλικής φύσεως, πολλά από τα οποία είναι κακουργήματα και επισύρουν σημαντικές ποινές !
   Θα ξεκινήσουμε αντίστροφα, από τα πιο "light" στα πιο σοβαρά και σήμερα θα δούμε :
1. Πρόκληση σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις και
2. Παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων.
    Το πρώτο αδίκημα είναι η γνωστή στους πολλούς "προσβολή δημοσίας αιδούς" και πρόκειται για πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση έως 2 έτη.
    Συγκεκριμένα, το σχετικό αδίκημα διαπράττει όποιος δημόσια επιχειρεί ακόλαστη πράξη και προκαλεί με αυτήν σκάνδαλο : ο όρος "σκάνδαλο" εκλαμβάνεται με βάση τις αντιλήψεις του μέσου ανθρώπου περί ηθικής και αιδούς, ενώ ακόλαστες είναι οι πράξεις, που ανάγονται στη σεξουαλική σφαίρα, χωρίς να υπάρχει επαφή με το θύμα και προκαλούν ντροπή (και όχι μόνον, φόβο, αηδία κλπ).
    Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι "επιδειξίες", οι οποίοι αρέσκονται να επιδεικνύουν τα γεννητικά τους όργανα ή ακόμα χειρότερα να αυνανίζονται δημόσια !
     Ο όρος δημόσια εννοεί σε αόριστο αριθμό προσώπων και ότι δεν στρέφεται η πράξη εναντίον κάποιου συγκεκριμένα : έτσι π.χ κάποιος ο οποίος εμφανίζεται γυμνός στην πλατεία Συντάγματος ή σε παραλία η οποία δεν είναι παραλία γυμνιστών, είναι προφανές ότι προκαλεί σκάνδαλο, διότι πρόκειται για συμπεριφορά μη κοινωνικά αποδεκτή.
     Επίσης, μιας και βρισκόμαστε στο καλοκαίρι, παρατηρείται αυτήν την εποχή το φαινόμενο ορισμένα ασυγκράτητα ζευγάρια να κάνουν σεξ μέσα στη θάλασσα, λίγα μέτρα από την ακτή και μπροστά στα μάτια των άλλων λουόμενων (παιδιά, οικογένειες κλπ) και είναι σαφές ότι αυτή η συμπεριφορά είναι εγκληματική, με την ανωτέρω έννοια, της πρόκλησης σκανδάλου δημοσίως.
     Αν ο δράστης "στοχοποιεί" συγκεκριμένα άτομα, π.χ ανοίγει την καπαρντίνα σε διερχόμενες γυναίκες κάθε φορά, τότε η πράξη του, τιμωρείται με φυλάκιση έως έξι μήνες ή με χρηματική ποινή, αν όμως η πράξη ενεργείται ενώπιον προσώπου κάτω των 15 ετών, αν π.χ κάποιος αυνανίζεται έξω από το προαύλιο δημοτικού σχολείου, τότε η ποινή μπορεί να ανέβει έως τα 5 έτη.
     Να αναφέρουμε και ένα πραγματικό παράδειγμα : έχει καταδικαστεί φαντάρος για το εν λόγω αδίκημα επειδή άνοιξε το φερμουάρ και επέδειξε τα γεννητικά του όργανα, μέσα σε σινεμά, σε παρακαθήμενη κυρία !
     Τέλος να πούμε ότι στις περιπτώσεις όπου το "σκάνδαλο" δεν τελείται δημόσια, αλλά ενώπιον ενός ή πάντως ορισμένων-συγκεκριμένων προσώπων, για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση του "θύματος", σε αντίθεση με το δημόσιο σκάνδαλο, που διώκεται αυτεπάγγελτα. 
     (υ.γ : σήμερα διάβασα την είδηση ότι στην Πάτρα καταδικάστηκε κάποιος, επειδή "μοίραζε" dvd πορνογραφικού περιεχομένου σε ανήλικους μαθητές και εικάζω ότι η κατηγορία πρέπει να ήταν αυτή, δηλαδή πρόκληση σκανδάλου)
      Το δεύτερο τώρα αδίκημα, η παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων, δεν σημαίνει ότι η ομοφυλοφιλία συνιστά -εν γένει- ποινικό αδίκημα (όπως σε άλλες χώρες, του αραβικού κόσμου έχω την εντύπωση), παρά μόνον υπό ορισμένες προϋποθέσεις.
      Οι προϋποθέσεις αυτές είναι : α) αν έγινε με κατάχρηση σχέση εξάρτησης, που στηρίζεται σε οποιαδήποτε υπηρεσία β) αν έγινε από ενήλικο με αποπλάνηση προσώπου κάτω των 17 ετών και γ) αν έγινε με σκοπό το κέρδος ή κατ' επάγγελμα.
      Στις περιπτώσεις αυτές η (παρά φύση) ασέλγεια μεταξύ αρρένων, τιμωρείται με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 έτη.
      Παρότι ο πειρασμός είναι μεγάλος, δεν θα πάρω θέση στο ζήτημα της ομοφυλοφιλίας, διότι μπορεί να χάσω πιθανούς πελάτες (χαχα).